Ρηχότητα: το ύψιστο των ελαττωμάτων

 

Οι αρλεκίνοι

                                               The supreme vice is shallowness
                                                                Oscar Wilde, De Profundis

Εσύ υπέρμαχε της μελοδραματικής αυτοβιογραφίας
που πιστεύεις πως dulce et decorum est *
να μας εξομολογείσαι την ανούσια καθημερινότητά σου
Εσύ άξεστε εξ υιοθεσίας ποιητή
που σ’ αρέσει να επαναλαμβάνεις εκείνη την επίπλαστη σαχλαμάρα
πως τα στιχάκια σου είναι τάχα το αίμα της ψυχής σου
Εσύ τραγικέ ήρωα της Πλατείας Κολωνακίου
που με τόση αλαζονεία διαλαλείς
πως πίνεις της οικουμένης το φαρμάκι (τη μπύρα σου δηλαδή)
                                      από δισκοπότηρο καθαγιασμένο

Εσύ δειλέ κρυπτοφασίστα

που τυλιγμένος μέσα στην αντιδραστική σου robe de chambre
καρατομείς τις λέξεις με μαχαίρι ταξικό
Εσύ προαγωγέ με τις καλές προθέσεις
που εκδίδεις την ποίηση
για να καλύψεις την ανεπάρκειά σου

Αναρωτήθηκες ποτέ αν αξίζει να ζει κανείς έναν τόσο ηλίθιο θάνατο;

 

Χάρης Βλαβιανός, «Αρλεκίνος ολίγον τι της μόδας», Άσπονδος Αναίρεσις,

Αθήνα, εκδ. Ρόπτρον, 1989.

 

* dulce … est: Περικοπή του στίχου “dulce et decorum est pro patria mori”

(μετ.: είναι ηδύ και πρέπον για την πατρίδα να πεθαίνεις), Οράτιου Ωδές, ΙΙΙ, ii, 13.