gerontakos: ΗΠΑ: Στη χώρα όπου το «gun» είναι βασιλιάς

Τετάρτη, Μαΐου 29, 2024

ΗΠΑ: Στη χώρα όπου το «gun» είναι βασιλιάς

Με μια γρήγορη και ζωηρή κίνηση, η σφαίρα μπαίνει στη θαλάμη. Κρατώντας το όπλο σταθερά στο χέρι, με τα δύο χέρια τεντωμένα, την κάννη στραμμένη προς τον στόχο, το μάτι καθοδηγεί την ευθυγράμμιση της μπροστινής και της οπίσθιας διόπτρας. Στη συνέχεια, με ήρεμη αναπνοή, ο δείκτης πιέζει απαλά τη σκανδάλη. Και, μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, το σύμπαν εκρήγνυται: ο κάλυκας εκτοξεύεται προς τα πλάγια, η έκρηξη κάνει τα τύμπανα να πονέσουν παρά τις ειδικές ωτασπίδες και η δύναμη της ανάκρουσης ωθεί το πάνω μέρος του σώματος προς τα πίσω, καθώς η κάννη ανεβαίνει περίπου δέκα εκατοστά. Ο κόσμος μετά την έκρηξη έχει την οξεία και διεισδυτική μυρωδιά της πυρίτιδας.

Χρησιμοποιώντας κιάλια, η Σάντρα εξετάζει τον στόχο που είχε τοποθετηθεί πάνω σε ένα ξύλινο υποστήριγμα, καρφωμένο στο άγονο έδαφος του σκοπευτηρίου. Με ένα πλατύ χαμόγελο, ακουμπάει στο τραπέζι το όπλο της, ένα Smith & Wesson M&P Shield διαμετρήματος 0,40 ιντσών, και αναφωνεί: «Κέντρο!». Αυτή η νεαρή βοηθός νοσηλεύτρια μεξικανικής καταγωγής εξασκείται εδώ και λίγο καιρό στη σκοποβολή με όπλο. Την πετυχαίνουμε ένα Σάββατο πρωί, μαζί με άλλα μέλη της λέσχης Ben Avery Shooting Facility, στο βόρειο τμήμα του Φοίνιξ, της πρωτεύουσας της Αριζόνα. JPEG - 449.4 kb

Μέσα στην έρημο, αυτό το gun range (σκοπευτήριο), περιστοιχισμένο από ψηλούς κάκτους saguaros, καταλαμβάνει έκταση 6.680 στρεμμάτων. Στο εσωτερικό της μεγαλύτερης δημόσιας σκοπευτικής εγκατάστασης στις ΗΠΑ, κάτω από μια ανθεκτική λαμαρινένια στέγη, απλώνεται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι μια σειρά από μικρά τσιμεντένια τραπέζια σκοποβολής, πίσω από τα οποία οι σκοπευτές, μόνοι ή με την οικογένειά τους (η είσοδος επιτρέπεται σε όλους άνω των 5 ετών), εξασκούνται με ένα ή περισσότερα όπλα, από αεροβόλες καραμπίνες μέχρι ημιαυτόματα και τυφέκια μεγάλου βεληνεκούς. Όλοι επαναλαμβάνουν τις ίδιες κινήσεις, με προσήλωση και μεθοδικότητα. Τίποτα δεν χαλάει την αυτοσυγκέντρωσή τους, ούτε καν η ζέστη –αν και το θερμόμετρο δείχνει ήδη 43 βαθμούς Κελσίου εκείνο το πρωί. Μετράει μόνον ο στόχος, με τους ομόκεντρους κύκλους, τις ανθρώπινες φιγούρες ή τους πολύχρωμους εξωγήινους, που αρέσουν στους πιο νέους.

Όλα κυλούν χωρίς εντάσεις ή απρόοπτα. Η έμφαση δίνεται στην ασφάλεια (υποχρεωτικό το κράνος και τα προστατευτικά γυαλιά), στην πειθαρχία (οι σκορπισμένοι κάλυκες στο έδαφος πρέπει να περισυλλεγούν στο τέλος της εξάσκησης με σκούπες που βρίσκονται στη διάθεση των σκοπευτών) και στη γιορτινή διάθεση (τα τραπέζια του πικνίκ είναι εξοπλισμένα με ψησταριές και βρίσκονται στην έξοδο του gun range, όπου κάποιος μπορεί να κατασκηνώσει).

«Είμαστε οι κατ’ εξοχήν Αμερικανοί πολίτες»

«Μετά την πανδημία της Covid, οι δουλειές πάνε μάλλον καλά», λέει ικανοποιημένος ο Τζον, ιδιοκτήτης οπλοπωλείου στο Κέιβ Κρικ, στα βόρεια προάστια του Φοίνιξ. Οι πωλήσεις όπλων στις ΗΠΑ ακολουθούν έναν σταθερό κύκλο αύξησης και υποχώρησης. Και, μολονότι η έκρηξη στις πωλήσεις κατά την περίοδο της πανδημίας ήταν προβλέψιμη λόγω του αισθήματος ανασφάλειας, το προφίλ των αγοραστών δεν ήταν: 23 εκατομμύρια όπλα αγοράστηκαν το 2020 και, από τους αγοραστές τους, τα 8,4 εκατομμύρια αποκτούσαν όπλο για πρώτη φορά (1). Πίσω από τη γυάλινη προθήκη του, όπου εκτίθενται όπλα όλων των μοντέλων, ο Τζον επιβεβαιώνει: «Δεν πρόκειται για τους συνηθισμένους πελάτες». Μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2021 δείχνει ότι περίπου το 50% των νέων αγοραστών είναι γυναίκες και το 40% ανήκει σε κάποια φυλετική μειονότητα (2).

«Αγόρασα το πρώτο όπλο μου το 2016, όταν εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ», μας εξηγεί η Κολέτ Τζένινγκς, μια Αφροαμερικανή τριαντάρα, μπροστά από ένα πιάτο με τηγανητές πατάτες και ένα ποτήρι με αναψυκτικό σε ένα ταχυφαγείο της Τούσον, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Αριζόνα. «Όπως πολλοί μαύροι, ανησύχησα από τις επιθέσεις εναντίον των Αφροαμερικανών κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεών του και από τη ρητορική μίσους των οπαδών του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης». Από τότε, έχει πάντοτε μαζί της το όπλο της. Όταν, τον Μάιο του 2020, η αστυνομία δολοφονεί τον Τζορτζ Φλόιντ, το περιστατικό πυροδοτεί σε ολόκληρη τη χώρα σειρά διαδηλώσεων με το σύνθημα «Black Lives Matter». Η Τζένινγκς αποφασίζει τότε να κινητοποιηθεί για την υπεράσπιση της Δεύτερης Τροποποίησης του αμερικανικού Συντάγματος, που κατοχυρώνει το δικαίωμα οπλοκατοχής και οπλοφορίας.

Η περίπτωση της Τζένινγκς αναδεικνύει χαρακτηριστικά την αύξηση κατά 25% και πλέον των μελών της ένωσης National African American Gun Association (NAAGA) το 2020, δηλαδή στην καρδιά αυτής της ταραγμένης περιόδου, με τα περισσότερα νέα μέλη να είναι γυναίκες. Η ένωση, που δημιουργήθηκε το 2015, αριθμεί πλέον σχεδόν 50.000 μέλη –παρ’ όλο που η κατοχή όπλου από έναν μαύρο δεν είναι αυτονόητη. Ο αδελφός της Τζένινγκς τέθηκε σε προσωρινή κράτηση επειδή είχε όπλο στην τσάντα του. Ελάχιστοι λευκοί βιώνουν μια ανάλογη δυσάρεστη περιπέτεια.

Ήδη το 1967, ο τότε κυβερνήτης της Πολιτείας της Καλιφόρνια –κάποιος Ρόναλντ Ρέιγκαν– ψήφιζε τον νόμο Μάλφορντ, με τον οποίο απαγορευόταν η εμφανής οπλοφορία σε δημόσιους χώρους χωρίς ειδική άδεια. Στην πραγματικότητα, ο Ρέιγκαν προσπαθούσε να αφοπλίσει τα μέλη των Μαύρων Πανθήρων, που περιπολούσαν στους δρόμους του Όκλαντ «αστυνομεύοντας την αστυνομία». Οι νόμοι περί ελέγχου των πυροβόλων όπλων στις ΗΠΑ πάντοτε αποτελούσαν «εργαλείο καταπίεσης των Αφροαμερικανών» (3), υποστηρίζει η Άντζελα Στράουντ, κοινωνιολόγος στο Κολλέγιο Νόρθλαντ του Ουϊσκόνσιν, προκειμένου να αποτρέπονται οι εξεγέρσεις στις φυτείες και να παρεμποδίζεται η άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων τους, μέσα από νόμους φυλετικού διαχωρισμού –τους αποκαλούμενους «νόμους Τζιμ Κρόου», οι οποίοι ίσχυαν από το 1877 μέχρι το 1964. «Δικαιούμαστε να οπλοφορούμε γιατί είμαστε οι κατ’ εξοχήν Αμερικανοί πολίτες», εκτιμά ο Φίλιπ Σμιθ, ιδρυτής και πρόεδρος της NAAGA. «Πολεμήσαμε και σκοτωθήκαμε για αυτή τη χώρα, ενώ δεν ήμασταν παρά δούλοι. Δεν πρόκειται για δικαίωμα που μας δίνεται από τον Θεό, αλλά απορρέει από την ιδιότητά μας ως Αμερικανών πολιτών» (4).

Το 2020, στις Ηνωμένες Πολιτείες καταγράφηκαν 19.613 ανθρωποκτονίες με χρήση όπλου (5). Επρόκειτο για ιστορική αύξηση κατά 25% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και, ταυτόχρονα, για σημείο καμπής. Στη συνέχεια, το συμβολικό όριο των 20.000 νεκρών ξεπεράστηκε το 2021 και το 2022 (21.068 και 20.390 ανθρωποκτονίες αντίστοιχα). Σε μια τέτοια συγκυρία, η οποία σημαδεύτηκε επίσης από τον πολλαπλασιασμό των επεισοδίων μαζικών δολοφονιών (δηλαδή με περισσότερους από 4 νεκρούς), οι Αφροαμερικανοί δεν είναι οι μόνοι που οπλίζονται. Ο Φίλιπ Γκόμεζ, ένας μεξικανικής καταγωγής φοιτητής νομικής στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, αποφάσισε να ιδρύσει την οργάνωση Latino Rifle Association μετά το περιστατικό του Αυγούστου του 2019, όταν ένας οπλοφόρος σκότωσε 23 ανθρώπους σε σουπερμάρκετ της Walmart στο Ελ Πάσο του Τέξας, όπου είχε πάει με μοναδικό σκοπό να σκοτώσει όσους περισσότερους μετανάστες και Μεξικανούς μπορούσε. Σύμφωνα με τον Γκόμεζ, η Latino Rifle Association θα δώσει τη δυνατότητα στα μέλη της να εκπαιδευτούν στην ένοπλη αυτοάμυνα χωρίς να χρειάζεται να συχνάζουν σε gun clubs όπου κυματίζουν σημαίες των Νοτίων του αμερικανικού εμφυλίου και όπου τα όπλα φέρουν αυτοκόλλητα «Χτίστε το Τείχος», εννοώντας το τείχος που κατασκεύασε στα σύνορα με το Μεξικό ο Τραμπ.

Η κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+ οργανώνεται και αυτή, όπως εξηγεί ο Τζέισον Ντ., πρόεδρος του παραρτήματος των Pink Pistols στο Φοίνιξ. Οι Pink Pistols είναι λέσχη ιδιοκτητών όπλων για ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Τον συναντήσαμε καθώς έβγαινε από εξάσκηση στο Shooter’s World, ένα σκοπευτήριο στα φτωχά, βιομηχανικά προάστια του Φοίνιξ: «Είναι ένα από τα ελάχιστα μέρη όπου δεν δεχόμαστε παρενοχλήσεις, όπου τα μέλη της κοινότητάς μου είναι αποδεκτά. Ερχόμαστε εδώ μία φορά την εβδομάδα, αλλά δεν μου αρέσουν τα όπλα, δεν μου αρέσει να πυροβολώ». Απαριθμώντας τις τελευταίες ένοπλες επιθέσεις σε βάρος ομοφυλόφιλων ή τρανς ατόμων, από τις οποίες η πιο αιματηρή είχε ως απολογισμό 50 νεκρούς σε γκέι νυχτερινό κέντρο στο Ορλάντο της Φλόριντα το 2016, ο Τζέισον Ντ. καταλήγει: «Δεν έχω άλλη επιλογή παρά να έχω όπλο μόνιμα μαζί μου».

Ο κοινωνιολόγος Ντέιβιντ Γιαμάν, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Γουέικ Φόρεστ και ιδρυτής του ιστολογίου Gun Culture 2.0, εξηγεί ότι μολονότι στις ΗΠΑ ο κλασικός ιδιοκτήτης όπλου παραμένει λευκός, ηλικιωμένος, αρσενικού φύλου, πολιτικά συντηρητικός, Νότιος και κάτοικος αγροτικής περιοχής, η gun culture πάντοτε υπερέβαινε τα στεγανά. «Από τα 50 εκατομμύρια ιδιοκτήτες όπλων, περίπου τα 20 εκατομμύρια είναι παραδοσιακοί συντηρητικοί, άλλα 20 εκατομμύρια εμφανίζονται ως πολιτικά μετριοπαθείς και οι υπόλοιποι δηλώνουν φιλελεύθεροι (liberals)», με την αμερικανική έννοια του προοδευτικού. «Η τελευταία αυτή ομάδα αριθμεί σημαντική μερίδα νεοφώτιστων. Πολύ ετερόκλητη, η ομάδα αυτή περιλαμβάνει σοσιαλιστές, αναρχικούς, αλλά επίσης και συντηρητικούς ελευθεριακούς ή Δημοκρατικούς. Επίσης, περιλαμβάνει ανθρώπους που χαρακτηρίζονται κυρίως από καχυποψία απέναντι στο κράτος γενικά, με πρώτους τους Αφροαμερικανούς και τους ισπανόφωνους (Latinos)».[..............................................................]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ