Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

........ Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
[.........................]
                                                                                                    Καβάφης, Τρώες 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ

ΡΑΨΩΔΙΑ Κ'

Ραψωδία Κ'. Ερμηνεία: Λήδα Πρωτοψάλτη. Σκηνοθετική και μουσική επιμέλεια: Θανάσης Παπαγεωργίου. Συμμετέχει ο ηθοποιός Δημήτρης Θεοδώρου. Ζωντανή ηχογράφηση από την Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου στις 23 Δεκεμβρίου 2010.

ΤΟ ΛΕΦΤΟΔΕΝΤΡΟ 

Λεφτόδεντρο  φύτρωσε για τους κατεστραμμένους κλινικάρχες
Λεφτόδεντρο πρόβαλε  και για τους ενδεείς μας  καναλάρχες
Κυβέρνηση βγήκε με ψήφο λαϊκή, αλλά για να ευνοεί τον πλούτο
Επίδομα αφαγίας οι  πολλοί, αλλά οι βιομήχανοι προσιούτο.

Απαιτείς την  άμεση ενίσχυση του ΕΣΥ; Είσαι αισχρός λαϊκιστής!
Ζητάς πόλεμο στην Ανεργία; Είσαι μέλος του Isis και βομβιστής!

Ο Ορμπανοϊός και η μετανεωτερική "Δημοκρατία"

Είναι η δημοκρατία, ηλίθιε!

ΝΙΚΟΛ ΛΕΙΒΑΔΑΡΗ

5-6 λεπτά

tvxs.gr

---

Ήταν το 1933 όταν ο Χίτλερ πέρασε την περίφημη Enabling Act ή άλλως, και κατά τον επίσημο τίτλο της, την «Νομοθετική Πράξη για την Θεραπεία της Δυσχέρειας του Λαού και του Ράιχ».  Ηταν η τροπολογία στο σύνταγμα τη Βαϊμάρης που του έδωσε την δυνατότητα διακυβέρνησης δια προσωπικών διαταγμάτων και δια της παράκαμψης της Ράιχσταγκ, της γερμανικής Βουλής. Το επόμενο βήμα ήταν το διάταγμα οριστικής διάλυσης της Ράιχσταγκ και η μεταβίβαση όλων των νομοθετικών και εκτελεστικών εξουσιών στην Καγκελαρία – το βήμα που μετέτρεψε την κυβέρνηση Χίτλερ σε «νόμιμη» δικτατορία.

Σχεδόν 90 χρόνια μετά, εάν η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα  μπορεί να επαναληφθεί ως τραγωδία. Και θα είναι η τραγωδία της Ευρώπης και της δυτικής δημοκρατίας. Διότι η σύγχρονη Enabling Act μπορεί να βρίσκεται ήδη εν ισχύ σε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να φέρει την υπογραφή του Βίκτορ Ορμπαν.
Η Ουγγαρία του Όρμπαν είναι από χθες η πρώτη χώρα στην ιστορία της ενωμένης Ευρώπης που αναστέλλει επ’ αόριστον την λειτουργία του κοινοβουλίου της. Και ο Βίκτορ Όρμπαν είναι ο πρώτος εκλεγμένος ηγέτης εντός Ε.Ε. που στο όνομα της… «θεραπείας» του ουγγρικού λαού από τον κορονοϊό - και, προφανώς και από πάσα άλλη, παράπλευρη και δημοκρατική νόσο - κυβερνά με προσωπικά διατάγματα, εκχωρεί σε εαυτόν το δικαίωμα να μην κάνει εκλογές «για όσο διάστημα διαρκέσει η κρίση», και μπορεί να στέλνει στην φυλακή με συνοπτικές διαδικασίες όποιους θεωρεί ότι παραπληροφορούν την κοινή γνώμη και διασπείρουν «ψεύτικες» και επικίνδυνες ειδήσεις, μηδέ των δημοσιογράφων εξαιρουμένων.
Ο νόμος για την «Προστασία έναντι του κορονοϊού» πέρασε χθες από το ουγγρικό κοινοβούλιο, όπου το κόμμα Fidesz του Ορμπαν έχει την απόλυτη πλειοψηφία, με 138 ψήφους υπέρ και 53 κατά. Κατά τον Guardian, μετά από χρόνια σταθερής παράκαμψης των δημοκρατικών αξιών και αποδυνάμωσης όλων των ανεξάρτητων θεσμών - από την δικαιοσύνη έως τα μέσα ενημέρωσης -  είναι ο νόμος που δίνει πλέον στον Ορμπαν «εξουσίες δικτάτορα».
Του επιτρέπει να κυβερνά με διατάγματα, με προσωπικές αποφάσεις και χωρίς κανέναν έλεγχο. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρία μπορεί να παρακάμπτει στο εξής από το πρώτο έως το τελευταίο άρθρο της υφιστάμενης νομοθεσίας. Εκλογές δεν μπορούν να γίνουν. Η μόνη υποχρέωσή του είναι να παρέχει, εάν, όταν και εφόσον το κρίνει αναγκαίο ενημέρωση για τις κυβερνητικές ενέργειες στον πρόεδρο της Βουλής και τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων.
Του δίνει επίσης την δυνατότητα να ποινικοποιήσει κάθε δημόσια κριτική στις κυβερνητικές αποφάσεις: Ο νόμος προβλέπει ότι η διασπορά «ψευδών» πληροφοριών «που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κοινωνική αναταραχή» και «να απειλήσουν την προστασία του κοινού» θα αποτελεί ποινικό αδίκημα και θα τιμωρείται με φυλάκιση έως και πέντε ετών.
Οι cheerleaders – όπως του χαρακτηρίζει ο Guardian - του Ορμπαν στα κυβερνητικά media έσπευσαν ήδη να προαναγγείλουν ότι το εν λόγω άρθρο θα οδηγήσει στην φυλακή συγκεκριμένους δημοσιογράφους που έχουν ασκήσει κριτική στην κυβερνητική πολιτική. Ο επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ουγγαρία Νταβιντ Βιγκ προειδοποίησε πως ο νόμος «εγκαθιδρύει επ’ αόριστον ένα ανεξέλεγκτο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που δίνει στον Ορμπαν και στην κυβέρνησή του «λευκή κάρτα» για τον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών». Η - φοβισμένη - ουγγρική αντιπολίτευση ρωτά τι και πότε θα αναγκάσει τον Ορμπαν να άρει το καθεστώς αυτό, και ποιος εγγυάται ότι δεν θα το παρατείνει και μετά την λήξη της πανδημίας. Και οι πλέον προβληματισμένοι θυμίζουν ότι και τα «προσωρινά, έκτακτα μέτρα» που επέβαλε ο ούγγρος πρωθυπουργός το 2016 για να κλείσει τα (ευρωπαϊκά) σύνορά του στους πρόσφυγες παραμένουν ακόμη σε ισχύ.

Η μόνη που δεν μιλά επί του παρόντος είναι η επίσημη ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.  Σιωπηλή και μοιραία, παρακολουθεί μια «νόμιμη» δικτατορία να γεννιέται στην επικράτειά της. Κι αφήνει την υπεράσπιση της δημοκρατικής της τιμής στα χέρια μόνον ενός «πρώην» - του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι. Ο οποίος έγραψε στο twitter: «Επί χρόνια ονειρευόμουν τις «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης». Και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, έχω το δικαίωμα, και την υποχρέωση, να πω ότι μετά από αυτό που έκανε σήμερα ο Ορμπαν, η Ευρωπαϊκή Ενωση ΠΡΕΠΕΙ να δράσει. Και να τον κάνει να αλλάξει στάση. Ή απλά, να διώξει την Ουγγαρία από την Ενωση».
Θα μπορούσε να το πει ακόμη πιο απλά, εδώ που έφθασε η Ευρώπη, κι εδώ που άφησε τον Όρμπαν να φθάσει: Είναι η δημοκρατία, ηλίθιοι…

Σκίτσο του διάσημου Plantu , που στηλιτεύει  τη στρουθοκαμηλική   στάση  της Ευρώπης απέναντι στο φαινόμενο Όρμπαν. Ενώ δείχνει  την ανησυχία της για την πιθανότητα κατάκτησης της εξουσίας στη Γαλλία από τη Λεπέν , αδιαφορεί πλήρως για την κατάλυση της Δημοκρατίας από  τον Όρμπαν.

Μπορούν οι γάτες να μεταδώσουν τον κορωνοϊό;

Ζήσης Ψάλλας

zougla.gr

Μια γάτα στο Βέλγιο με εμφανή συμπτώματα του ιού έχει προκαλέσει ανησυχίες. Ο ιδιοκτήτης της γάτας είχε πρόσφατα βρεθεί θετικός στον ιό. Αναφέρεται ότι η γάτα ανέπτυξε αναπνευστικές δυσκολίες και διάρροια μία εβδομάδα αργότερα. Οι κτηνίατροι στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης του Βελγίου εξέτασαν τη γάτα για SARS-CoV-2 και στη συνέχεια ανίχνευσαν το ιϊκό γονιδίωμα σε έμετο και σε δείγμα κοπράνων.
Πρέπει τώρα να ανησυχούμε για τον ιό που εξαπλώνεται στις γάτες; Μπορεί αυτός ο ιός να ήταν ένας κορωνοϊός για γάτες που τις μολύνει παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες. Οι κορωνοϊοί στις γάτες μοιάζουν πολύ με τον ιό SARS-CoV-2 σε γενετικό επίπεδο. 
Η τυπική δοκιμή για τον ιό SARS-CoV-2 ανιχνεύει μόνο το γονιδίωμα του ιού. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι αυτή η δοκιμή δεν ανιχνεύει μολυσματικά ή «ζωντανά» σωματίδια ιού, οπότε είναι αδύνατο να πούμε αν το γονιδίωμα του ιού που βρέθηκε στη γάτα ήταν από ένα σωματίδιο που θα μπορούσε να πολλαπλασιαστεί. Για να καταδειχθεί η μολυσματικότητα, χρειάζονται πολλές ακόμα δοκιμές. Είναι πιθανό η γάτα να έτρωγε μολυσμένα τρόφιμα και ο ιός απλώς πέρασε από το έντερο. 
Παρόλο που οι δύο περιπτώσεις σκύλων SARS-CoV-2 δεν είχαν προφανείς κλινικές ενδείξεις σχετικά με τη νόσο COVID-9, η γάτα είχε συμπτώματα αναπνευστικού. Ωστόσο, όπως γνωρίζει κάθε κτηνίατρος, οι γάτες μπορεί να έχουν αναπνευστικές δυσκολίες για πολλούς λόγους, από άσθμα αιλουροειδών έως τις καρδιακές παθήσεις. 
Ευτυχώς εξακολουθούν να μην υπάρχουν αποδείξεις ότι τα κατοικίδια ζώα μεταδίδουν τον ιό στον άνθρωπο. Είναι επίσης καθησυχαστικό ότι ένα μεγάλο κτηνιατρικό διαγνωστικό εργαστήριο δήλωσε πρόσφατα ότι έχει δοκιμάσει χιλιάδες δείγματα από γάτες και σκύλους για SARS-CoV-2 χωρίς θετικές περιπτώσεις. Επίσης, δεδομένου ότι μέχρι τις 30 Μαρτίου υπήρχαν πάνω από 720.000 ανθρώπινα κρούσματα παγκοσμίως, είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι, αν ο ιός αυτός προκαλούσε εύκολα ασθένεια σε κατοικίδια ζώα, θα είχε γίνει γνωστό μέχρι τώρα.

Πολιτισμός στο σπίτι: Η μικρού μήκους ταινία του Γιάννη Χαριτίδη «Cowboy» (Video)

Μαρία Θανασούλια

3-4 λεπτά

avgi.gr

---

Μία θλιβερή ιστορία η οποία όμως προκαλεί γέλιο – ίσως νευρικό – με αμήχανες σκηνές, ντοκιουμενταρίστικη κινηματογράφηση και έναν ήρωα που δεν τον χωράει η κοινωνία. Αυτή είναι μία πρόχειρη περιγραφή της «weird» κωμωδίας, μία παράξενη μίξη αστείου και θλιβερού, με κυνικά στοιχεία και πολλή αμηχανία
Η λέξη «weird» που στα ελληνικά σημαίνει «περίεργο ή παράξενο», μπήκε στο κινηματογραφικό μας λεξικό τα χρόνια της κρίσης με το περίφημο ελληνικό weird wave σινεμά του Γιώργου Λάνθιμου, της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη, του Αλέξανδρου Αβρανά και άλλων.
Παράλληλα όμως και στην πιο mainstream κουλτούρα, το weird έκανε την εμφάνισή του σε τηλεοπτικές σειρές όπως το BoJack Horseman, το After Life ή το Baskets του Ζακ Γαλυφιανάκη.
Στο Baskets, ο Γαλυφιανάκης υποδύεται έναν απόφοιτο σχολής κλόουν με αποτυχημένη καριέρα που προσπαθεί να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Μία θλιβερή ιστορία η οποία όμως προκαλεί γέλιο – ίσως νευρικό – με αμήχανες σκηνές, ντοκιουμενταρίστικη κινηματογράφηση και έναν ήρωα που δεν τον χωράει η κοινωνία. Αυτή είναι μία πρόχειρη περιγραφή της «weird» κωμωδίας, μία παράξενη μίξη αστείου και θλιβερού, με κυνικά στοιχεία και πολλή αμηχανία. Υπάρχουν άρθρα στον διεθνή τύπο τα οποία διερωτώνται γιατί το χιούμορ των millennials (εκείνων δηλαδή που σήμερα είναι περίπου μεταξύ 24 και 39 χρόνων) είναι τόσο παράξενο.
  Προφανή συμπεράσματα περί οικονομικής κρίσης, κρίσης αξιών, γενικής απογοήτευσης, κυνισμού και έλλειψης οριζόντων είναι εκείνα που κυριαρχούν, ωστόσο θα χρειαστούν μερικά ακόμα χρόνια για να μελετηθούν αυτά τα καλλιτεχνικά ρεύματα και να αξιολογηθούν οι επιρροές, αλλά και η διάρκειά τους για να είμαστε ασφαλείς στην κρίση μας.
Όλη αυτή η εισαγωγή γιατί το «Cowboy» του Γιάννη Χαριτίδη είναι κωμικό, αμήχανο, τρυφερό και παράξενο, ενώ ο Θάνος Τοκάκης, σεναριογράφος της ταινίας, φαίνεται να γνωρίζει και να αγαπάει αυτό το είδος κωμωδίας, με αποτέλεσμα να έχουμε στη διάθεσή μας ένα weird διαμαντάκι.
Ο Μηνάς (Μανώλης Μαυροματάκης) εργάζεται ως ηλεκτρονικός και δηλώνει πως είναι ο μοναδικός cowboy της Ελλάδας. Για αυτόν ακριβώς το λόγο έχει δηλώσει συμμετοχή σε ένα talent show με σκοπό να κερδίσει το έπαθλο και να αγοράσει το δικό του ράντσο.
Η κάμερα με στοιχεία ντοκιμαντέρ τον ακολουθεί τις ημέρες πριν το σόου και το συνεργείο του ριάλιτι παίρνει συνεντεύξεις από τους οικείους του: την αδερφή του, τη φαρμακοποιό της γειτονιάς, του μεταλλάδες στο μίνι μάρκετ κλπ. Ένας ήρωας που «δεν χωράει», αλλά που ονειρεύεται και διεκδικεί το χώρο του στην κοινωνία, μας χαρίζει ένα εικοσάλεπτο πικρού χαμόγελου και εξαιρετικής τρυφερότητας.
Το κοινό το καταχειροκρότησε και η ερμηνεία του Μαυροματάκη είναι σπουδαία σε μία μικρή φόρμα με «παράξενο» χιούμορ, αντιπροσωπευτική της γενιάς των δημιουργών της ταινίας.

Για να δείτε την ταινία , Πατήστε  το  Watch on Vimeo

COWBOY 2017 from giannis haritidis on Vimeo.

Μαζί ώς το τέλος

 Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κουβεντιάζει καθισμένο σ΄ένα παγκάκι. Αυτός κακόκεφος και γκρινιάρης, αυτή καλόκαρδη και συγκαταβατική.  Δύο χαρακτήρες αντίθετοι , που έχουν διανύσει μια ζωή μαζί. Συνεχίζουν όσο μπορούν ώς το τέλος.
Τρυφερό φιλμάκι κινούμενων σχεδίων σε διακριτικά παλ  χρώματα λες και είναι υδατογραφίες. ,  

EL FIN (THE END) (english subtitles) from HAMPA STUDIO on Vimeo.

"Rebeka" und "Friling": Nostalgisches Yiddish Tango Duft

ΤΑ ΤΑΝΓΚΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 


Rivkele, Rebeka
Music: Z.Białostocki, Yiddish text: unknown
Olga Avigail & Tango Attack
vocal: Olga Avigail, piano: Hadrian Tabęcki, bandoneon: Grzegorz
Bożewicz, guitar: Piotr Malicki
Performed in Cultural Center Wilanów Warsaw
...(from Polish Jewish Cabaret):
The tango Rebeka was perhaps Polish Jewish composer Zygmunt
Białostocki's most beloved and often-recorded song. It's said that
people requested it so often at the nightclubs, they would request it a
second time while it was still playing the first time! Bialostocki used
snatches of familiar chasidic niggunim (melodies) to tell the story of a
 poor Jewish shopkeeper's assistant who falls in love with a handsome
goy when he comes to buy newspapers and dreams of a better life with
him...
In Yiddish version, which maybe was sung by Tadeusz Faliszewski, Rivkele
 is rejecting the love of polish nobleman, because of her attachment to
Jewish tradition

 The moving Yiddish song 'Friling' (Spring) was written by Shmerke Kaczerginski in April 1943, after the death of his wife Barbara in the Vilna ghetto. Set to a tango melody, the song's lyrics tell of the author's sadness and sense of despair and loneliness. Photos were taken by me in the Jewish Quarter of Prague, except the photo of unidentified Jewish women, who perished in Shoa. from the CD Yiddish Tango Live in Jerusalem Olga Avigail - vocal Piotr Malicki - guitar Hadrian Tabęcki - piano Grzegorz Bożewicz - bandoneon
_________________________
 If you are looking for more detail about this subject

1. The Way We Lived: Exploring Jewish life and culture |

2. Projections of Life: Jewish Life before World War II

Ομοιοπαθητική: λογοτεχνία επιδημιών κατά του κορονοϊού

Γιώργος Ν. Περαντωνάκης*

12-15 λεπτά

efsyn.gr 
Επιμέλεια: Μισέλ Φάις

---

Στρατιώτες με μάσκες παρακολουθούν ταινία σε αμερικάνικο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Royat της Γαλλίας (1918)

Πραγματικά θανατικά ή μυθοπλαστικά σενάρια, ιστορικές πανώλες ή ευφάνταστες επινοήσεις, οι μεταδοτικές ασθένειες ταράζουν την κανονική ζωή και θέτουν τον άνθρωπο μπροστά σε καίρια ζητήματα με ρεαλιστικές ή φιλοσοφικές διαστάσεις. Ετσι, η λογοτεχνική αξιοποίησή τους έχει παραγάγει οξείς καρπούς, που κινητοποιούν συναισθηματικά και νοητικά τον αναγνώστη.

Πολλές λοιμώδεις νόσοι ενέσκηψαν στην ανθρωπότητα από την αρχαιότητα έως σήμερα και όχι μόνο αποδεκάτισαν χιλιάδες κόσμο, αλλά και άλλαξαν τον ρου της Ιστορίας: από τον λοιμό που έπληξε την Αθήνα (και σκότωσε τον Περικλή) το 430 π.Χ. (Θουκυδίδης, «Ἱστορίαι» 2, 47-54) μέχρι τις επτά πανδημίες χολέρας τους δυο τελευταίους αιώνες και από την πανώλη των ετών 1348-1353 (100-200 εκατομμύρια νεκροί) ώς την Ισπανική Γρίπη του 1918 (50 εκατομμύρια νεκροί).

Αλμπέρ Καμί 1913-1960

Οι συγγραφείς συχνά στηρίχτηκαν σε τέτοιες πραγματικές επιδημίες, όπως ο Σοφοκλής στον «Οιδίποδα τύραννο» (427 π.Χ.) αφορμάται από τον λοιμό των Αθηνών μέσα στον Πελοποννησιακό πόλεμο ή ο Daniel Defoe στη «Χρονιά της πανούκλας» (1722) αναπλάθει τα γεγονότα της βουβωνικής πανώλης που έπληξε το Λονδίνο στα 1665-1666, ενώ άλλοι επινόησαν δικές τους αληθοφανείς πανδημίες, όπως ο Αλμπέρ Καμί στην «Πανούκλα» (1947), όπου η λεπτομερής περιγραφή της δημιουργεί μεν το πλαίσιο μιας ρεαλιστικά περιγεγραμμένης νόσου, αλλά στην ουσία πρόκειται για μια φιλοσοφική αλληγορία.

Το μυθιστόρημα του Γάλλου φιλοσόφου θεωρείται δικαίως η κορωνίδα της επιδημικής λογοτεχνίας, καθώς με την πανούκλα δηλώνει κάθε καταλυτική δύναμη που θέτει την κοινωνία σε καραντίνα και διαμορφώνει σκέψεις, πράξεις και συνειδήσεις έξω από τον συνηθισμένο της ρυθμό. Αλλά και το άτομο γίνεται πιο ανήθικο, αγγίζει ή περνά τα όρια της απανθρωπιάς, ενώ τα πάντα δοκιμάζονται υπό το ημίφως της αρρώστιας. Ο Αλ. Καμί στην ουσία υπερασπίζεται έναν ανθρωπισμό απέναντι στις φασιστικές ιδέες που πνίγουν και μολύνουν καθολικά άτομα και κοινωνίες.

Χαρτογραφώντας ευρύτερα τον χώρο της λογοτεχνίας, μπορούμε να διακρίνουμε τρεις κατηγορίες έργων ανάλογα με την αναφορά στη μεταδοτική ασθένεια. Ασχέτως αν η νόσος είναι ιστορικά επιβεβαιωμένη ή πλαστή, οι συγγραφείς άλλοτε τη θέτουν στο περιθώριο της αφήγησής τους, για να μιλήσουν δίπλα και έξω από αυτήν για άλλα πράγματα, άλλοτε τη θέτουν στο κέντρο τους, όπως ο Αλ. Καμί, για να συμβολίσουν ένα γενικότερο φαινόμενο που απειλεί, εγκλωβίζει και νεκρώνει τις κοινωνίες, ή τέλος την τοποθετούν σε ένα μελλοντικό πλαίσιο ως προϊδεασμό για την καταστροφή της ανθρωπότητας.

Τόμας Μαν

Στο «Δεκαήμερο» (1353) ο Βοκάκιος εξυμνεί τη ζωή, τον έρωτα και τις γήινες απολαύσεις και εισάγει μια αισιόδοξη στάση κόντρα στη βουβωνική πανώλη της εποχής, η οποία σκορπίζει τον θάνατο σε όλη την Ευρώπη. «Οι αρραβωνιασμένοι» (1827, τελ. έκδοση 1842) του Αλεσάντρο Μαντσόνι, με αφορμή τη μεγάλη πανούκλα του 1629-1631, αποδίδουν τα πάθη των απλών ανθρώπων αλλά και ολόκληρης της ιταλικής κοινωνίας, ενώ στον «Θάνατο στη Βενετία» (1912) ο Τόμας Μαν οδηγεί τον ήρωά του στον θάνατο είτε εξαιτίας της ινδικής πανώλης που εξαπλώνεται στην Ευρώπη είτε λόγω του ανικανοποίητου έρωτά του.

Γκ. Μάρκες

Ανάλογα σκηνικά συναντάμε στο ρομαντικά μαγικό έργο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας» (1985), τις «Φήμες» (1996) του Ούγκο Κλάους, όπου η κοινωνία αναζητά έναν αποδιοπομπαίο τράγο, τον θεολογικής έμπνευσης «Εξαγνισμό» (1997) του Jim Crace και τη «Χολέρα και πανούκλα» (2014) του Πατρίκ Ντεβίλ, όπου η επιστήμη τίθεται αντιμέτωπη με τη θέληση για κυριαρχία.

Αφετέρου, ο Εντγκαρ Αλαν Πόε στη «Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου» (1842) αξιοποιεί στοιχεία της γοτθικής λογοτεχνίας, για να συμβολίσει μέσω του λοιμού την αναπόφευκτη έλευση του θανάτου και τη θνητότητα ως συστατικό της ανθρώπινης ζωής. Σαράντα χρόνια μετά, το 1881, ο Γενς Πίτερ Γιάκομπσεν γράφει την «Πανούκλα στο Μπέργκαμo», όπου με επαναστατική διάθεση και κιρκεγκοριανούς τόνους κατακρίνει την αφέλεια και τη θρησκοληψία.

Ο Τόμας Μαν ξαναμιλάει για μεταδοτική ασθένεια στο «Μαγικό βουνό» (1924), όπου συζητά γενικότερα ζητήματα της στάσης των ανθρώπων απέναντι στη ζωή και τη θνητότητα, την υγεία και τη νοσηρότητα, αλλά και τον θάνατο με όλα τα παρελκόμενά του.

Φίλιπ Ροθ

AP Photo/Richard Drew

Επίσης, ο Ζαν Ζιονό στον «Ουσάρο στη στέγη» (1951) τονίζει ότι η υστερία και η προδοσία είναι πολύ πιο επιζήμιες από την ασθένεια και ο ανταγωνισμός στον αγώνα για επιβίωση είναι πιο καταστροφικός από τον θάνατο, ο Φίλιπ Ροθ στο μυθιστόρημά του «Νέμεσις» (2010) απαντά στα εγειρόμενα ερωτήματα από την επιδημία πολιομυελίτιδας με τον ταγμένο στο καθήκον ήρωά του και ο Νικολό Αμανίτι στην «Αννα» (2015) αναφέρεται προφητικά σε μια κατάσταση ανάλογη με αυτήν της σημερινής Ιταλίας.

Τέλος, τα μελλοντολογικά έργα βρίσκουν την πρώιμη έκφρασή τους στον «Τελευταίο άνθρωπο» (1826) της Mary Shelley, η οποία αμφισβητεί τις ρομαντικές ιδέες της εποχής και κηρύσσει την κατάρρευση του ανθρωπισμού, όπως έρχεται με μια πανούκλα που καταστρέφει τον κόσμο.

Τις τελευταίες βέβαια δεκαετίες τέτοια σενάρια έχουν πληθύνει, με εξωγήινους μικροοργανισμούς («Στέλεχος Ανδρομέδα» -1969- του Michael Crichton), με βιολογικούς πολέμους, με εργαστήρια και βιοτεχνολογικά πειράματα, με τρομοκράτες κατά της ανθρωπότητας που χρησιμοποιούν ταχύτατα διαδιδόμενους ιούς για να πλήξουν κυβερνήσεις και θεσμούς: από το μετα-αποκαλυπτικό θρίλερ «Το κοράκι» (1978) του Στίβεν Κινγκ έως «Το τέλος του κόσμου» (2013) της Μάργκαρετ Ατγουντ, όπου η επιστημονική φαντασία συναντά τόσο τη συγκίνηση όσο και το χιούμορ, κι από το συνωμοσιολογικό και περιπετειώδες «Inferno» (2013) του Dan Brown, στηριγμένο στον Δάντη, μέχρι «Τα τελευταία μου λόγια» (2015) του Santiago Amigorena, όπου μεταξύ άλλων ένας φονικός ιός οδηγεί την ανθρωπότητα στο τέλος της.

---

Τα ελληνικά γράμματα δεν έχουν ιδιαίτερη παράδοση στην επιδημική λογοτεχνία, με τα κείμενα που αναφέρονται, άμεσα ή έμμεσα, στη λέπρα και την απομόνωση των αρρώστων να είναι πιο συχνά: από την «Αρρωστη πολιτεία» (1914) της Γαλάτειας Καζαντζάκη ώς τη «Σπιναλόγκα: ad vitam» (1933) του Θέμου Κορνάρου κι από τη «Γη και νερό» (1939) του Γουλιέλμου Αμποτ μέχρι το «Ολα για καλό» (2017) του Γιάννη Μακριδάκη.

Σε μια πιο πανοραμική ματιά, μπορούμε να συμπεριλάβουμε στην ανασκόπησή μας «Το θανατικόν της Ρόδου» (1499) του Εμμανουήλ Λιμενίτη, που αποτελεί έναν «θρήνο» για την επιδημία πανούκλας η οποία ξέσπασε στη Ρόδο το 1498, το «Graffito» (2009) του Παύλου Μάτεσι που φτιάχνει ένα σενάριο λοιμού μέσα στη Βουλή κι έπειτα σε όλη την Αθήνα, τις «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο» (2014) του Ισίδωρου Ζουργού, στο οποίο ένας περιπλανώμενος Εβραίος προσπαθεί με την επιστήμη του να αντιμετωπίσει ασθένειες και παρωχημένες αντιλήψεις στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, και τη «Λύσσα» (2014) του Αύγουστου Κορτώ, όπου η μεταδοτική νόσος χτυπά ένα απομονωμένο χωριό της Ηπείρου τη δεκαετία του ’70.

 Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Αφησα σκόπιμα τελευταίο τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη τόσο με τη «Χολεριασμένη» (1901) όσο και με τον εμβληματικό «Βαρδιάνο στα σπόρκα» (1893), όπου η μάνα υπερκερνά έμφυλα και κοινωνικούς φραγμούς για να περιθάλψει τον γιο της που βρίσκεται σε καραντίνα.

Θα προσθέσω εδώ παρεμπιπτόντως περιπτώσεις όπου η μεταδοτική νόσος δεν είναι μια πραγματική κολλητική ασθένεια, αλλά μια λογοτεχνική κατασκευή που εξαρχής υπάρχει μόνο ως μυθοπλαστικό πλαίσιο αλληγορίας. Λ.χ. στον «Ρινόκερο» (1959) του Ευγένιου Ιονέσκο μια «επιδημία» ρινοκερίτιδας σημαίνει την έξαρση του φασισμού και του ναζισμού πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στον «Λοιμό» (1972) ο Ανδρέας Φραγκιάς αποδίδει τα βασανιστήρια των κρατουμένων σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο «Περί τυφλότητας» (1995) ο Ζοζέ Σαραμάγκου εξιστορεί την ανεξήγητη μαζική επιδημία τύφλωσης, δείγμα μιας «αντιολοκληρωτικής αλληγορίας», και στην «Επιδημία» (2011) του Τάκη Θεοδωρόπουλου η γραφομανία επεκτείνεται παντού ενθρονίζοντας τη μετριότητα ως κανόνα.

---

Οι λοιμοί, λοιπόν, αποτελούν οριακές καταστάσεις, οι οποίες δοκιμάζουν τις αντοχές της κοινωνίας, κινητοποιούν δυνάμεις και αναθεωρούν εκπεφρασμένες βεβαιότητες, ενώ αποκαλύπτουν την ποιότητα του ανθρώπου ως αυτόνομου ή μη όντος και την αντοχή των κοινωνιών ως προς τη συνεκτικότητα και την ηθική τους. Οι δεύτερες συχνά αποδεικνύονται σαθρές και φαίνεται μέσα στην επιδημική αλληγορία ότι οι ίδιες, όπως και οι εξουσίες, νοσούν πρώτιστα πολιτικά και πολιτισμικά. Το άτομο, από την άλλη, συχνότερα ξεδιπλώνει τον χειρότερο εαυτό του, μετατρέπεται σε ζώο που ενδιαφέρεται ατομικιστικά για την επιβίωσή του και εύκολα απεκδύεται των ηθικών αναστολών και αξιών του. Δεν λείπουν βέβαια ηρωικοί χαρακτήρες, που θα ξεπεράσουν τη μαζοποιημένη συμπεριφορά και θα προσπαθήσουν να αναδείξουν την ανιδιοτελή πλευρά του ανθρωπισμού.

Γενικότερα, οι λογοτεχνικές πανδημίες έχουν πάψει τους τελευταίους αιώνες να λογίζονται ως θεομηνίες, αλλά τονίζουν περισσότερο τις πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις. Φέρνουν τον αναγνώστη αντιμέτωπο με θεμελιώδη ζητήματα, όπως είναι η ζωή και ο θάνατος, η θνητότητα και η αξιοπρέπεια, η μοναξιά και ο ψυχικός κλονισμός, η καταστροφή της φύσης και η «εκδίκηση» της τελευταίας, ο ρατσισμός προς όποιον θεωρηθεί μίασμα και αποδιοπομπαίος τράγος κ.λπ. Δεν λείπουν οι αλληγορικές χρήσεις τους καθώς οι σαρωτικές μεταδοτικές νόσοι συμβολίζουν τον ολοκληρωτισμό, τη μαζοποίηση, την παράλογη ισοπέδωση και τον φασισμό, που επιχειρούν να κάνουν όλους ίδιους.
*Ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης είναι διδάκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και κριτικός βιβλίου. Ασχολείται κυρίως με τη σύγχρονη πεζογραφία και τη μελέτη της κριτικής. Έχει εκδώσει το βιβλίο Η μεταπολιτευτική κριτική στον καθρέφτη (Πόλις 2013). Πρόσφατο βιβλίο του :

Στην άλλη μου ζωή , θα ΄θελα κι εγώ να γίνω ένα παιδί θαύμα σαν τη Χιμάρι Γιοσιμούρα

Himari YOSHIMURA - 7 yo Japan - 1st Grand Prize - International Grumiaux Competition 2019 - Paganini

 Paganini - Violin Concerto No. 1 (excerpt of 1st mvt) Niccolò Paganini was an Italian violinist, violist, guitarist, and composer. He was the most celebrated prodigy violinist virtuoso since he was a child, and left his mark as one of the pillars of modern violin technique. His 24 Caprices for Solo Violin Op. 1 are among the best known of his compositions, and have served as an inspiration for many prominent composers. The International Grumiaux Competition for Young Violinists is held annually and takes place at the Royal Conservatory of Brussels in Belgium. It was first held in 2008 under the name of "Bravo". In 2015, the competition was renamed in honor of Arthur Grumiaux, and is now called Concours International Grumiaux pour Jeunes Violonistes (International Grumiaux Competition for Young Violinists).

Το συνολικό σχέδιο επανεκκίνησης της οικονομίας μας

Του "μάτσο" Αλέξανδρου  φρουρός και Ταλιμπάνος της Ορθοδοξίας,
εθνικιστής και ρατσιστής θανατερός, διδάκτωρ  της  κινδυνολογίας ,
γάτος στα πατριδολαγνικά , μύδρους  εξαπολύει αφρίζων περί πάτρης 

σαΐνι πλέον στην τηλεμπορική,  ως και τον Ιησού πουλάει περί πάρτης. 

Παίδες, δεν είναι ο πάσα εις Ταδόπουλος, είν΄ο Κυριάκος ο Βελόπουλος!

Πέθανε ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης

Μανώλης Γλέζος (1922- 2020) Βικιπαίδεια

Λαϊκός όχι λαϊκιστής , μαχητικός  Αριστερός αλλά δίχως δογματισμό, λάτρης της άμεσης Δημοκρατίας , αιώνιος εραστής της Γνώσης με ιδιαίτερες επιδόσεις στη γλωσσολογία

 Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας: οι δύο αγωνιστές που κατέβασαν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία στις 30 Μαΐου 1941, πραγματοποιώντας την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Ευρώπη..

Η συγκλονιστική παρέμβασή του Μ. Γλέζου στο Ευρωκοινοβούλιο, το 2015

"Ακρωνύμια", το τελευταίο βιβλίο  του Μανόλη Γλέζου , που  παρουσιάστηκε στη Βουλή των Ελλήνων στις 29/06/2017.

 

• 

«Κατάρτια» (1963), του Σπύρου Βασιλείου. Από την έκθεση «Υφάνσεις. Ζωγραφική και ταπισερί στην Ελλάδα από το 1960 έως σήμερα», που πραγματοποιήθηκε (21 Νοεμβρίου 2019 - 16 Φεβρουαρίου 2020) στο Μουσείο Μπενάκη.

Τη γλώσσα μας τη φτιάχνουμε ελληνική

 

του Παντελή Μπουκάλα

7-8 λεπτά

kathimerini.gr

---

«Κατάρτια» (1963), του Σπύρου Βασιλείου. Από την έκθεση «Υφάνσεις. Ζωγραφική και ταπισερί στην Ελλάδα από το 1960 έως σήμερα», που πραγματοποιήθηκε (21 Νοεμβρίου 2019 - 16 Φεβρουαρίου 2020) στο Μουσείο Μπενάκη.

Μουντή η φετινή εθνική επέτειος, η τελευταία πριν από τα εμβληματικά διακόσια χρόνια της Επανάστασης. Μια 25η Μαρτίου απρόθυμη να ευαγγελιστεί οτιδήποτε. Τόσο κλειστή άνοιξη, με την κατάθλιψη να απειλεί να γίνει πάνδημη, δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Ας επιμείνουμε ωστόσο, προς παραμυθία, στο τότε, στο ’21. Που κι αυτό, άλλωστε, απείλησε να το ξαποστείλει στον οριστικό χειμώνα, προτού καρπίσει, η εμφυλιοπολεμική κατάθλιψη.
Το τελευταίο μου σεργιάνι στα παλαιοβιβλιοπωλεία, πριν κλείσουν κι αυτά, ξανάφερε στα χέρια μου ένα βιβλίο που το ’χα διαβάσει μια φορά κι έναν καιρό, είχα μάθει από αυτό, αλλά τα ίχνη εκείνης της πρώτης έκδοσής του, εν έτει 1971, τα είχα χάσει από χρόνια. Στον τίτλο του βιβλίου συστεγάζονται δύο από τα πάθη μου: «Η γλώσσα και το Εικοσιένα». Υπότιτλος: «Λογιώτατοι, φαναριώτες, κοτζαμπάσηδες, τίτλοι, αξιώματα και προσαγορεύσεις». Συγγραφέας ο Κυριάκος Σιμόπουλος, το συνολικό έργο του οποίου (ανάμεσά τους και η πολύτομη προσφορά του για τους ξένους περιηγητές στη Ελλάδα και τη συγχρονική στάση των ξένων απέναντι στην Επανάσταση) ανατυπώθηκε από τις εκδόσεις «Στάχυ».
Διπλή, τι άλλο, η γλώσσα του ’21. Χονδρικά, η γλώσσα των πολεμιστών και η γλώσσα των πολιτικών. Των αγράμματων, που μιλούσαν όπως σκέφτονταν και με τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, στα απλά και στα μεγάλα, και των σπουδαγμένων, που ήθελαν να φορέσουν χλαμύδα και στα λεγόμενα των καπεταναίων. Χαρακτηριστικό είναι το εξής επεισόδιο, στην περιγραφή του Σιμόπουλου:
«Ο Κολοκοτρώνης είχε πολλές φορές αγανακτήσει από τα πομπώδη και φλύαρα κείμενα των γραμματικών του. Κάποτε, λένε, περνώντας με τ’ ασκέρι του νύχτα κοντά στο μοναστήρι της Βελανιδιάς, πρόσταξε το γραμματικό του να γράψει ένα μήνυμα προς τον ηγούμενο για μερικά τουλουμοτύρια που χρειαζόταν το στράτευμα. Ο λογιώτατος γέμισε δυο κατεβατά. Με τα πανωγράμματα, τους τίτλους και τις δασκαλικές περιττολογίες. “– Ακόμα μωρέ;” τον ρώτησε ο Κολοκοτρώνης, βλέποντάς τον να πασχίζει, ιδροκοπώντας κάτω από το λύχνο. Κι όταν είδε τα κατορθώματα του γραμματικού έφριξε. Κόβει ένα κομμάτι χαρτί, μισή παλάμη, και γράφει ο ίδιος το λακωνικό μήνυμα, τρεις λέξεις όλες κι όλες, στο μοναστήρι: “Γούμενε τυρί Κολοκοτρώνης”. Και το ’στειλε μ’ ένα φτεροπόδαρο παλικαρόπουλο».
Οι πολεμιστές –ο λαός– δεν είχαν λόγο καθημερινό και λόγο επίσημο, λερό και καθαρό, αυθόρμητο και επεξεργασμένο. Και στις κουβέντες τους χρησιμοποιούσαν φυσικά πολλές ξένες λέξεις, αρβανίτικες, τούρκικες, ενετικές, κατά την καταγωγή τού καθενός. Οι αιώνες της τουρκοκρατίας και της φραγκοκρατίας, καθώς και οι σχέσεις (ειρηνικές ή εμπόλεμες) με Αλβανούς/Αρβανίτες, είχαν αφήσει ευδιάκριτα ίχνη στη νεοελληνική, που προκαλούσαν την αποστροφή των λογίων, όπως βλέπουμε και στον «καθαρισμό» δημοτικών τραγουδιών. Το φετινό ημερολόγιο της Εταιρείας Συγγραφέων, με θέμα «Λογοτεχνία και Επανάσταση», είναι αφιερωμένο στο 1821. Στη μικρή μου συμβολή εκεί δοκίμασα, αντιστρέφοντας τη λογική του γνωστού «μανιφέστου» του Ξενοφώντα Ζολώτα, να γράψω μια «προκήρυξη» με λέξεις που δεν «μας δόθηκαν» ελληνικές, αλλά ξένες που έγιναν ελληνικές. Τις άντλησα από απομνημονεύματα αγωνιστών και από δημοτικά τραγούδια, κυρίως κλέφτικα (το «βρας» αναπαράγεται βέβαια από τον «Μπολιβάρ» του Νίκου Εγγονόπουλου· «το βροντοφώνησαν οι ναυμάχοι του 21 κι’ ο αείμνηστος κι’ ένδοξος ναύαρχος Κουντουριώτης στη ναυμαχία της Ελλης» σημειώνει ο ποιητής). Αρκετές από αυτές ξεχάστηκαν πια –  όταν έλειψαν και τα πράγματα που ονομάτιζαν, είδη όπλων λ.χ. ή καραβιών. Αλλες συνεχίζουμε να τις χρησιμοποιούμε απολύτως βέβαιοι για την ιθαγένειά τους, την ελληνικότητά τους. Ιδού η εσκεμμένα τραβηγμένη «προκήρυξη»:
«Στ’ άρματα, λεβέντες. Με τα λάβαρά σας, ασλάνια. Με τα φλάμπουρά σας, σαΐνια μου. Χουγιάξτε το ορέ. Ρίξτε τις μπαταριές σας σε κάθε μαχαλά. Ν’ ακούσει κάθε φαμελιά, κάθε κονάκι, κάθε οντάς. Να συναχτούν τ’ ασκέρια. Τα μπουλούκια. Οι ταϊφάδες. Σ’ όλα τα βιλαέτια, σ’ όλους τους καζάδες. Οχι χουζούρι πια. Οχι νταραβέρια με μουρτάτες. Νισάφι οι τεμενάδες κι οι ριτζάδες. Πόσο θα γκιζεράμε στα βουνά και στα ρουμάνια, κι ώς πότε θα νταγιαντούμε και θα μπεζερίζουμε. Ως πότε πια κιουλέδες των χαραμήδων. Να κινήσουν στο σεφέρι τους τα φουσάτα όλα. Να μάθει η κονιαριά, να μάθει η Πόρτα, το Ντοβλέτι, το Ντιβάνι κι ο σουλτάνος, αγάδες, ντερβισάδες και χοτζάδες να το μάθουν, κατήδες και τσοχανταραίοι, μπουλουκμπασήσες και πασάδες, βοεβόδες και βαλήδες, τατάρηδες, μπαϊρακτάρηδες και νιζάμηδες, οι ντουβλετήδες όλοι: Κάλλιο στη χάψη να μας μπουζουριάσουν, στο μπουντρούμι, κάλλιο στη φούρκα του τζελέπη ή και στη σούβλα του, παρά να μαγαρίζονται στα χαρέμια οι γυναίκες μας, παρά ν’ αρπάζουν τα κουτσούβελά μας απ’ τη σαρμανίτσα. Κουμάντο πια θα κάνει το μιλέτι μας. Τα μπουγιουρντιά τους κι οι μουρασελέδες τους, των σκυλιών μας.
»Τα καριοφίλια σας, ασίκηδές μου. Και το κουράγιο σας. Τα ντουφέκια σας. Τις μπιστόλες σας, καπεταναίοι. Τα κουμπούρια. Τα γιαταγάνια. Πάλες και παλάσκες. Και χαντζάρια. Και το χαρμπί του ο πασαένας. Το διμισκί σπαθί του. Και το λάζο του. Και τους σουγιάδες. Τρομπόνια. Μιλιόνια. Την μπαρούτη. Τα κουρσούμια. Τα φουσέκια σας στους ντεστέδες τους. Τα κανόνια, να κρεμάσουμε τα κλειδιά μας στην μπούκα τους. Τις μπόμπες. Τα φιτίλια. Τα τόπια. “Τα φυτίλια αναμμένα στα χέρια, / τα τόπια δεξιά. Βρας! / Βρας, αλβανιστί φωτιά”.
»Τη φουστανέλα. Τον ντουλαμά. Το σελάχι. Τη φέρμελη. Τα τσαρούχια. Το φέσι με τη φούντα του. Το πόσι, να σκεπάζει τον τσαμπά. Τα τσαπράζια. Καπότες κι αντεριά. Και τις μπότσες με το ρακί. Και τις μποτίλιες το κρασί, τις νταμιντζάνες. Και το τάσι, να ’χουμε στο ορδί να πίνουμε και στα γιατάκια μας. Και τους ζουρνάδες. Πίπιζες και ταμπουράδες. Νταούλια, τουμπελέκια και μπουζούκια. Ούτι και νέι και λιογκάρι. Λαούτο, κίτελι και μπαγλαμά.
»Στο φαρί σας. Στο άτι σας, μπάλιο ή ρούσο. Στα χάμουρα το νου σας. Και στη σέλα. Στο μπρίκι. Στη γαβάρα. Στη γαλιότα. Στο τσαμπέκο. Στην κορβέτα. Στη φρεγάτα. Στο μπουρλοτιέρικο. Να πάει το αίμα ώς τα μπούνια. Στο καραούλι. Στην ντάπια. Στο μετερίζι. Στις βίγλες. Στα κάστρα. Στα καστέλια. Στους γουλάδες. Στα δερβένια. Στη βάρδια μας.
»Ανοίξτε όλοι το πουγκί σας. Τον μπεζαχτά σας. Ο,τι ρουμπιέδες κι ό,τι τάλιρα, ό,τι μαχμουτιέδες και τζοβαϊρικά και γρόσια, όσα καζαντίσατε, για την πατρίδα. Για τους λουφέδες των παλικαριών. Για τον ζαϊρέ και το μεϊντάτι μας.
»Γιουρούσι. Γιούργια. Ρεσάλτο. Τέρμα οι κιοτήδες, τα τσιράκια και τα τουρκοκόπελα. Η λευτεριά το ντέρτι μας και το μεράκι μας. Και το κιβούρι μας μόνος σεβντάς και μόνο κασαβέτι μας. “Να ’ναι μακρύ, να ’ναι πλατύ, για δυο, για τρεις νομάτους. / Να στέκω ορθός” - »

Επικίνδυνοι ξερόλες και αντικρατιστές

Επιτέλους ακούστε τις ιατρικές σχολές!

Το editorial  της σημερινής Εφημερίδας των Συντακτών

Πηγή: efsyn.gr

---

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ 

Να που για μια ακόμη φορά το αυτονόητο εξαφανίζεται και αφήνει χώρο για τα αδιανόητα. Ομως, όταν κυβερνητική προτεραιότητα είναι η εθνική ευθύνη και η διαχείριση της κρίσης, έστω υπό το βάρος πρωτόγνωρων συνθηκών, τότε κανείς δεν δικαιούται να προσπερνά το αυτονόητο.
Ενα από αυτά είναι το γεγονός ότι οι ιατρικές σχολές της χώρας μπορούν να πραγματοποιούν διαγνωστικά τεστ για τον κορονοϊό. Ορισμένες ήδη το κάνουν και η κυβέρνηση δεν έχει ιδέα.
Είναι αδιανόητο σε μια εθνική προσπάθεια η κυβέρνηση όχι απλώς να μην έχει τον έλεγχο και να μη συνεργάζεται, αλλά να αφήνει έξω από τον εθνικό σχεδιασμό τις ιατρικές σχολές, οι οποίες αναλαμβάνουν μόνες πρωτοβουλίες και φτάνουν να ενημερώνουν οι ίδιες τον πρωθυπουργό ότι μπορούν να βοηθήσουν!
Είναι αδιανόητο να σπεύδει η κυβέρνηση αρχές Μαρτίου να ενισχύσει τα ιδιωτικά νοσοκομεία με 30 εκ. ευρώ ώστε να εξοπλίσουν ΜΕΘ και να προμηθευτούν τον κατάλληλο εξοπλισμό για τα διαγνωστικά τεστ και στις 20 του ίδιου μήνα επιτροπή διακεκριμένων επιστημόνων υπό τον καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης και πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Ερευνας και Καινοτομίας Μανώλη Δερμιτζάκη, να προτείνει σχέδιο δράσης που όχι μόνο μπορεί να τεθεί στη διάθεση του ΕΣΥ, αλλά ουσιαστικά να υποδεικνύει τα όσα ήδη πράττουν οι ιατρικές σχολές ανά τη χώρα.
Με δυο λόγια επιβεβαιώνει τη δυνατότητα ανάπτυξης διαγνωστικών εξετάσεων σε μαζική κλίμακα και με χαμηλό κόστος.
Είναι αδιανόητο να δίνει η κυβέρνηση ακόμη 11 εκ. ευρώ για μια ενημερωτική εκστρατεία, η οποία θα μπορούσε να γίνει δωρεάν, αντί να δώσει πολύ λιγότερα στις ιατρικές σχολές και τα κατάλληλα ερευνητικά εργαστήρια για να κάνουν τη σωστή δουλειά. Με χαμηλό κόστος για το κράτος, δωρεάν για τον πολίτη.
Είναι αδιανόητο να έχει δεχτεί τέτοιες προτάσεις η κυβέρνηση, να έχει συμφωνήσει και να μην έχει ακόμα δρομολογήσει τίποτε.
Οταν τα στοιχήματα είναι τόσο σοβαρά δεν χωράνε μιζέριες, ούτε χαιρέκακες επικρίσεις. Οι σοβαρές προσπάθειες, όμως, δεν διατηρούνται με την επιβράβευση. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος από τον ΕΟΔΥ και μπορεί να οδηγήσει σε ολιγωρίες με σοβαρές συνέπειες.

Ο σουρεαλιστής Σβεν Τζόνσον και η Ομάδα του Χάλαντ

Ο Sven Jonson που γεννήθηκε ( Halmstad 1902- 1981), ήταν ένας ενδιαφέρων Σουηδός ζωγράφος , κατά βάση σουρεαλιστής. Υπήρξε  μέλος της περίφημης Ομάδας του Halmstad, των μοντερνιστών  που ανανέωσαν  τη Σουηδική τέχνη.

Η Ομάδα  του  Halmstad. Φωτογραφία του 1934. Από τα αριστεράt: 1. Waldemar Lorentzon 2. Esaias Thorén 3. Stellan Mörner 4. Sven Jonson 5. Axel Olson 6. Erik Olson.

Διαβάστε : The Halmstad Group history

Ο σουρεαλισμός του Jonson χαρακτηρίζεται από ερημωμένα τοπία σε έντονους κίτρινους ή καφέ τόνους. Συχνά υπάρχουν και μικρές ανθρώπινες φιγούρες που δείχνουν το μικρό μέγεθος του ανθρώπου. Αρχιτεκτονικά στοιχεία, αψίδες, κολόνες με μακριές σκιές είναι χαρακτηριστικά στοιχεία της ζωγραφικής του .
 Ο Jonson επηρεάστηκε επίσης από τον επερχόμενο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο,καταγγέλλοντας  με τα έργα της δεκαετίας του ΄30  την αφροσύνη των ηγετών της Ευρώπης να οδηγήσουν τις χώρες σε μια νέα αιματηρή σύγκρουση, λίγα χρόνια μετά την λήξη του φονικότατου Α΄ , όπως φαίνεται για παράδειγμα στο "Ecce homo" (1937) και στο "Περιθωριακό τοπίο" (1937). Κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου  της τέχνης του Jonson, κυριαρχούσε στους πίνακές του το μπλε χρώμα ,  μοτίβα που αντανακλούσαν το ενδιαφέρον του για το διάστημα, τους αστερισμούς και τους πλανήτες.

• Add to Phrasebook
  • No word lists for English -> Greek...
  • Create a new word list...
• Copy

ΟΜΟΡΦΙΑ , ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ

Gucci ψευδαισθήσεις/ Animations

Illustrations & Paintings: Ignasi Monreal

Production Company: The Line
Animation Director: Bjorn-Erik Aschim
Producer: Sam Taylor
Compositing: Sylvain Magne, Tom Flavelle, Kye Dorricot, Jonathan Gallagher, Fiona Lu, Deborah Ho, Hugo Morais, Mathieu Dellabe, Russ Etheridge
Animaton: Venla O. Linna, Sylvain Magne, Tim Dilnutt, Duncan Gist
Additional Painting: Mike Shorten
3D Previs & Comp: Luke Gibbard

Gucci Hallucination Animations from The Line on Vimeo.

Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.

........ Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
[.........................]
                                                                                                    Καβάφης, Τρώες 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ

ΡΑΨΩΔΙΑ Ι'

24 πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου διαβάζουν τις 24 ραψωδίες του ομηρικού έπους στην καινούρια μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη .ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ Ραψωδία Ι'. 
Ερμηνεία: Μαρία Κεχαγιόγλου. 
Συνεργασία: Αργύρης Πανταζάρας. 
Ζωντανή ηχογράφηση από την Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου στις 16 Δεκεμβρίου 2010.

Moυσικές από φιλμ που αγαπήσαμε

Nicola Piovani - Suite Da La Vita È Bella Ennio Morricone - Western Suite (Film Di Sergio Leone) ( 04:50 ) Ennio Morricone - Gabriel's Oboe (Film Mission) ( 11:58 ) Ennio Morricone - Suite Da C'era Una Volta In America ( 14:16 ) Ennio Morricone - Suite Da Nuovo Cinema Paradiso ( 17:00 ) Ennio Morricone - Playing Love ( 21:11 ) Nino Rota - Omaggio A Federico Fellini: Lo Sceicco Bianco, La Strada, Amarcord, 8 e 1/2 ( 24:42 ) Luis Bacalov - Il Postino ( 32:26 ) Howard Carmichael - Stardust ( 36:02 ) Claude Francois - My Way ( 40:52 ) Louis Armstrong - What A Wonderful World ( 44:47 ) Ferenc Lehár - Tu Che M'Hai Preso Il Cor ( 48:36 ) Nino Rota: Ballabili dal film Il Gattopardo Valzer Verdi ( 51:12 ) Mazurca ( 53:22 ) Galoppo ( 54:59 ) Valzer del commiato ( 56:33 ) Nino Rota - Il padrino / The Godfather ( 59:37 ) R. Molinelli - Poi qualcuno ( 01:03:43 )

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΕΥΡΕΩΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ  ΚΕΙΜΕΝΟ  ΟΔΗΓΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΑΪΟ

Επειδή δεν προσδιορίζεται με σαφήνεια ο  συντάκτης του κειμένου, μπήκαμε στην ιστοσελίδα του Johns Hopkins και ανακαλύψαμε ότι πρόκειται για την κυρία  Lisa Lockerd Maragakis, αναπληρώτρια καθηγήτρια και ανώτερη  υπεύθυνη  γαι την πρόληψη από τις λοιμώξεις στο Johns Hopkins


 

Πώς μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου (και άλλους) από το νέο Coronavirus και το COVID-19;

 * Ο ιός δεν είναι ζωντανός οργανισμός, αλλά ένα πρωτεϊνικό μόριο (DNA) που καλύπτεται από ένα προστατευτικό στρώμα λιπιδίου (λίπος), το οποίο όταν απορροφάται από τα κύτταρα του οφθαλμικού, ρινικού ή παρειακού βλεννογόνου, αλλάζει τον γενετικό τους κώδικα (μετάλλαξη) και τα μετατρέπει σε επιθετικά και πολλαπλασιαστικά κύτταρα.
 * Δεδομένου ότι ο ιός δεν είναι ζωντανός οργανισμός αλλά πρωτεϊνικό μόριο, δεν σκοτώνεται, αλλά αποσυντίθεται μόνο του. Ο χρόνος αποσύνθεσης εξαρτάται από τη θερμοκρασία, την υγρασία και τον τύπο του υλικού όπου βρίσκεται.
 * Ο ιός είναι πολύ εύθραυστος. Το μόνο πράγμα που τον προστατεύει είναι ένα λεπτό εξωτερικό στρώμα λίπους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το σαπούνι ή το απορρυπαντικό είναι το καλύτερο φάρμακο, επειδή ο αφρός ΔΙΑΛΥΕΙ το ΛΙΠΟΣ (γι 'αυτό πρέπει να τρίψετε τόσο πολύ: για 20 δευτερόλεπτα ή περισσότερο, για να φτιάξετε πολύ αφρό). Με τη διάλυση της στιβάδας λίπους, το μόριο πρωτεΐνης διασκορπίζεται και διασπάται από μόνο του.
  

 * Η ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ λιώνει το λίπος. γι 'αυτό είναι καλό να χρησιμοποιείτε νερό πάνω από 25 βαθμούς Κελσίου για πλύσιμο χεριών, ρούχων και οτιδήποτε άλλο. Επιπλέον, το ζεστό νερό παράγει περισσότερο αφρό και αυτό το κάνει ακόμα πιο χρήσιμο.
 * Το αλκοόλ ή οποιοδήποτε μείγμα με αλκοόλ πάνω από 65% ΔΙΑΛΥΕΙ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΛΙΠΟΣ ειδικά το εξωτερικό λιπιδικό στρώμα του ιού.
 * Οποιοδήποτε μείγμα με 1 μέρος λευκαντικού και 5 μέρη νερού διαλύει άμεσα την πρωτεΐνη, τη διασπά από το εσωτερικό.
 * Το οξυγονωμένο νερό βοηθά πολύ μετά το σαπούνι, το αλκοόλ και το χλώριο, επειδή το υπεροξείδιο διαλύει την πρωτεΐνη του ιού, αλλά πρέπει να το χρησιμοποιήσετε καθαρό και κάνει ζημιά στο δέρμα σας.
 * ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΒΑΚΤΗΡΙΔΙΑΚΑ. Ο ιός δεν είναι ζωντανός οργανισμός όπως βακτήρια. Δεν μπορούν να σκοτώσουν με τα ανθοβιοτικά ότι δεν είναι ζωντανό, αλλά γρήγορα να αποσυνθέσoυν τη δομή του σε όσα εχουν ειπωθεί.
 * Μην ανακινείτε ΠΟΤΕ χρησιμοποιημένα ή αχρησιμοποίητα ρούχα, φύλλα ή πανί. Ενώ ο ιός είναι κολλημένος σε μια πορώδη επιφάνεια, είναι πολύ αδρανής και αποσυντίθεται μόνο μεταξύ 3 ωρών (ύφασμα και πορώδη υλικά), 4 ωρών (στο χαλκό, επειδή είναι από τη φύση του αντισηπτικά και στο ξύλο, επειδή απορροφά την υγρασία και το μόριο του ιου αποσυντίθεται ), 24 ωρών (χαρτόνι), 42 ωρών (μέταλλο) και 72 ωρών (πλαστικό). Αλλά αν τινάξετε το αντικείμενο ή χρησιμοποιήσετε ένα καθαριστήριο φτερών, τα μόρια του ιού επιπλέουν στον αέρα για έως και 3 ώρες και μπορούν να εγκατασταθούν στη μύτη σας.
 * Τα μόρια του ιού παραμένουν πολύ σταθερά στο εξωτερικό κρύο, ή στο τεχνητό όπως των οικιακών κλιματιστικών και των αυτοκινήτων. Χρειάζονται επίσης υγρασία για να παραμείνουν σταθερά, και ιδιαίτερα σκοτάδι. Επομένως, τα αφυδατωμένα, ξηρά, ζεστά και φωτεινά περιβάλλοντα θα τα υποβαθμίσουν ταχύτερα.
 * UV LIGHT σε οποιοδήποτε αντικείμενο που μπορεί να περιέχει μόρια του ιού, διασπά τη πρωτεΐνη του ιού. Για παράδειγμα, για απολύμανση και επαναχρησιμοποίηση μάσκας είναι τέλειο. Προσέξτε όμως γιατί διασπά επίσης και το κολλαγόνο (που είναι πρωτεΐνη) στο δέρμα, προκαλώντας τελικά ρυτίδες και καρκίνο του δέρματος.
 * Ο ιός ΔΕΝ μπορεί να περάσει από υγιές δέρμα.
 * Ξύδι ΔΕΝ είναι χρήσιμο γιατί δεν διασπά το προστατευτικό στρώμα του λίπους.
 * ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ, ΟΥΤΕ Η ΒΟΤΚΑ εξυπηρετεί. Η ισχυρότερη βότκα είναι 40% αλκοόλ, και χρειάζεστε το 65%.
 * LISTERINE ΕΑΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ! Εφόσον έχει 65% αλκοόλ.
 * Όσο πιο περιορισμένος είναι ο χώρος, τόσο μεγαλύτερη συγκέντρωση του ιού μπορεί να υπάρξει. Όσο πιο ανοιχτό ή φυσικά αερίζεται, τόσο λιγότερη.
 * Αυτά όλα είναι καλά, αλλά πρέπει να πλένετε τα χέρια σας πριν και αφού έχετε αγγίξει, φαγητό, κλειδαριές, διακόπτες, τηλεχειριστήριο, κινητό τηλέφωνο, ρολόγια, υπολογιστές, τραπέζια, τηλεόραση, κλπ. Και όταν χρησιμοποιείτε το μπάνιο.
 * Πρέπει να ΕΝΥΔΑΤΩΝΕΤΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ που ξηραίνονται από το πολύ πλύσιμο, επειδή τα μόρια μπορούν να κρυφτούν στις μικροσκοπικές ρωγμές. Όσο πιο παχύ είναι το ενυδατικό προίόν, τόσο το καλύτερο. 

* Επίσης, διατηρείτε τα νύχια σας κοντά έτσι ώστε ο ιός να μην κρύβεται εκεί.

****************************

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ , ΟΠΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ   hopkinsmedicine.org   ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ

How Can I Protect Myself (and Others) from the New Coronavirus and COVID-19?

Lisa Lockerd Maragakis, M.D., M.P.H.

3-4 λεπτά

---

Infectious Diseases

 
To help lessen the spread of the new coronavirus and COVID-19, the disease it causes, here are important steps that can help protect you, your family and others. Lisa Maragakis, senior director of infection prevention at Johns Hopkins Medicine, shares these guidelines: 

Avoid close contact with others.

It’s important to understand that the new coronavirus spreads mainly from person to person. If an infected person coughs or sneezes, their droplets can infect people nearby. That’s why it’s important to avoid close contact with others. Understand that people (including children) may be infected with the new coronavirus and have only mild symptoms.
Some measures you can take to avoid close contact with others include:

• Stay home as much as possible and reduce visitors.
• Practice social distancing:

• Stay at least six feet away from others in public places.
• Call friends and family or visit by video.

• Ask your employer if it’s possible to work from home.
• Avoid people who appear sick.
• Go grocery shopping and run errands during off-peak times.

Healthy people do not need to wear a mask unless they are caring for someone diagnosed with, or being monitored for, COVID-19, or respiratory illness.

Practice good hygiene wherever you are.

The new coronavirus can survive for hours or even days on some surfaces. Touching a contaminated surface and then touching your face is one of the ways to become infected.
The virus is no longer detectable on plastic after 72 hours, and on stainless steel or cardboard after about 48 hours. With that in mind:

• Wash your hands with soap and water frequently and thoroughly for at least 20 seconds, especially:

• After being in public places and touching door handles, shopping carts, elevator buttons, etc.
• After using the bathroom
• Before preparing food

• If soap and water are not available, use hand sanitizer with at least 60% alcohol.
• Avoid touching your eyes, nose or mouth, especially with unwashed hands.
• If you cough or sneeze, do so in the bend of your elbow. If you use a tissue, throw it away immediately.

Take precautions if you are living with or caring for someone who is sick.

• Wear a mask if you are caring for someone who has respiratory symptoms.
• Clean counters, door knobs, phones and tablets frequently, using disinfectant cleaners or wipes.

If you feel sick, follow these guidelines:

• Stay home if you feel sick unless you are experiencing a medical emergency such as severe shortness of breath or a very high fever.
• Call your doctor or urgent care facility and explain your symptoms over the phone.
• If you leave your home to get medical care, wear a mask if you have respiratory symptoms.

• Add to Phrasebook
  • No word lists for English -> Greek...
  • Create a new word list...
• Copy