«Όποιος ψηφίζει χωρίς να έχει προβληματιστεί για το τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη, για το πόσο μεγάλες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης, όποιος παραβλέπει το τραγικό αυτό γεγονός ή δείχνει να το αγνοεί [........] δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην έννοια συνάνθρωπος, »

 

Μέμνησθε των Τεμπών

Γιώργος Σταματόπουλος

efsyn.gr 

4–5 λεπτά

---

Μία είναι η έννοια που μπορεί να ταρακουνήσει την κυβέρνηση: Τέμπη. Όλα τα άλλα είναι βαριεστημένες για τους πολίτες [τέλος πάντων, πολίτες] περιπλανήσεις των υποψηφίων στα τηλεοπτικά κανάλια καθώς και ανώδυνες, ανόητες εν πολλοίς, ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

 Ειδικά, ο πρωθυπουργός ουδέποτε έχει ερωτηθεί για τη βάναυση και επικίνδυνη απαγόρευση στον κ. Βαρουφάκη να μιλήσει μέσα στη Γερμανία για τη Γάζα, ούτε έχει ενοχληθεί από ερωτήσεις που αφορούν το έγκλημα στα Τέμπη. [Ζήτω η δημοσιογραφία, λοιπόν, εκτός από την αυθαιρεσία και γελοία υποκρισία των πολιτικών.] 

Τι έκαναν όμως τα κόμματα για την οιονεί φασιστική απαγόρευση της Γερμανίας να μιλήσει ο κ. Βαρουφάκης για το Παλαιστινιακό; Πιθανώς δεν τους ενδιαφέρει το άκρως δυσοίωνο μέλλον για τους αδύναμους της Ενωσης, που επιφυλάσσει αυτή η συμπεριφορά της Γερμανίας. Ή, απλώς, εποιήθησαν την νήσσαν. Αρνούνται να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η στυγερή λογοκρισία προοιωνίζεται ακόμη μεγαλύτερα κακά για την περιβόητη [ουσιαστικά ανύπαρκτη] Ευρωπαϊκή Ένωση;

Καμία αντιπολιτευτική δύναμη, καμία φωνή εύηχη στους ψηφοφόρους. Πρωθυπουργός που προΐσταται στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών παραπέμπει για τις ευθύνες των παρακολουθήσεων πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών στο πουθενά. Έχει άγνοια ο άνθρωπος για το τι συμβαίνει στους υφισταμένους του; Και δεν ντρέπεται που το λέει; Εδώ σταματάει η λογική, όχι όμως για ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων ψηφοφόρων. Για μια στιγμή μόνο, έστω για μια στιγμή, αν αναλογίζονταν τι είπε αυτός ο ανεκδιήγητος πολιτικός, που είναι και πρωθυπουργός (!), θα τον έστελναν αυθωρεί και παραχρήμα σπίτι του και μάλιστα προτροπάδην. Τα μικροσυμφέροντα εντούτοις απαγορεύουν στους ψηφοφόρους να σκέφτονται λογικά.

Μέμνησθε των Τεμπών, άνευ τούτων ουδέν κοινωνικόν μπορεί να επιτευχθεί, ακριβώς διότι πρόκειται περί εθνικού εγκλήματος, που προσπαθούν με νύχια και με δόντια –και με την αναίσχυντη βοήθεια των κυβερνητικών δημοσιογράφων [και είναι οι πλείστοι]– να το αφανίσουν από την προεκλογική περίοδο. Μέμνησθε των Τεμπών: αυτό θα έπρεπε να είναι το «σύνθημα» όλων των πολιτικών κομμάτων, που συμμετέχουν στο προεκλογικό πανηγύρι, προς τους ψηφοφόρους. Και μετά μετριέται το μπόι του καθενός, η δημοκρατικότητά του, η ηθική του, ο σεβασμός προς τον πλησίον και τον αδικούμενο, τον ταπεινό και καταφρονεμένο καταπώς έχουν αποφανθεί συγγραφείς, σκηνοθέτες και λοιποί ενεργοί και σοβαροί πολίτες της τέχνης και του πολιτισμού.

Όποιος ψηφίζει χωρίς να έχει προβληματιστεί για το τι ακριβώς συνέβη στα Τέμπη, για το πόσο μεγάλες είναι οι ευθύνες της κυβέρνησης, όποιος παραβλέπει το τραγικό αυτό γεγονός ή δείχνει να το αγνοεί, ε, ζητώ συγγνώμη αλλά δεν μπορεί να συμπεριληφθεί στην έννοια συνάνθρωπος, δεν μπορεί να έχει ήσυχη τη συνείδησή του, δεν έχει το δικαίωμα να περπατάει με τους συνοδοιπόρους [όλοι, υποτίθεται, είμαστε συνοδοιπόροι]. 

Λίγο σκληρό και αυθαίρετο ίσως ακούγεται αυτό, αλλά τι να κάνουμε; Ή είναι κανείς [ή υπάρχει] ή δεν είναι· πώς αλλιώς;

Έρβιν Σρέντιγκερ («Η φύση και οι Έλληνες»): «[...] Επιτρέψαμε την υπεραπλούστευση να εξαιρούμε τον ίδιο τον εαυτό μας, να τον ξεφορτωνόμαστε, θα μπορούσαμε να πούμε. Όντως ο εαυτός μας χάθηκε, εξανεμίστηκε, φαίνεται να περιττεύει». 

Μέμνησθε, λοιπόν, των Τεμπών.