ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ Ο ΠΑΣΑ ΛΙΓΔΗΣ;

Μισθός 250.000 ευρώ την εβδομάδα για το Νικολά Σαρκοζί!

Σάλο έχει προκαλέσει η είδηση ότι η επενδυτική τράπεζα Morgan Stanley προτίθεται να δώσει αμοιβή της τάξεως των 250.000 ευρώ στο Νικολά Σαρκοζί για να αναλάβει τη θέση συμβούλου συνεδρίων. Θα τους κοστίσει περίπου 5.550 ευρώ το λεπτό, μιας και η συνολική αμοιβή είναι για μόλις 45 λεπτά της ώρας. Σύμφωνα με δημοσίευμα του "L' Expansion.com", ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας δεν έχει απαντήσει ακόμα, αν και όπως είχε αφήσει να εννοηθεί κατά το παρελθόν, σκοπεύει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Μπιλ Κλίντον, ο οποίος μόλις άφησε την Προεδρία έγινε εισηγητής ομιλιών σε συνέδρια. Κάπως έτσι, το 2008 ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ αύξησε τον τραπεζικό του λογαριασμό κατά 5,7 εκατ. δολάρια!

Η είδηση από τα διεθνή πρακτορεία 

  

Τι σας εκπλήσσει η είδηση, προς τι  η απορία;

Μπορεί Εγώ να συγκριθώ μ΄έναν κοινό παρία;

Ο Σαρκοζί είμαι Εγώ, γόνος του Ναπολέων,

γιατί διαμαρτύρεται ο πάσα λίγδης, ο κάθε  πειναλέων;

Πράμα δεν είν΄ αφύσικο η εξομοίωση ποδών και κεφαλής;

Ο  ουραγός ακολουθεί , δε συμπορεύεται με τον επικεφαλής!

ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ

 *********************
Οι επιπτώσεις των δαπανών υγείας

 στο εισόδημα

Δημήτρης Ν. Πατσάκης

 Πηγή: tovima.gr:  29/08/2012 12:42

          
            

Με εξαιρετικό ενδιαφέρον πληροφορήθηκα την "είδηση" της πρότασης της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας για την αναλογική συμμετοχή των πολιτών στις δαπάνες που αφορούν την συμμετοχή τους στα έξοδα προαγωγής υγείας, θεραπείας και νοσηλείας. Παρά ταύτα, η σχετική "ιδέα" δεν είναι καινοφανης.

Τον Οκτώβριο του 2010, από τις στήλες του τότε ημερήσιου "Β" είχα προτείνει ακριβώς το ίδιο.Η πρόταση, με επικαιροποιημένο πίνακα, είχε επίσης δημοσιευθεί στην έγκυρη "ΔΙΑΓΝΩΣΗ" προ μηνών (φ.239,1-15/4/12). Μη ανήκοντας, ωστόσο, στην χορεία των "σοφών" που επι χρόνια εισηγούνται λύσεις εις "ώτα μη ακουόντων" (άλλωστε από τον Ιανουάριο του '12, "διέρρευσε" στον Τύπο η σκέψη από τους ίδιους), κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το συγκεκριμένο μέτρο. Η υιοθέτηση ενός "μοντέλου" πλήρως συμμορφούμενου με την συνταγματική επιταγή της αναλογικής συμμετοχής στα βάρη, είναι δόκιμη, ιδιαίτερα μετά την σχετική πτώση των τιμών στα φαρμακευτικά σκευάσματα, όπως τουλάχιστον αποδεικνύεται από τα επίσημα στοιχεία των φορέων ασφάλισης περίθαλψης (βλ. ιστότοπο Γ.Γ.Κ.Α).

Αυτό που παραμένει προς διερεύνηση, είναι η εκλογίκευση της πρόσβασης στις δομές α΄βάθμιας περίθαλψης, όπου και εξακολουθεί να παρουσιάζεται υπερ-συνταγογράφηση (δηλώσεις Υ.Υ. κ. Λυκουρέντζου). Εξάλλου, η διατήρηση "αυτοδιοικούμενων" φορέων εκτός Ε.Ο.Π.Υ.Υ, παρόλη την χρηματοδότησή τους από "κοινωνικούς πόρους",εξακολουθεί να δημιουργεί απορίες. Ακόμη και εντός του ίδιου επαγγελματικού κλάδου (περίπτωση 5 ταμείων υγείας Δικηγόρων και Συμβολαιογράφων) οι αποκλίσεις είναι τεράστιες (Κ.Π/Υ 2009-τελευταία διαθέσιμα στοιχεία). Οι λειτουργοί της Υγείας (ΤΣΑΥ) είχαν, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, το χαμηλότερο κόστος κ/κ δαπάνης περίθαλψης (θαύμα!!!).

Σε γενικές γραμμές, η Πολιτεία οφείλει να εφαρμόσει την ισονομία των πολιτών, διαρκές ζητούμενο της δημοκρατικής λειτουργίας. Η ίδια δαπάνη (ίδια πάθηση-ίδιο φάρμακο) δεν επιβαρύνει το ίδιο τον -πραγματικά- μη έχοντα (χαμηλοσυνταξιούχο-χαμηλόμισθο-άνεργο) με τον συν-ασθενή του χωρίς υποχρεώσεις (ενοίκιο ή στεγαστικό δάνειο,τέκνα,μη εργαζόμενη σύζυγο κ.ο.κ) και με υψηλότερη -κατά δήλωση- οικονομική επιφάνεια. Ακόμη και εντός του Ε.Ο.Π.Υ.Υ, οι κ/κ δαπάνες (φάρμακα) των δικαιούχων του Ο.Γ.Α. είναι υψηλότερες από αυτές των Ι.Κ.Α-ΟΑΕΕ

ΕΝΑΣ ΘΕΡΜΟΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ

Τι χρωστάμε στην Ελλάδα

Επιμέλεια: Σάκης Μαλαβάκης

"Τα Νέα", Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

«Η αποκοπή μιας χώρας από το ευρώ; Πρόκειται για μια φρικτή προοπτική! Γιατί το ευρώ είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένα νόμισμα. Είναι μια γλώσσα κατανοητή από όλους. Οπως ήταν κάποτε τα Αρχαία Ελληνικά, στα οποία η γερμανική γλώσσα οφείλει μερικά από τα πιο όμορφα ποιήματά της». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε ο πολυβραβευμένος γερμανός συγγραφέας Μάρτιν Βάλζερ άρθρο του που δημοσιεύθηκε στη «Frankfurter Allgemeine Zeitung», όπου αναγνωρίζει τη σημασία του ευρώ ως παράγοντα πολιτισμικής συνέχειας και συνοχής. Ο 85χρονος συγγραφέας θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής γερμανικής λογοτεχνίας. Βασικοί πρωταγωνιστές των έργων του είναι άνθρωποι αδύναμοι που υπόκεινται στη διαβρωτική επίδραση της όποιας εξουσίας. Στην Ελλάδα έχουν μεταφραστεί μεταξύ άλλων τα μυθιστορήματά του «Η υπεράσπιση της παιδικής ηλικίας» (Εστία, 2001), «Η πηγή» (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001) και «Ο θάνατος ενός κριτικού» (Εστία, 2004).

Ο κορυφαίος εκπρόσωπος της μεταπολεμικής γερμανικής λογοτεχνίας, μαζί με τον Γκίντερ Γκρας, τάσσεται φανατικά υπέρ του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και θεωρεί πως το επόμενο απαραίτητο βήμα που πρέπει να πραγματοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η δημοσιονομική ενοποίηση. Και για να συμβεί αυτό - υποστηρίζει ο Βάλζερ - περισσότερο από ένα κοινό όραμα είναι απαραίτητη μια σειρά από νομοθετήματα των οποίων η σταδιακή εφαρμογή θα οδηγήσει και στη δημοσιονομική ένωση.

Ο γερμανός στοχαστής, όμως, δεν μένει προσκολλημένος στην οικονομική πλευρά του πολυσύνθετου ευρωπαϊκού ζητήματος. Κάνει ένα βήμα παραπέρα και μετατρέποντας το ζήτημα της κρίσης σε ζήτημα πολιτισμικής συνέχειας και συνοχής, αναρωτιέται «αν οι Ευρωπαίοι είναι υποχρεωμένοι να απαλείψουν τις πολιτισμικές τους διαφορές» εξαιτίας του κοινού νομίσματός τους. Η απάντηση του Βάλζερ είναι ξεκάθαρη. Το κοινό νόμισμα δεν πρόκειται να εξισώσει τις πολιτισμικές διαφορές ή τις διαφορές νοοτροπίας μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών (όπως άλλωστε δεν εξισώθηκαν οι γλωσσικές διαφορές), επειδή η Ευρώπη κατέχει μια εξαιρετική παράδοση μάθησης και κατανόησης που ξεπερνά τα όποια σύνορα. Το μοναδικό για το οποίο δεν πρέπει να ανησυχούν οι οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές είναι οι πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών.

Ο Βάλζερ θεωρεί πως η κυκλοφορία του ευρωπαϊκού κοινού νομίσματος ήταν κάτι το αναμενόμενο. Κάτι που συνέβη αβίαστα, σχεδόν φυσιολογικά. Κουβαλώντας στις πλάτες τους δεκάδες αιώνες κατά τους οποίους σχημάτισαν αξίες και ιδέες που πλέον αποτελούν κοινή κληρονομιά όλων των ευρωπαϊκών λαών, το μόνο που απέμενε να πραγματοποιήσουν οι Ευρωπαίοι ήταν η νομισματική ενοποίηση. «Δεν έπεσε από τον ουρανό» η ιδέα του ευρώ, γράφει χαρακτηριστικά και δηλώνει αδιάφορος ως προς τα όσα υποστηρίζουν οι επικριτές τού κοινού νομίσματος. Αναγνωρίζει στους οικονομικούς αναλυτές το ελαφρυντικό της μη κατανόησης της έννοιας της «αλληλεγγύης» και ισχυρίζεται πως το μόνο που μπορούν κάνουν οι ευρωπαίοι πολίτες είναι να είτε να ακούσουν τα όσα δυσοίωνα προβλέπουν οι αναλυτές είτε να τα παραβλέψουν. Ο ίδιος εμφανίζεται συγκρατημένα αισιόδοξος ως προς το μέλλον του κοινού νομίσματος και αποκαλύπτει πως εγγυητής της εμπιστοσύνης του στο ευρώ είναι, παραδόξως, ο Σόιμπλε.

Αλλά καθώς το μέλλον της Ευρώπης δεν είναι ζήτημα αποκλειστικά πολιτικό, πόσω μάλλον οικονομικό, ο Μάρτιν Βάλζερ εκφράζει τις απόψεις του για το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου όχι ως απλός ευρωπαίος πολίτης αλλά ως ευρωπαίος διανοούμενος. «Πόσο μακριά φθάσαμε εμείς οι άνθρωποι των γραμμάτων και πριν από πόσο καιρό; Τι είναι η Ευρώπη για τους πολιτικούς και τους ειδικούς αναλυτές;» αναρωτιέται, για να απαντήσει αμέσως έπειτα πως η Ευρώπη είναι «ο Σαίξπηρ, ο Αμλετ και η Εκάβη. Αυτή είναι η Ευρώπη».

Ενα από τα παραδείγματα που φέρνει ο γερμανός στοχαστής υπέρ του ισχυρισμού του ανάγεται στο μακρινό 1799 και πρωταγωνιστής είναι ο Φρίντριχ Χέλντερλιν. Σε ένα σχεδίασμα που απέστειλε ο Χέλντερλιν σε κάποιον φίλο του με θέμα την έκδοση ενός μηνιαίου περιοδικού ποίησης, ο γερμανός λυρικός υπογράμμιζε πως τα κείμενα που θα δημοσιεύονταν στο περιοδικό θα έπρεπε να εμπεριέχουν χαρακτηριστικά στοιχεία από τις ζωές των ποιητών «αρχαίων και νέων, του Ομηρου και της Σαπφώς, του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Οράτιου και του Ρουσό, του Σαίξπηρ», και να αναδεικνύουν ό,τι είναι «παράδοξα όμορφο» μέσα στο έργο τους, «ο χαρακτήρας του Αχιλλέα, ο Προμηθέας του Αισχύλου, η Αντιγόνη, ο Οιδίποδας του Σοφοκλή». Ο λόγος που ο Βάλζερ αναφέρεται στον Χέλντερλιν, ο οποίος εξυμνεί τους αρχαίους Ελληνες, δεν είναι γιατί η Ελλάδα αποτελεί σήμερα το κύριο πρόβλημα του ευρώ αλλά για να δείξει πως ένας 24χρονος ποιητής που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νίρτιγκεν, ζούσε ταυτόχρονα σε περισσότερες από μία ευρωπαϊκές χώρες, πως ο εσωτερικός του κόσμος ήταν γεμάτος με εικόνες μιας χώρας (της Ελλάδας) μακρινής και άγνωστης, πως αυτή η χώρα αποτελούσε τμήμα της συνείδησης και της ταυτότητάς του. «Η λογοτεχνία ήταν ανέκαθεν ευρωπαϊκή», γράφει ο Βάλζερ, «η λογοτεχνική πατρίδα μας ήταν πάντα η Ευρώπη». Και παραθέτει ένα ποίημα από τους «Υμνους και τις Ωδές» του Χέλντερλιν για να υπενθυμίσει πως ο εξαιρετικός γερμανός ποιητής έμαθε να γράφει βάσει ελληνικών ασκληπιάδειων στίχων, πως το έργο του βρίθει από Ελλάδα.

«Τι είναι αυτό που με αλυσοδένει σε αυτές τις ευλογημένες αρχαίες ακτές που τις αγαπώ περισσότερο και από την ίδια μου την πατρίδα;» αναρωτιέται ο Χέλντερλιν στους «Πατριωτικούς Υμνους» και ο Βάλζερ συνεχίζει τον συλλογισμό του μιλώντας για έναν άλλο εξαιρετικό ευρωπαίο στοχαστή και «οπαδό του φιλοσόφου Διόνυσου», τον Φρίντριχ Νίτσε. Στο «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» ο Νίτσε αναδεικνύει την «πολιτιστική έννοια της Ευρώπης» η οποία περιλαμβάνει «μονάχα εκείνους τους λαούς ή τμήματα λαών των οποίων το κοινό παρελθόν βασίζεται στην ελληνικότητα, στη ρωμαϊκότητα, στον εβραϊσμό και στον χριστιανισμό». Είτε πρόκειται για ηθική είτε για φιλοσοφία, είτε για μόδα ή για πολιτική είτε για θρησκεία ή τέχνη, ο Νίτσε, υποστηρίζει ο Βάλζερ, την ερμηνεύει πρώτα ως Ευρωπαίος και έπειτα ως Γερμανός.

Επιθυμώντας να αναδείξει τις ισχυρούς πολιτισμικούς δεσμούς που υπάρχουν μεταξύ των λαών της Ευρώπης και οι οποίοι αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία οικοδομήθηκε στο παρελθόν η ιδέα, ενώ τώρα εξελίσσεται η πραγματικότητα, της ενωμένης Ευρώπης, ο Βάλζερ κλείνει το άρθρο του υπογραμμίζοντας ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε στη μικροψυχία (η οποία εμφανίζεται ως ανταγωνισμός) να κυριαρχήσει, ότι αυτό που έχει σημασία για την Ευρώπη είναι να συνεχίσει να υπάρχει ως ιδέα, γιατί η Ευρώπη δεν είναι ούτε μια λέσχη εκλεκτών μελών ούτε μια συνομοσπονδία κρατών στην οποία την εξουσία κατέχει μια υπέρτατη Αρχή. «Η σωστή Ευρώπη - καταλήγει ο Βάλζερ - είναι μια κοινότητα μάθησης που βασίζεται στην αυτόβουλη συμμετοχή και στην αυτοδιάθεση».

ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΤΙ Θ΄ ΑΠΟΓΙΝΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ;

- Γιε μου, γιατί θέλεις να  διακόψεις το σχολείο,
τώρα που πρόκειται να  ανοίξει ξανά τις πύλες του;
- Γιατί πατέρα  μισώ τα Ελληνικά, τη Χημεία,
 την Ιστορία, τη Φυσική, τη Γεωγραφία, γενικά
όλα τα μαθήματα ,εκτός από τη Γυμναστική.
-Ξέρεις όμως  , παιδί μου, τι θα  απογίνεις στη ζωή,
 αν δε σπουδάσεις;
-Τίποτα, δε θέλω να γίνω τίποτα! Όπως εσύ και η μαμά ,
που, αν και σπουδάσατε τριάντα χρόνια , τώρα  είστε
 άνεργοι και φαγώνεστε  όλοι μέρα κατηγορώντας
 ο ένας τον άλλο για τη κατάντια μας!

ΤΡΩΤΑ,ΟΛΑ ΤΡΩΤΑ!

                                                    Στους φίλους Τάσο Μ. και Τάσο Κ.

                                                         ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ

Ήταν ένας περίεργος Αχιλλέας.
Ακύρωσε το άτρωτο
κι έγραψε και στην άλλη φτέρνα
και στο πρόσωπο και στο στήθος:
" Τρωτά, όλα τρωτά"!

                                                                                                                     

 

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ*

                                                                                                                                  (1914-2004)

*Ἡ ἐπίσημη ἱστοσελίδα τοῦ Κώστα Μόντη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ή ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ;

Γραμματα Aναγνωστων

 Σ. Πέρες - Αλ.Τσίπρας, μια βουβή συνάντηση με νόημα 

 Κύριε διευθυντά 

Στις 6 Αυγούστου, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μετέβη εκτάκτως στην Αθήνα από το Ροδάκινο του νομού Ρεθύμνου στη Nότια Κρήτη, όπου περνάει τα τελευταία χρόνια τις διακοπές του, και συναντήθηκε με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες. Η συνάντηση διήρκεσε μία ώρα και, μετά την ολοκλήρωσή της, ο Αλέξης Τσίπρας δεν προέβη σε καμιά δήλωση. Πολλά στελέχη, πολιτευτές και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πληροφορήθηκαν την είδηση από τις εφημερίδες και με καθυστέρηση και άσκησαν δημόσια κριτική στην επιλογή του προέδρου τους να συναντηθεί με τον πρόεδρο του Ισραήλ. 
Aλλοι έσπευσαν να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της αναγκαιότητας αυτής της συνάντησης, επισημαίνοντας όμως ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κακώς δεν προέβη σε δήλωση. Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει την ακύρωση όλων των στρατηγικών συμφωνιών με το Ισραήλ. Η βουβή συνάντηση Τσίπρα - Πέρες υποδηλώνει ότι στο επίκεντρο της συζήτησης δεν ήταν τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, αλλά ζητήματα μη συμβατά με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και για τον λόγο αυτό μη ανακοινώσιμα. Ενδεικτικό της σημασίας που είχε για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ η εν λόγω συνάντηση είναι ότι, αν αληθεύει το ρεπορτάζ, ήταν η μοναδική περίπτωση που διέκοψε τον παραθερισμό του. 
Οι άκρως επικίνδυνες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, που προβλέπουν μεταξύ των άλλων την ακύρωση των στρατηγικών συμφωνιών με το Ισραήλ, μου προκαλούσαν και μου προκαλούν μεγάλη ανησυχία και γι’ αυτό δεν κρύβω ότι αντέδρασα με ανακούφιση στη διαφαινόμενη μείζονα αλλαγή πολιτικής. Βέβαια, όπως προκύπτει από τις αντιδράσεις, η στροφή έγινε σε επίπεδο ηγεσίας και μερίδας στελεχών του κόμματος, ενώ ένα μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως το μεγαλύτερο, διαφωνεί.
 Ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν άτομα που αντιτίθενται ευθέως ακόμη και στην ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ ή διατηρούν σχέσεις με την παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς. Ερμηνεύοντας την πρόθεση του κόμματος να καταργήσει τις στρατηγικές συμφωνίες με το Ισραήλ, τη στιγμή που ο γείτονάς μας, ο οποίος προβάλλει ποικίλες διεκδικήσεις στο Αιγαίο, έχει μετατραπεί σε ιδιαίτερα υπολογίσιμη περιφερειακή δύναμη, έγραψα παλαιότερα ότι «οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ είναι ή παράφρονες ή ερασιτέχνες ή ψεύτες ή πιθανότατα έχουν την ίδια ατζέντα με το ΚΚΕ». 
Οι ποικίλες ερμηνείες που έδινα τότε εξακολουθούν τυπικά να ισχύουν όλες, δηλαδή, όπως λένε στις ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, all of the above. Εύχομαι και ελπίζω να επικρατήσουν τελικά η σωφροσύνη και ο ρεαλισμός και η σιωπηρή στρατηγική στροφή της ηγεσίας να γίνει επίσημη θέση του κόμματος. Και αυτό μπορεί να γίνει με τρόπο απολύτως συμβατό με την παράλληλη υπεράσπιση των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού. 

Mιχαηλ Πασχαλης - Kαθηγητής Kλασικής Φιλολογίας 

Η Καθημερινή, 28/8/2012

ΜΗΠΩΣ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ;

Προσωπικότητες του κινηματογράφου όπως ήταν στο άνθος

της ηλικίας τους αλλά και  όπως  τους "μεταμόρφωσε" ο πανδαμάτωρ χρόνος.

Ορισμένοι/ες από αυτούς/ές  δεν υπάρχουν , φευ, ανάμεσά μας .Το  όμορφο 
βίντεο, βλέπετε, φτιάχτηκε   το 2010...

Ευχαριστώ το φίλο Τάσο Καλούτσα που μου το έστειλε

SO HOLD MY HAND...

I don't like walking around this old and empty house.

So hold my hand, I'll walk with you my dear

The stairs creak as I sleep,

it's keeping me awake

It's the house telling you to close your eyes

Some days I can't even dress myself.

It's killing me to see you this way.

'Cause though the truth may vary

this ship will carry our bodies safe to shore.

Hey! Hey! Hey!

There's an old voice in my head

that's holding me back

Well tell her that I miss our little talks.

Soon it will all be over, buried with our past

We used to play outside when we were young

and full of life and full of love.

Some days I feel like I'm wrong when I am right.

Your mind is playing tricks on you my dear.

'Cause though the truth may vary

This ship will carry our bodies safe to shore

Hey!

Don't listen to a word I say

Hey!

The screams all sound the same.

Hey!

Though the truth may vary

this ship will carry our bodies safe to shore

You're gone, gone, gone away,

I watched you disappear.

All that's left is a ghost of you.

Now we're torn, torn, torn apart,

there's nothing we can do,

Just let me go, we'll meet again soon.

Now wait, wait, wait for me, please hang around

I'll see you when I fall asleep.

Hey!

Don't listen to a word I say

Hey!

The screams all sound the same.

Hey!

Though the truth may vary

this ship will carry our bodies safe to shore

Hey!

Don't listen to a word I say

Hey!

The screams all sound the same.

Hey!

Though the truth may vary

this ship will carry our bodies safe to shore (x3)