Ο Μητσοτάκης μεταξύ δύο στενών: Ακροδεξιοί, ψεκασμένοι, αντιεμβολιαστές και στην ούγια οι κεντρώοι…
Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για τις δύο "βάρκες" στις οποίες πατάει η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη και την κατάληξη που θα έχει αυτό, που μοιραία είναι η πτώση στο νερό.
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη κατάφερε να φτάσει στην αυτοδυναμία και στην κυβέρνηση πετυχαίνοντας ένα διπλό στόχο: στις εκλογές του 2009 προσέλκυσε στην κάλπη της το μεγαλύτερο ποσοστό των ούλτρα δεξιών(ή ακροδεξιών) ψηφοφόρων και, ταυτόχρονα, σημαντικό τμήμα «κεντρογενών». Επίτευγμα, αναμφίβολα, αξιοσημείωτο, αν ληφθεί υπόψη ότι στην προηγούμενη δεκαετία η πρώτη κατηγορία(άκρα δεξιά) είχε φτάσει σε πολύ υψηλά ποσοστά(Χρυσή Αυγή, Ανεξάρτητοι Ελληνες κ.α) και η δεύτερη(«κεντρογενείς», πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ) είχαν χάσει κάθε μπούσουλα.
Η επιτυχία αυτή της ΝΔ εμπεριέχει αφ’ εαυτής μιαν ολοφάνερη αντίφαση και μαζί τον κίνδυνο της σύγκρουσης εντελώς διαφορετικών πολιτικών και άλλων χαρακτηριστικών. Αυτή φαίνεται σε διάφορες περιπτώσεις, αλλά μέχρι τώρα ο κ.Μητσοτάκης και οι συν αυτών καταφέρνουν να ακροβατούν επιτυχώς. Πατούν σε δύο βάρκες. Αλλά ακόμα δεν έχουν πέσει στο νερό, βοηθούντος και του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου, το οποίο πασχίζουν να κρατούν ζωντανό με νύχια και με δόντια, δηλαδή με την πρόθυμη συμπαράσταση της συντριπτικής πλειονότητας των μέσων ενημέρωσης.
Εσχάτως η κυβέρνηση φαίνεται ότι αρχίζει να δυσκολεύεται πολύ να κρατάει αυτήν την, κερδοφόρα μέχρι στιγμής, ισορροπία. Και οι λόγοι είναι, κατά βάση, δύο. Η κακή εξέλιξη της πανδημίας και η αναπόφευκτη σύγκρουση με τους ανεμβολίαστους, οι οποίοι συγκροτούν ένα μεγάλο τμήμα ψηφοφόρων. Αν και η όποια αναφορά σε αριθμούς είναι παρακινδυνευμένη, αφού δεν εντάσσονται όλοι στην ίδια κατηγορία, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι η ομάδα αυτή μπορεί να αριθμεί από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μέχρι μερικά εκατομμύρια. Πρόκειται, κατά βάση, για συντηρητικούς ψηφοφόρους, οι οποίοι μπορεί να περιγραφούν με τους χαρακτηρισμούς «ακροδεξιοί», «ψεκασμένοι», «αρνητές», «θρησκόληπτοι» κτλ.
Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του είναι υποχρεωμένοι να παριστάνουν τον πολιτικό ακροβάτη. Από τη μια δεν μπορούν παρά να εμφανίζονται σαν κήρυκες του εμβολιασμού, αφού στους εμβολιασθέντες ανήκει μια πλειοψηφία του(σχεδόν…) 60%. Από την άλλη προσπαθούν να μην «εκνευρίζουν» τους αντιεμβολιαστές, που αποτελούν εν δυνάμει ψηφοφόρους τους. Ετσι, φτάσαμε στην τελευταία, σχεδόν κωμική, εξέλιξη: η κυβέρνηση εξαίρεσε, κατά τρόπο προκλητικό, από τα μέτρα τις εκκλησίες, εμφανιζόμενη έτσι «ουρά» της Ιεραρχίας, η οποία ζήτησε την εφαρμογή τους. Γεγονός που προκάλεσε τη αντίδραση ακόμα και πολιτικών που δεν μπορούν να ενταχθούν σε κάποιο…φιλοΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος!
Βεβαίως, το πιθανότερο είναι ότι αυτό έγινε σε συνεννόηση(δηλαδή ο Αρχιεπίσκοπος «διευκόλυνε» τον πρωθυπουργό-και να δούμε τώρα ποιο θα είναι το «αντάλλαγμα» που θα πάρει), αλλά ακόμα κι έτσι η κυβέρνηση και προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης υπέστησαν ένα στραπάτσο. Αυτό είναι εμφανές περισσότερο στον κόσμο των «κοινωνικών δικτύων», όπου «φιλελεύθεροι», «κεντρογενείς» και υπέρμαχοι των εμβολιασμών και της επιβολής περιορισμών στους αρνητές εμφανίζονται «θυμωμένοι» με τις παλινωδίες του πρωθυπουργού και των υπουργών του. Ακόμα και ο φιλομητσοτακικών αισθημάτων Ανδρέας Λοβέρδος, υποψήφιος αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής, δήλωσε ότι θα ψηφίσει την τροπολογία του… ΣΥΡΙΖΑ, που προβλέπει να εφαρμοστούν τα μέτρα για τους ανεμβολίαστους και στους ναούς!
Και μπορεί ο κ. Ιερώνυμος να έβαλε πλάτη για να βγει από τη δύσκολη θέση ο κ. Μητσοτάκης, αλλά ο πρωθυπουργός δεν έχει μόνον αυτόν το μπελά. Δέχεται σκληρή κριτική από τα «αριστερά» του. Δεν εννοούμε τον ΣΥΡΙΖΑ, η πολεμική του οποίου μπορεί και να τον βολεύει. Αλλά στο θέμα της πανδημίας δέχεται επιθέσεις από τον «κεντρώο» χώρο, επειδή δεν επιβάλλει υποχρεωτικό εμβολιασμό πχ στους αστυνομικούς, στους στρατιωτικούς και εν γένει στους υπαλλήλους του κράτους. Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ προσπαθούν να το αποφύγουν, αλλά κατηγορούνται για απαράδεκτη ψηφοθηρία την ώρα που η πανδημία καλπάζει και οι εμβολιασμοί έχουν βαλτώσει.
Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο παράδειγμα, που δείχνει πώς ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ επιχειρούν να ισορροπούν μεταξύ των ακραίων δεξιών και των «κεντρώων». Κάθε χρόνο γίνεται στο Γράμμο μια «τελετή μνήμης» για όσα έγιναν εκεί την περίοδο του εμφυλίου. Παραδοσιακά η Αριστερά, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, τις χαρακτήριζε «γιορτές μίσους». Φέτος είχε ανακοινωθεί ότι θα παραστεί ο υφυπουργός Αμυνας(ήταν ο πρώην στρατιωτικός, κ. Στεφανής, ο οποίος στον ανασχηματισμό αντικαταστάθηκε), αλλά τελικά δεν πήγε με παρέμβαση του μεγάρου Μαξίμου. Πήγαν, όμως, βουλευτές της ΝΔ και η διευθύντρια του γραφείου του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε και την αφορμή για τη διαγραφή του βουλευτή Μπογδάνου, ο οποίος αναφέρθηκε σ’ αυτό στη Βουλή. Η νεότερη εξέλιξη: ο υπουργός Επικρατείας κ. Γεραπετρίτης απάντησε γραπτώς σε ερώτηση βουλευτών και κατέφυγε σε έναν αδέξιο δικολαβισμό: η διευθύντρια του πρωθυπουργικού γραφείου-είπε- πήγε στην εκδήλωση όχι με την επίσημη ιδιότητά της, αλλά ως …συγγενής των θυμάτων!
Συνοψίζουμε: ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ προσπαθούν να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που τους έφερε στην κυβέρνηση. Να εμφανίζονται με κεντρώο προσωπείο και, ταυτόχρονα, να μη δυσαρεστούν το ακροδεξιό(ψεκασμένο κτλ) ακροατήριό τους. Θα φανεί μέχρι πότε θα μπορούν να το κάνουν χωρίς σοβαρές απώλειες. ‘Η κάποια στιγμή θα πάθουν αυτό που μοιραία παθαίνουν όσοι πατούν σε δύο βάρκες: πέφτουν στο νερό. Κάποια στιγμή θα δουν ότι δεν γίνεται να είσαι- όπως το λέει η παροιμιώδης φράση- «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου