Ende eines Sommers
Wer möchte leben ohne den Trost der Bäume!Wie gut, daß sie am Sterben teilhaben!
Die Pfirsiche sind geerntet, die Pflaumen färben sich,
während unter dem Brückenbogen die Zeit rauscht.
Dem Vogelzug vertraue ich meine Verzweiflung an.
Er mißt seinen Teil von Ewigkeit gelassen ab.
Seine Strecken
werden sichtbar im Blattwerk als dunkler Zwang,
die Bewegung der Flügel färbt die Früchte.
Es heißt Geduld haben.
Bald wird die Vogelschrift entsiegelt,
unter der Zunge ist der Pfennig zu schmecken.
********************** Τέλος ενός καλοκαιριού
Ποιος θα ΄θελε να ζει χωρίς την παρηγοριά των δέντρων!
Πόσο ωραία θα ΄ταν η συμμετοχή τους στο θάνατο!
Εποχή που μαζεύουν τα ροδάκινα , σκουραίνει το χρώμα των δαμάσκηνων,
ενώ κάτω από τις καμάρες των γιοφυρών βρυχάται ο χρόνος..
Στην αποδημία των πουλιών εμπιστεύομαι την απελπισία μου.
Μετρά ήρεμα ένα μέρος της αιωνιότητας.
Οι διαδρομές της
είναι ορατές στο φύλλωμα σαν σκοτεινός καταναγκασμός,
η κίνηση των φτερών χρωματίζει τα φρούτα.
Σημαίνει ότι έχουμε υπομονή.
Σύντομα η γραφή των πουλιών θα αποσφραγιστεί,
κάτω από τη γλώσσα είναι η γεύση πενταροδεκάρων.
[Μετάφραση: Gerontakos]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου