Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους/ες αγαπούν τη Χαϊδελβέργη

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους/ες αγαπούν τη Χαϊδελβέργη,

 τη μοναδική πνευματική της ατμόσφαιρα και το Cafe Journal της ...

Αυτή η φωτογραφία του Cafe Journal παρέχεται από το TripAdvisor

Λάτρεψε τα έντονα χρώματα, αλλά έκαψε τα έργα του

 

Ρουό, Ζορζ (Georges Rouault, Παρίσι 1871 – Παρίσι 1958)

 

 Γάλλος ζωγράφος. Γιος ξυλουργού από τη Βρετάνη, μαθήτευσε από μικρή ηλικία σε εργαστήριο επισκευής μεσαιωνικών υαλογραφημάτων (βιτρό) και η εμπειρία αυτή άφησε ανεξίτηλα ίχνη στην προσωπικότητά του, τόσο για την αγάπη του προς τα λαμπερά χρώματα, έντονα χωρισμένα από μια δυνατή μαύρη γραμμή, όσο και για τη βιοτεχνική επιμέλεια. Παράλληλα, φοιτούσε στη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών (1885-90) και το 1891 κατόρθωσε να γίνει δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου άσκησε αποφασιστική επίδραση επάνω του ο δάσκαλός του, Γκιστάβ Μορό. Απέτυχε δύο φορές να κερδίσει το Βραβείο της Ρώμης, αλλά έκανε αισθητή την παρουσία του στους καλλιτεχνικούς κύκλους με τα έργα Ο Σαμψών γυρίζει το μάγγανο (1893) και Ο Ιησούς ανάμεσα στους σοφούς (1894), για το οποίο πήρε το βραβείο Σεναβάρ, και αναδείχθηκε στον αγαπημένο μαθητή του Μορό, σε τέτοιον βαθμό μάλιστα, ώστε μετά τον θάνατο του Μορό (1898) διορίστηκε επιστάτης στο Μουσείο Γκιστάβ Μορό στο Παρίσι.
Σταδιακά, όμως, απομακρύνθηκε από τον συμβολισμό του Μορό και πλησίασε τους φοβιστές (ηγετική μορφή των οποίων ήταν ο παλιός συμμαθητής του, Ανρί Ματίς) και τους εξπρεσιονιστές, ζωγραφίζοντας παλιάτσους, πιερότους και ιερόδουλες με έντονα κόκκινα και γαλάζια χρώματα, που χωρίζονταν σκληρά από μια μαύρη γραμμή, η οποία τόνιζε παραμορφωτικά την ηθική και φυσική δυστυχία των προσώπων. Από το 1907 ενάλλασσε τα κοινωνικά θέματα (χωριάτες, εργάτες, αστοί ζωγραφισμένοι στο οικογενειακό τους περιβάλλον ή μόνοι τους) με έργα εμπνευσμένα από ειλικρινή θρησκευτικότητα και επιδόθηκε με πάθος στο σμάλτο, στην κεραμική, στην οξυγραφία (εικονογραφήσεις για τις Μετενσαρκώσεις του πατέρα Ιμπί, Το τσίρκο) και στη σκηνογραφία για το θέατρο (Ρωσικά μπαλέτα του Ντιαγκίλεφ). Όσο περνούσαν τα χρόνια, το σχέδιό του γινόταν πιο ουσιαστικό, οι μορφές απέκτησαν μνημειακή μετωπικότητα, τα χρώματα, έντονα και παχιά, είχαν εκφραστική δύναμη και έτειναν να επικρατήσουν επάνω σε τοπία πόλεων και τα θρησκευτικά θέματα ήταν διαποτισμένα από θερμό μυστικισμό, που και παλαιότερα χαρακτήριζε τις στάμπες του στις σειρές Μιζερέρε (1917-27) και Άγια Πάθη (1934-35). Ωστόσο, τα στοιχεία για τη συνολική τέχνη του είναι ελλιπή, καθώς το 1948 έκαψε 315 έργα του, θέλοντας να ενισχύσει την άποψή του ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να διατηρεί έννομα δικαιώματα επάνω στα έργα του μέχρι τον θάνατό του.

Ονόπορδον το ακάνθιον

[Photo: Gerontakos] 
Γαϊδουράγκαθο - Βικιπαίδεια

 

 

[Photo: Gerontakos] 

Το Γαϊδουράγκαθο Είναι Το Καλύτερο Βότανο 

*************

 
 

 

 

 

FRANCISCO DE QUEVEDO*

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΦΙΛΟΤΕΧΝΕΙ ΤΟ «SIC TRANSIT» ΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ

Λευκού χιονιού όψη και έχει φόντο πτίλα κορακίσα·
καραμπογιά του κερατά λογιέται εδώ για φρύδι·
το δέρμα πλαδαρό πετσί και ξαργασμένο ήδη·
τ’ ασήμια της δυό μεταλλίκια πιάνουν πιά ίσα κι ίσα·

γυαλόχαντρες φορά που δεν ξιπάζουν μήτε κίσσα·
μιλάει, και σου θυμίζει πατσαβούρα ή κουνουπίδι·
το κοκκινάδι, ολόπαχο στο μούτρο της, προδίδει
πως το πανάρχαιο μπουμπούκι ζέχνει τώρα κνίσσα.

Χρυσάφι η κόμη της παλιά, και νυν τζιβή σταφίδα·
από το μάτι της η ουρά μονάχα του Οξαπόδω
της λείπει, μπας και γητέψει στρίγκλο με κασίδα.

Δυό δόντια σκύλου φαγωμένα εκεί, και δύο άλλα από ’δω,
σε στόμα ευκοίλιο που αναχαράζει σαν τη γίδα.
Αχ, γαϊδουράγκαθο έγινεν αυτό που υπήρξε ρόδο!...


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

Πηγή: WWW. alonakitispoiisis.blogspot.

* Φρανσίσκο ντε Κεβέδο - Βικιπαίδεια

ΕΝΑ ΓΝΩΡΙΜΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

"Τέλος, το Δικαστήριο αποφασίζει να θέσει εκτός ομάδας τους πουλημένους  ποδοσφαιριστές Σαλπιγγίδη και Κατσουράνη ,  να κηρύξει τις μάνες τους που&@νες, να κάψει τα αυτοκίνητά τους, να ρίξει βόμβες μολότοφ στα μαγαζιά  των συγγενών τους  και να  υποστούν την ποινή του ανασκολοπισμού όσοι επιχειρήσουν  να τους υπερασπιστούν."

Μήπως είσαι άθεος; Μήπως δεν είσαι πατριώτης;

   

Μήπως είσαι άθεος; Μήπως δεν είσαι πατριώτης;

ΦΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΕΛΕΣ ...

Athens Voice, Edito 479
23/04/2014

Αυτό το Πάσχα ήταν καλό, είχαμε μόνο ένα νεκρό και μια τουρίστρια που χαροπαλεύει. Το 2011 ήταν 6, νομίζω, οι νεκροί. Είναι δύσκολο να γράψεις κάτι όταν η πραγματικότητα είναι ακατανόητη, όταν η βλακεία και η σκληρότητα των ανθρώπων σε ξεπερνάει. Ένας νεκρός στο Ρέθυμνο και ένας σοβαρά τραυματισμένος στο πρόσωπο, μία δίνει μάχη στην εντατική και άλλοι 6 τραυματίες στη Σαντορίνη, ένας έχασε το μάτι του στο Αγρίνιο, οι γιατροί λένε ότι κάθε τέτοιες μέρες μεταφέρονται στα νοσοκομεία πάνω από 100 νεαρά παιδιά τραυματισμένα, ακρωτηριασμένα. Είναι το έθιμο. Είναι πράγματι το έθιμο; Δεν είμαι σίγουρος. Και παλιά είχαμε βαρελότα την Ανάσταση, ήμασταν μικροί και φοβόμασταν τις «στρακαστρούκες». Όμως αυτό που συμβαίνει έχει άλλη εξήγηση, δεν μοιάζει σε τίποτα με παλιά.
Τώρα είναι περισσότερο μια τυφλή επίδειξη δύναμης, είναι προσπάθεια να φοβίσεις, να τρομοκρατήσεις τον άλλο, να κάνεις «ζημιά». Δυναμίτες και σίδερα μέσα στα βαρελότα δεν είναι «πυροτεχνήματα», είναι αυτοσχέδιες βόμβες, είναι απόπειρα φόνου. Πότε ξαφνικά έγιναν οι μισές περιοχές της Ελλάδας «παραδοσιακά αξιοθέατα» όλο και πιο φαντασμαγορικών, όλο και πιο κραυγαλέων, δηλαδή επικίνδυνων, αναπαραστάσεων πολεμικών βομβαρδισμών; Η τηλεόραση, ο ανταγωνισμός, η κουλτούρα του «πιο», πιο πολύ, πιο δυνατά, πιο «εκρηκτικό» το θέαμα. Μέχρι που το θέαμα γίνεται δράμα στο νοσοκομείο. Γιατί Θεέ μου μας τιμωρείς έτσι, η κακιά η ώρα, λένε μετά τα μηνύματα, οι αυτόπτες. Ακόμα και μετά την καταστροφή κανείς δεν αναλογίζεται τις ευθύνες του δράστη, της κοινότητας που επιτρέπει τη βία. Μας τιμωρεί ο Θεός αν πυροβολείς μέσα στον κόσμο, φταίει η κακιά η ώρα όταν τα όπλα βγαίνουν και πυροβολούν στους γάμους, τα βαφτίσια, τις γιορτές. Τα όπλα όμως είναι φτιαγμένα για να σκοτώνουν, όχι για επίδειξη, αυτό το ξέρει κάθε επαγγελματίας όχι όμως οι πανηγυριώτικοι πιστολέρος της πλάκας. Ακόμα και στην Κρήτη που έχει παράδοση στα όπλα, ψέμα είναι πως έτσι ήταν πάντοτε τα πράγματα. Κάποιος, κάπου έβγαζε ένα όπλο και πυροβολούσε στον αέρα, όμως είναι αυτές τις τελευταίες δεκαετίες που έγινε το νησί ένοπλη χώρα με τα χιλιάδες καλάσνικοφ να πουλιούνται και να αγοράζονται σαν παιχνίδια. Πριν 30 χρόνια αν κάποιος είχε περίστροφο, αν είχε σωματοφύλακες, θα ήταν αποσυνάγωγος, θα ντρεπόσουν και να του μιλάς.
Είναι τα τελευταία χρόνια που τα όπλα και οι μπράβοι έγιναν σύμβολα δύναμης και πλούτου στην κοινωνία μας. Είναι τα τελευταία χρόνια που η κοινωνία μας αποδέχτηκε ως φυσική, ζήλεψε, λάτρεψε την ωμή δύναμη. Είναι τις τελευταίες δεκαετίες που ξεφύγαμε ως κοινωνία, που η συμπεριφορά μας αποπνέει σκληρότητα, αδιαφορία για τον άλλο, επιθυμία επιβολής και επίδειξης. Παντού, όχι μόνο στις κραυγαλέες περιπτώσεις όπως με τα βαρελότα-φονικά όπλα. Κάποτε τις Απόκριες ο κόσμος έβγαινε έξω με μάσκες, έκανε βόλτες, έπινε και φλέρταρε. Μετά εμφανίστηκαν κάτι πλαστικά ρόπαλα και το παιχνίδι ήταν να χτυπάς στο κεφάλι με όλη σου τη δύναμη τις άλλες παρέες. Σκληρότητα, ελάχιστα κρυμμένη αντικοινωνική συμπεριφορά, βία που ξεχειλίζει, περιφρόνηση σε κάθε κανόνα κοινωνικής συμβίωσης.
Μέχρι τώρα σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Τώρα τα θύματα περιλαμβάνουν και τουρίστες. Δεν ξέρουν καν ότι στο σύγχρονο «συνδεδεμένο» κόσμο, η περιπέτεια της Αμερικανίδας τουρίστριας που ήρθε να περάσει το Πάσχα της στη Σαντορίνη θα γίνει, μέσω media και internet, ιστορία στα μάτια όλου του πλανήτη. Δεκάδες χιλιάδες ακυρώσεις θα στοιχίσει για το καλοκαίρι, για το επόμενο Πάσχα, δεκάδες διαφυγόντα εκατομμύρια για τον τουρισμό. Δηλαδή για το βιοτικό επίπεδο ενός λαού σε οικονομική κρίση που το κάθε ευρώ μετράει. Δεν πειράζει, όμως, είναι το έθιμο.
Είναι παραδοσιακό έθιμο και η μεταφορά του Αγίου Φωτός με «τιμές αρχηγού κράτους»; Τι είναι το Άγιο Φως, η Μέρκελ; Αν το έλεγες στους γονείς μας πριν 30 χρόνια αυτό, μάλλον θα το θεωρούσαν ιεροσυλία, υποβιβασμό του θείου, σε κοσμικά μεγέθη, καθημερινά. Μια έμπνευση κάποιων ταξιδιωτικών γραφείων, ένα καλόπιασμα της εκκλησίας από την πολιτική εξουσία εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80, μας το κληροδότησε κι αυτό. Ήταν τότε που πάλι η χώρα, σε γενική πολιτική παρακμή, έχανε το μέτρο και άφηνε το πεδίο ελεύθερο για κάθε εκμετάλλευση, κάθε επικερδή παραπλάνηση. Η Τίμια Ζώνη πήγαινε στον άρρωστο πρωθυπουργό για να τον κάνει καλά και μετά έκανε καθημερινές περιοδείες με το αζημίωτο σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και άλλες επιχειρήσεις θεοσεβούμενων πλουσίων της εποχής για να ευλογήσει τις δουλειές τους. Μετά ήρθαν τα Βατοπέδια.
Μπορεί ο Ν. Δήμου να θεωρεί την αποστολή αεροπλάνου, τη συνοδεία υπουργού και 8μελούς ομάδας, τα αγήματα που υποδέχονται με τον εθνικό ύμνο το καντήλι, μια πολυέξοδη και κακόγουστη παράσταση; Φυσικά μπορεί, ως πολίτης, να μιλάει για οτιδήποτε αφορά την πολιτεία. Όπως κι εγώ να του πω, έλα, μωρέ, τι έγινε για ένα ταρατατζούμ παραπάνω, μπορεί να αποκτήσουμε και θρησκευτικό τουρισμό, έτσι ζει ο κόσμος, με μύθους και παραμύθια. Αυτό που δεν επιτρέπεται όμως σε μια δημοκρατική χώρα είναι το μίσος, οι απειλές, «να σαπίσει το στόμα του», οι προσβολές και ο εκφοβισμός σε όποιον τολμάει να πει το παραμικρό που δεν αρέσει στο σκοταδισμό. Από ένα δημόσιο λειτουργό, από έναν που πληρώνεται από τους φορολογούμενους για να κηρύττει, υποτίθεται, την αγάπη.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι γνωστοί επαγγελματίες της εμπορικής επιχείρησης «πατρίδα-ορθοδοξία», είναι οι υπόλοιποι. Είναι τα πολιτικά κόμματα που δεν τολμάνε να κόψουν με το μαχαίρι τον εκφοβισμό, εκλογές έρχονται. Είναι τα μέσα ενημέρωσης που ξεχνάνε ότι δημοσιογράφος σημαίνει γεγονότα, αποδείξεις, εξακρίβωση. Και μεταδίδουν το «θαύμα». «Το Άγιο Φως έφτασε στην Ελλάδα και με πλοία, αεροπλάνα, μεταφέρθηκε σε κάθε εκκλησία της πατρίδας μας». Δηλαδή σε μια εκκλησία σε ορεινό χωριό, σ’ ένα μοναστήρι της Ανάφης, το Άγιο φως είναι λιγότερο άγιο; Έπειτα ακολουθεί η ερώτηση, εσύ συμφωνείς με τον Δήμου; Γιατί, αν ναι, είσαι άθεος. Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα του 2014. Ποια είναι η γνώμη σου για το κρυφό σχολειό; Ανάβει μόνο του το κερί στα Ιεροσόλυμα; Μήπως είσαι άθεος; Μήπως δεν είσαι πατριώτης;
Σε άλλες χώρες κάνουν τον Λίνκολν, τον πατριάρχη του κράτους τους, κυνηγό βρικολάκων σε ταινίες, πατέρα εξώγαμων με μαύρες σκλάβες, σε άλλες χώρες κάνουν τους Μόντι Πάιθον, εδώ απαγορεύεται να εκφέρει ένας συγγραφέας τη γνώμη του. Κινδυνεύει με αφορισμό. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση με πίστη, με θρησκείες, με ιστορία, με το 1821. Έχουν μόνο με πολιτική. Σιωπούν και έτσι κερδίζει πάντα η πολιτική της καθυστέρησης.
Είναι το έθιμο, εμείς κρατάμε τις παραδόσεις; Καμία παράδοση μεταφοράς με αεροπλάνο δεν είχαμε, κι αυτό είναι μια εφεύρεση των χρόνων που η κοινωνία μας άρχισε να φαλτσάρει. Μια θορυβώδης, επιδεικτική πολυτέλεια κατάλληλη για τα χρόνια της δανεικής χλιδής, της ψεύτικης μεγαλοπρέπειας.
Πήγα σε δύο εκκλησίες αυτό το Πάσχα, στη γειτονιά της παιδικής μου ηλικίας. Γιατί έτσι είναι αυτή η γιορτή, τρυφερότητα, σύνδεση με το χρόνο, με τη γη, με το θάνατο και τη ζωή που ξαναρχίζει κάθε άνοιξη, χωρίς να ξεχνάει. Χρειάζεται κανένα επιπλέον εφέ αυτή η γιορτή, παραπάνω από τη μυσταγωγία της ανοιξιάτικης ελληνικής νύχτας; Χρειάζεται αεροπλάνα και αγήματα στρατιωτών;
Όλα έμοιαζαν ίδια και συγχρόνως πιο φθαρμένα. Ακόμα και από πέρυσι, από πρόπερσι. Η τελετή έμοιαζε να βιάζεται, χωρίς πανηγυρικό τόνο, χωρίς εξέδρες, χωρίς φώτα, διεκπεραίωναν τη δουλειά τους δημοσιοϋπαλληλικά. Με μια ντουντούκα έψελναν, διέκοπταν τους ύμνους μιλώντας, ω γλυκύ μου έαρ, παρακαλώ τους αστυνομικούς να ανοίξουν διάδρομο, γλυκύτατό μου τέκνο, μη σπρώχνεστε, βαδίζετε στην ουρά πίσω από τους αστυνομικούς…
Όπως όλο το ελληνικό κράτος, εικόνα εγκατάλειψης, βαρεμάρας, φθοράς. Την ίδια ώρα, υψιπετείς τόνοι, μεγαλοπρεπείς τελετές, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, το θαύμα του αγίου φωτός, η Αγία Λαύρα, ο Κολοκοτρώνης, να σαπίσουν τα στόματα των απίστων. Η Ελλάδα που χρεοκόπησε.
Σκληρότητα, βλακεία, αντικοινωνική συμπεριφορά, επιδεικτικές τελετές, αδιαλλαξία. Δυναμίτες και θαύματα. Μιλάμε συχνά για τις δυνάμεις της καθυστέρησης. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που έχει μείνει πίσω. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πήγε πίσω.

Νότες βαμμένες με αίμα

Roses of Picardy: δημοφιλέστατο τραγούδι του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, που έκτοτε είχε διαχρονική επιτυχία . Οι στίχοι του μιλούν για κάποιον Βρετανό στρατιώτη  που ερωτεύεται μια Γαλλίδα , ενώ υπηρετούσε μαχόμενος κατά των Γερμανών στην Πικαρδία. Οι στίχοι του τραγουδιού γράφτηκαν από τον Βρετανός αξιωματικό Frederick Ε. Weatherley και τη μουσική του συνέθεσε ο  Haydn Wood το 1916. Το τραγούδι  αυτό άγγιξε αμέσως την καρδιά των  Βρετανών στρατιωτών,  που είχαν αφήσει πίσω τους μια αγαπημένη, όταν στρατολογήθηκαν για να πολεμήσουν στο Μέτωπο της Γαλλίας. Ωστόσο, το τραγούδι γράφτηκε από τον Weatherley  για  μια Γαλλίδα  χήρα, στο σπίτι της οποίας έμενε και με την οποία ήταν ερωτευμένος.

Πικαρδία (γαλλ. Picardie, διεθν. Picardy). 
Ιστορική γεωγραφική περιοχή και διοικητικό διαμέρισμα (19.399 τ. χλμ., 1.857.481 κάτ. το 1999) της Γαλλίας, με πρωτεύουσα την πόλη Αμιέν (βλ. λ.). Εκτείνεται στη βορειοανατολική Γαλλία, βρέχεται από τη θάλασσα της Μάγχης στα Δ και συνορεύει με τα διαμερίσματα Νορ Πα-ντε-Καλέ στα Β, Καμπανίας-Αρδενών στα ΝΑ, Ιλ-ντε-Φρανς στα Ν και Άνω Νορμανδίας στα Δ, καθώς και με το Βέλγιο σε μια πολύ μικρή λωρίδα γης στα ΒΑ. Περιλαμβάνει τους νομούς Εν, Ουάζ και Σομ. 
Η περιοχή έχει σχήμα επίμηκες, με διεύθυνση από τα Α προς τα Δ, και επιφάνεια κυρίως πεδινή ή ελαφρώς κυματοειδή. Μορφολογικά αντιστοιχεί στη λεκάνη απορροής του Σομ και στο ανώτερο τμήμα της λεκάνης του Ουάζ, δεξιού παραποτάμου του Σηκουάνα. Το κλίμα, που γίνεται ήπιο από τις θαλάσσιες επιδράσεις, παρουσιάζει δροσερά και ανεμώδη καλοκαίρια, σχετικά ήπιους χειμώνες και άφθονες βροχοπτώσεις. Η Π. είναι περιοχή κυρίως γεωργική με πλούσιες καλλιέργειες δημητριακών (σιτάρι, βρόμη, κριθάρι), ζαχαρότευτλων, κτηνοτροφών, πατατών, λιναριού, κηπευτικών και φρούτων. Αξιόλογη είναι η κτηνοτροφία βοοειδών και αλόγων, αλλά και η βιομηχανία (υφαντουργίας, ειδών διατροφής, ειδών υπόδησης και ένδυσης). 
Η αρχαία διάλεκτος της Π. παρουσιάζει αρκετές αναλογίες με τη βαλονική διάλεκτο που ομιλείται στο γειτονικό Βέλγιο.
Κυριότερες πόλεις, εκτός της Αμιέν, είναι η Αμπεβίλ (βλ. λ.), στον νομό Σομ, που έδωσε επίσης το όνομά της σε έναν πολιτισμό της κατώτερης παλαιολιθικής εποχής (βλ. λ. αμπεβίλιος πολιτισμός) και η Σεν Κουεντίν (βλ. λ.), πρωτεύουσα του νομού Εν.
Ο καθεδρικός ναός της Λαν στον νομό Εν αποτελεί ένα από τα αξιολογότερα επιτεύγματα της γαλλικής αρχιτεκτονικής. Ο ναός είναι γοτθικού ρυθμού με ορισμένες εξωτερικές καινοτομίες. Εξάλλου, στο έδαφος της Π. διεξήχθη μία από τις πιο φονικές μάχες της ιστορίας της ανθρωπότητας, η μάχη του Σομ, στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου (βλ. λ. Σομ, μάχη)
Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Δομή
***********************

*Μάχη του Σομ - Παγκόσμια Πολεμική Ιστορία

Roses of Picardy - Wikipedia, the free encyclopedia

Πάρε κι εσύ θέση υπέρ της σωτηρίας των μελισσών και της τροφής μας

Eλλάδα

Δε βλέπεις καλά το email; Δες το εδώ

Δυναμική δράση στα κεντρικά γραφεία της Bayer! Οι ακτιβιστές μας βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα κεντρικά γραφεία της Bayer στην Αθήνα και ζητούν από την εταιρεία να αποσύρει άμεσα από την αγορά τα φυτοφάρμακα που βλάπτουν τις μέλισσες. Σε πρόσφατες αναλύσεις που έκανε η Greenpeace σε καλλωπιστικά φυτά από την Ελλάδα και άλλες 9 ευρωπαϊκές χώρες, ανιχνεύθηκαν 6 από τα φυτοφάρμακα της Bayer που απειλούν τις μέλισσες. Στα μπαλκόνια και τους κήπους μας ανθίζει ένας τοξικός παράδεισος. Πάρε κι εσύ θέση υπέρ της σωτηρίας των μελισσών και της τροφής μας και μοιράσου το με όσους περισσότερους μπορείς. Η δύναμη της Bayer και των άλλων πολυεθνικών αγροχημικών είναι μεγάλη. Αλλά η δύναμη των ανθρώπων που μαζί στέκονται απέναντί τους είναι μεγαλύτερη. Σε ευχαριστούμε για όλα.

Ακολούθησέ μας:

Το Λούνα Παρκ του θανάτου και η απάντηση της στρουθοκαμήλου

"Τη διερεύνηση τυχόν ευθυνών του δήμου Ελληνικού – Αργυρούπολης, για το τραγικό δυστύχημα που σημειώθηκε σε λούνα-παρκ που λειτουργούσε στα όρια του δήμου, εξετάζει η Γενική Γραμματεία Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής. Σε ανακοίνωσή της η Γενική Γραμματεία επισημαίνει ότι «κατόπιν εντολής που έλαβε από τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη για διερεύνηση τυχόν ευθυνών του δήμου Ελληνικού- Αργυρούπολης σχετικά με το τραγικό δυστύχημα που συνέβη στον παιδότοπο που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Κύπρου και Γούναρη στον εν λόγω δήμο, ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής Μανώλης Αγγελάκας προέβη στις ακόλουθες ενέργειες: - Απέστειλε έγγραφο με την ένδειξη του κατεπείγοντος προς τον δήμαρχο Ελληνικού- Αργυρούπολης ζητώντας εξηγήσεις σχετικά με τη μη έκδοση άδειας λειτουργίας του λούνα-παρκ, (σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 81 του Ν. 3463/2006 (Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων), λαμβάνοντας υπ’ όψιν την επίσημη ανακοίνωση του δήμου Ελληνικού Αργυρούπολης, όπου αναφέρεται πως "η εταιρία στην οποία εκμισθώθηκε η δημοτική έκταση δεν κατέθεσε αίτηση με σχετικά δικαιολογητικά για την έκδοση άδειας εγκατάστασης και λειτουργίας λούνα-παρκ στον συγκεκριμένο χώρο και τέτοια άδεια δεν εκδόθηκε από τον δήμο". - Ζητήθηκε επίσης από τον δήμο ο πλήρης φάκελος στον οποίο αναφέρονται τα μέτρα ασφαλείας που απαιτούνται για την λειτουργία του παιδότοπου καθώς και το σχετικό συμφωνητικό μίσθωσης για να διαπιστωθεί αν κατά την ημερομηνία που έλαβε χώρα το συμβάν το συμφωνητικό ήταν ακόμη εν ισχύ".

ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ

 *****************

Από το σημερινό  Δελτίο Τύπου του Δήμου Ελληνικού
για το θάνατο του μικρού παιδιού στο Λούνα Παρκ, που σημειωτέον λειτουργούσε επί μήνες  με την ανοχή της δημοτικής αρχής εντελώς παράνομα.

 *Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

«Εκφράζουμε τη λύπης μας για το τραγικό συμβάν, όχι περιφερόμενοι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά με το να είμαστε δίπλα στην οικογένεια και να συμπαραστεκόμαστε με συγκεκριμένες πράξεις στο μέτρο των δυνάμεών μας.
   *Η ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ

Ήδη διενεργούνται έρευνες για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το τραγικό γεγονός και για τις ευθύνες σχετικά με την εγκατάσταση και λειτουργία του λούνα- παρκ, την πιστοποίηση της ασφάλειας των παιχνιδιών του και τους σχετικούς ελέγχους που πρέπει να γίνονται. Για τον λόγο αυτόν, δεν έχουμε κάνει μέχρι τώρα δηλώσεις για απόδοση ευθυνών. Όχι γιατί κρυβόμαστε, αλλά γιατί σεβόμαστε τη διαδικασία που είναι σε εξέλιξη.

*ΤΟ ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ

Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι η σφοδρή και στοχευμένη επίθεση που γίνεται σε βάρος μας από ορισμένα μέσα, δημοσιογράφους, πολιτικούς και τοπικούς παράγοντες, έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση άλλων στόχων και συμφερόντων».

 Δήμος Ελληνικού- Αργυρούπολης

Μουσική ρομποτική

KMel Robotics presents a team of flying robots that have taken up new instruments to play some fresh songs. The hexrotors create music in ways never seen before, like playing a custom single string guitar hooked up to an electric guitar amp. Drums are hit using a deconstructed piano action. And there are bells. Lots of bells.

Many thanks to Lockheed Martin and Intel Corporation for their support.

See this show and more live at the USA Science & Engineering Festival on April 26 & 27 in Washington, D.C.
http://www.usasciencefestival.org/
Lockheed Martin in the founding and presenting sponsor of the festival.

KMel Robotics (www.kmelrobotics.com)
Video Produced and Directed by Kurtis Sensenig (www.kurtisfilms.com)
Music Arrangement and Sound Design by Dan Paul (www.danpaulmusic.com)

H ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΩΡΑΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

«Η Κρήτη μετά την Ένωση (1913-1940): Οικονομία, Κοινωνία, Πολιτική».

 

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι

 

To σωματείο «Οι Φίλοι των ΑΣΚΙ», ο Δήμος Χανίων και η Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης διοργανώνουν στα Χανιά (Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Χανίων, Κυδωνίας 29) το Σάββατο 3 Μαΐου 2014 επιστημονική ημερίδα με θέμα:

 

«Η Κρήτη μετά την Ένωση (1913-1940): Οικονομία, Κοινωνία, Πολιτική».

Ευελπιστούμε ότι η ημερίδα αυτή θα φωτίσει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αν και μάλλον άγνωστη μέχρι σήμερα, περίοδο της πρόσφατης ιστορίας της Κρήτης.

 

Επιστημονική ημερίδα

Η Κρήτη μετά την Ένωση (1913-1940):

Οικονομία, Κοινωνία, Πολιτική

Διοργάνωση:

«Οι Φίλοι των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (Α.Σ.Κ.Ι.)»,

Δήμος Χανίων,

Κοσμητεία της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης

Σάββατο, 3 Μαΐου 2014

(Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου, Δήμος Χανίων)

Πρόγραμμα

12.00 Έναρξη – Χαιρετισμοί

12.30-14.00 Πρωινή συνεδρία

Νίκος Ανδριώτης (Ιστορικός), «Κρήτη 1914-1924: Η τελευταία περίοδος σημαντικών πληθυσμιακών μετακινήσεων από και προς το νησί».

Μαρία Σωρού (Ιστορικός-Φιλόλογος), «Προβλήματα επισιτισμού στην Κρήτη στη διάρκεια του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1919)».

Μάνος Περάκης (Διδάκτωρ Ιστορίας Πανεπιστημίου Κρήτης), «H υπέρβαση της πληθυσμιακής πίεσης  επί των παραγωγικών πόρων στην Κρήτη κατά τον Μεσοπόλεμο».
Συζήτηση

14.00-17.00 Μεσημεριανό διάλειμμα

17.00-18.30 Απογευματινή συνεδρία

Δημήτρης Κυπριωτάκης (μεταπτυχιακός φοιτητής, Πανεπιστήμιο Κρήτης), «Από την Κρητική Πολιτεία στο Ηράκλειο του Μεσοπολέμου:  τάσεις και συμπεριφορές της τοπικής οικονομίας μέσα στο χρόνο».

Μάνος Σαββάκης (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), «Κοινωνικός μετασχηματισμός και δημόσια υγεία στην Κρήτη μετά την Ένωση: το παράδειγμα του Λεπροκομείου Σπιναλόγκας».

Γιάννης Ζαϊμάκης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), «Εργατικό κίνημα, ποδόσφαιρο και σοσιαλιστικές ιδέες στο Ηράκλειο του Μεσοπολέμου».

Συζήτηση

18.30-18.45 Διάλειμμα

18.45-20.15 Βραδινή συνεδρία

Μανόλης Βουρλιώτης (Ιστορικός), «Κομμουνιστικές ιδέες και κρατική καταστολή στην Κρήτη (1920-1926)».

Νίκος Βαφέας (Πανεπιστήμιο Κρήτης), «Πολιτική βία και Εθνικός Διχασμός στην Κρήτη».

Γιώργος Κουκουράκης (υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Επιστημονικός Συνεργάτης Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος»), «Η διαμόρφωση της βενιζελικής εκλογικής κυριαρχίας στην Κρήτη (1910-1915)».

Συζήτηση

Τρεις τενόροι -ένα θέμα

 Ζιλ Μασενέ

Βέρθερος 

Γιατί με ξύπνησες;

Pourquoi me reveiller, o souffle du printemos?
Sur mon front je sens tes caresses.
Et pourtant bien proche est le temps
Des orages et des tristesses.
Demain, dans le vallon,
Se souvenant de ma gloire premiere,
Et ses yeux vainement chercheront ma splendeur:
Ils ne trouveront plus que deuil et que misere!
Helas! Pourquoi me reveiller, o souffle du printemps?

*

SYNOPSES
Werther is madly in love with Charlotte, his friends wife. To forget her, he has run away. But when he returns, he finds he is more in love than ever. Werther recites a favorite poem for Charlotte, and at last realizes that fatal truth: Charlotte can never return his love.

*

ENGLISH TRANSLATION
Why do you wake me now, o sweetest breath of spring?
On my brow I sense your most gentle caress,
yet how soon creeps on the time.
filled with tempests and with distress!
Tomorrow through the vale, the traveler will pass,
recalling all of the glory of the past.
And in vain he will search for the bloom of my youth,
and nothing will he find but deep pain and endless sorrow.
Alas! Why do you wake me now, o sweetest breath of spring!

Κι όλο τα ίδια μένουν!...

[ Σύνθεση: Gerontakos]

 ********************************

Η Ελλάδα αλλάζει και άλλα ανέκδοτα που μου έμαθε ο χειμώνας που πέρασε 

Του Γιώργου Τούλα

 Πηγή: www.parallaximag.gr

 Δέκα πράγματα που δεν άλλαξαν

 
 1) Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που η Κρίση δεν έπληξε. Οι άνθρωποι αυτοί είναι όσοι βρίσκονταν πάντα κοντά στην εξουσία. Συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, παρατρεχάμενοι. 
2) Για κάποιους η δημοσιογραφία ήταν, είναι και θα είναι, ο δρόμος για το παρακάτω. Το παρακάτω είναι η κάθοδος στην πολιτική, το βόλεμα, η προσωπική ανέλιξη. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα αυτή την εποχή ανθρώπων που αλωνίζουν ως παράσιτα πλάι σε παράγοντες της πολιτικής ζωής, ζουν στη σκιά τους, εξυπηρετούν σκοπούς και στο τέλος επιβραβεύονται με μια θέση σε ψηφοδέλτια.
 3) Πλάι στη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που γονάτισαν οικονομικά από την κρίση υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα επιχειρηματιών που κατέβασαν ηχηρά τα ρολά των επιχειρήσεών τους, προκαλώντας τα media με τις χρεοκοπίες τους και την επόμενη στιγμή άνοιξαν παραδίπλα νέα μαγαζιά. Βάζοντας μπροστά αχυράνθρωπους, ως υπεύθυνους, είναι εκεί και πάλι. Εστιάτορες, εκδότες, εργολάβοι, παντός είδους λαμόγια που αφού φόρτωσαν ΦΠΑ εκατομμυρίων σε πεθαμένους πλέον υπέργηρους συγγενείς,, δεν πλήρωσαν ποτέ ασφαλιστικές εισφορές και αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στο δρόμο απλήρωτους,, τώρα είναι και πάλι στον αφρό.
 4) Το κρατικό χρήμα που μοιραζόταν αβέρτα κάτω από το τραπέζι συνεχίζει να μοιράζεται, απλά λίγο πιο προσεκτικά. Δείτε ποιοι παίρνουν τις εργολαβίες, τις διαφημιστικές καμπάνιες των υπουργείων, ποιοι εργάζονται ως σύμβουλοι υπουργών και γενικών γραμματέων. Οι ίδιοι άνθρωποι...
 5) Οι πολίτες παραμένουν δραματικά αμέτοχοι μπροστά στα τεκταινόμενα. Με πρόφαση τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχονται, την εξαθλίωση, την ανεργία, αρνούνται να αλλάξουν, να προχωρήσουν μπροστά και λειτουργούν με όρους της προηγούμενης εποχής. Συνωστίζονται σε πολιτικά γραφεία που τους τάζουν διάφορα, υιοθετούν συμπεριφορές ατομικής και όχι συλλογικής διεκδίκησης, δεν αντιλαμβάνονται την ευκαιρία που πάει χαμένη. 
6) Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη χώρα είναι ο τρόπος της ιδιωτικής κατοχής. Από το πεζοδρόμιο μπροστά στο σπίτι μας μέχρι τον πεζόδρομο στο κέντρο, η πλειοψηφία των ανθρώπων συμπεριφέρεται στο δημόσιο χώρο περίπου σαν να τον κληρονόμησε από τον παππού της. 
7) Ο ασφαλέστερος τρόπος για να διαλύσεις μια κοινωνία είναι να τη διχάσεις. Πρώτα χτίζεις τον Δούρειο Ίππο, τον εγκαθιστάς με τη βοήθεια των ΜΜΕ και μετά τα πράγματα είναι εύκολα. Αποδείχτηκε δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια πόσο εύκολο είναι να σπάσεις την κοινωνική συνοχή στρέφοντας τα πυρά εναντίον κοινωνικών ομάδων.
 8) Ακόμα και ο λόγος της Αριστεράς που όφειλε να επιδείξει προσαρμοστικότητα είναι δυστυχώς ένας λόγος χαϊδέματος. Θα τα κάνουμε όλα όπως πριν. Κανείς δεν λέει θα τα πάμε όλα παρακάτω, ως οφείλει. 
9) Η περίπτωση της ΕΡΤ είναι το απόλυτο παράδειγμα ενός φαιδρού κράτους που προσπαθεί να ενδυθεί το μανδύα του εκσυγχρονισμού. Η αδυναμία του να μετασχηματίσει έναν γίγαντα, οδήγησε στο κλείσιμό του και στην αντικατάστασή του από γελοίους νάνους. 
 10) Η γραφειοκρατία είναι ανίκητη γιατί απλά εξυπηρετεί την ανομία και την ανάγκη των πολιτικών να περιπλέκουν τα πράγματα για ευνόητους λόγους. Πέντε χρόνια κρίσης και δεν απολέσαμε ούτε ένα βήμα από τα δεκάδες που απαιτούνται ακόμα και για την πιο απλή αδειοδότηση.