Tο πιο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ τραγούδι που έγινε ποτέ δημιουργημένο μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης

 
Tο πιο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟ τραγούδι που έγινε ποτέ δημιουργημένο μέσω Τεχνητής Νοημοσύνης
[Η Μουσική, οι στίχοι και τα γραφικά  δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου από Τεχνητή Νοημοσύνη!]  
 
Βουτήξτε στον φανταστικό και μανιακό κόσμο του "The Most Unpredictable Song Ever Possible".
 
 Ζήστε την εμπειρία ενός μη δυαδικού τραγουδιστή , που σας καθοδηγεί σε ένα τοπίο όπου γάτες με καπέλα παίζουν φλάουτα, μονόκεροι με επαγγελματικά κοστούμια παρελαύνουν για κεκάκια  και πολικές αρκούδες πίνουν παγωμένο πράσινο τσάι.
Αυτό το κομμάτι είναι ένα καλειδοσκόπιο από παράξενες και απολαυστικές σκηνές, καθεμία πιο απροσδόκητη από την προηγούμενη.
Ιδανικό για τους λάτρεις της μοναδικής, πειραματικής μουσικής και για όσους αγαπούν μια καλή έκπληξη.
Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη με αυτό το απρόβλεπτο ακουστικό και οπτικό γλέντι!

Lyrics:

Cats in hats are playing flutes, beware
Twisted tales spun by a dancing bear
Unicorns in business suits declare
A march for cupcakes in the central square
Bananas drive, kiwis fly (what’s next?)
Cotton candy clouds just waltz on by
Donuts dive into a coffee sea
Polar bears are sipping iced green tea
Mermaids on skateboards, parade downtown
Wearing glitter gowns, they steal the crown
Penguins playing violins in tune
Giraffes in rockets race to the moon
Kangaroos with spoons drum to their own beat
Elephants in tutus groove down Wall Street
Jellybean rain falls from a sherbet sky
Chocolate rivers flow, as marshmallows fly
Whirlwind of wonder, a circus unfurls
Lions in top hats, hypnotizing twirls
Invisi-dogs on skateboards, chasing neon cats
Lollipops sing opera, while the world tilts and taps
Time-traveling turtles trade tales with old sages
Books take to the sky, turning unwritten pages
Cheese wheels racing snails (quite the sight!)
Sundaes swirl with spoons, bathed in moonlight

25 επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα προειδοποιούν ότι δεν έχουν γίνει αρκετά για την προστασία μας από τους κινδύνους της τεχνολογίας

 

«Κίνδυνοι από την Τεχνητή Νοημοσύνη» επισημαίνουν κορυφαίοι επιστήμονες

documentonews.gr

 3–4 λεπτά

---

Λίγο πριν από τη δεύτερη Σύνοδο Κορυφής για την Ασφάλεια της Τεχνητής Νοημοσύνης, σήμερα και αύριο, 21 και 22 Μαϊου, στη Σεούλ, κορυφαίοι επιστήμονες σε αυτόν τον τομέα ζητούν από τους παγκόσμιους ηγέτες να αναλάβουν ισχυρότερη δράση για τους κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης, διαπιστώνοντας ότι η πρόοδος είναι ανεπαρκής μετά την πρώτη Σύνοδο που διεξήχθη πριν από έξι μήνες.

Σε άρθρο που δημοσίευσαν στο περιοδικό «Science», 25 επιστήμονες από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κίνα αναφέρουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχουν γίνει αρκετά για την προστασία μας από τους κινδύνους της τεχνολογίας. Όπως επισημαίνουν, είναι επιτακτική ανάγκη οι παγκόσμιοι ηγέτες να λάβουν σοβαρά υπόψη τους την πιθανότητα ότι μέσα στην τρέχουσα ή την επόμενη δεκαετία θα αναπτυχθούν εξαιρετικά ισχυρά συστήματα γενικής τεχνητής νοημοσύνης, που θα υπερτερούν των ανθρώπινων ικανοτήτων σε πολλούς κρίσιμους τομείς.

Την ίδια ώρα, παρ’ όλο που οι κυβερνήσεις παγκοσμίως έχουν κάνει κάποιες προσπάθειες να εισάγουν αρχικές κατευθυντήριες γραμμές, οι κινήσεις τους είναι αναντίστοιχες με την πιθανότητα ταχείας προόδου, που αναμένουν πολλοί ειδικοί.

Επιπλέον, εντοπίζουν ότι η τρέχουσα έρευνα για την ασφάλεια της τεχνητής νοημοσύνης είναι ελλιπής, καθώς μόνο το 1-3% των δημοσιεύσεων για την τεχνητή νοημοσύνη αφορά στην ασφάλεια. Σημειώνουν ότι δεν υπάρχουν ούτε οι μηχανισμοί ούτε οι θεσμοί για την πρόληψη της κακής χρήσης της τεχνολογίας.

Οι επιστήμονες ζητούν από τις κυβερνήσεις να δημιουργηθούν όργανα εμπειρογνωμόνων που θα δρουν με ταχύτητα για την εποπτεία της τεχνητής νοημοσύνης, στα οποία να παρασχεθεί πολύ μεγαλύτερη χρηματοδότηση από αυτήν που προβλέπεται. Επίσης, να δίνουν εντολή για πολύ πιο αυστηρές αξιολογήσεις κινδύνου, αλλά και να απαιτούν από τις εταιρείες τεχνητής νοημοσύνης να θέτουν ως προτεραιότητα την ασφάλεια και να αποδεικνύουν ότι τα συστήματά τους δεν μπορούν να προκαλέσουν βλάβη. Τέλος, να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στη δημιουργία ρυθμιστικού πλαισίου.

Το άρθρο συνυπογράφουν, μεταξύ άλλων, ο ιστορικός και φιλόσοφος Γιουβάλ Νόα Χαράρι, ο επιστήμονας Πληροφορικής και πρωτοπόρος της τεχνητής νοημοσύνης με τις περισσότερες ακαδημαϊκές αναφορές στον κόσμο, Τζέφρι Χίντον, και η μελετήτρια θεμάτων ασφαλείας τεχνητής νοημοσύνης με τις περισσότερες αναφορές, Ντον Σονγκ.

Διαβάστε περισσότερα:

Yoshua Bengio, Geoffrey Hinton, Andrew Yao, Dawn Song, Pieter Abbeel, Trevor Darrell, Yuval Noah Harari, Ya-Qin Zhang, Lan Xue, [...] , and Sören Mindermann+15 authors Authors Info & Affiliations

Managing extreme AI risks amid rapid progress

Διαβάστε επίσης:

World leaders seek unity on AI at virtual summit co-hosted ..

Τεχνητή νοημοσύνη: Η μεγάλη πρόκληση και οι παγίδες για τους δημοσιογράφους

Google: Ανακοινώσεις για την Τεχνητή Νοημοσύνη και τα σχέδιά της για το μέλλον

ΗΠΑ – Κίνα: Ανοίγουν τα χαρτιά τους για τους κινδύνους της Τεχνητής Νοημοσύνης

*********************************** 

 

Το νέο βιβλίο του Τζο Νέσμπο : πατώντας στη σκοτεινή πλευρά του τρόμου ή ένας φόρος τιμής στον μεγάλο δημιουργό και βασιλιά του τρόμου Στίβεν Κινγκ

 

Jo Nesbo: «Το νυχτόσπιτο»

Χρήστος Ιωάννου

diastixo.gr 

4–5 λεπτά

---

Όταν ανακοινώθηκε ο ερχομός του νέου βιβλίου του Νέσμπο, όλοι περίμεναν με ενθουσιασμό το καινούργιο ανεξάρτητο δημιούργημά του, καθώς μας έχει συνηθίσει πλέον να παίρνει μια απόσταση από τον λατρεμένο Χάρι Χόλε και να εξιστορεί κι άλλες ενδιαφέρουσες ιστορίες, μακριά από τον κόσμο του ντετέκτιβ, πριν ξαναβουτήξει με φόρα σε αυτόν. Αυτό που μάλλον δεν περίμενε κανείς, όμως, ήταν ότι αυτή τη φορά θα επέλεγε να πατήσει σε μια άλλη σκοτεινή πλευρά, αυτή του τρόμου, και να δοκιμάσει και εκεί τις συγγραφικές δυνάμεις του, ερχόμενος αντιμέτωπος με ένα ιδιαίτερο είδος της λογοτεχνίας, με τις δικές του προκλήσεις και απαιτήσεις.

Συνηθισμένος να πλάθει τρομαχτικά σκηνικά και αιμοδιψείς δολοφόνους, στο Νυχτόσπιτο αλλάζει μονοπάτι και ακολουθεί τον δρόμο της φαντασίας, ώστε να οδηγήσει στον τρόμο τους ήρωές του και το αναγνωστικό κοινό, και μάλιστα μέσω ενός εφήβου που, έχοντας χάσει τους γονείς του, μετακομίζει σε μια απομακρυσμένη πόλη για να μείνει με τους θείους του. Εκεί ο νεαρός θα δει δύο φίλους του να εξαφανίζονται μπροστά στα μάτια του με εξωπραγματικό τρόπο κι όλες τις υποψίες να στρέφονται πάνω του, προσπαθώντας έπειτα να πείσει τους πάντες ότι δεν είναι αυτός ο ένοχος, αλλά προπάντων ότι δεν είναι ο ίδιος τρελός.

Το μέρος και ο χρόνος όπου διαδραματίζονται όλα αυτά είναι εξίσου αγαπημένες επιλογές του συγγραφέα, όπως έχει γίνει φανερό από προηγούμενα έργα του: τοποθετεί γεωγραφικά και χρονικά τον ήρωά του σε μια κωμόπολη των ΗΠΑ κάπου στη δεκαετία του ’70, παρουσιάζοντας στοιχεία που φαίνεται ότι γοητεύουν και τον ίδιο τον Νέσμπο. Ωστόσο, μέσα από κάποια ονοματεπώνυμα χαρακτήρων εξακολουθεί να μας θυμίζει τη σκανδιναβική του ταυτότητα.

Οι αναγραμματισμοί στις ονομασίες των ηρώων και των τοποθεσιών είναι κυρίαρχο στοιχείο στο βιβλίο και παίζουν σημαντικό ρόλο για την εξήγηση ορισμένων στοιχείων και γεγονότων, καθώς και για την εξέλιξη της πλοκής. Ιδιαίτερη είναι, επίσης, η αυτοαναφορικότητα – μέσα από πολλές αναφορές σε βιβλία, στο διάβασμα και στην ίδια τη συγγραφή, με τίτλους έργων, ονόματα δημιουργών, αλλά και του ονείρου της συμπρωταγωνίστριας να γίνει συγγραφέας, με αποκορύφωμα ότι η λύτρωση και η κάθαρση του ήρωα έρχονται στις τελευταίες γραμμές του βιβλίου μέσω του γραψίματος.

Πάνω απ’ όλα και ανεξαρτήτως είδους είναι ένας παραμυθάς, ένας άνθρωπος που αγαπά να ακούει και να λέει ιστορίες.

Όσον αφορά τη γενικότερη αίσθηση του βιβλίου, δικαίως παραπέμπει σε έναν φόρο τιμής στον μεγάλο δημιουργό και βασιλιά του τρόμου Στίβεν Κινγκ. Από την πρώτη κιόλας πρόταση, οι χαρακτήρες, το μέρος, η πλοκή, οι φόνοι, όλα ψιθυρίζουν Κινγκ· μάλιστα, και πιο συγκεκριμένα, μου έφερε στο μυαλό το έργο Στάσου πλάι μου, ως μια ιστορία νεαρών που αναζητούν την αλήθεια μέσω της περιπέτειας, όπως κάνουν εδώ ο Ρίτσαρντ και η Κάρεν.

Ποιο είναι όμως το μεγαλύτερο επίτευγμα του Νέσμπο στο Νυχτόσπιτο; Θα μπορούσαν να είναι όλες αυτές οι άρτια δοσμένες αναφορές στον Στίβεν Κινγκ και στο είδος του τρόμου, όμως, το πραγματικό κατόρθωμα εδώ είναι ότι ο Νέσμπο περνά επιτυχώς και αυτό το τεστ γραφής, αποδεικνύοντας ότι πάνω απ’ όλα και ανεξαρτήτως είδους είναι ένας παραμυθάς, ένας άνθρωπος που αγαπά να ακούει και να λέει ιστορίες, κάτι που, όπως έχει δηλώσει, τον έκανε να λατρεύει από μικρός τις ιστορίες είτε από την πλευρά του δέκτη είτε από την πλευρά του αφηγητή.

Έτσι, λοιπόν, αν και το Νυχτόσπιτο φαίνεται αρχικά ως μια ωμή και βίαιη ιστορία τρόμου, στη μέση γίνεται μια ανατροπή που βάζει τον αναγνώστη σε σκέψεις για το ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα, και αν αξίζει ο πρωταγωνιστής τη λύτρωση, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Νυχτόσπιτο είναι η ιστορία ενός ψυχικά τραυματισμένου νεαρού, που ψάχνει να βρει την αλήθεια και το νόημα στη ζωή έπειτα από μια μεγάλη προσωπική τραγωδία.

Το νυχτόσπιτο
Jo Nesbo
μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης
Μεταίχμιο
σ. 280
ISBN: 978-618-03-3633-7
Τιμή: 17,70€

O Χρήστος Ιωάννου είναι δημοσιογράφος.

Michel Legrand, la musique enchantée - ARTE Concert/Μισέλ Λεγκράντ : μουσική που μαγεύει

Μισέλ Λεγκράν (1932-2019)

Ο Μανώλης Κρανάκης :"Μισέλ Λεγκράν έγραφε μεγαλύτερη μουσική από αυτή που χωράει το σινεμά"

Η Orchestre Philharmonique de Radio France και κορυφαίοι καλεσμένοι αποτίουν φόρο τιμής στον Michel Legrand.


 Η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Radio France ξέρει πώς να περιστοιχίζονται!  Για αυτή τη συναυλία- αφιέρωμα στον Michel Legrand, το σύνολο προσκαλεί τις τραγουδίστριες Natalie Dessay και Camille Bertault, την ηθοποιό Macha Méril και τον μαέστρο Mathieu Herzog στο Auditorium του Radio France.  

Σε αυτόν τον υπέροχο θίασο προστέθηκαν οι οργανοπαίκτες Claude Egea (τρομπέτα), Denis Leloup (τρομπόνι), Hervé Sellin (πιάνο), François Laizeau (ντραμς), Pierre Boussaguet (κοντραμπάσο) και Jean-Claude Vannier (τσελέστα).

Frantz (2016): «ένα ντελικάτο, συναισθηματικό και τρυφερά παλιομοδίτικο ριμέικ»

 

Frantz

Μια ταινία του Ερνστ Λιούμπιτς του 1932 δίνει στον άνισο Οζόν την ευκαιρία για ένα ντελικάτο, συναισθηματικό και τρυφερά παλιομοδίτικο ριμέικ.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ

Πηγή: athinorama.gr 

Μια ταινία του Ερνστ Λιούμπιτς του 1932 δίνει στον άνισο Οζόν την ευκαιρία για ένα ντελικάτο, συναισθηματικό και τρυφερά παλιομοδίτικο ριμέικ.

Το 1925 και με πρόσφατες τις μνήμες του Μεγάλου Πολέμου, ο γιος του Εντμόν Ροστάν («Σιρανό ντε Μπερζεράκ») Μορίς γράφει το θεατρικό έργο «Ο Άντρας που Σκότωσα». Ευαισθητοποιημένος από τα αντιπολεμικά μηνύματά του, ο Βερολινέζος μετρ της κομεντί Ερνστ Λιούμπιτς, ο οποίος δούλευε στο Χόλιγουντ από το 1922, το μετέφερε στην οθόνη ως «Broken Lullaby» (1932), το μοναδικό ομιλούν δράμα του. Σήμερα, αν και καλο-σκηνοθετημένο, το φιλμ μοιάζει ελαφρά ξεπερασμένο, γι’ αυτό και ο Φρανσουά Οζόν προχώρησε σε κάποιες καίριες αλλαγές στο δικό του ριμέικ, το οποίο εξελίσσεται επίσης το 1919 σε μια επαρχιακή γερμανική πόλη.

Εκεί η Άννα επισκέπτεται καθημερινά τον τάφο του αρραβωνιαστικού της Φραντς, ο οποίος σκοτώθηκε στη Γαλλία στον πόλεμο που μόλις τελείωσε. Μια μέρα συναντά εκεί έναν μυστηριώδη, γοητευτικό νεαρό Γάλλο, ο οποίος της συστήνεται ως Αντριέν, φίλος και παλιός συμφοιτητής του Φραντς στο Παρίσι. Η παρουσία του φέρνει παρηγοριά σε εκείνη και στους θλιμμένους γονείς του Φραντς, πολλοί Γερμανοί όμως δεν βλέπουν με καλό μάτι την παρουσία ενός μέχρι χθες θανάσιμου εχθρού στην πόλη τους.

Τα δεινά του πολέμου και τα εθνοτικά μίση που αυτός συντηρεί είναι παρόντα κι εδώ, αλλά ο φακός του Οζόν εστιάζει προσεκτικά στο πρωτογενές ανθρώπινο δράμα, το οποίο κυριαρχεί στο αλλαγμένο σε σχέση με τον Λιούμπιτς δεύτερο μέρος της ταινίας. Το ασπρόμαυρο (αν και διακόπτεται από αδικαιολόγητα έγχρωμες σκηνές «χαμένης ευτυχίας») αποδεικνύεται επιτυχημένη επιλογή, καθώς αποδίδει όχι μόνο το κλίμα εποχής αλλά και μια στιβαρή αίσθηση παλιομοδίτικης αφήγησης που ταιριάζει στην πλοκή και στα διλήμματα των ηρώων.

Έτσι η ντελικάτη, νοσταλγική αύρα των εικόνων βαθαίνει το πένθος και την αμηχανία των τελευταίων μπροστά στην αποκάλυψη της επώδυνης αλήθειας, ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα που αποτελεί και το βασικό θέμα του στιλάτου αυτού ριμέικ. Ενός συγκρατημένα συγκινητικού, βαθιά ρομαντικού δράματος πάνω στις μικρές και μεγάλες «σκηνοθεσίες» της καθημερινότητας, επιβεβλημένες από την παντοδύναμη Ιστορία και τις ανθρώπινες αδυναμίες.

Νέα Αριστερά: «Οι κωλοτούμπες για την εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών συνεχίζονται»

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη συνεχίζει για ακόμη μια μέρα τη διγλωσσία για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Στα πρωινά τηλεοπτικά πάνελ το Μέγαρο Μαξίμου ρίχνει τους “Μακεδονομάχους” μήπως και μαζέψει τις ακροδεξιές ψήφους.

 Αργότερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ενδύεται το θεσμικό κοστούμι ξεκαθαρίζοντας ότι η Ν.Δ. θα εφαρμόσει τη Συμφωνία:
“Εμείς δεν είμαστε κωλοτούμπες (είπε υποκριτικά ο κ. Μαρινάκης) δεν θεωρούμε εκ των υστέρων καλή μία συμφωνία που είπαμε ότι είναι κακή. Αλλά ήμασταν ξεκάθαροι ότι άπαξ και κυρωθεί θα πρέπει να εφαρμοστεί. Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς θα πάμε κόντρα στα διεθνώς κυρωθέντα. Άλλο η επιθυμία καθενός, άλλο τι θα κάνει η κυβέρνηση”
Δεν ξέρουμε εάν ο κύριος Μαρινάκης κατηγορεί ως “κωλοτούμπες” τους κύριους Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη και τη λοιπή εθνολαϊκιστική πτέρυγα του κόμματος του. Σίγουρα όμως καταφέρνει να γελοιoποιείται ο ίδιος και η κυβέρνηση.
Καλούμε την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη να σοβαρευτεί, έστω και τώρα, να σταματήσει να βάζει στο εκλογικό ζύγι και στην εσωκομματική κατανομή ισχύος την εξωτερική πολιτική της χώρας, την ασφάλεια, την σταθερότητα και την καλή γειτονία στα Βαλκάνια σε μια περίοδο έντασης και ιδιαίτερα λεπτών ισορροπιών.

Ποιος γνωρίζει το κτίριο Εμνιέτ Χαν στα Λαδάδικα και την γεμάτη αρώματα ιστορία του;

 

Ιστορίες Παλιάς Θεσσαλονίκης: Εμνιέτ Χαν - Η μυρωδιά της πούδρας και μια ζωγραφισμένη εκκλησιά στα Λαδάδικα

Πηγή: Μ. Ριτζαλέου, Voria

 voria.gr 

 

7–9 λεπτά

---

Για χρόνια πολλά κυρίες της καλής κοινωνίας της Θεσσαλονίκης με πλουμιστά καπέλα και πολύχρωμα ομπρελίνα σταματούσαν στις βιτρίνες του και χάζευαν τα μαγαζιά. Αργότερα, νεαρά κορίτσια και λίγο μεγαλύτερης ηλικίας ανέβαιναν στον όροφο και αγόραζαν κρέμες προσώπου, σώματος, αντηλιακά και κάθε λογής καλλυντικά για την περιποίησή τους. Η μυρωδιά της πούδρας έχει ποτίσει τους τοίχους. 

Ελάχιστοι -ίσως μόνο οι ιστορικοί και οι λογής ερευνητές- γνώριζαν και γνωρίζουν πως στο υπόγειο βρίσκονται τα θεμέλια από το Πέτρινο Χάνι (Taş Hani), ένα κτίσμα που έδωσε το όνομά του για χρόνια και στο μικρό στενό δρομάκι, στα Λαδάδικα. Το Εμνιέτ Χαν, ένα διατηρητέο κτήριο των αρχών του 20ού αιώνα, στην οδό Εδέσσης, μια ανάσα πάνω από την Τσιμισκή, αποτελεί ένα σπουδαίο οικοδόμημα του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης κι ένα από τα ελάχιστα δείγματα κτηρίων γραφείων των τελευταίων χρόνων της οθωμανικής κυριαρχίας, που διασώθηκαν από την καταστροφική πυρκαγιά του 1917.

Η καινοτόμα ιδέα του Ρασήμ Εφέντη

Το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης αποτελούσε σε όλη τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης την καρδιά της εμπορικής ζωής της πόλης και εύποροι Οθωμανοί και άλλοι αγόραζαν οικόπεδα για να χτίσουν εκεί τα καταστήματά τους. Δίπλα στο λιμάνι και μέσα στην αγορά, η περιοχή έσφυζε από ζωή και συνεισέφερε στην οικονομική ανάπτυξη. 
Ο Ρασήμ Εφέντης, γιος του Σουλεϊμάν, για τον οποίο δεν υπάρχουν άλλες πληροφορίες στα αρχεία, αγόρασε το οικόπεδο της σημερινής οδού Εδέσσης στον αριθμό 3 το 1900 και, αφού μελέτησε με τους συμβούλους του διάφορα σχέδια, αποφάσισε να αναγείρει ένα τριώροφο κτήριο γραφείων για να τα εκμεταλλευτεί.

Η επισταμένη έρευνα της Αγγελικής Πάλλη, αρχιτέκτονα μηχανικού, προϊσταμένης του τμήματος Αρχαιολογικών Έργων και Μελετών της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πιερίας, έδειξε πως στο οικόπεδο εκείνο υπήρχαν τα θεμέλια από δύο προγενέστερα χάνια. Συγκεκριμένα εντοπίστηκαν τα θεμέλια αποθήκης του Taş Hani και άλλα κατάλοιπα από το Εμνιέτ Χαν, που έδωσε και το όνομά του στο κτήριο. 

Το Taş Hani ήταν γνωστό και σημαντικό γι' αυτό άλλωστε και έδωσε το όνομά του στην παρακείμενη οδό, ωστόσο οι εγκαταστάσεις του είχαν καταστραφεί πριν το 1900.

Στην περιοχή, σε όλη τη διάρκεια των προηγούμενων αιώνων, λειτουργούσαν πολλά χάνια, άλλα ως χώροι φιλοξενίας επισκεπτών και ζώων, άλλα ως χώροι εμπορικής δραστηριότητας. Μεταξύ αυτών ήταν το χάνι Αλλατίνη, το χάνι Τουρπάλη, το χάνι Κύρτση, το Passage Kyrtsi, το χάνι Ισμαήλ Πασά κ.ά.

«Σε αντίθεση με άλλα χάνια που φιλοξενούσαν στο ισόγειο ζώα και στους ορόφους επισκέπτες, το Εμνιέτ Χαν κατασκευάστηκε για εμπορική χρήση και συγκεκριμένα ως χώρος γραφείων, το 1911-1912. Έτσι τα καταστήματα δεν βλέπουν προς το εσωτερικό, αλλά προς τον δρόμο», αναφέρει στη Voria.gr η κ. Πάλλη και προσθέτει ότι «η καταστροφική πυρκαγιά του 1917 δεν επηρέασε το κτήριο, στο οποίο το 1924 λειτουργούσαν 8 γραφεία δικηγορικά και παραγγελιοδόχων στους ορόφους και τρία καταστήματα στο ισόγειο εκ των οποίων το ένα νηματοπωλείο.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, τα Λαδάδικα μύριζαν μπαχαρικά, λάδι και σαπούνι. Εκεί βρισκόταν πλήθος καταστημάτων με εδώδιμα-αποικιακά, η μυρωδιά των οποίων κάλυπτε εκείνη των ψαριών, στους δρόμος προς τη θάλασσα. Δίπλα τους καταστήματα με νήματα, υφάσματα, καπέλα και μικρά εργαστήρια ραπτικής. Έμποροι, περαστικοί, ντόπιοι και ξένοι, έδιναν ζωή τα πρωινά με τις φωνές τους και τόνωναν την εμπορική κίνηση στην εβραϊκή συνοικία Malta-Cedid στον φραγκομαχαλά, η οποία φιλοξενούσε επίσης το τραπεζικό κέντρο της Θεσσαλονίκης πριν από τον 19ο αιώνα. 

Ο Ρασήμ Εφέντης έφυγε, το Εμνιέτ Χαν έμεινε

Το Εμνιέτ Χαν είναι ως σήμερα ένα εντυπωσιακό κτίσμα, χαρακτηριστικό δείγμα εκλεκτικισμού με κύρια γνωρίσματα τη γωνιακή διαμόρφωση που προβάλλει ελαφρά προς τα έξω και στηρίζεται σε κεφαλή λέοντος, καθώς επίσης και τις κατακόρυφες ραβδώσεις που καταλήγουν σε δύο ανάγλυφες γυναικείες μορφές, τύπου χαμογελαστής Καρυάτιδας, οι οποίες υποβαστάζουν το γείσο της στέγης στην όψη της οδού Εδέσσης.[.............................................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ =>Ιστορίες Παλιάς Θεσσαλονίκης: Εμνιέτ Χαν - Η μυρωδιά της πούδρας και μια ζωγραφισμένη εκκλησιά στα Λαδάδικα

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Διαβάστε

Εμνιέτ Χαν. Ένα κτίριο γραφείων στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, (Emniet Han. An office building in the historic centre of Thessaloniki), Επιστημονική επετηρίδα “Θεσσαλονίκη”, Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, τ. 10, Θεσσαλονίκη 2021, 125-147.

 

Save to library/Download

Πέμπτη, 23 Μαΐου, Ημέρα Αναγνώρισης της Επιστήμης της Ταξινομικής: στη διάθεση του κοινού οι συλλογές του περίφημου Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης για την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου

 

Ηράκλειο: Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας γιορτάζει την Ημέρα Αναγνώρισης της Ταξινομικής και παρουσιάζει τις μοναδικές συλλογές του

Νεκταρία Μανουσουδάκη

ertnews.gr 

5–7 λεπτά

---

Μια σπάνια ευκαιρία να δουν από κοντά τις μοναδικές για την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου συλλογές του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης θα έχουν εκπρόσωποι φορέων την ερχόμενη Πέμπτη, 23 Μαΐου, Ημέρα Αναγνώρισης της Επιστήμης της Ταξινομικής. Παράλληλα, θα μυηθούν από τους ειδικούς στο περιπετειώδες ταξίδι της ανακάλυψης και καταγραφής νέων ειδών, καθώς και στη σημασία που αυτή η διαδικασία έχει για την προστασία της βιοποικιλότητας, τους ανθρώπους και την καθημερινότητά τους. 

Την ημέρα αυτή το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης θα ανοίξει τις πόρτες του και θα προσφέρει αποκλειστική πρόσβαση στις συλλογές του. Η δράση θα πραγματοποιηθεί από τις 10:00 ως τις 14:00 στα κτίρια του μουσείου, όπου βρίσκονται οι συλλογές και τα εργαστήριά του, στην Πανεπιστημιούπολη Κνωσσού (οδός Ιωάννη Καρδίτση).

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης εκπρόσωποι φορέων της διοίκησης, της επιστήμης, της επιχειρηματικότητας και της εκπαίδευσης θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τους ειδικούς ταξινόμους του μουσείου και να ξεναγηθούν στις συλλογές του, που είναι μοναδικές για την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, με έμφαση την Ελλάδα. Θα δουν πώς συλλέγονται και αναλύονται τα δεδομένα της βιοποικιλότητας, θα ενημερωθούν για τη διαδικασία μέσα από την οποία νέα είδη ανακαλύπτονται και ονομάζονται και θα ακούσουν συναρπαστικές ιστορίες που πλαισιώνουν τις ταξινομικές αυτές συλλογές και το έργο των ταξινόμων.

[..................................................] 

 

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ 

Ηράκλειο: Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας γιορτάζει την Ημέρα Αναγνώρισης της Ταξινομικής και παρουσιάζει τις μοναδικές συλλογές του

Εκλογές στο Μεξικό: βάσιμη η ελπίδα για συνέχιση της προοδευτικής διακυβέρνησης

 

Μάσιμο Μοντονέζι: «Οι προοδευτικές πολιτικές θα συνεχιστούν στο Μεξικό»

Δημήτρης Γκιβίσης

| Εφημερίδα η Εποχή

epohi.gr 

6–7 λεπτά

---

Με την Κλαούντια Σέινμπαουμ, πρώην δήμαρχο της Πόλης του Μεξικού, να προηγείται σημαντικά στις δημοσκοπήσεις γίνονται στις 2 Ιουνίου οι μεξικανικές εκλογές. Ο Μάσιμο Μοντονέζι , καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού,  μιλάει στην «Εποχή» για την κληρονομιά του Λόπεζ Ομπραδόρ, για το πολιτικό σχέδιο της Σέινμπαουμ, και για την επόμενη ημέρα.

Από ότι φαίνεται πάμε σε μια μεγάλη νίκη της Κλαούντια Σέινμπαουμ. Ποια είναι η γνώμη σου;

Οι εκλογές έχουν σχεδόν κριθεί. Η Κλαούντια Σέινμπαουμ ορίστηκε από τον σημερινό πρόεδρο Λόπεζ Ομπραδόρ ως διάδοχός του, και είναι το φαβορί επειδή κληρονομεί τη δημοτικότητά του αλλά και λόγω της αδυναμίας των αντιπάλων της. Δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις. Αυτό που προκαλεί αβεβαιότητα είναι ότι δεν είναι γνωστό αν θα μπορέσει να κυβερνήσει μόνη της, χωρίς τη σκιά ή την επιτήρηση του προκατόχου της. Δεν είναι επίσης σαφές αν θα μπορέσει να διατηρήσει τις πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες που κατάφερε να οικοδομήσει ο Ομπραδόρ, ή αν θα αλλάξει κάτι στον προσανατολισμό των δημόσιων πολιτικών και πώς θα επιδιώξει να έχει το δικό της προσωπικό στυλ διακυβέρνησης, πιο τεχνοκρατικό και αποτελεσματικό και λιγότερο χαρισματικό, αλλά χωρίς αυτό να επηρεάζει τη σύνδεση με την κοινωνική βάση του Ομπραδόρ, η οποία αποτελείται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα.

Μέσα σε ποιες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες γίνονται οι εκλογές;

Η οικονομική κατάσταση είναι, με καπιταλιστικούς όρους, ευνοϊκή: το εθνικό νόμισμα, το πέσο, έχει ανατιμηθεί σημαντικά έναντι του δολαρίου. Η δημιουργία και ενίσχυση παραγωγικών αλυσίδων στο Μεξικό για να είναι πιο κοντά στην αγορά των ΗΠΑ ευνοεί τις επενδύσεις στη χώρα, οι αυξήσεις του κατώτατου μισθού έχουν ενισχύσει την εσωτερική αγορά, και τα κέρδη των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών είναι πολύ υψηλά. Σε κοινωνικό επίπεδο υπήρξαν βελτιώσεις που συνδέονται με τις πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας της κυβέρνησης, τις υποτροφίες, τις συντάξεις και άλλες πληρωμές, γεγονός που έχει βελτιώσει την κατάσταση των φτωχότερων και εκείνων που παίρνουν μόνο έναν κατώτατο μισθό. Ταυτόχρονα, το Μεξικό εξακολουθεί να είναι μια χώρα μεγάλων ανισοτήτων, με τεράστιο αριθμό ανθρώπων που δεν ζουν σε αξιοπρεπείς συνθήκες. Στους εργαζόμενους η άτυπη εργασία και η επισφάλεια αυξάνονται. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί και η βία, που επηρεάζει θεμελιωδώς τα λαϊκά στρώματα.

Ποιες είναι οι κοινωνικές συμμαχίες της Σέινμπαουμ;

Η Σέινμπαουμ είναι η κληρονόμος του Ομπραδόρ, και κληρονομεί την υποστήριξή του αλλά και την απόρριψη. Όμως η δεξιά είναι αδύναμη, και δεν έχει καμία αξιοπιστία ή μία υποψηφιότητα που να μπορεί να αντισταθμίσει τα προβλήματά της, που συσσωρεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια, στις κοινωνικές και πολιτικές αποτυχίες και τη διαφθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση του Ομπραδόρ, εκτός από τη διατήρηση και την επέκταση της λαϊκής κοινωνικής  βάσης της, πρόσφερε στις άρχουσες τάξεις κοινωνική ειρήνη και ιδανικές συνθήκες για επιχειρηματική δραστηριότητα. Τελικά, δεν κατάφερε να διατηρήσει την υποστήριξη ενός μεγάλου μέρους των προοδευτικών μεσαίων στρωμάτων που την υποστήριξαν τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό είναι το πεδίο των συμμαχιών που κληρονομεί η Σέινμπαουμ. Αλλά αυτή, που είναι μια προοδευτική πανεπιστημιακή ερευνήτρια της μεσαίας τάξης, περισσότερο τεχνοκράτης παρά λαϊκίστρια, θα μπορούσε να κερδίσει ξανά ψήφους και υποστήριξη από αυτά τα στρώματα. Καθώς και, με την πάροδο του χρόνου, να χάσει τη λαϊκή υποστήριξη του Ομπραδόρ.

Ποια είναι η στάση της μεξικανικής αστικής τάξη απέναντι στην Σέινμπαουμ;

Η μεξικανική αστική τάξη γνωρίζει ότι ο Ομπραδόρ της πρόσφερε ευνοϊκές συνθήκες για να κάνει επιχειρήσεις και ότι η Σέινμπαουμ θα κάνει το ίδιο. Αλλά ορισμένοι τομείς δεν δέχονται να μην έχουν τον άμεσο έλεγχο της πολιτικής εξουσίας, και επίσης αποστρέφονται το λαϊκό στυλ του προέδρου. Θα μπορούσαν να έχουν μια πιο ανοιχτή στάση απέναντι στην Σέινμπαουμ, υπάρχουν σημάδια προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά αν αποδειχτεί ότι είναι μια αδύναμη κυβερνήτρια θα μπορούσαν για άλλη μια φορά να ονειρευτούν ότι μπορούν να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο του κρατικού μηχανισμού.

Ποια είναι σήμερα τα όρια μιας προοδευτικής κυβέρνησης στο Μεξικό;

Η Σέινμπαουμ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα κερδίσει. Οι προοδευτικές πολιτικές θα συνεχιστούν αλλά δεν νομίζω ότι θα επεκταθούν σημαντικά. Λέει ότι δεν θα κάνει καμία φορολογική μεταρρύθμιση ενός συστήματος που είναι από τα λιγότερο προοδευτικά στον κόσμο, και θα προσπαθήσει να διατηρήσει τη διαταξική ισορροπία του Ομπραδορισμού, εκμεταλλευόμενη ένα ευνοϊκό οικονομικό πλαίσιο. Τα όρια του μεξικανικού προοδευτισμού βρίσκονται στο κεντρώο πρόγραμμά του, και στη δέσμευσή του για ταξική συμφιλίωση για τον περιορισμό των συγκρούσεων, η οποία, όπως έχει συμβεί με άλλες λατινοαμερικανικές εμπειρίες αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου, λειτουργεί για μια περίοδο αλλά δεν εμποδίζει τη δεξιά να συσσωρεύσει δυνάμεις για να προσπαθήσει να εγκαθιδρύσει, ή να αποκαταστήσει, πιο ιεραρχικά και ολιγαρχικά μοντέλα. Για να αποφευχθεί αυτό, θα είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε για την ενίσχυση της κοινωνικής οργάνωσης και της πολιτικοποίησης με άλλο τρόπο, ωθώντας τις κυριαρχούμενες τάξεις να αυτοοργανωθούν, να συνειδητοποιηθούν, και να κινητοποιηθούν. Η κυβέρνηση της Σέινμπαουμ, όπως και του Ομπραδόρ, δεν θα είναι διαφορετική. Θέλει να περιορίσει την σύγκρουση και να κυβερνήσει από τα πάνω, επιδιώκοντας μια διαταξική ισορροπία που είναι αναπόφευκτα επισφαλής αν λάβουμε υπόψη την σύνθεση της μεξικανικής κοινωνίας. Στα δεξιά και, ελπίζουμε, στα αριστερά, είναι πιθανό ότι αυτό το σχέδιο εξισορρόπησης θα αποτύχει, και η Pax Obradorista των τελευταίων έξι ετών θα τελειώσει σύντομα.

«Η Νέα Αριστερά αποτελεί σήμερα το κύριο σημείο αναφοράς για μια δυνητική ανασυγκρότηση των δυνάμεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ξεκινάει βέβαια σχεδόν από το μηδέν και καλείται να υπερβεί μύριες δυσκολίες»

 

 Η ανασυγκρότηση της Αριστεράς

Θανάσης Γιαλκέτσης

Άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών

efsyn.gr

5–6 λεπτά

---

Η Νέα Αριστερά αποτελεί σήμερα το κύριο σημείο αναφοράς για μια δυνητική ανασυγκρότηση των δυνάμεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ξεκινάει βέβαια σχεδόν από το μηδέν και καλείται να υπερβεί μύριες δυσκολίες. Χρειάζεται, ωστόσο, να αποφύγει το λάθος να διεκδικεί τη συνέχεια του «αυθεντικού ΣΥΡΙΖΑ» (με πιθανότερη κατάληξη τη γρήγορη απαξίωση και περιθωριοποίηση) και να χαράξει την πορεία της από μια νέα και ουσιωδώς διαφορετική αφετηρία. Η πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς πρέπει να ανασυγκροτηθεί και να ανανεωθεί.

Σήμερα περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, η Αριστερά δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς νέα σκέψη, χωρίς νέες ιδέες. Κανένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν μπορεί να λυθεί με τις συνταγές του παρελθόντος – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουμε τίποτα να διδαχτούμε από το παρελθόν. Δεν μπορεί να υπάρχει Αριστερά χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς αμφισβήτηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, της σημερινής μορφής του καπιταλιστικού κόσμου. Η κριτική θεωρία που χρειάζεται η σύγχρονη Αριστερά δεν μπορεί να αναζητηθεί με μιαν επιστροφή σε αυτό που χάθηκε ή κατέπεσε, στις βεβαιότητες του παρελθόντος. Το γεγονός όμως ότι σήμερα δεν διαφαίνονται ολικές εναλλακτικές λύσεις στο κοινωνικοοικονομικό σύστημα που κυριαρχεί παγκόσμια δεν αποκλείει τη δυνατότητα μιας κριτικής και μη απολογητικής στάσης απέναντί του.

Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε το τέλος του ή να σχεδιάσουμε από τώρα αυτό που θα το αντικαταστήσει, δεν πρέπει να μας εμποδίζει να βλέπουμε τα όριά του και τις αντιφάσεις του. Από την ιστορική μας παράδοση κληρονομούμε ένα λεξιλόγιο που περιγράφει με πολύ γενικούς όρους τις επιλογές όσων θέλουμε να ανήκουμε στη δημοκρατική Αριστερά: η ισότητα εναντίον της ανισότητας, τα δικαιώματα εναντίον των προνομίων, η δικαιοσύνη εναντίον της αδικίας, η ελευθερία εναντίον του αυταρχισμού, η ειρήνη εναντίον του πολέμου, το φυσικό περιβάλλον εναντίον της υποβάθμισής του σε εμπόρευμα, το κοινωνικό κράτος εναντίον της μετατροπής του σε αγορά, τα κοινά αγαθά εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ.

Αυτή η κληρονομιά παραμένει πάντα πολύτιμη, αλλά δεν αρκεί για να προσανατολίζει τη δράση μας στις σύγχρονες συνθήκες. Η ευρωπαϊκή εμπειρία κατέδειξε ότι όπου και όταν η Αριστερά (στις διάφορες εκδοχές της) ανέλαβε κυβερνητικές ευθύνες, δεν κατόρθωσε να εφαρμόσει πολιτικές εμπνεόμενες από τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της. Οι κυβερνητικές εμπειρίες της Αριστεράς επιβεβαίωσαν ότι, σε συνθήκες απελευθέρωσης των αγορών και της κίνησης των κεφαλαίων, έχουν μειωθεί δραστικά η δύναμη και ο ρυθμιστικός και παρεμβατικός ρόλος του κράτους.

Και ενώ η αποκατάσταση του πρωτείου της δημοκρατικής πολιτικής σε σχέση με τον αχαλίνωτο και ακυβέρνητο καπιταλισμό μπορεί να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μόνον σε υπερεθνική κλίμακα, η αλλαγή των προσανατολισμών της ευρωπαϊκής πολιτικής προσκρούει σε ανυπέρβλητα εμπόδια. Από δω πηγάζουν σε μεγάλο βαθμό οι μείζονες στρατηγικές δυσκολίες και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν σήμερα όλες οι τάσεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Χρειάζεται να έχουμε πλήρη επίγνωση αυτών των δυσκολιών, χωρίς γι’ αυτόν τον λόγο να περιορίζουμε τον ρόλο της Αριστεράς στην αντιπολιτευτική καταγγελία και τη διαμαρτυρία, εγκαταλείποντας έτσι την προοπτική θεμελίωσης μιας νέας ηγεμονίας.

Γνωρίζουμε πλέον ότι δεν υπάρχει έστω και ένα μόνο μεγάλο πρόβλημα στον σύγχρονο κόσμο –ανισότητες, κλιματική κρίση, περιβάλλον, ενέργεια, μεταναστεύσεις κ.ά.– που να μπορεί να επιλυθεί από τη βούληση και τη δράση ενός μόνο κράτους ή μιας εθνικής κυβέρνησης. Η μεγάλη πρόκληση, στην οποία δεν έχει βρει απάντηση η διεθνής Αριστερά, είναι το πώς θα μπορέσει να ανυψώσει την πολιτική (που παραμένει μέχρι σήμερα τοπική, περιορισμένη στο πλαίσιο του έθνους-κράτους) σε ένα επίπεδο προβλημάτων που έχουν ήδη παγκόσμιο χαρακτήρα.

Χρειάζεται ωστόσο να συνεχιστεί η αναζήτηση. Και αυτήν την αναζήτηση μπορεί να την οργανώσει μια νέα πολιτική δύναμη της Αριστεράς, που θα συνδέεται με τις καλύτερες παραδόσεις της και ταυτόχρονα θα προσπαθεί να συμβάλει στην ιδεολογική και προγραμματική της ανανέωση. Η Νέα Αριστερά πρέπει να επιδιώξει να γίνει αυτό το κόμμα: ένα κόμμα που μάχεται για την ισότητα και τις αξίες της Αριστεράς, που συνδέει άρρηκτα ηθική και πολιτική, που μιλάει στον λαό με τη γλώσσα της αλήθειας, χωρίς δημαγωγία, που υπερασπίζεται τον κόσμο της εργασίας και τους πιο ευάλωτους τομείς της κοινωνίας, ένα κόμμα δημοκρατικό και μεταρρυθμιστικό, ικανό να επεξεργαστεί σταδιακά ένα συνολικό στρατηγικό σχέδιο για τη χώρα και τη θέση της στην Ευρώπη και στον κόσμο.