Μάγδα Γκέμπελς: Φανατική ναζίστρια μέχρι θανάτου

• 

Η οικογένεια Γκέμπελς, το 1942. Ορθιος στο κέντρο, ο Χάραλντ, γιος της Μάγδας από τον πρώτο της γάμο.

Α ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝΤΑΙ – SEBASTIEN SPITZER (ΜΑΓΚΝΤΑ ΓΚΕΜΠΕΛΣ)

Βίκυ Μανουσαρίδου

Πηγή: promith.gr

---

Magda Goebbels, αφορμή για ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα
Η Μάγκντα Γκέμπελς, μια πολύ περίεργη φυσιογνωμία, που έχει μείνει γνωστή για το γεγονός ότι η ίδια σκότωσε τα παιδιά της και αυτοκτόνησε στο καταφύγιο του Χίτλερ στο Βερολίνο κατά την είσοδο του Κόκκινου Στρατού. Το έπραξε, παρόλο που υπήρξε προσφορά να φυγαδευτούν τουλάχιστον τα παιδιά.
Όλη της η ζωή είναι μια ιστορία γεμάτη σκοπιμότητες, ίντριγκες, ανατροπές. Και όλα αυτά, για να θέσει τέλος η ίδια στην ζωή της -αφού προηγουμένως είχε πάρει στο λαιμό της εκτός από τα παιδιά της πολλές άλλες ζωές- ακόμα στα 43 της χρόνια.
Γεννήθηκε στις 11 Νοέμβρη του 1901. Υπάρχει ένα παρασκήνιο όσο αφορά τον πατέρα της που φέρεται να είναι ο Όσκαρ Ρίτσελ. Το 1906 όμως χώρισε με την μητέρα της η οποία το 1908 παντρεύτηκε τον Εβραίο δερματέμπορο Ρίχαρντ Φριεντλέντερ και μετακόμισαν στις Βρυξέλλες όπου βρισκόταν ήδη η Μάγκντα με τον Ρίτσελ από τον χωρισμό το ’06. Λέγεται δε πως ο Φριεντλέντερ ήταν στην πραγματικότητα ο φυσικός της πατέρας, ασχέτως όμως, επίσημα αναφέρεται ως πατριός.

Magda Goebbels

Η Μάγκντα παντρεύεται τον Γιόζεφ Γκέμπελς σε δεύτερο γάμο το Δεκέμβρη του 1931 με μάρτυρα τον Άντολφ Χίτλερ. Ο Γκέμπελς ήταν πολύ εξαρτημένος και την ζήλευε τρομερά, παρόλο που στη διάρκεια του έγγαμου βίου τους είχε αρκετές εξωσυζυγικές σχέσεις. Στην πραγματικότητα ήταν ένας πολύ αδύναμος άνθρωπος με θέματα αυτοεκτίμησης και χωρίς την ενθάρρυνση της Μάγκντα ένιωθε χαμένος. Μαζί έκαναν 6 παιδιά (είχε αποκτήσει άλλον έναν γιο από τον πρώτο της γάμο με τον Günther Quandt που έγινε πιλότος στη Luftwaffe). Η ίδια, ήταν φιλάσθενη, πράγμα που γέμιζε το σύζυγό της ανασφάλεια. Σαν χαρακτήρας όμως, ήταν αυταρχική, δυναμική, αδιάλλακτη και υπερβολικά φιλόδοξη, αρετές που ο Φύρερ είχε λατρέψει. Στα 1944 όμως, η ίδια δημόσια δήλωνε, ότι ο Χίτλερ έχει πάψει να ακουμπάει στη λογική και πως υπέκυπτε σε οποιαδήποτε κολακεία, αποκλίνοντας από τον βασικό στόχο.
Στα τέλη Απριλίου 1945, κλεισμένη στο υπόγειο καταφύγιο του Χίτλερ κάτω από την Καγκελαρία, με τον ίδιο, την Εύα Μπράουν, τον σύζυγό της Γιόζεφ Γκέμπελς και τα έξι παιδιά τους, παίρνουν την απόφαση να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια του Κόκκινου Στρατού. Μπροστά στην προαποφασισμένη αυτοκτονία η Μάγκντα αποφασίζει και γράφει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα στον μεγάλο της γιο, που εκείνη την χρονική στιγμή, βρισκόταν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην Β. Αφρική:
«Αγαπημένε μου γιε. Τώρα που σου γράφω έχουν ήδη περάσει έξι μέρες που βρισκόμαστε στο καταφύγιο του Φύρερ -ο πατέρας*, τα έξι αδέρφια σου κι εγώ, με σκοπό να δώσουμε στις εθνοσοσιαλιστικές ζωές μας το μόνο πιθανό και ένδοξο τέλος…
Να ξέρεις πως έμεινα εδώ παρά την θέληση του πατέρα και μέχρι και την περασμένη Κυριακή ο Φύρερ ήθελε να με βοηθήσει να φύγω, να δραπετεύσω. Όμως, εσύ ξέρεις τη μητέρα σου -έχουμε το ίδιο αίμα, για εμένα δεν υπήρξε αμφιταλάντευση. Η ένδοξη ιδέα μας καταστράφηκε και μαζί της, οτιδήποτε όμορφο και υπέροχο που γνώρισα στη ζωή μου. Ο κόσμος που ακολουθεί μετά τον Φύρερ και τον Εθνοσοσιαλισμό δεν είναι άξιος για να τον ζει κανείς, και ως εκ τούτου πήρα τα παιδιά μαζί μου, γιατί είναι υπερβολικά καλά για αυτό που θα ακολουθήσει. Ο φιλεύσπλαχνος Θεός θα με καταλάβει όταν θα τα παραδώσω στη λύτρωση και στη σωτηρία… Τα παιδιά είναι υπέροχα… δεν υπήρξε η παραμικρή κουβέντα, παράπονο ή κλάμα. Το καταφύγιο σειέται από τους βομβαρδισμούς. Τα μεγαλύτερα παιδιά σκεπάζουν τα μικρότερα. Η παρουσία τους είναι ευλογία και κάνουν καμιά φορά τον Φύρερ να χαμογελά. Ας ευλογήσει ο Θεός και ας μου δώσει δύναμη να φέρω σε πέρας το τελευταίο και το σκληρότερο χρέος. Έχουμε μόνο έναν τελευταίο στόχο που έχει απομείνει: πίστη στον Φύρερ ακόμα και στο θάνατο.
Χέραλντ, αγαπημένε μου γιε, θέλω να σου δώσω αυτό που έμαθα από τη ζωή: Να είσαι Πιστός.
Πιστός στον εαυτό σου, πιστός στην πατρίδα σου… Να είσαι περήφανος για εμάς και προσπάθησε να μας κρατήσεις με αγάπη στην μνήμη σου….»
* Ως «πατέρα» αναφέρει τον Γκέμπελς παρόλο που δεν ήταν ο φυσικός πατέρας του Χέραλντ.

Το 1938, ο πατριός Ρίχαρντ Φριεντλέντερ, συνελήφθη και εστάλη στο διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης κοντά στη Βαϊμάρη, Μπούκενφαλντ. Πέθανε εκεί το 1939.

Ρίχαρντ Φριεντλέντερ

Αυτή τη σχέση την οποία η ιστορία έχει αφήσει δικαίως ή αδίκως στο περιθώριο, και το γεγονός της σύλληψης αλλά και εξόντωσης του πατριού ή πατέρα της Μάγκντα Γκέμπελς περιγράφει το ιστορικό μυθιστόρημα του Σεμπαστιάν Σπιτζέρ, Ces rêves qu’on piétine, «Αυτά τα όνειρα που ποδοπατούνται», από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου.
Το βιβλίο βραβεύτηκε με το βραβείο Prix Stanislas, 2017 και με δύο ακόμα γαλλικά βραβεία λογοτεχνίας.
Παρόλα αυτά, ο Ντέιβιντ Ιρβινγκ, αναφέρει ότι μετά τον πόλεμο, σχεδόν τίποτα δεν καταγράφεται για τον Ρίχαρντ Φριεντλέντερ. Συμβουλεύτηκε τον Καθηγητή Κλάους Χέρμαν, ο οποίος τον πληροφόρησε ότι ελάχιστα ίχνη βρίσκονται για το συγκεκριμένο άτομο ακόμα και πριν τον πόλεμο, οπότε είναι μάλλον αδύναμη η τεκμηρίωση αυτής της καταγραφής.
Ο Σπιτζέρ ο ίδιος αναφέρει στο επίμετρο του βιβλίου του, ότι ακριβώς επειδή αυτός ο άνθρωπος δεν είχε αφήσει παρά ελάχιστα ίχνη από τη ζωή του, χρειάστηκε να κάνει έρευνα και να ζητήσει (και να λάβει) την άδεια να «χτίσει» την ιστορία. Τα γράμματα που αναφέρει στο βιβλίο είναι επινοημένα από τον ίδιο και δεν υπήρξαν στην πραγματικότητα. Αυτό όμως που υπήρξε είναι όλες οι καταστάσεις και τα γεγονότα που περιγράφονται ακόμα και μέσα σε αυτά. Είναι ένα σκιαγράφημα του Γερμανικού λαού και των καταστάσεων που βίωσε, ανάλογα την ομάδα στην οποία ήταν τοποθετημένος από το καθεστώς. Είναι μια περιγραφή της συγκεκριμένης περιόδου του Β.Π.Π. και του χώρου που διαδραματίζεται. Είναι μια λογοτεχνική μεταφορά όλων των στοιχείων που καταγράφηκαν σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το κυνήγι του Εβραϊκού πληθυσμού τόσο στην Γερμανία όσο και σε άλλες χώρες επιρροής του άξονα, των θηριωδιών ενάντια στη φυλή αυτή, εντός και εκτός στρατοπέδων του θανάτου.
Είναι όμως και μια περιγραφή του χαρακτήρα της κεντρικής ηρωίδας. Μιας γυναίκας που η αφοσίωσή της στον «Αγώνα» του Χίτλερ υπήρξε πιο πιστή και πιο αφοσιωμένη από τον ίδιο τον Φύρερ και ξάφνιασε κυρίως για την τελευταία της πράξη, που της απέδωσε τον χαρακτηρισμό της σύγχρονης Μήδειας.

Ταυτόχρονα σχεδόν, κυκλοφόρησαν τα εξής βιβλία που καλύπτουν την ίδια περίοδο και καταστάσεις που στην ουσία καθόρισαν την πορεία του πλανήτη:
* Η Αυτοκτονία του Δήμου – Αλέξανδρος Κεσσόπουλος – Εκδόσεις Ευρασία
* Ο Καπνοπώλης – Ρόμπερτ Ζέεταλερ – Εκδόσεις Ποταμός
* Ο δερματοστίκτης του Άουσβιτς – Χέδερ Μόρρις – Εκδόσεις Ενάλιος

 

Βιβλιογραφία:

Hansen, Thore D. Δεν θέλαμε να ξέρουμε, Μεταίχμιο
Kershaw, Ian. Ο Χίτλερ, οι Γερμανοί και η τελική λύση, Πατάκη Levi, Primo, Αν αυτό είναι ο άνθρωπος, Άγρα
Goebbels, Joseph, Ημερολόγιο, Πλειάς

          *Magda Goebbels John Simkin – Spartacus Educational, spartacus-educational.com
*Magda Goebbels Wikipedia
*First Lady of the Third Reich, Colin Shindler, http://www.fpp.co.uk/Goebbels/Arlosoroff/Klabunde_review.html
* O Σεμπάστιαν Σπιτζέρ, είναι δημοσιογράφος, δοκιμιογράφος.
Το «Αυτά τα όνειρα που ποδοπατιούνται» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
____________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
 

Σάκη Ιωαννίδη: "Τα μυστικά της Μάγδας Γκέμπελς"