🎙️ Danakil - Non, je ne regrette rien (Live @ Francofolies de La Rochelle)/ Όχι, δε μετανιώνω για τίποτα

Ιωάννης Συκουτρής (1901-1937) : ΑΦΙΕΡΩΜΑ

 

1. Ιωάννης Συκουτρής - Βικιπαίδεια

_____________________________

 

2. Συκουτρής Ιωάννης: Αδικοχαμένος Ιδεαλιστής Φιλόσοφος

       

 ΠΗΓΗ :peri-grafis.net

 

          Βιογραφικό

                  (απόσπασμα από τον "Ηρωϊκό Τρόπο Ζωής")

   "Η ζωή είν' ένας διαρκής αγών, μία αδιάκοπος, χωρίς τέρμα και χωρίς σταμάτημα, μάχη εναντίον της φύσεως, εναντίον των άλλων ανθρώπων, εναντίον του εαυτού μας... Ο ηρωικός 'Ανθρωπος αποτελεί ο ίδιος κέντρον του εαυτού του, ελεύθερος εις την απομόνωσίν του, αριστοκρατικός με την απόστασιν εις την οποίαν κρατεί τους άλλους, απτόητος με το θάρρος της προσωπικής του γνώμης και της προσωπικής του ευθύνης, υπερήφανος μέσα εις το άβατον τέμενος της μοναξιάς του. Δι' αυτό δεν καταδέχεται να φθονεί, μήτε να παραβγαίνει με τους άλλους· δεν χρειάζεται να βεβαιώνει εις τον εαυτό του μ’ αυτό το μέσον, με την εξωτερικήν αναγνώρισίν του δηλαδή, την υπεροχήν του... Γνωρίζει, ότι σημασίαν δεν έχει το περιεχόμενον των ιδεών ενός ανθρώπου, αλλ' η ψυχική δύναμις με την οποίαν τας κατέκτησε και τας κατέχει, όχι το τι πιστεύεις, αλλά το πώς πιστεύεις ό,τι πιστεύεις... Υπερήφανος είναι, όχι εγωιστής. Δι' αυτό σπαταλά τον εαυτό του. Η ευτυχία του είναι να δαπανά, ακριβέστερον ακόμη: να δαπανάται".         Ιωάννης Συκουτρής

     Ο Ιωάννης Συκουτρής ήταν Έλληνας φιλόλογος που διετέλεσε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γνήσιο τέκνο του μεσοπολέμου εξέφρασε την αγωνία που γέννησε ο Α' Παγκ. Πόλ. και βίωσε την οδύνη από την αποτυχία της μικρασιατικής εκστρατείας. Η απώλεια, επίσης, της προσφιλούς πατρίδας του Σμύρνης συσσώρευσε στη ψυχή του μεγάλη πικρία.
     Είναι ιδιαίτερα γνωστός για το εξαιρετικής ποιότητας έργο του, που δεσπόζουν οι εκδόσεις κι οι εισαγωγές στη "Ποιητική" του Αριστοτέλη, το "Συμπόσιο" του Πλάτωνα, αλλά και για την αυτοκτονία του σε νεαρή ηλικία. Πέρασε πάνω από μισός αιώνας από τότε που έδωσε τέλος στη ζωή του ο μεγάλος φιλόλογος και δάσκαλος, εξακολουθεί ωστόσο να κατέχει περίοπτη θέση στις συνειδήσεις των μυημένων, ενώ παραμένει παντελώς άγνωστος στο πλατύ κοινό. Υπήρξε μέγιστος στο χώρο του όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ' όλη την Ευρώπη.
     Βασικό στοιχείο της προσωπικότητας του ήταν το πάθος του κατά της ανευθυνότητας, το ίδιο πάθος τον χαρακτήριζε στο στίβο των ιδεών. Με πάθος πολεμούσε ό,τι δεν πίστευε, ποτέ όμως δεν καταδίκαζε τους εκφραστές αντιθέτων απόψεων ούτε φυσικά τους απέκλειε από τον πνευματικό του κύκλο. Λεπτοκαμωμένος, με πρόσωπο χλωμό που φωτιζόταν από ένα θερμό χαμόγελο, ανέβαινε στην έδρα κι ασκούσε τη γοητεία του με το στοχαστικό και συναρπαστικό του λόγο. Βασικό στοιχείο της προσωπικότητας του ήταν το πάθος του κατά της ανευθυνότητας, το ίδιο πάθος τον χαρακτήριζε στο στίβο των ιδεών. Το αμφιθέατρο, όταν δίδασκε, ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτο, κάτι που ενοχλούσε , φυσικά, τους συναδέλφους του καθηγητές. Η διδασκαλία του συνδύαζε την εμβρίθεια και την έξαρση. Κατάφερνε ακόμη και τα πιο ανιαρά κείμενα να τα μεταμορφώνει σ' εναργές και συναρπαστικό γεγονός. Μέρος του πολυπληθούς ακροατηρίου του ανήκε σε διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους, ωστόσο, στο τέλος της διάλεξης ακολουθούσαν ενθουσιώδεις και θερμές εκδηλώσεις αποδοχής. Σε κατ' ιδίαν συζητήσεις υποστήριζε ότι:

   "Ο δάσκαλος οφείλει να ζωντανεύει το κείμενο, να το ζει και να το δίδει όπως ένας ηθοποιός".

     Γεννήθηκε 1η Δεκέμβρη 1901, στη λαϊκή συνοικία Γιοφύρι της Σμύρνης, πρωτότοκος γιος φτωχής οικογένειας με χιώτικη καταγωγή, βιοπαλαιστές. Τα οικονομικά μέσα της οικογένειάς του ήτανε περιορισμένα αλλά οι εξαιρετικές σχολικές επιδόσεις του, από το δημοτικό κιόλας εξασφάλιζαν την οικονομική υποστήριξη της Αρχιεπισκοπής Σμύρνης ώστε να κατορθώσει να ολοκληρώσει τη φοίτησή του στο σχολείο.
     Οι φιλολογικές του επιδόσεις φάνηκαν ήδη από τα κείμενα που έγραφε σε σχολικό περιοδικό κι από την ικανότητα χειρισμού της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Τον στήριξε ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος κι η Ευαγγελική Σχολή, που τον δέχτηκε υπότροφο για όλα τα μαθητικά του χρόνια. Το 1917 πεθαίνει ο πατέρας του. Το 1918 αποφοίτησε απ' την Ευαγγελική Σχολή της Πόλης με άριστα. Αλλά το άριστα του πτυχίου του δε καλύπτει ούτε τις ατέλειωτες ώρες που πέρασε ξεκοκαλίζοντας τη πλούσια βιβλιοθήκη της Σχολής, ούτε τη ρητορική του δεινότητα, ούτε την ικανότητά του να συγγράφει στα αρχαία ελληνικά, ούτε τη συνεργασία του στο περιοδικό Αμάλθεια, όπου μαθητής ακόμα δημοσίευε φιλολογικές μελέτες με το ψευδώνυμο Αντιφών. Τελειόφοιτος ίδρυσε το φιλολογικό σύλλογο Επιστημονική Σμυρναίων Σύμβασις. Κατόπιν διορίστηκε δάσκαλος στην Αστική Σχολή, στη κωμόπολη (Μουραδιέ) Γκιαούρκιοϊ της Μαγνησίας κι εκεί οργάνωσε τον Εθνικόν Όμιλον, που τα μέλη του ορκίστηκαν να μη μιλούν παρά μόνον Ελληνικά.
     Στα χρόνια του Α' Παγκ. Πολ. (1914-1919) οι νέοι της Σμύρνης ήσαν αποκλεισμένοι χωρίς καμιά δυνατότητα μετακίνησης προς την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη. Ο Συκουτρής κατάφερε όμως να διαφύγει επιβιβαζόμενος σε ελληνικό πολεμικό πλοίο και να φθάσει στην Αθήνα ασφαλής το 1919. Γράφτηκε ως 2ετής στη Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 1922. Η τάση του να ιδρύει άτυπους «συνδέσμους» επαληθεύτηκε κι εδώ. Γοργά συγκέντρωσε γύρω του ομάδα από Σμυρνιούς, φιλόλογους, -αλλά όχι μόνο-, συμφοιτητές και τους έπεισε να πάρουν έκαστος εν αρχαιοελληνικό όνομα: Πύθων ήταν ο Κ. Θ. Δημαράς, Ευφορίων ο Β. Τατάκης, Ιοφών ο Α. Καλογεράς, Μάγνης ο Ι. Τσικνόπουλος κ.λπ. Αυτή η ομάδα, που αυτονομάστηκε Αθάνατη Παρέα, συνήθιζε να κάνει μακρινές πεζοπορικές εξορμήσεις στους αρχαιολογικούς τόπους, που τότε ήταν οι περισσότεροι άγνωστοι και δεν τους επισκέπτονταν παρά εγγλέζοι περιηγητές. Στην τοπογραφική, αρχαιολογική και γενικότερα αρχαιογνωστική ενημέρωση ο Συκουτρής πρωταγωνιστούσε, όπως αναμφισβήτητα πρωταγωνιστούσε και στις πολλές σοβαρές συζητήσεις της παρέας. Δεν ήταν μόνον οι απέραντες γνώσεις του, αλλά κι η ευστροφία κι η επιχειρηματολογική του δεινότητα που τον καθιστούσαν ακαταμάχητο, διαλεκτικά αντάξιο του σοφιστή Αντιφώντα του Ραμνούσιου, που συνέχιζε να χρησιμοποιεί το όνομά του, και βέβαια η παρέα δε παράλειψε στις εξορμήσεις της να επισκεφτεί (με τα πόδια!) τον Ραμνούντα.
     Τα χρόνια των σπουδών του τα οικονομικά προβλήματα συνεχίζονταν, αλλά κάλυπτε τις ανάγκες του μ' εργασία ως βοηθός στο Σπουδαστήρι της Φιλοσοφικής Σχολής και με τα έσοδα από τις υποτροφίες του Σεβαστοπούλειου Διαγωνισμού, όπου συμμετείχε 2 φορές. Τα φοιτητικά του χρόνια τα πέρασε κοντά σε μια γερόντισσα θεία που του πρόσφερε στέγη σ' ένα υγρό υπόγειο σε μια συνοικία του Πειραιά. Τα μεσημέρια, μη μπορώντας να πάει σπίτι του, κατέφευγε στον Εθνικό Κήπο. Εκεί κρυφά από τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών μελετούσε κι έτρωγε σε καθημερινή βάση ψωμί κι ελιές κυριολεκτικά. 'Αρχιζε ν' αδυνατίζει επικίνδυνα και σχεδόν έφτασε στο προφυματικό στάδιο. Δύο καθηγητές του, που είχαν διαπιστώσει τη πενία του, αλλά και την αξία του, του υπέδειξαν να πάρει μέρος σε έναν διαγωνισμό που προκηρυσσόταν μεταξύ των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής. Φυσικά ήλθε πρώτος και το χρηματικό έπαθλο τον ανακούφισε αρκετά.
     Φυσικά αποφοίτησε κι από κει με το άριστα, τον Ιούλιο του 1922 κι άρχισε αμέσως να ετοιμάζει την επιστροφή στη Σμύρνη προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες του σα φιλόλογος και στρατιώτης, τα γεγονότα όμως τον πρόλαβαν. Η άλωση της Μ. Ασίας ήτανε γεγονός. Ο ίδιος ονόμασε την χρονιά κείνη έτος συμφοράς. Αυτή η καταστροφή ματαιώνει τα σχέδιά του. Όσο κι αν ήθελε να συνεχίσει ανώτερες σπουδές, έπρεπε μετά το θάνατο του πατέρα να συντηρήσει την οικογένειά του. Τα επόμενα 2 χρόνια μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε ως καθηγητής στο Παγκύπριο Ιεροδιδασκαλείο Λάρνακας και παράλληλα ασχολήθηκε με την μελέτη ποικίλων εκφάνσεων του κυπριακού πολιτισμού και προσπάθησε να οργανώσει την πνευματική και επιστημονική ζωή του τόπου ιδρύοντας συλλόγους κι εκδίδοντας τα Κυπριακά Χρονικά. Απίστευτο κι αξίζει να σημειωθεί λεπτομερέστερα, το τι κατόρθωσε μέσα σε 20 μήνες περίπου, όσο έμεινε κει.
     Παράλληλα με τη διδασκαλία, που τον απασχολούσε 32 ώρες τη βδομάδα και που η επιτυχία της του χάρισε την εκτίμηση και τη φιλία του Μητροπολίτη Κιτίου Νικόδημου, ο νεοδιόριστος φιλόλογος ιδρύει (τι άλλο;) έναν Όμιλο Νέων στη Λάρνακα, δίνει διαλέξεις, συμμετέχει ενεργά στην ιδρυτική κίνηση του Συνδέσμου Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως, εκδίδει την Επιστημονική Επετηρίδα των καθηγητών κι ένα περιοδικό δικό του, τα Κυπριακά Χρονικά, όπου δημοσιεύει πλήθος λαογραφικές, αρχαιολογικές, παλαιογραφικές, ιστορικές κ.λπ. μελέτες σε κυπριακά θέματα. Το υλικό τους το συγκεντρώνει πεζοπορώντας βδομάδες ολάκερες στα χωριά και τις πολιτείες του νησιού. Ο στόχος του, όσο ήταν στην Κύπρο, έχει διατυπωθεί από τον ίδιο:

   "Σκέπτομαι, ή μάλλον ελπίζω να μη μείνω κι άλλον χρόνον, αλλ' ακριβώς δι' αυτό θέλω ν' αφήσω καλήν ανάμνησιν και προσέτι, το σπουδαιότερον, ακριβώς δι' αυτό δεν θέλω να φειδωλευθώ τας δυνάμεις μου εις το να δώσω μίαν ώθησιν εις την Σχολήν και τον τόπο. Πρέπει να δώσω απ' τα Κυπριακά Χρονικά κατεύθυνσιν στους εδώ λογίους, να εξακολουθήσουν ό,τι προσπάθησα ν' αρχίσω. Η εργασία μου εδώ κι η προσπάθειά μου είναι μάλλον να δημιουργήσω επιστημονική ζωή παρά να εργασθώ επιστημονικά, και πιστεύω πως κάτι κατόρθωσα. Αν θα εξακολουθήσει, άλλος λόγος. Είναι μια αρχή κι είναι η πρώτη απόπειρα".

     Το 1924 επέστρεψε στην Αθήνα κι εργάζεται σα βοηθός του Φιλοσοφικού Σπουδαστηρίου στο Πανεπιστήμιο. Το 1925 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, παντρεύεται τη Χαρά Πετυχάκη (που δικαίωνε και τα δυο της ονόματα) κι αναχώρησε για σπουδές Κλασικής Φιλολογίας στη Γερμανία, -με υποτροφία-, όπου παρέμεινε μέχρι το 1929.

             
                                                    εδώ παρέα με φίλους στη Κύπρο

     Σπούδασε στα πανεπιστήμια Βερολίνου και Λειψίας κοντά στους 2 μεγαλύτερους φιλολόγους της εποχής: U. von Wilamowitz-Μoellendorff και W. Jaeger. Εκείνα τα χρόνια ήταν τα πιο παραγωγικά σε φιλολογικές μελέτες τις οποίες δημοσίευε σε πολλά φιλολογικά περιοδικά και για λίγο μετέβη στη Γαλλία, όπου μελέτησε κι εκεί κάποια ελληνικά χειρόγραφα. Η διδακτορική του διατριβή είχε θέμα τον "Επιτάφιο" του Δημοσθένη για τους πεσόντες Αθηναίους οπλίτες της Χαιρώνειας, οποίος εθεωρείτο νόθο έργο κι ο Συκουτρής απέδειξε ότι ήταν γνήσιο. Ενδεικτικό της φήμης που απέκτησε είναι το γεγονός ότι ο Wilamowitz τον είχε εντάξει στο φιλολογικό σύλλογο Graeca Wilamowitziana, αποτελούμενος από φιλόλογους, που στις συναντήσεις τους ερμήνευαν κλασικούς Έλληνες συγγραφείς. Ήτανε το μόνο μέλος μη γερμανικής καταγωγής που συμμετείχε στον σύλλογο.
     Η μαθητεία του εξελίσσεται γρήγορα σε επιστημονικό θρίαμβο. Οι εργασίες του για το Δημοσθένη, το Σπεύσιππο, τους Σωκρατικούς, την αρχαία ελληνική και βυζαντινή Επιστολογραφία κ.λπ. εντυπωσιάζουν με την πρωτοτυπία και την ευστοχία τους. Οι σοφοί της Δύσης δε φείδονται σ' επαίνους για τον νεαρό έλληνα φιλόλογο, που τους βάζει τα γυαλιά, και τα πιο έγκριτα περιοδικά (HERMES, ZEIT, BYZANTINISCHE, Αθηνά) προσφέρουν τις σελίδες τους για να δημοσιευτούν άρθρα και κριτικές του. Ξεχωριστή τιμή: ο διάσημος εκδοτικός οίκος Τeubner του εμπιστεύεται να συνεχίσει την έκδοση του Δημοσθένη, που είχε διακοπεί με το θάνατο του Fuhr.

         
                                               εδώ με συναδέλφους στη Γερμανία

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

peri-grafis.net: «Συκουτρής Ιωάννης: Αδικοχαμένος Ιδεαλιστής Φιλόσοφος»

____________________________

3.

Κατεβάστε δωρεάν: Ιωάννης Συκουτρής – ‘Φιλοσοφία της Ζωής’ (pdf)

Σε αυτό το μικρό βιβλίο του Ιωάννη Συκουτρή υπάρχει το περίφημο κείμενο «Η ηρωική αντίληψη της ζωής». Είναι ένα μόνο κεφάλαιο της προσπάθειας που κάνει εδώ ο συγγραφέας να προσεγγίσει την ευδαιμονία, εμπνευσμένος από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, στην οποία αφιέρωσε τη ζωή του.

Κατεβαίνει σε μορφή pdf εδώ.

Μπορείτε να διαβάσετε τον πρόλογο του βιβλίου εδώ, και το κεφάλαιο «Η ηρωική αντίληψη της ζωής» εδώ.

Περισσότερα e-books στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του Ερανιστή, ΕΔΩ.

 

 

 ___________________

 ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

 

4.ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ (1901-1937) - Εἶς μέγας Ἕλλην φιλόλογος & φιλόσοφος

 Ἐκπομπή ἀπό τό Ἀρχεῖον τῆς ΕΡΤ γιά τόν νεοέλληνα φιλόλογο & ὑφηγητή τοῦ ΕΚΠΑ, Ἰωάννη Συκουτρή, ὅστις αὐτοκτόνησε ἐν ἠλικίᾳ 36 ἐτῶν ἀπό τήν λήψιν ὑπνωτικῶν χαπιῶν.

__

_________________________

 

4. Ιωάννης Συκουτρής (1901-1937) - Σμύρνη. Από την εκπομπή "Άξιον Εστί"

 

Ο Bασίλης Βασιλικός, η Δέσποινα Βλασσοπούλου, ο Σωκράτης Σκαρτσής, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος και Αναστασία Καραστάση συζητούν  για τον έξοχο ελληνιστή , δάσκαλο και φιλόσοφο αλλά και για το αντιδραστικό κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον, που τον εξώθησε στην αυτοκτονία.

 Μια από τις ομορφότερες ευρωπαϊκές παραγωγές animation που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια και μια φωτεινή ιστορία για την ζωή και την ελπίδα, με έμπνευση την ελληνική μυθολογία. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Λουξεμβούργο, Γαλλία, Βέλγιο, 2022

• Παραγωγή: Ζαν-Μισέλ Ρέι, Νίκολας Στάιλ
• Σκηνοθεσία: Κάρλο Βόγελε
• Σενάριο: Κάρλο Βόγελε
• Μουσική: Αντρέ Ντζεζιούκ
• Με τις φωνές των: (στα ελληνικά) Ντίνου Σούτη, Χριστίνας Τσιπιανίτη, Βασίλη Παπαστάθη, Ακίνδυνου Γκίκα, Νικολέτας Κουνενιδάκη, Γιώργου Ματαράγκας, Κατερίνας Χρηστάκη, Κωνσταντίνου Κλαυδιανού , Δανάης Μουτσοπούλου.
• Διάρκεια: 76 λεπτά
• Διανομή: Neo Films

Κάρλο Βόγελε: «Εικόνες, ιστορίες και µουσική µπορούν να αποκαλύψουν τα µυστήρια που μας περιβάλλουν»

Docville

documentonews.gr 

5-6 λεπτά

---

Ο σκηνοθέτης του «Ικαρου και Δαίδαλου» μιλάει για την ταινία του «Ικαρος και Δαίδαλος», τους αρχαίους μύθους, τη μινωική Κρήτη και την Pixar.

Ο γεννηµένος στο Λουξεµβούργο το 1981 και µεγαλωµένος στη Γαλλία Κάρλο Βόγελε, σκηνοθέτης του φιλµ κινούµενων σχεδίων «Ικαρος και ∆αίδαλος», σπούδασε στη σχολή Animation Gobelins στο Παρίσι. Στη συνέχεια βρέθηκε στα Aardman Studios στο Μπρίστολ προτού το κυνήγι της καριέρας τον οδηγήσει στην Pixar στην Καλιφόρνια, όπου παρέµεινε οκτώ χρόνια συµµετέχοντας σε δηµιουργίες όπως τα «Toy story 3», «Brave», «Monster academy». Επέστρεψε στην Ευρώπη το 2016, αποφασισµένος να αναπτύξει µια υβριδική τεχνική animation. Το πρώτο δείγµα προσωπικής του ταινίας µεγάλου µήκους είναι ο «Ικαρος και ∆αίδαλος».

Κάρλο Βόγελε (© Deborah Coleman/Pixar)

Τι σας συγκινεί περισσότερο στην ιστορία του Ικαρου σε σηµείο που αποφασίσατε να κάνετε µια ταινία γύρω από αυτή;

Από παιδί µε συνάρπαζαν σε τροµακτικό βαθµό οι ελληνικοί µύθοι. Αυτές οι άγριες ιστορίες µε έκαναν να αµφισβητώ όλα όσα ήξερα για τους ήρωες, τους θεούς και τον θάνατο. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ελάχιστες ταινίες κινούµενων σχεδίων ήταν εµπνευσµένες από την ελληνική µυθολογία. Ο Ικαρος είναι ο προσωπικός µου αγαπηµένος ήρωας, γιατί είναι ονειροπόλος και ιδεαλιστής και ακολουθεί την καρδιά του ανεξάρτητα από το κόστος.

Τα πρόσωπα των ηρώων του φιλµ θυµίζουν µορφές σε αρχαιοελληνικά αγγεία. Εγινε συνειδητά η επιλογή αυτή;

Φυσικά. Επισκέφτηκα την Κνωσό στην Κρήτη και έβγαλα ένα εκατοµµύριο φωτογραφίες. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου ήταν επίσης πολύ χρήσιµο για τις αναφορές µας σε αρχαία κοσµήµατα, εργαλεία και αγγεία. Χρησιµοποιήσαµε τις µινωικές τοιχογραφίες και σχέδια αγγείων ως έµπνευση για τον σχεδιασµό των χαρακτήρων, των σκηνικών του παλατιού, αλλά και των backgrounds όλης της ταινίας.

Ποια εξήγηση δίνετε για το ότι ο παγκόσµιος κινηµατογράφος –όχι µόνο το Χόλιγουντ και η Disney–, αν και συχνά έχει στραφεί σε διάφορους αρχαιοελληνικούς µύθους, δεν είχε καταπιαστεί µε την ιστορία του Ικαρου;

Ο λόγος είναι απλός: είναι δύσκολο να κάνεις µια ταινία για ένα χαρακτήρα που πεθαίνει στο τέλος. Ειδικά αν το µεγαλύτερο µέρος του κοινού ξέρει ότι θα πεθάνει, γιατί γνωρίζει την κατάληξη µε την πτώση του Ικαρου, πτώση που είναι εµβληµατικό µοτίβο σε πίνακες, τραγούδια και λαϊκή κουλτούρα. Θα µπορούσε φυσικά κάποιος δηµιουργός να αλλάξει την ιστορία και να της προσδώσει αίσιο τέλος. Αλλά τότε ποιο θα ήταν το νόηµα;

Εχετε δουλέψει στην Pixar για επτά χρόνια. Ποιες αρµοδιότητες είχατε και πώς ήταν η καθηµερινότητά σας σε ένα χώρο όπως το διάσηµο στούντιο;

Η δουλειά στην Pixar ήταν µια απίστευτη περιπέτεια και µια εξαιρετική ευκαιρία να µάθω τις τεχνικές τους, πώς κάνουν ταινίες και πώς αφηγούνται ιστορίες. Ηταν µοναδική εµπειρία – ήµουν τυχερός που την έζησα, καθώς βρέθηκα στο κατάλληλο µέσο που συνδύαζε άψογα το καλλιτεχνικό όραµα µε την εµπορική εκµετάλλευση και τις οικονοµικές απαιτήσεις. Στην Pixar ήµουν εµψυχωτής χαρακτήρων για επτά χρόνια και δούλεψα σε ταινίες όπως το «Toy Story 3», το «Brave» ή το «Monsters academy». ∆εν έχω παρά µόνο όµορφες αναµνήσεις από τον χρόνο µου στο στούντιό της. Το δε εργασιακό περιβάλλον ήταν τουλάχιστον συναρπαστικό.

Γιατί επιστρέψατε στην Ευρώπη;

Ηταν ώρα να ανοίξω τα φτερά µου και να πετάξω µόνος µου (γελά). Τα αµερικανικά στούντιο κινουµένων σχεδίων παράγουν πολύ διασκεδαστικές ταινίες, αλλά τείνουν να παίζουν µε ασφάλεια το παιχνίδι και να δίνουν στο κοινό αυτό που ήδη του αρέσει και περιµένει· οµιλούντα παιχνίδια στην καλύτερη περίπτωση, κοροϊδίες στη χειρότερη. Και αυτά τα crowd-pleasers κοστίζουν εύκολα 200 εκατοµµύρια δολάρια για την κατασκευή και τη διαφήµισή τους. Στην Ευρώπη µια ανεξάρτητη ταινία κινούµενων σχεδίων µπορεί να κοστίσει λιγότερο από 10 εκατοµµύρια ευρώ και χρηµατοδοτείται κυρίως από κρατικούς πόρους, πράγµα που σηµαίνει ότι υπάρχει µικρή πίεση για το αν η ταινία είναι κερδοφόρα ή όχι. Αυτό σηµαίνει ότι ο δηµιουργός τους µπορεί να εστιάσει περισσότερο στο πρωτότυπο και ποιοτικό περιεχόµενο.

Ποιο προσωπικό σας όνειρο πραγµατοποιείται µε το φιλµ αυτό;

«Ενα αγόρι που επιλέγει το φως και την οµορφιά του ήλιου πάνω από το χάος και το σκοτάδι του λαβύρινθου». Ετσι µου αρέσει να σκέφτοµαι τον Ικαρο. Οπως και να µην ξεχνώ αυτά τα υπέροχα λόγια: «Η ζωή µάς ξεφεύγει, αλλά η τέχνη τη δίνει πίσω». Ο κόσµος στον οποίο ζούµε είναι περίπλοκος και παράλογος. Εικόνες, ιστορίες και µουσική µπορούν να αποκαλύψουν τα µυστήρια, την οµορφιά και τις ατέλειωτες δυνατότητες που µας περιβάλλουν.

Χρησιµοποιήσατε µια µείξη 2D σχεδίου στο χέρι και 3D εικόνας φτιαγµένης στον υπολογιστή. Γιατί επιλέξατε αυτή την τεχνική;

Ηθελα µια αισθητική κοντά σε µια χειροποίητη απεικόνιση. Ολα τα σχέδια έγιναν από τον Εντουάρ Κουρ, ο οποίος είναι ένας ιδιαίτερα παραγωγικός καλλιτέχνης κόµικς. Για τους χαρακτήρες χρησιµοποιήσαµε τρισδιάστατα µοντέλα µε επίπεδη, απλή απόδοση. Ζωγραφίσαµε όλα τα φόντα στο Photoshop – υπάρχουν αρκετές σεκάνς, όπως η µάχη στον λαβύρινθο που είναι εξ ολοκλήρου κινούµενα σχέδια µε το χέρι.

INF0

Η ταινία κινούμενων σχεδίων «Ικαρος και Δαίδαλος» του Κάρλο Βόγελε κυκλοφορεί από τις 26 Μαΐου στις αίθουσες σε διανομή NEO Films.

Chopin "Nocturnes" played by 20 Historic Pianists/"Νυχτερινά" του Σοπέν ερμηνευμένα από είκοσι (20) ιστορικούς πιανίστες

Chopin Nocturnes played by 20 Historic Pianists

 0:00​ : Mieczyslaw Horszowski, Op 9 No. 1

 5:57 : Sergei Rachmaninoff, Op 9 No. 2

 10:40 : Ignace Tiegerman, Op 9 No. 3

 16:57 : Alfred Cortot, Op 15 No. 1

 21:24 : Ferruccio Busoni, Op 15. No. 2

 24:53 : Jan Smeterlin, Op 15 No. 3 

 30:14 : Bela Bartok, Op 27 No. 1  

34:16 : Moriz Rosenthal, Op 27 No. 2

 39:12 : Leff Pouishnoff, Op 32 No. 1

 43:52 : Carl Friedberg, Op 32 No. 2  

50:01 : Raoul Koczalski, Op 37 No. 1

 54:03 : Benno Moiseiwitsch, Op 37 No. 2 

 59:12 : Josef Hofmann, Op 48 No. 1

 1:05:56 : Leopold Godowsky, Op 48 No. 2 

 1:10:10 : Arthur Rubinstein (1936 rec.), Op 55 No.1 

 1:14:45 : Ignaz Friedmann, Op 55 No. 2 

 1:19:18 : Vladimir Horowitz, Op 62 No. 1

 1:26:05 : Ignacy jan Paderewski, Op 62 No. 2

 1:30:25 : Vladimir de Pachmann, Op 72 No. 1 

 1:34:30 : Leo Sirota, Op. posth. Nocturne in C-sharp minor,

Εκατοντάδες σαρκοφάγοι και αγάλματα θεών στη Σακάρα της Αιγύπτου! (video)

 

Αίγυπτος / Εκατοντάδες σαρκοφάγοι και αγάλματα θεών στη Σακάρα! - Εντυπωσιακές φωτογραφίες

30.05.22

Αυγή Newsroom

avgi.gr 

EPA

Ανακαλύφθηκαν 250 ξύλινες σαρκοφάγοι που χρονολογούνται από το 500 π.Χ. ενώ βρέθηκε ανάπαφος πάπυρος μήκους 9 μέτρων με κεφάλαια του Βιβλίου των Νεκρών

Η Αίγυπτος αποκάλυψε τη Δευτέρα έναν θησαυρό αρχαίων αντικειμένων ηλικίας περίπου 2.500 χρόνων τα οποία ανακαλύφθηκαν πρόσφατα από αρχαιολογική σκαπάνη στη φημισμένη νεκρόπολη της Σακάρα κοντά στο Κάιρο.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα παρουσιάστηκαν σήμερα σε μια αυτοσχέδια έκθεση στους πρόποδες της βαθμιδωτής πυραμίδας του Ζοζέρ στη Σακάρα, 24 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Καϊρου. Σύμφωνα με τον Μουστάφα Ουαζίρι, επικεφαλής του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, τα εύρημα περιλαμβάνουν 250 ζωγραφισμένες σαρκοφάγους με καλοδιατηρημένες μούμιες στο εσωτερικό τους, καθώς και 150 χάλκινα αγάλματα αρχαίων θεοτήτων και χάλκινα αγγεία που χρησιμοποιούνταν σε τελετές της Ίσιδας, της θεάς της γονιμότητας στην αρχαία αιγυπτιακή μυθολογία, όλα από την Ύστερη Περίοδο, περίπου το 500 π.Χ.

Σημειώνεται ότι η νεκρόπολη της Σακάρας, απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από τις περίφημες πυραμίδες της Γκίζας και έχει χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco και είναι γνωστή κυρίως για την κλιμακωτή πυραμίδα του φαραώ Ζοζέρ. Το μνημείο αυτό κατασκευάστηκε περίπου 2.700 χρόνια π.Χ. από τον αρχιτέκτονα Ιμχοτέπ και θεωρείται ως ένα από τα αρχαιότερα σωζόμενα σε όλον τον κόσμο.

EPA

Ο Ιμχοτέπ, που ήταν επίσης ιατρός και σύμβουλος του φαραώ, ήταν εκείνος που «έφερε επανάσταση» στην αρχιτεκτονική του αρχαίου κόσμου, όπως είπε ο Μουστάφα Ουαζίρι, ο διευθυντής του Ανωτάτου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.«Ο εντοπισμός του τάφου του Ιμχοτέπ» είναι ένας από τους βασικούς στόχους της αρχαιολογικής αποστολής που έχει ήδη ολοκληρώσει τέσσερις ανασκαφές στη Σακάρα, πρόσθεσε ο Ουαζίρι.

Σε μία από τις σαρκοφάγους βρέθηκε «ανέπαφος» και «σφραγισμένος» πάπυρος που μεταφέρθηκε αμέσως στα εργαστήρια του Αιγυπτιακού Μουσείου στην Πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου για να φυλαχθεί και να αναλυθεί. Σύμφωνα με τον Ουαζίρι, ο πάπυρος εκτιμάται ότι έχει μήκος 9 μέτρα και περιέχει ορισμένα κεφάλαια του Βιβλίου των Νεκρών.

EPA

Τα αγάλματα που ανακαλύφθηκαν αναπαριστούν τους θεούς Άνουβις, Αμούν, Μιν, Όσιρις, Ίσιδα, Νεφερτούμ, Μπαστέτ και Αθώρ, ενώ οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν και ένα ακέφαλο άγαλμα του αρχιτέκτονα Ιμχοτέπ, του κατασκευαστή της πυραμίδας της Σακάρας, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων.

Οι ζωγραφισμένες σαρκοφάγοι, που περιείχαν μούμιες και φυλαχτά, θα μεταφερθούν στο νέο Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο κοντά στην Γκίζα, το οποίο οι αιγυπτιακές αρχές ελπίζουν ότι θα εγκαινιάσουν φέτος, έπειτα από αλλεπάλληλες αναβολές.

Βρέθηκαν επίσης διάφορα καλλυντικά και κοσμήματα καθώς και δύο ξύλινα αγαλματίδια, με επιχρυσωμένα πρόσωπα, της Ίσιδας και της Νέφθυς.

Νέφθυς - Βικιπαίδεια

 

 

Αρχαίο DNA αποκαλύπτει τα μυστικά των θυμάτων της Πομπηίας

Ένα ανδρόγυνο, που θάφτηκε κάτω από την τέφρα, δίνει πολύτιμες πληροφορίες για ένα ιστορικό γεγονός, χιλιάδες χρόνια μετά.

 

Νewsroom— Huffpost Greece

 Huffingtonpost.gr

27/05/2022

Alessandro Bianchi via Reuters

Ερευνητές που μελετούν τα ανθρώπινα υπολείμματα από την Πομπηία έχουν εξάγει γενετικά μυστικά από τα οστά ενός άνδρα και μιας γυναίκας που θάφτηκαν όταν η ρωμαϊκή πόλη βυθίστηκε στην ηφαιστειακή τέφρα.

Αυτό το πρώτο «ανθρώπινο γονιδίωμα της Πομπηίας» είναι ένα σχεδόν πλήρες σύνολο «γενετικών οδηγιών», που βρίσκονται κωδικοποιημένες στο DNA που εξάγεται από τα οστά τους.

Το αρχαίο DNA διατηρήθηκε στα σώματα που ήταν εγκλωβισμένα στην σκληρή με το πέρασμα του χρόνου τέφρα.

Τα εντυπωσιακά ευρήματα δημοσιεύονται στο περιοδικό Scientific Reports.

Scientific Reports

Οι δύο σκελετοί ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1933, σε αυτό που οι αρχαιολόγοι της Πομπηίας αποκαλούν Casa del Fabbro, δηλαδή «Το σπίτι του τεχνίτη».

Ηταν σωριασμένοι στη γωνία της τραπεζαρίας, σαν να γευμάτιζαν όταν συνέβη η έκρηξη - στις 24 Αυγούστου 79 μ.Χ. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη το τεράστιο σύννεφο τέφρας από την έκρηξη του Βεζούβιου θα μπορούσε να είχε γίνει θανατηφόρο για τους κατοίκους της πόλης σε λιγότερο από 20 λεπτά.

Τα δύο θύματα που μελέτησαν οι ερευνητές, σύμφωνα με την ανθρωπολόγο Δρ. Σερένα Βίβα από το Πανεπιστήμιο Salento, δεν προσπαθούσαν να ξεφύγουν.

«Από τη θέση [του σώματός τους] φαίνεται ότι δεν έτρεχαν μακριά», εξήγησε η Δρ. Βίβα. «Η απάντηση στο γιατί δεν προσπάθησαν να φύγουν θα μπορούσε να βρίσκεται στην κατάσταση της υγείας τους».

Νέα στοιχεία έχουν πλέον αποκαλυφθεί σε αυτή τη μελέτη των οστών τους.

Τόσο η αξιοσημείωτη συντήρηση όσο και η τελευταία εργαστηριακή τεχνολογία επέτρεψαν στους επιστήμονες να εξάγουν πολλές πληροφορίες από μια «πραγματικά μικρή ποσότητα οστικής σκόνης, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Η γενετική μελέτη αποκάλυψε ότι ο σκελετός του άνδρα περιείχε DNA από βακτήρια που προκαλούν φυματίωση, υποδηλώνοντας ότι μπορεί να είχε την ασθένεια πριν από το θάνατό του. Και ένα θραύσμα οστού στη βάση του κρανίου του περιείχε αρκετό άθικτο DNA για να γίνει επεξεργασία ολόκληρου του γενετικού του κώδικα.

Αυτό έδειξε ότι μοιραζόταν «γενετικούς δείκτες» με άλλα άτομα που ζούσαν στην Ιταλία κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική εποχή. Αλλά είχε επίσης μια ομάδα γονιδίων που συνήθως εντοπίζονταν στο νησί της Σαρδηνίας, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να υπήρχαν υψηλά επίπεδα γενετικής ποικιλότητας σε όλη την ιταλική χερσόνησο εκείνη την εποχή.

(με πληροφορίες από BBC)

"Ρέκβιεμ για ένα όνειρο" (2000): σπουδή πάνω στην ολέθρια επίδραση της trash TV στην ψυχολογία του ατόμου και στην κάθοδο στην κόλαση των ναρκωτικών

Η παχύσαρκη  Σάρα, ενθουσιασμένη από την προοπτική της εμφάνισής της σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, ξεκινά μια επικίνδυνη δίαιτα με εθιστικά χάπια, ώστε να επανέλθει στη νεανική της φόρμα. Η απόφαση αυτή  έχει ως  αποτέλεσμα ο έφηβος γιος της, η κοπέλα του και ο καλύτερός του  φίλος ξεκινούν  μια πορεία καταβύθισης  στην κόλαση των ναρκωτικών.

_____________________

Requiem for a Dream - Ρέκβιεμ για ένα όνειρο 

happypnuts.com

« Το Requiem for a Dream είναι μια ταινία που θα τη θυμάστε μια ζωή. Είναι σκληρό, αληθινό και ένα από τα πιο διαχρονικά έργα του 2000»

[..........................]

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ

Το Requiem for a Dream, είναι μια σκληρή, αληθινή και must see ταινία του 2000. Πρόκειται για ένα έντονο έργο με πολλές κοινωνικές προεκτάσεις, το οποίο εστιάζει τόσο στον εθισμό των ναρκωτικών και τις συνέπειές του, όσο και στις εμμονές, τα όνειρα και τις ψεύτικες φιλοδοξίες για ένα αποδεκτό φαίνεσθαι που δημιουργεί η τηλεόραση.

Ο ρυθμός της ταινίας είναι άκρως καταιγιστικός. Ο σκηνοθέτης Daren Aronofsky, από τις πρώτες κιόλας σκηνές του Requiem for a Dream, επιλέγει έντονα πλάνα με δυναμισμό και πρωτοποριακές για την εποχή τεχνικές, που δεν αφήνουν το θεατή να πάρει ανάσα.

Με επαναλαμβανόμενα πλάνα που εμφανίζονται ξανά και ξανά, με διπλά καρέ που εστιάζουν στη λεπτομέρεια και ταυτόχρονα αφηγούνται διαφορετικές ιστορίες, αλλά και με τις ff σκηνές, ο Aronofsky αφήνει το στίγμα του μια για πάντα στον κινηματογράφο.

Το εμβληματικό soundrack της ταινίας από τον Clint Mansell που έμεινε στην ιστορία, σε συνδυασμό με τα λεπτομερέστατα ηχητικά εφέ τα οποία διεισδύουν στις κινήσεις των πρωταγωνιστών, ξεχωρίζουν. Είναι αυτά που διαμορφώνουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα της ταινίας και αυτά που συμβάλλουν καταλυτικά στα έντονα συναισθήματα που βιώνει ο θεατής μέχρι το τέλος.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών

Το κεντρικό πρόσωπο του Requiem for a Dream είναι η Ellen Burstyn, η οποία ενσαρκώνει το ρόλο της Sara Goldfarb. Η ερμηνεία της είναι συγκλονιστική, καθώς καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να μεταμορφωθεί από μια φιλήσυχη, μοναχική και καλοκάγαθη νοικοκυρά, σε ένα αποξενωμένο, θλιβερό και εθισμένο στα χάπια άτομο, που ζει στα όρια της παράνοιας.

Ας μη ξεχνάμε άλλωστε πως ήταν υποψήφια και για Oscar Α’ Γυναικείου ρόλου για τη συγκεκριμένη ταινία.[.......................................]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ

Requiem for a Dream – Ρέκβιεμ για ένα όνειρο - HappyPnuts

Η νέα γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ράνια Σβίγγου: «Σίγουρα θέλω να κριθώ αυστηρά»!

Ράνια Σβίγκου / «Το στοίχημα της επόμενης ημέρας είναι η γείωση στους κοινωνικούς χώρους»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ / PODCASTS 30.05.22

 

(INTIME NEWS / ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ)

«Κοινωνική αναγκαιότητα οι εκλογές» ανέφερε η νέα γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Σε συνέντευξή της στον ραδιοφωνικό σταθμό «105,5 Στο Κόκκινο», στη Βούλα Κεχαγιά και τον Νίκο Σβέρκο, η Ράνια Σβίγκου, αναφερόμενη στην εκλογή της στη θέση της Γραμματέα της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ανέφερε μεταξύ άλλων ότι την τιμά ιδιαίτερα, τόσο η εμπιστοσύνη που έδειξε ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ο Αλ. Τσίπρας με την πρότασή του, όσο και η εμπιστοσύνη που έδειξαν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής με την εκλογή της. 

«Σίγουρα θέλω να κριθώ αυστηρά», είπε, συμπληρώνοντας ότι «θα εργαστούμε όλοι μαζί για να υλοποιήσουμε τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος. Το μήνυμα της κάλπης της 15ης Μαΐου, μας έδωσε πολύ μεγάλη χαρά και αυτοπεποίθηση, ταυτόχρονα όμως ανέδειξε ακόμα περισσότερο την αναγκαιότητα, αυτό το πρώτο βήμα που κάναμε,  της αντιστοίχισης της οργανωτικής μας δύναμης με την εκλογική μας και πολιτική απήχηση, να συνοδευτεί και από το επόμενο βήμα, αυτό της γείωσης στους κοινωνικούς χώρους, που είναι το μεγάλο στοίχημα. Δηλαδή πώς τα 172 χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι απλώς ενεργά στην κομματική καθημερινότητα, στις δραστηριότητες του κόμματος, αλλά θα συμμετάσχουν ενεργά στα συνδικάτα, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους εργασιακούς χώρους, πώς θα ισχυροποιηθεί η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ρόλο των γυναικών, είπε ότι  «είμαστε το πρώτο κόμμα το οποίο καταστατικά εφάρμοσε την ισάριθμη εκπροσώπηση  ανδρών και γυναικών. Εμείς δεν παρατηρούμε απλώς την πραγματικότητα. Μέσα από την  εφαρμογή της ισάριθμης εκπροσώπησης, ερχόμαστε στην πράξη να δηλώσουμε ότι οι γυναίκες, πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες, ίση εκπροσώπηση. Κι αυτό είναι και μήνυμα το οποίο θέλαμε να δώσουμε με την συγκεκριμένη  πρόβλεψη του Καταστατικού μας,  η οποία πέρασε ομόφωνα από τα μέλη του κόμματος».

Σχετικά με το αίτημα για εκλογές ανέφερε ότι : “Οι εκλογές θα έπρεπε να είχαν γίνει χτες, γιατί αυτό δεν αποτελεί ανάγκη για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά για την ίδια την κοινωνία. Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο, δεν μπορούν να βγάλουν όχι τον μήνα, δεν μπορούν να βγάλουν ούτε το πρώτο δεκαήμερο από την στιγμή που παίρνουν τον μισθό τους, όσοι έχουν μισθό».

Αναφερόμενη στα βήματα που έχουν ήδη γίνει, για την προετοιμασία του κόμματος, ανέφερε ότι «καταρχάς έχουμε ως εργαλείο και όπλο μια ομόφωνα ψηφισμένα πολιτική απόφαση στο τελευταίο μας συνέδριο, έχουμε απολύτως κοστολογημένες και τεκμηριωμένες προτάσεις σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τους Έλληνες πολίτες»

Στην ερώτηση για το αν θεωρεί ότι η οικονομία θα κρίνει και το αποτέλεσμα των εκλογών, η Ράνια Σβίγκου ανέφερε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διαθέτει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα. «Προφανώς και δίνουμε πολύ μεγάλο βάρος στην οικονομία και στα ζητήματα της ακρίβειας. Από το φθινόπωρο έχουμε καταθέσει απολύτως κοστολογημένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και της ακρίβειας, για την άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, για την ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, όμως  έχουμε ένα συνολικό πολιτικό πρόγραμμα το οποίο αφορά και τη δημοκρατία,  τους θεσμούς, την εξωτερική πολιτική, τον ρόλο της χώρας σε ένα διεθνές περιβάλλον το οποίο συνεχώς εξελίσσεται».

 

105,5 Sto Kokkino · ΡΑΝΙΑ ΣΒΙΓΚΟΥ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 30-05-22

Ιταλία: "συστημικό" ντελίριο υπέρ Ζελένσκι και κυνήγι μαγισσών κατά δήθεν "Πουτινικών" ("Putiniani")

Η Ιταλία, μέτωπο του πολέμου των μετόπισθεν για την Ουκρανία

Ανέβηκε: 30/05/2022

Γιώργης-Βύρων Δάβος

 kosmodromio.gr

 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ προ ημερών επαίνεσε τη Ρώμη (και την Αθήνα) για τη στρατιωτική βοήθεια που προσφέρει στο Κίεβο.

Η Ιταλία έχει το θλιβερό, όπως αποδεικνύεται για τη χώρα, προνόμιο να είναι το δεύτερο κράτος μετά την Ουκρανία, που η Ρωσία έχει κλιμακώσει τη διαμάχη της, με έναν «υβριδικό», όπως συνηθίζεται πλέον να τον ονομάζουμε τρόπο. Μπορεί στη θεωρία (και σε όσα διαμείβονται στα μέσα ενημέρωσης) η ιταλική κυβέρνηση, είτε μέσω του δοτού πρωθυπουργού Μάριο Ντράγκι, είτε με το σχέδιο ειρήνευσης που έχει καταθέσει στον ΟΗΕ ο υπουργός Εξωτερικών, Λουΐτζι Ντι Μάγιο, να θέλει την ειρήνη, στην ουσία όμως  είναι από τις πρώτες χώρες στην τροφοδοσία του Κιέβου με όπλα για τα οποία δεν δίνει την παραμικρή πληροφορία. Δεν είναι τυχαίο που μόλις προ ημερών ο υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν -έως πρότινος επικεφαλής της Reytheon, κύριας επωφελούμενης των αμερικανικών κονδυλίων για την Ουκρανία- επαίνεσε την Ιταλία (όπως και την Ελλάδα) για τη στρατιωτική βοήθεια που προσφέρει στο Κίεβο.

Επιπλέον, μέσα στην ίδια την Ιταλία καλλιεργείται με κάθε τρόπο και σχεδόν ομοθυμαδόν από τη συντριπτική πλειοψηφία των πιο επιδραστικών μέσων ενημέρωσης της χώρας, μία λυσσαλέα ρωσοφοβία και δαιμονοποίηση ως φιλοπουτινικής κάθε φωνής που απλώς εκστομίζει τη λέξη «ειρήνη».  Ακόμη και γνωστοί για τη νηφαλιότητά τους, ή τις ίσες αποστάσεις που τηρούν, δημοσιογράφοι προγράφονται και συκοφαντούνται, ενώ έχουν παρουσιαστεί και στις τηλεοράσεις «κατάλογοι» με «συνηγόρους του Πούτιν», που περιλαμβάνουν όσους έχουν εκφράσει έστω κι έναν απλό σκεπτικισμό για τη σκοπιμότητα του πολέμου και τη νομιμοποίηση της θέσης που λαμβάνει η Ιταλία.

Η αντιρωσική υστερία έπληξε και τον σεβάσμιο 88χρονο μεγαλύτερο Ρώσο «Ιταλιστή» Γεβγκένι Σολόνοβιτς, ο οποίος με διαταγή του υπουργού Εξωτερικών αποκλείστηκε από το διαπρεπές λογοτεχνικό Βραβείο Στρέγκα. Από την οργή κατά του Πούτιν δεν γλιτώνει ούτε ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι του οποίου το κόμμα βρίσκεται στα πρόθυρα του σχίσματος, καθώς πολλά μέλη του τον κατηγορούν για «φιλοπουτινικό».

Μοιάζει αναπόφευκτο συνεπώς να κλιμακώνεται η αντιπαράθεση της ιταλικής κυβέρνησης  με τη Μόσχα σε πολλά πεδία. Μόλις πριν λίγες ημέρες καταγράφηκε η τελευταία, στις πολλές που έχουν σημειωθεί από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, κυβερνοεπίθεση από Ρώσους χάκερς σε ιταλικά θεσμικά όργανα. Επί τρεις μήνες, ουσιαστικά, ιταλικές ιστοσελίδες και ηλεκτρονικές υπηρεσίες (κυβερνητικές, νοσοκομείων, περιφερειών κλπ) είναι έρμαια τέτοιων επιθέσεων που παραλύουν επί πολλές ώρες τις υπηρεσίες τους και δεν υπάρχει φαινομενικά τρόπος ν’ αντιμετωπισθούν. Υπήρξε ένα κύμα επιθέσεων ρωσικών χάκερ που έπληξαν ιταλικά ιδρύματα και εταιρείες για μήνες, με εμφανή κλιμάκωση τις τελευταίες εβδομάδες μετά τις επιθέσεις Ddos (Distributed denial of service) από τις ρωσικές συλλογικότητες Killnet και Legion.

Ένα ορεκτικό για το τι θα ακολουθήσει, εξηγούν οι ιταλικές μυστικές υπηρεσίες και η Εθνική Υπηρεσία Κυβερνοασφάλειας (Acn), προβλέποντας ακόμη ένα άλμα στο εγγύς μέλλον στο επίπεδο των επιθέσεων κατά της χώρας  στον κυβερνοχώρο. Ακόμη και ιστότοποι αεροδρομίων και της ίδιας της αστυνομίας αποδείχθηκαν ευάλωτοι σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Το θέμα απασχόλησε και το Κοινοβούλιο, στη σχετική συζήτηση για τη έγκριση του νέου διατάγματος για την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, για το οποίο είχε εκφράσει ανοικτά την αντίρρησή του ο επικεφαλής του Κινήματος 5 Αστέρων, Τζουζέπε Κόντε, και την υποτονθόρυσε και ο Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας.

Επίσης, την περασμένη εβδομάδα ήλθε η διάτορη απάντηση της Μόσχας στην απέλαση 30 διπλωματών της από την Ιταλία στις 5 Απριλίου, ως αντίδραση για τις ωμότητες στην πόλη Μπούτσα που αποδίδονται στα ρωσικά στρατεύματα. Τα αναμενόμενα πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις, διπλωματικά αντίποινα της Μόσχας ήταν όμως δυσανάλογα με τις απελάσεις του προσωπικού της πρεσβείας της στη Ρώμη. Δεν είναι μόνον ο σχεδόν ισοδύναμος αριθμός Ιταλών διπλωματών (24) που απελαύνονται από την πρεσβεία στη Μόσχα αλλά είναι κυρίως ότι το προσωπικό που απομακρύνεται υπηρετεί σε  νευραλγικές θέσεις , με αποτέλεσμα να παραλύει ουσιαστικά η λειτουργία της πρεσβείας. Ουσιαστικά, στη Μόσχα παραμένουν μόνο τρεις -περιλαμβανομένου και του πρέσβη Τζόρτζο Σταράτσε- διπλωμάτες καριέρας και το πολιτικό γραφείο, το πολιτιστικό και εμπορικό τμήμα της έχουν εκμηδενισθεί.

Όσο κι αν το ιταλικό κράτος και οι εκπρόσωποί του πασχίζουν να υποβαθμίσουν τη σημασία της «αργοπορημένης» (όπως ισχυρίζονται) απάντησης της Μόσχας, το αναντίρρητο γεγονός είναι πως πλέον όλες, οι παραμικρότερες, υποθέσεις Ιταλών, ως φυσικά πρόσωπα κι εταιρείες, που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στη Ρωσία δεν θα μπορούν να εξυπηρετηθούν. Και ακόμη χειρότερα: η μεγαλύτερη δυσκολία θα εντοπισθεί στην αποστολή νέων αξιωματούχων για την αντικατάσταση των απελαθέντων διπλωματών. Εάν η Ρώμη θελήσει να αποκαταστήσει την πλήρη λειτουργία της πρεσβείας θα χρειασθούν επίπονες διαδικασίες και πολλοί μήνες έως ότου το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών να ελέγξει τα βιογραφικά και να εκδώσει τις βίζες, και όπως μπορεί να μαντέψει κανείς τον τελευταίο καιρό οι έλεγχοι έχουν γίνει πιο αυστηροί (και πολιτικοί) από ό, τι συνήθως.

Θα αποφασίσει άραγε η Ιταλία να διατηρήσει «εν υπνώσει» την πρεσβεία της και να μην αντικαταστήσει όλους τους διπλωμάτες της;  Ή θα περάσει και αυτή σε μία αντεπίθεση, ίσως και σε συμφωνία με την Ε.Ε., που όμως ενέχει τον κίνδυνο μίας ανεπανόρθωτης ρήξης; Σε αυτή την περίπτωση η κάθε ρητορεία του Ντράγκι ή του Ντι Μάγιο περί ειρηνευτικών σχεδίων θα ναυαγήσει ολωσδιόλου. Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες ακούγονται εντελώς κούφιες και ίσως αντιφατικές, τη στιγμή που η Ρώμη σχεδιάζει την όλο και μεγαλύτερη στρατιωτική και οικονομική ενίσχυση του Κιέβου. Για αυτό τον λόγο άλλωστε και η πρώτη αντίδραση της Μόσχας στο ειρηνευτικό σχέδιο του Ντι Μάγιο ήταν, δια στόματος Ντμίτρι Μεντβιέντεφ, αρνητική.

Ο «λογαριασμός» της έντασης ανάμεσα στις δύο χώρες ούτως ή άλλως είχε ξεκινήσει από νωρίς: στην ιταλική πλειοδοσία υπέρ της στρατιωτικής βοήθειας (μέσω της αποστολής όπλων, την αύξηση των αμυντικών δαπανών και το άνοιγμα των βάσεων στις αμερικανικές δυνάμεις) η Μόσχα είχε απαντήσει με τις κατηγορίες που είχε ιδιαίτερα ως στόχο της τον υπουργό Άμυνας, Λορέντσο Γκουερίνι. Είχε ακολουθήσει ο «πόλεμος των κατασκόπων», με την ιταλική πλευρά να κατηγορεί τη ρωσική ομάδα που εστάλη για συνδρομή στην πρώτη, θανατηφορα φάση της πανδημίας, για προσπάθεια κατασκοπείας και κατέληξε στις καυστικές δηλώσεις του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ. 

Εάν, όπως διατείνονται πολλοί, η Ουκρανία και κατ’ επέκταση η Ευρώπη αναδεικνύεται το νέο σύνορο των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία, που αποτελεί το προκεχωρημένο φυλάκιο και εμπόδιο στην επέκταση των αμερικανικών ολιγοπωλίων προς Ανατολάς, βλέπε Κίνα, η Ιταλία (κι εάν υποτεθεί πως την ίδια γραμμή ακολουθεί κι η Ελλάδα) αναμφισβήτητα αποτελεί με τη στάση της τα μετόπισθεν -τουλάχιστον για τη Μόσχα.

#Ουκρανία-Ρωσία#Ιταλία

Το μοιράζομαι:

Το εκτυπώνω

Γιώργης-Βύρων Δάβος

Ο Γιώργης-Βύρων Δάβος εργάζεται ως δημοσιογράφος και κριτικός Τέχνης και διδάσκει Αισθητική στην Ακαδημία της Μπρέρα (Μιλάνου) και Κοινωνιογλωσσολογία και Λογική Φιλοσοφία της Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο του Βίγο (Ισπανία), ενώ στον ελεύθερο χρόνο του….γράφει.

 

21 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ: Ζωή και θάνατος στη διασταύρωση τριών ανθρώπων.Η ταινία που καταξίωσε ως μεγάλο σκηνοθέτη τον Alejandro Gonzalez Inarritu

21 Grams

21 Grams (ε.τ. 21 γραμμάρια) (2003)
Σκηνοθεσία: Alejandro Gonzalez Inarritu.
Σενάριο: Guillermo Arriaga.
Φωτογραφία: Rodrigo Prieto.
Ηθοποιοί: Benicio Del Toro, Sean Penn, Naomi Watts, Clea DuVall, Charlotte Gainsbourg.
Διάρκεια:125'

Η απόγνωση και η μοίρα

ΚΡΙΤΙΚΗ 

Δημήτρης Μπάμπας 

ΠΗΓΗ: cinephilia.gr

 

Είναι το πρώτο πλάνο της ταινίας: Μία γυναίκα μισόγυμνη κοιμάται και από πάνω της στο κρεβάτι σκυμμένος βρίσκεται ένας άνδρας με την πλάτη γυμνή προς το φακό. Τα πλάνα που ακολουθούν μοιάζουν να μην έχουν κάποια σχέση μ' αυτή τη πρώτη εικόνα. Θα χρειαστεί να περάσει τουλάχιστον μιάμιση ώρα γα να δούμε ξανά αυτό το στιγμιότυπο, αυτή τη φορά ενταγμένο στο αφηγηματικό του πλαίσιο. Και είναι αυτή την δεύτερη φορά που κατανοούμε πλήρως τόσο την συναισθηματική του σημασία όσο και την βαρύτητα του στην δραματική πλοκή της ταινίας.
Αναφερόμαστε στην ταινία 21 Grams, την δεύτερη ενός από τους πιο ταλαντούχους νέους σκηνοθέτες, του Alejandro Gonzalez Inarritu. Μια αμερικάνικη ταινία μοναδική αφού σ' αυτή, παρόλη την παρουσία γνωστών χολιγουντιανών ηθοποιών (Benicio Del Toro, Sean Penn, Naomi Watts), δεν συναντάμε τίποτε χολιγουντιανό. Ο λόγος, όπως εξάλλου το υπαινίχθηκε και η αρχή αυτού του κειμένου, είναι καταρχάς η αφηγηματική στρατηγική που εφαρμόζει ο σκηνοθέτης, ο τρόπος δηλαδή που αφηγείται την ιστορία, οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί για να θέτει ερωτήματα στον θεατή και να προκαλεί τις απαντήσεις.
Στην βάση της ιδιόμορφης αφηγηματικής ανάπτυξης που χαρακτηρίζει την ταινία υπάρχει η συνεχής και εξαντλητική χρήση των Flash Forward, δηλαδή στιγμιότυπων ή μικρών σκηνών που έπονται χρονικά από ότι συνήθως συμβαίνει εκείνη την στιγμή στην αφήγηση. Η αφηγηματική αυτή στρατηγική είναι τόσο ακραία στην χρήση της από το σκηνοθέτη ώστε στο πρώτο ημίωρο της ταινίας κρατά τον θεατή σε απόλυτη σύγχυση: Θραύσματα από το μέλλον διαπλέκονται με την αχνή αφηγηματική ανέλιξη (την οποία όμως ο θεατής αδυνατεί να αναγνωρίσει). Ο θεατής βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά ασύνδετων εικόνων, κυριολεκτικά "ατάκτως ερριμένων" από την οποία αναγνωρίζει τρία πρόσωπα: ένα θρησκόληπτο πρώην κατάδικο, μια νεαρή γυναίκα και ένα σαραντάρη καθηγητή πανεπιστημίου σοβαρά άρρωστο.

Είναι ένα τραυματικό γεγονός που θα βοηθήσει τον θεατή να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει και ποία είναι η βαθύτερη λογική της ταινίας: ένα τραγικό δυστύχημα έχει σαν θύμα τον σύζυγο και τις δύο κόρες της νεαρής γυναίκας. Τα τρία κεντρικά πρόσωπα, απόλυτα μοιραία στις επιλογές ζωής, βαδίζουν δρόμους προκαθορισμένους από τις επιταγές της μοίρας και δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να ξεφύγουν πέρα απ' αυτούς. Είναι το πένθος και η ενοχή, η αβάσταχτη θλίψη και η οργή για τα αναπόφευκτο, είναι το απροσδόκητο (ή το προσδόκιμο) του θανάτου, είναι το βάρος της μοίρας που συντρίβει ζωές και καθορίζει τα πρόσωπα: αυτά βρίσκονται στον θεματικό πυρήνα της ταινίας. Είναι τέλος η απόλυτη υποταγή τους στην μοίρα που συνιστά τη τραγωδία της ύπαρξής τους.
Καθώς ο αφηγηματικός χρόνος της ταινίας κυλά, τα Flash Forward σταδιακά ελαττώνονται, αφού η πρώτη ύλη (δηλαδή όσα έπονται) σιγά σιγά ελαττώνεται. Όχι όμως και τα αναπάντητα ερωτήματα που έχει ο θεατής -αυτά θα απαντηθούν στην τελευταία δραματική σκηνή της ταινίας: μια πράξη εκδίκησης και κάθαρσης που θα αποτύχει παταγωδώς.
Ορισμένες παρατηρήσεις είναι απαραίτητες σχετικά με την αφηγηματική δομή της ταινίας και τις επιπτώσεις που αυτή έχει στον θεατή.[.....................................] 

 

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

21 Grams- Η απόγνωση και η μοίρα - Σινεφίλια [Cinephilia.Gr]

Pianists vs Singers, Vol. 2

I compared the historical great pianists with the historical great singers through the same works. It is the second and final video of the series. One of the most influential points of 19th century and Golden Age pianism was vocalists. First video link: https://youtu.be/8bpZn122RQs 

 

First of all, it's not specifically research for video. For over ten years, I have been collecting and researching these records for myself. It was actually something I did for myself to understand things better on the piano: How to give right hand vocal effect on piano? 

What is 19th century Bel Canto legato" and how is it adapted for piano? How should Chopin rubato be -because Chopin's understanding of rubato is free like a right-handed vocalist, left-handed accompanist-?

 In order to perceive these correctly, I listened to historical vocalists as well as historical pianists. And I could see the relationship between them very clearly. I thought this kind of comparison was the best way to describe the relationship between pianists and vocalists. 

 The track list

1. Sergei Rachmaninoff - "Lilacs" Op. 21, No. 5 00:00 Jennie Tourel 01:46 Sergei Rachmaninoff * Tourel with Erik Itor Kahn (piano), 1950. Rachmaninoff, 1942. 2. Pyotr Ilyich Tchaikovsky - Lullaby (Cradle Song) Andantino, Op. 16 No. 1. 04:04 Galina Vishnevskaya 08:08 Sergei Rachmaninoff Vishnevskaya with Alexander Dedyukhin, 1961. Rachmaninoff 1942; Arr. Rachmaninoff. 3. Alexander Alyabyev - "Solovey" (The Nightingale) 12:11 Antonina Nezhdanova 15:25 Yelena Bekman-Shcherbina * Nezhdonova's Acc. ?, 1908. Bekman-Shcherbina Rec. 1950? Arr. Franz Liszt. 4. Edvard Grieg - Min Tankes Tanke (Ich Liebe Dich), Op. 5, No. 3. 19:06 Kirsten Flagstad 22:22 Alfred Grünfeld * Flagstad with Edwin McArthur (p), 1936. Grünfeld, 1907. Transfer of Flagstad's recording provided by Youtube channel "Vintage Sound". 5. Frédéric Chopin - Moja Pieszczotka (My Joys) 25:08 Janusz Popławski 27:32 Moriz Rosenthal * Poplawski with Jerzy Lefeld (p), 1948. Rosenthal 1942, Arr. Franz Liszt. Transfer of Poplawski's recording provided by Youtube channel "jurek46pink". 6. Frédéric Chopin - Wiosna (Spring) 31:54 Nina Koshetz 35:35 Alfred Cortot * Koshetz 1928, piano uncredited. Cortot 1939, Arr. by Franz Liszt. 7. Gabriel Faure - Clair de lune, Op. 46 No. 2. 37:59 Charles Panzéra 40:46 Emma Boynet * Panzéra with Magdeleine Panzéra-Baillot (p), 1936. Boynet 1951, Arr. Albert Perilhou. The transfer of Panzera's music recording was provided by concertsarchiveshd.fr 8. Hector Berlioz - Devant la maison, "Sérénade De Méphistophélès" from La damnation de Faust 43:39 Marcel Journet 45:24 Francis Planté * Journet 1925, orchestra? Plante 1928, Arr. Ernest Redon. 9. Richard Strauss - Ständchen, Op. 17 No. 2. 47:46 Julius Patzak 50:05 Walter Gieseking * Patzak with Richard Strauss (Conductor), 1941. Gieseking 1928, Arr. Gieseking. 10. Robert Schumannn - Widmung from Myrthen Op. 25. 52:43 Hermann Prey 54:49 Wilhelm Backhaus * Prey with Leonard Hokanson (Piano), 1975. Backhaus 1927, Arr. Franz Liszt. 11. Franz Schubert - Ständchen ("Horch, horch, die Lerche"), D 889. 58:02 Frieda Hempel 1:00:31 Ignaz Friedman * Hempel 1923, Acc.? Friedman 1923, Arr. Liszt. 12. Franz Schubert - Die Forelle ("The Trout") 1:03:34 Christa Ludwig 1:05:28 Jorge Bolet * Ludwig with Geoffrey Parsons (p), 1966. Bolet 1962, Arr. Liszt. Transfer of Bolet's recording provided by Youtube channel "davidhertzberg". 13. Franz Schubert - An die Musik 1:09:07 Kathleen Ferrier 1:12:11 Gerald Moore * Ferrier with Phyllis Spurr, 1950. Moore 1967, Arr. Moore. 14. Franz Schubert - Der Wanderer 1:13:46 Heinrich Schlusnus 1:18:11 Maria Grinberg * Schlusnus with Franz Rupp (p), 1928. Grinberg 1976, Arr. Liszt. 15. Franz Schubert - Der Doppelgänger from Schwanengesang 1:24:42 Feodor Chaliapin 1:28:45 Vladimir Sofronitsky * Chaliapin with Eugene Goossens (Conductor), 1928. Sofronotisky 1960, Arr. Liszt. 16. Wolfgang Amadeus Mozart and Franz Xaver Süssmayr - Lacrimosa from Requiem 1:32:19 Vienna State Opera Chorus 1:35:33 Maria Yudina * Vienna Philharmonic Orchestra and Vienna State Opera Chorus; Bruno Walter (Conductor), Elisabeth Schumann (Soprano), Kerstin Thorborg (Alto), Anton Dermota (Tennor), Alexander Kipnis (Bass); 1937. Yudina 1954, Arr. Kirill Saltykov. 17. Wolfgang Amadeus Mozart - Là ci darem la mano from Don Giovanni 1:40:37 Augusto Beuf (Baritone) and Toti dal Monte (Soprano) 1:43:34 Robert Goldsand * Beuf and Monte with Orchestra della Scala and Umberto Berrettoni (Conductor), 1941. Goldsand 1959, Its from Chopin's Variations on "Là ci darem la mano" Op. 2. 18. Wolfgang Amadeus Mozart - Finch'han dal vino (Champagne aria) from Don Giovanni 1:45:46 Ezio Pinza 1:47:02 Simon Barere * Pinza with Rosario Bourdon (Conductor), 1930. Barere 1936, It's from Liszt's "Réminiscences de Don Juan".