Γαία Ζωή μιχθήτω
Οχτώ στους δέκα Έλληνες δηλώνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ότι δεν θέλουν να βλέπουν πια ούτε ζωγραφιστό τον Μητσοτάκη και το καθεστώς του. Τα Τέμπη και η συγκάλυψη, μετά τις υποκλοπές και τη συγκάλυψη, λειτουργούν ως πανωσήκωμα στην ασήκωτη ακρίβεια, στην ανικανότητα και στη διαφθορά, και δεν αφήνουν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Να φύγει… χτες είναι η μετάφραση των αριθμών που τον πολιορκούν στις δημοσκοπήσεις, κι ας κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει και κηρύσσει ανέκδοτο παροχών για τη σωτηρία του.
Την ίδια στιγμή το ΠΑΣΟΚ, αξιωματική αντιπολίτευση Φρανκεστάιν με τη συγκολλητική συνδρομή διασπάσεων και βουλευτών που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, διολισθαίνει όλο και πιο χαμηλά. Η κακή εικόνα του αρχηγού του, οι πράσινοι και οι γαλάζιοι στις γραμμές του, η υποψία ότι προετοιμάζει άλλη μια τραγωδία ή φάρσα συνεταιρισμού με τη Δεξιά το καταβυθίζουν έως μονοψήφιων ποσοστών στις προοδευτικές συνειδήσεις. Κι ας κάνει ότι δεν το καταλαβαίνει ο Ανδρουλάκης και κηρύσσει πόλεμο στην Μπατζελή και στον Δούκα, λοξοκοιτάζοντας τη Διαμαντοπούλου.
Στη διπλανή οριζόντια ιδιοκτησία, η Νέα Αριστερά δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι και παραμένει σε δημοσκοπικά ποσοστά ανάξια λόγου και άξια μάλλον επιλόγου. Και ο πολυτραυματίας ΣΥΡΙΖΑ ασθμαίνει σε ποσοστά διηγώντας τα να κλαις, που κρατούν τον αριστερό βιότοπο σε κατάσταση λειψυδρίας, πένθους και κατάθλιψης. Ενώ διατρέχεται ως συνήθως από αμφισβητήσεις, αμφισημίες, εχθρικά σενάρια και φιλικές συστάσεις, που δίνουν την εντύπωση ότι παραμένει κλινήρης μετά τη βίαιη κακοποίησή του από τον Κασσελάκη και παρά τις φιλότιμες νοσηλευτικές προσπάθειες του Φάμελλου.
Με τούτα και με κείνα, το πολιτικό σύστημα δεν… Και σ’ αυτό το δεν που αντανακλά την άρνηση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας θεμελιώνεται η εκτίναξη της Ζωής. Δεν έχει πρόγραμμα. Δεν είναι σαφές το ιδεολογικό της στίγμα. Δεν έχει στελέχη. Δεν έχει προτάσεις. Δεν έχει ίχνος από όλα όσα απαιτούνται για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από τη λεκτικά βίαιη καταγγελία. Προφανώς, όμως, ακριβώς γι’ αυτό -γαία Ζωή μιχθήτω- τα πάει μια χαρά στις δημοσκοπήσεις. Δυο χαρές για το Μαξίμου που το βολεύει να την έχει απέναντι. Να μεταφράζει ο Μητσοτάκης το εγώ ή το χάος σε εγώ ή η Ζωή.
Με δυο λόγια, η Ζωή δεν είναι κόμμα. Είναι σύμπτωμα ενός άρρωστου πολιτικού συστήματος. Και είναι απορίας άξιο πώς εκείνοι που πετούν στα σκουπίδια την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτική συνεργασία, η οποία εν πάση περιπτώσει είναι η μόνη στις σημερινές συνθήκες που θα μπορούσε να αμφισβητήσει στην πράξη το καθεστώς Μητσοτάκη, δεν το καταλαβαίνουν. Και βαυκαλίζονται ότι θα εξαφανιστεί με βασκανίες το εξάνθημα όταν παραμένουν οι λόγοι που το απλώνουν. Και έτσι, το λες ως και σοφό αυτό που ακούγεται σε καφετέριες και παρέες: Παιδιά, αλλάξτε, πριν μας αλλάξει όλους τον αδόξαστο το ΔΕΝ της κοινωνίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου