Η παγκοσμίως κατακόρυφη αύξηση ηλεκτρικών οχημάτων μέχρι το 2030 αναμένεται να οδηγήσει σε υποθαλάσσιες εξορύξεις κοβαλτίου, νικελίου και λιθίου, γεγονός που θα διαταράξει την ισορροπία των ωκεάνιων οικοσυστημάτων.
Aπό ό,τι φαίνεται ο αγώνας δρόμου των αυτοκινητοβιομηχανιών για τη μεταστροφή στην ηλεκτροκίνηση έχει μόλις ξεκινήσει, στο πλαίσιο των στόχων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Ωστόσο, καθώς οι ηλεκτροκινητήρες εξαρτώνται από τις μπαταρίες παραβλέπεται το περιβαλλοντικό κόστος αυτού του εγχειρήματος που θα προκύψει από τις εξορύξεις στα βάθη των ωκεανών για την εξαγωγή ορυκτών όπως το κοβάλτιο και το νικέλιο που χρησιμοποιούνται ευρέως για τις μπαταρίες που τροφοδοτούν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Μέχρι στιγμής, η εξόρυξη αυτών των υλικών περιορίζεται στην ξηρά, αλλά πλέον βρίσκεται σε εξέλιξη η θέσπιση διεθνών κανονισμών για τις εξορύξεις στους βυθούς. Το 2020 τα ηλεκτρικά οχήματα αντιπροσώπευαν μόνο το 3% των παγκόσμιων πωλήσεων αυτοκινήτων. Από το 2010 έως το 2019 ο αριθμός των ηλεκτρικών οχημάτων που κυκλοφορούσαν στους δρόμους αυξήθηκε από 17.000 σε 7,2 εκατ. Και θα μπορούσε να φτάσει τα 250 εκατ. μέχρι το 2030, σύμφωνα με εκτίμηση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας.
Μετά την Tesla, η μία αυτοκινητοβιομηχανία μετά την άλλη μπαίνουν στην πολλά υποσχόμενη για το περιβάλλον αγορά. Η τελευταία είναι η Volvo, η οποία ανακοίνωσε στις αρχές του μήνα ότι θα κατασκευάζει μόνο ηλεκτρικά αυτοκίνητα έως το 2030. Το ίδιο και η Jaguar έως το 2025, η Volkswagen μετά το 2026 και η General Motors που σχεδιάζει και ηλεκτρικά φορτηγά έως το 2035. Και η Ford διπλασιάζει τις επενδύσεις της σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που θα καθορίσουν πόσο γρήγορα οι καταναλωτές θα υιοθετήσουν αυτή την τεχνολογία, όπως οι υποδομές φόρτισης, ο χρόνος διάρκειας των μπαταριών, η προσιτή τιμή, αλλά ο σημαντικότερος θα είναι η ικανότητα των κατασκευαστών να διατηρούν τον ρυθμό παραγωγής, ειδικά όταν απαιτούνται μπαταρίες ιόντων λιθίου που χρησιμοποιούνται όχι μόνο σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αλλά και σε άλλες τεχνολογίες όπως κινητά τηλέφωνα και φορητοί υπολογιστές, καθώς και για αποθήκευση ενέργειας για ηλιακά και αιολικά.
Μια μελέτη του 2019 από το Ινστιτούτο για Βιώσιμο Μέλλον στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ διαπίστωσε ότι η ζήτηση λιθίου θα μπορούσε να υπερβεί την προσφορά έως το επόμενο έτος, γεγονός που θα αυξήσει τις τιμές και το ενδιαφέρον για περισσότερη εξόρυξη λιθίου. Η ζήτηση για κοβάλτιο και νικέλιο, καθώς και βασικά συστατικά της μπαταρίας, θα υπερβεί την παραγωγή σε λιγότερο από μια δεκαετία.
Ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο αυτών των κρίσιμων υλικών έχει γεωπολιτικές επιπτώσεις. Αυτή τη στιγμή, πολλά από αυτά είναι συγκεντρωμένα στα χέρια μερικών κρατών.
Το μεγαλύτερο μέρος του κοβαλτίου που χρησιμοποιείται στις μπαταρίες σήμερα εξορύσσεται από την Κίνα από ορυχεία στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου η εξόρυξη έχει επιτευχθεί με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Το μεγαλύτερο μέρος των παγκόσμιων εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων λιθίου βρίσκεται στην Αυστραλία, τη Χιλή και την Αργεντινή.
Καθώς αυξάνονται οι ανάγκες για χερσαία ορυκτά, αυξάνεται και το εμπορικό ενδιαφέρον για την εξόρυξη πόρων από τους βυθούς, όπου υπάρχει αφθονία μετάλλων όπως ο χαλκός, το κοβάλτιο, το νικέλιο, το μαγγάνιο, ο μόλυβδος και το λίθιο. Και μαζί αυξάνονται και οι αγωνίες σχετικά με τις επιπτώσεις αυτών των εξορύξεων στην υγεία των ωκεανών, αλλά και για το εάν μια τέτοια θυσία είναι απαραίτητη.
Η ανοιχτή θάλασσα είναι «περιοχές πέραν της εθνικής δικαιοδοσίας» και την εξόρυξη των βυθών της θα διαχειρίζεται ένας διακυβερνητικός φορέας που ονομάζεται International Seabed Authority. Ο φορέας έχει ήδη εγκρίνει 28 συμβόλαια εξόρυξης που καλύπτουν περισσότερα από ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα, αλλά εξακολουθεί να επεξεργάζεται τις προδιαγραφές και τους κανονισμούς για τις εταιρείες.
Κι αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν έντονες ανησυχίες για το ότι ακόμα δεν κατανοούμε επαρκώς τους πραγματικούς κινδύνους της λειτουργίας τεράστιων υποβρύχιων εξορυκτικών μηχανημάτων κατά μήκος του θαλάσσιου πυθμένα. Κι ενώ περισσότερες από 90 ΜΚΟ ζητούν μορατόριουμ για την εξόρυξη των ωκεανών μέχρι να μπορούν να απαντηθούν μερικά από τα σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τον αντίκτυπό τους στην υγεία των ωκεανών.
Τα σκοτεινά βάθη των ωκεανών είναι ένα από τα λιγότερο εξερευνημένα μέρη στον πλανήτη, αλλά γνωρίζουμε ότι σφύζουν από ζωή και διασυνδέονται με άλλα μέρη του ωκεάνιου οικοσυστήματος, είναι πραγματικά αρκετά βιοποικιλικά και είναι γεμάτα από πολύ μοναδικά είδη, παρά το γεγονός ότι συχνά έχουν βάθος 3.500 μέτρα ή περισσότερο. Επίσης, φιλοξενούν αμέτρητα είδη που δεν γνωρίζουμε καν ότι υπάρχουν ακόμη και μια μεγάλη ποικιλία μικροβίων που απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και που χτίζουν τη βάση της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών.
Μια άλλη μεγάλη ανησυχία είναι η ικανότητα του οικοσυστήματος στην άβυσσο των ωκεανών να ανακάμψει από τις διαταραχές της εξορυκτικής δραστηριότητας. Τα είδη σε αυτά τα βάθη τείνουν να ζουν πολύ καιρό, χρειάζονται πολύ χρόνο για αναπαραγωγή και έχουν χαμηλά ποσοστά γονιμότητας. Αρα, η ζωή ανακάμπτει πιο αργά από τα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη.
Η απληστία για το κέρδος δείχνει να λειτουργεί εξίσου καλά στα πλαίσια της μετάβασης από τα ορυκτά καύσιμα σε μια «πράσινη οικονομία» που περιλαμβάνει και την ηλεκτροκίνηση. Και να διακατέχεται από βιασύνη για βραχυπρόθεσμο πλουτισμό με τη λεηλασία των βυθών, όταν υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές λύσεις στον ορίζοντα που θα επιφέρουν οι νέες τεχνολογίες μπαταριών και οι επιδιώξεις για μεγαλύτερα ποσοστά ανακύκλωσης των μπαταριών που σήμερα βρίσκεται σε δραματικά χαμηλά επίπεδα.
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΕΡΥΘΡΟ "ΓΙΑΝΗ"
Ήταν ένα Γιάνης ερυθρός μ΄ένα μόνο "νι"
Γούσταρε όμως πολλές τιμές , πλούσιο παχνί
Πήρε κι ένα ψηλό σκαμνί το ΄κανε θρονί
Στ΄ όνομά του πρόσθεσε άλλα δέκα "νι".
Τους συντρόφους πούλησε, βρίζει με χωνί
Στέμμα , σκήπτρο έβαψε με χρώμα χλεμπονί.
Gerontakos, 31/3/21
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Θανάσης ΚαρτερόςΥπόδειγμα του είδους ένας κάποτε Γιάνης. Που κάποτε πιστέψαμε και συμπαθήσαμε. Και που ήθελε να τον γράφουμε με ένα νι
Σε χαλεπούς καιρούς παρανομίας και διώξεων η Αριστερά είχε μια ορισμένη παραγωγή σε «πρώην». Ανθρώπους που είχαν υπάρξει στις γραμμές της και κάποια στιγμή είδαν το φως το αληθινό, πέρασαν απέναντι και έβγαζαν το ψωμί, ή το παντεσπάνι τους, βγάζοντας τα δήθεν «άπλυτα στη φόρα». Βιβλία, περιοδικά, άρθρα, συνεντεύξεις με υπογραφές τέτοιων «πρώην» έβλεπαν τότε συστηματικά το φως της δημοσιότητας για να ξεπλύνουν τη μάχαιρα των κυνηγών με τη συκοφάντηση των κυνηγημένων. «Των συντρόφων τους θύτες, για αμνηστία οι αλήτες» όπως τραγούδησε ο Σαββόπουλος. Πριν δει κι αυτός το φως το αληθινό.
Φαίνεται πως μέσα στην αέναη αλλαγή της κοινωνίας, της πολιτικής, των ανθρώπων, όλα τριγύρω αλλάζουνε, αλλά οι «πρώην» μένουν. Άνθρωποι που, αφού θήτευσαν σε θέσεις εμπιστοσύνης -κακώς, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία- τώρα βγάζουν το πολιτικό ψωμί, ή και το παντεσπάνι τους, πουλώντας και πάλι δήθεν «άπλυτα». Των κάποτε συντρόφων τους. Κι αν το κάνουν για να θρέψουν έτσι ένα παμφάγο Εγώ, που, για να χορτάσει, καταπίνει κάθε μπουκιά ηθικής και εντιμότητας, ή επειδή έτσι ήταν πάντα και απλώς τώρα δείχνουν τον άπλυτο εαυτό τους, λίγο ενδιαφέρει. Οι άνθρωποι που διατίθενται στον πλειοδότη με τέτοιο τρόπο μόνο για καθαρά κίνητρα δεν διακρίνονται.
Υπόδειγμα του είδους ένας κάποτε Γιάνης. Που κάποτε πιστέψαμε και συμπαθήσαμε. Και που ήθελε να τον γράφουμε με ένα νι, αλλά του αξίζει να τον γράφουμε με τέσσερα. Τουλάχιστον. Για να ξεχωρίζει, όπως είναι το όνειρό του. Ένα, γιατί αποδείχτηκε Νάνος πολιτικός σε όλη του τη διαδρομή. Αναξιόπιστος, φραμπαλάς, φιγουρατζής, επικίνδυνος. Ένα, γιατί αποδείχτηκε Νοσηρός. Από άποψη φαντασίας, σοβαρότητας, ειλικρίνειας, ακόμα και φιλικών ανθρώπινων σχέσεων. Ένα, απλώς γιατί πρόκειται για Νούμερο. Πρωταγωνιστής σε μια επιθεώρηση που γράφει κάθε μέρα ο ίδιος. Και ένα τελευταίο, μάλλον εις διπλούν, γιατί εξακολουθεί να μας βγάζει όλους, με πρώτο τον Τσίπρα, Νενέκους, και τον εαυτό του Νικηταρά.
Μετά και τα τελευταία «άπλυτα» που διέθεσε στον Μαρινάκη και τον Μητσοτάκη, με στόχο τον Δραγασάκη αυτή τη φορά, ίσως του αξίζει ένα τελευταίο νι. Όχι επί της ουσίας, αυτό απαντήθηκε. Αλλά επί των νεύρων: Να, πάρ’ τα Γιάννννη, να μην στα χρωστάμε...
Το ζήτημα του Διαφωτισμού στα προεπαναστατικά χρόνια αποτελεί ένα δυναμικό πεδίο έρευνας που προσπαθεί να φωτίσει τις πιο σκοτεινές πτυχές μιας πνευματικής αφύπνισης που έμεινε "λειψή", στα χρόνια πριν το 1821.
Την ώρα που ως κράτος ετοιμαζόμαστε για τους εορτασμούς των 200 ετών
από την Επανάσταση, βρίσκουμε σήμερα μια μεγάλη ευκαιρία να εξετάσουμε
το τι έγινε και τι δεν έγινε με τον "ελληνικό Διαφωτισμό". Στο επίκεντρο
της συζήτησης, τίθεται αυτομάτως η διαμάχη που είχαν οι Έλληνες
Διαφωτιστές με τους Χριστιανούς λόγιους της εποχής. Αυτό ακριβώς
πραγματεύεται το νέο βιβλίο του Μηνά Παπαγεωργίου, 
που φέρει τον
χαρακτηριστικό τίτλο, "Ηλιοκεντρικό Σύστημα και ζωή στο Διάστημα το 1821".
Ένα από τα ζητήματα που εξετάζονται είναι και οι διενέξεις αναφορικά µε την ορθότητα του Ηλιοκεντρικού Συστήµατος, ενώ επιχειρείται να απαντηθεί το πώς οι συντηρητικοί κύκλοι της εποχής υποδέχθηκαν την είσοδο των Φυσικών Επιστηµών στα νέα -τότε- προγράµµατα διδασκαλίας των Σχολών.
Η μελέτη του Μηνά Παπαγεωργίου φέρνει στην επιφάνεια τις άγνωστες πτυχές της "Ορθόδοξης Ιεράς Εξέτασης" που έδρασε στην Κωνσταντινούπολη, παραμονές της Επανάστασης.
"Τα κείμενα των Ελλήνων Διαφωτιστών, επώνυμα και ανώνυμα, έχουν επιτελέσει σε σημαντικό βαθμό –όχι ολοκληρωτικά– τον σκοπό τους. Τόσο ως προς τις νέες ράγες στις οποίες έχουν βάλει την ελληνική παιδεία, αλλά και ως προς τη συμφιλίωση των συμπατριωτών τους με τις έννοιες της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της απαλλαγής από κάθε μορφής τυραννία.
Στον αντίποδα, η ανώτατη ιεραρχία της Εκκλησίας βρίσκεται, πλέον, με την πλάτη στον τοίχο. Όχι μόνον γνωρίζει, ως ένας υπερεθνικός οργανισμός, ότι τα προνόμιά της κινδυνεύουν να χαθούν, αλλά τρέμει μπροστά στην οργή της Πύλης, που αντιλαμβάνεται με μεγάλη ανησυχία ότι οι ιδέες των άπιστων Γάλλων έχουν τελικά επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό την ιδιοσυγκρασία των ραγιάδων", αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας στο βιβλίο.
"...το 1820, το πατριαρχείο επιθυμεί μέσω ενός οργανωμένου σχεδίου να ελέγξει συνολικά την ελληνική βιβλιοπαραγωγή. Αυτό αποπειράται να το πετύχει μέσω της συνολικής αναδιοργάνωσης του πατριαρχικού τυπογραφείου στην Κωνσταντινούπολη και της ανάληψης δράσης προς αυτή την κατεύθυνση από τον θεωρό του, ηγούμενο Ιλαρίωνα Σιναΐτη (1765-1838), μετέπειτα μητροπολίτη Τυρνόβου... Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, το πατριαρχείο εκδίδει εγκύκλιο που απευθύνεται "τοις απανταχού ευρισκομένοις ομογενέσιν όσοι της του Γένους δόξης και ωφελείας ζηλωταί τυγχάνουσιν". Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το εν λόγω φυλλάδιο έμεινε στην ιστορία με την ονομασία "Απανταχούσα", αναφέρει σε άλλο σημείο.
Γιατί όμως η προετοιμασία του μεγάλου Ξεσηκωμού έβρισκε μπροστά της τόσο έντονες θρησκευτικές αγκυλώσεις και εμπόδια από παράγοντες που θα έπρεπε να λογίζονται ως "σύμμαχοι" στον Αγώνα; Ο όρος "ελληνορθόδοξη Ιερά Εξέταση" είναι υπερβολικός; Και ποια είναι τα βαθύτερα αίτια εναντίωσης του Κλήρου ως προς το Ηλιοκεντρικό Σύστημα;
Ο Μηνάς Παπαγεωργίου απαντά στο News 24/7.
1. Μέσα από την έρευνά σας φωτίζονται πολλές άγνωστες πτυχές της προεπαναστατικής ελληνικής ιστορίας. Το ερώτημα είναι αν μπορούμε εντέλει να μιλάμε για μια "ελληνορθόδοξη Ιερά Εξέταση" ή αν κάτι τέτοιο φαντάζει υπερβολή.
Ο όρος εδώ δεν χρησιμοποιείται καθ' υπερβολήν, μιας και αποτελεί φράση που χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι Διαφωτιστές σε περιοδικά και κείμενά τους, παραμονές της Επανάστασης. Ιδιαίτερα την περίοδο 1819-1821, στην Κωνσταντινούπολη παρατηρούμε φαινόμενα απόπειρας ελέγχου της βιβλιοπαραγωγής των Ελλήνων της διασποράς, λογοκρισία διαφωτιστικών έργων σε βιβλιοπωλεία της Πόλης, καύσεις βιβλίων στην αυλή του πατριαρχείου, σχέδια απαγωγής Ελλήνων Διαφωτιστών από το εξωτερικό, με σκοπό την παράδοσή τους στους Οθωμανούς και κυκλοφορίες εγκυκλίων που αντιτίθενται στην είσοδο των Φυσικών Επιστημών στις ελληνικές σχολές ή απαγορεύουν την ονοματοδοσία (αρχαίων) ελληνικών ονομάτων στους ελληνοπαίδες.Τα προηγούμενα συντελούν στη διαμόρφωση μιας εκρητικής κατάστασης στους πνευματικούς κύκλους εκείνης της εποχής. Αναφερόμαστε σε γεγονότα που λαμβάνουν χώρα, παράλληλα με τις πολεμικές προετοιμασίες του Αγώνα.
2. Δεν είναι κάπως παράδοξο το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες Διαφωτιστές της εποχής ήταν άνθρωποι με θεολογικές σπουδές; Πώς το εξηγείτε;
Καθόλου παράξενο. Για τους περισσότερους λόγιους της εποχής, που δεν είχαν τη δυνατότητα για απευθείας σπουδές στο εξωτερικό (ή στην σατανική Δύση όπως την χαρακτήριζαν οι Κολλυβάδες), το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα περνούσε αναγκαστικά μέσα από τα φίλτρα εκκλησιαστικών σχολών, με συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών και έφεση στα μαθήματα της Θεολογίας και της Γραμματικής.Όσοι είχαν τη δυνατότητα να μεταβούν σε ξένα εκπαιδευτικά ιδρύματα μετά την αποφοίτησή τους, έρχονταν θέλοντας και μη σε επαφή με τα Φώτα. Οι περισσότεροι από αυτούς επέστρεφαν πίσω προσπαθώντας να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους, ερχόμενοι σε επαφή με το τοπικό συντηρητικό κατεστημένο. Πρόκειται για ένα κλασικό μοτίβο που συνταντάμε στα προεπαναστατικά χρόνια.
3. Στο εξώφυλλο του βιβλίου σας αναφέρεστε σε σύγκρουση μεταξύ "Ελλήνων Διαφωτιστών" και "Χριστιανών Λογίων". Για ποιον λόγο κάνετε εναν τέτοιο διαχωρισμό; Δεν υπήρξαν όλοι οι Έλληνες διανοητές της εποχής Χριστιανοί;
Αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι. Ο διαχωρισμός γίνεται για να καταστεί σαφές στον αναγνώστη ποιοι ήταν εκείνοι που επέτρεψαν στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις να υπερκαλύψουν τα επιστημονικά δεδομένα και ποιοι αποφάσισαν να σκεφτούν περισσότερο "ελληνικά", διαχωρίζοντας τα θεολογικά κείμενα από τα αποτελέσματα της επιστημονικής παρατήρησης εκείνης της εποχής, στηλιτεύοντας συν τοις άλλοις την έντονη παρεμβατικότητα των αρχιερέων στα εκπαιδευτικά προγράμματα των Σχολών εκείνης της εποχής.
Μιλώντας περί... "ελληνικότητας", αξίζει να αναφερθεί ότι αρκετοί χριστιανοί λόγιοι και κληρικοί της περιόδου, ακολουθώντας τις επιταγές των βυζαντινών προκατόχων τους, απευθύνονται στο κοινό τους ως χριστιανοί, εκφράζοντας παράλληλα την απέχθειά τους στον όρο "Έλληνας". Όμως το τελευταίο αποτελεί μια άλλη μεγάλη -εξίσου ενδιαφέρουσα- συζήτηση, που αγγίζει θέματα σχετιζόμενα με τη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας.
4. Μιλήσατε στο έργο σας για την εναντίωση του Κλήρου ως προς το Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Ποια όμως ήταν τα βαθύτερα αίτια; Εκτιμάτε πως προεπαναστατικά η Εκκλησία ήθελε τη συνέχιση της υποδούλωσης των Ελλήνων ή ήθελε μεν την απλευθέρωση αλλά με όρους που θα τη διατηρούσαν στην πνευματική ηγεσία;
Τα βαθύτερα αίτια της εναντίωσης εκκλησιαστικών παραγόντων απέναντι στο Ηλιοκεντρικό Σύστημα είναι σαφώς θεολογικά. Σχετίζονται άμεσα με συγκεκριμένα χωρία της Βίβλου που στέκονται υπέρ του Γεωκεντρικού Συστήματος, ενώ φυσικά δεν πρέπει να παραβλέπουμε την ίδια τη θέση του ίδιου του ανθρώπου στον Κόσμο, από τη στιγμή που μέσω της Ηλιοκεντρικής θεώρησης εξοβελίζεται από το κέντρο του Σύμπαντος. Αναφορικά με τη θέση της Εκκλησίας σε σχέση με την υποδούλωση των Ελλήνων, αυτή αποτιμάται μέσα από τα έγγραφα και τις εγκυκλίους της Ηγεσίας της, όχι μόνο παραμονές της Επανάστασης, αλλά και κατά πολύ νωρίτερα. Π.χ στα 1798 η εγκύκλιος του Γρηγορίου του Ε' προς τους Επτανήσιους κατακεραυνώνει τους θιασώτες της Γαλλικής Επανάστασης, του Διαφωτισμού και των μηνυμάτων περί Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας. Τα ίδια ακριβώς υποστηρίζει και η Πατρική Διδασκαλία που γράφτηκε το ίδιο έτος. Ακόμα και οι ίδιες οι Φυσικές Επιστήμες, θεωρήθηκαν φορείς άθεων ιδεών που θα μπορούσαν να εμφυσήσουν στους Ρωμιούς αισθήματα απελευθέρωσης από τον Οθωμανικό ζυγό.
Τα τελευταία χρόνια πριν την Επανάσταση καταγράφονται ο αφορισμός του Αγώνα και των Φιλικών, οι λίβελλοι εκκλησιαστικών παραγόντων όπως του Αθανασίου Πάριου και του Ιλαρίωνα Σιναΐτη (με τις ευλογίες του πατριάρχη), καθώς επίσης και μια σειρά από σφοδρά αντικληρικά κείμενα που καταδεικνύουν την αντίδραση των Διαφωτιστών απέναντι στην αντεπαναστατική θέση της Ηγεσίας της Εκκλησίας. Μέχρι και διαγωνισμός για τον αρνητικό ρόλο των αρχιερέων προκηρύσσεται από το περιοδικό Μέλισσα στο Παρίσι (ένας διαγωνισμός που προσφάτως αναβίωσε ενόψει του 2021 με πρωτοβουλία του ΚΕΠΕΚ). Όμως ακόμα και μετά τη συγκρότηση του πρώτου ελληνικού κράτους, στα 1828, μετά την έλευση του Καποδίστρια, ο πατριάρχης Αγαθάγγελος αποπειράται δόλια (μέσω της αποστολής τριών μητροπολιτών που σαρώνουν την Πελοπόννησο για να εξεγείρουν το ποίμνιο) να πείσει για την επανένωση των Ελλήνων με την Οθωμανική αυτοκρατία, συμπεριλαμβάνοντας μάλιστα στην επιστολή του προς τον Καποδίστρια τους σχετικούς όρους του ίδιου του Σουλτάνου!
Η απάντηση στο ερώτημά σας μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από την ορθή κρίση των διαθέσιμων γεγονότων. Κατά την προσωπική μου γνώμη δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το γεγονός ότι η Ανώτατη ιεραρχία της Εκκλησίας, ως ένας υπερεθνικός οργανισμός, αποπειράται εδώ και αιώνες να διαφυλάξει τα συμφέροντά της και μόνον, ανεξάρτητα από την όποια πολιτική ηγεσία ή εχθρό έχει απέναντί της. Το τι έγινε ορισμένες δεκαετίες μετά την Επανάσταση (απαραίτητες για να ξεχαστεί η στάση της) και εγκαθιδρύθηκαν οι περίφημοι εθνικοί μύθοι, είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση.
5. Μήπως είναι σήμερα μια σπουδαία ευκαιρία να επανασυστήσουμε στο κοινό τους Έλληνες Διαφωτιστές όπως ο Μοισιόδακας με αφορμή το 2021 και τους εορτασμούς του; Πώς κρίνετε τις προθέσεις της επιτροπής βάσει των όσων έχουμε δει ως τώρα;
Το 2021 είναι (ή καλύτερα θα ήταν, έτσι όπως διαφαίνεται) μια πολύ καλή ευκαιρία όχι μόνο για πανηγυρικούς εορτασμούς εν όψει της συμπλήρωσης 200 ετών από την κήρυξη της Επανάστασης, αλλά και για ουσιαστικό αναστοχασμό επάνω στις συνθήκες και τα γεγονότα της εποχής. Θα μπορούσε να καταστεί μια πρώτης τάξεως αφορμή για την περαιτέρω διεύρυνση των γνώσεων των νεοελλήνων πάνω σε ιστορικά θέματα, ακόμη και για την κατάρριψη ή έστω υποβάθμιση επιβλαβών εθνικών μύθων που έχουν ζημιώσει ποικιλοτρόπως τόσο την ιδιοσυγκρασία των πολιτών εδώ και πολλές δεκαετίες, όσο και τη λειτουργία του ίδιου του ελληνικού κράτους, κυρίως στον τομέα της Παιδείας.
Η επαφή των σύγχρονων Ελλήνων με τις επιταγές του νεοελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού θα ήταν μία ιδανική συνθήκη, θεωρώ όμως ότι απέχουμε πολύ από κάτι τέτοιο. Η επαφή του ελληνικού πολιτικού συστήματος με τα ιδανικά και τις αξίες του Διαφωτισμού δυστυχώς είναι κατ' ουσίαν ανύπαρκτη. Αναφορικά με την Επιτροπή, δεν αμφισβητώ τις προθέσεις της. Αποπειράθηκαν να ανοίξουν ιστορικά ζητήματα, πλην όμως υποχώρησαν γρήγορα κάτω από πιέσεις ή αντιδράσεις που προκλήθηκαν. Δυστυχώς τέτοιου είδους πρωτοβουλίες απαιτούν περισσότερη τόλμη και αποφασιστικότητα, λαμβάνοντας υπόψιν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι οικονομικό, πολιτικό ή κοινωνικό, παρά βαθιά πολιτισμικό. Πώς το έλεγε ο σοφός στωικός Μάρκος Αυρήλιος; "Οι άνθρωποι έγιναν ο ένας για τον άλλον. Ή βελτίωσέ τους, λοιπόν, ή υπόμεινέ τους".
6. Που αποτυπώθηκαν τα δεινά της διαφωτιστικής έλλειψης στον Έλληνα της μετεπαναστατικής περιόδου, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα;
Κυριολεκτικά σε κάθε μορφή του δημόσιου βίου. Το γεγονός ότι ο Διαφωτισμός πέρασε αλλά δεν... άγγιξε αυτόν τον τόπο, προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλεί μέχρι σήμερα ολέθριες συνέπειες που ξεκινούν από την ίδια την ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων πολιτών, μέχρι τη δομή, την οργάνωση και τη στοχοθεσία του κράτους μας, με προεξέχοντα προβληματικό τομέα να είναι δίχως αμφιβολία η Παιδεία.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει ούτε ένας κομματικός οργανισμός που να έλκει τις ιδεολογικές του καταβολές και αξίες από τον Ορθό Λόγο και τον Διαφωτισμό, παρά το γεγονός ότι υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό ώστε να αναζητήσει κανείς μια τέτοιου είδους ιδεολογική αφετηρία, προσαρμοσμένη φυσικά στις σύγχρονες συνθήκες. Και το τελευταίο θεωρώ ότι είναι το λιγότερο τρομακτικό για τη μελλοντική μας πορεία ως Έθνος.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Η υποτιθέμενη θετική συμβολή της ανώτατης ιεραρχίας της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ιδεολογικές λαθροχειρίες της νεότερης ελληνικής Ιστορίας.
Διακόσια χρόνια αργότερα, η μελέτη των πρωτότυπων πηγών, των αφοριστικών εγκυκλίων και της αντεπαναστατικής δράσης του πατριαρχείου, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών.
Το βιβλίο αυτό περιλαμβάνει μία χρήσιμη συλλογή τέτοιων κειμένων, που δημοσιεύτηκαν κατά το χρονικό διάστημα 1798-1828. Η ανίχνευση των εν λόγω ιστορικών τεκμηρίων αποτελεί μέχρι και σήμερα μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, απαιτώντας σε κάποιες περιπτώσεις την κοπιώδη αναζήτηση σπάνιων ή εξαντλημένων εκδόσεων.
Στη “Μαύρη Βίβλο του 1821” θα διαβάσετε:
τον τρόπο με τον οποίο ο πατριάρχης Αγαθάγγελος επιχείρησε να προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα του Ιωάννη Καποδίστρια.
Καππαδοκία - Βικιπαίδεια
Γκιόρεμε/Καπαπδοκία - Βικιπαίδεια"Γιατί τα αρχαία στο σταθμό Βενιζέλου είναι δώρο για την Θεσσαλονίκη;"
από τον Archaeostoryteller Θόδωρo Παπακώστα, με την επιμέλεια της Δέσποινας Μακροπούλου.
Ποιος είναι ο decumanus maximus και γιατί μετράει για την ιστορία της πόλης;
Πόσοι άνθρωποι δεν συναντήθηκαν στο αρχαιότερο σωζόμενο σταυροδρόμι της Θεσσαλονίκης;
Πώς τα αρχαία του σταθμού μετρό στη Βενιζέλου ξεδιπλώνουν μπροστά μας πολλούς αιώνες ιστορίας; Πώς τόσοι αιώνες δέθηκαν άρρηκτα ο ένας με τον άλλο σε ένα εύρημα, ανέλπιστο δώρο για την κληρονομιά μας;
Ένα αρχαιολογικό δώρο ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας.
Υπογράψτε για την παραμονή των αρχαίων στον σταθμό Βενιζέλου.
video production
https://www.animonautes.com
Όταν σε βρίζει ενας φασίστας, στο Facebook είναι απλώς Τριτούλα. Όταν απαντάς στον φασίστα, σε φιμώνουν για 30 μέρες.
Όταν με καθυβρίσαν για τη τιμητική σύνταξη του πατέρα μου, στο Facebook ήταν απλώς Τριτούλα. Όταν ο Χρήστος Σταϊκούρας απάντησε με ντοκουμέντα ότι η σύνταξη ήταν απολύτως νόμιμη, αυτοί συνέχισαν να λασπολογούν και κανείς δεν τους μπλοκάρισε. Γιατί στο Facebook είναι απλώς Τριτούλα.
Όταν για το θέμα αυτό κινήθηκα δικαστικά και οι κατήγοροί μου - μεταξύ των οποίων ο χρυσαυγίτικος Στόχος - μου ζήτησαν γονυπετείς συγγνώμη, στο Facebook ήταν απλώς Τριτούλα.
Όταν εξακολουθούσαν να με συκοφαντούν με το επιχείρημα πως «ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό», στο Facebook ήταν απλώς Τριτούλα.
Όταν δημοσίευσα τις ανεξόφλητες από τη μητέρα μου κι εμένα επιταγές της σύνταξης, αποδεικνύοντας ότι στην περίπτωσή μας το νόμιμο είναι και ηθικό, χρήστες συνέχισαν να μου επιτίθενται. Γιατί στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν ρατσιστές, ομοφοβικοί και φασίστες με έβριζαν με τους πιο αγοραίους χαρακτηρισμούς, στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν χρήστες έβγαζαν φόρα παρτίδα τα προσωπικά δεδομένα εμού και της οικογένειάς μου, στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν χρήστες κρέμαγαν στα μανταλάκια την προσωπική μου ζωη χωρίς να έχω δώσει αυτό το δικαιωμα, στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν χρήστες με αντιμετώπιζαν με απροκάλυπτο ηλικιακό ρατσισμό επειδή έκανα το έγκλημα να γεννηθώ πριν από αυτούς, στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν χρήστες (αλλά και πολιτικοί όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και άλλοι) χλεύαζαν την ψυχική νόσο της κατάθλιψης, από την οποία υποφέρω από πολύ νέα, στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν με το πρόσχημα της κατάθλιψης ψυχιατρικοποιούσαν τον πολιτικό διάλογο επειδή δεν τους άρεσαν οι απόψεις μου, στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν χρήστες με έβριζαν με χαρακτηρισμούς καταγωγίου, στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν χρήστες στο μέσεντζερ έστελναν μήνυμα που απειλούσαν τη σωματική μου ακεραιότητα, τύπου "ξέρουμε πού μενεις", "σου στήνουμε καρτερι", "θα σε σαπίσουμε στο ξύλο", στο Facebook ήταν απλά Τριτούλα.
Όταν χρήστες ξερνούσαν όλη τη ρητορική μίσους πάνω μου, στο Facebook ήταν απλώς Τριτούλα.
Όταν χρήστες για να μου επιτεθούν, παραβίαζαν όλους τους όρους και τους κανόνες του Facebook (έχω φυλάξει όλα τα σχετικά σχόλια), ήταν απλά Τριτούλα.
Καταλαβαίνω πως όταν σε ακολουθούν 250.000 άτομα, είσαι επικίνδυνος.
Καταλαβαίνω πως όταν δεν πας με τα νερά των υπέρκομψων και ανέμελων, είσαι επικίνδυνος.
Καταλαβαίνω πως όταν αναδεικνύεις δημοσιογραφικά τα σκάνδαλά τους, είσαι επικίνδυνος.
Καταλαβαίνω πως όταν γράφεις για τις παράνομες αναθέσεις εκατομμυρίων, τον φασισμό και τη θρησκοληψία τους, είσαι επικίνδυνος.
Καταλαβαίνω πως όταν ξεμπροστιάζεις τους λατρεμένους παιδεραστές αυτής της κυβέρνησης, την αστυνομική βία της κυβέρνησης, την ασυδοσία αυτής της κυβέρνησης, είσαι επικίνδυνος.
Καταλαβαίνω πως όταν ο κόσμος πεθαίνει εκτός ΜΕΘ, αλλά ο Μητσοτάκης δίνει 650.000 διαφήμιση στο Facebook, τότε κάποιοι εδώ μέσα θα του σφουγγαρίσουν μέχρι και τα πόδια.
Λένε ότι με μπάναραν γιατί τα 'χωσα σε ένα τρολ με φέικ προφίλ και ψεύτικη φωτό. Αντί να αποκλείσουν το φασιστόμουτρο (ναι, επιμένω) αποκλείουν εμένα με το πιστοποιημένα γνήσιο προφίλ.
Λοιπόν.
Εδώ και χρόνια, έχω σώσει όλα τα fb υβριστικά, ρατσιστικά, μισογυνικά σχόλια στο άτομό μου. Σχόλια στο μέσεντζερ, σχόλια στον τοίχο μου, σχόλια σε τοίχους άλλων χρηστών. Σχόλια χυδαία, σχόλια με ψόφους και κατάρες, σχόλια με απειλές για τη ζωή μου, σχόλια που με έχουν κάνει να κλάψω, σχόλια που με έχουν κάνει να θυμώσω, σχόλια που με έχουν κάνει να φοβηθώ. Όλα αποθηκευμένα τα έχω.
Βρε κουτούτσικα, τη δολοφονία του δικού μου χαρακτήρα, αφού δεν την πετύχατε τόσα χρόνια, τζάμπα προσπαθείτε ακόμα.
Και κάτι τελευταίο γιατί μην κοροϊδευόμαστε πως με φίμωσαν λόγω αυτού του αλητοτρόλ. Η τελευταία μου ανάρτηση ήταν η δημοσιοποίηση της είδησης πως η Σοφία Νικολάου έδωσε νέα απευθείας ανάθεση 144.000 ευρώ σε εταιρία-φάντασμα. Ψάξτε την είδηση καλοί συνάδελφοι, κάτι δεν πάει καθόλου καλά εδώ.
Δεν ξέρω ποια θα είναι τα επόμενα βήματά μου, είναι νωρίς ακόμα. Κατ' αρχάς θα ψάξω τι σόι είναι αυτή η Teleperformance Greece κι αν όντως ελέγχει μόνο τις διαφημίσεις, όπως ισχυρίζεται.
Αυτό που ξέρω είναι πως δεν μπορείς να φιμώσεις ένα άτομο που γράφει σε ιστοσελίδα ή έντυπο.
Κι ακόμα περισσότερο δεν μπορείς να φιμώσεις ένα άτομο που έχει τόσους φίλους.
Φίλους που γνώρισα εδώ, όταν πρωτομπήκα πριν 13 χρόνια, φίλους που μοιραζόμαστε τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες αξίες, το ίδιο χιούμορ, τις ίδιες ευαισθησίες. Και κυρίως το ίδιο αίσθημα δικαίου.
Είμαι ευγνώμων βαθύτατα, σας ευχαριστώ για τη στήριξη και την αγάπη από χτες το βράδυ, σας ευχαριστώ για τη στήριξη και την αγάπη όλα αυτά τα χρόνια που πορευόμαστε χέρι χέρι.
Είμαστε μαζί κι είμαστε πολλοί. Τον φόβο μας να έχουν. Γιατί ο ποιητής τα λέει καλύτερα από εμάς.
«Μάς φοβοῦνται, ἀγάπη μου,
καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.»
Υ.Γ.: Μια γυναίκα που αγαπώ, εκτιμώ και σέβομαι, η Ευγενία Λουπάκη, μπαναρίστηκε κι αυτή για 30 μέρες, επειδή στήριξε εμένα και δημοσιοποίησε το δικό μου μπαν. Δεν πειράζει, οι δυο μας καλά θα περάσουμε - πού ξέρεις , μπορεί επιτέλους να με μάθει και μαγείρεμα.
Τα σέβη μου Ευγενία!
του Λάκη Δόλγερα*Η πόρτα άνοιξε, φάνηκε ένας νεαρός γιατρός. «Ο κύριος Χαδούλης;»
Πετάχτηκα
επάνω, άφησα τηλέφωνο και πορτοφόλι στη γυναίκα μου κι είπα
ικανοποιημένος «ναι, εδώ». Το πλήθος που περίμενε
απογοητεύθηκε. Μου έκανε νεύμα, τον ακολούθησα στο εσωτερικό
του αιμοδυναμικού. Με οδήγησε σε μία αίθουσα και μου είπε,
«καθίστε, έρχομαι».
Κοίταξα το ρολόι μου, δέκα παρά
είκοσι. Το ραντεβού ήταν στις οκτώ και τριάντα. Με κυρίευσε η
ενοχλητική αλλά οικεία αίσθηση ότι είμαι αντικείμενο στα
χέρια των γιατρών.
Κοίταξα τον περιβάλλοντα χώρο∙
θλιβερός. Τοίχοι κακοβαμμένοι, λιγοστό φως.
Πολυχρησιμοποιημένες φθαρμένες καρέκλες και λιγοστά
έπιπλα κακής ποιότητας. Πρόσθετα καλώδια στους τοίχους.
Κανένα διακοσμητικό στοιχείο.
«Μα τι θέλεις;» σκέφτηκα, «άχρηστες πολυτέλειες όπως στα ιδιωτικά; Εσύ δεν λες ότι έτσι καλύπτουν άλλες αδυναμίες; Ναι, αλλά θα μπορούσε εδώ να είναι καλύτερα».
Στην αίθουσα ήταν κάποιος που είχε προηγηθεί, αμίλητος κι ανέκφραστος, κοντά του δύο άδεια και ένα γεμάτο μπουκάλι νερό, το δεξί του χέρι ακουμπισμένο ακίνητο πάνω στο γόνατό του. Ένας σφιγκτήρας από ελαστικό με μια πλαστική πλακέτα και έναν κοχλία πίεζαν τον καρπό του. «Πίνετε νερό για ν’ αποβληθεί το φάρμακο;» ρώτησα. Δίχως να γυρίσει συγκατένευσε. Ήταν φανερό ότι το μόνο που σκεφτόταν ήταν να φύγει και μέχρι τότε έκανε υπομονή κι έπινε νερό.
«Πόσο θα μείνετε;» ρώτησα.
«Τρεις με τέσσερις ώρες», απάντησε, πάλι δίχως να στρίψει το κεφάλι του.
Επανήλθε ο νεαρός γιατρός με τη σκούρα μπλε, σχεδόν μαύρη φόρμα.
«Θα πάρουμε το ιστορικό» είπε, ενώ συγχρόνως άνοιξε το κινητό του.
Συγκατένευσα.
Οι ερωτήσεις του: «Όνομα, επώνυμο, πατρώνυμο, ημερομηνία γέννησης, προηγούμενο ιστορικό στεφανιαίας νόσου».
Απαντούσα βαριεστημένα. Ήξερα ότι όλα αυτά τα είχε ήδη γραμμένα. Δεν του άρεσε, μου είπε, «συμβαίνει κάτι; Είστε καλά; σας βλέπω κάπως…»
«Όχι, όχι, καλά είμαι», απάντησα και σκέφτηκα «τι θέλεις, άνθρωπε, να πετάω που μου παίρνεις το ιστορικό;»
«...Έχετε υποβληθεί σε αρτηριοπλαστική;»
«Ναι».
«Πότε;»
«Τον Ιούνιο του δώδεκα».
« Εδώ;»
«Ναι».
«Γιατρός; Ο Αλβανόπουλος;»
«Ναι».
«Θυμάστε σε ποιο αγγείο;»
«Στην περισπωμένη».
«Σίγουρα στην περισπωμένη;»
«Ναι».
Κοιτάει το κινητό του, «Είστε σίγουρος;»
«Μμ… νομίζω».
«Βλέπω ο κύριος Αλβανόπουλος έδωσε στη διαγώνιο».
«Ναι τώρα που το λέτε στη διαγώνιο, τα ’μπλεξα».
Παρακάτω πάλι με διόρθωσε όταν προσπάθησα να ελαφρύνω ένα παλιότερο εύρημα. Μα αφού είχε στο κινητό του όλο το ιστορικό μου με τέτοια λεπτομέρεια, τι στο διάολο με ρωτούσε. Σκέφτηκα ότι αυτό δεν έμοιαζε με ιστορικό αλλά με τεστ αλήθειας ή μνήμης.
«Τελειώσαμε, βάλτε εδώ μια υπογραφή για να κάνουμε την στεφανιογραφία». Μου έδωσε το χαρτί που συμπλήρωνε τόση ώρα και το υπέγραψα. «Κρατήστε το, θα σας φωνάξουμε» είπε κι έφυγε.
Δεν είχα τι να κάνω και διάβασα το χαρτί. Διαπίστωσα ότι
μόλις είχα αποδεχτεί πως γνωρίζω ότι η στεφανιογραφία έχει 4%
σημαντικές επιπλοκές και 2% θανάτους. Έγινε πιο έντονη η
αίσθηση ότι ήμουν αντικείμενο και δεν είχα δικαίωμα λάθους ή
διαφορετικής αλήθειας από την καταγεγραμμένη.
Σε λίγο
επανήλθε συνοδεύοντας κάποιον άλλο. Ήταν γέρος, αφύσικα
κίτρινος και μουτρωμένος. Μουτρωμένος όπως τα πολύ μικρά
παιδιά. Ξεκίνησε η λήψη του ιστορικού.
Μετά τα ονοματεπώνυμα και τα σχετικά, ο γιατρός ρώτησε «γιατί προσήλθατε στο νοσοκομείο μας;»
«Ποιος εγώ; Η γυναίκα μου».
«Εσείς. Γιατί ήλθατε;»
«Η γυναίκα μου ανησυχεί. Εγώ δεν έχω τίποτα».
«Η πίεσή σας πώς είναι;»
«Κανονική».
«Εδώ βλέπω υψηλή».
«Η γυναίκα μου μού δίνει χάπια».
«Τι αισθάνεστε; Για ποιο λόγο θα κάνετε στεφανιογραφία;»
«Η γυναίκα μου… με τραβάει στους γιατρούς. Δεν έχω τίποτα».
«Θα κάνουμε στεφανιογραφία αλλά εδώ βλέπω ότι έχετε πρόβλημα με τα νεφρά»
«Μπα, τίποτα, η γυναίκα μου τα ξεσκαλίζει».
«Εντάξει, αλλά θα χρειαστεί να βάλουμε έναν ορό πριν κάνουμε την εξέταση».
«Να βάλω αλλά… δεν θέλω βελόνες».
«Δεν είναι τίποτα».
Ο γιατρός φεύγει κι επανέρχεται με ένα σταντ από το οποίο κρέμεται ένας ορός. Μόλις τον βλέπει ο γέρος επιμένει «Δεν θέλω βελόνες, το είπα».
«Δεν είναι τίποτα, μια στιγμούλα δώστε μου το χέρι σας».
Δίνει το χέρι του και ο γιατρός περνάει το γνωστό λάστιχο, ψηλαφεί τη φλέβα και παίρνει τη βελόνα να την περάσει. Τότε ο γέρος αρχίζει να κουνά το χέρι του κι ο γιατρός του λέει «μην κουνάτε το χέρι σας».
«Δεν σου είπα… δεν θέλω βελόνες».
Ο γιατρός τον παρακαλεί να το ακινητοποιήσει, εκείνος
συνεχίζει να το κουνά και να επαναλαμβάνει στερεότυπα «δεν
θέλω βελόνες». Ο γιατρός καλεί σε βοήθεια μια νοσηλεύτρια.
Αυτή του πιάνει το χέρι και του λέει προστακτικά «μην το
κουνάς». Η επιχείρηση στέφεται με επιτυχία. Του λένε «όταν
τελειώσει ο ορός, θα σε πάρουμε». Αυτός κάθεται ήσυχα και
υπομονετικά.
Αργότερα κάποιος φωνάζει από την αίθουσα
της στεφανιογραφίας: «Ο κύριος Ζαχαριάδης, να περάσει ο
κύριος Ζαχαριάδης». Σηκώνεται ο γέρος σέρνοντας τον ορό και
σπεύδει. Τον βλέπει η νοσηλεύτρια και του λέει «κάτσε κάτω εσύ.
Ζαχαριάδη σε λένε;»
____________________
Ποια ήταν η απήχηση της Επανάστασης του 1821 στη νεοελληνική λογοτεχνία — ποίηση, πεζογραφία και θέατρο;
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης διαβάζει κείμενα των λογοτεχνών και κριτικών Τέλλου Άγρα, Μιλτιάδη Μαλακάση, Τάκη Παπατσώνη, Μήτσου Παπανικολάου, Σωτήρη Σκίπη, Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, Ηλία Βενέζη, Πέτρου Χάρη, Γιώργου Θεοτοκά, Στράτη Μυριβήλη και Νικόλαου Λάσκαρη, από το περιοδικό Ραδιοεπιθεώρησις ελληνοϊταλικής πνευματικής επικοινωνίας, τεύχος Μαΐου 1940, στην εκπομπή «Φιλολογικοί Περίπατοι», Α΄Πρόγραμμα 12.9.1988.
Η ηχογράφηση προέρχεται από τη «Φωνοθήκη» του Γιώργου Ζεβελάκη.
Ακούστε την εκπομπή πατώντας εδώ:
* * *
Μπερνάρντο Μπελλόττο (1721–1780) - Βικιπαίδεια
