Οι ΗΠΑ εφηύραν την παγκοσμιοποίηση, ο οικονομικός λαϊκισμός του Τραμπ την τελειώνει - Ανάλυση Guardian
Mια εις βάθος αποτίμηση του οικονομικού λαϊκισμού του Ντόναλντ Τραμπ μέσα από το πρίσμα των δασμών που υιοθέτησε κατά την πρώτη του θητεία, καθώς και την επιθετική του στάση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, επιχειρεί ο Guardian.
Η κεντρική ιδέα που αναπτύσσεται στο άρθρο, είναι ότι ενώ η «ημέρα απελευθέρωσης» του προέδρου των ΗΠΑ ανακοινώθηκε θριαμβευτικά, στην πραγματικότητα σηματοδότησε το τέλος του αντιπαγκοσμιοποιητικού αφηγήματος, το οποίο υποχώρησε κάτω από τις πιέσεις των αγορών και τη θεσμική αντίδραση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Το κείμενο εξετάζει πώς οι δασμοί και η προστατευτική πολιτική του Τραμπ -προβαλλόμενες ως μέσα ανάκτησης του χαμένου πλούτου και υπερηφάνειας της αμερικανικής βιομηχανίας- οδήγησαν τελικά σε σύγκρουση με το ίδιο το οικοδόμημα της παγκοσμιοποίησης. Η εμπορική διαμάχη με την Κίνα, η άνοδος των δασμών και η αποσταθεροποίηση του εμπορίου προκάλεσαν πολιτική και οικονομική αναταραχή, αλλά και μια μόνιμη ρωγμή στην εμπιστοσύνη των συμμάχων των ΗΠΑ.
Αναλύοντας τις εσωτερικές αντιστάσεις στο εσωτερικό της κυβέρνησης των Ρεπουμπλικάνων, αλλά και την επιρροή που είχε η στάση του στους συμμάχους και την παγκόσμια αγορά, το άρθρο του Guardian καταλήγει σε ένα ευρύτερο συμπέρασμα: η ζημιά που προκλήθηκε δεν αφορά μόνο την προσωπική πολιτική αξιοπιστία του Τραμπ, αλλά και το ίδιο το αφήγημα της παγκοσμιοποίησης όπως το γνωρίζαμε.
Παρά τις αντιδράσεις, η επιμονή του Τραμπ να επιβάλει δασμούς επαναφέρει έναν ιδεολογικό και εμπορικό προστατευτισμό που φέρνει στη μνήμη τις πιο σκοτεινές οικονομικές περιόδους του 20ού αιώνα.
Οι δασμοί του Τραμπ σκότωσαν τον οικονομικό λαϊκισμό;
Η μόνιμη ζημιά δεν έχει γίνει μόνο στην πολιτική αξιοπιστία του Τραμπ, αλλά και στην παγκοσμιοποίηση ως σύστημα, αναφέρει στο άρθρο του βρετανικό Μέσο.
Στην αρχή αυτής της εβδομάδας, η Ντάουνινγκ Στριτ δήλωνε ότι η παγκοσμιοποίηση όχι μόνο πέθανε, αλλά και ότι απέτυχε. Ωστόσο, η «νεκροψία» βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, αλλά το θύμα μπορεί να είναι ο οικονομικός λαϊκισμός, που στραγγαλίστηκε από τη Wall Street, την «Ακρόπολη της παγκοσμιοποίησης».
Η λεγόμενη «ημέρα απελευθέρωσης» του Ντόναλντ Τραμπ μπορεί στην πραγματικότητα να ήταν η «ημέρα ταφής του αντιπαγκοσμιοποιητή».
Η «πλήρης αποστολή καμικάζι» του Τραμπ για τις αγορές
Σε μια προσπάθεια να αρνηθούν έστω και μια τακτική υποχώρηση, οι συνεργάτες του Τραμπ επιμένουν ότι ο στόχος του Λευκού Οίκου δεν ήταν εξ αρχής να αποδυναμώσει την παγκοσμιοποίηση, ούτε καν να προστατεύσει την αμερικανική οικονομία με δασμούς, αλλά αντίθετα να μπει σε μια διαπραγμάτευση για να μειωθούν οι δασμοί σε όλο τον κόσμο και να τιμωρηθεί η Κίνα.
Καθώς οι συνεργάτες του προσπαθούν να καλύψουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, αυτό είναι ελάχιστα αξιόπιστο -εν μέρει επειδή οι δασμοί είχαν επανειλημμένα επαινεθεί από τον Τραμπ ως μέτρο αύξησης των μακροοικονομικών εσόδων, ή ως μέσο ενίσχυσης της αμερικανικής παραγωγής.
Η πραγματικότητα είναι οι αγορές, ότι όταν βρέθηκαν αντιμέτωπες με μια προσπάθεια αναδιαμόρφωσης του παγκόσμιου εμπορικού συστήματος εν μία νυκτί, ή με αυτό που ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, Τζιμ Ο Νιλ, περιγράφει ως «μια πλήρη αποστολή καμικάζι», τότε εξεγέρθηκαν.
Αλλά, η υποχώρηση που προκλήθηκε από το ξεπούλημα των ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου ήταν μόνο μερική, με τους δασμούς να έχουν οριστεί στο 10% καθολικά, εκτός από τμήματα του εμπορίου με το Μεξικό και τον Καναδά.
Η «ημέρα απελευθέρωσης» του Τραμπ, το τέλος μιας εποχής
Εν τω μεταξύ, η ολομέτωπη εμπορική διαμάχη της Ουάσιγκτον με το Πεκίνο, παρότι ο Τραμπ εξαιρεί smartphones, υπολογιστές και μικροτσίπ από τους νέους δασμούς, εξακολουθεί να αφήνει τον μέσο πραγματικό δασμολογικό συντελεστή στο 27%, τον υψηλότερο από το 1903, σύμφωνα με το Yale Budget Lab.
Εν μέσω του χάους, έχει προκληθεί σημαντική μακροπρόθεσμη ζημιά, όχι μόνο στην πολιτική αξιοπιστία του Αμερικανού προέδρου, αλλά και στην ανθεκτικότητα της παγκοσμιοποίησης ως σύστημα.
Η εμπιστοσύνη, οι συμφωνημένοι κανόνες και ένας βαθμός πολιτικής σταθερότητας αποτελούν τα θεμέλια της παγκοσμιοποίησης. Αποτελούν την προϋπόθεση για τη λειτουργία εξειδικευμένων και ιδιαίτερα εκτεταμένων εμπορικών γραμμών εφοδιασμού πέρα από τα πολιτικά σύνορα.
Η παγκοσμιοποίηση, άλλωστε, δεν αφορά μόνο το εμπόριο αγαθών ή τις ελεύθερες αγορές, αλλά ένα σύνολο διασυνδεδεμένων ιδεών και θεσμών που στηρίζουν τη δημιουργία πλούτου και κυριαρχούν στην πολιτική σκέψη από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Κιρ Στάρμερ, δεν ήταν ο μόνος που υποστήριξε ότι η «ημέρα απελευθέρωσης» του Τραμπ και τα επακόλουθά της σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής.
Σε μια προειδοποίηση που ισχύει ακόμη και μετά την υποχώρηση του Τραμπ, ο Μαρκ Κάρνεϊ, ο πρωθυπουργός του Καναδά και πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, δήλωσε: «Η παγκόσμια οικονομία είναι θεμελιωδώς διαφορετική σήμερα από ό,τι ήταν χθες. Το σύστημα του παγκόσμιου εμπορίου που είναι αγκυροβολημένο στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο οποίο στηρίχθηκε ο Καναδάς από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα σύστημα που, αν και δεν ήταν τέλειο, βοήθησε να υπάρξει ευημερία για τον Καναδά επί δεκαετίες, έχει τελειώσει.[...........................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου