Τα σανδάλια των αγγέλων
Ο τελευταίος χίπις της πλατείας,
της απέναντι πολυκατοικίας
που είχε τα τηλέφωνα κομμένα
και μου παίζε κασέτες ντοκουμέντα
Πάνω σε ένα δωμά στην ταράτσα
με Rock and Roll σαλβάρει και
καβάτζα,
στα γκρίζα ματιά του βαθιές ριτιδες
και έργα τέχνης με
οδοντογλυφίδες
Μου είπε για το 68 το Μάη πως γλίτ
ωσε τι ξύλο έχει φάει,
μα
οι σκοτεινές δυνάμεις καθάρισαν
και σε ναρκωτικά σκληρά τους ρίξαν
Μου άρεσε μαζί του η κουβέντα,
ραδιόφωνο στο φουλ σκισμένη
τέντα
Μα έμαθα κάποια στιγμή τυχαία
κρεμάστε από μια παλιά κεραία
Αντίο η γενιά ευλογημένη ψαγμένη
και καταραμένη,
με τα δετά
σανδάλια των αγγέλων
και τα μακριά μάλια των αρχαγγέλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου