Το έκτο σινγκλ του Δημήτρη Μητσοτάκη μέσα στο 2024: «Για να γίνεις υπουργός»

 

 

Το μήνυμα Χαρίτση στην «πρεμιέρα» της Κ.Ε. της Νέας Αριστεράς

efsyn.gr

5–6 λεπτά

---

Ομιλία του προέδρου της Νέας Αριστεράς | (ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI)

Το μήνυμα Χαρίτση στην «πρεμιέρα» της Κ.Ε. της Νέας Αριστεράς

Επίθεση στις κυβερνητικές επιλογές με αιχμή τον προϋπολογισμό και κάλεσμα στα προοδευτικά κόμματα να καταψηφίσουν τα υπέρογκα εξοπλιστικά.

«Η Νέα Αριστερά ήρθε για να μείνει» υπογράμμισε από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Αριστεράς ο Αλέξης Χαρίτσης στο πλαίσιο της ομιλίας του για την παρθενική συνεδρίαση του νέο οργάνου.

Ο πρόεδρος του κόμματος εξέφρασε την άποψη ότι  βρισκόμαστε σε μια περίοδο που κρίνεται το μέλλον της Αριστεράς στη χώρα τονίζοντας πως αυτό είναι «ευθύνη» και «στόχος» της Νέας Αριστεράς , προκειμένου να εκπροσωπήσει την «κοινωνική πλειοψηφία».

Αναφέρθηκε στην κατάσταση στον πλανήτη που χειροτερεύει, κάνοντας λόγο για «ιστορικές στιγμές» και υπογραμμίζοντας πως «οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να πάρουν σαφή θέση: με τους εξοπλισμούς ή την ειρήνη».

Απηύθυνε επίσης έκκληση στα κόμματα της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου συνολικότερα «να δεσμευτούν από τώρα στην καταψήφιση των υπέρογκων εξοπλιστικών δαπανών της Νέας Δημοκρατίας» στη συζήτηση του προϋπολογισμού.

Συνεχίζοντας, αναφέρθηκε στις πρόσφατες εξελίξεις, κατηγορώντας την κυβέρνηση για «μυστική διπλωματία» καθώς «δεν ενημερώνει την Εθνική Αντιπροσωπεία, τα κόμματα και την ελληνική κοινωνία για τους στόχους και τα οφέλη από την πολιτική της» και «παραμένει πιστή στο δόγμα του δεδομένου συμμάχου, στηρίζει προκλητικά την παράφρονα πολιτική του ακροδεξιού Νετανιάχου, επενδύει στην στροφή της Ευρώπης στην οικονομία του πολέμου».

Επιπρόσθετα καταλόγισε στην κυβέρνηση «μυστικές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία», επισημαίνοντας την αντίθεση της Νέας Αριστεράς. «Είμαστε η πολιτική δύναμη που αντιστέκεται στον εθνικισμό και στην πατριδοκαπηλία. Είμαστε η πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται την αλληλεγγύη των λαών και την ανάγκη ενός συστηματικού διαλόγου που θα οδηγήσει σε επίλυση στη βάση του διεθνούς δικαίου και στη μόνιμη αποκλιμάκωση στις διμερείς σχέσεις. Είμαστε η πολιτική δύναμη που εμπνέεται από τη λογική της Συμφωνίας των Πρεσπών», είπε.

Τόνισε δε ότι «ο Τραμπισμός έχει φτάσει και στη χώρα μας», σημειώνεται πως «η Νέα Δημοκρατία και η Άκρα Δεξιά θα ανταγωνίζονται για το ποιος θα εκφράσει καλύτερα ένα μείγμα πολιτικής που από τη μια προωθεί την προκλητική κερδοφορία του κεφαλαίου και από την άλλη θα επιτίθεται στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα».

«Απαντώ λοιπόν και στον κύριο Μητσοτάκη, και στον κύριο Σαμαρά: Λαϊκό Μέτωπο για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της κοινωνίας. Αυτή είναι η δική μας απάντηση. Ο αγώνας για να σπάσει η πολιτική του φόβου», ανέφερε, ενώ σημείωσε πως «η πρώτη μάχη μπροστά μας είναι η μάχη του Προϋπολογισμού», κατηγορώντας τη Νέα Δημοκρατία ότι «επιβάλλει μνημόνιο στη μετα-μνημονιακή εποχή». «Μνημόνιο ανισότητας. Μνημόνιο αδικίας. Μνημόνιο της εξουσίας των λίγων πάνω στις ζωές των πολλών», είπε χαρακτηριστικά.

Επισημαίνοντας ότι «αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ίδρυση της Νέας Αριστεράς», κατέληξε:

«Η Νέα Αριστερά ήρθε για να μείνει και σήμερα εκλέγουμε τον ή την γραμματέα μας, εκλέγουμε το ανώτερο καθοδηγητικό μας όργανο που αναλαμβάνει το έργο του πολιτικού σχεδιασμού, για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας. Κυρίως όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, σήμερα απευθύνουμε ένα ανοιχτό κάλεσμα. Σε κάθε αριστερό πολίτη, σε κάθε δημοκρατικό πολίτη, στους ανθρώπους εκείνους που απογοητεύτηκαν, αλλά δεν τα παρατάνε, στους ανθρώπους που αντιστέκονται, στους ανθρώπους που δημιουργούν, στους ανθρώπους που αγωνίζονται. Στους ανθρώπους που δεν βολεύονται με τη ζοφερή σημερινή πραγματικότητα και διεκδικούν μια καλύτερη ζωή».

Max Emanuel Cencic performs works by George Frideric Handel |Bayreuth Baroque Festival 2022

Γκέοργκ Φρίντριχ Χέντελ(1685-1759)

Max Emanuel Cenčić(1976)Ο Κροάτης κόντρατενόρος Max Emanuel Cencic με τη συνοδεία της ορχήστρας Armonia Atenea και υπό τη διεύθυνση του Έλληνα αρχιμουσικού  Γιώργου Πέτρου, εστιάζει σε αυτό το ρεσιτάλ σε έναν από τους πιο διάσημους και διαβόητους τραγουδιστές σταρ του 18ου αιώνα. 

Ο Francesco Bernardi, γνωστός ως Senesino, ήταν ένας από τους πιο περιζήτητους καστράτους της εποχής του.

Σενεζίνο(1686-1758)

 

Το 1719, ο George Friedrich Handel τον άκουσε στη Δρέσδη και τον προσέλαβε αμέσως στο Λονδίνο. 

Αν και ο Senesino και ο Handel δεν άντεχαν ο ένας τον άλλον, ο διάσημος συνθέτης έγραψε μερικές από τις καλύτερες μελωδίες του.

Ο ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ , ΜΟΛΟΝΟΤΙ "ΜΑΧΙΜΟΣ" ΟΣΟ ΠΟΤΕ, ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΗ

Αναμνήσεις ενός μεταφραστή (2ο μέρος)

ΝΙΚΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ

 sarantakos.wordpress.com

Περιαυτολογίας δεύτερο μέρος.

 

 Όπως ξέρετε οι ταχτικοί αναγνώστες, στο τέλος του μήνα θα πάρω σύνταξη, ύστερα από 36 χρόνια (και 10 μήνες) δουλειάς ως μεταφραστής στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Με την ευκαιρία αυτή, πριν από δυο εβδομάδες έδωσα μιαν αποχαιρετιστήρια ομιλία στους συναδέλφους μου στο Κοινοβούλιο -που οι περισσότεροι είναι νεοφερμένοι. Η ομιλία ήταν αρκετά μεγάλη κι έτσι αποφάσισα να την παρουσιάσω εδώ σε δύο συνέχειες, την περασμένη Τρίτη το πρώτο μέρος και σήμερα η συνέχεια και  το τέλος. 

Πολλά από αυτά που θα διαβάσετε, τα έχω ήδη γράψει στο ιστολόγιο, ιδίως πρόσφατα. Το ξέρω, αλλά εδώ είναι η εξιστόρηση συγκεντρωμένη, από την αρχή ως το τέλος. 

Στο πρώτο μέρος είχαμε σταματήσει στα τέλη του 1989, και εγώ βρίσκομαι στο Λουξεμβούργο ως έκτακτος υπάλληλος (temporaire) στο τμήμα ελληνικής μετάφρασης της Κομισιόν. Έχω δώσει εξετάσεις σε γενικούς διαγωνισμούς, στην Επιτροπή και στο Κοινοβούλιο, και περιμένω τα αποτελέσματα.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ  ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ, δεύτερο μέρος

Όταν λοιπόν βγήκαν τα αποτελέσματα, είχα περάσει και στα δύο όργανα και βρέθηκα στο ευχάριστο δίλημμα, τι να διαλέξω.

Το Κοινοβούλιο είχε τότε τη μεγαλύτερη αίγλη: αφενός επειδή είχε τα ταξίδια στο Στρασβούργο, και αφετέρου επειδή, όπως έλεγαν, έπαιρνες πιο γρήγορα προαγωγές απ’ ό,τι στην Κομισιόν. Στην Κομισιόν όμως είχα φίλους, ενώ υπήρχε η φήμη ότι στο Κοινοβούλιο επικρατεί κλίμα «τοξικό» (αυτός είναι σημερινός όρος, τότε λέγαμε «τρώγονται συνεχώς μεταξύ τους»).

Ο μακαρίτης ο Στεφανίδης για να με πείσει να μείνω είπε το πολύ λογικό: το Κοινοβούλιο είναι μικρό όργανο (τότε δεν είχε παρουσία στις Βρυξέλλες), αν θες να πάρεις μετάθεση στις Βρυξέλλες η έξυπνη κίνηση είναι να μείνεις στην Κομισιόν· κι αν μεθαύριο βαρεθείς τη μετάφραση, μπορείς να πας διοικητικός, ας πούμε στην αντιπροσωπεία στο Τόκιο.

Όπως βλέπετε, διάλεξα το Κοινοβούλιο, ίσως επειδή δεν καιγόμουν να πάω στο Τόκιο (όπως λέει το ανέκδοτο, «τι να κάνω στην Πάτρα στις 10 το πρωί;)

Όχι, αυτό που βάρυνε περισσότερο, ίσως καθοριστικά, στην επιλογή μου, ήταν ότι στην Κομισιόν είχε μόλις συντελεστεί μια αναδιοργάνωση, και το τμήμα ελληνικής μετάφρασης είχε σπάσει σε δύο, πράγμα που σήμαινε ότι κάθε τμήμα θα είχε περίπου 9-10 μεταφραστές. Φοβόμουν λοιπόν ότι σε ένα τόσο ολιγομελές τμήμα θα ήταν δύσκολο να παίρνω άδειες τις περιόδους μεγάλης ζήτησης -ενώ στο Κοινοβούλιο, που υπήρχαν πάνω από 40 μεταφραστές στο τμήμα δεν θα έμπαινε τέτοιο πρόβλημα. Δεν σας φαίνεται σοβαρός λόγος, ίσως, αλλά έτσι σκεφτόμουν τότε.

Τον Μάιο λοιπόν του 1990, ύστερα από 2 χρόνια και τρεισήμισι μήνες στην Επιτροπή, μετακόμισα στον Πύργο, στον τέταρτο ή στον πέμπτο όροφο δεν θυμάμαι καλά. Ο προϊστάμενος, ο Μάρκος Δραγούμης, ήταν σημαντική προσωπικότητα στον καιρό του, με πολιτική δράση, αρχικά στην Αριστερά και μετά στον φιλελεύθερο χώρο, με σημαντικό συγγραφικό έργο, δυνατός διανοούμενος με μεγάλο όμως ταλέντο στο να προκαλεί διχασμό και έριδες· τοξικός, θα λέγαμε σήμερα. [Το άρθρο της  Βικιπαίδειας κατά λάθος γράφει ότι ο Δραγούμης ήταν «διευθυντής της ελληνικής μεταφραστικής υπηρεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες». Αλλά ενιαία μεταφραστική υπηρεσία δεν υπάρχει,  κάθε θεσμικό όργανο έχει τη δική του, ο δε Δραγούμης ήταν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Λουξεμβούργο]

Πέρα από αυτό, στο Κοινοβούλιο υπήρχαν αρκετές διαφορές και στο αντικείμενο της δουλειάς και στον τρόπο που την κάναμε. Για το αντικείμενο δεν θα σας πω πολλά, δεν έχει αλλάξει πολύ από τότε, άρα το ξέρετε. Ο τρόπος, βέβαια, έχει αλλάξει άρδην.

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα όταν πήγα στο Κοινοβούλιο ήταν ότι οι προθεσμίες των κειμένων ήταν πολύ πιο σύντομες. Κείμενο αυθημερόν παραδοτέο δεν είχα δει δυόμισι χρόνια στην Κομισιόν, στο Κοινοβούλιο ήταν συχνό. Γνώρισα και την υπαγόρευση απευθείας στην ή στον δακτυλογράφο, όταν το κείμενο ήταν επείγον, ιδίως στο Στρασβούργο.

Το Στρασβούργο ήταν βέβαια η μεγάλη ειδοποιός διαφορά του μεταφραστικού τμήματος του Κοινοβουλίου. Όχι μόνο επειδή η σύνοδος ολομελείας αποτελεί την κορυφαία στιγμή του μήνα και όλα υποτάσσονται σε αυτήν· αυτό ισχύει και σήμερα. Εννοώ την επίσκεψη στο Στρασβούργο. Διότι βέβαια τον καιρό εκείνο, όταν γινόταν σύνοδος ολομελείας, ένα κλιμάκιο του τμήματος, πέντε μεταφραστές, πέντε γραμματείς και ένας επικεφαλής, πήγαινε στο Στρασβούργο για 4 μέρες προκειμένου να υποστηρίξει μεταφραστικά τη σύνοδο.

Πέρασαν μερικοί μήνες μέχρι να πάω πρώτη φορά στο Στρασβούργο· μετά, πήγαινα ταχτικά, ίσως επειδή ήμουν γρήγορος. Πάντοτε έπιανα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Αρκάντ, όπου έμεναν και οι περισσότεροι Έλληνες συνάδελφοι· αλλά και μερικοί ευρωβουλευτές. Θυμάμαι τον Βασίλη Εφραιμίδη του ΚΚΕ στο πρωινό, να πίνει τον καφέ του βυθισμένος στην εφημερίδα του.

Το Στρασβούργο τότε ήταν περιζήτητο· έσπαζες τη ρουτίνα, άλλαζες τον αέρα σου, έγραφες πολλές υπερωρίες, διότι τότε τις γράφαμε ακόμα τις υπερωρίες, οι δε γραμματείς τις πληρώνονταν κιόλας σε χρήμα, επίσης μπορούσες να βγάλεις και λίγα χρήματα από την ημερήσια αποζημίωση. Αν είχες όρεξη, στο μπαρ των βουλευτών μπορούσες να δεις τους Έλληνες ευρωβουλευτές· σε κάθε περίπτωση, όταν τελείωνε το ωράριο, κάποτε τα μεσάνυχτα, θα γνώριζες τις τοπικές σπεσιαλιτέ, ας πούμε ταρτ φλαμπέ, στα εστιατόρια και τα μπαρ του Στρασβούργου. Να πω εδώ ότι τον καιρό εκείνο στο Λουξεμβούργο ήταν πολύ λίγα τα εστιατόρια όπου μπορούσες να φας αργά, μετά τις 10.

Όμως, δουλεύαμε πολύ, ακόμα κι αν κάποιες φορές περνούσες ώρες άπρακτος, περιμένοντας να έρθουν οι τελικές τροποποιήσεις σε κάποιο επείγον κείμενο π.χ. στον λόγο του Προέδρου.

Ενώ στην αρχή διαγκωνιζόμασταν ποιος θα πρωτοπάει στο Στρασβούργο, με τον καιρό η καινοτομία ξεθώριασε και έχασε την αίγλη της. Κάθε θάμα τρεις ημέρες, λέει η παροιμία, το μεγάλο τέσσερις. Κι επειδή τα επιδόματα δεν αναπροσαρμόζονταν ενώ οι τιμές εκεί ολοένα ανέβαιναν, έπαψε να είναι και προσοδοφόρα η επίσκεψη. Έπειτα, πολλοί κάναμε οικογένειες, η μετακίνηση δεν ήταν πια ελκυστική, ιδίως τον χειμώνα με τα χιόνια, κι έτσι στο τέλος μάλλον αγγαρεία είχε γίνει η επίσκεψη στο Στρασβούργο και δύσκολα βρίσκονταν εθελοντές για το κλιμάκιο. Είχαμε κι ένα πολύ θλιβερό γεγονός: καθώς επέστρεφαν από το Στρασβούργο τέσσερις συνάδελφοι, τέσσερις κοπέλες, στο σημείο που γίνεται η διχάλα προς Λονγκουί, μεταξύ Μετς και Τιονβίλ όπως έρχεσαι από Γαλλία, η οδηγός δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα ότι πρέπει να πάει δεξιά και όταν το επιχείρησε το αυτοκίνητο έφυγε από τον δρόμο και μία συνάδελφος τραυματίστηκε σοβαρά και τελικά έμεινε ανάπηρη.

 

Οπότε, όταν ανακοινώθηκε ότι σταματάει η μηνιαία μετάβαση του κλιμακίου (δεν θυμάμαι πότε έγινε αυτό, ίσως κάποιος από τους παλιούς να μπορεί να βοηθήσει) οι περισσότεροι χάρηκαν (αν και για μερικά χρόνια συνέχισαν να πηγαίνουν ένας μεταφραστής και ένας γραμματέας).

Κάτι άλλο καινούργιο για μένα στο Κοινοβούλιο ήταν οι τροπολογίες. Στην αρχή τις κάναμε χειρωνακτικά. Τι εννοώ; Πηγαίναμε στη βιβλιοθήκη, βρίσκαμε το έγγραφο COM πάνω στο οποίο γίνονταν οι τροπολογίες, το βγάζαμε φωτοτυπίες πολλές φορές, κόβαμε με το ψαλίδι δύο φορές κάθε παράγραφο του κειμένου που αφορούσε κάθε τροπολογία, κολλούσαμε τα αποκόμματα με κόλλα πάνω σε χαρτιά Α4 και μετά γράφαμε με το χέρι τις αλλαγές (διαγραφές, τροποποιήσεις ή προσθήκες) στην αριστερή και στη δεξιά στήλη -ή, αν η τροπολογία ήταν καινούργια, γράφαμε στη δεξιά στήλη το κείμενο με το χέρι.

Αυτή η άκρως χειρωνακτική περίοδος κράτησε μερικά χρόνια· σταδιακά, η ηλεκτρονική μορφή των κειμένων εκτόπιζε τη χάρτινη ενώ οι μεταφραστές αρχίσαμε όλο και περισσότερο να πληκτρολογούμε, καθώς αποκτήσαμε και προσωπικούς υπολογιστές στα γραφεία μας. Εγώ, παρόλο που πληκτρολογούσα γρήγορα, ήμουν από τους τελευταίους δεινοσαύρους που μείναμε να χρησιμοποιούμε ντικταφόν, λόγω της ταχύτητας. Συνεργαζόμουν πολύ καλά με τη Ράνια τη Φωτοπούλου σε αυτό· ο Γρηγόρης ο Γιαννούτσος που ήταν εκείνον τον καιρό προϊστάμενος στο πουλ, μια λέξη που δεν την ακούτε σήμερα, [pool, το σύνολο των δακτυλογράφων του τμήματος] είχε πλάσει τον όρο «μεθετοιμασία», διότι έκανα εγώ το κείμενο στο ντικταφόν και η Ράνια το έβαζε στο Word. Είπα για Word, παραλείποντας ότι στην αρχή είχαμε WordPerfect.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό της δουλειάς στο Κοινοβούλιο είναι ότι τα κείμενά μας είχαν μεγάλο βαθμό επαναληψιμότητας, αφενός επειδή λόγω της νομοθετικής διαδικασίας, όπου ένα σχέδιο έκθεσης μετατρέπεται σε τελική έκθεση αφού ενσωματωθούν σε αυτό οι τροπολογίες, και αφετέρου επειδή κάποια κείμενα έχουν περιοδικό χαρακτήρα.

Η πρώτη προσπάθεια για τυποποίηση ώστε να εκμεταλλευτούμε την επαναληψιμότητα και να αποφεύγουμε να ξανακάνουμε την ίδια δουλειά, ήταν τα λεγόμενα μοντέλα, σκελετοί για κάθε είδος εγγράφου με κάποια στοιχεία που επαναλαμβάνονταν, οπότε ο μεταφραστής δεν είχε να τα μεταφράσει ξανά. Η αρχική κατάρτιση και η διαρκής συντήρηση των μοντέλων ήταν ηράκλειο έργο, που το έφερε σε πέρας κυρίως ο αξέχαστος φίλος, ο Θέμης Κατσούλης, μαζί με τη Βάνα Μυνιόζ.

Η δεύτερη μεγάλη επανάσταση που άλλαξε ριζικά τον τρόπο που κάναμε τη δουλειά μας ήταν τα προγράμματα μεταφραστικής μνήμης τύπου Studio.

Η τρίτη και φαρμακερή ήταν η επικούρηση από την αυτόματη μετάφραση. Επειδή έχω πολύ φλυαρήσει, δεν θα αφηγηθώ πώς εφαρμόστηκαν μέσα στο Κοινοβούλιο αυτές οι δύο, καθοριστικές ωστόσο, επαναστάσεις.

Τώρα που φτάνω στο τέλος της δικής μου επαγγελματικής σταδιοδρομίας, θυμάμαι κάτι που έχει γράψει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, γεννημένος το 1953 σε ένα χωριό της Λακωνίας. Λέει λοιπόν ο Ζουμπουλάκης πως, όταν ήταν παιδί, οι αγρότες στο χωριό του καλλιεργούσαν τη γη με πανάρχαιες μεθόδους, όχι πολύ διαφορετικές από τις μεθόδους της εποχής του Ησιόδου πριν από 28 αιώνες. Κι όμως, στη διάρκεια της ζωής του, μέσα από διαδοχικές τεχνολογικές επαναστάσεις, ο τρόπος δουλειάς τους άλλαξε άρδην.

Κάτι ανάλογο θαρρώ πως έγινε και στη μετάφραση. Οι μεταφραστές της γενιάς μου ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μεταφράζοντας όχι πολύ διαφορετικά από τον τρόπο που μετέφραζαν οι μεταφραστές τον 17ο αιώνα, για να μην πάω στους Εβδομήκοντα· δηλαδή με χαρτί και μολύβι και με μόνα βοηθήματα τα λεξικά. Κι όμως, κλείνουμε τον επαγγελματικό μας βίο στον 21ο αιώνα με το επάγγελμα να έχει αλλάξει σε σημείο που να είναι αγνώριστο στην επιφάνεια. Μέσα σε 2-3 δεκαετίες γίναμε μάρτυρες μιας ριζικής μεταλλαγής του μεταφραστικού επαγγέλματος, ενώ οι προηγούμενοι από εμάς, εκείνοι που άσκησαν το επάγγελμα είκοσι μόλις χρόνια νωρίτερα, άρχισαν και τελείωσαν τον επαγγελματικό τους βίο χωρίς να δουν κάποια επαναστατική αλλαγή στον τρόπο δουλειάς τους.

Κάποιες αλλαγές είναι αναμενόμενες, καθώς με το πέρασμα του χρόνου είναι λογικό να συσσωρεύονται πόροι. Ας πούμε, όταν ξεκινούσαμε το επάγγελμα, στη δεκαετία του 80, δεν υπήρχε κανένα καλό και σύγχρονο νεοελληνικό λεξικό. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, το 1993, εκδόθηκε το λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη και στο κατώφλι του 21ου αιώνα ήρθε η λεξικογραφική άνθιση, με τη σχεδόν ταυτόχρονη έκδοση του λεξικού Μπαμπινιώτη και του ΛΚΝ, για ν’ ακολουθήσουν το Χρηστικό λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών, το ηλεκτρονικό ΜΗΛΝΕΓ, τα πολλά άλλα ειδικά λεξικά Μπαμπινιώτη, σε σημείο που σήμερα να είμαστε ικανοποιητικά καλυμμένοι από τη λεξικογραφία.

Επίσης, πανεπιστημιακές σχολές μετάφρασης δεν υπήρχαν στην Ελλάδα, εκτός από το μεταπτυχιακό της Κέρκυρας· οι περισσότεροι μεταφραστές στη δεκαετία του 80 είμαστε αυτοδίδακτοι, όπως ήδη είπαμε.

Και βέβαια, αυτό που έχει διευκολύνει απροσμέτρητα τη δουλειά όλων των μεταφραστών, εννοώ όχι μόνο στις υπηρεσίες της ΕΕ αλλά παγκοσμίως, είναι το Διαδίκτυο και οι ανυπολόγιστοι πόροι του. Τώρα, για την παραμικρή απορία ή αμφιβολία ανατρέχουμε στο Γκουγκλ -και με ένα κλικ του ποντικιού παίρνουμε την απάντηση ακόμα και στα πιο δύσκολα ερωτήματα, ενώ επίσης υπάρχουν τα κάθε λογής φόρουμ για να πληροφορηθούμε τη γνώμη των ειδικών κάθε τομέα ή των ομοτέχνων μας. Τότε, τέτοια δυνατότητα δεν υπήρχε.

Θα φέρω ένα παράδειγμα. Στο Γεράκι της Μάλτας, που ανέφερα νωρίτερα, υπάρχει μία σκηνή στην οποία ο Σαμ Σπέιντ, ο ντετέκτιβ, πλησιάζει έναν κακοποιό, το τσιράκι του χοντρού που κυνηγάει το Γεράκι (για όσους ξέρουν το έργο). Ο νεαρός είναι νεοφερμένος στο Σαν Φραντσίσκο, οπότε ο Σπέιντ του λέει: Πώς και από τα μέρη μας; Ο νεαρός δεν απαντάει, οπότε ο Σπέιντ επιμένει: Baumes rush? Aν είχα σήμερα να το μεταφράσω αυτό, θα έβαζα τη φράση στο Γκουγκλ και θα έπαιρνα αμέσως την απάντηση· αλλά το 1986 τέτοιο βοήθημα δεν υπήρχε. Μόνο αφού άνοιξα ένα σωρό εγκυκλοπαίδειες, στη βιβλιοθήκη του British Council, έμαθα ότι ο Caleb Baumes ήταν γερουσιαστής της πολιτείας της Νέας Υόρκης, ο οποίος το 1928 εισηγήθηκε έναν νόμο, που πήρε το όνομά του, βάσει του οποίου όσοι καταδικάζονταν για τέταρτη φορά υποχρεωτικά τιμωρούνταν με ισόβια. Αποτέλεσμα ήταν όλοι οι κακοποιοί που είχαν ήδη τρεις καταδίκες να εγκαταλείψουν την πολιτεία (αφού ο νόμος του Baumes ίσχυε μόνο εντός της πολιτείας της Ν. Υόρκης). Αυτή η μαζική φυγή ονομάστηκε Baumes rush, κάτι πολύ γνωστό στους Αμερικανούς αναγνώστες του Χάμετ το 1930, όχι όμως και στους Έλληνες το 1986.[.......................................]

Ολοκληρωστε την ανάγνωση

Αναμνήσεις ενός μεταφραστή (2ο μέρος)

Νίκος Σίμος:«Οδεύοντας προς την τελική αναμέτρηση στον πλανήτη; »

Βρισκόμαστε λίγο πριν την «τελικά αναμέτρηση»; Και ποιοι θα αναμετρηθούν θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ύπαρξη του πλανήτη; Ερωτήματα που μέχρι πρόσφατα τοποθετούνταν στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας, σήμερα με όσα γίνονται , μοιάζουν ρεαλιστικά.
Συγκρούονται δυο κόσμοι, οι αξίες των οποίων πλέον είναι τελείως διαφορετικές και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική προσέγγιση τους.
Ο Νίκος Σίμος αρθρογραφεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και πολλά από τα άρθρα του μπορούν να χαρακτηριστούν προφητικά. Η οπτική του σε θέματα γεωπολιτικής έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Στη συνέντευξη του στο militaire channel, περιγράφει τους δύο αντίπαλους κόσμους που οδεύουν προς την τελική αναμέτρηση.

«Η προμήθεια από τη Δύση και η χρήση των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από τους Ουκρανούς  δεν είναι αρκετή για να αντιστρέψει την πορεία του πολέμου. Ο ρωσικός στρατιωτικός εξοπλισμός, όπως για παράδειγμα τα αεροσκάφη, έχει ήδη διασκορπιστεί και μεταφερθεί σε αεροδρόμια και εγκαταστάσεις πιο μέσα στη Ρωσική επικράτεια, αφού οι Ρώσοι  θεωρούσαν πιθανή  μια τέτοιας μορφής απόφαση από πλευράς ΗΠΑ και ΝΑΤΟ», λέει ο κ.Σίμος και προσθέτει ότι «το σκεπτικό της ηττημένης στο πολεμικό μέτωπο «συλλογικής Δύσης»  είναι ότι,  τα όπλα αυτά  μπορεί να δώσουν στην Ουκρανία κάποιο πλεονέκτημα, σε μια εποχή που τα ρωσικά στρατεύματα κερδίζουν έδαφος στα ανατολικά της χώρας και το ηθικό είναι χαμηλό.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν είχε αρνηθεί επί μήνες να επιτρέψει στην Ουκρανία να πλήξει τη Ρωσία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, φοβούμενη την κλιμάκωση της σύγκρουσης, που μπορούσε και τυπικά να μας φέρει στην έναρξη του  Γ’ Παγκόσμιου πολέμου …Εβδομάδες πριν παραδώσει την εξουσία αλλάζει επικίνδυνα την πολιτική της».

Όταν ο Πλάτων εμφανίστηκε στη Φλωρεντία

 

Ο Πλάτων στην Φλωρεντία

*

[[ ΠΕΡΙΦΡΑΚΤΟΙ ΤΟΠΟΙ ]]
από τον Γιάννη Παρασκευόπουλο

neoplanodion.gr

Ω ο σκοτεινός ύπνος, που μετατρέπει τις τυφλές
Και δεινές σκέψεις σε όραμα καθαρού φωτός!
LORENZO DI MEDICIS

Ανάμεσα στον Μεσαίωνα και την Νεότερη Εποχή, δηλαδή ανάμεσα στον orto murato του μοναστηριού και στον ανοιχτό κήπο του εκλεκτικού μπαρόκ, εμφανίζεται στην Ιταλική χερσόνησο ο κήπος που συμβάλλει σε αυτή την μετάβαση. Θα μπορούσαμε πιθανώς να ισχυριστούμε ότι ο κήπος της Αναγέννησης είναι ο ίδιος μια μετάβαση. Αρχικά, αποτελεί μια χρονική μετάβαση ανάμεσα στον παλαιό τύπο κήπου και σε μια καινούργια κοσμοαντίληψη που πρωτοσχηματίζεται και που αργότερα μετατρέπεται σε έναν νέο τύπο βλέμματος καθώς και σε μια καινούργια πρακτική. Η δεύτερη παρατήρηση που μας επιτρέπει να χαρακτηρίζουμε αυτόν τον κήπο ως μεταβατικό, είναι η επαναφορά  της αρχαιότητας εντός της έννοιας και της πρακτικής του κήπου.

Πρόκειται για μια χρονική μεταφορά που οικειοποιείται το παρελθόν, επαναπροσδιορίζοντάς το, ανοίγοντας ταυτόχρονα έναν χώρο για την αυτοτοποθέτηση του ίδιου του ανθρώπου στον κόσμο και που ονομάζεται Αναγέννηση. Η ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, έτσι, μετατοπίζεται στο παρόν ως μια ερμηνεία αλλά και ως μια ανασύνθεση της παροντικής χρονικότητας. Η σύνθεση που επιτεύχθηκε ανάμεσα στην παγανιστική σκέψη και το Χριστιανικό κοσμοείδωλο –σύνθεση που ξεκινά έναν αιώνα περίπου πριν με τον Πετράρχη ο οποίος αποκαλούσε την αρχαιότητα sacrosancta antiquitas– σημαίνει και την αρχή του τέλους για αυτό το κοσμοείδωλο αλλά και την συνεχή επανερμηνεία της κλασσικής σκέψης στους Νεότερους Χρόνους. Κίνηση που χαρακτηρίζεται από την αναδιαμόρφωση της έννοιας του τόπου μέσω των πολλαπλών μορφών που αποκτά η έννοια της ανακάλυψης.

Τα στοιχεία που μας ωθούν να μιλήσουμε για αυτόν τον κήπο ως μεταβατικό, με τη διπλή έννοια που του αποδίδουμε, εμφανίζονται κατά τον 15ο αιώνα, τον Quattrocento, στην Φλωρεντία και συνδέονται με την δυναστεία των Μεδίκων. Fiorenza κατά τους Ρωμαίους, η Φλωρεντία των Ιταλών αποκαλείται η πόλη των λουλουδιών.  Το έμβλημά της δεν είναι άλλο παρά ένας ερυθρός κρίνος που ταυτίζεται με το λατινικό όνομά της. Σε αυτήν την πόλη των λουλουδιών οι τέχνες ανθίζουν παράλληλα με τα άνθη των κήπων.

Στα μέσα του αιώνα ο αριθμός των κήπων σε αυτή την πόλη ανέρχεται τουλάχιστον στους 138. Ο λόγος για την πολλαπλή ζήτηση και κατασκευή οφείλεται στην στροφή προς την επανανακάλυψη του ελληνορωμαϊκού κόσμου. Η ρωμαϊκή έπαυλη επανεμφανίζεται ως μια νησίδα εντός της πόλης αλλά και έξω από τα τείχη της ακολουθώντας  την ρωμαϊκή πρακτική απομάκρυνσης από την πόλη, όπως την εφάρμοσε και ο Κικέρων. Ταυτόχρονα, το βλέμμα αξιοποιεί τις αρχαιότητες που βρίσκονται τριγύρω. Οι Μέδικοι γίνονται μεγάλοι συλλέκτες αρχαιοτήτων, συντηρώντας και αποκαθιστώντας τες.

Η οικογένεια των τραπεζιτών, αφού έχει εξασφαλίσει την εξουσία της και καθιερώσει την πολιτική της οντότητα με τον Κόζιμο, καταφέρνει να ενώσει δύο διαμετρικά αντίθετες μεταξύ τους οπτικές και χρήσεις του κόσμου. Από την μια εξασκεί το μερκαντιλιστικό πνεύμα και από την άλλη αναζωπυρώνει την λατρεία για το πνεύμα του αρχαίου κόσμου. Προφανώς τα χρήματα παίζουν σημαντικό ρόλο στην χωρική έκφραση της τέχνης, στην πραγματοποίησή της, που εμφανίζεται αλλά αρκεί, επίσης, να σκεφτούμε ότι ο ρόλος του μαικήνα που αποκτούν σηματοδοτεί και μια πλήρη αλλαγή της πραγματικότητας. Η Τοσκάνη μετατρέπεται σε μια Νέα Αρκαδία για τους Μέδικους. Το χρήμα και η εξουσία στοχεύουν στην πραγματοποίηση αυτού του ονείρου που με την ποίηση του Λορέντσο φθάνει στο απόγειό του.

Στην Φλωρεντία ο locus amoenus των Ρωμαίων μετατρέπεται σε luoghi di delizie. Ο κήπος της έπαυλης ανοίγει προς τον κόσμο πέρα από αυτή, αφήνοντας πίσω τα συμβολικά τείχη του προκατόχου του. Η έπαυλη των Μεδίκων στο Φιέζολε, για παράδειγμα, εισάγει το πανόραμα στην αρχιτεκτονική της. Είναι ο κατ’έξοχή τόπος των νεοτερισμών που εισάγονται και θα αποτελέσει πρότυπο για τους ύστερους κήπους της Ιταλίας. Τοποθετημένη κοντά στην Φλωρεντία αλλά ταυτόχρονα οριοθετημένα απομακρυσμένη από αυτή, το βλέμμα του κατόχου της απλώνεται πάνω στην πόλη και στην ύπαιθρο που την περιβάλλει. Η χρήση του πανοράματος, διαμέσου του κήπου, είναι σαν το βλέμμα της παντοδύναμης οικογένειας να κυριαρχεί πάνω στο τοπίο.

[...................................]

Συνεχίστε την ανάγνωση

Ουζερί Τσιτσάνης (2004): Μνήμη Μανούσου Μανουσάκη, του σκηνοθέτη που έκανε καλό λαϊκό κινηματογράφο και απολαυστικές τηλεταινίες (1)

Μανούσος Μανουσάκης

Το Ουζερί Τσιτσάνης είναι ελληνική ταινία παραγωγής του 2015 σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη. Το σενάριο είναι βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη: Γεννήθηκα το 1953 στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσα μεταξύ Χαριλάου και Βούλγαρη, δίπλα στη γειτονιά όπου μεγάλωσε και η Ζωή Σαμαρά, γυναίκα του Τσιτσάνη, κι όπου για ένα διάστημα έζησε κι ο συνθέτης. Περπατώ ακόμα στα ίδια χώματα. Μια συννεφιασμένη Κυριακή του 1993 μου γίνεται έμμονη ιδέα να μπω, για λίγες σελίδες, στην ψυχή του κουνιάδου του Βασίλη Τσιτσάνη, Αντρέα Σαμαρά, με τον οποίο ο συνθέτης ανοίγει το 1942 ένα ουζερί, στην οδό Παύλου Μελά 22, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης - δεν ζούσα τότε για να είμαι στην παρέα τους: μέρες γερμανικής κατοχής, αντίστασης, εμφυλίου, εξόντωσης των Εβραίων, πείνας και μέσα σ' όλα αυτά ο Τσιτσάνης να γράφει τα καλύτερα τραγούδια του.
Το Ουζερί Τσιτσάνης δουλεύει ακριβώς στη δίνη της καταιγίδας, κόντρα και ταυτόχρονα έξω απ' αυτήν, και συνεχίζει, μετά τη φυγή του συνθέτη στην Αθήνα το '46, να ζει θρυλικά μέσα στο μυαλό μου, σε διάφορες παραλλαγές. Η ιστορία, επομένως, που ακολουθεί είναι τόσο πραγματική και τόσο φανταστική όσο κι ο τεκές του Σιδέρη και τα περιγιάλια της Παραγουάης του Τσιττάνη - της δικής του Παραγουάης... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΕΞΗΓΗΣΗ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Ο ανάπηρος κάνει ζημιά
Το ξύλο δεσπόζει στη ζωή μας
Πέτρα ή καρεκλοπόδαρο
Η λιτανεία του Μουσχουντή
Στα όρια του γκέτο
Γκέοργκ, τουκ τουκ!
Ό,τι είναι γραμμένο να γραφτεί, θα γραφτεί
Καφές στην Καταδίωξη
Πληρώνοντας τον πάγο στο "ΦΙΞ"
Κίνησις λιμένος
Καφεζυθοπωλείον "Ο Σταθμός"
Κατεβαίνω τέρμα Ντεπώ
Χρυσόψαρα και οβίδες
Πορτοκάλια στη σόμπα
Στο κέντρο της πυρκαγιάς
Μαυροφοριέται όλη η Βερμίου
Οι κλειδαριές του βαρύτονου
Κι από κει στο Μπεχτσινάρι
Ηλεκτροφόρα σύρματα, αγκαθωτά
Στην ψυχραποθήκη με χορδή πιάνου
Η Σεράχ στο χαλί
Φτιάξτε το κλουβί να μπω μέσα
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Στη βίλα, Βελισσαρίου 42
Ο Δαλαμάγκας, ο Γάτος κι η Κασσάνδρα
Ο Σιαμαντάκας
Στέκομαι ακίνητος: κλικ!
Σιτιστής ωδικών πτηνών
Μια στοίβα ψεύτικα μέλη
Το κιβώτιο απ' τα Τρίκαλα
Ονόματα καταδοτών εντός Θεσσαλονίκης
Ποιος τελικά πρόδωσε;
Δυο τσουβάλια μυστήρια δώρα
Ο ασύρματος στα λάχανα
Οι καρδερίνες παίρνουνε φτερό
Αν περιμένεις απ' τον Θεό, κάηκες
Ο Τυφόξυλος στη μεγάλη παγωνιέρα
Βεντούζες για κάψιμο
Δυνητική ευκτική
Μπρεζόφ: εδώ τα τσίλικα όργανα
Κρεατομηχαναί "Ερρίκος Σατέν"
Ο Τσίλας ξαναρχίζει το κάπνισμα
Μες στα κελιά της Καταδίωξης
Κενό ύπνου
Ξαναεμφανίζεται η δεύτερη ξανθιά
Μπουζούκι με περόνη

 _________________________________________________________

Η ταινία πραγματεύεται τον έρωτα ενός χριστιανού και μιας Εβραίας στην Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Βικιπαίδεια

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Δεκεμβρίου 2015 (Ελλάδα)

Σκηνοθεσία: Μανούσος Μανουσάκης

Υποψηφιότητες: Βραβείο Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Καλύτερου Α΄ ανδρικού ρόλου, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Βραβεία: Βραβείο Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Καλύτερης ενδυματολογίας, ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Βικιπαίδεια :(φιλμ) Ουζερί Τσιτσάνης

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ ! Ο Έλον Μασκ μετέτρεψε το Χ σε πλατφόρμα συντηρητικού περιεχομένου μέσω αλγοριθμικών μηχανισμών

 

Μελέτη αποκαλύπτει πότε ξεκίνησε η αλγοριθμική ενίσχυση συντηρητικού περιεχομένου στο X

Πάνος Τριανταφυλλόπουλος

olafaq.gr 

8–9 λεπτά

---

Η μελέτη του τρόπου με τον οποίο οι αλγοριθμικές πλατφόρμες επηρεάζουν τον δημόσιο διάλογο και την πολιτική εμπλοκή αποτελεί κρίσιμο ζήτημα για την κατανόηση της δυναμικής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Πρόσφατες έρευνες εξετάζουν αν η πλατφόρμα X (παλαιότερα γνωστή ως Twitter) εμφανίζει συστηματική αλγοριθμική προκατάληψη υπέρ συντηρητικού περιεχομένου, ειδικά μετά την εξαγορά της από τον Έλον Μασκ το 2022.

Στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης, μια πρόσφατη μελέτη από ερευνητές του Queensland University of Technology αναδεικνύει σημαντικά ευρήματα που αφορούν την πιθανή προώθηση συντηρητικού περιεχομένου μέσω αλγοριθμικών μηχανισμών της πλατφόρμας. Η έρευνα, με τίτλο «A computational analysis of potential algorithmic bias on platform X during the 2024 US election», υποστηρίζει ότι οι αλλαγές στα πρότυπα εμπλοκής της πλατφόρμας ξεκίνησαν αρκετούς μήνες πριν από τις αμερικανικές εκλογές του 2024.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στατιστικά μοντέλα για να συγκρίνουν τα πρότυπα εμπλοκής πριν και μετά από ένα κρίσιμο σημείο αλλαγής, προσπαθώντας να εντοπίσουν εάν συγκεκριμένοι λογαριασμοί –συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Μασκ– επωφελήθηκαν αλγοριθμικά. Η ανάλυση έδειξε μια σημαντική «διαρθρωτική μετατόπιση» στις μετρήσεις εμπλοκής γύρω από τα μέσα Ιουλίου 2024. Σύμφωνα με την έκθεση, η ημερομηνία αυτή συμπίπτει με την επίσημη δημόσια υποστήριξη του Έλον Μασκ προς τον Ντόναλντ Τραμπ στις 13 Ιουλίου 2024, γεγονός που εγείρει περαιτέρω ερωτήματα για τη διαφάνεια και την ουδετερότητα των αλγορίθμων της πλατφόρμας.

Επιπλέον, η έρευνα αναφέρει ότι η έναρξη αυτής της τάσης μπορεί να ανιχνευθεί σε ένα περιστατικό πολιτικής σημασίας: τη δολοφονική απόπειρα κατά του Ντόναλντ Τραμπ κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής συγκέντρωσης στο Butler της Πενσυλβάνια. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι από το σημείο αυτό και μετά, οι αλγοριθμικές προτεραιότητες της πλατφόρμας φαίνεται να μετατοπίζονται υπέρ συντηρητικών λογαριασμών, δημιουργώντας ένα διαφορετικό τοπίο αλληλεπίδρασης.

Η υποστήριξη του Μασκ προς τον Τραμπ ήρθε την ίδια ημέρα που ο Τραμπ δέχθηκε πυροβολισμούς από ένοπλο. Σε μια ανάρτηση στο X, που μοιράστηκε μετά την απόπειρα δολοφονίας, ο Μασκ έγραψε: «Υποστηρίζω πλήρως τον πρόεδρο Τραμπ και ελπίζω στη γρήγορη ανάρρωσή του».

Για να διερευνήσουν την πιθανή αλγοριθμική μεροληψία, οι ερευνητές εξέτασαν τις μετρήσεις εμπλοκής που σχετίζονται με διάφορους εξέχοντες λογαριασμούς με ρεπουμπλικανικό προσανατολισμό (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ανήκουν σε δεξιούς influencers όπως ο Μπεν Σαπίρο, ο Τάκερ Κάρλσον και οι Libs of TikTok) και τους συνέκριναν με διάφορους εξέχοντες λογαριασμούς με δημοκρατικό προσανατολισμό (συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ανήκουν στους AOC και τον Μπέρνι Σάντερς). Οι ερευνητές λένε ότι, μετά την υποστήριξη του Μασκ, βρήκαν στοιχεία για μια «ειδική για κάθε ομάδα ώθηση», κατά την οποία οι λογαριασμοί που προσανατολίζονται στους Ρεπουμπλικάνους είδαν μια τεράστια αύξηση στις προβολές σελίδων σε σχέση με τους λογαριασμούς που προσανατολίζονται στους Δημοκρατικούς. Οι ερευνητές γράφουν ότι τα ευρήματα αυτά θα μπορούσαν να είναι ενδεικτικά μιας «πιθανής προκατάληψης συστάσεων» που ευνοούσε το περιεχόμενο των Ρεπουμπλικάνων «όσον αφορά την ορατότητα, ενδεχομένως μέσω μηχανισμών συστάσεων όπως η ροή “Για εσάς”».

Ωστόσο, ο λογαριασμός με τις περισσότερες ενδείξεις προώθησης φαίνεται να ήταν αυτός που ανήκε στον ίδιο τον Μασκ, γράφουν οι ερευνητές. Η έκθεση αναφέρει ότι υπήρξε μια «σημαντική ώθηση που έλαβε ο Έλον Μασκ στις μετρήσεις δέσμευσής του». Και συνεχίζει: «Τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν ένα ξεχωριστό μοτίβο που μπορεί να υποδεικνύει μια αλγοριθμική μετατόπιση που ευνόησε δυσανάλογα τον λογαριασμό του Μασκ, συμβάλλοντας σε ένα σημαντικό πλεονέκτημα δέσμευσης», γράφουν οι ερευνητές. «Αυτή η μεροληψία ορατότητας, εάν συνδέεται με προσαρμογές αλγορίθμων της πλατφόρμας, αναδεικνύει τον αντίκτυπο τέτοιων διαρθρωτικών αλλαγών στη δυναμική της εμπλοκής και την πιθανότητα διαφορετικής μεταχείρισης μεταξύ των χρηστών».[...................................]

 

Παράλληλα, από την ίδια περίοδο, ο Έλον Μασκ άρχισε να προωθεί ανοιχτά αμφιλεγόμενες θεωρίες συνωμοσίας, που συχνά σχετίζονται με ακροδεξιές απόψεις. Τον Απρίλιο του 2023, αναφέρθηκε ότι λογαριασμοί συνδεδεμένοι με νεοναζιστικές ομάδες άρχισαν να εμφανίζονται και να επαληθεύονται μέσω της πλατφόρμας, γεγονός που πυροδότησε περαιτέρω ανησυχίες σχετικά με τη διαφάνεια και τη στρατηγική της πλατφόρμας υπό τη διοίκηση Μασκ.

Οι αλλαγές αυτές, σύμφωνα με αναλυτές, φαίνεται να έχουν επηρεάσει αρνητικά τη βάση χρηστών της X. Ενδείξεις αυτής της εκροής χρηστών καταγράφονται στην αυξανόμενη δημοτικότητα εναλλακτικών πλατφορμών, όπως το Bluesky. Ο συγκεκριμένος ιστότοπος, που δημιουργήθηκε από τον ιδρυτή του Twitter, Τζακ Ντόρσεϊ, παρουσίασε εντυπωσιακή αύξηση χρηστών μετά τις εκλογές του 2024. Συγκεκριμένα, την περίοδο αυτή, το Bluesky προσέλκυε έως και ένα εκατομμύριο νέους χρήστες ημερησίως, με την επισκεψιμότητά του να αυξάνεται κατά 500%.

Παράλληλα, το X σημείωσε μείωση περίπου 100.000 λογαριασμών μέσα σε λίγες ημέρες μετά τις εκλογές. Μεταξύ αυτών, βρίσκονται λογαριασμοί εξέχοντων προσωπικοτήτων, όπως ο δημοσιογράφος Ντόν Λέμον, ο Guardian, καθώς και δημόσια πρόσωπα όπως ο Μπεν Στίλερ. Αυτό το κύμα αποχώρησης χρηστών έχει ονόμαστεί «X-odus» από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υποδηλώνοντας την ευρύτερη δυσαρέσκεια έναντι της κατεύθυνσης της πλατφόρμας.[..................................] 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟΜελέτη αποκαλύπτει πότε ξεκίνησε η αλγοριθμική ενίσχυση ...

Nils Wülker & Arne Jansen - Festival de jazz de Leverkusen 2024 - ARTE CONCERT...

Γνωρίζονται πάνω από 20 χρόνια και κάνουν μουσική μαζί για περίπου 15 χρόνια. Ο Nils Wülker και ο Arne Jansen επανεφευρίσκουν συνεχώς τον χώρο όπου ανθίζουν οι μουσικές τους ιδέες.


Το pas de deux που σκιαγραφήθηκε από τον τρομπετίστα Nils Wülker και τον κιθαρίστα Arne Jansen έχει κάτι το θαυμαστό καθώς αυτή η προσέγγιση είναι μια ευκαιρία για αυτούς να εξερευνήσουν ομοιότητες αλλά και αντιθέσεις. Μεταξύ αρμονίας και έντασης, ο γόνιμος διάλογος στον οποίο συμμετέχουν οι δύο νικητές του βραβείου ECHO Jazz τείνει προς την απαλότητα και τη δύναμη. Ο οικείος χαρακτήρας που αναδύεται από τη μουσική τους δεν τους εμποδίζει να αναπτύξουν μια δεξιοτεχνία τόσο πειστική όσο η ατμοσφαιρική πυκνότητα πάνω στην οποία τρέφεται.



Γυρίστηκε στις 3 Νοεμβρίου 2024 στο Φεστιβάλ Τζαζ Λεβερκούζεν, Γερμανία.

Nils Wülker

Arne Jansen

«Πώς θα σας φαινόταν αν για χρόνια περνούσατε τη ζωή σας σε καθεστώς φυλάκισης και διαρκούς καθημερινής τρομοκρατίας απλά και μόνο επειδή υπάρχετε; »

 

«Επίσκεψη» Ρουβίκωνα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη - Προσαγωγές από την ΕΛ.ΑΣ. (Εικόνες)

ieidiseis.gr 

Newsroom

6–8 λεπτά

---

Κινητοποίηση έξω από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πραγματοποίησε το απόγευμα της Πέμπτης (31/11) ο Ρουβίκωνας.

Γύρω στις 19:10 μέλη του Ρουβίκωνα βρέθηκε έξω από την πύλη του υπουργείου στη λεωφόρο Κατεχάκη, όπου σήκωσαν πανό και πέταξαν τρικάκια που έγραφαν «άμεση απελευθέρωση του Κούρδου πολιτικού Μεχμέτ Τσελίκ». Μάλιστα, έγιναν και προσαγωγές.

Πρόκειται για Κούρδο πολιτικό πρόσφυγα, ο οποίος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 30 Οκωβρίου.

Το μήνυμα του Ρουβίκωνα στο Facebook:

«Πώς θα σας φαινόταν αν για χρόνια περνούσατε τη ζωή σας σε καθεστώς φυλάκισης και διαρκούς καθημερινής τρομοκρατίας απλά και μόνο επειδή υπάρχετε;

Αρκεί να κάνουμε αυτό το απλοϊκό ερώτημα στον εαυτό μας, για να κατανοήσουμε έστω και στο ελάχιστο τον παραλογισμό των εκάστοτε εθνικισμών ανά τον κόσμο και της εκάστοτε κρατικής τρομοκρατίας που στρέφουν τα όπλα τους απέναντι στους καταπιεσμένους λαούς αυτού του κόσμου απλά και μόνο επειδή κατοικούν στο ίδιο χωράφι.

Το πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί σίγουρα αυτό της Γάζας στην Παλαιστίνη, της μεγαλύτερης υπαίθριας φυλακής παγκοσμίως, που σήμερα μετράει χιλιάδες ερείπια και νεκρούς. Ένα αποικιοκρατικό σχέδιο πλήρους αφανισμού ενός λαού, βγαλμένο από τα πιο αρρωστημένα μυαλά των σιωνιστών εποίκων.

Έτσι και ο Mehmet Çelik και συνολικά ο κουρδικός λαός, με τα μέσα και την κλίμακα της τρομοκράτησης και προσπάθειας αφανισμού τους να ποικίλλουν, βιώνουν και δέχονται τη βαρβαρότητα του τουρκικού εθνικισμού και των διεθνών συνεργατών τους.

Ο Mehmet Çelik βρέθηκε το 2021 σε βάρκα στα ελληνικά χωρικά ύδατα μαζί με άλλους πρόσφυγες, μιας και η ζωή του στην Τουρκία ως Κούρδος είχε καταστεί αβίωτη, δεχόμενος επανειλημμένα την κρατική τρομοκρατία με διώξεις, φυλακίσεις, χάνοντας τους δικούς του ανθρώπους. Ερχόμενος στην Ελλάδα όχι άσυλο δεν βρήκε, αλλά εδώ και τρία χρόνια υφίσταται διαρκείς φυλακίσεις χωρίς να υπάρχει καμία κατηγορία σε βάρος του. Τον τελευταίο έναν χρόνο βρίσκεται σε διοικητική κράτηση στο τμήμα αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, ενώ πριν μία εβδομάδα λίγο κινδύνεψε να απελαθεί. Συγκεκριμένα, μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να εκτελεστεί η απέλασή του στην Τουρκία, μια απόφαση που εν τέλει παρέμεινε στον πάγο. Ωστόσο, ο κίνδυνος της απέλασής του παραμένει ακόμα υπαρκτός, μιας και πριν λίγες μέρες από τη Θεσσαλονίκη μεταφέρθηκε σε κέντρο κράτησης στο Παρανέστι της Δράμας, ακόμα πιο κοντά δηλαδή στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Η επιθετικότητα του ελληνικού κράτους απέναντι σε Κούρδους και Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες εκδηλώνεται επανειλημμένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι επιθέσεις ενάντια στους αγωνιστές του Λαϊκού Μετώπου, με πιο πρόσφατη την απόφαση έκδοσης στην Τουρκία του Τούρκου δημοσιογράφου Ali Ercan Gökoğlu, που εν τέλει πάρθηκε πίσω έπειτα από 40 μέρες απεργίας πείνας.

Όσο κι αν ρίχνουν στάχτη στα μάτια, ελληνικό κράτος και τουρκικός εθνικισμός συνεργάζονται άριστα στα πλαίσια της νατοϊκής συμμαχίας και της ευρωπαϊκής πολιτικής των pushbacks, με το αλισβερίσι τους αυτό να έχει θύματα αγωνιστές και αγωνίστριες, πρόσφυγες και μετανάστες.

Ο Mehmet Çelik βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 30 Οκτώβρη, απαιτώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Και αν η φυλάκισή του στην Ελλάδα κράτησε 3 χρόνια, στην Τουρκία θα είναι επ' αόριστον.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ MEHMET ÇELIK
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ».