Τουρισμός και για δολοφόνους. Τον δικαιούνται αφού πληρώνουν...

Τουριστοκράτορες και Ισραηλινοί τουρίστες

 

Κάποιος θα ρωτούσε -και δικαίως- πώς διάολο φτάσαμε ως εδώ. Θα τολμούσαν άραγε να κάνουν το ίδιο πριν μερικά χρόνια;

 

Αντόν Μιχαήλοβιτς

kosmodromio.gr

Εικονογράφηση: Jo Di (facebook)

Πάνε δύο καλοκαίρια από την τελευταία φορά που δούλεψα σεζόν και μπορώ να πω ότι δεν μου λείπει και ιδιαίτερα. Βασικά καθόλου δεν μου λείπει. Τι να μου λείψει άλλωστε; Τα εξαντλητικά ωράρια και οι ηλίθιοι ευρώδουλοι εργοδότες; Η νησιωτική μικροαστίλα; Οι εγχώριοι και εισαγόμενοι νεόπλουτοι τουρίστες με ύφος χιλίων καρδιναλίων που νομίζουν ότι επειδή έπιασαν 5 φράγκα στην αρπαχτή έχουν το δικαίωμα μέχρι και να σε… (ας μην ολοκληρώσω την πρόταση καλύτερα).

Τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά βέβαια αναρωτιέμαι πώς ακριβώς θα ανεχόμουν φέτος -αν δούλευα σεζόν- τους Ισραηλινούς τουρίστες. Τον «εκλεκτό λαό του Θεού» που διακοπάρει ελεύθερα στη χώρα μας, ενώ η δική του -και μάλλον και οι ίδιοι καθώς σίγουρα υπηρέτησαν στον IDF- διαπράττει γενοκτονία σε livestream και αυτοί όχι μόνο πέρα βρέχει, την επικροτούν κιόλας. Αν κάποιος αναγνώστης δουλεύει σεζόν αυτή την περίοδο πραγματικά θα ‘θελα να μου πει με τι υπομονή τους ανέχεται.

Ζόμπι τυφλωμένα από το μίσος που βρήκαν έτοιμα σπίτια και περιουσίες όταν οι σιωνιστικές κυβερνήσεις τους περιμάζεψαν από τον κάθε βόθρο που βρισκόταν. Τζάμπα σπίτια και περιουσίες επειδή προφανώς τα κλέψανε από τους Παλαιστινίους υπό την απειλή ενός όπλου και ενός φασιστικού συντάγματος. Κάτι αντίστοιχο με την Άγρια Δύση του 19ου αιώνα, αυτή είναι η συνείδηση ενός πρώην κακομοίρη -νυν εποίκου που πλούτισε πάνω στο αίμα άλλων λαών. Φυσικά αυτή τη συμπεριφορά τους δεν την κρατάνε μόνο για τη χώρα τους, αλλά φροντίζουν να την επιδεικνύουν σε όποια γωνιά της Γης κι αν βρίσκονται, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Εδώ τα πράγματα έχουν ξεφύγει κιόλας με την επίθεση εναντίον Αιγυπτίων στο Σύνταγμα, τα σκισίματα φιλοπαλαιστινιακών αφισών στα Εξάρχεια, οι απαιτήσεις προς εργαζόμενους να βγάλουν την μπλούζα με την παλαιστινιακή σημαία πάνω και βέβαια το τελευταίο περιστατικό με τα 100άδες απειλητικά μηνύματα προς τον Γιώργο Καλαϊτζίδη του Ρουβίκωνα λόγω των δράσεων υπέρ της Παλαιστίνης.

^{Πινακίδα σε μπαρμπέρικο στην Ταϊλάνδη}

Κάποιος θα ρωτούσε -και δικαίως- πώς διάολο φτάσαμε ως εδώ. Θα τολμούσαν άραγε να κάνουν το ίδιο πριν μερικά χρόνια, δίχως να τις αρπάξουν; Όχι πως τώρα δεν τις έχουν αρπάξει, αλλά το θράσος παραμένει στα ίδια επίπεδα. Έχει αυξηθεί η ποσότητα των εισαγόμενων χρυσαυγιτών; Δεν νομίζω να είναι ζήτημα ποσότητας, ούτε και κινηματικής αδράνειας. Τουλάχιστον η φετινή χρονιά έδειξε ότι το κίνημα είναι πολύ πιο ενεργό και μαζικό στο κομμάτι των δράσεων κατά του σιωνιστικού καθεστώτος.

Εν τέλει δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη σκέψη, αρκεί φυσικά να εστιάσουμε στις κινήσεις που έγιναν από πλευράς κυβέρνησης στα πλαίσια συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ. Πέραν του ενεργειακού και στρατιωτικού, στο οικονομικό κομμάτι προωθήθηκε η golden visa, ο κλάδος των real estate και φυσικά το «άνοιγμα» προς την ισραηλινή αγορά μέσω τουριστικών προγραμμάτων. Το ισραηλινό κεφάλαιο που διείσδυσε στην Ελλάδα έφερε μαζί και επιχειρηματίες που διεύρυναν την οικονομική συνεργασία μεταξύ των δύο κρατών ωφελώντας και τους ντόπιους μικροαστούς, αρκετά ίσως. Ο μικροαστός άλλωστε δεν θέλει κάτι παραπάνω από ησυχία και εύκολο χρήμα, ασχέτως ποιος είναι ο πελάτης ή/και ο συνεργάτης. Όπως στην κατοχή ήθελε αμέριμνος να πουλά τους τενεκέδες με το λάδι και να κάνει μπίζνα με τους ναζί, έτσι και τώρα δεν έχει κανένα ζήτημα να κάνει τεμενάδες στους γενοκτόνους όσο φυσικά του αφήνουν χρήμα.

Αλλά αυτός είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Δεν θα τα έκανε όλα αυτά αν δεν θεωρούσε ότι είχε και κάποιες πλάτες, τις οποίες δυστυχώς έχει. Όπως αντίστοιχα τις ίδιες πλάτες έχει και ο τραμπούκος Ισραηλινός τουρίστας που έρχεται εδώ πέρα και νομίζει ότι θα κάνει ό,τι γουστάρει, θα τραμπουκίσει μουσουλμάνους και θα απειλήσει κάθε αγωνιστή που μάχεται υπέρ της Παλαιστίνης.

Όμως δεν θα τους περάσει και φαίνεται αυτό. Φαίνεται από τις πολλαπλές δράσεις υπέρ της Παλαιστίνης στο κέντρο των Αθηνών και σε τουριστικές περιοχές όπως το Θησείο και το Κουκάκι. Φαίνεται από το γεγονός ότι τόσο αυτοί όσο και οι εγχώριοι φίλοι τους κλαίγονται ολημερίς «για τον αντισημιτισμό της αριστεράς» και από το ότι οι δράσεις μαζικοποιούνται ολοένα και περισσότερο και όσο αλλάζει το ρεύμα, τόσο οι αποθρασυμένοι μικροαστοί θα σκύψουν το κεφάλι κάτω και θα προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα, αν δεν θέλουν να γίνουν παρίες. Αυτή η νέα πραγματικότητα δεν θα είναι άλλη από την «Δεν δεχόμαστε Ισραηλινούς τουρίστες», ή ακόμα καλύτερα «Δεν δεχόμαστε φονιάδες σε άδεια».

Πρόεδρος της Δημοκρατίας : αναίσθητος ως προς το Παλαιστινιακό. Να τον χαίρονται αυτοί που τον εξέλεξαν!

 

Αλέξης Χαρίτσης: Αποχώρησε από την εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο – «Η θέση μου είναι στο πλευρό της Παλαιστίνης»

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αντιλιάν Κοτζάι

24.07.2025 | 20:37

279 Shares

Σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού, ο Πρόεδρος της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης προσήλθε στη φετινή δεξίωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο, συνοδευόμενος από τον κ. Kamel Kotkot, Παλαιστίνιο πρόσφυγα και κηδεμόνα ανήλικου παιδιού από τη Γάζα που νοσηλεύεται στην Αθήνα.

Η πρωτοβουλία αυτή του προέδρου της Νέας Αριστεράς είχε ως στόχο να καταδείξει ότι η έννοια της Δημοκρατίας αποκτά περιεχόμενο όταν συναντιέται με τους σύγχρονους αγώνες των λαών για ειρήνη και ελευθερία.

Παρότι είχε ζητηθεί να τηρηθεί το πρωτόκολλο και να του επιτραπεί η είσοδος μαζί με τον κύριο Kamel Kotkot το αίτημα απορρίφθηκε. Ως ένδειξη διαμαρτυρίας, ο Αλέξης Χαρίτσης αποχώρησε από την εκδήλωση, δηλώνοντας:

«Ο κ. Kamel Kotkot είναι Παλαιστίνιος πρόσφυγας, κηδεμονας ενος ανήλικου παιδιού από την Γάζα που νοσηλεύεται σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Ζήτησα να με συνοδεύσει σήμερα, σύμφωνα με το πρωτόκολλο, στην εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο για την επέτειο αποκατάστασης της δημοκρατίας μας.

Γιατί εμείς οι Έλληνες ξέρουμε τι σημαίνει εισβολή, κατοχή, προσφυγιά.

Και η δημοκρατία μας αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο όταν συνδέεται με τους δίκαιους αγώνες των λαών για Ειρήνη κ Ελευθερία. Εισέπραξα άρνηση.

Θεωρώ αδιανόητο ότι η Ελληνική Δημοκρατία του 2025 δεν έχει χώρο για τους κατατρεγμενους μιας γενοκτονιας.

Η θέση μου λοιπόν είναι εδώ, στο πλευρό της Παλαιστίνης».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο κύριος Kotkot. Περιέγραψε με μελανά χρώματα την ολική καταστροφή της Γάζας, ευχαρίστησε τον ελληνικό λαό για την αλληλεγγύη του και ζήτησε «να συνεχίσετε να στηρίζετε τον παλαιστινιακό λαό».

"Η θέση μου είναι εδώ. Στο πλευρό της Παλαιστίνης"

Ο κ. Kamel Kotkot είναι πρόσφυγας από τη Γάζα, κηδεμόνας ενός ανήλικου παιδιού που νοσηλεύεται εδώ στην Αθήνα. Ζήτησα σήμερα να επιτραπεί να με συνοδεύσει στην εκδήλωση, στο Προεδρικό Μέγαρο, για την επέτειο αποκατάστασης της… pic.twitter.com/vZWUtiOWF4

— Αλέξης Χαρίτσης (@alexischaritsis) July 24, 2025

Ο Λάνθιμος ξανά με Έμα Στόουν στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας!

 

Λάνθιμος με Στόουν (ξανά) στη Μόστρα

Νόρα Ράλλη

efsyn.gr 

6–7 λεπτά

---

«Bugonia» («μπουγκόνια») στα αρχαία ελληνικά σημαίνει «βουγενία», «γέννηση από βόδια» ή «γέννηση από αγελάδες». Αναφέρεται σε μια αρχαία λαϊκή δοξασία, η οποία υποστήριζε ότι οι μέλισσες μπορούν να προέλθουν από τα κουφάρια νεκρών βοδιών. Πράγματι η νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου ακολουθεί έναν νεαρό συνωμοσιολόγο μελισσοκόμο που πιστεύει ότι το πρώην αφεντικό του και πρόεδρος πολυεθνικής είναι στην πραγματικότητα εξωγήινος και αποφασίζει να τον απαγάγει προκειμένου να σταματήσει μια επικείμενη εισβολή.

Πρόκειται για διασκευή του κορεάτικου φιλμ «Save the Green Planet» του 2003 και έχει δημιουργηθεί σε συνεργασία με τον σεναριογράφο του «Succession», Γουίλ Τρέισι, ενώ και πάλι πρωταγωνιστεί η Εμα Στόουν, καθώς στο ριμέικ του Ελληνα σκηνοθέτη, ο πρωταγωνιστής είναι και πάλι γένους θηλυκού (όπως και στο Poor Things).

Η ταινία, μαζί με ακόμα είκοσι, διαγωνίζεται για τον Χρυσό Λέοντα στο φετινό 82ο Φεστιβάλ Βενετίας (27/8-6/9), ενώ πρόκειται για την τέταρτη κατά σειρά παρουσία του Λάνθιμου εκεί: «Alps» – παγκόσμια πρεμιέρα σε διαγωνιστική προβολή στο 68ο Φεστιβάλ Βενετίας (2011), όπου απέσπασε το βραβείο Golden Osella για καλύτερο σενάριο, «The Favourite» – κεντρική συμμετοχή στο 75ο Φεστιβάλ Βενετίας (2018), όπου τιμήθηκε με τον Αργυρό Λέοντα – Grand Jury Prize και η Ολίβια Κόλμαν απέσπασε το Coppa Volpi Α’ Γυναικείου Ρόλου, «Poor Things» – πήρε μέρος στο 80ό Φεστιβάλ Βενετίας (2023) και κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα Καλύτερης Ταινίας.

Το φετινό φεστιβάλ ανοίγει με την πρεμιέρα της νέας ταινίας του Πάολο Σορεντίνο, «La Grazia», με πρωταγωνιστή τον Τόνι Σερβίλο. Όσο για τις τελετές έναρξης και λήξης, και τις δύο θα τις παρουσιάσει η Ιταλίδα ηθοποιός και κωμικός Εμανουέλα Φανέλι. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής είναι ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν (μαζί του στην επιτροπή είναι ακόμα έξι σημαντικές μορφές του διεθνούς κινηματογραφικού τοπίου, οι Φερνάντα Τόρες, Μοχαμάντ Ρασουλόφ, Στεφάν Μπριζέ, Μάουρα Ντελπέρo, Κριστιάν Μουνγκιού, Τσάο Τάο) και πράγματι, αν συμβεί και κερδίσει η ταινία του Λάνθιμου, θα είναι σίγουρα μια συγκινητική στιγμή που ένας Ελληνας του εξωτερικού θα δίνει το μεγάλο βραβείο σε έναν άλλον Ελληνα που έχει διαπρέψει στο εξωτερικό.

Ωστόσο ο συναγωνισμός δεν είναι αμελητέος. Μαζί με τον Λάνθιμο, στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ συμμετέχουν σημαντικοί σκηνοθέτες και σκηνοθέτιδες. Ξεχωρίζουμε τον Τζιμ Τζάρμους («Father Mother Sister Brother», η οποία δεν παίχτηκε στις Κάνες, αλλά θα παιχτεί στο Λίντο), τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο με τον δικό του «Frankenstein» (μία ταινία-σταθμό για τον ίδιο, όπως έχει πει, καθώς ήταν όνειρό του να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα της Σέλεϊ), τον Νόα Μπόμπακ με τη δραμεντί «Jay Kelly», με Κλούνεϊ και Σάντλερ, τον Φρανσουά Οζόν με τον «Ξένο» του (μια διασκευή του έργου του Καμί), αλλά και την Κάθριν Μπίγκελοου με το πολιτικό θρίλερ «Το A House of Dynamite» (αυτό μαζί με του Ντελ Τόρο και του Μπόμπακ είναι όλα παραγωγές του Νέτφλιξ, που κάνει εξαιρετικά διακριτή την παρουσία του στο Φεστιβάλ).

Ακόμα διαγωνίζονται οι ταινίες: «Τhe Wizard of the Kremlin» του Ολιβιέ Ασαγιάς, «The Voice of Hind Rajab» της Κάουτερ Μπεν Ανιά, «The Sun Rises on us All» του Κάι Σανγκτζούν, «Elisa» του Λεονάρντο Ντι Κονστάνσο, «A Pied D’ Oeuvre» της Βαλερί Ντονζελί, «Silent Friend» της Ιλντικο Ενιέντι, «Τhe Testament of Ann Lee» της Μόνα Φάστβολντ, «Duse» του Πιέτρο Μαρτσέλο, «Un Film Fatto Per Bene» του Φράνκο Μαρέσκο, «Orphan» του Λάζλο Νέμες, «No Other Choice» του Παρκ Τσαν-Γουκ, «Sotto le Nuvole» του Τζιανφράνκο Ρόζι, «The Smashing Machine» του Μπένι Σάφντι και «Girl» της Σου Τσι.

Εκτός συναγωνισμού στη μυθοπλασία θα δούμε δέκα ταινίες, μεταξύ των οποίων και το «After the Hunt» του Λούκα Γκουαντανίνο
, με πρωταγωνίστρια την Τζούλια Ρόμπερτς - είναι η πρώτη της φορά στο Φεστιβάλ Βενετίας. Επίσης θα προβληθούν στην ίδια κατηγορία και αρκετά ντοκιμαντέρ, όπως το μουσικό «Newport and The Great Folk Dream» του Ρόμπερτ Γκόρντον, όπου θα δούμε τον νεαρό Μπομπ Ντίλαν στη σκηνή του Φεστιβάλ του Νιούπορτ.

Πλουραλισμός

Γενικά το φετινό Φεστιβάλ, πέραν της συμμετοχής μεγάλων ονομάτων, φαίνεται να παρουσιάζει ένα πλουραλιστικό και υψηλού επιπέδου πρόγραμμα, συνδυάζοντας μεγάλα ονόματα του Χόλιγουντ, διεθνείς auteurs, κοινωνικά και πολιτικά θέματα, επιτυχημένες παραγωγές από πλατφόρμες όπως το Netflix, και παράλληλες ενότητες για νέους δημιουργούς και καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες. Και σίγουρα θα είναι συγκινητικό (όπως και δεόντως πολιτικό), καθώς Χρυσός Λέοντας Lifetime Achievement θα απονεμηθεί στη θρυλική Κιμ Νόβακ, την 92η πλέον πρωταγωνίστρια του Χίτσκοκ σε μία από τις πιο εμβληματικές ταινίες του παγκόσμιου σινεμά, τον «Δεσμώτη του ιλίγγου», και σε έναν από τους πιο ιδιαίτερους και «ριψοκίνδυνους» (πρακτικά και καλλιτεχνικά) σκηνοθέτες, τον Βέρνερ Χέρτζογκ.

Mια «Κότα» στο Τορόντο

Την ίδια στιγμή που η ελληνική παρουσία στο Φεστιβάλ Βενετίας είναι εμφανής και σημαντική, η «Κότα» («Hen») του ουγγρικής καταγωγής σκηνοθέτη Γκιόργκι Πάλφι (György Pálfi) κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο (TIFF, 4-14/9). Η ταινία είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένη στην Ελλάδα, αλλά και στα ελληνικά!

Πρόκειται για μια ανατρεπτική τρυφερή αλληγορία για τη μητρότητα, την επιβίωση και την αντίσταση απέναντι στην εξουσία: αφηγείται την ιστορία μιας κότας που δραπετεύει από βιομηχανική φάρμα και βρίσκει καταφύγιο σε μια παλιά ταβέρνα. Εκεί έρχεται αντιμέτωπη με την ιεραρχία, προστατεύει τα αυγά της και συγκρούεται με την ανθρώπινη σκληρότητα - μια παραβολή με χιούμορ και συγκίνηση που αντικατοπτρίζει την ανθρώπινη κατάσταση μέσα από ζωώδη ένστικτα και συναισθήματα.

Την παραγωγή υπογράφουν οι View Master Films (Ελλάδα) και Pallas Film - Twenty Twenty Vision (Γερμανία). Το καστ περιλαμβάνει τους Ιωάννη Κοκιασμένο, Αργύρη Πανταζάρα, Μαρία Διακοπαναγιώτου και Αντώνη Καφετζόπουλο, ενώ διευθυντής φωτογραφίας είναι ο Γιώργος Καρβέλας.

Σε αντίθεση με προηγούμενες περιόδους, όπου οι περικοπές αφορούσαν κυρίως μη αναγκαίες δαπάνες, τα στοιχεία της Plum για τον Ιούνιο δείχνουν ξεκάθαρα πως ακόμη και βασικές κατηγορίες όπως σούπερ μάρκετ, λογαριασμοί και μεταφορές πλήττονται. Οι Έλληνες καταναλωτές φαίνεται να κάνουν επαναξιολόγηση ακόμη και των καθημερινών τους συνηθειών.

 

Η κρίση επέστρεψε; / Κατάρρευση δαπανών σε όλες τις κατηγορίες – Τα στοιχεία της Plum

tvxs.gr 

4–5 λεπτά

---

Σε κλίμα επιφυλακής φαίνεται να κινούνται οι Έλληνες καταναλωτές, με τις καθημερινές τους δαπάνες να παρουσιάζουν σημαντική πτώση, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Plum, της έξυπνης εφαρμογής διαχείρισης χρημάτων.

Τον Ιούνιο, η μέση δαπάνη ανά χρήστη μειώθηκε αισθητά σε βασικές κατηγορίες εξόδων, ακολουθώντας μια ευρύτερη τάση περιορισμού και αλλαγής προτεραιοτήτων ενόψει καλοκαιριού.

Τις μεγαλύτερες μηνιαίες μειώσεις (σε σύγκριση με τον Μάιο) σημείωσαν οι κατηγορίες Προσωπικής Φροντίδας και Γυμναστικής (-50%), Εστίασης (-50%) και Ένδυσης και Αξεσουάρ (-45%), καταδεικνύοντας καθαρά την απομάκρυνση από προαιρετικές δαπάνες. Σημαντική ήταν και η μείωση στους Λογαριασμούς (-41%), ενώ οι κατηγορίες Σούπερ Μάρκετ (-4%) και Μεταφορές (-23%) κατέγραψαν ηπιότερες πτωτικές τάσεις, όλα μαζί αποτυπώνουν μια ευρύτερη προσπάθεια των νοικοκυριών να περιορίσουν τον προϋπολογισμό τους.

Η εικόνα αυτή ενδέχεται να αποτυπώνει μια στρατηγική παύση: πολλοί καταναλωτές φαίνεται να περιμένουν τις θερινές εκπτώσεις, να μειώνουν την ενεργειακή κατανάλωση ή να βάζουν στην άκρη χρήματα για τις διακοπές.

Ads

Καθώς ο πληθωρισμός φαίνεται να έχει κορυφωθεί, ορισμένες μειώσεις στις δαπάνες ενδέχεται να αντανακλούν την αποκλιμάκωση των τιμών. Ωστόσο, η σταθερή υποχώρηση της κατανάλωσης αναδεικνύει και μια πιο συνειδητή, προσεκτική στάση των καταναλωτών απέναντι στον προϋπολογισμό τους.

Τα ευρήματα προέρχονται από το μηνιαίο report Money Unwrapped της Plum, το οποίο αναλύει τις μεταβολές στη μέση δαπάνη ανά χρήστη με βάση πραγματικές συναλλαγές σε επιλεγμένες κατηγορίες.

Διαβάστε επίσης: Eurostat / Ούτε μια εβδομάδα διακοπές δεν μπορούν να πάνε σχεδόν οι μισοί Έλληνες

Εστίαση: Η πρώτη που πλήττεται

Ένα από τα πιο ξεκάθαρα μηνύματα στα δεδομένα είναι η σταθερή μείωση στη δαπάνη για Έξοδο και Εστίαση, η οποία υποχώρησε κατά -50% σε μηνιαία βάση τον Ιούνιο. Η συγκεκριμένη κατηγορία καταγράφει πλέον πέντε συνεχόμενους μήνες πτώσης, υποδεικνύοντας ότι τα γεύματα εκτός σπιτιού ίσως είναι από τις πρώτες πολυτέλειες που εγκαταλείπονται όταν εντείνεται η πίεση.

«Η έξοδος για φαγητό είναι συχνά ο πρώτος τομέας όπου αντικατοπτρίζεται η καταναλωτική εμπιστοσύνη», εξηγεί η Μαίριλυ Μητροπούλου, Marketing Manager Ελλάδας της Plum. «Αυτό που βλέπουμε είναι μια στροφή σε πιο συντηρητικές συμπεριφορές: οι άνθρωποι αφήνουν τις κρατήσεις σε εστιατόρια για σπιτικά γεύματα, τα ταξί για περπάτημα και τις συνδρομές για αποταμίευση».

Παρόμοια πορεία ακολούθησαν και οι δαπάνες για Διασκέδαση (-14%) και Προσωπική Φροντίδα (-50%), παρά τα εποχικά υψηλά που είχαν καταγραφεί την άνοιξη.

Διαβάστε επίσης: Eurostat / Στην προτελευταία θέση της ΕΕ η Ελλάδα στην αγοραστική δύναμη, μόνο η Βουλγαρία με χαμηλότερη

Αναθεώρηση ακόμη και στα απολύτως αναγκαία

Σε αντίθεση με προηγούμενες περιόδους, όπου οι περικοπές αφορούσαν κυρίως μη αναγκαίες δαπάνες, τα στοιχεία της Plum για τον Ιούνιο δείχνουν ξεκάθαρα πως ακόμη και βασικές κατηγορίες όπως σούπερ μάρκετ, λογαριασμοί και μεταφορές πλήττονται. Οι Έλληνες καταναλωτές φαίνεται να κάνουν επαναξιολόγηση ακόμη και των καθημερινών τους συνηθειών.

«Οι χρήστες της Plum διαμορφώνουν νέες συνήθειες, απομακρύνονται από την ασυνείδητη, μηχανική κατανάλωση και σκέφτονται πιο συνειδητά τι έχει πραγματική αξία», προσθέτει η Μητροπούλου. «Αυτό αντανακλά όχι μόνο την οικονομική αβεβαιότητα, αλλά και μια αυξανόμενη οικονομική επίγνωση».

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΟΚΡΙΤΗ ΕΜΠΟΡΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΛΑΟΥ

 

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ ΕΝΟΣ ΥΠΟΚΡΙΤΗ  ΕΜΠΟΡΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ , ΠΟΥ ΔΕ ΔΙΝΕΙ ΔΕΚΑΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΛΕΠΕΙ ΣΤΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ «ΤΟΥΡΙΣΤΩΝ»

Παραθέτουμε αποσπάσματα της ανατριχιαστικής για τον κυνισμό της δήλωσης του προέδρου  της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, Γιάννη Χατζή, αναφορικά με  τo περιστατικό με την αποτροπή εκ μέρους Ελλήνων ακτιβιστών υπέρ της Παλαιστίνης  της  αποβίβασης Ισραηλινών τουριστών στη Σύρο . 

Σημείωση: Η παράθεση ορισμένων παραγράφων αυτής της δήλωσης  συμπληρώνεται  ερμηνευτικά από εμάς, για  να καταλάβει ο μέσος Έλληνας αναγνώστης πώς εννοεί  ο εκπρόσωπος του Ξένιου Δία τη σχέση του με την αξία της Φιλοξενίας , που υποτίθεται υπηρετεί.

“Η Ελλάδα είναι ένας δημοφιλής τουριστικός προορισμός για τους Ισραηλινούς, καθώς μόνο το 2024 εκτιμάται ότι επισκέφθηκαν τη χώρα 621.000 ταξιδιώτες από το Ισραήλ. Το πόσο αυτό το μεμονωμένο, πλην κατακριτέο, γεγονός επηρεάσει την τουριστική κίνηση από το Ισραήλ στην Ελλάδα μένει να το δούμε… H Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε τον θεσμό της φιλοξενίας. Μια αξία βαθιά ριζωμένη στον πολιτισμό μας, που ξεπερνά σύνορα και συγκυρίες (ακόμα κι αν οι τουρίστες προέρχονται από μία χώρα που διαπράττει γενοκτονία και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει διατάξει τη σύλληψη των ηγετών του και πολλές χώρες του κόσμου  , ανάμεσα στις οποίες και ευρωπαϊκές, μποϊκοτάρουν τις συναλλαγές μαζί της*,  αλλά και επιχειρήσεις  δε δέχονται προϊόντα της** ή αρνούνται παροχή υπηρεσιών σε τουρίστες Ισραηλινούς σιωνιστές ).

Να διαφυλάξουμε την εικόνα

“Περιστατικά όπως αυτό που σημειώθηκε πρόσφατα σε ελληνικό νησί, όπου δεν επετράπη η αποβίβαση επισκεπτών (ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν ασφαλώς και δολοφόνοι στρατιώτες που ξεκλήρισαν ή ακρωτηρίασαν με τρομακτικούς τρόπους δεκάδες χιλιάδες ενήλικες και παιδιά), φέρνουν στο φως την ανάγκη να διαφυλάξουμε συλλογικά την εικόνα της χώρας ως τόπου ανοιχτού, ασφαλούς και φιλόξενου” (ακόμα και σε υπανθρώπους σιωνιστές , που σε τίποτε δε διαφέρουν από τους χιτλερικούς   ναζιστές  , φτάνει αυτοί ως διακεκριμένοι να πληρώνουν καλά. Δε μας ενδιαφέρει το ποιόν του πελάτη αλλά το χρήμα που κουβαλά).

“Είναι σημαντικό η Πολιτεία να προλαμβάνει και να διαχειρίζεται ανάλογες συμπεριφορές που δεν εκφράζουν το πνεύμα φιλοξενίας και δεν αντικατοπτρίζουν τη στάση της πλειονότητας των πολιτών (έστω κι αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το εντελώς αντίθετο, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει  ότι το Ισραήλ διαπράττει συστηματική γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού). Ο τουρισμός είναι δίαυλος κατανόησης και σεβασμού. Μας θυμίζει ότι, πέρα από τις διαφορές μας, μοιραζόμαστε κοινές ανθρώπινες ανάγκες, αγωνίες και ελπίδες. Όσοι επιλέγουν να επισκεφθούν τον τόπο μας, έρχονται με την επιθυμία να βιώσουν την καθημερινότητά μας και να γνωρίσουν τον πολιτισμό μας. Κι αυτό είναι ευκαιρία όχι απειλή. Είναι ευκαιρία για ανοιχτό διάλογο, για αλληλεπίδραση, για να δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε: ένας λαός που σέβεται, ακούει και καλωσορίζει. Σε έναν κόσμο που αλλάζει, η φιλοξενία είναι το σταθερό μας έδαφος. Ας την προστατεύσουμε. Γιατί το αύριο είναι κοινό. Και ο τουρισμός μπορεί να είναι ο πιο ανθρώπινος τρόπος για να το χτίσουμε μαζί.(Με δυο λόγια , πάψτε να σκέφτεστε ανθρωπιστικά και να αντιδράτε υπέρ των λιμοκτονούντων*** και  σφαγιαζόμενων Παλαιστινίων. Αφήστε μας να τσεπώνουμε , στο όνομα της δήθεν  Φιλοξενίας , τα λεφτά των γκάνγκστερ που τους δολοφονούν. Αυτά δεν έχουν σχέση με τις Ηθικές Αξίες και το Διεθνές Δίκαιο) .

 

*ΕΕ: Εννέα κράτη μέλη ζητούν εμπάργκο σε σε προϊόντα εποίκων του Ισραήλ στην Παλαιστίνη

**Μεγάλη ιταλική αλυσίδα σουπερμάρκετ μποϊκοτάρει τα Ισραηλινά προϊόντα...

***Κιρ Στάρμερ: Γινόμαστε μάρτυρες μιας ανθρωπιστικής καταστροφής στη Γάζα

 ...

Μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης που ανέπτυξε η Google DeepMind εξελίσσεται σε μεγάλο βοηθό των αρχαιολόγων και των φιλολόγων που μελετούν την αρχαιότητα

 

H Google και ο Γιάννης Ασσαέλ χάκαραν αρχαίες επιγραφές – Μοντέλο ΑΙ μαντεύει λατινικά κείμενα

Βαγγέλης Πρατικάκης

in.gr 

 

4–5 λεπτά

---

Μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης που ανέπτυξε η Google DeepMind συμπληρώνει τα χαμένα τμήματα αρχαίων λατινικών επιγραφών και μαντεύει τη χρονολογία και την προέλευσή τους, ένα εργαλείο που δίνει νέα ώθηση στην αρχαιολογία και την επιστήμη της επιγραφικής.

Ο Γιάννης Ασσαέλ της DeepMind, σύμβουλος της ελληνικής κυβέρνησης για την τεχνητή νοημοσύνη, ήταν επικεφαλής της ομάδας που ανέπτυξε το μοντέλο Aeneas, το οποίο παίρνει το όνομα του γιου της Αφροδίτης και ήρωα της Τροίας Αινεία.

Για την αποκατάσταση και τη χρονολόγηση αρχαίων επιγραφών, οι ιστορικοί πρέπει πρώτα να εντοπίζουν κείμενα με παρόμοια φρασεολογία, σύνταξη ή ενδείξεις προέλευσης, Χάρη στην ικανότητά του να συγκρίνει τις φθαρμένες επιγραφές με χιλιάδες άλλα παραδείγματα, το Aeneas επιταχύνει αυτή την περίπλοκη και χρονοβόρο διαδικασία, ανέφερε η Google σε ανάρτησή της.

Το σύστημα, εξηγεί η ερευνητική ομάδα σε μελέτη που δημοσιεύεται στο Nature, εκπαιδεύτηκε στα λατινικά αναλύοντας σχεδόν 180.000 επιγραφές του ρωμαϊκού κόσμου.  Στο 5% των περιπτώσεων τα κείμενα συνοδεύονταν από φωτογραφίες των επιγραφών.

Τρία υποσυστήματα

Το πρώτο από τα τρία νευρωνικά δίκτυα του συστήματος μαντεύει τα αποσπάσματα που λείπουν, περίπου όπως το ChatGPT και άλλα γλωσσικά μοντέλα εκτιμούν ποια λέξη είναι στατιστικά πιθανότερο να ακολουθεί μια άλλη.

Ένα δεύτερο νευρωνικό δίκτυο προβλέπει την προέλευση του κειμένου και ένα τρίτο εκτιμά την ηλικία του. Μαζί με τα αποτελέσματα, το Aeneas παραθέτει παρόμοιες επιγραφές από τη βιβλιοθήκη του.

«Το Aeneas μπορεί να ανακτήσει αντίστοιχα κείμενα από ολόκληρο το σετ δεδομένων μέσα σε μια στιγμή» σχολίασε στον δικτυακό τόπο του Nature o Ασσαέλ. Από ελληνικής πλευράς στην ερευνητική ομάδα συμμετείχε και ο Γιάννης Παυλόπουτλος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Γιάννης Ασσαέλ της Google DeepMind σε φωτογραφία από το προσωπικό του αρχείο

Προκειμένου να εκτιμηθεί η αξιοπιστία του, το μοντέλο αναμετρήθηκε με 23 επιγραφολόγους στην αποκατάσταση, την χρονολόγηση και εκτίμηση της προέλευσης επιγραφών από τις οποίες είχαν απαλειφθεί τμήματα.

Το μοντέλο εκτίμησε την ηλικία με περιθώριο 13 ετών από τις πραγματικές χρονολογίες, ενώ οι εκτιμήσεις των επιγραφολόγων είχαν εύρος 31 ετών.

Όσον αφορά την αποκατάσταση κειμένου, οι επιδόσεις του μοντέλου ήταν ελάχιστα χαμηλότερες από των επιγραφολόγων. Η ακρίβεια όμως αυξήθηκε δραματικά όταν οι επιγραφολόγοι αξιοποίησαν τις απαντήσεις του μοντέλου.

Σε επόμενη φάση, το μοντέλο δοκιμάστηκε στο γνωστό κείμενο Res gestae divi Augusti που εξιστορεί τα επιτεύγματα του ρωμαίου αυτοκράτορα Αυγούστου. Οι προβλέψεις του για την ηλικία του έργου ήταν παρόμοιες με τις εκτιμήσεις ειδικών. Το μοντέλο αναγνώρισε επίσης ορθογραφικές παραλλαγές και άλλα χαρακτηριστικά που θα βοηθούσαν τους ιστορικούς στην εκτίμηση της ηλικίας και της προέλευσης.

Και όταν κλήθηκε να εξετάσει έναν βωμό με λατινικές επιγραφές, το Aeneas παρέθεσε παρόμοια κείμενα από έναν άλλο βωμό, παρόλο που δεν γνώριζε ότι οι δύο βωμοί βρίσκονται στην ίδια περιοχή και χρονολογούνται την ίδια περίοδο.

Η τεχνολογία του Aeneas ενσωματώνεται τώρα και σε ένα διαφορετικό μοντέλο που εκπαιδεύτηκε στα αρχαία ελληνικά (Google DeepMind)

Αποκρυπτογράφηση και στα ελληνικά[..............................] ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

H Google και ο Γιάννης Ασσαέλ χάκαραν αρχαίες επιγραφές

Olly- Balorda nostalgia/Ανόητη νοσταλγία :το τραγούδι που πέρε φέτος το μεγάλο βραβείο του 78ου Sanremo (2025)

Γιατί οι Ιταλοί αγαπούν το Σαν Ρέμο

 

Olly,Balorda nostalgia/ Ανόητη νοσταλγία

 

 

Magari non sarà  
Nemmeno questa sera 

La sera giusta per tornare insieme 
Tornare a stare insieme 

Magari non sarà 
Nemmeno questa sera 
Me l’ha detto la signora, là affacciata al quarto piano 
Con la sigaretta in bocca, mentre stendeva il suo bucato  

Io le ho risposto che 
Vorrei  
Vorrei  
Vorrei  

Vorrei 
Vorrei  
Vorrei 

Tornare a quando  
Ci bastava /
Ridere, piangere, fare l’amore 
E poi stare in silenzio per ore 
Fino ad addormentarci sul divano  
Con il telecomando in mano  
Non so più come fare senza te 
Te che mi fai vivere e dimenticare, 
Tu che mentre cucini ti metti a cantare    
E tu chiamala se vuoi la fine 
Ma come te lo devo dire 
Sta vita non è vita senza te 

Ma sai che questa sera 
Balorda nostalgia 
Mi accendo la tv 
Solo per farmi compagnia 
Che bella tiritera… 
Beh insomma 
Ti sembra la maniera 
Che vai e mi lasci qua 
  
Ti cerco ancora in casa quando mi prude la schiena 
E metto ancora un piatto in più quando apparecchio a cena 
  
So soltanto che vorrei, 
Vorrei  
Vorrei  
Vorrei 

Sì vorrei  
Vorrei 

Tornare a quando  
Ci bastava 
Ridere, piangere, fare l’amore 
E poi stare in silenzio per ore 
Fino ad addormentarci sul divano  
Con il telecomando in mano  
Non so più come fare senza te 
Te che mi fai vivere e dimenticare, 
Tu che mentre cucini ti metti a cantare    
E tu chiamala se vuoi la fine 
Ma come te lo devo dire 
Sta vita non è vita senza te 

Ma chissà perché  
Oh, sta vita non è vita senza te 

Magari non sarà  
Magari è già finita 
Però ti voglio bene 
Ed è stata tutta vitabene 

Olly (singer, 2001)

BBC Proms 2025 - Ravel's Piano Concerto for the Left Hand

All swagger, originality and ‘orgiastic power’, one of the great 20th-century symphonies, Walton’s Symphony No. 1, put the composer on the map – as the heir to both Elgar and Sibelius.

Ravel’s jazz-infused, darkly atmospheric Piano Concerto for the Left Hand also breaks new ground: only one hand plays, though the ear hears all the richness of two. Nicholas McCarthy – the world’s only professional one-handed concert pianist – makes his Proms debut.

The Bournemouth Symphony Orchestra opens its first Prom under new Chief Conductor Mark Wigglesworth with Shostakovich’s jovial Suite for Variety Orchestra, packed with tunes from the composer’s music for ballet, theatre and cinema.

Broadcast on BBC Four and BBC iPlayer

Programme

Shostakovich, arr. Atovmyan Suite for Variety Orchestra 22’ 
Ravel Piano Concerto for the Left Hand 19’

Interval

---

Walton Symphony No. 1 in B flat minor 43’

Nicholas McCarthy piano 

Bournemouth Symphony Orchestra
Mark Wigglesworth conductor

Μία φωτογραφία, χίλιες αναλύσεις για την Ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα: όταν η γυναίκα του ανεψιού του πρωθυπουργού καμώνεται τη δημοσιογράφο

ΥποκριΣΙΑ

Κ.ΖΑΦ.

efsyn.gr 

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ 

  24.07.25

Πριν από δέκα μέρες ο ΣΚΑΪ ειρωνευόταν τον Τραμπ επειδή έδωσε συνέντευξη στη νύφη του. Ακριβώς αυτό έγραφε το σούπερ που συνόδευε το βίντεο. Άφωνος ο δημοσιογράφος Άκης Παυλόπουλος αναφωνούσε επαλαμβάνοντας τη φράση «δίνει συνέντευξη στη νύφη του»! Χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε (μαγνητοσκοπημένη) συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη δημοσιογράφο Σία Κοσιώνη, η οποία, ως γνωστόν, είναι η γυναίκα του ανιψιού του. Είναι να απορείς με τους αρμοδίους στον ΣΚΑΪ πώς δεν τους νοιάζει να εκτίθενται έτσι στο πανελλήνιο. Στριμώχτηκε άραγε ο πρωθυπουργός από τις ερωτήσεις και είμαστε άδικοι; Όχι. Το πιο γελοίο ήταν το δήθεν επιθετικό ύφος του πρωθυπουργού προς την έμπειρη παρουσιάστρια. Εν τω μεταξύ, για τους λάτρεις της στατιστικής, κάθε Ιούλιο ο πρωθυπουργός δίνει συνέντευξη στην Κοσιώνη. 23 Ιουλίου φέτος, 16 Ιουλίου πέρσι, 13 Ιουλίου πρόπερσι. Και του χρόνου...

*********************************************** 

 

Ένα σκίτσο , χίλιες αναλύσεις για την Ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα

De Facto Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου για το Tvxs.gr.

Slideshow4к British National Gallery 24 #VictorVisualsPhotography

🏰 Καλώς ορίσατε στη νέα μου παρουσίαση στο κανάλι VictorVisuals,Photography! Σε αυτό το βίντεο, θα κάνουμε ένα συναρπαστικό ταξίδι στην Εθνική Πινακοθήκη της Βρετανίας, ένα από τα σημαντικότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο.
🎨 Θα έχετε τη δυνατότητα να απολαύσετε την ομορφιά των υπέροχων πινάκων ζωγραφικής που δημιουργήθηκαν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες από τον 13ο αιώνα έως το 1900, όπως ο Τιτσιάνο, ο Ρέμπραντ, ο Βαν Γκογκ, ο Μονέ και πολλοί άλλοι. Η οθόνη θα εμφανίζει τους τίτλους των πινάκων και τα ονόματα των δημιουργών σε τρεις γλώσσες, ώστε να μπορείτε να εκτιμήσετε καλύτερα την τέχνη.
🎥 Βυθιστείτε στην ατμόσφαιρα της τέχνης και της ιστορίας απολαμβάνοντας αυτό το οπτικό ταξίδι. Μην ξεχάσετε να εγγραφείτε στο κανάλι μου VictorVisuals,Photography, για να μην χάνετε νέες παρουσιάσεις και να συνεχίσετε να εξερευνάτε τον κόσμο της τέχνης μαζί μου.

Schastye /ΕΥΤΥΧΙΑ/Happiness (1935 ): Βουβό αριστούργημα του σοβιετικού κινηματογράφου

 

Schastye

(Ευτυχία)/Happiness*
του 

Aleksandr Medvedkin(1900-1989)

Κριτική του Βασίλη Ραφαηλίδη*

Το 1934, που ο για τριάντα ολόκληρα χρόνια αγνοημένος από τους δυτικούς ιστορικούς του κινηματογράφου ιδιοφυής Ρώσος κινηματογραφιστής γύρισε την Ευτυχία, πίστευε πως υπάρχει και ένα είδος «σοβιετικής τεμπελιάς», αμάρτημα κληρονομημένο από το παρελθόν, η ύπαρξη του οποίου εξηγείται πιθανώς μ' αυτά που λέει ο ταλαιπωρημένος πρώην μουζίκος και νυν κολχόζνικος Κμιρ, πρωταγωνιστής της ταινίας :
«Δεν μπορώ να ζω όπως πριν- δεν ξέρω να ζω όπως τώρα».
Είναι αμφίβολο αν οι πραγματικοί απόγονοι του μυθικού Κμιρ έμαθαν
«να ζουν όπως τώρα» και είναι προβληματικό αν το μάθουν πριν «σταματήσει η επανάσταση στην τελειότητα της ευτυχίας» κατά τη σοφή ρήση τού Σεν-Ζιστ.
Πάντως, αυτό που έχει σημασία είναι πως «δεν μπορούν να ζουν όπως πριν», και πως «το δικαίωμα στην τεμπελιά» δεν ανήκει στα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Ο «κόκκινος καβαλάρης» Αλεξάντρ Μεντβέντκιν, αφού πολέμησε κατά την επανάσταση κι αφού πραγματοποίησε το 1932 έναν μοναδικό στην ιστορία του σινεμά άθλο με το μυθικό πια «κινηματογράφο – τρένο» (είχε μετατρέψει ένα τρένο σε άψογα εξοπλισμένο κινηματογραφικό εργαστήριο, και μ' αυτό διέσχιζε τη νεογέννητη τότε Σοβιετική Ένωση, κινηματογραφώντας τα πάντα και δείχνοντας τις ταινίες επί τόπου σ' αυτούς που πριν από λίγες ώρες ήταν οι «ηθοποιοί» του) το 1936 συγκεντρώνει την κατασταλαγμένη του εμπειρία απ' τις επαφές του με τους χωριάτες σε μια ταινία που όμοιά της δεν ξανάγινε ποτέ.
H Ευτυχία είναι ένα μπουφόνικο ειρωνικό λαϊκό παραμύθι που μιλάει για τα βάσανα ενός μουζίκου «που το μαστίγωναν από τριάντα χρόνια, τον τουφέκισαν σε δώδεκα μέτωπα κι εφτά φορές τον σκότωσαν μέσα σε καθεδρικούς ναούς».
Ποιητική αδεία, ο Κμιρ επιβιώνει για να γίνει κολχόζνικος στο δεύτερο μισό της ταινίας. Όμως, το νέο καθεστώς δεν πραγμάτωσε το βασικό του όραμα που ήταν «να τρώει σαν τσάρος», και στο οποίο περιορίζεται η απαίτησή του για ευτυχία. 
Εν τούτοις, ο τεμπέλης Κμιρ – που ανακάλυψε την «ευτυχία» της τεμπελιάς μέσα στο κολχόζ, μια και νωρίτερα δεν είχε καμιά ευκαιρία για ανάπαυση-, γίνεται στο τέλος ήρωας κατά λάθος, ενώ το ενδιαφέρον που δείχνουν τώρα πια οι άλλοι για την αφεντιά σου τον κάνει να συνειδητοποιήσει επιτέλους, πως τούτο ακριβώς το ενδιαφέρον καθορίζει και τα μάξιμουμ όρια των απλοϊκών του απαιτήσεων για ευτυχία. Ο Κμιρ έχει πραγματοποιήσει ήδη ένα «διαλεκτικό άλμα». Από έναν ποσοτικό καθορισμό της ευτυχίας πέρασε σ' έναν ποιοτικό, πράγμα που του δίνει το δικαίωμα να αισθάνεται , για πρώτη φορά στη «μυθική» ζωή του, ως κοινωνικό ον.
Το καταπληκτικό σ' αυτή την ταινία δεν είναι τόσο η σοφή λειτουργία του λαϊκού παραμυθιού και η παιδαγωγική του αποτελεσματικότητα – στοιχεία κοινά σε κάθε λαϊκό μύθο- όσο η ικανότητα του Μεντβέντκιν να πραγματοποιεί το μέγιστο της αφαίρεσης, χωρίς ο μύθος να χάνει τίποτα από της κατανοητικότητά του. Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για φιλμ φτιαγμένο από διανοούμενο, που ξέρει να προσθέτει σωρευτικά το στοχασμό του – στοχασμό υποδειγματικά διαλεκτικό- στον καμβά της λαϊκής σοφίας όχι για να τον «εξωραΐσει» , αλλά για να κάνει εμφανέστερη την παρουσία του : εδώ ο λαϊκός μύθος λειτουργεί όπως περίπου και η φολκλορική ουγγρική μουσική στο έργο του Μπέλα Μπάρτοκ : ως τροφοδότης, ως μόνιμο σημείο αναφοράς και ως σίγουρο υποστύλωμα της έμπνευσης.
Το ότι ο Μεντβέντκιν απομακρύνεται, τελικά, απ' τον αφελή λαϊκισμό, γίνεται φανερό και από το χειρισμό του βασικού του χαρακτήρα, του χωριάτη Κμιρ: δεν αποκλείει μια ψυχολογική προσέγγιση, αλλά αυτή δε γίνεται ποτέ ψυχολογισμός, όπως ακριβώς και στον Μολιέρο: ο ήρωας έχει σαφή ψυχολογικά χαρακτηριστικά, όμως αυτά δεν υπηρετούν μια ψυχογραφία αλλά μια κατάσταση ή μια ιδιότητα κοινή για πολλούς. 
Έτσι, ο Κμιρ δεν είναι ένας συγκεκριμένος χωριάτης, αλλά ο Χωριάτης, όπως ακριβώς ο Αρπαγκόν δεν είναι ένας συγκεκριμένος έμπορος αλλά ο Φιλάργυρος.
Αν πάρουμε υπ' όψιν τα παραπάνω, θα καταλάβουμε καλύτερα τη σημασία της παραδοξολογίας του Αϊζενστάιν που όταν είδε αυτό το αριστούργημα είπε:
«Σήμερα είδα πώς γελά ένα Μπολσεβίκος.»
(Δηλαδή, με τι πρέπει να γελάει ένας μπολσεβίκος.)
«Στον Μεντβέντκιν το γέλιο είναι σοσιαλιστικό» λέει ο Αϊζενστάιν συνεχίζοντας την παραδοξολογία του. Προφανώς εννοεί ότι για πρώτη φορά ίσως, παύει να ισχύει η μπερξονική ερμηνεία για τον κωμικό και το γέλιο: στην Ευτυχία δε γελάς εξαιτίας μιας θέσης υπεροχής στην οποία αυτοτοποθετείσαι σε σχέση με τον πάσχοντα ήρωα, και μιας ευφορίας που νιώθεις για την υπεροχή σου, Γελάς μέχρι σκασμού διότι συνειδητοποιείς την ασημαντότητά σου ως άτομο.

(δημοσιεύθηκε στην εφ. Το Βήμα» 21-10-1975)

*Happiness (1935 film)

**Βασίλης Ραφαηλίδης(1934-2000)