Τόσα αγράμματα τσογλάνια
Υπήρχαν πάνω από διακόσια προ κρίσης. Τώρα, ζήτημα να έχουν μείνει καμιά εικοσαριά - και ακόμα λιγότερα όσα δεν πουλάνε κυρίως χαρτικά και παρεμπιπτόντως βιβλία. Δεν ξέρω γιατί. Ξέρω, δηλαδή, αλλά θα ήθελα να μην ξέρω. Και ξεράδια μου, αλλά πραγματικά βαριέμαι απεριόριστα να κάθομαι να εξηγώ εν έτει 2025 γιατί ο Ελληνας δεν διαβάζει και γιατί θα έπρεπε. Δεν μιλάω καν για τα σημερινά 20χρονα, τη λεγόμενη «γενιά Ζ». Εκεί πια, το βιβλίο θεωρείται ήδη βιντατζιά, ενώ το 85% αυτών δεν διαβάζει ούτε ένα τον χρόνο. Οσο για τον συνολικό πληθυσμό, το 41% ψήφισε Ν.Δ., ενώ το 35% δεν έχει διαβάσει κανένα βιβλίο τα τελευταία χρόνια.
Και πού να το βρούνε, θα μου πεις, οι νεότεροι να το πιάσουν, να το ψηλαφίσουν, να το δεχθούν στη ζωή τους το βιβλίο; Είπαμε: μόνο στη Σαλονίκη, τα βιβλιοπωλεία βιβλιοπωλεία έχουν μετατραπεί σχεδόν σε σημεία συνάντησης. Πώς λέμε «θα σε βρω στ' αρχαία της Βενιζέλου»; Ε, αυτό. Θα μου πεις, υπάρχουν και τα Πανεπιστήμια - σώθηκες. Κάτι μπάτσοι φυλάγανε τη βιβλιοθήκη στο ΑΠΘ και όσο είδες εσύ να είναι βιβλιοθήκη άλλο τόσο είδα κι εγώ: τοίχος ν' ακουμπάνε τα φοιτητομπατσόνια έγινε το οίκημα και να πίνουν τον φραπέ τους.
Ωστόσο, κάπως τα καταφέρνουν ακόμα (για πόσο άραγε;) και τα ελληνικά Πανεπιστήμια, και παρά τις προσπάθειες (με νύχια Μαρέβας γαμψά, προσπάθειες!) της Ν.Δ., βαστάνε ακόμα (για πόσο άραγε, λέω!) ψηλά τον πήχη της εκπαίδευσης. Δεν μπαίνουν τούβλα και βγαίνουν νταμαρόπετρες τα παιδιά από τα δημόσια Πανεπιστήμια. Σε αντίθεση, φυσικά, με την πλειονότητα των ιδιωτικών. Τρανταχτό παράδειγμα, ο κυβερνάρχης μας: ο Μητσοτάρχας.
Είπα «Μητσοτάρχας» και θυμήθηκα: Αυτός καλέ δεν ήταν που ευαγγελιζόταν ότι θα φέρει τη μεταρρύθμιση στην Παιδεία και κατήργησε ουσιαστικά το άρθρο 16 του Συντάγματος και μας μεταρρύθμισε κανονικά και ουχί με τον νόμο; Ε, «και γαμώ τις Παιδείες» έφερε, όπως έλεγε ο μέγας Τσαρούχης. Από τα 12 Πανεπιστήμια του εξωτερικού που έκαναν αίτηση να λειτουργήσουν στην Ελλάδα, τα 11 αντιστοιχούν σε ιδιωτικά κολέγια που λειτουργούν ήδη και το υπόλοιπο ένα μόνο Χάρβαρντ δεν είναι, κ. απαυτάκη μου, που αυτά θέλησες να είναι τα τελευταία σου λόγια σαν έφυγες από το Παιδείας και πήγες στο Οικονομίας. «Ερχεται το Χάρβαρντ», είπε ο Πιερρακάκης και αποδήμησε εις άλλον υπουργείον. Κάτι ξεπεσμένα αγγλικά Πανεπιστήμια αιτήθηκαν μόνο. Οσο για το Χάρβαρντ, όχι μόνο δεν ήρθε, αλλά κάλεσε τον Τσίπρα να πάει! Και τον καταφχαριστιούνται εκεί πέρα, απ' ό,τι λένε οι ίδιοι (φχαριστιούνται και τα εξαιρετικά αγγλικά του, κυρία Ζωίτσα μου - just saying).
Τι τα θες, τι τα γυρεύεις; Δεν τους βγήκε το θεματάκι «ιδιωτικοποίηση της Παιδείας». Ανθραξ ο θησαυρός. Τι άνθραξ; Κάρβουνο του κερατά. Πέθανε, του κάναμε και τα σαράντα... Είπα «πέθανε» και θυμήθηκα: ήταν εκεί γύρω στο 1118, τον 12ο αιώνα δηλαδή. Εκείνος ήταν γύρω στα 40, εκείνη μόλις είχε πατήσει τα 15. Εκείνος τρανός φιλόσοφος, που τον λάτρευαν οι μαθητές του, γιατί δίδασκε πρωτοποριακά για την εποχή πράματα, πράματα και θάματα και διόλου του θεού τα... τα πώς τα λένε τελοσπάντων. Ο Αβελάρδος ήταν αξιοζήλευτος διανοούμενος της εποχής, με όλη την κατεστημένη ιντελιγκέντσια και τους ευγενείς τού τότε να τον μισούν σαν τα μισοπεθαμένα σκώτια τους. Ελα όμως που ερωτεύτηκε σφόδρα τη 15χρονη Ελοΐζα που μαθήτριά του ήτανε και τον ερωτεύτηκε και αυτή και παιδί κάνανε και στα κρυφά παντρεύτηκαν. Ο θειος της, ένας προπεθαμένος εφημέριος, έξαλλος έγινε. Κι έστειλε κρυφά έναν υπηρέτη και τον ευνούχισε κανονικά. Ακρωτηρίασε τα γεννητικά του όργανα, ώστε να τον κάνει ρεζίλι. Γιατί ερωτεύτηκε και γιατί δίδασκε τη διαλεκτική, πολύ πριν από τον Ρουσό και τον Καντ!
Κι εμείς τώρα, ψάχνουμε να βρούμε φως στο μεσαιωνικό σκοτάδι της κυβέρνησης Μητσοτάρχα. Με αποτελειωμένους πρώην κνίτες και πασόκους και απολειφάδια της χούντας να θέλουν να μουνουχίσουν το μυαλό μας. Κάτσε να δεις πόσο απίστευτα ωραία το έλεγε (και πάλι) ο Τσαρούχης: «Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια... Τι φρίκη, Θεέ μου!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου