Τρύπες στην ασφάλεια, την ελευθερία, την υγεία, την οικονομία.Ποιον να ευχαριστήσουμε για τον τρόμο;

 

Ποιον να ευχαριστήσουμε για τον τρόμο;

•   anilikos

anatropinews.gr

Βάζω στο πικαπ έναν παλιό δίσκο του Paul Simon. “Duncan” και ένα folk rock κομμάτι με μπόλικη ιστορία και εικόνες από την Redneck πραγματικότητα των ΗΠΑ της δεκαετίας του 70. Ακούω τις συγχορδίες στο μπάντζο και τα ρυθμικά χτυπήματα στην κάσα της κιθάρας. Σε κάποιο σημείο ευχαριστεί τον Κύριο για τα δάχτυλά του ο τραγουδοποιός. 

Εμείς φτάσαμε πάλι στο σημείο να παρακαλούμε. Να γινόμαστε ικέτιδες παροχής υγείας. Ποταμοί megabyte γράφτηκαν όσον αφορά στο ποιος φταίει και γιατί χάνονται άνθρωποι εντός και εκτός ΜΕΘ καθημερινά. Άλλα τόσα γράφτηκαν για το πού οφείλεται η τεράστια διασπορά στην κοινότητα. Να σου πω κάτι; Δεν με απασχολεί πλέον ποιος φταίει.

Ξέρω ότι φοβάμαι να αρρωστήσω. Όχι εγώ, γενικά ο οποιοσδήποτε χρειαστεί ιατρική βοήθεια που δεν παρέχεται στο σπίτι και θα πρέπει να απευθυνθεί σε νοσοκομείο. Φοβάμαι μην τύχει κανένα καρδιακό ή εγκεφαλικό ισχαιμικό επεισόδιο, μια πέτρα στα νεφρά, μια κρίση χολής, κάτι που να βάλει τον αγαπημένο μου στο νοσοκομείο. Ένα ατύχημα με αυτοκίνητο από τα τόσα που συμβαίνουν καθημερινά και χρειαστεί να γίνει ανάταξη κάποιου κατάγματος. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω άλλες άσχημες καταστάσεις. 

Αυτή τη στιγμή τα νοσοκομεία πνίγονται και τα φαινόμενα Μπέργκαμο με διαλογές και εκτιμήσεις ασθενών δεν είναι απίθανα. Άλλος ένας Νοέμβρης που τρέμουμε οι έξω, ριγούν οι μέσα και κλαίνε οι συγγενείς εκατοντάδων νεκρών.

Άλλος ένας Νοέμβρης που αυτή τη φορά μας βρίσκει δίχως λοκντάουν, με τη διασπορά να καλπάζει χωρίς όριο, με εμβολιασμένους να μολύνονται από ανεμβολίαστους. Με λιγότερους νοσοκομειακούς και περισσότερους αστυνομικούς.

Η διαχείριση της πανδημίας μοιάζει με μπογιά επάνω σε πινέλο. Τεράστια η πινελιά, 2 χρόνια κοντεύει να κλείσει και η μνήμη για τα αντιπεπιστημονικά πραχθέντα, για παλινωδίες και ήξεις αφήξεις της κυβέρνησης σβήνει όπως σβήνει η μπογιά στο τέλος της πινελιάς. Ποιος θυμάται άραγε το “ειδικό ένζυμο” που είχαν τα παιδιά στη μύτη τους και δεν κολλούσαν. Γιατί να θυμόμαστε πως το “τελευταίο μίλι” περιέχει ένα άπειρο αριθμό ποδών για να τελειώσει;

Εφόσον όλα τα μέτρα λαμβάνονται με βάση επιστημονικές μελέτες και η κυβέρνηση έχει τη διάθεση πλήρους διαφάνειας, γιατί δεν αναρτά κάπου εν είδει paper τα μέτρα που λαμβάνει και τις πηγές μελετών πάνω στις οποίες τα βασίζει; Πολύ θα ήθελα να διαβάσω αναφορά στη μεταδοτικότητα των περιπτέρων. Αλήθεια.

Holes in my confidence

Holes in the knees of my jeans

I was left without a penny in my pocket

Τρύπες στην ασφάλεια, την ελευθερία, την υγεία, την οικονομία.

I was playing my guitar

Lying underneath the stars

Just thanking the Lord for my fingers

Ποιον να ευχαριστήσουμε για τον τρόμο;