ΟΛΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ (13)

O σχοινοβάτης

ΟΛΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ

10 Απριλίου

Μετά το σχολείο στο γραφείο του Χανς. Ξενάγηση στην αίθουσα με τους γερμανούς εξπρεσιονιστές. Aριστος στον τομέα του. Πήρε το μουσείο σε κακά χάλια και το έκανε από τα πρώτα της Γερμανίας. Πρόταση για πίτσα στου Angelo. Αρχικά δέχτηκα. Ύστερα με πιάσανε οι τύψεις και υπαναχώρησα. Το βράδυ στο σπίτι. Διάβασμα και μουσική. Μολαταύτα πλήξη αφόρητη! Με το ζόρι ανταλλάξαμε δυο τρεις κουβέντες με τον Πέτρο. Μου κρατάει κακία που κοιμόμαστε χωριστά .
Δεν μπορεί να καταλάβει : Keine Lust mehr, my old friend, keine Lust!

13

Το επεισόδιο με την Τσιπουρίδου του χάλασε τη διάθεση . Αποφάσισε να δραπετεύσει για λίγο από τον πνιγηρό χώρο του σχολείου. Συνέταξε μια λακωνική πρόσκληση σε συνεδρίαση του συλλόγου των καθηγητών για την ερχόμενη βδομάδα και την ανάρτησε στον Πίνακα Ανακοινώσεων.
Κατέφυγε στο παρακείμενο πάρκο. Στο χώρο αυτό η πόλη έθαβε άλλοτε τους νεκρούς της . Το παλαιό δημόσιο σήμα έχει μετατραπεί τώρα σε ένα γοητευτικό άλσος, χώρο αναψυχής διάστικτο από τάφους-μνημεία επιφανών προσωπικοτήτων της περιοχής .
Τις καλές μέρες ο χώρος βρίθει από μοναχικούς περιπατητές και ερωτευμένα ζευγαράκια. Αντίθετα το αποφεύγουν οι μητέρες, σπρωγμένες από ένα ακατανόητο ένστικτο προστασίας των παιδιών τους, επειδή κυκλοφορεί ακόμη η παλιά μεσαιωνική αντίληψη ότι είναι... βρικολακιασμένο . Σπάνια βλέπεις παιδικά καροτσάκια να κυκλοφορούν στις επιβλητικές αλέες κάτω από τις πυκνές φυλλωσιές των αιωνόβιων δέντρων.
Ομολογουμένως είναι κάπως γκροτέσκο το θέαμα των νεαρών εραστών που κάθονται στο κράσπεδο κάποιου τάφου και επιδίδονται σε τολμηρές περιπτύξεις κάτω από το λυπημένη θωριά ενός θρηνούντος αγγέλου , ενώ από απέναντι τους παρακολουθεί με προτεταμένη σπάθα κάποιος βλοσυρός μυστακοφόρος συνταγματάρχης που έπεσε μαχόμενος στη μάχη του Βατερλό.
Καθάρισε το χιόνι από ένα παγκάκι και κάθισε . Μπροστά του οι σκίουροι έκαναν τρελά παιχνίδια με τα βελανίδια. Χώνοντας τη μουσούδα τους στους σωρούς του χιονιού τα ξετρύπωναν στο πι και φι και τα ροκάνιζαν σαν καρότα . Από τα γυμνά κλαριά των πανύψηλων δέντρων κατρακυλούσαν κάθε τόσο λευκοί χείμαρροι . Ένα κοτσύφι , ξεγελασμένο από την ακινησία του, τσιμπολογούσε δίπλα στα πόδια του .
Προσπαθούσε να ηρεμήσει, να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις του. Θα ενημέρωνε οπωσδήποτε το Σαρηγιαννίδη και την Ελπίδου για το επεισόδιο με την Τσιπουρίδου. Οσμιζόταν ότι πλησίαζε θύελλα . Έπρεπε να είναι προετοιμασμένος. Αναρωτιόταν τι να μαγείρευε το αβυσσαλέο μυαλό της. Σίγουρα επιδίωκε όξυνση των σχέσεων ανάμεσα στους καθηγητές. Ίσως ένα οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, τώρα που έλειπε και η Αρετή, οπότε ο συσχετισμός των δυνάμεων έγερνε ασφαλώς προς το μέρος της . Από τη μια μεριά αυτός, ο Σαρηγιαννίδης και η Ελπίδου, από την άλλη η χολερική , ο θεολόγος και ο Παπαράς των γερμανικών . Ο γυμναστής μάλλον δικός τους. Αδιευκρίνιστη η στάση της συνεσταλμένης φιλολόγου που αντικατέστησε την Αρετή και του καθηγητή των αγγλικών , που έμοιαζε να ζει στην κοσμάρα του και δεν έδινε δεκάρα για ό,τι συνέβαινε γύρω του.
Υποψιαζόταν ότι δε θα αρκούσε στην Τσιπουρίδου ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών κεκλεισμένων των θυρών. Οπωσδήποτε θα έβαζε στο παιχνίδι και τους γονείς. Όλα θα είχαν μεθοδευτεί στην παραμικρή τους λεπτομέρεια . Δεν είναι σύμπτωση που τις προάλλες εισέβαλε με την τσίμπλα στα μάτια ο Λαγόπουλος και του ζήτησε εξηγήσεις για την κατάργηση της πρωινής προσευχής και την αντικατάστασή της από την ιστορική αναφορά των σπουδαιότερων γεγονότων στον ελληνικό και τον παγκόσμιο χώρο. Προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει ότι δεν είχε νόημα η πρωινή προσευχή με τους μισούς μαθητές παρόντες και με τους άλλους μισούς στο προαύλιο.
"Ο νόμος τους δίνει το δικαίωμα να μην παίρνουν μέρος, είτε για λόγους θρησκευτικούς είτε γιατί έτσι τους το υπαγορεύει η συνείδησή τους. Δεν μπορούμε να τους χωρίζουμε σε ορθόδοξα πρόβατα και αλλόδοξα ή άθεα ερίφια. Στο κάτω κάτω φιλοξενούμαστε σε μια χώρα με κατοχυρωμένη την ανεξιθρησκία, δεν είμαστε κράτος εν κράτει!" .
Ήταν σαν να μιλούσε σε ντουβάρι. Ο οργισμένος αρχιγονεύς απαίτησε "σεβασμό της θέλησης των γονέων για παροχή ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής προς τα παιδιά τους, όπως ακριβώς έκανε ο προηγούμενος διευθυντής" και έφυγε αφήνοντας να εννοηθεί ότι το πράγμα θα είχε συνέχεια .
Όλα έδειχναν ότι είχε μπει σε εφαρμογή ένα σχέδιο για την απομάκρυνσή του από τη διεύθυνση του σχολείου. Δεν ήταν άνευ σημασίας η σπόντα που έριξε ο θεολόγος στη συνεδρίαση για την προετοιμασία της 28ης Οκτωβρίου, πως " πρώτοι εμείς οι ταγοί οφείλουμε να δίνουμε το καλό παράδειγμα στους μαθητές μας , να εκκλησιαζόμεθα τακτικότερα και όχι να λάμπουμε δια της απουσίας μας από τον οίκο του Οεού". Η απάντηση που του έδωσε, ότι δηλαδή έχει περάσει η εποχή της χούντας, τότε που κάθε Κυριακή τσουβάλιαζαν τους εκπαιδευτικούς στα πρώτα στασίδια της εκκλησίας, πρέπει να μεταφέρθηκε καταλλήλως στο Λαγόπουλο.
Τεντώθηκε μαχμουρλίδικα . Δεν πήγαιναν στο διάβολο η Τσιπουρίδου και η παρέα της! Γαία πυρί μειχθήτω! Εφόσον γουστάρουν πόλεμο, θα τον έχουν!
Εισέπνευσε μερικές δόσεις φρέσκου αέρα και χτύπησε με δύναμη τα παγωμένα χέρια του στα γόνατά του. Ένα σμήνος από κοτσύφια σηκώθηκε από το έδαφος φτεροκοπώντας αλαφιασμένα . Χαμογέλασε. Θρυμματισμένες εικόνες άρχισαν να διεισδύουν στην γκρίζα διάθεσή του και να προσθέτουν λίγες πινελιές με φωτεινά χρώματα .
Θυμήθηκε τον περσινό χειμώνα . Η Αρετή και τα ξεμωράματά τους σ’ αυτόν εδώ το χώρο. Χιονοπόλεμος, φιλιά , κυνηγητά. Καθισμένοι σ΄ ένα παγκάκι παίζανε τα αγαπημένα τους παγοποιήματα. Προσπαθούσανε να θυμηθούνε σε ποιους ποιητές ανήκαν ξεκάρφωτοι στίχοι με θέμα χειμερινό . Οι κανόνες του παιχνιδιού συνεπάγονταν απίθανες ποινές για το χαμένο. Κατά κανόνα έχανε αυτός . Το στίχο του Λαπαθιώτη και το χιόνι που το παίρνουν στις αυλές με το φαράσι τον πλήρωσε με το να την πάει μέσα σε χιονοθύελλα ως το Μ. , προκειμένου να δει την έκθεση με τους γάλλους ιμπρεσιονιστές στη Νέα Πινακοθήκη...
Επέστρεψε κάπως αλαφρωμένος στο σχολείο και συνέχισε την αρχειοθέτηση των εγγράφων έως τη λήξη των μαθημάτων. Όταν αποχώρησε και ο τελευταίος μαθητής, κλείδωσε την εξώπορτα και μπήκε στην αίθουσα των προβολών. Έβγαλε από τη τσάντα τη βιντεοκάμερα και συνέδεσε το σκαρτ με την τηλεόραση. Έβαλε ύστερα την κασέτα της εκδρομής στην Κυανή Ακτή. Πατησε το κουμπί της σίγασης. Δεν άντεχε να ακούσει τη φωνή της Αρετής με την υπέροχη φρεσκάδα της , το παιδικό ηχόχρωμά , που τον έκανε συχνά να τη φωνάζει κοροϊδευτικά Αλίκη .
Τα πρώτα πλάνα ήταν σκηνές από την είσοδό τους στο Μόντε Κάρλο. Ακολουθούσαν λήψεις από το γραφικό λιμανάκι του , το Ωκεανογραφικό Μουσείο με τα ενυδρεία , τον Εξωτικό Κήπο. Ύστερα πόζες και κωμικές γκριμάτσες στη Λα Κονταμέν . Αυτός με πούρο ξετίναζε δήθεν τον κουλοχέρη στο Καζίνο κι εκείνη να χαϊδεύει ένα δαλματικό σκύλο .
Έξοδος τώρα από το Μονακό. Εθνική οδός . Μποτιλιάρισμα στα διόδια. Ζουμάρισμα στο καλάθι ρίψης των χρημάτων. Ακολουθούσαν εικόνες από διάφορες επιβλητικές βίλες κατά μήκος του δρόμου . Όμορφα οικοδομήματα , λιτές γραμμές, χρώματα γαιώδη. Ξανά ζουμάρισμα σε μια ανοιχτή κροκάτη Φεράρι , που έτρεχε παράλληλα με το αυτοκίνητό τους . Ένα απίθανο ζευγάρι νεαρών. Ο άντρας με χτυπητό πορτοκαλί μαλλί , η γυναίκα άσπρη μαντίλα με κόκκινα πουάν και πελώρια μαύρα γυαλιά. Τύποι βγαλμένοι κατευθείαν από ταινία του Φελίνι.
Έξοδος, τέλος, από την Autoroute. Ακολουθεί ένας στενός δρόμος, φιδίσιος. Στο βάθος της κατηφοριάς αστραποβολά η Αντίμπ λουσμένη στο φθινοπωριάτικο ήλιο. Η είσοδός της τίποτα το εντυπωσιακό. Η θάλασσα φαίνεται και χάνεται ανάμεσα σε πυκνά οικοδομικά τετράγωνα. Στάση σε φανάρι. Ένα γιοτ στα δεξιά της Μερσεντές . Σημειολογικό ζουμάρισμα στη σημαία του . Ελληνική ! Καλογυαλισμένη χάλκινη επιγραφή στην πρώρα. Το όνομα αυτού Μαρίτσα !
Η κάμερα τώρα παρακολουθεί την πορεία του αυτοκινήτου. Οι ενημερωτικές πινακίδες για το κέντρο όλο και πιο συχνές.
Επαναφέρει τον ήχο . Ακούει με συγκίνηση το σοροπιαστό γαλλοαραβικό σουξέ που παίζει το ραδιόφωνο και τα ειρωνικά σχόλιά τους που το συνοδεύουν, όπως την καμπανιστή φωνή του : " Παναγιά μου, μου φαίνεται ότι θα πάθω αραβική συμφόρηση !" κι ύστερα την Αρετή κοροϊδευτικά : « Όπου κι αν πας, η λαγγεμένη ανατολή θα σ΄ ακολουθεί…».
Μια κόκκινη μοτοσικλέτα Ηοnda μπροστά τους . Ο συνοδηγός γυρίζει και τους κοιτάζει. Μεσογειακός τύπος μάλλον άραβας. Το κράνος περασμένο στον αριστερό του αγκώνα . Ζουμάρισμα του φακού σ' ένα άγαλμα. Ο Ναπολέων στη χαρακτηριστική του πόζα με το χέρι χωμένο στον στρατιωτικό επενδύτη.
Αργή περιστροφή της κάμερας. Δέντρα και κουρεμένοι θάμνοι. Άλλο ένα άγαλμα. Ζουμάρισμα . Γυναίκα γυμνόστηθη που κρατάει μια ταινία . Φαίνονται καθαρά με χρυσά γράμματα οι λέξεις Liberte, Fraternite, Egalite! Ύστερα μία γριά με μπαστουνάκι στο πεζοδρόμιο. Εμφανίζεται πάλι η Honda μπροστάτους . Φρενάρισμα . Η εικόνα κουνιέται τρελά , δείχνει τα πόδια της Αρετής . Η φωνή του που μουγκρίζει : « Τον ηλίθιο! Πολύ μου τη σπάει ο τύπος! Θα τον προσπεράσω» . Η Αρετή στριγκλίζει: «Πρόσεχε, διασταύρωση! Κόκκινο! Πάτα φρένο!».
Αλλαγή πλάνων τώρα . Αδιάφορες λήψεις: αφρόντιστα κτίρια, μαγαζιά θεόκλειστα , έρημα πεζοδρόμια. Ένα ζαχαροπλαστείο. Ζουμάρισμα στη βιτρίνα. Βουνά από τούρτες , τρούφες και κρουασάν . Ακούει ξανά τη φωνή του που μιμείται τον Καραγκιόζη:
« Μητέλα , πεινάω, πάμε στην Αντίμπ να φάω !», και αμέσως μετά μάγκικα :« Τι θα γίνει , ρε υπηρετικό προσωπικό , με κείνο το σάντουιτς που παραγγείλαμε προ αιώνος!». Η ανταπάντηση της Αρετής σε ύφος Χατζηαβάτη: " Έφτασε , πολυχρονεμένε μου πασά, τρομάρα σας!”. Γέλια ... Διακοπή της εικόνας...
Πατά το Stop. Σκέφτεται με λύσσα ότι λίγο μετά από τα τελευταία πλάνα που έχει τραβήξει η Αρετή θα πέσει χτυπημένη στην καρωτίδα από το δολοφονικό χέρι ενός διεστραμμένου.