Σάββατο, Ιουλίου 27, 2024

Έκλεισε μετά από 25 χρόνια το κατάστημα Τερκενλής στην οδό Μητροπόλεως

Τερκενλής: Γιατί έκλεισε το γνωστό ζαχαροπλαστείο στην οδό Μητροπόλεως στη Θεσσαλονίκη

Εκλεισε μετά από 25 χρόνια το κατάστημα Τερκενλής στην οδό Μητροπόλεως

Έκλεισε μετά από 25 χρόνια το κατάστημα Τερκενλής στην οδό Μητροπόλεως

To λουκέτο που ανακοινώθηκε για το κατάστημα Τερκενλής στην οδό Μητροπόλεως στη Θεσσαλονίκη, προκάλεσε το ενδιαφέρον του κόσμου. Άλλωστε, το όνομα Τερκενλής είναι από τα πλέον γνωστά όχι μόνο στη συμπρωτεύουσα αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Είναι γνωστό ζαχαροπλαστείο για τα τσουρέκια του, κι όχι μόνο.

Το κατάστημα στην οδό Μητροπόλεως κλείνει, καθώς έληξε το μισθωτήριο και σύμφωνα με πληροφορίες ο ιδιοκτήτης του ακινήτου ζήτησε ένα υπέρογκο ποσό, περί τα 20.000 ευρώ τον μήνα. Έτσι η εταιρεία αποφάσισε να μην συνεχίσει στο κτίριο στο οποίο βρισκόταν επί 25 χρόνια.

Βεβαίως, επικαλείται και το υψηλό κόστος της ενέργειας και τα γενικότερα έξοδα.

Σε ανακοίνωσή της η εταιρεία Τερκενλής Α.Ε. κάνει διευκρινήσεις σχετικά με το κλείσιμο του καταστήματος.

Αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Με την παρούσα ανακοίνωση, η εταιρία Τερκενλής προς διευκρίνηση και ενημέρωση του κοινού, κάνει σαφές πως το κατάστημα που βρίσκεται επι της οδού Μητροπόλεως και Αγ. Σοφίας δεν αποτελεί το κεντρικό της κατάστημα και η διακοπή λειτουργίας του δεν επηρεάζει τη συνολική λειτουργία της εταιρίας. Η οποία παρά τις αντίξοες συνθήκες της εποχής, βρίσκεται σε ανοδική πορεία.

Η απόφαση αυτή προέκυψε αφενός λόγω της ολοκλήρωσης του συμβατικού χρόνου μίσθωσης του χώρου και αφετέρου λόγω του ότι είχε καταστεί ασύμφορη η λειτουργία του (υψηλά ενοίκια, κόστος ενέργειας, γενικά έξοδα).

Επιπλέον να επισημάνουμε ότι όλο το προσωπικό του καταστήματος έχει απορροφηθεί στα υπόλοιπα καταστήματα της επιχειρήσεις και θα στελεχώσει τον νέο χώρο που ήδη έχει μισθωθεί στο κέντρο της πόλης για την μεταφορά του εν λόγω καταστήματος».

Βεβαίως, είναι λογικό η εταιρεία να θέλει να «μαζέψει» τα λειτουργικά της έξοδα και να επιλέγει να πάει σε νέο χώρο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου προφανώς θα βρήκε και μικρότερο ενοίκιο.

Όμως, ασφαλώς πρόκειται για πλήγμα για κάθε εταιρεία που διατηρεί ένα κατάστημα επί 25 χρόνια, να οδηγείται στο κλείσιμο, έστω και για λόγους που έχουν να κάνουν με τα υψηλά κόστη.

Η ιστορία του Τερκενλή

Το 1926 ο νεαρός έφηβος Σταύρος Τερκενλής – προσφυγόπουλο από την Μ. Ασία – ξεκινάει να εργάζεται σε ηλικία 12 ετών σ’ ένα από τα κεντρικότερα και πιο γνωστά αρτοζαχαροπλαστεία στην Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή.

Το 1948 ξεκινάει η επιχειρηματική διαδρομή της οικογένειας Τερκενλή στο χώρο της αρτοζαχαροπλαστικής με την ίδρυση, του πρώτου καταστήματος από τον Σταύρο Τερκενλή στις οδούς Τσιμισκή με Αριστοτέλους γωνία, όπου λειτουργεί μέχρι και σήμερα.

Το 1988 μετά από 40χρόνια αναλαμβάνει το «τιμόνι» του ενός υφιστάμενου καταστήματος ο Παύλος Τερκενλής «ανοίγοντας πανιά» για την δημιουργία μιας αλυσίδας ιδιόκτητων και συνεργαζόμενων καταστημάτων, κάνοντας το Brand γνωστό σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Οι Έλληνες του εξωτερικού «διαδίδουν» τον «Τερκενλή» σε όλες τις γωνίες του κόσμου.

Το 2003 ξεκινάει η λειτουργία της κεντρικής παραγωγής στην Ν. Ραιδεστό Θεσσαλονίκης. Οι δυνατότητες πλέον αποκτούν υπόσταση και στόχους. Το 2007 γίνεται η ίδρυση του πρώτου καταστήματος στην πόλη της Αθήνας στο Χαλάνδρι.

Η εταιρεία το 2018 είχε συνολικά 19 καταστήματα σε όλη την Ελλάδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ

Τερκενλής: Το rebound μετά το «λουκέτο» στη Μητροπόλεως

Ο ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΑΝ ΠΙΘΑΝΟΝ ΤΡΑΜΠΑΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣ

Ως φιλήσυχος πολίτης του πλανήτη, που παρακολουθεί με τρόμο τον καλπασμό της σκοταδιστικής δεξιάς, φτύνω στον κόρφο μου και ξορκίζω τη συμφορά που θα συμβεί στην ανθρωπότητα με τη διόλου απίθανη επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στο θώκο του πλανητάρχη. Η αλλόκοτη απόπειρα δολοφονίας της 15ης Ιουλίου είχε ακριβώς το εφέ που γλαφυρά περιγράφεται στο προχθεσινό πρωτοσέλιδο του Documento: «Σημάδεψαν τον Τραμπ, έφαγαν τον Μπάιντεν».

Στα μάτια του μέσου Αμερικανού, που αντιμετωπίζει τη ζωή ως ταινία του Χόλιγουντ, ο Τραμπ μοιάζει άτρωτος υπερήρωας που τον πυροβολούν και δεν πεθαίνει. Μολονότι καταδικασμένος για καμιά 35αριά κακουργήματα και σκιώδης υποκινητής του εφιαλτικού πραξικοπήματος της 6ης Ιανουαρίου 2021 στο Καπιτώλιο, ο μεγιστάνας με το ξασμένο μαλλί έγινε στα μάτια των ψηφοφόρων (δικών του και όχι μόνο) ένας σούπερμαν με αόρατη μπέρτα, ταγμένος τάχα στο κυνήγι του κακού. Βγαλμένος θαρρείς από κόμικ της Μάρβελ.

Τι κι αν το κακό το ενσαρκώνει ο ίδιος με απόλυτη επιτυχία; Τι κι αν μέσα σε ένα 48ωρο ο Τραμπ πρόφτασε να παινέψει τους μισούς δικτάτορες της υφηλίου, αριστερούς και δεξιούς; Ο θεοσεβούμενος λαουτζίκος στο Τενεσί και στη Νορθ Ντακότα νομίζει ότι ταξικός εχθρός του είναι ο σκουρόχρωμος μετανάστης από το Μέχικο και ότι οι συμμαχικές δυνάμεις στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασαν τον Ατλαντικό για να πολεμήσουν αιμοσταγείς κουμουνιστάς.

Ωστόσο, οι όψιμοι υποστηρικτές του δαίμονα Τραμπ στις κρίσιμες εκλογές του Νοεμβρίου 2024 είχαν στη φαρέτρα τους ένα επιχείρημα σχεδόν ατράνταχτο, που έκανε γκελ ακόμα και σε σκεπτόμενους πολίτες: «Και ποιον άλλον δηλαδή να ψηφίσουμε;» Έλα ντε. Ο όχι ακριβώς αειθαλής Τζο Μπάιντεν δείχνει να τα έχει χαμένα, μπερδεύει τον Ζελένσκι με τον Πούτιν και τη βούρτσα με τη Λούτσα, ξεχνάει στα μισά της φράσης τι ακριβώς ήθελε να πει, αποτελεί μία σκιά του ήδη ισχνού ανθρώπου που προ τετραετίας κέρδισε την προεδρία.

Το Νοέμβριο του 2020 πανηγυρίσαμε όχι τη νίκη του άχρωμου, άοσμου, τρεμάμενου και σχεδόν ανοϊκού Μπάιντεν, αλλά την ήττα του αδίστακτου και επικίνδυνου Τραμπ. Πώς να εμπιστευτεί κάποιος τώρα για επανεκλογή έναν 81χρονο άνθρωπο, που πριν ακόμη ξεκινήσει την δεύτερη τετραετή θητεία του δείχνει ανήμπορος να ξεχωρίσει το κουμπί της τηλεόρασης από αυτό που ενεργοποιεί τους πυρηνικούς πυραύλους;

Ο Τραμπ έτρεχε σε μία κούρσα χωρίς αντίπαλο, ώσπου οι πιέσεις που ο Μπάιντεν δεχόταν πανταχόθεν εισακούσθηκαν. Ο γηραιός πρόεδρος που αναδίδει οσμή φορμόλης ζύγισε τα δεδομένα, είδε τους χορηγούς του Κόμματος να αποχωρούν και τα ταμεία να αδειάζουν, κατάλαβε ότι ήταν χαμένος από χέρι, και αποφάσισε να παραιτηθεί από την κούρσα, κόντρα στις επιθυμίες της οικογένειάς του. Ο Τραμπ ενδέχεται μολοταύτα να κερδίσει, αλλά τουλάχιστον δεν θα τρέξει μόνος του.

Κατά πάσα πιθανότητα θα βρει απέναντί του ένα πρόσωπο που ενσαρκώνει όλα τα «φοβάμαι» του Αμερικανού κυρ-Παντελή μαζεμένα: η Κάμαλα Χάρις είναι και γυναίκα και παιδί μεταναστών και μαύρη και Ασιάτισσα και νέα και ωραία και όλα τα στραβά. «Έλα μωρέ, τι το λεπτολογούμε, όλοι ίδιοι είναι, Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών», φωνάζουν από διάφορες γωνιές της γης όσοι έχουν κολλήσει στον αναχρονιστικό αντιαμερικανισμό της δεκαετίας του ’70.

Εμ, δεν πάει έτσι. Όταν καλείσαι να τοποθετηθείς και να διαλέξεις για το πόστο του ανθρώπου που εξουσιάζει τις ζωές μας περισσότερο και από τους δικούς μας κυβερνήτες, θα κάνεις την καρδιά σου πέτρα και θα επιλέξεις το μη χείρον. Δεν θα πας νοερά στην αμμουδιά και στα τσιπουράδικα τη μέρα των εκλογών, καταπώς συνηθίζεις. Το ίδιο χούι, άλλωστε, έχουν οι Αμερικανοί, σε ποσοστό πάνω από 50 τοις εκατό.[.....................................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ=>Το κουμπί για τα πυρηνικά

Οι 22 ελληνικές ακτές που χάνουν τη Γαλάζια Σημαία

Εικοσιδύο ακτές βραβευμένες από το Διεθνές Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης «Γαλάζια Σημαία» αποσύρθηκαν από τον εθνικό και διεθνή κατάλογο του 2024 και έχασαν το βραβείο τους, επειδή είτε δεν οργανώθηκαν τη φετινή κολυμβητική περίοδο είτε δεν πληρούσαν τα αυστηρά κριτήρια του Προγράμματος, όπως διαπιστώθηκε από τις μέχρι τώρα αξιολογήσεις.

Σύμφωνα με τη διαδικασία του Προγράμματος, οι αξιολογητές της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας της Φύσης και διεθνείς αξιολογητές που έκαναν απροειδοποίητες επισκέψεις, διαπίστωσαν ελλείψεις στην επιβεβλημένη τήρηση των κριτηρίων που αφορούσαν συγκεκριμένα σε: παροχή υπηρεσιών προς τους λουόμενους και επισκέπτες (συμπεριλαμβανομένων των ΑΜΕΑ), καθαριότητα, ορθή πληροφόρηση, ασφάλεια λουομένων και επισκεπτών, ορθή περιβαλλοντική διαχείριση καθώς και επικάλυψη ελεύθερου χώρου ακτής.

Καταληκτική ημερομηνία ανάρτησης της Γαλάζιας Σημαίας ήταν η 1η Ιουλίου. Τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Κρίσεων και η Συντονιστική Επιτροπή του Προγράμματος αποφάσισαν, κατά τα προβλεπόμενα, να αποσύρουν τις βραβεύσεις για να διαφυλαχθεί το κύρος και η αξιοπιστία του θεσμού.

Παράλληλα συνεχίζονται επισκέψεις ελέγχου σε όλες τις βραβευμένες ακτές της χώρας, επισκέψεις που, επί το πλείστον, γίνονται απροειδοποίητα.

Εφόσον διαπιστωθούν ελλείψεις στην τήρηση των κριτηρίων και σε άλλες ακτές, θα ακολουθήσουν και άλλες αποσύρσεις που θα ανακοινωθούν με επόμενα Δελτία Τύπου.

Τονίζουμε ότι η απόσυρση στις εν λόγω ακτές γίνεται για λόγους πλημμελούς οργάνωσης και ότι η ποιότητα των νερών κολύμβησης παραμένει, κατά τα πρότυπα του Προγράμματος, εξαιρετική.

Οι 22 ακτές, οι οποίες αποσύρονται είναι οι εξής:

Ακτή Σχοινιάς Καράβι, Δήμος Μαραθώνα, Π. Ε. Αττικής
Ακτή 1ο Λιμανάκι Δασκαλειό Κερατέας/Solo Pino, Δήμος Λαυρεωτικής, Π. Ε. Αττικής
Ακτή Ψάλτος/Mitsis Lindos Memories Resort, Δήμος Ρόδου, Π.Ε Δωδεκανήσων
Ακτή Καλλιθέα, Δήμος Ρόδου, Π.Ε Δωδεκανήσων
Ακτή Μικρός Γιαλός, Δήμος Ρόδου, Π.Ε Δωδεκανήσων
Ακτή Αμνισός/Pnoe Breathing Life, Δήμος Χερσονήσου, Π.Ε. Ηρακλείου
Ακτή Έρμονες, Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων, Π.Ε. Κερκύρας
Ακτή Αγ. Γόρδιος/La Grotta Verde, Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας και Διαποντίων Νήσων, Π.Ε. Κερκύρας
Ακτή Μύλος Όρμου Κορθίου, Δήμος Άνδρου, Π.Ε. Άνδρου
Ακτή Προβατάς, Δήμος Μήλου, Π.Ε. Μήλου
Ακτή Καλαφάτης/Aphrodite Beach Resort, Δήμος Μυκόνου, Π. Ε. Μυκόνου
Ακτή Αγία Άννα/Μάραγκας, Δήμος Νάξου, Π.Ε. Νάξου
Ακτή Άγιος Γεώργιος, Δήμος Νάξου, Π.Ε. Νάξου
Ακτή Άγιος Προκόπιος, Δήμος Νάξου, Π.Ε. Νάξου
Ακτή Αγ. Φωκάς/Μαραθιά, Δήμος Τήνου, Π.Ε Τήνου
Ακτή Ιεράπετρα 1/Δημοτική, Δήμος Ιεράπετρας, Π.Ε Λασιθίου
Ακτή Κοινοτική Πλαζ Μακρύγιαλου, Δήμος Ιεράπετρας, Π.Ε Λασιθίου
Ακτή Μύρτος, Δήμος Ιεράπετρας, Π.Ε Λασιθίου
Ακτή Μέγα Άμμος (Βράχος), Δήμος Πρέβεζας, Π.Ε Πρέβεζας
Ακτή Κουτλουμουσίου, Δήμος Σιθωνίας, Π.Ε Χαλκιδικής
Ακτή Νέα Ρόδα 2, Δήμος Αριστοτέλη, Π.Ε Χαλκιδικής
Ακτή Ουρανούπολη 1/Xenia Ouranoupolis, Δήμος Αριστοτέλη, Π.Ε Χαλκιδικής

Tο «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου, με αφορμή μια μεταφορά του στη νέα σειρά στην πλατφόρμα του NETFLIX. Το βιβλίο και η κλασική κινηματογραφική εκδοχή του από τον Πιερ Πάολο Παζολίνι

Ερώτηση κουίζ: Ποιο έργο περιγράφηκε από τον New Yorker ως «ίσως το πιο βρόμικο βιβλίο στον δυτικό κόσμο; Μήπως είναι ο «Οδυσσέας» του Τζέιμς Τζόις; Άλλωστε, το μυθιστόρημα αυτό απαγορεύτηκε λόγω «αισχρότητας». Ίσως ο «εραστής της Λαίδης Τσάτερλι», που επίσης απαγορεύτηκε; Ή μήπως το μονίμως προβληματικό «Λολίτα»; Όχι, όχι και πάλι όχι. Ούτε κατά διάνοια.

Τι θα λέγατε για μια συλλογή διηγημάτων που γράφτηκαν τον 14ο αιώνα μετά την πανδημία του Μαύρου Θανάτου; «Το Δεκαήμερο» (The Decameron) γραμμένο στα ιταλικά από τον Τζιοβάνι Μποκάτσιο στις αρχές της δεκαετίας του 1350, αφήνει τους αντιπάλους του στη σκιά. Έχει αφήσει το σημάδι του ακόμα και στην ιταλική γλώσσα, όπου η λέξη boccaccesco (θα λέγαμε «Boccaccio-esque») μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει κάτι πρόστυχο.

«Το Δεκαήμερο», όμως, έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει από τις βρόμικες ιστορίες του. Ιδού η εισαγωγή του Τζιοβάνι Μποκάτσιο για το σπουδαιότερο έργο του: «Το σχέδιό μου είναι να αφηγηθώ εκατό ιστορίες, ή μύθους, ή παραβολές, ή ιστορίες, ή όπως θέλετε να τις ονομάσετε. Αφηγήθηκαν σε 10 ημέρες, όπως θα δείτε, από μια αξιότιμη παρέα που αποτελούνταν από επτά κυρίες και τρεις νεαρούς άνδρες, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί την εποχή της πανώλης».

Ιστορίες σε φόντο σκοτεινό

Η πανούκλα, αν και αναφέρεται ελάχιστα μετά το πρώτο κεφάλαιο, αποτελεί το φόντο του βιβλίου και δίνει στο έργο μία παράξενη ανατριχίλα. Τα πρώτα αποσπάσματα περιγράφουν με αδυσώπητες λεπτομέρειες τη φρίκη καθώς η ασθένεια καταλαμβάνει τη Φλωρεντία.

Τα πτώματα σαπίζουν στους δρόμους κι ένα είδος ταραχώδους ακολασίας ξεκινά καθώς η κοινωνική τάξη ανατρέπεται. Οι περιορισμοί που κρατούσαν τους άνδρες και τις γυναίκες σε έναν προσεκτικά ρυθμισμένο διαχωρισμό καταρρέουν καθώς τα νοικοκυριά καταστρέφονται. Έξω, χωρίς αξιωματούχους της πόλης να διατηρούν την ειρήνη, βίαιες συμμορίες διασχίζουν την πόλη λεηλατώντας και φωνάζοντας. Στη γύρω ύπαιθρο, τα ζώα χωρίς βοσκό, βόσκουν στα άγονα χωράφια.

Γιατί η υπόθεση έχει απήχηση

Αυτή την ξαφνική αναρχία έχει ως αφετηρία η νέα σειρά του Netflix με τίτλο The Decameron. Σκεπτόμενη τη δική μας πρόσφατη πανδημία, η δημιουργός της σειράς Καθλίν Τζόρνταν λέει ότι ήθελε να διερευνήσει πώς «σε περιόδους κρίσης, το χάσμα μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων μεγαλώνει». Αλλά στο χάος της Φλωρεντίας του Μποκάτσιο, με τη χαλάρωση των κανόνων και των ιεραρχιών, η Τζόρνταν διερευνά επίσης τη δυνατότητα αναπροσαρμογής, όπου υπηρέτριες παριστάνουν τις ερωμένες και οι ευγενείς οδηγούνται στην υποτέλεια.

Το στήσιμο της σειράς προέρχεται κατευθείαν από τον Μποκάτσιο: 10 νεαροί ευγενείς φεύγουν από τη φρίκη της Φλωρεντίας περιμένοντας τα χειρότερα λόγω της πανδημίας σε ένα εξοχικό κτήμα έξω από την πόλη – ένας πολυτελής, σέξι, εναλλακτικός κόσμος που βρίσκεται σε ανησυχία λόγω της υπαρξιακής φρίκης που στοιχειώνει την πόλη.

Όπως ξεκαθαρίζει η εισαγωγή του Τζιοβάνι Μποκάτσιο, το έργο του είναι ένα portmanteau 100 σύντομων ιστοριών, που ενώνονται μεταξύ τους από αυτούς τους νεαρούς αριστοκράτες που θέλουν να περάσει ο ελεύθερος χρόνος τους.

Κάθε μέρα συγκεντρώνονται για να διηγηθούν ο ένας στον άλλον ιστορίες και ένα διαφορετικό μέλος της ομάδας αναλαμβάνει εκ περιτροπής το ρόλο του συντονιστή, ο οποίος μπορεί, αν το επιθυμεί, να επιβάλει ένα θέμα για την αφήγηση της ημέρας: Καταστροφικές σχέσεις, για παράδειγμα, ή σύζυγοι που παίζουν κόλπα στους συζύγους τους ή το αντίστροφο.

Μέρος της απόλαυσης του βιβλίου είναι τα διαφορετικά επίπεδα που διατηρεί το παιχνίδι: Εμείς να τους παρακολουθούμε να λένε ιστορίες, κάνοντας ο ένας τον άλλον να γελάει, να κοκκινίζει, να παραπονιέται ή να λέει μια άλλη ιστορία ως απάντηση.

Η γυναικεία σεξουαλικότητα

Ένα από τα πράγματα που μπορεί να εκπλήξει το σύγχρονο κοινό είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Μποκάτσιο δεν αποφεύγει τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Εδώ υπάρχει μια τυχαιότητα ίσων ευκαιριών.

Την έκτη ημέρα, η συζήτηση της ομάδας διακόπτεται από έναν τρομερό θόρυβο που προέρχεται από την κουζίνα. Δύο υπηρέτες, η Licisca και ο Tindaro -μια γυναίκα και ένας άντρας- έχουν έναν φλογερό καβγά. Το θέμα: εάν οι γυναίκες είναι παρθένες την ημέρα του γάμου τους ή όχι. Δεν ακούμε ποτέ την πλευρά του Tindaro, αλλά ακούμε πολλά από την Licisca: «Δεν έχω ούτε μία γειτόνισσα που να ήταν παρθένα όταν παντρεύτηκε», φωνάζει, «και όσο για τις παντρεμένες…».[.................................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ =>Μεσαιωνικές ιστορίες πέρα από τα σεξουαλικά όρια στο Netflix

Κάτω από τον ήλιο που φωτίζει ειρωνικά τα εκτεθειμένα κορμιά στις πιο όμορφες περιοχές της Ιταλίας, αλλά και στο ελληνικό Άργος, ξεδιπλώνονται οι προφορικές ιστορίες που αφηγούνται αγόρια και κορίτσια για να ξεχάσουν τον θάνατο. Έχοντας αφήσει πίσω τους τη χτυπημένη από την πανώλη περιοχή της Φλωρεντίας, κλεισμένοι σε έναν ωραίο πύργο στα σύνορα της πόλης, μια παρέα νέοι και νέες εξιστορούν πραγματικά περιστατικά και ενσταντανέ, διάφορα παράδοξα και φάρσες από αυτές που επικρατούσαν στον Μεσαίωνα.

Η χαρά της ζωής, η αθωότητα, ο έρωτας σε όλες τις εκφάνσεις του, η ζωτική ορμή που μπορούσε να σαρώσει την αρρώστια, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που διέπουν τις όμορφες νουβέλες, όπως αποκαλούνται ‒άλλες πιο ρομαντικές, άλλες πιο πηγαίες, οι περισσότερες στραμμένες στο φως‒, οι οποίες κατανέμονται σε δέκα μέρες, γραμμένες ακριβώς τη στιγμή που η πόλη είχε χτυπηθεί ανεπανόρθωτα από την πανώλη το 1348, οπότε και αρχίζει και γράφεται το έργο.

Ο μαθητής του Πετράρχη και λάτρης του Δάντη Βοκάκιος δείχνει να θέλγεται από την αλήθεια και τον πόνο του κόσμου, ακόμα και του κάθε κατεργάρη, καθώς γνωρίζει ότι όλοι είναι ισότιμοι απέναντι στον θάνατο, την ερωτική έκσταση και τον πόνο. Όπως, άλλωστε, επισημαίνει και ο ίδιος: «Πολλοί καμώνονται πως ενδιαφέρονται για τη φήμη μου και διατείνονται πως σ' αυτό το στάδιο της ζωής μου θα 'ταν φρονιμότερο να μείνω στον Παρνασσό με συντροφιά τις Μούσες» ‒ αλλά εκείνος γίνεται ένα με αυτούς, για την ακρίβεια η ίδια τους η φωνή.

Η θανατηφόρα πανούκλα, που έχει περάσει τώρα πια, μα που η θύμησή της είναι τόσο θλιβερή για όσους έχουν δει ή έχουν πληροφορηθεί το ρήμαγμα που έχει κάνει ‒ αυτή είναι η προμετωπίδα του βιβλίου μου. Όμως δεν θα 'θελα η φρίκη να σας εμποδίσει να προχωρήσετε. Μη νομίζετε πως τούτο το ανάγνωσμα θα συνεχιστεί μέσα στα δάκρυα και τους στεναγμούς.

Περισσότερο, ωστόσο, από ερωτογραφήματα, όπως συνήθως περιγράφονται, τα αφηγήματα του Βοκάκιου είναι εξομολογήσεις πίστης και αθωότητας από έναν κόσμο που το μόνο που έχει ανάγκη είναι να ξεχάσει τον πόνο και να αφεθεί στο θεραπευτικό φως της Μεσογείου: συχνά οι περιγραφές του εμμένουν στα όμορφα τοπία της Φλωρεντίας ή της Λομβαρδίας ‒τι τραγική ειρωνεία!‒, στα ρωμαλέα νιάτα αλλά και στις γυναίκες, τις οποίες ο Βοκάκιος περιβάλλει, για πρώτη φορά, με τόση τρυφερότητα και αγάπη.

Και τους απευθύνεται μάλιστα άμεσα, κάτι σπάνιο έως αδύνατο στους μεσαιωνικούς χρόνους, καλώντας τες, με όπλο τη φαντασία τους, να αφήσουν πίσω την αρρώστια: «Κάθε φορά, χαριτωμένες αναγνώστριες, που στοχάζομαι πόσο ευαίσθητο, από την ίδια του τη φύση, είναι το φύλο σας, λέω μέσα μου πως τούτο το βιβλίο θα σας κάνει στην αρχή οδυνηρή εντύπωση. Η θανατηφόρα πανούκλα, που έχει περάσει τώρα πια, μα που η θύμησή της είναι τόσο θλιβερή για όσους έχουν δει ή έχουν πληροφορηθεί το ρήμαγμα που έχει κάνει ‒ αυτή είναι η προμετωπίδα του βιβλίου μου. Όμως δεν θα 'θελα η φρίκη να σας εμποδίσει να προχωρήσετε. Μη νομίζετε πως τούτο το ανάγνωσμα θα συνεχιστεί μέσα στα δάκρυα και τους στεναγμούς. Ο βραχνάς της αρχής; Φανταστείτε ένα βουνό που οι κακοτράχαλες πλαγιές του ορθώνονται μπροστά στους ταξιδιώτες, μα εκεί πλάι απλώνεται ένας κάμπος, που η ομορφιά του θέλγει και μαγεύει τόσο περισσότερο, όσο δυσκολότερο ήταν το σκαρφάλωμα και το κατηφόρισμα. Αν η θλίψη γειτονεύει με την ευθυμία, οι συμφορές σκορπούν σαν έρχεται η χαρά».

Αλλά πόσο όμορφη είναι και η ιστορία του ιππότη Φεντερίγκο ντέλι Αλμπερίγκι με το γεράκι, ο οποίος βιώνει έναν ανέλπιστο έρωτα για τη χήρα ντόνα Τζοβάνα. Όταν κάποια στιγμή το παιδί αρρωσταίνει ζητάει από τη μητέρα του να του φέρει το αγαπημένο γεράκι του ιππότη και τότε εκείνη αποφασίζει να πάει στο σπίτι του χρεοκοπημένου πλην όμως τίμιου ευγενούς άνδρα για να το ζητήσει.

Ιδού πώς αφηγείται την ιστορία ο Βοκάκιος («Ιστορίες από το Δεκαήμερον», μτφρ. Κοσμάς Πολίτης, εκδόσεις Γράμματα):

«Αν και βρισκόταν σε έσχατη φτώχεια, ο Φεντερίγκο ντέλι Αλμπερίγκι δεν είχε αντιληφθεί ακόμα σε τι ένδεια τον είχε καταντήσει η ασυλλόγιστη σπατάλη της περιουσίας του. Μα εκείνο το πρωινό, μη βρίσκοντας τίποτα για να τιμήσει την κυρά, για την αγάπη της οποίας είχε τιμήσει τόσους αγνώστους, το 'νιωσε απόλυτα. Του ερχόταν τρέλα απ' την απελπισία του: καταριόταν τη μοίρα του, έψαξε παντού, μα ούτε λεφτά έβρισκε ούτε τίποτα να ενεχυριάσει: η ώρα περνούσε, έπρεπε να βιαστεί, ποθούσε να περιποιηθεί τη σπουδαία κυρά, μα δεν ήθελε να ζητήσει τίποτε από κανέναν, ούτε καν απ' τον σκαφτιά που δούλευε στο κτήμα του ‒ και τότε έπεσε η ματιά του πάνω στο καλό του το γεράκι, μέσα απ' τα κάγκελα του κλουβιού του. Μην έχοντας τίποτε άλλο στη διάθεσή του, το πήρε στο χέρι του και το βρήκε παχουλό, αντάξια λιχουδιά για μια τόσο μεγάλη κυρά. Δίχως να σκεφτεί περισσότερο, του έστριψε τον λαιμό και το έδωσε στην υπηρέτρια να το μαδήσει και να το ετοιμάσει βιαστικά, κι ύστερα να το ψήσει στη σούβλα. Έστρωσαν το τραπέζι ‒βρισκόταν ακόμα ένα από εκείνα τα κατάλευκα τραπεζομάντιλα‒ και ο Φεντερίγκο, με το πρόσωπο γαληνεμένο, γύρισε στον κήπο, κοντά στην κυρά, και της ανάγγειλε πως το φαγητό ήταν έτοιμο. Η κυρά και η φίλη της σηκώθηκαν και κάθισαν στο τραπέζι. Ο Φεντερίγκο τις σέρβιρε με τη μεγαλύτερη ευγένεια και προθυμία, κι έφαγαν μαζί του, δίχως να ξέρουν τι ήταν το καλό γεράκι.

Αφού τελείωσε το φαγητό, οι κυράδες έμειναν μαζί του κουβεντιάζοντας και τότε η Τζοβάνα, κρίνοντας πως ήταν πια ώρα να πει τον για ποιον λόγο είχε έρθει, άρχισε να του λέει χαμογελαστά: "Φεντερίγκο, αν βάλεις στον νου σου την περασμένη σου ζωή και την αδιάλλακτη τιμιότητά μου, που ασφαλώς την έκρινες άπονη και σκληρή, θα παραξενευτείς, νομίζω, για τις αξιώσεις μου, όταν θα μάθεις ποιος είναι ο κύριος λόγος που ήρθα. [.........................................]

Ξαναδιαβάζοντας το «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου

********************

3. Η ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΖΟΛΙΝΙ ΓΙΑ ΤΟ "ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ"

Το Δεκαήμερο/The Decameron

Η κινηματογραφημένη απόδοση εννέα αφηγημάτων του Βοκάκιου (από τα 100 που έγραψε περί το 1350 μ.Χ.) είναι η ταινία «Το Δεκαήμερο», σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι.
Κωμωδία
Ιταλία | 1971 | 111'

Σκηνοθεσία:

Πιερ Πάολο Παζολίνι (1922-1975)

Παίζουν: Franco Citti, Ninetto Davoli, Jovan Jovanovic

Στο πρώτο μέρος της Τριλογίας της ζωής, ο Παζολίνι εμπνέεται από ιστορίες του Βοκάκιου και τις οργανώνει σε ένα χαλαρό, αφηγηματικό πλαίσιο. Κινητήρια δύναμη της αφήγησης είναι ο έρωτας - η σαγήνη, η αποπλάνηση, ένας εκστατικός αισθησιασμός.

Ο σκηνοθέτης μετέφερε τις ιστορίες από τον αστικό κόσμο της Φλωρεντίας στο λαϊκό περιβάλλον της Νάπολης. Ένας νεαρός Σικελός εξαπατάται δύο φορές, αλλά στο τέλος καταλήγει πλούσιος. Ενας άνδρας παριστάνει τον κωφάλαλο και μπαίνει σ' ένα μοναστήρι με «περίεργες» μοναχές. Μία γυναίκα προσπαθεί να κρύψει τον εραστή της από τον άνδρα της. Ένας απατεώνας, ακόμα και ετοιμοθάνατος, κοροϊδεύει τον παπά που ήρθε να τον εξομολογήσει. Τρία αδέλφια εκδικούνται τον εραστή της αδελφής τους. Ένα νεαρό κορίτσι ανεβαίνει τη νύχτα στη στέγη, για να συναντήσει τον εραστή της. Μία ομάδα ζωγράφων ψάχνει την έμπνευση. Ενας πονηρός παπάς προσπαθεί να ξελογιάσει τη γυναίκα του φίλου του. Και, τέλος, δύο φίλοι αναρωτιούνται τι συμβαίνει μετά θάνατον. Πρωταγωνιστούν

Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλιώς

Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλιώς- Μικρές και μεγάλες αλήθειες

Μαρία Θερμού
mononews.gr

Σκύφος του Ζωγράφου του Θησέα (περ. 500 π.Χ) με απεικόνιση αγώνα παγκρατίου (Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης)

Χρηματισμοί, δωροδοκίες, αντιαθλητική συμπεριφορά, ντόπινγκ, παράνομες πολιτογραφήσεις αθλητών και η «θεοποίησή» τους, εκμετάλλευση και πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και βαριές τιμωρίες, αποκλεισμοί, ταπείνωση και διασυρμός.

Δεν πρόκειται για σημερινά πρωτοσέλιδα, ούτε αφορούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, που αρχίζουν απόψε το βράδυ, αν και όλα τα ανωτέρω έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς σε μεγάλες ή μικρές αθλητικές διοργανώσεις σ’ όλο τον κόσμο. Αντίθετα για καταγραφές αρχαίων κειμένων πρόκειται, που δεν αναφέρονται μόνον στα αναμφισβήτητα υψηλά ιδεώδη των Ολυμπιακών Αγώνων της αρχαιότητας αλλά παρουσιάζουν και την άλλη πλευρά τους.

Γιατί πολύ απλά, αυτή ήταν πραγματικότητα. Σύμφωνα άλλωστε με την αντίληψη των αρχαίων, τα πρότυπά τους ήταν οι μυθικοί αγώνες των θεών και των ηρώων. Και είναι γνωστό, τι είδους μέσα χρησιμοποιούσαν οι πολυμήχανοι θεοί προκειμένου να νικήσουν τους αντιπάλους τους…

Παρά την πάροδο χιλιετιών έτσι, οι ομοιότητες που μπορεί να διακρίνει κανείς με το αρχαίο παρελθόν είναι προκλητικά εξόφθαλμες. Με μόνη ερμηνεία την ανθρώπινη φύση, που όπως και στην αρχαιότητα εξυμνεί το ήθος, την ευγένεια και τα υψηλά ιδανικά αλλά η ματαιοδοξία, η απληστία, ο φθόνος καιροφυλακτούν…

Όμως, «…όπως την ημέρα δεν υπάρχει στον ουρανό άστρο, θερμότερο και φωτεινότερο από τον ήλιο, έτσι δεν υπάρχει και αγώνας πιο μεγάλος από αυτόν της Ολυμπίας», όπως έγραψε ο Πίνδαρος στον Α΄ Ολυμπιόνικο.

Μοναδικό θέαμα

Η εικόνα είναι η εξής: Καλοκαίρι στην Ολυμπία με τη ζέστη να θολώνει το μυαλό και να παραλύει το σώμα, την υγρασία από τα ποτάμια και τα έλη της περιοχής να βυθίζουν τον επισκέπτη σε νάρκη, η συνύπαρξή του με χιλιάδες ζώα να γίνεται αφόρητη, το καθαρό νερό δυσεύρετο και οι χώροι υγιεινής ανύπαρκτοι, η πολυκοσμία ασφυκτική και οι κλέφτες στη χαρά τους, ρήτορες, έμποροι και ζητιάνοι, όλοι μαζί σ’ ένα ανακάτωμα πέραν πάσης αντοχής…

Τμήμα από αττικό μελανόμορφο λέβητα του Σοφίλου (580-570 π.Χ.), μία από τις ελάχιστες απεικονίσεις θεατών που παρακολουθούν ιππικούς αγώνες προς τιμήν του Πατρόκλου

Γιατί εδώ, όπως λέει ο Κικέρων, ακόμη και οι πυγμάχοι, που ήταν πολύ ανθεκτικοί στα χτυπήματα των αντιπάλων τους, δύσκολα μπορούσαν ν’ αντέξουν την ζέστη – και τα υπόλοιπα- της Ολυμπίας.

Κι όλα αυτά προς τι; Την απάντηση δίνει ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος, που παρηγορεί με τον τρόπο του, τους δεινοπαθούντες: «Και τι κάνετε στην Ολυμπία; Δεν λιώνετε από τη ζέστη; Δεν στριμώχνεστε μέσα στο πλήθος; Δεν συναντάτε μύριες δυσκολίες αν θελήσετε να πλυθείτε; Δεν γίνεστε μούσκεμα ως το κόκκαλο άμα βρέξει; Δεν υποφέρετε από το θόρυβο, τις φωνές και τις άλλες ενοχλήσεις; Κι όμως, μου φαίνεται, ότι μετά χαράς τ’ ανέχεστε όλα αυτά, μπροστά στο μοναδικό θέαμα που θ’ αντικρίσετε».

Το μέγα πλήθος

Γύρω στις 40 -50 χιλιάδες θεατές έφθαναν στο ιερό της Ολυμπίας κάθε τέσσερα χρόνια για τους Αγώνες, ένα νούμερο που υπολογίζεται λόγω της χωρητικότητας του σταδίου.

Ξεκινούσαν με την έναρξη της εκεχειρίας από όλον τον ελληνικό κόσμο, κάνοντας το δύσκολο ταξίδι άλλοτε με τα πόδια, άλλοτε με άμαξες ή και πλοία. Στην τελευταία περίπτωση αποβιβάζονταν στην Φειά (κοντά στο σημερινό Κατάκωλο) και από εκεί μπορούσαν να περπατήσουν ως το ιερό ενώ υπήρχε και η δυνατότητα, όπως αναφέρεται, να φθάσουν με πλοιάρια μέσω του Αλφειού, που στην αρχαιότητα ήταν πλωτός (άγνωστο για πόσο).

Όσο για την σύνθεσή τους, ποικίλη. Πλούσιοι και φτωχοί, επώνυμοι και ανώνυμοι, πολιτικοί, ρήτορες, φιλόσοφοι, ποιητές, καλλιτέχνες, βάρβαροι και δούλοι. Γιατί οι αρχαίοι αγαπούσαν τον αθλητισμό και τους αγώνες, αλλά δεν παρέβλεπαν και τις δυνατότητες, που παρείχαν για επαγγελματικούς σκοπούς.

Αίφνης ποιητές, όπως ο Σιμωνίδης και ο Πίνδαρος ήταν παρόντες, εκτός των άλλων, και για να αναλάβουν την συγγραφή ύμνων στους νικητές, το ίδιο και μεγάλοι γλύπτες για την δημιουργία αγαλμάτων τους.

Αλλά και οι πολιτικοί εκμεταλλεύονταν την ευκαιρία για να αναπτύξουν τις ιδέες τους, να συζητήσουν με αντιπροσώπους άλλων πόλεων ή και να συνάψουν συμφωνίες. Χαρακτηριστική είναι εδώ, η περίπτωση του Δημοσθένη, που με το ρητορικό του ταλέντο είχε αποκτήσει στην Ολυμπία πολλούς θιασώτες της αντιμακεδονικής του εκστρατείας,

΄Ηλιος, μύγες, μικροπωλητές και επιδημίες

Καταλύματα δεν υπήρχαν όμως – μόνον οι επίσημες αντιπροσωπείες των πόλεων έφερναν σκηνές που στήνονταν έξω από την Άλτι- έτσι οι υπόλοιποι ήταν υποχρεωμένοι να φέρνουν μαζί τους τα απαραίτητα για την παραμονή στο ύπαιθρο, επίσης ρούχα, τρόφιμα και ασφαλώς χρήματα. Γύρω από το ιερό άλλωστε, συγκεντρωνόταν μέγα πλήθος από μικροπωλητές, που πουλούσαν από νερό και τρόφιμα ως αναθήματα, αναμνηστικά και λουλούδια με τα οποία έραιναν τους νικητές των αγώνων.

Και δεν ήταν μόνον αυτοί. Μουσικοί, χορευτές, ακροβάτες, μάγοι διασκέδαζαν τον κόσμο, με το πανηγύρι να διαρκεί σε όλη την περίοδο των αγώνων.

Σοβαρότατη ωστόσο, ήταν η έλλειψη καθαρού νερού, καθώς τα πηγάδια και οι πηγές δεν επαρκούσαν, ενώ το πρόβλημα λύθηκε πολύ αργά, μόλις τον 2ο μ.Χ. αιώνα, όταν ο Ηρώδης Αττικός κατασκεύασε το μεγάλο Νυμφαίο με την εντυπωσιακή Κρήνη κοντά στην Άλτι. Η παρουσία των ζώων εξάλλου – είτε μεταφοράς είτε για τις θυσίες- επέτεινε την κατάσταση λόγω των ακαθαρσιών και του αίματος, που έρρεε κατά την θυσία τους.

Δεν είναι παράξενο έτσι, που οι μύγες ήταν πραγματική μάστιγα, γι΄ αυτό και γίνονταν θυσίες στον Δία Απόμυιο, όπως γράφει ο Παυσανίας, που διευκρινίζει μάλιστα, ότι πρώτος ο Ηρακλής είχε ζητήσει από τον θεό να τις απομακρύνει από την Ολυμπία. Όσο για τις ασθένειες, οι τροφικές δηλητηριάσεις και η ελονοσία ήταν σαφώς μεταξύ αυτών, όπως και τα προβλήματα από τον ήλιο, δηλαδή η ηλίαση και η αφυδάτωση.

Οι θεατές παρακολουθούσαν τους αγώνες όρθιοι στα πρανή του σταδίου –εκτός από τα διαλείμματα που κάθονταν ή ξάπλωναν – κάτω από τον καυτό ήλιο, χωρίς καπέλο όμως, γιατί αυτό απαγορευόταν από τους ιερούς κανονισμούς. Η καταπόνησή τους επομένως, ήταν βέβαιη, ιδίως για όσους είχαν μεγαλύτερη ηλικία. Έτσι σε ηλίαση θεωρείται, ότι οφείλεται ο θάνατος του Θαλή του Μιλήσιου στην Ολυμπία, καθώς μάλιστα ήταν ήδη ασθενής.

Οι παραβάτες και οι Ζάνες

«Αγάλματα του Δία υπάρχουν πολλά, αυτό όμως που βρίσκεται στο Βουλευτήριο προκαλεί πράγματι φόβο στους άδικους ανθρώπους. Ονομάζεται Όρκιος και κρατάει κεραυνό σε κάθε χέρι. Συνηθίζεται οι αθλητές, οι πατέρες, οι αδερφοί ακόμη και οι γυμναστές τους να ορκίζονται κοντά σ΄ αυτό το άγαλμα πάνω σε τεμαχισμένα γεννητικά όργανα κάπρου, ότι δεν θα υποπέσουν σε κανένα παράπτωμα στους Ολυμπιακούς αγώνες».

Τα βάθρα στην αρχαία Ολυμπία, στα οποία ήταν στημένες οι Ζάνες

Αυτά γράφει ο Παυσανίας που επισκέπτεται την Ολυμπία τον 2ο μ.Χ. αιώνα, προθέτοντας ότι στον Όρκιο Δία ορκίζονταν και οι κριτές, ότι θα κρίνουν δίκαια στους αγώνες και δεν θα δωροδοκηθούν. Χρηματικό πρόστιμο, αποκλεισμός από τους αγώνες και ατίμωση ήταν εξάλλου, οι ποινές για τους παραβάτες. Ένα μέρος από το πρόστιμο δινόταν στον αδικημένο αθλητή, ενώ με το υπόλοιπο το ιερό ανέθετε την κατασκευή αγαλμάτων, που λέγονταν Ζάνες (ο πληθυντικός του Ζευς).

«Πηγαίνοντας κανείς προς το Στάδιο», γράφει και πάλι ο Παυσανίας ....[......................................................................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ =>Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες αλλιώς-

Τσάνταλης: ένα ιστορικό όνομα στο χώρο των οινοπνευματωδών ποτών βάζει λουκέτο

Στην κατάθεση αίτησης πτώχευσης προχώρησε σύμφωνα με πληροφορίες της αγοράς η Τσάνταλης.

Πρόκειται για μια μάλλον αναμενόμενη κίνηση με δεδομένη ότι η ιστορική οινοποιία αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα ρευστότητας το τελευταίο διάστημα ενώ οι προσπάθειες εξυγίανσης μέσα από την εξεύρεση αγοραστή –εκ του αποτελέσματος- δεν καρποφόρησαν.

Η αίτηση πτώχευσης καΙ στάσης πληρωμών που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αναμένεται να συζητηθεί στο Πρωτοδικείο στις 11 Οκτωβρίου.

Πηγές που παρακολουθούν την υπόθεση αναφέρουν ότι το τελευταίο διάστημα υπήρχε στασιμότητα στην υπόθεση ενώ ακόμη και η πρόταση των «Ελληνικών Οινοποιίων», των αδελφών Ηλία και Θωμά Γεωργιάδη, βασικών μετόχων της Premia, που έχουν αποκτήσει την Μπουτάρης μπήκαν… στο συρτάρι.

Το οινοποιείο στον Άγιο Παύλο στην Χαλκιδική είχε κλείσει από καιρό και οι περισσότεροι από 70 εργαζόμενοι βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας. Ενώ φέτος για πρώτη φορά στην ιστορία της δεν έκανε τρύγο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εμφιαλώσει και να διαθέσει προϊόντα.

Συνολικά, οι συνολικές υποχρεώσεις της εταιρείας υπερβαίνουν τα 65 εκατομμύρια ευρώ, μαζί με τις οφειλές προς ασφαλιστικά ταμεία και άλλες υποχρεώσεις.

133 χρόνια στα αμπέλια

Η οικογένεια Τσάνταλη καλλιεργεί αμπέλια, οινοποιεί σταφύλια και αποστάζει τσίπουρα και ούζο από το 1890. Ήδη από τότε ο παππούς Γιωργάκης είχε τη φήμη ότι έβγαζε το καλύτερο σταφύλι.

Ο ιδρυτής της εταιρείας Ευάγγελος Τσάνταλης, γεννήθηκε στο Σιδηροχώρι της Ανατολικής Θράκης το 1913 και ήταν μόλις εννέα χρονών όταν η οικογένεια εγκαταστάθηκε στις Σέρρες. Το 1938 ανοίγει το πρώτο οινοποιείο στις Σέρρες.

Το 1945, εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη και ανοίγει εκεί το αποστακτήριο ούζου στο κέντρο της πόλης, ενώ το 1948 δημιουργείται το πρώτο οινοποιείο στη Νάουσα. Η πρώτη εξαγωγή κρασιών του Τσάνταλη έγινε το 1962 και 7 χρόνια αργότερα αρχίζει η αναβίωση Αγιορείτικου Αμπελώνα.

Tο 1971 η ατομική επιχείρηση του Ευάγγελου Τσάνταλη μετατρέπεται σε Ανώνυμη Εταιρεία με έδρα τον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής.[.........................]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ Τσάνταλης: Κατέθεσε αίτηση πτώχευσης η ιστορική οινοποιία

Πηγή: ot.gr

Γιατί παχαίνουν τα ελληνόπουλα

Έρευνες γύρω από την αύξηση του σωματικού βάρους των παιδιών την περίοδο του λόκνταουν, αναπόφευκτα, δεν υπάρχουν. Είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Μια πρώτη εικόνα, όμως, προκύπτει από την καθημερινή εμπειρία των ίδιων των γιατρών. Κι αυτό που φαίνεται είναι ότι έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των παιδιών που πήραν δυσανάλογα πολύ βάρος για την ηλικία τους. «Ένα παιδί φυσιολογικού ύψους, μέχρι να μπει στην εφηβεία, πρέπει να παίρνει τρία κιλά τον χρόνο», μας λέει η παιδοενδοκρινολόγος Μαρία Καράντζα

Καράντζα – Χαρώνη Μαρία, Ενδοκρινολόγος Παίδων | Μητέρα

, επιστημονική υπεύθυνη της Ενδοκρινολογικής Κλινικής Παίδων «Μητέρα» και του Ιατρείου Ελέγχου Βάρους Παιδιών και Εφήβων. «Μετά το λόκνταουν, βλέπουμε μεγάλο ποσοστό παιδιών που έχουν πάρει περισσότερο βάρος από όσο θα έπρεπε. Μάλιστα, τα περισσότερα έχουν πάρει βάρος που αντιστοιχεί σε δύο χρόνια».

Η εξήγηση δεν είναι δύσκολη. «Εν μέρει οφείλεται στη διακοπή της φυσικής δραστηριότητας – και δεν αναφέρομαι μόνο στον οργανωμένο αθλητισμό. Ακόμη και το ελεύθερο παιχνίδι, στο σχολικό διάλειμμα, είναι μια πολύ σημαντική σωματική δραστηριότητα», συνεχίζει η Δρ Καράντζα, προσθέτοντας ότι αυτό που κυρίως έπαιξε ρόλο είναι το γεγονός ότι τα παιδιά έμειναν στο σπίτι με διαρκή πρόσβαση σε φαγητό. Πάνω-κάτω, δηλαδή ό,τι συνέβη και με τους ενήλικες, που επίσης είδαν τον δείκτη της ζυγαριάς να κινείται ανοδικά μέσα στον τελευταίο χρόνο.

Σαν παχυσαρκία ορίζεται η αυξημένη ποσότητα λίπους στο σώμα, αλλά έχει σημασία ότι την υπολογίζουμε διαφορετικά σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες.

Για τον ορισμό της παχυσαρκίας χρησιμοποιούμε τις καμπύλες του Δείκτη Μάζας Σώματος

Δείκτης Μάζας Σώματος

, αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε ΒΜΙ. Για τους ενήλικες γνωρίζουμε ότι όταν κάποιος έχει δείκτη ΒΜΙ πάνω από 25, είναι υπέρβαρος. Όταν πρόκειται για παιδιά ή εφήβους, ο γιατρός θα συνυπολογίσει την ηλικία, το ύψος και το βάρος. Έτσι, παιδιά ή έφηβοι με ΒΜΙ μεγαλύτερο του 85% χαρακτηρίζονται υπέρβαρα, ενώ παιδιά ή έφηβοι με ΒΜΙ μεγαλύτερο του 95% χαρακτηρίζονται ως παχύσαρκα. «Ο παιδίατρος είναι αυτός που θα υπολογίσει εάν το παιδί εντάσσεται σε αυτές τις κατηγορίες ή όχι, ανάλογα με το ύψος και το βάρος του», λέει η Δρ Καράντζα.

Ένα παχουλό παιδί είναι ένα υπέρβαρο παιδί. Και ένα υπέρβαρο παιδί, μπορεί να γίνει παχύσαρκο. Κι αν δεν αλλάξει τη διατροφή του, θα γίνει ένας παχύσαρκος έφηβος. «Η εφηβική παχυσαρκία μας απασχολεί πολύ, διότι ένας έφηβος που ολοκληρώνει την εφηβεία του όντας παχύσαρκος έχει πιθανότητα 50% να γίνει ένας παχύσαρκος ενήλικας», παρατηρεί η παιδοενδοκρινολόγος. Στην Ελλάδα έχουμε τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Ένα 25% των παιδιών στην Ελλάδα είναι υπέρβαρα και ένα ακόμη 15% εντάσσεται στην κατηγορία των παχύσαρκων, λέει η Δρ Καράντζα. Με άλλα λόγια, περίπου το 40% των παιδιών του Δημοτικού έχουν βάρος μεγαλύτερο του φυσιολογικού.

Οι κίνδυνοι για την υγεία των παιδιών

Τι είδους προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζει ένα παχύσαρκο παιδί; «Πολύ συχνά τα παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα στην αναπνευστική λειτουργία, παρουσιάζουν άπνοια, πράγμα που σημαίνει ότι δεν κοιμούνται καλά, δεν ξεκουράζονται όσο θα έπρεπε. Επίσης, όλο και συχνότερα, βλέπουμε δυστυχώς παιδιά που παρουσιάζουν λιπώδη διήθηση του ήπατος ή έχουν προβλήματα με αυξημένη ινσουλίνη και αυξημένα τριγλυκερίδια. Μιλάμε για προβλήματα που συναντούμε και στους υπέρβαρους ενήλικες», εξηγεί η γιατρός.

Σε κάποιες περιπτώσεις, επίσης, η απότομη αύξηση του βάρους μπορεί να φέρει κι άλλες αλλαγές. Στη διάρκεια του παρατεταμένου λόκνταουν, αυξήθηκε ο αριθμός των κοριτσιών που εμφάνισαν έμμηνο ρύση πιο νωρίς από το αναμενόμενο. «Όταν η έμμηνος ρύση έρχεται νωρίτερα μπορεί και να είναι πρόβλημα, καθώς σταματάει πιο νωρίς η ανάπτυξη. Επίσης, μπορεί ένα κορίτσι σε πιο μικρή ηλικία να μην είναι ψυχοκοινωνικά έτοιμο για αυτήν τη μηνιαία ρουτίνα».

Την ίδια στιγμή, όμως, τα υπέρβαρα –και ακόμη περισσότερο τα παχύσαρκα– παιδιά μπορεί να περνούν και μια ψυχική δοκιμασία. «Είναι πολύ σύνηθες να έχει ένα υπέρβαρο παιδί χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό μπορεί να οφείλεται και στα πειράγματα που δέχονται στο σχολείο λόγω του βάρους τους». Ενδεικτικό είναι πως όταν φτάνουν στα Ιατρεία Ελέγχου Βάρους, τα ίδια τα παιδιά λένε ότι ο λόγος για τον οποίο επιθυμούν να βελτιώσουν τη διατροφή τους είναι διότι θέλουν να βελτιώσουν τις αθλητικές επιδόσεις ή να νιώθουν πιο ωραία με τα ρούχα τους.

«Το 2030 θα έχουμε 280.000 υπέρβαρα παιδιά»

Είναι αλήθεια ότι μεγάλο ρόλο στην παιδική παχυσαρκία έχει η κληρονομικότητα. [.............................................................] One Piece Eating GIF - Find & Share on GIPHY