Ο Frank δεν είναι ένα συνηθισμένο κουνέλι Είναι ένα «wrabbit», μια εξαιρετικά ευφυής προσωπικότητα, με φιλοσοφικές ιδέες για τη ζωή και τον κόσμο. Δυστυχώς, το outlook του αμφισβητείται, όταν εξαφανίζονται τα καρότα του γεωργού . Όμως η γρήγορη αντίληψή του τον βοηθάει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να ευημερήσει.
Τετάρτη, Νοεμβρίου 30, 2011
NOCTURNE
César Franck
(1822-1890)
Nocturne *
(1884)
Ποίημα του Louis de Fourcaud
Ερμηνεία:Philippe Jaroussky, countertenor
Στο πιάνο : Jérôme Ducros
*Από το άλμπουμ "Opium"
Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ*ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΕΛΑΚΗ :Πολύ σε πάω, δικέ μου! Τιγκάρεις τον κόσμο στα ψέματα , αλλά οι μαγουλάρες σου ούτε που παίρνουν χαμπάρι από ερυθρίαση, ενώ οι γλαρές ματάρες σου δε δείχνουν ούτε το ελάχιστο ίχνος ενοχής . Ψυχρός δολοφόνος σαν παγωμένο ατσάλι , όπως έλεγε ο αείμνηστος Ιάν Φλέμινγκ... Γιάννη μου , είσαι ο μεταμοντέρνος Μυνχάουζεν της ελληνικής πολιτικής, αυτός που ξέρει να σερβίρει απίθανα παραμύθια με την ίδια φυσικότητα που ο καφεπώλης αλέθει τον καφέ του και ο κρεοπώλης χωρίζει σε μερίδες το κοτόπουλο! Έχοντας κάνει το μεταπτυχιακό σου στον Αντένα και το διδακτορικό σου στον Ελεύθερο Τύπο (τις Μεγάλες Σχολές της Παρλαπίπας, της Σαχλαμάρας και της Προπαγάνδας), είσαι σίγουρα ο ιδανικός για να παρουσιάζεις τη μέρα των αντιπάλων ως νύχτα και τα υστερικά φληναφλήματα του αρχηγού σου σαν την επί του όρους ομιλία του Ιησού.
*ΗΛΙΑ ΜΟΣΙΑΛΟ, ΕΝΤΑΥΘΑ:Πρώτα κάνατε μαλλιά κουβάρια τη δημόσια τηλεόραση και μετά την κοπανήσατε. Πιστεύω ότι έχετε αντιληφθεί το πόσο ηλίθια ήταν η απόφασή σας να καρατομήσετε ιστορικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς αλλά και να μετατρέψετε τους δημοσιογράφους σε κρατικούς υπαλλήλους εν διατεταγμένη υπηρεσία. Αναμένω μια καλή κουβέντα για τους μελλοθάνατους της ΕΡΤ στον κυβερνήτη της Ελληνικής Πολιτείας, μπας και,την τελευταία στιγμή, τους λυπηθεί και δεν τους στείλει στα θυμαράκια.
ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟ: Υπουργάρα , κατά πρώτον επί τη ονομαστική σου εορτή ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , ΥΓΙΕΙΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΙΚΑ! Κατά δεύτερον εύχομαι να πληρώσεις σύντομα τους γιατρούς του ΟΠΑΔ και τους φαρμακοποιούς , γιατί όπως το πας θα μας πεθάνεις όλους, ρε θαθόπουλε, ρε μπλαμπλάκια, ρε φουμαρόπουλε, ρε...ρε...,
άντε να μη με πιάσουν τα διαόλια της απόγνωσης και σου σαλτάρω κανονικά.
ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ: Αλέξη, μαζί σου κι εγώ για το μεγάλο Αριστερό σου Μέτωπο !
Πιστεύω πως δε θα ξεχάσεις να βάλεις στο Μέτωπο τους Αγανακτισμένους Κυνηγούς Πολιτικών Κεφαλών, που τόσο ευσυνείδητα επιτέλεσαν το καθήκον τους ως οργισμένοι πολίτες τον καιρό που πολεμούσατε με νύχια και δόντια εναντίον των Ελλήνων Κουίσλινγκ της Άγγελας Μέρκελ. Αν δεν ανταμειφθούν αυτοί οι μεγάλοι επαναστάτες τώρα που ήρθε η ώρα της Μεγάλης Αλλαγής, πότε θα ανταμειφθούν;
ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΚΑΛΠΗ : Βλέπω ότι έχετε ήδη αρχίσει να φουσκώνετε για τα καλά, αλλά δε γνωρίζω ακριβώς για τον ακριβή χρόνο του τοκετού. Να πιστέψω τον Σαμαρά που μιλάει για τις 19 του Φλεβάρη ή να δώσω λαβή στις φήμες που μιλάνε για αργότερα; Πάντως οφείλω να σας πω ότι έχω την αίσθηση πως πάτε για τρίδυμα ή τετράδυμα...
ΛΑΪΚΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ
"Αναγνώστη αυτού του blog, πρόσεξε καλά τι θα σου πω: Όσα διαβάσεις παρακάτω δεν αφορούν τη Νέα Δημοκρατία , αλλά το... ΠΑΣΟΚ! Όλοι θυμούνται πόσο χρηστή υπήρξε η διακυβέρνηση αυτού του τόπου από το κόμμα μας, στο διάστημα 2004-2009. Παραλάβαμε Χάος και αφήσαμε πίσω μας Κράτος. Επί πέντε χρόνια παραδώσαμε μαθήματα ήθους και αδιάφθορης άσκησης των καθηκόντων μας. Επομένως όλα τα βρομερά και αχρεία που αναφέρει ο καλός συνάδελφός μου αφορούν την περίοδο της διετίας του ΠΑΣΟΚ 2009-2011, όπου ξεχαρφαλώθηκε το σύμπαν, σάπισε μεμιάς και διαλύθηκε η δημόσια διοίκηση. Γι΄αυτό το λόγο το κόμμα μας ζητάει επίμονα τις εκλογές. Θέλουμε να αποκαταστήσουμε το κράτος δικαίου που γκρεμίστηκε από το πράσινο παρακράτος. Κάτω η διεφθαρμένη Χούντα του ΠΑΣΟΚ, Ζήτω η Νέα Δημοκρατία!"
*************************** Λαϊκή διαφθορά
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ,
Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου 2011 |
Δώδεκα χιλιάδες ασφαλισμένοι δεν απογράφηκαν στο ΙΚΑ. Οταν ολοκληρωθεί η διασταύρωση στα ασφαλιστικά ταμεία, ίσως πιάσουμε και τις πενήντα χιλιάδες. Νιάου νιάου στα κεραμίδια δεν κάνει το φοξ τεριέ, συνεπώς οι περισσότεροι αγνοούμενοι έχουν αποβιώσει και Κύριος οίδε πόσα χρόνια τσεπώνουν τις συντάξεις οι σύζυγοι, οι γιοι, οι κόρες και τα εγγόνια. Χρειαζόταν πολύ μυαλό για να γίνει η απογραφή πριν είκοσι, τριάντα χρόνια; Οχι, αλλά ποιος νιαζόταν σ' αυτήν τη χώρα να περιορίσει τη σπατάλη; Ακόμη και σήμερα, που η δημοσιονομική ασυδοσία αναδεικνύεται σε πλήρεις διαστάσεις, ο έλεγχος των ασφαλισμένων έγινε δεκτός από τη συνηθισμένη γκρίνια των τηλεοπτικών πρωινάδικων. Μαύρο δάκρυ έχυσαν οι έμποροι της ευαισθησίας «για τη γιαγιούλα που την ταλαιπωρούν για να αποδείξει ότι ακόμη ζει» και για τα ψυχικά τραύματα που θα της δημιουργούσε το ανάλγητο κράτος. Ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που μαζί με τους μόνιμους προσκεκλημένους των τηλεοπτικών παραθύρων αποφασίζουν ποιοι (πέραν των ήδη δικαιούχων) πρέπει να πάρουν ΕΚΑΣ, ποιοι πρέπει να εξαιρεθούν από το έκτακτο τέλος ακινήτων και ποιοι πρέπει να περνούν από το ταμείο της πρόνοιας.
Στην πραγματικότητα, αυτό που αποκαλύπτετι η απογραφή των ασφαλισμένων είναι μόνο μια ψηφίδα από τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος. Η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. Παραγωγοί που πλαστογραφούσαν τιμολόγια για να τσεπώνουν επιστροφή ΦΠΑ, πλασματικές υπερωρίες στον ΟΣΕ, εξαφανισμένοι καθηγητές και δάσκαλοι, υπερτιμολογήσεις για τις επιδοτήσεις των αναπτυξιακών νόμων, βενζίνη του Στρατού που κατέληγε σε ρεζερβουάρ ΙΧ, αποζημιώσεις για ανύπαρκτες αγροτικές ζημίες ως λύτρα για τους ομήρους των Κοκκινούληδων, ασφαλισμένοι που, κλείνοντας το μάτι στο γιατρό, έπαιρναν φάρμακα για όλο τους το σόι, γιατροί που συνταγογραφούσαν ακατάπαυστα. Η ελληνική εφευρετικότητα έκανε θαύματα, όχι για να δημιουργηθεί και να διανεμηθεί εθνικός πλούτος αλλά για να απομυζηθεί το ταμείο του κράτους. Δεν ξέραμε τίποτε απ' όλα αυτά; Οχι απλώς ξέραμε, αλλά πολλοί από μας μετείχαμε ευχαρίστως στο εθνικό σπορ. Αν σήμερα παριστάνουμε τους ανήξερους, αυτό κάνει να φαινόμαστε ακόμη πιο υποκριτές. Μας βολεύει να παραληρούμε ότι για τα 370 δισεκατομμύρια του χρέους ευθύνονται οι μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων και οι φρεγάτες που γέρνουν. Στην πραγματικότητα το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι ο εθισμός στη διαφθορά και η «εκλαϊκευσή» της. Και αυτή η πληγή δύσκολα θα κλείσει όσο οι δημαγωγοί εξακολουθούν να λένε στον καθένα αυτά που θέλει ν' ακούσει.
30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1900 : Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ
ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΥΑΪΛΝΤ
[www.finddeath.com]
Wilde was released from prison 19 May 1897, and wandered between a small band of friends in England, France and Italy for the next few years. Since the death of his wife in 1898 he had been denied access to his two sons and given £150 a year from her estate to live on. Given his extravagant tastes, this did not go far.
August 1899 he moved from the Hotel Marsollier to the Hotel d’Alsace on the Rue des Beaux-Arts (today this is just called L’Hotel), the owner, Jean Dupoirier, having paid off Wilde’s debts at the former hotel.
He spent the days wandering the streets of Paris, drinking with old friends and supporters who would bump into to him and, shocked by his appearance, feed him, or being blanked by former friends.
April 2, 1900, he went to Palermo and Rome with a friend who paid for him before returning to Paris. A typical day began with breakfast brought up to him at 11, 2pm - a cutlet and two hard boiled eggs, 5pm - he went to the Cafι de la Regence, then dined at the Cafι de Paris until 2 or 3 in the morning. The hotel also provided him with a ration of five bottles a week of Couvoisier. Oscar kept fat n sassy.
His former lover Lord Alfred Douglas (Bosie) inherited £20,000 on the death of his father, the Marquess of Queensbury, the cause of Wilde’s downfall. (Very long but interesting story. That much I know.) During a meal at the Cafι de la Paix, Wilde asked Bosie if he could have an income from his money. Bosie had one of his idiosyncratic tantrums and announced, "I can’t afford to spend anything except on myself," and accused Wilde of "wheedling like an old whore." Wilde replied, "If you do not recognise my claim, there is nothing more to be said.
Oscar suffered an illness from late 1899 which he called, "Mussel poisoning," which gave him red splotches on his arms, chest and back, when scratched. By September of 1900, he was bedridden. Doctor Maurice a’Court Tucker, from the Embassy, visited him often, but could only state that it was not syphilis, because syphilis did not itch. He also advised an operation on Wilde’s ear that had been painful since prison. It had been carried out in his room on October 10. Over the next weeks, he recuperated, enjoying visits from friends during which he made many of the famous last witticisms that are often reported as his last words, notably, "My wallpaper and I are fighting a duel to the death. One or other of us has got to go," "I am dying beyond my means," and, "I can’t even afford to die."
October 29th, he got out of bed and had dinner in his room before going to a cafe with Robert Ross, one-time lover and devoted supporter. They drank absinthe. Warned that it was poison to him, he replied, "And what have I to live for?"
"Just yesterday in the news, a U.S. university unlocked the chemical secret of "Absinthe"* which Oscar was imbibing prior to his decline and demise. Made from the root extract of "wormwood", it has a property that aggravates and disrupts the chemical coordination of brain cell communication in a big way, like, total chaos. It was said to be all the rage among artists and such in Paris at the time even though the French Govt. had outlawed it in 1815. The euphoria was intense, but too often resulted in seizures and, delirium, as
noted in Oscars' final days. Sounds like he should have stuck to the Couvoisier."
The next morning he had a cold and earache. Dr. Tucker diagnosed an abscess in his ear.
Through November he felt worse. Morphine was no longer working as a painkiller, so he switched to opium, chloral and champagne.
From November 27th, he began having periods of delirium, but otherwise still discussed news and literature. November 29th he was described as, "thin, his flesh livid, his breathing heavy," and with a fortnights beard.
In the evening, Ross brought Father Cuthbert Dunne and Wilde was asked if he wanted to see him. Wilde made a sign with his hands and Dunne gave him absolution.
At 5:30 am on November 30th, a loud death rattle began "like the turning of a crank." Foam and blood came from his mouth. He died at 1:50 pm. He had barely breathed his last breath, when his body exploded with fluids from the ear, nose, mouth and other orifices. Kablooie.
He was cleaned up and dressed in a white night shirt, and covered in a white sheet and palm branches. Maurice Gilbert took this photograph.
Bosie arrived on December 2nd for the funeral on the 3rd, which was described as "cheap," at which he was chief-mourner. Father Cuthbert Dunne said requiem mass at St. Germain-des-Pres before the hearse (bearing the number 13) made its way to Bagneux Cemetery, followed by four carriages, Ross and Bosie in the first. As the fourteen mourners pushed for a better view, Bosie almost fell into the grave. Serves the bitch right.
The grave was marked, "Oscar Wilde RIP Oct 16th 1854 – Nov 30th 1900." There was a Latin quotation from Job which translates as, "To my words they durst add nothing, and my speech dropped upon them."
In 1909 his remains were moved to Pere Lachaise under Jacob Epsteins monument (with the broken off pee pee), paid for by a Mrs. Carew. Robert Ross’s ashes were placed in the tomb in 1918.
*More on Absinthe
It is a translucent turquoise liquor, which at its strongest can be 160 proof. It is banned in all but three countries (the Czech Republic being one of those where it is available). During World War II, every Czech adult was rationed a half-liter of it per month. I had a few shots in Prague a couple of years ago. No seizures or delirium; it tasted like cough medicine.Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ...
«Η Ελλάδα καταστρέφεται βάσει σχεδίου»
Συνέντευξη του αμερικανού διανοητή στον Μάκη Προβατά,
που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜagazino, στις 16 Οκτωβρίου 2011.
Ο Νόαμ, όπως τον αποκαλούν όλοι στο ΜΙΤ, πηγαίνει κάθε ημέρα στο γραφείο του, στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας. Εκεί βρεθήκαμε στις 3.00 το μεσημέρι, 15 λεπτά νωρίτερα από το ραντεβού μας. Η Μπεβ Στολ, η βοηθός του, μας άνοιξε την πόρτα του προθαλάμου του γραφείου του. Είναι αυτή που κανονίζει τα πάντα για εκείνον με κάθε λεπτομέρεια: «Σε πέντε λεπτά θα μπείτε στο γραφείο του, ετοιμαστείτε και ο καθηγητής θα είναι μαζί σας στην ώρα του».
Ένα γραφείο γεμάτο βιβλία παντού. Στην τεράστια βιβλιοθήκη όλα είναι τοποθετημένα σε ράφια με γραμμένη από κάτω την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Μια κατηγορία, όμως, ενώ έχει ετικέτα, είναι εντελώς κενή από βιβλία: «Intelligence». Σε κεντρικό σημείο υπάρχει μια τεράστια φωτογραφία του Μπέρτραντ Ράσελ και από κάτω γραμμένη η φράση με την οποία ξεκινά η αυτοβιογραφία του και προφανώς εκφράζει και τον Τσόμσκι: «Τρία πάθη, απλά, αλλά κατακλυσμιαία, εξουσιάζουν τη ζωή μου: Η λαχτάρα για αγάπη, η αναζήτηση της γνώσης και η ανυπόφορη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους». Καθήσαμε σε ένα τραπέζι στο μέσον του γραφείου του, και ο Τσόμσκι κάθησε ακριβώς δίπλα μας. Ευτυχώς, γιατί εκτός του ότι είναι συναρπαστικό να τον έχεις κυριολεκτικά σε απόσταση αναπνοής, είναι γνωστό ότι μιλάει πάρα πολύ σιγά. Εκτός όλων των άλλων, φημίζεται και για την απίστευτη μνήμη του, θυμάται απλώς τα πάντα, κάτι που δεν το αρνείται και ο ίδιος: «Ναι, θυμάμαι πολλά πράγματα, αλλά μερικές φορές είναι λίγο βασανιστικό, επειδή οι άλλοι συνήθως δεν θυμούνται». Μπορεί με μεγάλη ευκολία να πηγαίνει από το ένα θέμα στο άλλο σαν να «τραβάει» μέσα στο μυαλό του συρτάρια με γνώσεις και πληροφορίες. Άκουγε κάθε ερώτησή μας σκυφτός, κοιτώντας προς τα κάτω, και μόλις τελειώναμε σήκωνε αμέσως το βλέμμα του και έδινε την απάντησή του κοιτώντας μας κατάματα μέχρι τέλους.
Πάντως ο Τσόμσκι έκανε την πρώτη ερώτηση: «Αλήθεια, τι γίνεται στην Ελλάδα; Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα».
Ετοιμαζόμαστε να καταστρέψουμε την παγκόσμια οικονομία. Ετσι μας λένε. Όμως η Ελλάδα που είναι λιγότερο από το ένα χιλιοστό της παγκόσμιας οικονομίας θα καταστρέψει όλη την υφήλιο; Δεν είναι γελοίο αυτό;
«Πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: η Ευρωπαϊκή Eνωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ ασχολούνται με το να καταστρέψουν την Ελλάδα και υπάρχει σχέδιο για αυτό. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και η Ελλάδα από μόνη της έχει πολλά εσωτερικά προβλήματα. Αυτά που προτείνει η τρόικα, όμως, κάνει αυτά τα προβλήματα πολύ χειρότερα και αδύνατον να λυθούν. Σχεδιάζουν και προτείνουν πολιτικές οι οποίες δεν οδηγούν στην οικονομική ανάπτυξη και στη λύση του προβλήματος και γι' αυτό όσο προχωρούν τα μέτρα θα φέρνουν λιγότερη ελπίδα και άρα μεγαλύτερη απελπισία στον κόσμο».
Και τι θα κερδίσουν οι λεγόμενες «αγορές» από την καταστροφή της Ελλάδας;
«Ξέρετε, αυτό που ονομάζουν "αγορές", δεν είναι κάτι ακαθόριστο. Είναι οι μεγάλες τράπεζες σε παγκόσμιο επίπεδο. Γερμανικές, γαλλικές και εμμέσως αμερικανικές τράπεζες. Η τραπεζική κοινότητα, λοιπόν, είναι αυτή που θέλει να αποπληρωθεί. Δεν τους ενδιαφέρει το τίμημα».
Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουν στο τέλος;
«Ήδη πληρώνονται εδώ και πολλά χρόνια. Έπαιρναν πάντα και παίρνουν ακόμη αυτό που θέλουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα ίσως είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Η κατάσταση δεν είναι ανάλογη, αλλά υπάρχουν δύο παραδείγματα χωρών, όπως η Αργεντινή και η Ισλανδία, που δεν υπάκουσαν και πλέον πηγαίνουν καλά. Ωστόσο αυτές οι δύο χώρες είχαν το δικό τους νόμισμα, μπορούσαν να πουν "δεν δεχόμαστε τους νόμους του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος" και είχαν τη δυνατότητα να κινηθούν αλλιώς. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει ακριβώς αυτό, αφού δεν έχει το δικό της νόμισμα»
Πιστεύετε, παρ' όλα αυτά, ότι μια επιστροφή στη δραχμή θα ήταν καταστρεπτική για εμάς;
«Ναι, παρ' ότι είναι ένα πιθανό σενάριο. Γι' αυτό πιέζει έτσι το ΔΝΤ, διότι ξέρει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να επιστρέψει στη δραχμή και συνεπώς γνωρίζει ότι μπορεί να πιέσει. Προσέξτε τον φασισμό του οικονομικού συστήματος. Είναι σαν να μου έχετε δανείσει εσείς χρήματα, με ληστρικά κιόλας επιτόκια, να σας αποπληρώνω για κάποια χρόνια και όταν ξαφνικά δεν μπορώ να σας πληρώσω άλλο, να μου λέτε: "Ωραία, θα πληρώσουν οι φίλοι και οι γείτονες για σένα". Αυτό είναι το ΔΝΤ. Αν ένας επενδυτής, μια τράπεζα ας πούμε, έχει επενδύσει με ρίσκο σε μια χώρα, και βέβαια πάντα με ληστρικά επιτόκια, και κάποια στιγμή η χώρα δεν μπορεί πλέον να πληρώνει, έρχεται το ΔΝΤ και λέει ότι θα πληρώσουν άλλοι για σένα. Αυτοί, φυσικά, είναι πάντα οι φορολογούμενοι των άλλων χωρών, οι οποίοι δεν πήραν ποτέ το συγκεκριμένο δάνειο. Ολα γίνονται, αρκεί να μη χάσουν οι τράπεζες. Και τελικά να μην έχουν στην ουσία κανένα ρίσκο!».
Συγγνώμη, αλλά πώς το αποκαλείτε αυτό το σύστημα;
«Είναι το οικονομικό σύστημα "στυγνή ληστεία"».
Πολύ περιγραφικό όνομα για οικονομικό σύστημα.
«Μα δεν είναι καν μυστικό, το λένε και οι ίδιοι! Πριν από μερικά χρόνια ένας υψηλά ιστάμενος του ΔΝΤ το χαρακτήρισε "κοινότητα της πίστωσης και της επιβολής". Ακριβώς όπως η Μαφία! Οπως οι μαφιόζοι, έχουν και τα λεφτά να σε δανείσουν, αλλά και τον τρόπο να σ' τα πάρουν πίσω».
Αρα η ανυπακοή και η μη πληρωμή του χρέους μας είναι η πρότασή σας;
«Προσέξτε. Η ανυπακοή πολλές φορές θέλει ψυχραιμία και υπομονή. Και κυρίως να βρείτε τον τρόπο που σας ταιριάζει».
Το ίδιο σύστημα, όμως, δεν επιβάλλεται και εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες;
«Βεβαίως. Από τα πρώτα χρόνια του Ρίγκαν και ως σήμερα, πάρα πολλές φορές έχουν κληθεί οι αμερικανοί πολίτες να πληρώσουν τα κεφάλαια τραπεζών που χάθηκαν σε επενδυτικά ρίσκα που πήραν οι ίδιες εντός και εκτός ΗΠΑ. Αυτό, προσέξτε, δεν θα συνέβαινε σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Αλλά συμβαίνει στο δικό μας οικονομικό σύστημα, διότι απλώς είναι "γκανγκστερικό". Μάλιστα υπάρχει και όνομα για αυτό το σύστημα, ο Στίγκλιτζ θα σας έχει μιλήσει φαντάζομαι. Ονομάζεται "πολύ μεγάλο για να αποτύχει". Αυτό περιγράφει στην ουσία την πολιτική "παροχής εξασφάλισης" από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία διασφαλίζει στις τράπεζες και στους επενδυτικούς οργανισμούς πως "ό,τι ρίσκο και να πάρετε, όταν το σύστημα καταρρεύσει και δεν θα μπορείτε να πάρετε άλλα λεφτά, θα σας τα δώσουμε εμείς από τα χρήματα των φορολογουμένων". Παρεμπιπτόντως, το σύστημα καταρρέει κάθε τόσο».
Οι οίκοι αξιολόγησης τι ρόλο παίζουν σε όλα αυτά;
«Οι οίκοι αξιολόγησης συμπληρώνουν ιδανικά το "γκανγκστερικό σύστημα", αφού έχουν συνυπολογίσει, πριν από κάθε επένδυση, ότι αν κάτι δεν πάει καλά στη χώρα στην οποία γίνονται επενδύσεις, τότε θα αναλάβει τα χρέη η εκεί κυβέρνηση, δηλαδή οι φορολογούμενοι. Δηλαδή κάτι το οποίο αποτελεί σκάνδαλο, αυτοί το έχουν συμπεριλάβει στους υπολογισμούς τους! Γι' αυτό και κάποιοι, πολύ λίγοι, ακόμη και μέσα σε αυτήν την κρίση, τα καταφέρνουν μια χαρά. O ρόλος των οίκων αξιολόγησης ενισχύθηκε από τη δεκαετία του '70 και μετά, όταν το σύστημα πραγματικά απογειώθηκε και συγκεντρώθηκε τεράστιος πλούτος στα χέρια πολύ λίγων. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα ανισοτήτων, αλλά αυτό που ίσως δεν είναι αντιληπτό είναι ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της ανισότητας προέρχεται από το ένα τοις χιλίοις του πληθυσμού».
Και εμείς οι πολίτες, όμως, δεν αντιδράσαμε καθόλου και τα αποδεχτήκαμε όλα αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας.
«Μα δεν τα έχουμε αποδεχτεί! Δεν μας δόθηκε καμία επιλογή και καμία εναλλακτική. Δεν μας ρώτησε κανένας: "Σας αρέσει το ΔΝΤ;". Εμένα δεν με ρώτησε κανένας, εσάς; Απλώς το σχεδίασαν και μας το επέβαλαν».
Γι' αυτό η Goldman Sachs, ας πούμε, αν και βασική υπεύθυνη της κρίσης, βγάζει ακόμη τεράστια κέρδη;
«Ακριβώς. Αν και είναι βασικοί υπεύθυνοι και από τους αρχιτέκτονες της κρίσης, τα πάνε μια χαρά, με τεράστιους μισθούς και με μπόνους. Αυτό συμβαίνει επειδή απλώς ανήκουν στο σύστημα που προανέφερα. Η Goldman Sachs τώρα είναι πλουσιότερη από ποτέ. Αλλά ο κόσμος δεν εστιάζει σε γεγονότα όπως αυτό, διότι η προπαγάνδα αναζητεί και βρίσκει άλλους "υπεύθυνους" να κατηγορήσει. Κατά τη διάρκεια της κρίσης, όμως, ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι να στοχοποιείς διάφορες κοινωνικές ομάδες».
Η στοχοποίηση, όμως, συμβαίνει και από τις δύο πλευρές. Και από το κράτος προς κάποιους, αλλά και από τους πολίτες προς κάποιους άλλους. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Υπάρχει «καλή» στοχοποίηση;
«Όχι βέβαια. Προσέξτε τι γίνεται. Από την πλευρά του κράτους έχουμε ορισμένους ιδιαίτερα εύκολους στόχους, όπως είναι για παράδειγμα οι δάσκαλοι και η Παιδεία γενικότερα. Από την πλευρά του πληθυσμού τώρα, έχουμε τον εύκολο στόχο, που είναι οι αλλοδαποί, και στην Ευρώπη εξαπλώνεται ανησυχητικά το φαινόμενο της μετανάστευσης. Στην Ουγγαρία με το νεοφασιστικό κόμμα Τζομπίκ, στην Αγγλία με το Βρετανικό Εθνικό Μέτωπο και την Αγγλική Αμυντική Λίγκα. Και αν σας ακούγεται ανακουφιστικό ότι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης τα ακροδεξιά ρατσιστικά κόμματα παίρνουν κάτω από 10%, μην ξεχνάτε ότι το 1928 στη Γερμανία το Ναζιστικό Κόμμα είχε πάρει κάτω από 3%. Πέρυσι βγήκε στη Γερμανία το βιβλίο του Τίλο Σαραζίν "Η Γερμανία καταργεί τον εαυτό της", στο οποίο ισχυρίζεται ότι οι μετανάστες καταστρέφουν τη χώρα. Έγινε μπεστ σέλερ. Η δε καγκελάριος Μέρκελ, παρ' ότι καταδίκασε το βιβλίο, δήλωσε ότι η πολυπολιτισμικότητα έχει τελικά αποτύχει. Οι Τούρκοι και οι Άραβες που τους έκαναν εισαγωγή για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά "απέτυχαν", δηλαδή, να γίνουν ξανθοί και γαλανομάτηδες, κανονικοί άριοι.».
Υπάρχει πάντως το παράδοξο σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής ηρεμίας οι άνθρωποι να επιλέγουν τον καπιταλισμό και να θυμούνται όλα τα κακά του σοσιαλισμού. Οταν όμως έρχεται η οικονομική κρίση, τότε βρίζουν τα κακά του καπιταλισμού και μνημονεύουν τα καλά του σοσιαλισμού. Είναι λίγο ανόητο αυτό. Πώς γίνεται να αλλάξει;
«Αυτό είναι και το ένα και μοναδικό μήνυμα που πραγματικά έχω να δώσω. Δεν είναι συνταγή και πρέπει ο καθένας να το καταφέρει μόνος του: Χρησιμοποιήστε την κοινή λογική».
Με αυτό που λέτε ελπίζετε να βελτιώσετε τον κόσμο;
«Δεν θέλω να βελτιώσω τον κόσμο, θέλω οι άνθρωποι να τον βελτιώσουν».
Ποια είναι η άποψή σας για τον Μπαράκ Ομπάμα; Σας φαίνεται, όπως λένε, να έχει ξεχάσει ότι ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από χέρια μαύρων;
«Όταν εξελέγη ο Ομπάμα, δεν είχα καμία προσδοκία από αυτόν. Το είχα γράψει και το είχα πει πριν από την εκλογή του. Αυτός ο άνθρωπος δεν είχε καθόλου αρχές. Είναι ένας οπορτουνιστής χωρίς αρχές. Από την άλλη όμως, το να έχουμε μια οικογένεια μαύρων στον Λευκό Οίκο είναι ένα μεγάλο ιστορικό κατόρθωμα. Συμβολίζει σπουδαία πράγματα για την τεράστια ομάδα των Αφροαμερικανών, αλλά κυρίως για την παγκόσμια κουλτούρα και τον πολιτισμό. Το να περιμένεις, πάντως, κάτι από τον Ομπάμα είναι τεράστιο λάθος».
Ολα αυτά τα χρόνια που σας ακούω και σας διαβάζω, μου θυμίζετε ήρωα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
«Αλήθεια; Μισό λεπτό να καλύψω τις φτέρνες μου».
Ειλικρινά, μοιάζει σαν να προσπαθείτε να αλλάξετε τη μοίρα που οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν επιλέξει για τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι κάπως μάταιο; Στο τέλος δεν θα είναι έτσι και αλλιώς χαμένη μάχη;
«Όχι, δεν την έχουν επιλέξει οι άνθρωποι τη μοίρα τους. Εγώ πάντως δεν την έχω επιλέξει. Έχει όμως σχεδιαστεί. Ο Ανταμ Σμιθ (που έγραψε τον "Πλούτο των εθνών") δεν ήταν ηλίθιος που έγραψε αυτά που έγραψε».
Ας περάσουμε σε κάτι άλλο που αφορά την Ελλάδα. Πώς εξηγείτε την επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας;
«Υπάρχουν πάρα πολλοί ιστορικοί λόγοι για αυτό. Πάντως πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει μπει σε ένα παιχνίδι υπερβολικής σπατάλης για όπλα και αυτό έχει προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στη χώρα, αφού ο προϋπολογισμός για τους εξοπλισμούς είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο θα μπορούσε να αντέξει η οικονομία σας. Σκεφτείτε λίγο πρακτικά. Στην ακραία περίπτωση σοβαρής εμπλοκής μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί όλος αυτός ο στρατιωτικός εξοπλισμός και να φέρει αποτέλεσμα είναι σχεδόν μηδενική. Διότι απλώς η δύναμη της Τουρκίας είναι πολλαπλάσια ποσοτικά».
Ομως στην ουσία οι ΗΠΑ μάς έχουν υποχρεώσει σε αυτά τα τεράστια έξοδα για εξοπλισμούς.
«Φυσικά. Το λατρεύουν αυτό οι ΗΠΑ. Σχεδόν όλη η οικονομία των ΗΠΑ στηρίζεται στους εξοπλισμούς. Σκεφτείτε ότι επί Μπιλ Κλίντον η Τουρκία έγινε αναλογικά ο υπ' αριθμόν ένα αγοραστής όπλων στον κόσμο μαζί με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Αυτός είναι και ένας πολύ βασικός λόγος για τον οποίο εξοπλίζουμε το Ισραήλ. Εκτός από το ότι το κάνουμε για να ευχαριστήσουμε το ισραηλινό λόμπι, τους εξοπλίζουμε για να τους χρησιμοποιήσουμε και ως "διαφημιστικό", ως "teaser" για άλλες χώρες. Τα όπλα που αγοράζει το Ισραήλ δεν είναι καμία σοβαρή ποσότητα, αλλά μετά έρχεται η Σαουδική Αραβία και λέει ότι θέλει εκατονταπλάσια ποσότητα από τα ίδια όπλα. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, δεν το κάνουν μόνο οι ΗΠΑ. Το κάνει και η Βρετανία».
Οι μεγάλες δυνάμεις, όμως, γιατί κάνουν εδώ και δεκαετίες τα «στραβά μάτια» στις παρανομίες που έχει διαπράξει η Τουρκία;
«Μερικές φρικαλεότητες της Τουρκίας έχουν γίνει και με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως αυτές που διέπραξε τη δεκαετία του '90 στο νοτιοανατολικό της τμήμα εναντίον των Κούρδων, οι οποίοι είναι περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Μετά η Τουρκία πήρε μέρος και στον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας».
Οι διανοούμενοι της Ευρώπης, όμως, δεν πολυμιλάνε για όλα αυτά. Τελικά ο διανοούμενος που υπηρετεί τους δυνατούς μπορεί να συνεχίσει να λέγεται έτσι;
«Αυτή της Τουρκίας δεν είναι η μόνη περίπτωση, αλλά είναι πολύ ενδεικτική της κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι διανοούμενοι της Δύσης».
Την ένταση που υπάρχει τελευταία μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ πώς την εξηγείτε;
«Αυτήν τη φορά η Τουρκία έχει έναν πολύ καλό λόγο, αφού ένα τουρκικό πλοίο δέχθηκε επίθεση σε διεθνή ύδατα και σκοτώθηκαν εννέα Τούρκοι. Αυτό ήταν κανονική πειρατεία. Οι Ισραηλινοί άλλωστε συνηθίζουν να τα κάνουν αυτά από παλιά. Κανένα κράτος δεν θα τη γλίτωνε με αυτά που κάνει το Ισραήλ, αλλά όταν έχεις τις ΗΠΑ από πίσω σου, κάνεις ό,τι θέλεις. Σκοτώθηκαν λοιπόν από τα πυρά των Ισραηλινών εννέα άνθρωποι, από τους οποίους να σημειώσουμε κανένας δεν ήταν αμερικανός πολίτης, και η Τουρκία απαίτησε από το Ισραήλ να ζητήσει συγγνώμη».
Πιστεύετε δηλαδή ότι πίσω από τις κινήσεις τις Τουρκίας κρύβεται και αίσθημα δικαίου;
«Οχι. Ξέρετε εσείς να υπάρχει κάποιο κράτος που να είναι κράτος δικαίου; Τα κράτη δεν είναι οργανισμοί ήθους και ηθικής, είναι οργανισμοί ισχύος».
Πιστεύετε ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή στο μέλλον ένα κράτος που θα είναι κράτος δικαίου;
«Όχι, ποτέ. Εφόσον κάτι είναι κράτος δεν μπορεί να είναι δίκαιο. Βέβαια, φυσικά και υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που είναι ηθικοί και οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλλουν το ήθος τους σε κάποια κομμάτια του κράτους. Αλλά το να περιμένεις από ένα κράτος ισχύος να συμπεριφέρεται δίκαια είναι μάταιο και ανόητο. Τα κράτη ως οργανισμοί λειτουργούν με τις δικές τους αρχές και τα δικά τους συμφέροντα. Ολη η ιστορία των κρατών είναι κάπως έτσι».
Οι λαοί, λοιπόν, κάνουν ένα διαρκές ταξίδι από ελπίδα σε ελπίδα και από όνειρο σε όνειρο, χωρίς αυτό να οδηγεί κάπου καλύτερα;
«Όχι, εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εγώ το βλέπω περισσότερο σαν το σκαρφάλωμα ενός βουνού με στόχο να κατακτήσεις την κορυφή. Κάθε φορά όμως που φτάνεις στην κορυφή που έχεις βάλει στόχο, ανακαλύπτεις ότι από εκεί φαίνεται μια άλλη, νέα, πέρα από αυτήν που κατέκτησες, και πρέπει να αρχίσεις πάλι το ταξίδι. Τότε όμως δεν πρέπει να ξεχνάς ότι έχεις ήδη κατακτήσει τον προηγούμενο στόχο σου. Νομίζω ότι αυτή είναι όλη η ανθρώπινη Ιστορία, επαναλαμβανόμενες κορυφές, για τις οποίες κάποιοι έχουν παλέψει ώστε να κατακτηθούν. Το πιο φυσιολογικό λοιπόν είναι να βρίσκει ο άνθρωπος μπροστά του ακόμη ψηλότερες κορυφές, τις οποίες δεν γνώριζε από πριν, και θα πρέπει να τις κατακτήσει. Αρα δεν πιστεύω ότι το ταξίδι είναι χωρίς ελπίδα, είναι απλώς μια συνεχής επίτευξη στόχων».
Και το ταξίδι θα υπάρχει έπειτα από κάθε άνθρωπο και έπειτα από κάθε εποχή;
«Ακριβώς. Γι' αυτό σε κάθε εποχή ας κάνει ο άνθρωπος τη δουλειά του, που είναι να κατακτήσει τις κορυφές που του αναλογούν. Δείτε τι συνέβη με τη Λατινική Αμερική. Ήταν επί 500 χρόνια κάτω από φοβερή καταπίεση, κυρίως των Ευρωπαίων και μετά των Αμερικανών. Όλα αυτά τα χρόνια εκατοντάδες προσπάθειες να απελευθερωθούν κατεστάλησαν και πνίγηκαν στο αίμα. Όμως τα τελευταία δέκα χρόνια οι λαοί της Λατινικής Αμερικής έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Απελευθέρωσαν τις χώρες τους από τις χούντες και την καταπίεση με τρόπο εντυπωσιακό».
Πιστεύετε ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και με την «Αραβική άνοιξη»;
«Έχουν ήδη υπάρξει τεράστιες αλλαγές, οι οποίες πιθανότατα θα είναι μόνιμες. Βέβαια έχουν πολύ δρόμο ακόμη μπροστά τους, αλλά μετρούν ήδη κάποιες σημαντικές επιτυχίες. Μία από αυτές, την οποία φυσικά δεν πολυπροβάλλουν τα δυτικά ΜΜΕ, είναι η δημιουργία πραγματικού εργατικού κινήματος στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, χώρες οι οποίες δεν είχαν ποτέ κάτι τέτοιο. Τώρα πλέον είναι δυνατόν ακόμη και σε αυτές τις δύο χώρες να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο εργατικό συνδικάτο».
Αυτή η απελπισία τού σήμερα πώς μπορεί να αλλάξει και να γίνει ελπίδα;
«Δεν ξέρω. Αν γνωρίζετε την απάντηση πείτε τη και σε εμάς. Την έχουμε ανάγκη απεγνωσμένα».
Η εποχή χαρακτηρίζεται από την απουσία σπουδαίων ηγετών, ειδικά στην Ευρώπη, αλλά και αλλού. Είναι άραγε θέμα κακής συγκυρίας ή φυσιολογικό αποτέλεσμα των καιρών;
«Δεν πρέπει να ψάχνεις για σπουδαίους ηγέτες. Αν κάνεις εσύ κάτι σημαντικό, θα δημιουργήσεις τη δική σου σπουδαία ηγεσία και δεν θα επιτρέψεις να δημιουργηθεί αυτό που ονομάζεις ανεπαρκή ηγεσία».
Μήπως ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι συγχέουμε εντελώς τις έννοιες «συνηθισμένο» και «φυσιολογικό» και πλέον πιστεύουμε ότι αυτό που είναι συνηθισμένο στη ζωή μας είναι και το φυσιολογικό;
«Σωστό είναι αυτό, πρέπει όμως να καταφέρνεις να διακρίνεις μέσα σου τις αληθινές, τις ειλικρινείς κινητήριες δυνάμεις».
Για εσάς ποιες είναι αυτές οι βασικές κινητήριες δυνάμεις;
«Είναι πολλές και γνωρίζω μερικές από αυτές. Για παράδειγμα, η δυστυχία από την οποία υποφέρουν οι άνθρωποι και κυρίως αυτή για την οποία έχω συνυπευθυνότητα. Αυτό είναι βασανιστικό. Ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία και τα προνόμιά μας σημαίνουν αυτόματα και ευθύνες».
Μοιάζει πάντως στην Ελλάδα οι άνθρωποι να έχουμε υποστεί συλλογική κώφωση: μιλάμε όλοι, ενώ κανένας δεν ακούει κανέναν. Δεν είναι ένα βασικό πρόβλημα αυτό;
«Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ' ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι "δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο". Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα και τώρα στην Ελλάδα».
Είναι γνωστό ότι αγαπάτε τη χώρα μας και ότι καλός προφήτης είναι αυτός που αγαπά. Τώρα που κλείνουμε αυτήν τη συζήτηση τι θα προφητεύατε για εμάς;
«Σας εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, να έχετε πολλή και καλή τύχη σε αυτούς τους ιδιαίτερα δύσκολους και επίπονους καιρούς, με όλες αυτές τις ισχυρές δυνάμεις που προσπαθούν να συντρίψουν την ελληνική κοινωνία και τη χώρα σας».
Τρίτη, Νοεμβρίου 29, 2011
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ
Η 3η Συμφωνία (Ηρωική) του Μπετόβεν
"Μη λησμονούμε πως εδώ δεν είχε κανένα πρότυπο για να τον οδηγήσει. Ανακάλυπτε έναν Καινούριο Κόσμο. Ανακάλυπτε τον εαυτό του! Η Ηρωική είναι το καράβι του Κολόμβου, που αυτό πρώτο αράζει στην Άγνωστη Γη- στην καινούρια τεχνοτροπία , που με το μέλλον δίκαια τη βαφτίζει με το όνομα του πρώτου της εξερευνητή.
Μα ποιος ως τώρα εξερευνητής έδειξε μια τέτοια βεβαιότητα, μια παρόμοια κυριαρχία στο έργο του, που πριν το επιχειρήσει ούτε φανταζόταν τον όγκο του και την έκτασή του; Απ΄όλα αυτά, δε βλέπουμε πια σήμερα τίποτα έξω απ΄το αποτέλεσμα ούτε συλλογιζόμαστε πια το εξαντλητικό, δισταχτικό ψάξιμο των σκίτσων, τούτη τη μανιακή εργασία στη μοναξιά του πυρετικού και βασανισμένου ανθρώπου που αφοσιώθηκε σαν το μιχαήλ Άγγελο στην οροφή της Σιξτίνας και αμπαρώθηκε στο περεκκλήσι, ώσπου έλυσε το πρόβλημα των αριθμών και των μορφών, που ο ίδιος είχε βγάλει απ΄ τα δεσμά τους, και τα υπόταξε στη θέλησή του. Μα επειδή στο νικηφόρο αποτέλεσμα, σ΄αυτή την ισορροπία, σ΄αυτή τη συμμετρία των αιωρούμενων όγκων, αισθανόμαστε σκοτεινά τα ηρωικά πάθη της μάχης- γι΄αυτό μας ενθουσιάζει. Και το παράξενο είναι πως αυτή η Ηρωική, που υπήρξε απ΄τα έργα του Μπετόβεν το πιο νεωτεριστικό και κατά συνέπεια έπρεπε να σκοντάφτει για πολύ περισσότερον καιρό στην έλλειψη κατανόησης, έγινε αστραπιαία δημοφιλής."
Απόσπασμα από το έργο του Ρομαίν Ρολάν "Μπετόβεν" σε μετάφραση Γ. Πράτσικας
Εκτέλεση: Radio Kamer Filharmonie
Διεύθυνση: Philippe Herreweghe (Γενν. 1947, Φλάνδρα)
Ημερομηνία : 20 Φεβρουαρίου 2011
Ημερομηνία : 20 Φεβρουαρίου 2011
Χώρος : Concertgebouw, Amsterdam
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ
Στο δρόμο που «επήγαινε» συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:
«Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;».
«Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης.
«Α, το γαϊδούρι...», σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία.
«Το και το δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο για το ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.
«Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος.
"Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά", λέει ο επιθεωρητής.
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει την φράση:
"Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;".
"Ο δάσκαλος", ψέλλισε ο μαθητής.
"Και ποιος το είπε;".
"Ο επιθεωρητής, κύριε".
"Ωραία", είπε ο δάσκαλος; "σβήσε τώρα το κόμμα και βαλ' το αλλιώς".
Ο επιθεωρητής, (κόμμα) είπε ο δάσκαλος, (κόμμα) είναι γαϊδούρι".
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;".
"Ο επιθεωρητής", απαντά δειλά ο μαθητής.
"Και ποιος το είπε;". "Ο δάσκαλος", απαντά ο μαθητής.
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:
"Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή
και πότε τον δάσκαλο".
Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ*ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Να σας ζήσει ο Μέγας Αρχηγός! Δύο χρόνια στο τιμόνι του σαρακοφαγωμένου σκάφους σας κι όχι μόνο δεν το βούλιαξε, αλλά, απ΄ό,τι δείχνει η φορά των πραγμάτων, θα το οδηγήσει ως τροπαιούχο ναυαρχίδα στο λιμάνι της Εξουσίας. Αλάνθαστη η μέθοδος που ακολούθησε. Λέγοντας ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ! κατάφερε να φθείρει τόσο γρήγορα τον άσπονδο φίλο του, πράγμα που ούτε κι ο πιο φανατικός δεν μπορούσε να φανταστεί μετά από το φιάσκο της πενταετίας Καραμανλή, όπου συνετελέσθη το μεγάλο φαγοπότι και διελύθη το σύμπαν στο δύσμοιρο τόπο μας.
Γνωστή και δοκιμασμένη η συνταγή του Μεγάλου Αρχηγού: αφήνεις τον άλλο να καθαρίζει την κόπρο του Αυγείου μαζί με τις κοπριές τις δικές σου. Εσύ όχι μόνο μένεις αμέτοχος αλλά και τον κατηγορείς από πάνω ως καταστροφέα του σταύλου !
Εντάξει, είναι θέμα χρόνου η επιστροφή σας στην Εξουσία, όμως βάζετε στοίχημα ότι δε θα μπορέσετε να τη χαρείτε για πολύ; Βάζετε στοίχημα ότι θα το σκάσετε βράδυ μπροστά στην αγανάκτηση του κόσμου, τον οποίο θα έχετε εξαπατήσει για πολλοστή φορά;Βάζετε στοίχημα ότι ο μάγκας Μέγας Αρχηγός θα φύγει τρέχοντας για να αποφύγει σάπια λαχανικά που θα του ρίχνει ο κοσμάκης ;Ξέρετε γιατί; Επειδή είναι πολιτικός συνυφασμένος με το λαϊκισμό και το ρουσφέτι. Ο εθνικοτσαμπουκαλισμός και η σκοταδιστική αντίληψη που έχει για τη ζωή θα απορριφθούν ταχύτητατα από τους νέους ανθρώπους, που μπαΐλτισαν από την κομματοκρατία και την υποκριτική θεοσέβεια της σαπισμένης γενιάς των γονιών τους.
*ΤΡΟΪΚΑ: Είστε η νέα Κίρκη σε μια νέα Οδύσσεια με άσχημο, φοβάμαι, τέλος! Μας έχετε μεταβάλει σε γαϊδούρια που τα φορτώνετε όλο και περισσότερο με καινούρια βάρη , λιγοστεύοντας παράλληλα το φαγητό τους. Αντραλιζόμαστε από την πείνα. Πόσο λέτε να αντέξουμε ακόμη;Θα μου πείτε: " Εμείς καλοπληρωμένοι υπάλληλοι είμαστε. Τη δουλειά μας κάνουμε, να σας αφαιρέσουμε δηλαδή όσο συσσωρευμένο λίπος έχετε βάλει από την περίοδο των ασύδοτων φαγοποτιών σας". Τυπικώς έχετε κάποιο δίκαιο , αγαπητοί κύριοι, το μεγάλο όμως λάθος σας είναι ότι ξεχνάτε το χρυσό κανόνα της δίαιτας: ποτέ οι διαιτολόγοι δεν υποβάλλουν τους παχύσαρκους σε απότομη δίαιτα, διότι υπάρχει ο κίνδυνος της ανήκεστης βλάβης της υγείας τους.
Και κάτι άλλο : Δεν είναι παράλογο, ανέντιμο και διαστροφικό να εφαρμόζετε ευρωπαϊκές χώρες συνταγές δοκιμασμένες σε τριτοκοσμικές περιοχές; Είναι δυνατό να εξισώνονται η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ισπανία και η Ελλάδα με την Μποτσουάνα και τη Βολιβία;
| -Şikayetiniz ne? -Midem bulanıyor. -Ne zamandan beri? -Her gece. -Ateşiniz var mı? -Hayir, ateşim yok.Ben tiksinti ÖS Türk dizileri size. Başım da ağrıyor. -Yemeklerden sonra birer hap, su ile alın. | -Τι σας ενοχλεί; -Ανακατεύεται το στομάχι μου. -Από πότε; -Κάθε βράδυ. -Έχετε πυρετό; -Όχι δεν έχω πυρετό. Έχω αηδία από τα τούρκικα σίριάλ σας. Με πονάει επίσης το κεφάλι μου. -Μετά τα γεύματα να παίρνετε από ένα χάπι, μαζί με νερό. |
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΟΥΜΕ ΛΙΓΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΗ
Ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του διάσηµου ιαπωνικού χορευτικού συγκροτήµατος Sankai Juku µιλάει για την παράσταση «Kagemi», ενώ σχολιάζει την κατάσταση στη χώρα µας αλλά και στη δική του.
Εκατό άνθη λωτού ξεδιπλώνονται στον θεατρικό ουρανό τής πιο περιζήτητης παράστασης «Kagemi» του ιαπωνικού χορευτικού συγκροτήµατος Sankai Juku, που θα δούµε σε λίγες ηµέρες και στην Αθήνα (εµφανίσεις σε 40 χώρες και σε 700 πόλεις). Και ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Ούσιο Αµαγκάτσου εύχεται «η µαγεία τους να χαρίσει λίγη οµορφιά και γαλήνη στους Ελληνες».
ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ , (27/11/2011)
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη, πατώντας
ΕΔΩ:
ΑΛΕΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ
Μου λέγατε προτού αρχίσει η συνέντευξη κάτι για την οικονομία. Πώς βλέπετε σήμερα τη ζωή μας, την κατάσταση που βιώνουμε; «Πιστεύω ότι η οικονοµία είναι µια επιστήµη που βασίζεται σε κοτοπόδαρα. Ξέρετε, όπως σε εκείνο το ρωσικό παραµύθι µε την καλύβα που στηριζόταν σε κοτοπόδαρα και που έχειεµπνευστεί ο Μουσόρσκι στο “Εικόνες από µια έκθεση”. Νοµίζω όµως ότι, πέρα από την οικονοµία, περνάµε µια τεράστια ηθική κρίση του κόσµου που πίστεψε άκριτα στον καπιταλισµό, που όταν έχασε το αντίπαλον δέος, τον “υπαρκτό”, ό,τι και αν ήταν αυτός, άρχισε να παραπαίει. Παραπιστέψαµε στο πλαστικό χρήµα, στις τράπεζες, στη δήθεν ευµάρεια, αρρωστήσαµε κάνοντας shopπng therapy κ.ά. Βρισκόµαστε σε έναν µικρό κυκλώνα που δεν µας αφήνει να δούµε καθαρά ακόµη. Θα µπούµε γρήγορα στην εποχή της αυτοκριτικής. Θα εκτιµήσουµε πιο πολύ τις πραγµατικές αξίες της ζωής και όχι τα υλικά αγαθά. Κάποιοι θα στραφούν στην τέχνη αλλά, να ξέρετε, η λογοτεχνία είναι υπόθεση πάντα µιας µειοψηφίας φανατικών. ∆εν είναι κακό, αλίµονο αν έγραφαν όλοι, δεν θα υπήρχαν άλλα επαγγέλµατα, υδραυλικοί, ξυλουργοί…».
Απόσπασμα συνέντευξης του Μένη Κουμανταρέα στον Γιάννη Ν. Μπασκόζο,
με αφορμή το νέο του βιβλίο Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ ( Το Βήμα της Κυριακής, 27/11/11)
Δευτέρα, Νοεμβρίου 28, 2011
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΤΑ ΚΑΘΩΣΠΡΕΠΕΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ
Στίχοι: Ευσταθία
Μουσική: Ευσταθία
Πρώτη εκτέλεση: Ευσταθία
Έχει επίπεδο λες και υψηλό iq
Δύο πτυχία, master εξωτερικού
Έχει πάει στη Ζιμπάμπουε, έχει μείνει στη φυλή
είναι μέλος σε οργάνωση οικολογική
O μπαμπάς του από κύκλο μεγαλογιατρών
Η μαμά του καθηγήτρια νομικών επιστημών
Έχει μια αδερφή που σπουδάζει Φλωρεντία
περίπτωση καλή, μεγάλη επιτυχία
Μα όταν σου κάνω μια ερώτηση πολύ πιο ειδικά
Για το αν σ' αρέσει ρε παιδί μου κι έχεις λίγο ερωτευτεί
Μου απαντάς είναι πολύ καλό παιδί
Μωρέ καλό παιδί, δε φαντάζεσαι πόσο καλό παιδί
Θετική έχει ενέργεια, βγάζει βόλτα τα σκυλιά
Κι αν το σπίτι του αστράφτει, φτιάχνει σούσι κι ινδικά
Ταϊλανδέζικο μασάζ και ρεφλεξιολογία
περίπτωση καλή, μεγάλη ευκαιρία
Μα όταν σου κάνω μια ερώτηση πολύ προσωπική
Για το αν τα τσάκρα σου ανοίγει κι αν πολύ σε συγκινεί
Μου απαντάς είναι πολύ καλό παιδί
Μωρέ καλό παιδί, δε φαντάζεσαι πόσο καλό παιδί
Μα όταν σου κάνω μια ερώτηση πολύ προσωπική
Για το αν μαζί του στο κρεβάτι αστεράκια έχεις δει
Μου απαντάς είναι πολύ καλό παιδί
Μωρέ καλό παιδί, δε φαντάζεσαι πόσο καλό παιδί
Η ΜΟΝΑΞΙΑ
ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ
Μοναξιά
Πού θα πάμε, ψυχή, μ' όλη τούτη
την εξορία που μέσα μας φέρνουμε;
Μαζί μας κανένας κι η μοναξιά
έγινε τόσο παράξενη, που είναι ίδια
με τη συντροφιά των πολλών ανθρώπων.
Μιλάς και σωπαίνεις και τα πράγματα
μένουν αδιάλλαχτα, σα να μην υπάρχει
θέληση καμιά, να τα κυβερνήσει.
Αστειότερες, οι θλιβερές προσπάθειες,
γιατί τόση απαισιοδοξία;... Σαν το τίποτα
να μεγάλωσε, να φούσκωσε αλλόκοτα,
δείχνει ένα πρόσωπο παράφορο δίχως μορφή,
έτοιμο να σκάσει, να βγάλει απ' το νου,
όλα τα πλήθη που το κρατούν
και τώρα διασπώνται, σαν το τίποτα
να γίνετ' ένα μυρμήγκιασμα.
Α, τι αθλιότητα περιέχουν
τα μάτια τής μοναξιάς!
Φύγετε τόσο μακριά,
που ποτέ να μη συναντήσετε πια
την μονάχην εικόνα σας,
καθώς φαίνεται, σήμερα, ολόκληρη.
***
Maya Angelou
(1928)
Alone
Maya Angelou
(1928)
Alone
Lying, thinking
Last night
How to find my soul a home
Where water is not thirsty
And bread loaf is not stone
I came up with one thing
And I don't believe I'm wrong
That nobody,
But nobody
Can make it out here alone.
Alone, all alone
Nobody, but nobody
Can make it out here alone.
There are some millionaires
With money they can't use
Their wives run round like banshees
Their children sing the blues
They've got expensive doctors
To cure their hearts of stone.
But nobody
No, nobody
Can make it out here alone.
Alone, all alone
Nobody, but nobody
Can make it out here alone.
Now if you listen closely
I'll tell you what I know
Storm clouds are gathering
The wind is gonna blow
The race of man is suffering
And I can hear the moan,
'Cause nobody,
But nobody
Can make it out here alone.
Alone, all alone
Nobody, but nobody
Can make it out here alone.
Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ
Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ
ΑΔΩΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ: Δε θέλω να σας χαλάσω το κέφι λόγω της υπουργοποίησής σας, αλλά , επειδή πολύ μου τη σπάτε (εσείς, στην ουσία ένας απαίδευτος ρατσιστής) , όταν σας ακούω να αδολεσχείτε ακατάσχετα περί της "προγονικής σοφίας" , θέλω να σας θυμίσω τη σοφή ρήση του Ισοκράτη "Το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι των της παιδεύσεως της ημετέρας ή των της κοινής φύσεως μετέχοντας".
Φυσικά , δεν περιμένω να ιδρώσει το αυτάκι σας με το νόημα του αποσπάσματος που παραθέτω, αφού η γνωστή τακτική σας είναι να κάνετε γαργάρα καθετί που δε βολεύει τις υποκοσμικές θεωρίες σας περί "ανώτερων" και "κατώτερων" φυλών.
Διαβάζοντας το έντεχνα ρετουσαρισμένο βιογραφικό σας , κυρίως όμως τα τα απίθανα σε ρηχότητα , σε δικολαβίστικα επιχειρήματα και σε διαστρέβλωση του πνεύματος των αρχαίων συγγραφέων "πονήματά" σας , απορώ και εξίσταμαι για την απερίγραπτη ευήθεια που χαρακτηρίζει όλους εκείνους τους τηλεθεατές που ξεγελιούνται από τις κοτσάνες σας και τις αγοράζουν μάλιστα τυπωμένες .
ΛΟΥΚΑ ΠΑΠΑΔΗΜΟ: Νομίζω ότι αν δεν αρπάξετε από τώρα που είναι αρχή το φραγγέλιο και δε διώξετε από το Μέγα Ναό κάποιους αισχρούς γραμματείς και φαρισαίους, που άρχισαν να βγάζουν γλώσσα και να αλληλοκατηγορούνται, τότε και τα ψωμιά σας θα είναι λίγα αλλά και το έργο που έχετε αναλάβει δε θα ολοκληρωθεί ποτέ, προς ζημίαν όλων μας.
Εσείς μεν θα επιστρέψετε στην πλούσια σπιταρώνα σας (χαλάλι σας!), εμείς όμως θα πάμε στο διάολο.
ΠΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΧΟΥΝΤΟΣΤΑΓΟΝΙΔΙΑ : Κατά πληροφορίες μου ετοιμάζεστε εδώ και καιρό για τη μεγάλη "μπόρα".Εκμεταλλευόμενοι την παρατεταμένη "ανομβρία" που επικρατεί επί μήνες σ΄αυτόν τον τόπο, πιστεύετε ότι η "μπόρα" σας θα φανεί στο λαό ως ευλογία εκ θεού σταλμένη. Δεν έχετε άδικο ως προς τις προσδοκίες που τρέφουν αρκετοί αναγκέφαλοι συμπατριώτες μας από τις ένοπλες δυνάμεις μας. Η μνήμη της 21ης πλημμυρίδος είναι ζωηρή σε πολλούς χουντοθρεμμένους εξηντάρηδες , που δε δίνουν δεκάρα για ("χαμούρες") δημοκρατίες και (" μαλακισμένα") δικαιώματα, ενώ οι νεότεροι (βλάκες και αμόρφωτοι) μικροαστοί πιστεύουν ότι η αδυναμία των πολιτικών να διαχειριστούν τα κοινά και να επιβάλουν το Νόμο και την Τάξη οφείλεται στις εγγενείς αδυναμίες της ίδιας της Δημοκρατίας, γεγονός που γεννά αυτόματα την προσδοκία για ένα καθεστώς με πυγμή, για μια δικτατορία.
Μολονότι το ακροδεξιό κίνημα έχει για τα καλά φουντώσει σ΄ολόκληρη την Ευρώπη, ας μην πλανάσθε πλάνην οικτράν ότι υπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσουμε στην οποχή όπου οι καραβανάδες εξευτέλιζαν και φυλάκιζαν όσους δεν έσκυβαν το κεφάλι , έστελναν στα ξερονήσια τους αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους, επέβαλαν τη σιωπή του τάφου στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή. Το ποτάμι της Ιστορίας δε γυρίζει πίσω. Ούτε οι Μεταξάδες ούτε οι Παπαδόπουλοι έχουν πλέον θέση στη ζωή μας. Εάν νοσεί η Δημοκρατία , δεν τη σκοτώνουμε , για να τη θεραπεύσουμε. Εάν οι δημοκρατικά εκλεγμένοι ταγοί μας δεν μπορούν να εφαρμόσουν τους Νόμους και να εμπεδώσουν τα αισθήματα της ισονομίας , της δικαιοσύνης και της ασφάλειας που συνδέονται με αυτήν, τότε τους αλλάζουμε και βάζουμε στη θέση τους τους πιο κατάλληλους . Ας έχουν αυτό υπόψη τους οι επίδοξοι Φαραντάτοι , που θέλουν να μας γυρίσουν στην εποχή των άξεστων και παρανοϊκών συνταγματαρχών.
ΩΡΑΙΟ ΜΠΡΟΥΜΕΛ ή κατά κόσμον ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟ: ΚΥΡΙΕ, τι σκοπεύετε να πράξετε με τα αβγά των εκκολαπτόμενων χουντοφιδιών της Σχολής Ευελπίδων ; Θα τα συντρίψετε άπαξ και διά παντός ή μήπως θα τα κλωσσήσετε με την ελπίδα ότι δεν περιέχουν φίδια αλλά αθώα κοτοπουλάκια; Ξέρετε, ο στρουθοκαμηλισμός δεν ωφέλησε κανένα, ιδιαίτερα σε καιρούς πολύ πονηρούς , όπως είναι ο δικός μας.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ
ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ
Το Βήμα, 27/11/11
Εξοργίζοµαι...
Με την κούφια ρητορική και την αντιλαϊκή (στην κυριολεξία) πολιτική των ανθρώπων της Βουλής. Οι περισσότεροι περιφέρουν την αρχοντοχωριατιά τους µιλώντας για το αυτονόητα ευτελές.
Σιχάθηκα να ακούω µαθητικές εκθέσεις ιδεών από «καλούς» µαθητές και µαθήτριες. Εξοργίζοµαι γιατί πάσχουν µόνιµα από σύνδροµο αντιπολιτευτικό, ανεύθυνο, γαρνιρισµένο µε τύψεις και «ανθρωπιστικά ιδεώδη». Ντροπή που κατάφεραν να µας κάνουν να βλέπουµε τη µέχρι πρότινος τριτοκοσµική Τουρκία όπως ακριβώς έβλεπαν οι Ελληνες το «γερµανικό θαύµα» το 1961 – και δυστυχώς όχι άδικα. Εξοργίζοµαι που κανένας ηγεµονίσκος δεν εξοργίζεται µε τον εαυτό του αλλά κολακεύει τον «λαό που θυσιάζεται» και πολλές τέτοιες κοινοτοπίες του ξερατού.
Εξοργίζοµαι που υπηρετούν το ιδεώδες των «λούµπεν» και της άρχουσας τάξης των νεόπλουτων.
Που πυροβολούν ασταµάτητα τη µεσαία τάξη. Σταθερά. Ωσπου να την εξαφανίσουν εντελώς. Αίσχος.
Αντιδρώ...
Στη µάλλον έµφυτη τάση µου για µελαγχολία. Ετσι απέκτησα και µια, ας πούµε, γελαστική περσόνα, την οποία και υπερασπίζοµαι σθεναρά.
Ειδικά όταν πέσω σε σοβαροφανείς, που αφθονούν, το γλεντώ.
Λυπάµαι…
Που επέτρεψα στον εαυτό µου να πληγωθεί βαθιά σε ευαίσθητες ηλικίες. Λυπάµαι που άφησα να µε τσαλαπατήσουν λόγω ευγένειας.
Σήµερα, σε απόσταση ασφαλείας, απορώ πώς επέζησα. Αυτά ακριβώς µε απασχολούσαν όταν έγραφα το βιβλίο «∆εσποινίς Πελαγία» µε µια ανάλογη ηρωίδα που αγαπώ ιδιαίτερα.
Αγαπώ...
Οσους ανθρώπους ανήκαν στον 19ο αιώνα και είχα την ευτυχία να γνωρίσω. Είναι η πιο πολύτιµή µου ανάµνηση. Οσο για την πολυσυζητηµένη «αγάπη», κατάλαβα πως έχει ενδιαφέρον και όταν ασκείται µονοµερώς. Πάλι κέρδος είναι.
Θαυµάζω...
Τους χειρώνακτες. ∆ηλαδή, µαραγκούς, πιανίστες, µαρµαράδες, πετράδες, χειρουργούς όπως ο γιος µου, αλλά και ενσυνείδητους στραγγαλιστές. Ως παιδί θαύµαζα τους ιερολοχίτες του Υψηλάντη και τους αλήτες που απέπνεαν ελευθερία.
Συχνάζω…
Πουθενά. ∆εν έχω στέκια, γιατί ποτέ δεν ένιωθα άνετα σε καφενέδες και σχετικά εντευκτήρια, που θυµίζουν ατµόσφαιρα ΚΤΕΛ. Γενικά δεν είµαι του κωλοβαρέµατος. Οποιος θέλει θα µε βρει στο γραφείο, στο σπίτι ή στην αριστερή λωρίδα της εθνικής οδού να οδηγώ.
Ακούω…
Καλά µόνο από το αριστερό µου αφτί.
Ακούω όµως ήχους που παλιά, µε πλήρη ακοή, δεν άκουγα. Από τα δεκατρία – πριν δηλαδή από µισό αιώνα – ακούω Μάνο Χατζιδάκι σαν βασική άσκηση αισθητικής. Ακόµη και σήµερα που έχω την ηλικία του καινούργιου πρωθυπουργού και παρασύρθηκα και από άλλα ακούσµατα.
Τρώω...
Απλά φαγητά. Καλοµαγειρεµένα. Σπιτικό φαγητό.
Πίνω...
Μου αρέσει ο καφές και το κόκκινο κρασί. ∆εν πίνω για να ξεχάσω.
Διαβάζω...
Σαν άσκηση, σαν απόλαυση.
Είµαι φανατικός αναγνώστης.
Προτιµώ να παρατηρώ φανταστικούς ήρωες παρά ιστορικά, υπαρκτά πρόσωπα.
Ισως γιατί δεν εµπιστεύοµαι και τόσο τον υπερβάλλοντα ζήλο των ιστορικών µε τον αέρα της αυθεντίας. Τώρα διαβάζω τα Αποµνηµονεύµατα του πρίγκιπα Χριστόφορου.
Νοσταλγώ...
Ολες τις στιγµές που εκπαιδευόµουν στην ελπίδα. Κάποια µεσηµέρια καλοκαιρινά, κάποια απογεύµατα Σαββάτου που σχολούσα από το σχολείο το οποίο µισούσα. Κάποιες κρύες παραµονές Πρωτοχρονιάς που πηγαινοερχόµουν στον µπακάλη για ψώνια. Τη χαρά για το τίποτα που φαινόταν σπουδαίο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Κι ήτανε τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα Γιώργος Σαραντάκος "Γαργάλατα", 50 χρόνια μετά Λέγοντας Αποστασία ή Ιουλιανά εν...
-
Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ Θερμές ευχαριστίες στον Κώστα Μ. που εντόπισε τις φωτογραφίες στο sch.gr και μου τις έστειλε... 1.ΚΥΨΕΛΗ...
-
῎ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΧΩΤΙΚΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ηδη δέ τινας ἐγὼ εἶδο...
