À un poète mort/Σ΄ένα πεθαμένο ποιητή
Συγγραφέας:
Μεταφραστής: Μαρία Πολυδούρη**
Συ που τα μάτια σου, το φως διψώντας, επλανιόνταν
από το θείο χρωματισμό στην αιωνία γραμμή
κι' απ' τη σάρκα τη ζωντανή στων ουρανών το φέγγος,
κοιμήσου ήσυχα, η νυχτιά το βλέφαρό σου κλει.
Να ιδής, ν' ακούσης, να αιστανθής; Καπνός, άνεμος, σκόνη!
Ο έρωτας; Κούπα ολόχρυση γεμάτη από χολή.
Σαν ένας Θεός που απ' το βωμό λιποταχτεί από πλήξη,
στρέψε, σκόρπα στην άπειρη ύλη που σε καλεί.
Πάνω στο άφωνο μνήμα σου, στα οστά τ' αναλωμένα
ας χύνουν οι άλλοι ή και κανείς δάκρια συνηθισμένα
κι ας σε δοξάζη ή ας σε ξεχνά η χυδαία σου εποχή.
Εγώ ζηλεύω που βαθιά στην ήσυχή σου κλίνη
σ' απάλλαξε η ζωή και δε γνωρίζεις την αισχύνη
να σκέφτεσαι, ένας άνθρωπος νάσαι, αποστροφή!
*Λεκόντ ντε Λιλ, Σαρλ-Μαρί (Charles-Marie Leconte de Lisle, Σεν Πολ,
Ρεϊνιόν 1818 – Λουβεσιέν 1894). Γάλλος ποιητής. Ταξίδεψε στην Ανατολή
και επέστρεψε στη Γαλλία. Οπαδός του Φουριέ, τάχτηκε το 1848 με τους
δημοκρατικούς, αλλά ο ενθουσιασμός του για την πολιτική υποχώρησε ύστερα
από λίγα χρόνια. Τα Αρχαία ποιήματα (1852) είναι η πρώτη του σημαντική
συλλογή· στον πρόλογο ο Λ. εκθείαζε την ελληνική αρχαιότητα, θεωρώντας
έκφραση γενικής παρακμής τη νεότερη αισθητική και ιδιαίτερα την ποίηση
των προσωπικών συγκινήσεων. Στα Βάρβαρα ποιήματα (1862) και στα Τραγικά
ποιήματα (1884), εξωτικές και υποβλητικές ιδέες πλαισιώνουν μια
αντικειμενική αναπόληση των διάφορων θρησκειών, που διαδέχτηκαν η μία
την άλλη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η αυστηρή φροντίδα για την
τελειότητα της μορφής και των εικόνων καθιστά τον Λ. έναν από τους
επιφανέστερους εκπροσώπους της σχολής των παρνασσιστών. (Παρνασσισμός - Βικιπαίδεια
)Οι μεταφράσεις του σε έργα του Ομήρου και των Ελλήνων τραγικών διεύρυναν τη φήμη του. Το 1873 παρουσίασε τις Ερινύες, αισχύλεια τριλογία (Ορέστεια) με μουσική του Μασνέ. Το 1886 έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
**
Η Μαρία Πολυδούρη (1902=1930) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια της νεορομαντικής σχολής. =>Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου