«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)
Χυδαίες επιθέσεις στις νεαρές ηθοποιούς που αποδόμησαν τον
μιλιταριστικό χαρακτήρα των μαθητικών παρελάσεων ● Απειλές ακόμα και για
ποινική δίωξή τους από όσους δεν ανέχονται τη διαφορετική άποψη.
Σε
κυνήγι μαγισσών εναντίον των 10 νεαρών γυναικών ηθοποιών που υλοποίησαν
την αντιμιλιταριστική περφόρμανς στη Νέα Φιλαδέλφεια έχουν επιδοθεί οι
εθνικώς υπερήφανοι και υπερευαίσθητοι, καθώς φαίνεται, κύκλοι, που
θίχτηκαν από την παρέμβασή τους.
Πρώτος απ’ όλους ο
ηθοποιός-δήμαρχος της πόλης, Γιάννης Βούρος, ο οποίος τις χαρακτήρισε
«γελοία υποκείμενα», ανακοινώνοντας μάλιστα πως έχει ξεκινήσει και η
διαδικασία ταυτοποίησής τους!
Η ανάρτηση του δημάρχου έδωσε αφορμή
για μια σειρά από σεξιστικές και απειλητικές αναρτήσεις εις βάρος των
κοριτσιών, που πήραν μορφή χιονοστιβάδας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Εκεί, από την ασφάλεια του πληκτρολογίου, οι θιασώτες του ολοκληρωτισμού
φαίνονται έτοιμοι να στήσουν έκτακτα... στρατοδικεία για να στείλουν
στο πυρ το εξώτερον τις δράστριες της ασέβειας.
Ούτε λίγο ούτε
πολύ, ακόμα και από δημοσιογραφικά χείλη στα τηλεοπτικά πάνελ,
ακούστηκαν προτάσεις για δίωξη των κοριτσιών με βάση τους νόμους για την
προσβολή των εθνικών συμβόλων, ενώ δεν λείπουν και οι ευθείες απειλές
για τη ζωή τους από υπερευαίσθητους εθνικιστές που θεώρησαν ότι με την
κίνησή τους έθιξαν τα ιερά και τα όσια της φυλής.
Αφορμή για
τον... αφορισμό των 10 κοριτσιών στάθηκε η περφόρμανς που
πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου στον
Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας. Ντυμένες με μαύρα παντελόνια
και άσπρα πουκάμισα και σε στρατιωτικό σχηματισμό, με την πρώτη εξ αυτών
να κρατά μια ελληνική σημαία και τις υπόλοιπες σε θέσεις παραστατών,
παρεισέφρησαν στην παρέλαση στη λεωφόρο Δεκελείας, λίγο πριν από την
εξέδρα των επισήμων.
Την ώρα ακριβώς που περνούσαν μπροστά από την
εξέδρα άρχισαν να κινούνται με έντονο και ακαθόριστο βηματισμό,
εμπνεόμενες, όπως οι ίδιες είπαν μέσω της «Εφ.Συν.», από το silly walk
των Monty Python και του μετρ της αγγλικής κωμωδίας John Cleese.
Το
θέαμα ήταν, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρον. Οι επίσημοι στην εξέδρα
χειροκροτούσαν από αμηχανία, χωρίς όμως να κρύβουν και την έκπληξη,
κάποιοι και την αποστροφή τους, για το θέαμα.
Τι είναι τα Silly Walks
Το
σκετς με τίτλο «Το υπουργείο των αστείων βημάτων» (The Ministry of
Silly Walks) προέρχεται από την τηλεοπτική εκπομπή της θρυλικής ομάδας
των Monty Python που προβλήθηκε στη βρετανική τηλεόραση για πρώτη φορά
στις 15 Σεπτεμβρίου 1970.
Το σκετς αποτέλεσε μια σκληρή σάτιρα για
τη βρετανική και όχι μόνο γραφειοκρατία. Ο John Cleese ως δημόσιος
υπάλληλος σε ένα φανταστικό υπουργείο της βρετανικής κυβέρνησης είναι
αρμόδιος για την παροχή επιδοτήσεων σε όσους πολίτες κάνουν τα πιο
ανόητα περπατήματα, περπατώντας και ο ίδιος αλλά και όλοι οι υπάλληλοι
του υπουργείου με έντονες επιδεικτικές κινήσεις που προκαλούν το γέλιο
του κοινού.
Τα silly walks, πέρα από τη Βρετανία, έχουν κατά
καιρούς χρησιμοποιηθεί σε κοινωνικές διαμαρτυρίες σε διάφορα μέρη του
κόσμου, μεταξύ άλλων στη Βουδαπέστη τον περασμένο Απρίλιο αλλά και στο
Μπρνο της Σλοβακίας τον Ιανουάριο του 2013.
Στο κείμενό τους, που
απέστειλαν χθες οι 10 κοπέλες στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και
δημοσιεύτηκε στην efsyn.gr, εξηγούν πώς μπήκαν στην παρέλαση
«ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της
αγγλικής κωμωδίας John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty
Python».
Εκείνο που ήθελαν να σατιρίσουν ήταν ο μιλιταρισμός,
ειδικά στον χώρο της εκπαίδευσης, στέλνοντας σαφές μήνυμα για την
κατάργηση των αναχρονιστικών παρελάσεων:
«Τι κοινό μπορεί να ’χει ο
μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να ’χει η υπεράσπιση της
ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά
παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού» αναρωτήθηκαν μεταξύ άλλων
οι 10 ηθοποιοί.
Ο δήμαρχος-ηθοποιός
Την ίδια άποψη,
πάντως, δεν είχε ο δήμαρχος Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας Γιάννης
Βούρος, ηθοποιός και ο ίδιος, πριν προωθηθεί στον δημαρχιακό θώκο. Σε
μια οργισμένη ανακοίνωση μέσω των κοινωνικών δικτύων απέδωσε βαρείς
χαρακτηρισμούς στις 10 συναδέλφους του και περίπου προανήγγειλε τη δίωξή
τους. Εγραψε συγκεκριμένα:
«Δυστυχώς τη χθεσινή μεγαλειώδη
επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στον Δήμο μας, της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν.
Χαλκηδόνας, στιγμάτισε μια μικρή μερίδα γελοίων υποκειμένων, χλευάζοντας
και προσβάλλοντας τη μνήμη των πεσόντων στο έπος του ’40 και μάλιστα
υπό τη σκέπη της ελληνικής σημαίας. Τα άτομα αυτά, φορώντας στολή
παρέλασης, παρεισέφρησαν από κάποιο στενό της Λεωφόρου Δεκελείας ανάμεσα
στα σχολεία της πόλης που παρήλαυναν κανονικά.
Η ταυτοποίηση
αυτών των αξιολύπητων νεαρών κοριτσιών έχει ξεκινήσει καθώς ο Δήμος
υποχρεούται να υπερασπιστεί στο ακέραιο την αξιοπρέπειά του».
Τη
βεβαιότητα ότι η ανίερη περφόρμανς δεν προήλθε από τις τάξεις της
εκπαιδευτικής κοινότητας εξέφρασε με δήλωσή της η υφυπουργός Παιδείας
Σοφία Ζαχαράκη. Συγκεκριμένα δήλωσε:
«Ενημερωθήκαμε για το συμβάν
της Φιλαδέλφειας, ένα συμβάν κατά τη διάρκεια της παρέλασης που
προκάλεσε πάρα πολλές αντιδράσεις. Επικοινωνήσαμε σήμερα το πρωί με τον
δήμαρχο της πόλης και τη διευθύντρια εκπαίδευσης και η ενημέρωση ήταν
ότι δεν πρόκειται για μαθητές των σχολείων της περιοχής, αλλά ούτε και
για δημότες, όπως μας ενημέρωσε ο δήμαρχος».
Η κυρία Ζαχαράκη
πάντως δεν φάνηκε να ανησυχεί για το αν ήταν ή όχι μαθητές όσοι κατά τη
διάρκεια της παρέλασης στην Κατερίνη φώναζαν το σύνθημα «Κατσίφα ζεις,
εσύ μας οδηγείς».
Προφανώς αυτό το συμβάν έκρινε πως δεν έχρηζε διερεύνησης από την ίδια ως προς το ποιοι και γιατί το εκτέλεσαν...
Το κείμενο των 10 κοριτσιών
έχεις ως εξής:
Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;
Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;
Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε, αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε
για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν
απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ισως γιατί πλέον
δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό
μπορεί να ’χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να ’χει η
υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε
από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος
του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η
ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε
καλούπια.
Γι’ αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι...
Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας
John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας
silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών,
είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Αλλοι μας
γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για «προβληματικά παιδιά». Αυτά ακριβώς
είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των
προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. Τις
πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος
αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
ΥΓ. Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο
της Ν. Φιλαδέλφειας - Ν. Χαλκηδόνας, σε μια γειτονιά χτισμένη από
πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής
κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 «στρατιωτάκια» της υπο-κριτικής τέχνης
«Αυτά τα κορίτσια τιμούν τους νεκρούς»
ΤουΓιώργου Τσιάκαλου*
Το
μόνο που εξηγεί όλα όσα ακούστηκαν ενάντια στα δέκα κορίτσια είναι η
άγνοια κάποιων να κατανοήσουν πόσο μεγάλο δράμα είναι το δράμα του
πολέμου και αυτό που βιώσαμε αργότερα.
Την 28η Οκτωβρίου
γιορτάζουμε την απόφαση των Ελλήνων με το όπλο στο χέρι να αντισταθούν
στον φασισμό και να υπερασπιστούν την εθνική ανεξαρτησία. Την απόφαση
όλων των Ελλήνων με εξαίρεση ελάχιστους, που λίγο καιρό αργότερα έδειξαν
ότι η καρδιά τους χτυπούσε από την πλευρά των ναζί κατακτητών. Δεν
ξεχνούμε τους νεκρούς μας. Αν και είναι πολλοί αυτοί που τους ξέχασαν
και αυτούς και κυρίως τους νεκρούς της Εθνικής Αντίστασης αργότερα.
Δεν
ξεχνούμε όμως ούτε και εκείνους τους ανθρώπους που τραυματίστηκαν και
εγκαταλείφθηκαν. Ούτε και εκείνους που βίωσαν με τέτοιο τρόπο τον πόλεμο
ώστε έμειναν ψυχικά ανάπηροι. Δεν είναι ντροπή να λέει κανείς ότι
άνθρωποι τρελάθηκαν, όπως τρελάθηκαν αργότερα και στη Μακρόνησο οι
αριστεροί από τα βασανιστήρια και από αυτά που βίωναν.
Θέλω να
ευχαριστήσω αυτά τα κορίτσια γιατί έδειξαν ότι η μνήμη τους δεν είναι
επιλεκτική. Η μνήμη τους είναι για όλα τα θύματα του πολέμου. Αυτά τα
κορίτσια τιμούν τους νεκρούς, αυτά τιμούν την απόφαση του ελληνικού
λαού. Προφανώς θα είμαι δίπλα τους για να τις υπερασπιστώ όπου
χρειαστεί. * ομότιμου καθηγητή Παιδαγωγικής ΑΠΘ
«Αφήστε τον μπάτσο να πάρει τα εύσημα»
Της Ελένης Γερασιμίδου*
«Σε
μια εποχή που το χιούμορ εξαντλείται σε αντιπαράθεση και συναγωνισμό
μέσω των διαδικτυακών ευκολιών και κυρίως της υβριστικής ανωνυμίας ή της
εξυπνάκικης αλαζονείας, δέκα νέα πανέξυπνα και πάνω απ’ όλα με γνώση
κορίτσια –γνώση καλλιτεχνική και του άμεσου της απήχησής της– βγαίνουν
και “παρελαύνουν”, σπάζοντας το βαριεστημένο πρωτόκολλο και τη στημένη
“φιλοπατρία” των επισήμων και του πολιτικού σουσουδισμού τους. Μακάρι
έτσι, με βαθιά γνώση και της Ιστορίας αλλά και της τέχνης που δεν
υποτάσσεται στις φόρμες της εξουσίας, να εκφράζονταν κι άλλοι.
Και
του χρόνου με υγεία αλλά και σε κάθε ευκαιρία, κορίτσια μου. Οσο για
τον μπάτσο, τον οποιονδήποτε μπάτσο, αφήστε τον να πάρει τα εύσημα που
δεν καταδέχεστε εσείς. Χαιρετώ με θαυμασμό». * Κείμενο της ηθοποιού στο katiousa.gr
Το γέλιο στην ιστορία
Του Αντώνη Λιάκου*
Αντέδρασαν
πολλοί στην περφόρμανς των κοριτσιών της Φιλαδέλφειας στις 28 Οκτωβρίου
με αγανάκτηση, λέγοντας ότι διακωμωδούν την ιστορία μας. Δεν πρόκειται
περί αυτού, αλλά ας θέσουμε το ερώτημα: θα έπρεπε να διακωμωδούμε την
ιστορία μας; Κι εγώ λέω Ναι, γιατί η διακωμώδηση, ο σαρκασμός, η
ειρωνεία, το χιούμορ δείχνουν απόσταση, και η απόσταση είναι στοιχείο
της ιστορικότητας.
Δεν υποστηρίζει κανείς ότι η διακωμώδηση θα
είναι η μόνη εκδοχή της ιστορίας, αλλά γιατί είναι κακό να υπάρχει δίπλα
σε άλλες σοβαρές ή σοβαροφανείς εκδοχές της ιστορίας; Νομίζω ότι μόνο
σε χώρες με αυταρχικές νοοτροπίες υπάρχει δυσανεξία στον ιστορικό
σαρκασμό [ή βέβαια σε πρόσφατα ιστορικά τραύματα –και εδώ το κατανοώ και
το συμμερίζομαι]. Αλλά, νομίζω ότι στην ιστορία το γέλιο δείχνει
ευφυέστερο χειρισμό του παρελθόντος από τις γονυκλισίες στην ιεροπρέπειά
του. *Ανάρτηση του καθηγητή Ιστορίας στο Facebook
1. Δωσίλογοι: Οι Έλληνες που στράφηκαν κατά των Ελλήνων
Μπορεί
σήμερα να γιορτάζουμε το «ΟΧΙ», αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και το
«ΝΑΙ». Το «ΝΑΙ» που ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού είπε στις δυνάμεις
Κατοχής, με αποτέλεσμα οι Έλληνες να στραφούν εναντίον των Ελλήνων.
Ο
δωσιλογισμός είναι μία από τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας, που
επιμελώς έμεινε κρυμμένη στο σκοτάδι. Υπήρξε για δεκαετίες ένα ταμπού
της δημόσιας μνήμης του πολέμου. Όχι τυχαία καθώς εκείνοι που
συνεργάστηκαν και δεν τιμωρήθηκαν, στελέχωσαν το μεταπολεμικό κράτος, με
τους απογόνους τους να συνεχίζουν την παρακαταθήκη τους μέχρι και
σήμερα.
Στο πλαίσιο της μεγάλης έρευνας του «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» για την Κατοχή στην Ελλάδα, είχαμε μιλήσει με τους ιστορικούς Στράτο Δορδανά και Δημήτρη Κουσουρή
για τον δωσιλογισμό και τις προεκτάσεις του στη μεταπολεμική ιστορία
της χώρας. Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, δημοσιεύουμε μερικά
ανέκδοτα αποσπάσματα από όσα είχαν πει στον φακό της εκπομπής. Αυτοί που συνεργάστηκαν
Η
Ελλάδα δεν είδε το πρόσωπο του φασισμού για πρώτη φορά στις 28
Οκτωβρίου του 1941. Ήδη από τις 4 Αυγούστου του 1936, όταν ο Ιωάννης
Μεταξάς ανακοίνωσε την απόφασή του να αναστείλει επ' αόριστον την ισχύ
των διατάξεων του Συντάγματος που κατοχύρωναν τις προσωπικές και
συλλογικές ελευθερίες και με τη συγκατάθεση του βασιλιά επέβαλε
δικτατορία, οι Έλληνες είχαν πάρει μια πρώτη γεύση για το τι θα
ακολουθούσε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η δικτατορία του Μεταξά είχε αρκετά
εξωτερικά γνωρίσματα των φασιστικών καθεστώτων, αλλά ουσιαστικά
κατατασσόταν από σύγχρονους παρατηρητές ως «απροσδιόριστο» περισσότερο
και όχι ως φιλοφασιστικό καθεστώς. Παρόλ'αυτά, οι νέοι του Μεταξά, η
Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ) με τη χαρακτηριστική σκούρα μπλε στολή
και την άσπρη γραβάτα, που χαιρετούσαν δι’ ανατάσεως της δεξιάς χειρός
τον δικτάτορα, επιδόθηκαν στην προπαγάνδα υπέρ του καθεστώτος αλλά και
με ιδιαίτερη σκληρότητα, στον αγώνα κατά των κομμουνιστών και κατά των
εν γένει δημοκρατικών πολιτών. Από τα «τάγματα» των νεολαίων αυτών θα
γεννιόταν λίγο αργότερα ένα τέρας – Λερναία Ύδρα, που όσα κεφάλια και αν
του κόψεις, παραμένει ζωντανό μέχρι και σήμερα...
«Οι γερμανικές
αρχές Κατοχής είχαν χρησιμοποιήσει τα ρήγματα τα οποία υπήρχαν στις
τοπικές κοινωνίες, ήδη από τον Μεσοπόλεμο. Ρήγματα τα οποία στηρίζονταν
στην διαφορετικότητα της γλώσσας, των εθνοτικών ομάδων, των πολιτικών
πεποιθήσεων και στη συνέχεια ήρθαν ακριβώς με μια πάρα πολύ εύστοχη
πολιτική να ανοίξουν τα ρήγματα αυτά», λέει ο Στράτος Δορδανάς. «Όχι από
την πρώτη στιγμή αλλά σταδιακά οι γερμανικές αρχές χτίσανε μια πολιτική
στις κατεχόμενες χώρες η οποία ήταν πολιτική συνεργασίας μ’ εκείνους οι
οποίοι ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί τους. Δεν έγινε από την πρώτη
στιγμή, γιατί στο σχεδιασμό τους επικρατούσε η άποψη ότι θα έπρεπε να
πάρουν μαζί τους όλη την κοινωνία. Όταν λοιπόν αυτό δεν έγινε κατορθωτό
έγινε φανερό ότι μόνο ένα μέρος των τοπικών κοινωνιών ήταν πρόθυμοι να
συνεργαστούν με τους Γερμανούς», εξηγεί.
«Κυρίως
η συνεργασία ξεκίνησε τη στιγμή που ενδυναμώνονται τα κινήματα
αντίστασης στις κατεχόμενες χώρες. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση της
Ελλάδος από τις αρχές του 1943 όταν επανακάμπτει το κίνημα αντίστασης
μέσα κυρίως από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εκείνη είναι η χρονική στιγμή κατά την
οποία οι Γερμανοί κάνουν δεκτές πλέον προτάσεις τις προηγούμενης
περιόδου που είχαν απορρίψει κι εμφανίζονται από την άνοιξη του 1943 τα
πρώτα δωσιλογικά τμήματα», λέει ο Στράτος Δορδανάς. «Αυτά καταρχάς
ντύνονται κάτω από μία κίνηση κυβερνητική. Η κυβέρνηση Ράλλη ένας από
τους όρους που θέτει στους Γερμανούς για να σχηματίσει κατοχική
κυβέρνηση είναι να δημιουργηθούν εθνικά δοσιλογικά τμήματα. Πρόκειται
για τους γερμανοτσολιάδες. Την ίδια στιγμή στην Πελοπόννησο, την Εύβοια
και την Μακεδονία, η δημιουργία των Τμημάτων Ασφαλείας γίνεται απευθείας
από τους Γερμανούς», συνεχίζει.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο όρκος που έδιναν τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν ο εξής: «Ορκίζομαι
εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας
διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ.
Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των
ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων
μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των
Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών».
Γιατί κανείς αποφασίζει να
ενταχτεί στα Τάγματα Ασφαλείας ή στην ομάδα «Χ» όμως και να υπακούσει
στον Χίτλερ; Υπάρχουν λόγοι ιδεολογικοί; Λόγοι επιβίωσης;
Τυχοδιωκτισμός; Ο λόγος είναι εθνοτικός; Έχουμε να κάνουμε με
θρησκευτικές ή γλωσσικές διαφοροποιήσεις; Σύμφωνα με τους ιστοριογράφους
που μελετούν την περίοδο της Κατοχής, όλα αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να
εξετάζονται συλλογικά και να μην μπαίνει ο δωσιλογισμός κάτω από τη
γενική ομπρέλα του «εθνικού προδότη». Αυτοί που άφησαν απογόνους
Αντιμέτωποι
οι Έλληνες με τους Έλληνες και το παρελθόν με το παρόν, δεν κατάφεραν
να κόψουν ποτέ το νήμα της ιστορίας που τους ενώνει στο πέρας του
χρόνου. «Είμαστε η σπορά των ηττημένων. Αυτοί είμαστε! Είμαστε οι
εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες!», δήλωνε ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, λίγο πριν η νεοναζιστική οργάνωση περάσει για πρώτη φορά την πύλη του ελληνικού κοινοβουλίου στις εκλογές του 2012.
Κάπως έτσι από την 4η Αυγούστου του Μεταξά φτάσαμε στην μεταπολιτευτική «4η Αυγούστου» του Μιχαλολιάκου και ύστερα τη Χρυσή Αυγή,
με ενδιάμεσους σταθμούς τους μετεμφυλιακούς «χίτες» του Γρίβα και τα
ΤΕΑ, μια χούντα των συνταγματαρχών και το μεταδικτατορικό παρακράτος...
εν κράτει.
Οι δίκες των δωσιλόγων στην Ελλάδα ξεκίνησαν αμέσως
μετά την Απελευθέρωση και δεν ήταν τόσο λίγες όσο νομίζουμε. Ήταν
αρκετές εκατοντάδες, αλλά το 85% των υποθέσεων αρχειοθετήθηκε.
Στα αλήθεια μόνο τα «μικρά ψάρια» βρέθηκαν αντιμέτωποι με την
μετα-κατοχική δικαιοσύνη. «Ο ρόλος δικαιοσύνης ήταν ένας ρόλος
αναπαραγωγής των προηγούμενων κοινωνικών ιεραρχιών και πολιτικών
σχεδιασμών και υπηρέτησε την επιλογή των κυρίαρχων τάξεων στην Ελλάδα,
να μην προχωρήσουν σε κάποιου τύπου μεταπολεμικό συμβιβασμό με τις
δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, αλλά να προχωρήσουν
στην πλήρη και συντριπτική καταστολή του ΕΑΜικού κινήματος και μετά τον
πόλεμο», θα πει ο Δημήτρης Κουσουρής.
«Ο
εμφύλιος πόλεμος θα λειτουργήσει ως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δηλαδή
περνώντας όλος αυτός ο κόσμος της συνεργασίας και του δοσιλογισμού της
Κατοχής μέσα απ’ τον εμφύλιο πόλεμο, αφού πρώτα καταγραφεί και
καταδικαστεί, αναβαπτίζεται και επανεντάσσεται στον εθνικό κορμό, από το
'φιλεύσπλαχνο' κράτος της εθνικοφροσύνης. Και αρχίζουν σιγά – σιγά να
χτυπούν τις πόρτες των πολιτικών γραφείων ζητώντας διάφορα επιδόματα ως
'αγωνιστές της εθνικής αντίστασης'. Το ίδιο το κράτος δέχεται να τους
παραχωρήσει ένα μικρό κομμάτι από αυτό ως πρόνοια, αλλά όχι με το
αζημίωτο. Είναι ακραιφνείς αντικομουνιστές, μπαρουτοκαπνισμένοι την
περίοδο της κατοχής και τον εμφύλιο πόλεμο», λέει από την πλευρά του ο
Στράτος Δορδανάς. «Αρχίζει λοιπόν να στήνεται μία βιομηχανία παροχών και
συντάξεων και συγχωροχάρτια για τη συνεργασία με τους Γερμανούς, καθώς
όλοι συμμετείχαν στον.... εθνικό απελευθερωτικό αγώνα», συμπληρώνει.
Κατά
τα 7 χρόνια που η Ελλάδα μπήκε στον γύψο, στήνονται «εργοστάσια»
παραγωγής βεβαιώσεων και αναγνωρίζονται όλοι ως αντιστασιακοί. Και
κάπως έτσι η ιστορία ξαναγράφεται. «Το παρακράτος είναι το χέρι
εφαρμογής του παρά-συντάγματος - της ειδικής δηλαδή νομοθεσίας που θέτει
εκτός νόμου την κομμουνιστική αριστερά εκείνη την περίοδο - και που θα
χρησιμοποιηθεί στις καίριες στιγμές όταν το καθεστώς θα μπορούσε να
κλονιστεί. Τούτο συνέβη το 1963, για παράδειγμα, με τη δολοφονία
Λαμπράκη. Είναι γνωστό ότι οι δολοφόνοι του Λαμπράκη, ο Γιοσμάς και οι
λοιποί, ήταν δωσίλογοι στην Κατοχή. Το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών
φέρνει ξανά στο προσκήνιο όλο το απωθημένο παρελθόν του δωσιλογισμού που
μέχρι τότε μπορούσε να κατοικοεδρεύει στις παρυφές του κυρίαρχου μπλοκ
της κοινοβουλευτικής δεξιάς και ήρθε να πάρει την εξουσία και να
επανα-νομιμοποιηθεί και δια νόμου», σημειώνει ο Δημήτρης Κουσουρής.
«Μετά
την πτώση της χούντας, δεν υπήρξε κανενός τύπου βαθιά εκκαθάριση του
κρατικού μηχανισμού από τους ανθρώπους που στήριξαν, στελέχωσαν και
εφάρμοσαν τελικά τη δικτατορία στην Ελλάδα. Η διαδικασία της
από-χουντοποίησης ήταν εξαιρετικά περιορισμένη στους πρωταίτιους του
πραξικοπήματος. Ωστόσο, όπως συνέβη και μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η
λογική της συνέχειας του κράτους υπερίσχυσε και τελικά επί της ουσίας
είχαμε, μηχανισμούς της αστυνομίας, της χωροφυλακής και το δικαστικό
μηχανισμό, οι οποίοι δε διέφεραν πάρα πολύ από τους μηχανισμούς που
είχαν υπηρετήσει τα προηγούμενα χρόνια στη διάρκεια της δικτατορίας»,
λέει στη συνέχεια.
«Tα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι
χρόνια τα οποία χαρακτηρίζονται από αλλεπάλληλες επιθέσεις και
βομβιστικές επιθέσεις σε cinema ή θέατρα για παράδειγμα, κάτι που δεν
είναι, παρεμπιπτόντως ελληνική ιδιαιτερότητα», σημειώνει ο κ. Κουσουρής.
«Θυμίζω ότι ήμασταν ακόμα σε χρόνια Ψυχρού Πολέμου, ότι διεθνή δίκτυα
όπως η Gladio στην Ιταλία, δηλαδή αυτά τα διεθνή παραστρατιωτικά δίκτυο
αναχαίτισης και απόκρουσης του κομμουνιστικού κινδύνου συνέχιζε να
υπάρχει και να λειτουργεί σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Αντιστοίχως, τα
ακροδεξιά δίκτυα σε συνεργασία αλλά και αυτόνομα από τον κρατικό
μηχανισμό συνέχιζαν την πορεία τους. Ανάμεσα σε εκείνους ήταν μεταξύ
άλλων ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής», συνεχίζει.
Της Χρυσής Αυγής που
υπήρξε τρίτη δύναμη στη Βουλή και οι επικεφαλής της όπως και δεκάδες
μέλη της είναι υπόδικοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης,
κατηγορούμενοι ανάμεσα σε άλλα για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ο
Δημήτρης Κουσουρής που το 1992, ως φοιτητής, δέχτηκε δολοφονική επίθεση
από το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου, τον διαβόητο Περίανδρο, ευτυχώς
γλίτωσε... Μια χαρακτηριστική ιστορία
Ο
διαβόητος δωσίλογος και ταγματασφαλίτης Ξενοφώντας Γιοσμάς, γνωστός και
ως φον Γιοσμάς, συμμετείχε ως υπουργός Προπαγάνδας στην τελευταία
φιλοναζιστική κυβέρνηση-φάντασμα της Βιέννης, υπό τον Έκτωρα Τσιρονίκο.
Το
1945 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Το 1947 επιστρέφοντας στην Ελλάδα,
ο Γιοσμάς συνελήφθη και καταδικάστηκε και σε έναν επιπλέον χρόνο
κάθειρξη και σε ισόβια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για
συνεργασία με τη γερμανική Μυστική Αστυνομία Στρατού. Το 1949 κατέθεσε
αίτηση αναθεώρησης της απόφασης με την οποία του είχε επιβληθεί η
θανατική ποινή, η οποία απορρίφθηκε. Με διάταγμα της 7ης Απριλίου 1950 ο
βασιλιάς Παύλος του απένειμε χάρη, μετατρέποντας τη θανατική ποινή σε
πρόσκαιρα δεσμά 20 ετών. Στα μέσα Νοεμβρίου 1950 το Ειδικό Δικαστήριο
Δοσιλόγων αποφάσισε τη συγχώνευση των έως τότε ποινών που του είχαν
επιβληθεί και τελικά ο Γιοσμάς αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές
Επταπυργίου Θεσσαλονίκης στις 8 Ιουνίου 1952, έχοντας μείνει στη φυλακή
για συνολικά 5 χρόνια.
Το 1960 μαζεύοντας παλιούς γνωστούς και
συμπολεμιστές του, αλλά και νέα μέλη, ίδρυσε το «Σύνδεσμο Αγωνιστών και
Θυμάτων Εθνικής Αντιστάσεως Βορείου Ελλάδος». Ο Σύνδεσμος είχε έδρα την
Θεσσαλονίκη και σκοπός του ήταν η αναγνώριση και ενίσχυση όσων
συμμετείχαν στον «αντικομμουνιστικό αγώνα» κατά την περίοδο της
ναζιστικής Κατοχής. Έμβλημα του συνδέσμου ήταν ο γερμανικός Σιδηρούς
Σταυρός. Το ίδιο έμβλημα έφερε και η εφημερίδα που εξέδιδε ο Γιοσμάς.
Το
1963 συνελήφθη ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Λαμπράκη. Το 1967 με
την επιβολή της δικτατορίας όμως, πήρε σύνταξη ως αντιστασιακός. Κι
επειδή... σόι πάει το βασίλειο, να σημειωθεί ότι ο γιος του φον Γιοσμά,
Αλέξανδρος, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του κατεβαίνοντας στην
πολιτική αρχικά με το ΛΑ.Ο.Σ. και στη συνέχεια με τη Χρυσή Αυγή.
****************************
2. ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΥΜΠΕΡΑΤΟΣ και ΘΩΜΑΣ ΠΡΟΦΗΣ, Ο ένοπλος Δωσιλογισμός και η «αναίμακτη απελευθέρωση»Τα γεγονότα του Κορωπίου 9/10/44, εκδόσεις Ταξιδευτής, σελ. 320
Κριτική του βιβλίου
ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΛΑΖΟΥ* Πηγή: avgi.gr
Λένε ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή. Στις 9
Οκτωβρίου 1944, μόλις τρεις ημέρες πριν οι Γερμανοί αποχωρήσουν από την
Αθήνα και οι Αθηναίοι γιορτάσουν ξέφρενα την απελευθέρωσή τους από το
ναζιστικό ζυγό, 400 σπίτια κάηκαν στο Κορωπί και 47 κάτοικοί του
εκτελέστηκαν. Η πραγματική ταυτότητα των δραστών κρατήθηκε επιμελώς
κρυμμένη για χρόνια, η τραγωδία συσκοτίστηκε και η ευθύνη για το έγκλημα
αποδόθηκε σε άλλους αντί άλλων. Οι συγγραφείς του βιβλίου «Ο ένοπλος
Δωσιλογισμός και η «αναίμακτη απελευθέρωση. Τα γεγονότα του Κορωπίου
9/10/44», Μιχάλης Λυμπεράτος και Θωμάς Πρόφης ύστερα από μακροχρόνια
έρευνα φέρνουν στην επιφάνεια νέα στοιχεία που αποδίδουν την πραγματική
διάσταση των γεγονότων. Αυτοί που λεηλάτησαν, έκαψαν και σκότωσαν στο
Κορωπί ήταν γερμανοντυμένοι ελληνόφωνοι ένοπλοι σχηματισμοί με τη
συνδρομή ντόπιων εθνικιστών.
Ο Θωμάς Πρόφης διακεκριμένος αξιωματικός της Αεροπορίας έχει
ασχοληθεί επισταμένα με την ιστορική έρευνα. Έχει δημοσιεύσει άλλα δύο
σχετικά βιβλία, Το Κορωπί στην Κατοχή (2003) και η Τραγωδία του Κορωπίου,
(2006 και 2010). Ο Μιχάλης Λυμπεράτος, ιστορικός της σύγχρονης
ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα με έμφαση στην Κατοχή, τον Εμφύλιο και
τη μετεμφυλιακή περίοδο έχει να επιδείξει πλούσιο συγγραφικό και
επιστημονικό έργο. Οι δυσκολίες, τα εμπόδια και ο πόλεμος που δέχθηκαν
οι συγγραφείς αναφέρονται διεξοδικά στην εισαγωγή. Ολόκληρο το βιβλίο
είναι ένας διάλογος με επιχειρήματα και επιστημονικά τεκμήρια. Οι
συγγραφείς διαβάζουν διεξοδικά την υπάρχουσα βιβλιογραφία και
επισημαίνουν αποσιωπήσεις, ασάφειες και παραλείψεις. Αντικρούουν με
επιχειρήματα τα «ντοκουμέντα της Ομάδας Ιστορικής Έρευνας» που συστάθηκε
από το Δήμο Κρωπίας το 2016 μετά από τη διοργάνωση επιστημονικής
ημερίδας στα Μεσόγεια, όταν οι αποκαλύψεις του Θωμά Πρόφη και οι
ανακοινώσεις ιστορικών όπως ο Μ. Λυμπεράτος, ο Τ. Κωστόπουλος και ο Γ.
Μαργαρίτης ανέτρεψαν την επίσημη εκδοχή των γεγονότων. Πρόκειται στην
ουσία για μια ανασκευή της μεθοδικά κατασκευασμένης επίσημης μνήμης για
γεγονότα του Κορωπίου.
Αρχειακά τεκμήρια, βρετανικά έγγραφα και στρατιωτικές εκθέσεις
προσφέρουν πλούσια τεκμηρίωση στην επιχειρηματολογία των συγγραφέων.
Μαρτυρίες και συνεντεύξεις, που χρησιμοποιούνται κριτικά και
συνδυαστικά, αρθρογραφία σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες
συμπληρώνουν την τεκμηρίωση.
Το βιβλίο όμως δεν αφορά μόνο ότι έγινε στο Κορωπί στις 9 Οκτωβρίου
1944. Τα γεγονότα εντάσσονται στο εξαιρετικά σύνθετο ιστορικό πλαίσιο
της Απελευθέρωσης και της γερμανικής αποχώρησης από τη χώρα. Μέσα από το
εισαγωγικό σημείωμα του Μιχάλη Λυμπεράτου καταδεικνύονται οι πολλαπλές
επιδιώξεις όλων των παραγόντων του διπλωματικού, πολιτικού, στρατιωτικού
αυτού κομβικού γεγονότος.
Η προέλαση του Κόκκινου Στρατού στα Βαλκάνια έκανε στρατηγικά
αναγκαία τη γερμανική υποχώρηση από το νοτιοανατολικό μέτωπο. Στο
μεταβατικό διάστημα μέχρι την ολοκληρωτική αποχώρηση των Γερμανών και τη
συμμαχική απόβαση, στήθηκε ένα περίπλοκο διπλωματικό παιχνίδι από
πολλούς παίκτες με διαφορετικές στοχεύσεις. Στο στρατιωτικό του σκέλος
επίκεντρο της διαδικασίας έγινε ο τρόπος με τον οποίο οι Γερμανοί θα
απέσυραν με όσο το δυνατό μικρότερες απώλειες τις δυνάμεις τους από την
Ελλάδα. Ως προς το πολιτικό σκέλος το βασικό πολιτικό πρόβλημα ήδη από
τις αρχές του 1944 ήταν η ομαλή μεταβίβαση της εξουσίας στην
απελευθερωμένη Ελλάδα. Επίκεντρο των πολιτικών και στρατιωτικών
εξελίξεων ήταν η Αθήνα καθώς «ο κρατών της πρωτευούσης» θα διέθετε
πολιτική και οικονομική ισχύ για να ελέγξει ολόκληρη την επικράτεια.
Η «ειρηνική εκκένωση» των Αθηνών είχε ιδιαίτερη βαρύτητα για τη
Γερμανική διοίκηση καθώς τη θεωρούσε προϋπόθεση για την απρόσκοπτη
υποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων. Η «Θεωρία του Χάους» προέβλεπε την
πρόκληση εκτεταμένων καταστροφών σε υποδομές και δολοφονίες της
πολιτικής ηγεσίας. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου και
ακολουθήθηκε μια πιο πολιτική προσέγγιση για την εμβάθυνση των
ενδοελληνικών αντιθέσεων ώστε να διευκολυνθεί η γερμανική υποχώρηση.
Αυτό άφηνε το πεδίο ανοιχτό για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις καθώς η
απειλή εκτεταμένων καταστροφών χρησιμοποιήθηκε ως διαπραγματευτικό όπλο
για μια όσο το δυνατό πιο ανώδυνη απαγκίστρωση.
Κατά την προσφιλή τους πρακτική οι Γερμανοί επιχείρησαν να μεταθέσουν
την ευθύνη για την τήρηση της τάξης στον ίδιο τον πληθυσμό. Ήταν «η
ανόητη δράση εγκληματικών στοιχείων» που τους ανάγκαζε να λάβουν μέτρα! Η
απειλή των καταστροφών, με τις ανθρώπινες απώλειες και τις υλικές
ζημιές που συνεπαγόταν, και η δυνατότητα των τοπικών Γερμανών
αξιωματούχων να τις αποτρέψουν μπορούσε να εξασφαλίσει μια άτυπη
ουδετερότητα. Παράλληλα, και στο πλαίσιο της στρατηγικής της
πολιτικοποίησης του πολέμου οι Γερμανοί υποδαύλιζαν συγκρούσεις
εθνικιστών και κομμουνιστών στην Ελλάδα. Η Γερμανική αντικομμουνιστική
προπαγάνδα εντάθηκε, όπως και η διασπορά ψευδών ειδήσεων και η προβολή
δήθεν εγκλημάτων των κομμουνιστών με στόχο τη δημιουργία ενδοελληνικών
αντιθέσεων. Όσο πλησίαζε η γερμανική αποχώρηση οι δολοφονίες, οι μαζικές
εκτελέσεις, τα μπλόκα και οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις αυξάνονταν και
εντατικοποιούνταν.
Το ΕΑΜ/ΚΚΕ από τη μεριά του θεωρούσε την ύπαρξη ενιαίας εθνικής
κυβέρνησης στις παραμονές της Απελευθέρωσης κρίσιμο θέμα για το ομαλό,
χωρίς εμφύλιο πόλεμο, πέρασμα από την Κατοχή στην ελεύθερη εθνική ζωή.
Σε συμβολικό επίπεδο, αυτό σήμαινε ανάδειξη της ενότητας και εξοβελισμό
των κατηγοριών απέναντι στο ΚΚΕ για μονοπώληση του αγώνα και υφαρπαγή
της εξουσίας. Ύστερα από μια διελκυστίνδα ενός μήνα το ΕΑΜ/ΚΚΕ δέχθηκε
(η απόφαση του Π.Γ. μιλάει για εξαναγκασμό) να συμμετέχει στην Κυβέρνηση
με πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου με όρους που κάθε άλλο παρά
ανταποκρίνονταν στον -εγχώριο- συσχετισμό των δυνάμεων. Το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ
αναλάμβανε το καθήκον της διαφύλαξης της τάξης και της ασφάλειας και της
τήρησης των συμφωνιών. Οι ΕΛΑΣίτες διατάχθηκαν να πειθαρχήσουν και να
μη σφίγγουν αγανακτισμένοι τα τουφέκια τους. Ο ΕΛΑΣ συμφώνησε σιωπηρά να
μη χτυπήσει τους Γερμανούς σε κατοικημένες περιοχές για να μην
προκληθούν καταστροφές και μαζικά αντίποινα στον πληθυσμό.
Οι Γερμανοί εντέχνως εκμεταλλεύτηκαν τη βρετανική καχυποψία απέναντι
στο ΕΑΜ το οποίο εν δυνάμει μπορούσε να επωφεληθεί από την κατάσταση
κυριεύοντας βαρύ γερμανικό οπλισμό ή ακόμα και καταλαμβάνοντας την
εξουσία. Καθώς μια ισχυρή παρουσία του ΕΑΜ στεκόταν εμπόδιο στα ευρύτερα
γεωπολιτικά τους συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο προχώρησαν στην
ενίσχυση δυνάμεων που θεωρούσαν πιστές στην πολιτική τους, όπως τα
Σώματα Ασφαλείας. Μέσω του Σπηλιωτόπουλου, στρατιωτικού διοικητή Αθηνών
και υπαρχηγού της εθνικιστικής οργάνωσης ΡΑΝ βρετανικά όπλα έφτασαν με
δύο αποστολές, στις 22 Σεπτεμβρίου 1944 και στις 8 Οκτωβρίου 1944. Αυτά
κατέληξαν στην πλειονότητα τους στα χέρια εθνικιστικών οργανώσεων και
στη δοσιλογική οργάνωση Χ, που λειτουργούσαν ως αντίπαλο δέος στο
ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.
Σε αυτό το σημείο της ροής των γεγονότων συμβαίνουν τα γεγονότα στο
Κορωπί. Η μέχρι τώρα βιβλιογραφία υποστήριζε ότι οι Γερμανοί έκαψαν το
Κορωπί στις 9/10/44 αφού μια ημέρα νωρίτερα είχαν πέσει σε ΕΛΑΣίτικη
ενέδρα. Οι συγγραφείς το ανασκευάζουν θέτοντας μια σειρά από ερωτήματα
τα οποία τεκμηριωμένα και πειστικά απαντούν.
Στην περιοχή των Μεσογείων δεν υπήρχαν διερχόμενες γερμανικές
δυνάμεις που να δώσουν το δικαίωμα για ενέδρα εναντίον τους καθώς οι
Γερμανοί είχαν αποχωρήσει από το β δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου. Δεν
υπήρχε λόγος για αντίποινα των Γερμανών στο Κορωπί καθώς δεν έγινε καμία
ενέδρα, δεν υπήρχε κάποια γενική διαταγή και στη φάση της γερμανικής
αποχώρησης το Κορωπί δεν ενδιέφερε στρατηγικά τους Γερμανούς. Από την
άλλη ο ένοπλος δωσιλογισμός ενταγμένος στους ναζιστικούς μηχανισμούς
καταστολής εντείνει την αντικομμουνιστική του σταυροφορία προκειμένου να
αποσείσει το άγος της συνεργασίας με τους κατακτητές Οι συγγραφείς
καταλήγουν ότι το Κορωπί στις 9 Οκτωβρίου 1944 το έκαψαν ελληνόφωνα
εθνικιστικά αποσπάσματα από τους Αντωνόπουλο - Ζάγκλη τα οποία
παραλάμβαναν βρετανικά όπλα από τις ακτές της Ανατολικής Αττικής, το
απόσπασμα χωροφυλάκων άνευ θητείας του Ρέτσου που διαφύλασσε τους
δρόμους διακίνησης του οπλισμού και εθνικιστές του Κορωπίου. Ενδεχόμενα
κάποιοι εναπομείναντες Γερμανοί λειτουργούσαν ως κάλυψη της όλης
επιχείρησης. Το έγκλημα του Κορωπίου αποσιωπήθηκε έντεχνα και
διαστρεβλώθηκε αμέσως μετά τη διάπραξή του καθώς υπήρχαν εγχώριοι
συμμέτοχοι στα γεγονότα. Η προσπάθεια παραποίησης των γεγονότων
συνεχίζεται και σήμερα.
Σκόλιον* υγιαίνειν μεν άριστον ανδρί θνητώι, δεύτερον δε καλόν φυάν γενέσθαι, το τρίτον δε πλουτείν αδόλως, και το τέταρτον ηβάν μετά των φίλων. ( 9 Β., 10 D.)
*** Υπέρτατο αγαθό για τον θνητό η υγεία. Δεύτερο αγαθό το γερό σκαρί του και τρίτο ο τίμιος πλούτος. Τέταρτο είναι η νιότη ανάμεσα σε φίλους.
ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΚΕΙΟΣ (556 π.Χ.-468 π.Χ.) Mετάφραση : Gerontakos
* Σκόλιον, το: τραγούδι αδόμενο εναλλάξ από τους μετέχοντες στα συμπόσια και με τη συνοδεία λύρα
Οριστική απαγόρευση του εμπορίου φουά γκρα στη Νέα Υόρκη!
Το δημοτικό συμβούλιο της Νέας Υόρκης υιοθέτησε μια απόφαση με
την οποία απαγορεύεται το εμπόριο φουά γκρα από το 2022, στερώντας έτσι
από την τοπική βιομηχανία μια σημαντική αγορά. Το αποτέλεσμα της
ψηφοφορίας ήταν αναμενόμενο αφού η πλειοψηφία των δημοτικών συμβούλων
είχε ήδη εκφραστεί υπέρ της απαγόρευσης. Από τα τέλη Οκτωβρίου 2022,
δηλαδή μετά από τρία χρόνια, θα απαγορευτεί σε όλα τα καταστήματα
τροφίμων να πωλούν φουά γκρα, να το σερβίρουν ή ακόμη και απλώς να το
κατέχουν. Όσοι παραβούν τον νόμο κινδυνεύουν με πρόστιμο 500-2.000
δολαρίων, το οποίο μάλιστα μπορεί να ανανεώνεται κάθε 24 ώρες.
Η Πολιτεία της Καλιφόρνιας απαγόρευσε το εμπόριο φουά γκρα τον
περασμένο Ιανουάριο, όμως η δικαστική διαμάχη που ξεκίνησε τότε
συνεχίζεται ακόμη. Το ψήφισμα που εγκρίθηκε σήμερα στη Νέα Υόρκη
διευκρινίζει ότι η απαγόρευση αφορά τα προϊόντα που παράγονται από το
υποχρεωτικό τάισμα των πτηνών, μια πρακτική που έχουν καταδικάσει πολλές
οργανώσεις για την προστασία των ζώων.
Αρκετά μέλη και φίλοι της τοπικής οργάνωσης “Ψηφοφόροι για τα
Δικαιώματα των Ζώων” (Voters fon Animal Rights) είχαν συγκεντρωθεί
νωρίτερα έξω από το δημαρχείο, εν αναμονή της συνεδρίασης του
συμβουλίου. Σήμερα, υπάρχουν παραγωγοί που παράγουν φουά γκρα χωρίς να
ταΐζουν με το ζόρι τα πτηνά, όμως η προσφορά είναι ασήμαντη. Μια γαλλική
start-up εταιρεία, η Aviwell προσπαθεί να προωθήσει μια εναλλακτική
διαδικασία ώστε να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον από τη βιομηχανία φουά
γκρα. Εκτός από τους λάτρεις του φουά γκρα και τους εστιάτορες, από την
απόφαση του δήμου πλήττονται κυρίως οι παραγωγοί Hudson Valley Foie Gras
και La Belle Farms, στη βόρεια Νέα Υόρκη, που τροφοδοτούν ένα μεγάλο
μέρος της νεοϋορκέζικης αγοράς.
ΑΠΕ Φ.Γ.
Διευθύντρια βιοεπιστημών στη ΝASA, Ιωάννα Βερνίκου: Αν θέλετε υγιή γεράματα...
Αν
θέλετε υγιή γεράματα μη κάθεστε, να κινήστε συνέχεια, συνιστά η
Ελληνίδα πρώην διευθύντρια βιοεπιστημών στη ΝASA, Ιωάννα Βερνίκου
Το
γήρας είναι αναπόφευκτο, το ζητούμενο όμως είναι να έχουμε υγιή
γεράματα. Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; "Με την κίνηση. Μη κάθεστε ,
να κινείστε συνέχεια" συνιστά η πρώην διευθύντρια του τομέα Life
Science της NASA , Ιωάννα Βερνίκου η οποία εκτός από διαπρεπής
επιστήμονας είναι και υπέρμαχος της σοκολάτας.
Για
τη σχέση της βαρύτητας - κίνησης -γήρατος, για τον λόγο που πρέπει να
κοιμόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι, για τη σχέση της με τη σοκολάτα αλλά και
για το τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι αν αποφασίζουν να κάνουν
αποικίες στο διάστημα , μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ κ. Βερνίκου στο περιθώριο της
συνάντησής της με τον κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ,
Θεόδωρο Δαρδαβέση. Η καταγόμενη από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου , με
ρίζες από την Σίφνο και τις οικογένειες εφοπλιστών Ευγενίδη και
Βερνίκου, Ιωάννα Βερνίκου αν και έχει συνταξιοδοτηθεί και δεν είναι
πλέον ενεργό στέλεχος της NASA(όπου είχε προσληφθεί το 1964) σήμερα στα
85 της χρόνια παραμένει επιστημονικά και ερευνητικά δραστήρια.
Ερ. Τι σχέση έχει η βαρύτητα με την κίνηση και το γήρας;
Απ.
Όταν είμαστε καθιστοί ή ξαπλωμένοι μειώνεται η βαρύτητα και είμαστε σε
μια κατάσταση που μιμείται την μικροβαρύτητα. Όταν είμαστε όρθιοι
υπάρχει η βαρύτητα που είναι η κάθετη δύναμη από το κεφάλι προς το
κέντρο της γης. Αν ξαπλώσουμε η βαρύτητα μειώνεται γιατί γίνεται
οριζόντια και αυτό δημιουργεί όχι μόνο τα συμπτώματα έχουν οι
αστροναύτες όταν είναι στη μικροβαρύτητα, αλλά και αυτά του γήρατος. Και
αυτό ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα και για όλους τους γύρω μου που δεν
το πίστευαν στην αρχή. Μάλιστα έγραψα το 1986 ένα φυλλάδιο με τίτλο
"Gravity: Aging parallel processes" γιατί δεν το πίστευε κανείς πως ήταν
το ίδιο. Και μετά αρχίσαμε να κάνουμε μετρήσεις στους ηλικιωμένους και
στους εθελοντές που βάζαμε στο κρεβάτι. Παρατηρήσαμε ότι μέσα σε επτά
μέρες δημιουργήθηκε αυτή η αλλαγή προς το γήρας. Στους κατακεκλειμένους η
γήρανση αρχίζει από την πρώτη μέρα μέσα σε ώρες.
Ερ.Όμως και όταν κοιμόμαστε είμαστε ξαπλωμένοι, γερνάμε και στον ύπνο μας;
Απ.
Αυτό είναι άλλο πράγμα. Έχουμε τη γη που περιστρέφεται και έχουμε τη
βαρύτητα , έχουμε την ημέρα και έχουμε τη νύχτα. Τη νύχτα όταν
ξαπλώνουμε για να κοιμηθούμε , το σύστημα- το σώμα μας "κλείνει".
Θεωρητικά γι αυτό δεν ουρούμε , συνήθως, τη νύχτα αλλά κι αν θέλουμε να
ουρήσουμε μπορούμε να το αλλάξουμε. Ο οργανισμός αντιλαμβάνεται πότε
είναι νύχτα και πότε είναι ημέρα. Γι αυτό ο άνθρωπος μόλις ανοίξει τα
μάτια του και δει το φως σηκώνεται όρθιος. Στους πόλους της γης , εκεί
που είναι έξι μήνες ημέρα και έξι ημέρες νύχτα, παρατηρούνται πολλές
αυτοκτονίες. Στο σωστό δεν είναι να κοιμόμαστε σε οποιαδήποτε συνθήκη.
Το σωστό είναι να κοιμόμαστε στο απόλυτο σκοτάδι, να μην έχουμε κοντά
μας ούτε κινητό , ούτε τηλεόραση ανοιχτή. Τα παιδιά πρέπει να τα μάθουμε
να κοιμούνται στο σκοτάδι . Και οι ηλικιωμένοι που έχουν αϋπνία , θα
πρέπει να κοιμούνται στο απόλυτο σκοτάδι. Διότι το φως δεν το
αντιλαμβανόμαστε μόνο με τα μάτια. Το αντιλαμβανόμαστε κυρίως με τα
μάτια αλλά στο κέντρο του εγκεφάλου υπάρχουν και οι υποδοχείς που
απορροφούν το φως".
Ερ. Κάθε πότε πρέπει να κινούμαστε;
Απ.
Συνέχεια , σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ένα παιδί όταν γεννιέται
κουνιέται, περπατάει, μεγαλώνει ως τα 20-23 χρόνια και μετά ξεχνά πως
πρέπει να κινείται και κάθεται. Και καθόμαστε και δεν χρησιμοποιούμε την
κίνηση κάθε μέρα στη ζωή μας, την ημέρα, όλη την ημέρα.
Γιατί
το να κάνει κανείς μόνο μία φορά την ημέρα κάνεις γυμναστική και
νομίζει ότι κάτι έκανε δεν είναι η απάντηση. Πρέπει να κινούμαστε
συνέχεια , να αλλάζουμε στάση όλη την ημέρα. Όσοι κάνουν καθιστική
δουλειά θα πρέπει να σηκώνονται , να έχουν ένα ρολόι που να τους θυμίζει
να σηκώνονται κάθε μισή ώρα
Ερ. Πώς μπορούν να αποφύγουν το πρόωρο γήρας αυτοί που λόγω κάποιας πάθησης είναι καθηλωμένοι στο κρεβάτι;
Απ.
Πρέπει με κάποιο τρόπο να σηκώνονται ώστε να έχουν συνεχή εμπειρία της
βαρύτητας . Υπάρχουν κρεβάτια που τους ανεβάζουν , υπάρχουν συστήματα με
αναρτήσεις που μπορούν να τους σηκώνουν .Οι παραπληγικοί το παλιό καιρό
ήταν στο κρεβάτι,δεν σηκωνόταν και πέθαιναν. Σιγά σιγά μάθανε ότι
μπορούσαν να καθίσουν σε κουνιστή καρέκλα. Στην αρχή ήταν σκυφτοί και
δεν ήταν υγιείς. Σιγά-σιγά μάθανε ότι αν άλλαζαν τη στάση τους γίνονταν
καλύτερα. Ακόμη και μια μικρή μετακίνηση κάνει καλό . Αυτό είναι το
κύριο, γιατί το αυτί αισθάνεται την αλλαγή στην ισορροπία. Βασικά στο
αυτί είναι δύο στοιχεία. Είναι οι ημικύκλιοι σωλήνες με τη λήκυθο κάτω, η
οποία αισθάνεται τη γωνιακή επιτάχυνση , και κάτω είναι δύο κυστίδια
και εκεί είναι οι υποδοχείς της βαρύτητας, όπου είναι οι ωτόλιθοι, για
τη γραμμική επιτάχυνση.
Ερ.
Στη δεκαετία του '80 ανοίξατε με τον σύζυγό σας στο Λονδίνο ένα
κατάστημα σοκολάτας και το 2012 γράψατε συγγράψατε με τον σύζυγό σας το
βιβλίο "Αdventures in Chocolate". Μήπως σχετίζεται η σοκολάτα με τις
έρευνες που κάνατε;
Απ.
Η ζωή μου στη σοκολάτα ή σοκολάτα στη ζωή μου άρχισε με αυτό που
λέγεται κρίση μέσης ηλικίας. Όταν είμαστε γύρω στη μέση ηλικία θέλουμε
να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Η δουλειά μου ήταν να συντάσσω αναφορές
(reports) και να μετέχω σε συνεδριάσεις και μετά τίποτα . Οι έρευνες
μέχρι να τις κάνεις να τις δημοσιεύσεις ( αν δημοσιευτούν) παίρνουν πολύ
καιρό . Φυσικά η εργασία είναι ενδιαφέρουσα αλλά ο ερευνητής χαίρεται
και αισθάνεται ικανοποιημένος όταν αναγνωριστεί το έργο του. Ενώ με τη
σοκολάτα η χαρά και ικανοποίηση έρχονται άμεσα. Ήθελα να κάνω κάτι με τα
χέρια μου και να βλέπω το αποτέλεσμα αμέσως . Δεν υπήρχε άνθρωπος που
να ερχόταν στο μαγαζί και να μην έφευγε ευτυχισμένος με χαμόγελο . Αυτό
είναι ωραίο πράγμα είναι άμεση ικανοποίηση. Κάποτε λέγανε ότι δεν πρέπει
να τρως σοκολάτα γιατί δεν είναι καλό για την υγεία. Όχι , αυτό δεν
ισχύει και ο καφές και η σοκολάτα κάνουν καλό.
Ερ.
Ίσως φαίνεται σαν επιστημονική φαντασία ότι οι άνθρωποι θα κάνουν
αποικίες στο διάστημα. Αν όμως συμβεί αυτό, πώς θα επηρεαστούν από την
έλλειψη βαρύτητας;
Απ.
Θα πάρουνε τη βαρύτητα μαζί μας με την φυγόκεντρο που μπορεί να είναι
σε καψούλα ή στο έδαφος αν πάνε στη Σελήνη . Η Σελήνη έχει βαρύτητα αλλά
δεν είναι αρκετή για να την αισθανθεί σωστά το σώμα και ο άνθρωπος
είναι μεν όρθιος αλλά πετάει. Και το αστείο είναι ότι όταν έστειλαν τους
αστροναύτες και τους είδαμε να χοροπηδάνε είπαμε ότι μπορούμε να την
αυξήσουμε την βαρύτητα που υπάρχει με ασκήσεις. Αλλά το βράδυ όταν
γύριζαν στην καψούλα να κοιμηθούν κοιμόνταν όρθιοι γιατί δεν υπήρχε
αρκετός χώρο για να ξαπλώσουν. Έτσι παρόλο που υπήρχε η βαρύτητα
μπορούσαν να έχουν καλούτσικο ύπνο όρθιοι. Δυστυχώς οι μηχανικοί έχουν
τη δική τους άποψη. Και για αυτό η τεχνητή φυγόκεντρος που έχουμε πολλές
μελέτες, για το πώς να τη δημιουργήσουμε στο διάστημα , δηλαδή είτε όλο το
σκάφος να κινείται είτε να υπάρχει ένα σύστημα εντός , δεν έχει γίνει
γιατί κοστίζει ακριβά και γιατί ο ηλεκτρισμός δεν επαρκεί.
Ποια είναι η Ιωάννα Βερνίκου
Η
Ιωάννα Βερνίκου ,γνωστή Dr. Joan Vernikos, γεννήθηκε το 1934 στην
Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς. Σπούδασε
φαρμακευτική-φαρμακολογία στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου και δίδαξε
φοιτητές Ιατρικής στο Ohio State University πριν προσληφθεί στη NASA το
1964. Στη NASA διετέλεσε διευθύντρια Life Sciences (1993 - 2000) .
Σήμερα είναι πρόεδρος της ThirdΑge LLC δίνει συμβουλές ζωής μέσα από τα
βιβλία της, τα σεμινάρια και τις διαλέξεις της.
Ας ξεκινήσουμε από μια παραδοχή: ένα έθνος το οποίο είναι
εθνικά υπερήφανο σε υπέρμετρο βαθμό , είναι ένα έθνος που έχει ελάχιστα
να επιδείξει στο παρόν του. Ένα τέτοιο έθνος είναι και το δικό μας. Η αποθέωση ενός "αρχαιοελληνικού", χρυσού παρελθόντος, το οποίο
απέχει έτη φωτός από το σήμερά μας, είναι κάτι που διαπερνά τα χρόνια
της μεταπολίτευσης με σταθερό βηματισμό. Πιο σταθερό κι από εκείνο των στρατιωτικών παρελάσεων. Από το εθνικιστικό κιτς της χούντας περάσαμε στην παρελθοντολαγνεία
της μεταπολίτευσης, την ώρα που στήσαμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα
εργαλειακό, αναποτελεσματικό, και σαθρό, αφού τροποποιείται κάθε τρεις
και λίγο. Είναι το λιγότερο λυπηρό να βλέπεις παιδιά στις μαθητικές παρελάσεις
τα οποία δεν γνωρίζουν την ιστορία του τόπου τον οποίο υποτίθεται πως
τιμούν στις εθνικές εορτές. Παιδιά που πιστεύουν πως στο "έπος του '40"
οι Έλληνες πολέμησαν τους Τούρκους στα βουνά της Πίνδου. Παιδιά που
αγνοούν τις σφαγές στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα ή μάλλον, έχουν ξεχάσει
όσα "παπαγάλισαν" για αυτές, απλά και μόνο για να περάσουν επιτυχώς ένα
κάποιο τεστ ιστορίας. Δεν φταίνε όμως τα παιδιά. Το εκπαιδευτικό σύστημα αντανακλά συνολικά, την εικόνα της χώρας. Η προχειρολογία, η παπαγαλία, η ευκολία, το "ωχ αδερφέ δεν πειράζει", είναι θεμελιώδη στοιχεία της μετανεωτερικής Ελλάδας. Και όλα αυτά ξεκινούν από το κεφάλι. Όταν όμως κάποιος τολμήσει να μιλήσει για όλα αυτά, είναι ανθέλληνας. Σαν τα κορίτσια που
έγιναν στρατιωτάκια τα οποία άρχισαν να ξεκουρδίζονται στη προσφυγική
Νέα Φιλαδέλφεια, μπροστά στους σύγχρονους κοτζαμπάσηδες του συστήματος,
μπροστά στους θεματοφύλακες της συντήρησης και της μικροαστικής
μετριότητάς μας. Μια καλλιτεχνική παρέμβαση άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για να
εκτοξευτούν λογής λογής πικρόχολα και σεξιστικά σχόλια. Το επιχείρημα
όμως ότι ήταν "μαθήτριες" που δε σεβάστηκαν τον εθελοντικό θεσμό
κατέρρευσε, αφού οι κοπέλες αυτές ανέβασαν ένα καλλιτεχνικό δρώμενο,
όπως , κατ' αναλογία, θα σήκωναν ένα πανό ή θα φώναζαν κάποιο σύνθημα. Δεν φταίνε τα παιδιά. Δεν φταίνε οι νέοι. Οι νέοι είναι η φωνή της
αλλαγής. Και πρόοδος χωρίς αλλαγή, δεν υπάρχει. Όπως και δεν υπάρχει
αλλαγή χωρίς αμφισβήτηση. Αν δεν γκρεμίσεις το τοτέμ σου, δεν μπορείς να
το επανασυστήσεις σε βελτιωμένη εκδοχή. Πριν οι θεσμικοί παράγοντες "λιθοβολήσουν" τα κορίτσια αυτά, όφειλαν να τα ακούσουν, να δουν τα επιχειρήματά τους, να μάθουν γιατί αποφάσισαν να κάνουν επίκληση στους Monty Python και στο καυστικό τους χιούμορ. Πριν σηκώσουν το δάχτυλο στους νέους, οφείλουν να κατανοήσουν γιατί
οι νέοι αντιδρούν. Όμως εν τέλει, μπορώ να καταλάβω γιατί τους σηκώνουν
το δάχτυλο με τόση ευκολία. Είναι ξέρετε σκληρό να σε φέρνει ο άλλος τόσο απλά, μέσα σε
δευτερόλεπτα, μπροστά στο κατακερματισμένο σου είδωλο. Χρειάζεται
παιδεία και ανοιχτό μυαλό για να δεχθείς την ένδειά σου. Χρειάζεται να
έχεις "μπάλες" για να αποδεχθείς τα λάθη σου και να προσπαθήσεις να τα
αλλάξεις μαζί με εκείνον που στα επισημαίνει. Χρειάζεται πάνω απ' όλα
ήθος για να κάνεις αυτοκριτική. Το σύστημα όμως πάντοτε έτσι λειτουργούσε. Βολεύεται με το
ψευδεπίγραφο κλέος, βολεύεται με την ημιμάθεια, βολεύεται να έχει έναν
κοιμώμενο πολίτη στο πλευρό του που θα ψηφίζει πειθήνια ή θα απέχει από
τα κοινά χωρίς να πολυδιαμαρτύρεται. Έτσι δεν διακυβεύονται τα κεκτημένα
του συστήματος, τα κέρδη της ολιγαρχίας. Όπως επισήμαναν οι κοπέλες στο κείμενό τους, όπως αναρτήθηκε στην Εφ. Συν:"Στα
μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την
έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν
για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού
τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων. Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των
απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας,
λοιπόν". Η Ελλάδα λοιπόν της "αριστείας" θα έπρεπε να χωράει την αμφισβήτηση,
τη διαφορετική φωνή, την επαναστατικότητα, και θα έπρεπε να προχωρά προς
το νέο μέλλον της αγκαλιά με την αλληλεγγύη και τη συνευθύνη. Αλλά
είπαμε, αυτά τα πράγματα είναι για κάποιους, "αντισυστημικά". Αναρωτιέμαι δε, όσοι ζητούν "ταυτοποίηση" των κοριτσιών και εντοπισμό
τους, τι ακριβώς ζητούν; Να τιμωρηθούν από το ποινικό κώδικα για
"αστείο βηματισμό"; Ή για διασπορά "επικίνδυνου πολιτιστικού υλικού
βρετανικής προελεύσεως;".
Πού να ανέβαζαν και δρώμενο από το "Life of Brian" δηλαδή... Φυλάκιση σε απομόνωση για δέκα χρόνια και δημόσιο μαστίγωμα στη μέση της πλατείας Συντάγματος προς παραδειγματισμό.
Προσωπικά πάντως βρίσκω υπέροχο το γεγονός ότι αυτές τις ώρες
εκατοντάδες πιτσιρίκια θα βλέπουν βιντεάκια των Monty Python στο YouTube
και θα γελάνε. Πραγματικά, υπέροχο. ΥΓ. Όσο για τις μαθητικές παρελάσεις; Δεν θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να
αντικατασταθούν από μαθητικές επετειακές εβδομάδες δράσης, ενημέρωσης
και επιμόρφωσης σχετικά με τις θηριωδίες των ναζί και τους ήρωες της
πατρίδας; Δεν θα ήταν προτιμότερο να μάθουν τα παιδιά μας να στήνουν
μόνα τους τις εθνικές εορτές με τη φαντασία και την όρεξή τους; Με τα
δικά τους τραγούδια και τα θεατρικά τους δρώμενα, στα πρότυπα κρατών του
όχι και τόσο μακρινού μας εξωτερικού; Λέω εγώ τώρα...
Μεγάλη εκδήλωση του Tvxs.gr για τη Novartis… «ακατάλληλη για διεφθαρμένους»
Μεγάλη εκδήλωση για το σκάνδαλο Novartis θα πραγματοποιήσει το Tvxs.gr, την Πέμπτη 7 Νοεμβρίου στις 19:30 στο Cine ΤΡΙΑΝΟΝ, κατά την οποία θα προβληθεί το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της ελβετικής τηλεόρασης«Η Στρατηγική»,
που ρίχνει φως στα άδυτα της Novartis με βίντεο ντοκουμέντα στελεχών
της φαρμακοβιομηχανίας, αλλά και συνεντεύξεις προστατευόμενων μαρτύρων,
που κατέθεσαν στις αμερικανικές αρχές και ξετυλίγουν τις παράνομες
πρακτικές της εταιρείας. Το ντοκιμαντέρ θα το παρουσιάσει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου. Την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τους Μαρία Ροζέλι και Μάρκο Ταλιαμπούε, ερευνητές δημοσιογράφους, δημιουργούς του ντοκιμαντέρ, οι οποίοι από την έρευνά τους διαπίστωσαν πως πρόκειται για «ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που γνώρισε ο κόσμος των φαρμακευτικών εταιρειών», αλλά και τον Παύλο Σαράκη, δικηγόρο των προστατευόμενων μαρτύρων στις ΗΠΑ. Info Πέμπτη 7 Νοεμβρίου, 19:30 Cine ΤΡΙΑΝΟΝ (Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων 101 10434, Αθήνα) Είσοδος ελεύθερη Η σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook
1. Δωσίλογοι: Οι Έλληνες που στράφηκαν κατά των Ελλήνων 
ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΛΑΖΟΥ* 
ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΚΕΙΟΣ (556 π.Χ.-468 π.Χ.)
ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΑΧΥΝΣΗ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ
