Αντιεμβολιαστικές δεισιδαιμονίες
Μπορεί τα διαθέσιμα εμβόλια να μην είναι εξίσου αποτελεσματικά για την αντιμετώπιση όλων των παραλλαγών του κορονοϊού και ασφαλώς δεν επαρκούν, από μόνα τους, για την εξάλειψη της πανδημίας. Όμως, αποτελούν ένα ισχυρό όπλο για την αντιμετώπιση των πιο θανατηφόρων λοιμώξεων των ανθρώπων και την αποφυγή της πλήρους κατάρρευσης των ήδη υποβαθμισμένων προ του κορονοϊού συστημάτων δημόσιας υγείας, τα οποία αποδείχτηκαν εντελώς απροετοίμαστα και άρα ανεπαρκή για την αποτελεσματική διαχείριση της επιδημικής κρίσης. Πώς εξηγείται, λοιπόν, η αυτοκαταστροφική εμμονή τόσο πολλών ανθρώπων να αρνούνται να εμβολιαστούν, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους και των συνανθρώπων τους;
[.............................]
Το γεγονός αυτό δικαιολογεί τη δυσπιστία απέναντι στα εμβόλια αντι-COVID και νομιμοποιεί τις ακραίες αντιδράσεις των αντιεμβολιαστών; Οπως θα δούμε, η άκριτη ταύτιση της επιστήμης με την εξουσία μάς αποκαλύπτει τη μεγάλη δυσκολία των σύγχρονων κοινωνιών να κατανοήσουν -πόσο δε μάλλον να υιοθετήσουν- την επιστημονική μέθοδο σκέψης, που επιτρέπει τη σαφή διάκριση μεταξύ «επιστημονικού» και «ψευδοεπιστημονικού» λόγου σχετικά με την αναγκαιότητα ή όχι εμβολιασμού κατά του κορονοϊού.
Οι ρίζες της δυσπιστίας στις εμβολιαστικές πρακτικές κατά της πανδημίας
Oι αντιεμβολιαστές σε όλο τον πλανήτη είναι μια μεγάλη και αρκετά ετερογενής κοινωνικά ομάδα ατόμων, το κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η βαθύτατη δυσπιστία τους απέναντι στις κυβερνήσεις και στους επιστημονικούς θεσμούς που ρητά ή υπόρρητα έχουν επιβάλει τις μαζικές εμβολιαστικές πρακτικές ως το βασικό μέτρο υγειονομικής προστασίας κατά της πανδημίας του κορονοϊού. Εδώ και πάνω από έναν χρόνο, πολλοί αντιεμβολιαστές συσπειρώθηκαν σε μαζικά δυναμικά κινήματα τα οποία μάχονται τόσο κατά της υποχρεωτικής επιβολής των εμβολιασμών όσο και κατά της κοινωνικής, εργασιακής, οικονομικής περιθωριοποίησης όσων αρνούνται να υποκύψουν στον εμβολιαστικό εκβιασμό.
Κατά κάποιο τρόπο, τα νέα αντιεμβολιαστικά κινήματα αυτοανακηρύχθηκαν σε υπέρμαχους και αυτόκλητους υπερασπιστές του δικαιώματος κάθε πολίτη να επιλέγει ελεύθερα και χωρίς κοινωνικές επιπτώσεις το αν επιθυμεί ο ίδιος, η ίδια και τα ανήλικα παιδιά τους να εμβολιαστούν. Υπό αυτή τη μάλλον επίπλαστη και εσκεμμένα ασαφή «ελευθεριακή» έννοια, η κοινωνική δράση των αντιεμβολιαστικών κινημάτων εμφανίζεται ως «αντιεξουσιαστική» ή, τουλάχιστον, ως απείθαρχη και εχθρική σε ό,τι επιλέγεται από τους αρμόδιους θεσμούς και επιβάλλεται από τη νόμιμη εξουσία ως εμβολιαστική διαχείριση της νέας πανδημικής κρίσης.
Οσο για την ελληνική εκδοχή των αντιεμβολιαστικών κινημάτων, είναι ένα σουρεαλιστικό κολάζ από ακροδεξιούς, φανατικούς ορθόδοξους και αντιεπιστημονικούς σκοταδιστές, που εμφανίστηκε δυναμικά το δεύτερο καλοκαίρι της πανδημίας με πολλές διαδηλώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κοζάνη και Ηράκλειο.
Με πανό, θρησκευτικές εικόνες και σταυρούς στα χέρια οι συγκεκριμένοι Ελληνες αντιεμβολιαστές -χωρίς να φοράνε μάσκες και κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο- πραγματοποίησαν πορείες για να βροντοφωνάξουν τα «πρωτότυπα» συνθήματά τους κατά του εμβολιασμού, όπως «Ελευθερία ή θάνατος», «Κάτω η υγειονομική χούντα» κ.ά., ενώ οι διαδηλώσεις τους διανθίστηκαν από θρησκευτικούς ψαλμούς και τον Εθνικό Υμνο.
Πάντως, αν εξαιρέσει κανείς τις ανεγκέφαλες «βαλκανικές» εκδοχές του παγκόσμιου αντιεμβολιαστικού κινήματος, οφείλει να αναγνωρίσει ότι το διεθνές κίνημα κατά των εμβολιασμών αντι-COVID προέκυψε από τη βαθύτερη δυσπιστία πολλών ανθρώπων απέναντι στην επιστημονική αυθεντία και από την, εν πολλοίς, δικαιολογημένη ανησυχία και τους φόβους τους για τις αδιαφανείς εφαρμογές της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης. Μαζικές και κοντόθωρα ιδιοτελείς εφαρμογές της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης, οι οποίες, όντας κοινωνικά ανεξέλεγκτες, πολύ συχνά αποδεικνύονται επισφαλείς και, μακροπρόθεσμα, επιβλαβείς.
Για να περιοριστούμε στις βιοϊατρικές επιστήμες, αρκεί να αναλογιστεί κανείς τη γοητεία που ασκούν στις πιο αναπτυγμένες κοινωνίες, τον 21ο αιώνα, οι εναλλακτικές θεραπευτικές πρακτικές και πόσο δημοφιλής είναι η λεγόμενη «Συμπληρωματική και Εναλλακτική Ιατρική» ή «CAM» (Complementary and Alternative Medicine).
Η διαρκώς αυξανόμενη στη Δύση μόδα υιοθέτησης των συμπληρωματικών και εναλλακτικών θεραπευτικών πρακτικών δεν οφείλεται αποκλειστικά στην παγκοσμιοποίηση, η οποία σχεδόν επιβάλλει την προσφυγή σε κάποιες CAM, αλλά και στα εγγενή επιστημονικά όρια και τις πρακτικές αδυναμίες της παραδοσιακής ιατρικής, για την οποία, ασφαλώς, δεν ισχύει αξιωματικά το θεμελιακό αξίωμα της εναλλακτικής ιατρικής «ό,τι είναι φυσικό είναι ασφαλές» ή ότι μια θεραπεία «είναι πάντα καλή, αν είναι φυσική».
Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, λοιπόν, το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός απ’ όσους ή όσες εμπιστεύονται μόνο τις θεραπείες της εναλλακτικής ιατρικής εντάσσεται αυτομάτως στο κίνημα των αντιεμβολιαστών. Εξάλλου, κάποιοι γνωστοί ομοιοπαθητικοί και εναλλακτικοί γιατροί στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ πρωταγωνιστούν στις δράσεις των αντιεμβολιαστών, όπως π.χ. ο διάσημος Αμερικανός οστεοπαθητικός και επιχειρηματίας στο διαδίκτυο Τζόζεφ Μερκόλα (Joseph Mercola).[..............................................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου