Δύο ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ποντίων και το τραύμα που την ακολουθεί έναν αιώνα μετά

 

Κ. Μάλαμα: Η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου μας καλεί σε ενεργή μνήμη

Δύο ντοκιμαντέρ της Βουλευτού Χαλκιδικής και μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Κυριακής Μάλαμα

«Η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου μας αγγίζει όλους και μας καλεί σε ενεργή μνήμη, ιστορική και κοινωνική γνώση του Ποντιακού Ελληνισμού της Μικρής Ασίας, του τραύματος της γενοκτονίας, του τραύματος της προσφυγιάς, αλλά και του πολιτισμού, της τέχνης του Πόντου», αναφέρει η Βουλευτής Χαλκιδικής, Κυριακή Μάλαμα με αφορμή την επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
«Στο πλαίσιο α​υτό, θα ήθελα να σας κοινοποιήσω δύο ντοκιμαντέρ που έχω σκηνοθετήσει, σε σενάριο της Φανής Τουπαλγίκη, τα οποία προβάλλουν όψεις του ξεριζωμού και μπορούν να συμβάλλουν στην μεταλαμπάδευση της ιστορίας, μέσα από αφηγήσεις, ντοκουμέντα και εικόνες της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου», συμπληρώνει.

Το πρώτο ντοκιμαντέρ είναι από την σειρά “Μια κληρονομιά”, με τίτλο “Με την ψυχή στο στόμα”, το οποίο έχει βραβευτεί με το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης»:

Πηγή: Halkidiki Focus 

*********************

 Το πρώτο ντοκιμαντέρ

ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ (2013)

με τον Ακύλλα Καραζήση

 

 Ο Κυριάκος Ποιμενίδης καταθέτει την δική του προσωπική αλήθεια για όσα έζησε παιδί στην πατρίδα του. Είναι μια συγκλονιστική αφήγηση για τις φοβερές μέρες του 1920 στο Καβάκ, στα περίχωρα της Σαμψούντας και την οδυνηρή περιπλάνηση των ελληνορθόδοξων γυναικόπαιδων του χωριού στους δρόμους της εξορίας μέχρι το νότο της Τουρκίας κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Ένας ώριμος άντρας σήμερα περικυκλωμένος από τις αφηγήσεις του πρόσφυγα προσπαθεί να μπει στον δικό του χαμένο κόσμο, να τον νιώσει και να τον καταλάβει -Τρέξε μέσα με το φόβο σου. Κρύψου,μανταλώσου,ακονίζονται λεπίδες. Κεφάλια θα πέσουν,κεφάλια πέσαν και τώρα;

 Το δεύτερο ντοκιμαντέρ

ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΙΚΡΗ  (2008)

Την άνοιξη του 1918 οι Ρώσσοι αποχωρούν από τα οθωμανικά εδάφη, που κατέλαβαν στην διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου πολέμου, μετά την συνθηκολόγηση της νέας επαναστατικής ρωσσικής κυβέρνησης με τη Γερμανία και την Τουρκία. 

Οι πρόσφυγες-μικρά παιδιά τότε- μας αφηγούνται στο έβδομο επεισόδιο της σειράς αναμνήσεις τους από τον πόλεμο και όσα τον ακολούθησαν, τα μαύρα και πικρά δεινά, που υπέφεραν οι άμαχοι ελληνορθοδόξοι πληθυσμοί του Πόντου «Ήρθε ο ρωσικός στόλος και βομβάρδισε την Τουρκία μέσα εκεί. Εμείς πανικόβλητοι εκείνη την ώρα τρέχαμε αριστερά – δεξιά».

 «Στο κτίριο που ήταν ο Ρώσος διοικητής, ήταν φρουρός ένας στρατιώτης. Ο πατέρας μου κάνει το σταυρό του και τον φιλάει. Ελευθερωθήκαμε.» «Κι αυτοί οι Σανταίοι μόλις εστασίασαν, όλες τις γυναίκες εξόρισαν» «Τα σπίτια όλα, ολονών τα σπίτια κάψανε και ανθρώπους μέσα βάλανε και κάψανε παιδιά, γυναίκες.»