homo ludens / στιγμές της πρωτοπορίας
[ Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης]
Ένα Σκάνδαλο
Στις 9 Απριλίου του 1950, Κυριακή του Πάσχα, μια ομάδα νέων αντρών μπήκε στην Παναγία των Παρισίων και αναμείχθηκε με το τεράστιο πλήθος των πιστών. Στη μέση της λειτουργίας, που παρακολουθούσαν πάνω από δέκα χιλιάδες άτομα, ένας από αυτούς, ο Μισέλ Μουρ (είκοσι δύο ετών), ντυμένος με τα ράσα δομινικανού μοναχού, θα σκαρφαλώσει στην Αγία Τράπεζα και θα αρχίσει να διαβάζει ένα βλάσφημο κείμενο που συνέταξε για την περίσταση ο λεττριστής Σερζ Μπερνά (είκοσι πέντε ετών).
Σήμερα ημέρα του Πάσχα του Αγίου Έτους
Εδώ
μέσα στη διάσημη βασιλική της Παναγίας των Παρισίων κατηγορώ
την παγκόσμια Καθολική Εκκλησία για θανάσιμο
αποπροσανατολισμό
των ζωντανών μας δυνάμεων
χάριν ενός άδειου ουρανού
κατηγορώ
την Καθολική Εκκλησία για απάτη
κατηγορώ
την Καθολική Εκκλησία ότι μολύνει τον κόσμο με τη θανατερή
της ηθική
ότι αποτελεί το καρκίνωμα της αποσυντεθειμένης Δύσης
Αλήθεια σας λέω: ο Θεός είναι νεκρός
Ξερνάμε το αγωνιώδες κι αηδιαστικό αγκομαχητό των προσευχών σας
Γιατί οι προσευχές σας είναι ο απαίσιος καπνός πάνω από τα
πεδία της μάχης της Ευρώπης μας
Βαδίστε μέσα στην τραγική έρημο μιας γης όπου ο Θεός είναι
νεκρός
Και κάντε την πάλι καινούργια αυτή τη γη με τα γυμνά σας
χέρια
με τα ΠΕΡΗΦΑΝΑ χέρια σας
με τα χέρια σας δίχως πια προσευχές
Σήμερα ημέρα του Πάσχα του Αγίου Έτους
εδώ μέσα στη διάσημη βασιλική της Παναγίας των Παρισίων διακηρύσσουμε το θάνατο του Θεού και του Χριστού
για να μπορέσει επιτέλους
να ζήσει ο Άνθρωπος.
Η αναταραχή που ακολούθησε ήταν θυελλώδης. Ο Μουρ δεν πρόλαβε να διαβάσει ολόκληρο το κείμενο. Καθώς άρθρωσε τις πρώτες λέξεις οι άντρες της Ελβετικής Φρουράς τράβηξαν τα ξίφη τους και όρμησαν ενάντια στους ταραξίες. Ο Ζαν Ρουλιέ (είκοσι πέντε ετών) δέχτηκε ένα χτύπημα στο πρόσωπο κι άρχισε να αιμορραγεί. Το πλήθος επιχείρησε να τους λυντσάρει. Πολλές γυναίκες έπεσαν στα γόνατα κι άρχισαν να προσεύχονται υστερικά. Ο Μπερνά, ο Μουρ και ο Ζισλέν ντε Μαρμπέ συνελήφθησαν από την αστυνομία, ενώ οι λεττριστές Μαρκ,Ο (ψευδώνυμο του Μαρκ-Ζιλμπέρ Γκιγιωμέν, κινηματογραφιστή και εκδότη της επιθεώρησης ΙΟΝ) και Γκαμπριέλ Πομεράν κατάφεραν να διαφύγουν και να σπεύσουν στο Σαιν-Ζερμαίν για να διαδώσουν τα νέα. Το σκάνδαλο ήταν τρομερό. Οι σταλινικοί του Κομμουνιστικού Κόμματος επιτέθηκαν στους νεαρούς λεττριστές. Οι σουρεαλιστές τους υποστήριξαν. Επιστρατεύτηκαν ιερείς και ψυχίατροι για να εξηγήσουν το συμβάν. Ο Μουρ δεν άργησε να αποκηρύξει τη δράση του αυτή και να μετα-μορφωθεί (μέσα σε τρεις μήνες) σε φανατικό χριστιανό. Θα γράψει μάλιστα και ένα ανάλογο βιβλίο, το Malgré le Blasphème το οποίο κατόπιν συστάσεως του επίσημου κλήρου δεν θα λείψει από καμιά εκκλησιαστική βιβλιοθήκη. Το 1977, πριν κλείσει τα πενήντα (είχε γεννηθεί το 1928) ο Μουρ θα πεθάνει ξεχασμένος απ’ όλους.
Μουρ και Μπερνά
Ο Σερζ Μπερνά θα γίνει ένας ζωντανός μύθος στα στέκια της Αριστερής
Όχθης. Ένα είδος ηρωικού μηδενισμού και άρνησης κάθε υπάρχουσας αξίας θα
προπαγανδιστούν τόσο με τα κείμενα όσο και με τις πράξεις των οπαδών
του Ιζού. Η νεολαία θα γίνει το θέμα των λεττριστικών μανιφέστων. Δεν
είναι η ηλικία που προσδιορίζει τη νεολαία, θα πουν, αλλά η θέση μέσα
στην κοινωνία. Η αδυναμία κάποιου να ζήσει όπως θέλει, να πραγματώσει
τον εαυτό του, να δράσει όπως επιθυμεί, αρκεί για να χαρακτηριστεί νέος.
Νέος είναι αυτός που δεν αποδέχεται παθητικά την κατάστασή του, αυτός
που επιζητεί ριζικές αλλαγές. Και, όπως είδαμε, οι λεττριστές δεν
αρκούνται στα κείμενα. Θέλουν να μεταμορφώνουν διαρκώς τις λέξεις σε
ενέργειες. Το σκάνδαλο στην Παναγία των Παρισίων ήταν μία απ’ αυτές.
[Από το βιβλίο Πρωτοπορίες/Βορειοδυτικό Πέρασμα, εκδόσεις Κριτική, 2015]
Ο Serge Berna [Σερζ Μπερνα]
| ΧΡΟΝΟΣ 24 (04.2015) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου