Τεντόγλου : "Χρυσό μετάλλιο" στο στίβο πρωτίστως της ζωής

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΕΝΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΑΘΛΗΤΗ 

Τεντόγλου : "Ήμουνα τυχερός . Δεν έπρεπε να πάρω εγώ το χρυσό. Ο άλλος ήτανε καλύτερος!"Καταγγελία του Γιώργου Πομάσκι , προπονητή του Τεντογλου: 

«Δε μας έχουν δώσει ούτε μια καραμέλα, για να γίνει καλύτερος»!

 

************************

Ολυμπιακοί Αγώνες - Μίλτος Τεντόγλου: Ο cool αντιστάρ κάνει πλάκα με... σούμο, manga και χιπ-χοπ

Anser & Eversor – Eκείνο To Τίποτα

4-5 λεπτά

---

[Intro: Anser]
Κι άμα δεν ήμουν εδώ
Ναι

[Verse 1: Anser]
Κι άμα δεν ήμουν εδώ τότε πες μου πού θα 'μουνα σήμερα;
Αν δεν έπαιρνα τότε το δύσκολο δρόμο, για ποια κατορθώματα απόψε θα μίλαγα;
Κι αν δεν ήταν αυτά τα τετράδια, για πες μου τα "μέσα" μου πού θα τα ξέσπαγα;
Κι αν δεν είχα πονέσει, δεν είχα αποτύχει, στην κόλλα μου αυτή τι θα έγραφα;
Αν δεν είχαμε νιώσει την ήττα, ποιες νίκες απόψε μαζί θα γιορτάζαμε;
Κι αν δεν είχαμε λείψει για χρόνια, ποιοι θα με περίμεναν, ποιοι θα μας ψάχνανε;
Αν δεν είχαμε βιώσει το τέλμα, τις πίκρες, εκείνα τα κρύα απογεύματα;
Ό,τι κι αν γράφαμε, ό,τι κι αν λέγαμε, θα ηχογραφούσαμε ψέματα
Κι αν δεν είχαμε νιώσει παρείσακτοι δίπλα σ’ ανθρώπους δικούς μας, στη γύρα μας
Αν δε μας 'καναν λόγια και μάτια να νιώθουμε ξένοι στα ίδια τα σπίτια μας
Πες μου ποιους θ' άκουγες σήμερα, πώς τραγουδιέται η αλήθεια μας;
Ποιος θα ’χε αυτιά για ν' ανοίξει και χέρια για να κρεμαστεί από τα χείλια μας, πες μου
Κι αν δεν ήταν τα μάτια της μάνας μου μέσα στην άδεια καρδιά μου, τι θα 'χα;
Κι αν δεν ήταν τα λόγια του πατέρα μου να με κρατήσουν λίγο πριν σπάσω στα βράχια
Αν δεν έριχνες ψίχουλα στο δρόμο όταν σου 'λεγα "άσε με να προχωρήσω"
Πώς θα θυμόμουν το δρόμο σ' εκείνα που αγάπησα πιο δυνατός να γυρίσω;

[Chorus: Anser]
Γιατί όσο κι αν σκέφτηκα, πάντα κατέληγα στο πουθενά και στο τίποτα
Κι αν δεν έβαζες πλάτη στα δύσκολα, το τέλος αυτό θα 'ρχόταν πιο γρήγορα
Γιατί αν δε με τράβαγες τότε απ' το δρόμο, απ' το τζόγο, απ’ το πιώμα, απ’ τα γήπεδα
Ίσως να 'μουνα σήμερα εκείνο που μίσησα, εκείνο το τίποτα (hey)
Γιατί όσο κι αν σκέφτηκα, πάντα κατέληγα στο πουθενά και στο τίποτα
Κι αν δεν έβαζες πλάτη στα δύσκολα, το τέλος αυτό θα ’ρχόταν πιο γρήγορα
Γιατί αν δε με τράβαγες τότε απ' το δρόμο, απ' το τζόγο, απ' το πιώμα, απ’ τα γήπεδα
Ίσως να 'μουνα σήμερα εκείνο που μίσησα, εκείνο το τίποτα (hey)

[Verse 2: Anser]
Κι αν δεν ήταν αυτά τα βουνά τότε πες μου το πού θα περπάταγα;
Κι αν δεν μίλαγα με τα πουλιά, ελευθερία από ποιον τι σημαίνει θα 'μάθαινα;
Αν δε ζούσα σ' αυτά τα κατσάβραχα, σ' αυτά τα μέρη τ' απόμερα που τόσο αγάπησα;
Πώς θα 'χα μάθει να γίνομαι βράχος στα δύσκολα και να εκδικούμαι σα θάλασσα;
Κι αν δεν είχα στα χέρια μου πέτρες και λάσπες και χιόνια κι αγκάθια και χώματα;
Αν δεν τα 'βαζα όλα στα μαύρο ή στο κόκκινο, πώς θα εκτιμούσα τα χρώματα;
Κι αν είχα αυτιά για ν' ακούσω τα σάλια που φτύνουν του κόσμου τα στόματα
Ένας ακόμη θα ήμουν γεμάτος με φόβους και με ανεκπλήρωτα όνειρα
Κι άμα δε γέμιζα θλίψη κι απόγνωση τότε μπροστά στα χαλάσματα
Αν δε μου μίλαγες, πού θα 'χα βρει θάρρος απ' το μηδέν να ξανάρχιζα;
Και αν δε γελούσες με θράσος και πείσμα και σθένος μπροστά στην επάρατο
Πώς θα 'χα μάθει γι' ανθρώπους που στέκονται όρθιοι και περιγελάνε το θάνατο;
Κι άμα δε σ' έφερνε δίπλα μου πριν το ξημέρωμα εκείνος ο Αύγουστος
Πώς θα κοιτούσα το "χθες" μου και θα 'λεγα "ποιος είναι αυτός ο άγνωστος;"
Πώς θα ψαχούλευα μες στην καρδιά μου και σήμερα θα 'νιωθα πάμπλουτος;
Πώς θα εκτιμούσα εκείνα που έχω και πώς θα γινόμουν καλύτερος άνθρωπος;

[Chorus: Anser]
Γιατί όσο κι αν σκέφτηκα, πάντα κατέληγα στο πουθενά και στο τίποτα
Κι αν δεν έβαζες πλάτη στα δύσκολα, το τέλος αυτό θα 'ρχόταν πιο γρήγορα
Γιατί αν δε με τράβαγες τότε απ' το δρόμο, απ' το τζόγο, απ' το πιώμα, απ' τα γήπεδα
Ίσως να 'μουνα σήμερα εκείνο που μίσησα, εκείνο το τίποτα (hey)
Γιατί όσο κι αν σκέφτηκα, πάντα κατέληγα στο πουθενά και στο τίποτα
Κι αν δεν έβαζες πλάτη στα δύσκολα, το τέλος αυτό θα 'ρχόταν πιο γρήγορα
Γιατί αν δε με τράβαγες τότε απ' το δρόμο, απ' το τζόγο, απ' το πιώμα, απ' τα γήπεδα
Ίσως να 'μουνα σήμερα εκείνο που μίσησα, εκείνο το τίποτα (hey)

Σφηνάκια: "Σοβαρά τώρα κύριε Καρακούση;"

 

"Σοβαρά τώρα κύριε Καρακούση;" -Σκληρή απάντηση του Θανάση  Καρτερού στο άρθρο του διευθυντή του Βήματος Αντώνη Καρακούση , ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται προσωπικά στον Μητσοτάκη γιατί δεν έχει ...εναλλακτική πρόταση!

3-4 λεπτά

---

Αποστομωτική  απάντηση στο άρθρο του διευθυντή του Βήματος Αντώνη Καραγκούση στο κυριακάτικο Βήμα (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Μαρινάκη)  έδωσε ο αρθρογράφος της Αυγής Θανάσης Καρτερός. Στο επίμαχο άρθρο ο κύριος Αντώνης Καρακούσης είχε αναλάβει να «υπερασπιστεί» δημοσιογραφικά τις μη απαντήσεις του πρωθυπουργού απέναντι στο μείζων θέμα που έχει προκύψει από τις αποκαλύψεις της εφημερίδας «documento» για την απουσία της οφσόρ γαλλικής εταιρείας που ελέγχει η σύζυγος του πρωθυπουργού κ. Μαρέβα Γκραμπόφσκι επί τέσσερα συναπτά έτη από τις δηλώσεις «πόθεν έσχες» του Κυριάκου Μητσοτάκη, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιτίθεται προσωπικά στον πρωθυπουργό ο οποίος υπερασπίζεται τον οικονομικό φιλελευθερισμό εξαιτίας της αδυναμίας του να προτείνει πειστικές εναλλακτικές πολιτικές λύσεις.

Το άρθρο – απάντηση του Θανάση Καρτερού στο avgi.gr 

Σοβαρά τώρα κύριε Καρακούση;

Γράφει την περασμένη Κυριακή ο Αντώνης Καρακούσης, διευθυντής του Βήματος: «Η ανημπόρια άρθρωσης από τον ΣΥΡΙΖΑ εναλλακτικής πολιτικής απέναντι στο ρεύμα οικονομικού φιλελευθερισμού, που πρεσβεύει και υπερασπίζεται ευθέως χωρίς ενοχικά σύνδρομα ο κ. Μητσοτάκης, ωθεί σε προσωπικού χαρακτήρα διαβρωτικές αντιπολιτευτικές δράσεις». Σε πολιτικές που «υπονομεύουν τον θεσμικό ρόλο της αντιπολίτευσης και δεν ταιριάζουν στα ήθη της Αριστεράς». Η οποία υπήρξε θύμα «στην εποχή του Αυριανισμού». Κι αφού τα γράφει, μας δίνει το δικαίωμα να αναρωτηθούμε:

Σοβαρά, κύριε Καρακούση; Η Αριστερά υπήρξε θύμα τέτοιων πολιτικών την εποχή του Αυριανισμού; Πώς θυμάστε τι έγινε πριν από σαράντα χρόνια, αλλά ξεχνάτε τα πολύ πρόσφατα χρόνια της χολέρας, με τον νεκρό πατέρα του Τσίπρα, τα παιδιά του Τσίπρα, το σπίτι του Τσίπρα, τον συνταξιούχο που οδήγησε στην αυτοκτονία ο Τσίπρας, τη σύντροφο του Τσίπρα, τα τριάντα χιλιάρικα τη μέρα του Παππά και του Σπίρτζη, τη Μακεδονία που ξεπουλήθηκε για τις συντάξεις, την «προδοσία» των Πρεσπών, το αίσχος της Προανακριτικής; Το καθημερινό «διαβρωτικό» μενού Μητσοτάκη, που μαγειρεύεται στην κουζίνα του Μαρινάκη;

Σοβαρά, κύριε Καρακούση; Ο Μητσοτάκης υπερασπίζεται ευθέως και χωρίς ενοχικά σύνδρομα τον «οικονομικό φιλελευθερισμό»; Έχει σχέση με οποιοδήποτε φιλελευθερισμό, ακόμα και τον «οικονομικό φιλελευθερισμό» που σήμερα χρησιμεύει για να εξωραΐζει τέρατα, το καθεστώς αναξιοκρατίας, απευθείας αναθέσεων, ρουσφετιού, νεποτισμού, οικογενειοκρατίας, υπερδανεισμένου πρωθυπουργού και υπουργών, κολοσσιαίων δανεικών κι αγύριστων του κυβερνώντος κόμματος; Δεν καταδικάστηκε για πολύ λιγότερα ο Σαρκοζί; Ή μήπως δεν έχουν στη Γαλλία «οικονομικό φιλελευθερισμό»;

Σοβαρά, κύριε Καρακούση; Δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ εναλλακτική πολιτική για το κοινωνικό κράτος, το ΕΣΥ, το ταμείο ανάκαμψης, την κλιματική αλλαγή, την εργασία, την Παιδεία, το περιβάλλον; Και καταφεύγει «σε προσωπικού χαρακτήρα δράσεις»; Όπως το πόθεν έσχες του πρωθυπουργού, ας πούμε, που δεν το λέτε; Τη γαλλική εταιρεία, που κρύφτηκε μέσα σε μια ελληνική, αγκαλιά με το σπίτι του Βολταίρου;

 Υπονομεύει τον θεσμικό ρόλο της αντιπολίτευσης η απαίτηση να δώσει εξηγήσεις ο κ. Μητσοτάκης, όταν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις παρανομίας; Είναι προσωπικό του ζήτημα αυτό;

Σοβαρά, κύριε Καρακούση. Χωρίς ερωτηματικό. Κάτι ξέρει το Μαξίμου που έχει επιβάλει φίμωτρο και ρίχνει στην αγορά κάτι παλιόχαρτα αντί για επιχειρήματα. Αφήστε το καλύτερα. Δεν…

Τα αναπάντεχα μαθηματικά πίσω από την «Έναστρη Νύχτα» του Βαν Γκογκ - Να...

Η Έναστρη Νύχτα είναι ένας από τους πιο διάσημους ζωγραφικούς πίνακες του Ολλανδού μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Βίνσεντ βαν Γκογκ. Απεικονίζει τη θέα από το δυτικό παράθυρο του δωματίου του, στο άσυλο Σεν Ρεμί ντε Προβάνς, μόλις πριν την ανατολή του ηλίου, τον Ιούνιο του 1889.Γράφει ο ζωγράφος στον αδερφό του στις 23 Μαΐου του 1889: «Μέσα από το παράθυρο με τα σιδερένια κάγκελα, μπορώ να διακρίνω ένα τετράγωνο κομμάτι γης με σιτάρι… πάνω από το οποίο, το πρωί, βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει σε όλο του το μεγαλείο.»

Η Natalya Clair δείχνει στο παρακάτω video πώς ο Van Gogh κατανόησε αυτό το βαθύ μυστήριο της κίνησης, της ρευστότητας και του φωτός στο έργο του.

(Υπάρχει μετάφραση στα ελληνικά την οποία μπορείτε να επιλέξετε από το κουμπί των ρυθμίσεων στην μπάρα του video)

Τα μυστικά θέλουνε τάφους επτασφράγιστους …

---

ΟΣΑ ΦΕΡΝΕΙ Ο... ΒΑΡΔΑΡΗΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ : Τα μυστικά θέλουνε τάφους επτασφράγιστους …

Θωμάς Κοροβίνης

 

Τα μυστικά θέλουνε τάφους επτασφράγιστους. Και τα μυστήρια, μύστες ικανούς, για να τελεστούν. Οι Κάβειροι της Σαμοθράκης μας κληροδότησαν τα ιερά – μα, για τη λειτουργική τους ούτε ίχνος. Η μυστηριακή παράδοση στάθηκε φειδωλή στις σε βάθος αποκαλύψεις. Ούτε ρωγμή. Εικάζουμε μόνον.

Η ιστορία της Θεσσαλονίκης αποτελεί –κατά μία οπτική– τη διαχρονική επιστρωμάτωση ανάγλυφων μα και αφανέρωτων παλίμψηστων. Στο επιστητό της διαπλέκονται μύθοι και αλήθειες, θρύλοι και συμβάντα.

Στην αρχαιότητα λατρεύτηκε εδώ ο Βάκχος. Αλλά πώς; Λένε με φαλλικές πανηγύρεις. Υπερίπτανται, άραγε, στον θόλο της περί το μισό εκατομμύριο ψυχές, Θεσσαλονικέων βρικολάκων, «προσγείων», όπως τους λέει ο ποιητής Μάριος-Μαρίνος Χαραλάμπους στη μελέτη του Μυστική Θεσσαλονίκη;

«Της Σαλονίκης το θεριό βγήκε να σεριανίσει.
Βάζει γεναίκας φορεσιά, γεναίκας πασουμάκι,
γεναίκα βγαίνει, κάθεται μέσα στο σταυροδρόμι…» (δημοτικό τραγούδι)

Από τα μικράτα μας ακούγαμε για αιμοβόρα στοιχειά στο «Κόκκινο Σπίτι» –απέναντι απ’ την Αγιά Σοφιά–, που το μετατρέπει ο νυν δεσπότης του «Θεσσαλονικάρχης» Ιβάν σε προτεκτοράτο του ΠΑΟΚ, για τρομοκρατικά φαντάσματα του Σέιχ Σου, για ζουρλούς ρασοφόρους στην Άνω Πόλη που παίρνουν στο κυνήγι μεταμεσονύχτιους διαβάτες, για το «στοιχειωμένο σπίτι» στου Βότση που των αδυνάτων αδύνατο να κατοικηθεί, για υπόγειες σήραγγες λαβυρινθώδεις, για χριστιανικές κατακόμβες και κρύπτες που σχηματίζουν μια δεύτερη πόλη με τούνελ – και λοιπά συγγενικά.

Στη νιότη μας ανακαλύψαμε –τα μέχρι τούδε ανεξήγητα– εντυπωσιακά, σκόρπια, «χυμένα» γλυπτά –σαν από χέρι κάποιου δικού μας Γκαουντί– στους Κήπους του Πασά, όπου το κάλλος και το δέος.

Καθώς τυγχάνω πολύπλαγκτος στρατοκόπος, ευτύχησα να ανταμωθώ με άλλους πλάνητες του άστεως, με κάποιους σύγχρονους περπατημένους «μύστες», αλήτες και ποιητές, οι οποίοι, δασκαλεμένοι από παλιότερους, μ’ έμπασαν σε κόλπα κρυφά, μικρά μυστικά, που έκαναν την ταραγμένη μου νιότη λιγότερο οδυνηρή.

Δεν υπάρχουν πια. Αφανίστηκαν κι εκείνοι μαζί με τα επεισοδιακά στέκια μου, ερωτιάρικα, ρωμαλέα, επαναστατικά, όπως π.χ. ο «Τζότζος», η «Δόμνα», η «Σεχραζάτ», ο «Παράδεισος» και η «Όμορφη νύχτα». Εκεί όπου γεννιόνταν όντως τέτοιες εκπλήξεις που εξελίσσονταν σε «μυστήρια». Όπου σε «μυούσε» αυτόματα ή σταδιακά και το βαρβάτο σου ένστικτο, η ορμή της νιότης, η αισθησιακή ευτολμία και η αυθεντική λαϊκότητα. Όλα αυτά σχεδόν μία δεκαετία προτού περάσουμε στον νέο αιώνα.

Έκτοτε, μυσταγωγοί και μυημένοι σκόρπισαν σαν τρελαμένα πουλιά μες στην ανεμοδούρα.

Μα, κάνω ακόμη επί χιλιομέτρων χιλιόμετρα στις ρίμες της πολιτείας, επιμένοντας να ξαναπιώ απ’ το ίδιο –«αθάνατο», όπως πίστεψα στη νιότη μου– νερό, οργώνοντας ξανά και ξανά τις ίδιες πέτρες που τις ξέρω και με ξέρουν. Μπας και αποκαλυφθούν νέα «μυστήρια». Μπας και πετύχω το «θαύμα».

Νιώθω νυχτοπερπατώντας συχνά σχεδόν ψηλαφητή τη συντροφιά αδερφών ομοαίματων που αλληλοσφραγίστηκαν μ’ αυτή την πόλη, σαν τον Ιωάννου και τον Ασλάνογλου, με τη νοερή παρέα του Χριστιανόπουλου στο πλάι μου, που του έλαχε Γολγοθάς αναπάντεχος στα στερνά του.

Δεν είναι πόλη για απροσκύνητους η Σαλόνικα. Θέλει κάθε ώρα να της κάνεις τεμενάδες. Δεν αμφισβήτησε τους σατραπικούς εναγκαλισμούς που την καθήλωσαν, δεν αποδέχτηκε τις εσφαλμένες επιλογές της που της στένεψαν τα τακούνια –και ακόμη στραβοπατάει–, δεν έδιωξε τα δυναστικά φαντάσματά της. Δεν δικαίωσε τόσο άδικο αίμα που κύλησε στους δρόμους, στον Ιππόδρομο, στις αγορές και στις πλατείες, στους ναούς, στις χάβρες και στα τεμένη της, μέσα στο διάβα της Ιστορίας.

Αντιμάχομαι την πλασματική, απατηλή εικόνα της που τη συστήνουν ευκαιριακές καρτ-ποστάλ. Περί ερωτικών και άλλων τινών δαιμονίων. Δύσκολη πόλη! Πρέπει να σκάβεις διαρκώς! Αγόγγυστα! Να σαμποτάρεις τις εμμονικές αντιστάσεις της. Όσο και να την πονάς, όσο και να ματώνεις στα καλντερίμια της, δεν σε ξεδιψάει. Δεν σου παραδίδεται.

Δεν είναι πόλη για απροσκύνητους η Σαλόνικα. Θέλει κάθε ώρα να της κάνεις τεμενάδες. Δεν αμφισβήτησε τους σατραπικούς εναγκαλισμούς που την καθήλωσαν, δεν αποδέχτηκε τις εσφαλμένες επιλογές της που της στένεψαν τα τακούνια –και ακόμη στραβοπατάει–, δεν έδιωξε τα δυναστικά φαντάσματά της. Δεν δικαίωσε τόσο άδικο αίμα που κύλησε στους δρόμους, στον Ιππόδρομο, στις αγορές και στις πλατείες, στους ναούς, στις χάβρες και στα τεμένη της, μέσα στο διάβα της Ιστορίας.

Ναι, είναι ένας τόπος μαρτυρίου πλέον του μυστηρίου. Και τα μεν μαρτύρια καρτερούν τον γδικιωμό τους. Ικανό δε πλήθος συμπολιτών μας σέρνει ακόμη τον χορό στο ίδιο τέμπο, απ’ τον καιρό της λεγόμενης «απελευθέρωσης» κι έπειτα, ομού μετά εθνοκεντρικών καθηλώσεων και ψυχοπαθολογικών συνδρόμων ανίατου καθωσπρεπισμού και παπαδοκρατίας. Αυτά δεν είναι μυστήρια. Είναι κοινές αλήθειες ανομολόγητες.

Είναι, λοιπόν, η λατρεμένη, πολυτραγουδισμένη και μυθοποιημένη Σαλονίκη μια πόλη μαρτυρική. Παράλληλα, μάλλον είναι και «μυστική». Και πάντως πόλη μυστήρια. Comme il faut και φοβιτσιάρα.

Όμως παράδοξα –κι ώρες ώρες παράφορα– και αφοπλιστικά ελκυστική. Μια παιδεμένη γερόντισσα με πολυτάραχο βίο, σεμνότυφη, αλλά προκλητικά πανέμορφη –μείξη ακόρεστης εταίρας και άσπιλης ηγουμένης–, με μια μόνιμη υγρασία υφάλμυρη που σε προσκαλεί σε μυσταγωγικές συνουσίες. Που συντελούνται θέλοντας και μη, στεγασμένες ή υπαίθριες, σε ελάχιστη απόσταση από κάποιαν απ’ τις μοναδικές στον κόσμο βυζαντινές εκκλησίες της.

Τέτοιες –που με πληγώνουν (αλλά και με «φτιάχνουν»)– κάνω σκέψεις, εν κρυπτώ και φανερώ, ενώ περνώ καταμεσήμερο έξω απ’ την άλλοτε κοσμοπολίτικη κεντρική αγορά «Μοδιάνο», απ’ την πλευρά της Ερμού –καθώς ολοκληρώνεται το άδειασμα απ’ τα καταστήματα και ετοιμάζεται η ανασκευή της, Κύριος οίδε, σε τι–, ακούγοντας το φάντασμα μιας αλλοτινής μου λάγνας γειτόνισσας Ισπανοεβραίας, της μαντάμ Μαρί, να τραγουδάει όπερες και θωρώντας το σέρτικο μαναβάκι από απέναντι, απ’ τη λαϊκή αγορά, το Καπάνι, να της απαντάει παιχνιδιάρικα με νταλγκαδιάρικους αμανέδες.

Ο Θωμάς Κοροβίνης είναι συγγραφέας και μουσικός.

Πηγή: LIFO

Ως Εβραίοι υποστηρικτές του κράτους του Ισραήλ, απορρίπτουμε θεμελιωδώς την ιδέα ότι είναι αντισημιτικό να αμφισβητούμε τις πολιτικές του κράτους του Ισραήλ...

 

Είμαστε οι ιδρυτές της Ben & Jerry’s, είμαστε επίσης και περήφανοι Εβραίοι»

Ολόκληρη η επιστολή που δημοσίευσαν οι New York Times, με την οποία οι ιδρυτές της εταιρείας υποστηρίζουν την ιστορική απόφαση να μην πωλούνται τα προϊόντα στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης

 e-daily.gr

According to Walla, diplomats were also encouraged to lobby state officials in the US to utilize contentious laws requiring them to divest from companies that boycott Israel. Officials in Florida, Texas, New York, New Jersey and Illinois have announced they are already looking into whether they need to divest from Unilever and Ben & Jerry’s.

---

Οι Ben Cohen και Jerry Greenfield γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στις ΗΠΑ αλλά είχαν εβραϊκή καταγωγή. Πρόσφατα η εταιρεία παγωτών Ben & Jerry’s που ίδρυσαν το 1978 αλλά πούλησαν το 2000, ανακοίνωσε πως θα σταματήσει την πώληση των προϊόντων της στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη.

Οι δυο ιδρυτές, μπορεί αν είναι υποστηρικτές του κράτους του Ισραήλ όπως λένε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υποστηρίζουν κάθε πολιτική του. Με επιστολή τους στους Νew York Times, υποστηρίζουν απόλυτα την απόφαση της εταιρείας και εξηγούν πως η προάσπιση της ειρήνης ήταν πάντα στο επίκεντρο της. 

Ολόκληρη η επιστολή:

Είμαστε οι ιδρυτές της Ben & Jerry’s. Είμαστε επίσης και περήφανοι Εβραίοι. Είναι μέρος του ποιοι είμαστε και του πως αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε όλη μας την ζωή. Όταν η εταιρεία μας άρχισε να επεκτείνεται διεθνώς, το Ισραήλ έγινε μια από τις πρώτες υπερατλαντικές αγορές μας. Ήμασταν τότε, και παραμένουμε μέχρι σήμερα, υποστηρικτές του κράτους του Ισραήλ.

Ωστόσο είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε το Ισραήλ και να διαφωνούμε με κάποιες πολιτικές του, όπως έχουμε διαφωνήσει με τις πολιτικές των κυβερνήσεων των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε απερίφραστα την απόφαση της εταιρείας μας να τερματίσει τις επαγγελματικές της δραστηριότητες στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη, μια κατοχή την οποία η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Εθνών, έχει ανακηρύξει παράνομη. 

Παρόλο που δεν έχουμε πλέον κανέναν λειτουργικό έλεγχο στην εταιρεία που ιδρύσαμε το 1978, είμαστε περήφανοι για την απόφασή της και πιστεύουμε ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Όπως το βλέπουμε εμείς, ο τερματισμός των πωλήσεων στα κατεχόμενα εδάφη είναι μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις που έχει λάβει η εταιρεία στην ιστορία των 43 χρόνων της. Ήταν εξαιρετικά γενναίο εκ μέρους της. Παρόλο που γνώριζε πως η αντίδραση θα ήταν άμεση και ισχυρή, η Ben & Jerry’s έκανε το βήμα ώστε να ευθυγραμμιστούν οι επιχειρηματικές της δραστηριότητες με τις προοδευτικές της αξίες. 

Το να υποστηρίζουμε την απόφαση της εταιρείας δεν πρόκειται για αντίφαση, ούτε για αντισημιτισμό. Στην πραγματικότητα, πιστεύουμε ότι αυτή η πράξη μπορεί και πρέπει να θεωρηθεί ως προώθηση των εννοιών της δικαιοσύνης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βασικών αρχών του Ιουδαϊσμού.

Η Ben & Jerry’s είναι μια εταιρεία που υπερασπίζεται την ειρήνη. Ζητεί εδώ και καιρό από το Κογκρέσο να μειώσει τον προϋπολογισμό του στρατού των ΗΠΑ. Η Ben & Jerry’s αντιτάχθηκε στον Πόλεμο του Kόλπου το 1991. Όχι μόνο στα λόγια. Μια από τις πρώτες μας κοινωνικές πρωτοβουλίες ήταν το 1988, με την εισαγωγή του Peace Pop. Ήταν μια προσπάθεια να προωθηθεί η ιδέα της ανακατεύθυνσης του 1% των εθνικών αμυντικών προϋπολογισμών σε χρηματοδοτήσεις για την προώθηση της ειρήνης. 

Στην ανακοίνωση της, η εταιρεία διαχώρησε τα εδάφη που δημοκρατικά κατέχει το Ισραήλ με τα κατεχόμενα. Η απόφαση να σταματήσουν οι πωλήσεις εκτός των δημοκρατικών συνόρων του Ισραήλ δεν είναι ένα μποϊκοτάζ εναντίον του. Η δήλωση της Ben & Jerry's δεν υποστήριξε το κίνημα «Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυση και Κυρώσεις».

Η ανακοινωθείσα απόφαση της εταιρείας να ευθυγραμμίσει τις επαγγελματικές της δραστηριότητες με τις αξίες της δεν στρέφεται εναντίον του Ισραήλ. Πρόκειται για μια απόρριψη της πολιτικής του Ισραήλ, η οποία διαιωνίζει μια παράνομη κατοχή που αποτελεί εμπόδιο για την ειρήνη και παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Ως Εβραίοι υποστηρικτές του κράτους του Ισραήλ, απορρίπτουμε θεμελιωδώς την ιδέα ότι είναι αντισημιτικό να αμφισβητούμε τις πολιτικές του κράτους του Ισραήλ.

Όταν αποσυρθήκαμε από το τιμόνι της εταιρείας, υπογράψαμε στη συμφωνία εξαγοράς με τη Unilever το 2000, μια μοναδική ρήτρα για τον τρόπο που θα διοικείται η εταιρεία. Αυτή η ρήτρα είναι η «μαγεία» πίσω από τη συνεχιζόμενη ανεξαρτησία και επιτυχία της εταιρείας. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η εταιρεία διατήρησε ένα ανεξάρτητο διοικητικό συμβούλιο με την ευθύνη να προστατεύει την ουσιώδη ακεραιότητα της εταιρείας για να συνεχίσει την κοινωνική της αποστολή.

Πιστεύουμε ότι το επιχειρείν είναι μια από τις πιο ισχυρές οντότητες στην κοινωνία. Πιστεύουμε επίσης, ότι οι εταιρείες έχουν την ευθύνη να χρησιμοποιούν τη δύναμη και την επιρροή τους για να προωθούν το κοινό καλό. Με την πάροδο των χρόνων, έχουμε πιστέψει επίσης πως υπάρχει μια πνευματική πλευρά στις επιxειρήσεις, όπως υπάρχει και στην ζωή κάθε ατόμου. Όσο δίνεις, τόσο παίρνεις. Ελπίζουμε ότι αυτό βρίσκεται στο επίκεντρο της Ben & Jerry’s. Για εμάς, αυτό ακριβώς αντιπροσωπεύει αυτή η απόφαση και είμαστε περήφανοι που 43 χρόνια μετά την ίδρυσή ενός καταστήματος παγωτών σε ένα ερειπωμένο βενζινάδικο του Burlington στο Vermont, τα ονόματά μας είναι ακόμα πάνω στην συσκευασία.

Στη Γερμανία τα κόμματα δείχνουν φανερά τους χορηγούς τους -Στην Ελλάδα γιατί δε γίνεται το ίδιο;

 

Μαθήματα διαφάνειας προς τα ελληνικά κόμματα/Το γερμανικό -αν και αντιφατικό- παράδειγμα

libre.gr 

 

5-7 λεπτά

---

Τον περασμένο Απρίλιο, ένας άγνωστος προγραμματιστής λογισμικού δώρισε 1.000.000 ευρώ στους Γερμανούς Πράσινους προς ενίσχυση της προεκλογικής του καμπάνιας εν όψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου, όπου η Αναλένα Μπέρμποκ διεκδικεί την Καγκελαρία. Η είδηση έπεσε ως βόμβα στην πολιτική ειδησεογραφία, καθώς επρόκειτο για το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί ως δωρεά στο συγκεκριμένο κόμμα. Τα χρήματα της δωρεάς προερχόταν από κέρδη του στην αγορά του bitcoin.

του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Bundestag, ο δωρητής είναι ο Μόριτζ Σμιτ. Μέσω ενός εκπροσώπου των Πρασίνων, γνωστοποίησε ότι με τη δωρεά του θέλει να «δώσει ώθηση για αλλαγή πολιτικής προς περισσότερη προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος». “Ο δωρητής μάς κατέστησε σαφές ότι θεωρεί αυτά τα κέρδη ως ανεκτίμητο πλούτο, τον οποίο δεν θέλει να διεκδικήσει για τον εαυτό του, αλλά θα ήθελε να χρησιμοποιήσει κοινωνικά […]”. Εν τω μεταξύ, βλέπει το σύστημα Bitcoin επικριτικά, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο ότι οι απαραίτητες αριθμητικές πράξεις θα κατανάλωναν τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας.

Tις ίδιες ημέρες ο επιχειρηματίας Georg Kofler ανακοίνωσε πως δίνει 750.000 ευρώ, για τον ίδιο σκοπό, στους φιλελεύθερους του FDP. Ο 64χρονος Kofler είπε στην Handelsblatt ότι μετέφερε το ποσό γιατί ήθελε να στείλει “ένα ισχυρό μήνυμα υποστήριξης” για το κόμμα.

Ο πρώην επικεφαλής των τηλεοπτικών σταθμών Pro Sieben και Premiere επενδύει σε νεοσύστατες επιχειρήσεις εδώ και χρόνια. Είναι γνωστός σε ένα ευρύτερο κοινό μέσω του προγράμματος Vox “Die Höhle der Löwen”, στο οποίο οι ιδρυτές διαφημίζονται για επιχειρηματικά κεφάλαια.

Aλλά και ο επίσης επιχειρηματίας Christoph Alexander Kahl έδωσε 500.000 ευρώ στους Χριστιανοδημοκράτες του CDU.

Όπως γράφει το Politico, ” τα πολιτικά κόμματα στη Γερμανία εξαρτώνται λιγότερο από δωρεές ατόμων και εταιρειών σε σχέση με ορισμένες άλλες χώρες, καθώς λαμβάνουν επίσης σημαντικά έσοδα από κρατική χρηματοδότηση και τέλη συμμετοχής. Παρ ‘όλα αυτά, οι μεγάλες ιδιωτικές δωρεές μπορούν να τους βοηθήσουν να δώσουν προβάδισμα στην προεκλογική περίοδο.”

Σύμφωνα με το νόμο περί εκλογών και οικονομικών ενισχύσεων των κομμάτων που ισχύει στην Γερμανία, μόνο οι δωρεές άνω των 50.000 ευρώ πρέπει να καταχωρηθούν στο γερμανικό κοινοβούλιο «αμέσως». Οι μικρότερες δωρεές δημοσιοποιούνται μόνο μετά από περίπου δύο χρόνια, όταν αποκαλύπτονται στις οικονομικές εκθέσεις των κομμάτων. Η νομοθεσία έχει, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον επειδή υπάρχει άμεση ενημέρωση των πολιτών μέσω της ιστοσελίδας της Bundenstag, ωστόσο η “τρύπα” είναι προφανής, καθώς είκοσι μικρές δωρεές -με 19.999 ευρώ η κάθε μία- ισοδυναμούν με μία μεγάλη δωρεά του 1 εκατ. Εάν, δηλαδή, ένας επιχειρηματίας βάλει είκοσι στελέχη του να ενισχύσουν ένα κόμμα είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει γνωστό.

Στην ίδια ιστοσελίδα υπάρχει η εφαρμογή PARTY DONATIONS TRACKER, δια της οποίας μπορεί να παρακολουθήσει κανείς σε πραγματικό χρόνο σε ποια ποσά ανέρχονται οι δωρέες προς τα κόμματα, λιγότερο από 2 μήνες πριν τις κρίσιμες εκλογές στη Γερμανία. Για παράδειγμα, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η λίστα των δωρεών είχε την εξής σειρά (σε ευρώ):

CDU/ 3.950.000 , FDP/ 2.600.000 , Greens/ 1.840.000 , SSW/ 870.000 , CSU/ 461.000, AfD/ 100.000 , SPD/ 50.000 (δείτε εδώ τις κινήσεις ποσών προς τα γερμανικά κόμματα, όπως καταγράφονται στην σχετική θεματική ενότητα του ιστοτόπου της γερμανικής Βουλής).

Oι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) με υποψήφιο τον Όλαφ Σολτς, για παράδειγμα, είχαν μόνο έναν δωρητή με ποσό πάνω από 50.000 ευρώ, ενώ το πολιτικό χρήμα κατευθυνόταν προς τους Χριστιανοδημοκράτες του Άρμιν Λάσετ, τους Φιλελεύθερους (που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην επόμενη κυβέρνηση), και το ανερχόμενο αστέρι των Πρασίνων, την Αναλένα Μπέρμποκ.

Εύκολα και εύλογα μπορεί να παρατηρήσει κανείς μια μεγάλη αντίφαση. Η χώρα που έχει αναγάγει σε “επιστήμη” την διαφθορά πολιτικών και κυβερνήσεων ανά τον κόσμο (Siemens, MAN κ.ά) και έχει απασχολήσει πλειστάκις τις αμερικανικές αρχές για παρόμοια σκάνδαλα (ρύποι αυτοκινητοβιομηχανίας κ.ά), διαθέτει αυτή τη στιγμή ένα κάποιο σύστημα διαφάνειας σχετικά με την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων.

Είναι, δε, η χώρα που στα καθ’ ημάς κινητοποίησε επί μακρόν “μαύρο” πολιτικό χρήμα προς τα ελληνικά κόμματα (Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ), όπως έχει επισήμως καταγραφεί στην έρευνα της Εισαγγελίας του Μονάχου (μαρτυρίες στελεχών της Siemens που τέθηκαν σε πρόγραμμα προστασίας) και στην έρευνα της Debevoice&Plimpton για λογαριασμό του Αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.

Στην Ελλάδα που υποτίθεται πως προσαρμόζεται στο ευρωπαϊκό κεκτημένο κάτι τέτοιο θα ήταν ανήκουστο. Εδώ και χρόνια καμία απολύτως προόδος δεν υπήρξε σχετικά με τα πραγματικά στοιχεία της δανειοδότησης των κομμάτων (ακριβές χρέος δανεισμού, αποπληρωμές, επιτόκια, ρυθμίσεις), ούτε καν στον δανεισμό των πολιτικών προσώπων, όπως προέκυψε από την πρόσφατη συζήτηση μετά την δημοσιοποίηση των “Πόθεν Έσχες”. Το “μαύρο” χρήμα στην Ελλάδα προστατεύεται και η απλή αριθμητική σχετικά με το πόσα ξοδεύουν τα κόμματα και εάν επαρκεί η κρατική επιχορήγηση καταλήγει συνήθως σε αδιέξοδο.

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη μεταρρύθμιση. Μια καινοτόμα πράξη διαφάνειας και εκδημοκρατισμού. Αυτά -έστω τα ολίγα και αντιφατικά- συμβαίνουν στη Γερμανία. Εδώ;

Πήρα το μαύρο πρόβατο απ' τα κέρατα και τριγυρνούσα στο Στρυμόνα, στα βουνά

 

Πρίγκιπας Μάρκο - Βικιπαίδεια

Είναι γνωστός ως πρίγκιπας Μάρκος (Kraljević Marko/Краљевић Марко, Κράλιεβιτς Μάρκο, στα ελληνικά αναφέρεται και ως Μάρκος Κράλης) και βασιλιάς Μάρκος στη νότια ...

Μάρκο Κράλιεβιτς

Μουσική/Στίχο/Τραγούδι: Μπακιρτζής Αργύρης/Ζάχος Εμμανουήλ

 

μεσ' στα γυμνά τα βράχια και τα έλατα

στο Τσεγγελ Νταγ, στου Μάρκου τα στενά

 

Και βρήκαμε τη νύχτα με φεγγάρι

του Μάρκο Κράλιεβιτς τα λείψανα τα άγια

το πρόβατο έπεσε άψυχο κουφάρι

κι έψαλα των Βογόμηλων τα μάγια

 

Κι ο Άδης μου 'κάνε μεγάλη χάρη

Βγήκε ο Μάρκο Κράλιεβιτς σα μπόρα

κι είπε: Σταθείτε. Σλάβοι, Σκιπετάροι

μην πολεμάτε πια γι' αυτή τη χώρα

 

Αφού θυμάστε ακόμα τα’ όνομα μου

αξίζω να μου κάνετε χατίρι

να βρουν αναπαμό τα κόκαλα μου

Το γκρεμισμένο χτίστε το γεφύρι