ΠΑΣΟΚ: Γιατί δεν ανατέλλει ο ήλιος του;
Ντίνα ΚαράτζιουΗ γνωστή έκφραση «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;» μάλλον ταιριάζει γάντι στη σημερινή αμήχανη πολιτική θέση που βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, το οποίο φαίνεται να χάνει ένα εξαιρετικό, ευνοϊκό momentum για να φέρει πίσω τον κόσμο που απελευθερώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς που βρήκαν πολιτικό καταφύγιο στη Νέα Δημοκρατία.
Προσώρας επικοινωνεί ένα πολιτικό στίγμα ασαφές και ευμετάβλητο. Ένα στίγμα που μετατοπίζεται σαν το εκκρεμές: όταν πηγαίνει δεξιά ενοχλεί τους αριστερούς και όταν πάει αριστερά ενοχλεί του δεξιούς ψηφοφόρους εκατέρωθεν του επίζηλου πολιτικού κέντρου.
Δηλαδή τον χώρο που κατά κανόνα κρίνει την πολιτική κυριαρχία στο δίπολο κεντροαριστερά - κεντροδεξιά, στην περίπτωση που συγκροτηθεί ένα τέτοιο δίπολο. Γιατί η ανασύνθεση της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα είναι προς το παρόν το μεγάλο ζητούμενο.
Αν και ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει απέναντί του τον ουρανοκατέβατο και πολιτικά άπειρο Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος δεν είχε καμία προηγούμενη επαφή με την αριστερά και την κεντροαριστερά, δεν φαίνεται να μπορεί να κεφαλαιοποιήσει την κενή περιεχομένου πολιτική που ασκεί ο αντίπαλός του στο τερέν του προοδευτικού χώρου.
Όταν επέστρεψε ο πράσινος ήλιος χωρίς το ΠΑΣΟΚ
Όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης ξανάβαλε στη βιτρίνα του κόμματος τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ, ίσως να είχε στο μυαλό του την περίφημη φράση που αποδίδεται στον Φρανσουά Μιτεράν ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων».
Προς το παρόν, όμως, η νέα διαχείριση αυτού του συμβόλου που ξεκίνησε μετά την εκλογή του Ν. Ανδρουλάκη στον προεδρικό θώκο δεν φαίνεται ικανή από μόνη της να φέρει τις παλιές δόξες του ΠΑΣΟΚ. «Ο ήλιος μας, το σύμβολό μας, επέστρεψε», δήλωνε ο ίδιος τον Μάιο του 2022, όταν στήθηκαν κάλπες για το νέο όνομα του κόμματος, προσπαθώντας ίσως να διεγείρει το συλλογικό θυμικό, στο οποίο το ΠΑΣΟΚ έχει βαθιές ρίζες, τουλάχιστον για τις παλαιότερες γενιές.
Έκτοτε όμως ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ, αν και έδωσε στην αρχή κάποιες μικρές αναλαμπές, μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να λάμψει. Τα δημοσκοπικά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ παραμένουν καθηλωμένα, παρόλο που οι πολιτικές συνθήκες για να συμβεί το αντίθετο μοιάζουν ιδανικές: η κυβερνητική φθορά της Νέας Δημοκρατίας και η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Προς το παρόν, και βάσει των δημοσκοπικών ποσοστών, αδυνατεί να κεφαλαιοποιήσει αυτή την ευνοϊκή συγκυρία και να αναπληρώσει το σημερινό πολιτικό κενό που χάσκει στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Το ερώτημα, βέβαια, είναι: αν η ανασύνθεση μιας νέας, κραταιής κεντροαριστεράς απέναντι στην πολιτική μονοκρατορία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν γίνει υπόθεση του ΠΑΣΟΚ στην παρούσα συγκυρία, πότε μπορεί να γίνει;
Γιατί ψοφάνε τα έρμα;
Να θυμίσουμε ότι ο αφελής βοσκός που αναρωτιόταν με τόσο δραματικό τρόπο για τον χαμό των ζώων του έκλεινε τα πρόβατά του στο μαντρί πριν από τη δύση του ηλίου και το πρωί, όταν ο ήλιος ήταν ψηλά, τα έβγαζε για βοσκή. Τα ζωντανά, όμως, υπέφεραν όλη τη μέρα από τη ζέστη και δεν μπορούσαν να βοσκήσουν τις κατάλληλες ώρες, δηλαδή με την πρωινή και την απογευματινή δροσιά, και πέθαιναν το ένα μετά το άλλο...
Είναι άγνωστο αν στη σκέψη του Ν. Ανδρουλάκη τριγυρνάει ποτέ η ρήση «για τα έρμα που ψοφούν», βλέποντας από τη μια την κυβερνητική φθορά και από την άλλη την οβιδιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έχει οδηγήσει σε μια αθρόα απελευθέρωση ψηφοφόρων. Και όλη αυτή την «ωραία ατμόσφαιρα», να μην μπορεί να την αξιοποιήσει πολιτικά προς όφελος του κόμματός του.
Στις ευρωεκλογές που έρχονται η Νέα Δημοκρατία είναι αντιμέτωπη με τη φθορά μιας δεύτερης κυβερνητικής θητείας αλλά και με μια σειρά σημαντικών ζητημάτων, στα οποία δεν κατάφερε να δώσει λύσεις, όπως είναι η ακρίβεια και η εγκληματικότητα, ενώ παράλληλα πιέζεται αφόρητα από τη διαχείρισή της στην τραγωδία των Τεμπών.
Ακόμα πιο ιδανική για το ΠΑΣΟΚ είναι η κατάσταση από την άλλη πλευρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που στα χρόνια των μνημονίων είχε πάρει την εκλογική πελατεία του ΠΑΣΟΚ, διασπάστηκε, και τώρα συρρικνώνεται και μεταλλάσσεται με ραγδαίους ρυθμούς.
Αν και ο Ν. Ανδρουλάκης έχει απέναντί του τον ουρανοκατέβατο και πολιτικά άπειρο Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος δεν είχε καμία προηγούμενη επαφή με την αριστερά και την κεντροαριστερά, δεν φαίνεται να μπορεί να κεφαλαιοποιήσει την κενή περιεχομένου πολιτική που ασκεί ο αντίπαλός του στο τερέν του προοδευτικού χώρου.
Τα υπεραπλουστευμένα απολίτικα συνθήματα του Κασσελάκη μπορεί να δημιούργησαν συνθήκες ασφυξίας στους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς, ταυτόχρονα όμως όλοι αυτοί δεν μπορούν να δουν στο ΠΑΣΟΚ την αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία θα ανασυγκροτήσει τον προοδευτικό χώρο.
Προς το παρόν τουλάχιστον, το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να αποτελεί καν τη λύση «το μη χείρον βέλτιστον». Αντίθετα, οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι της κεντροαριστεράς έχουν κρυφτεί στα «λαγούμια» της γκρίζας ζώνης των αναποφάσιστων, όπως την αποκαλούν οι πολιτικοί αναλυτές των δημοσκοπήσεων.
Γεννήθηκε στην ακμή του ΠΑΣΟΚ και αναδείχθηκε στην παρακμή του
Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στη Χαριλάου Τρικούπη, λένε στη LiFO «ότι μπορεί οι αντικειμενικές συνθήκες να είναι ευνοϊκές, δεν φτάνουν όμως». Υποστηρίζουν ότι «χρειάζονται και οι υποκειμενικές. Δηλαδή ο ηγέτης».
Ο Ν. Ανδρουλάκης ανέλαβε το τιμόνι του ΠΑΣΟΚ τον Δεκέμβρη του 2021. Οι σταθμοί της πολιτικής του καριέρας μέσα στο κόμμα συνδέονται με μια παραδοξότητα που δημιουργεί κάποιες φορές η ροή των γεγονότων μέσα στον χρόνο. Γεννήθηκε το 1979, στην ακμή του ΠΑΣΟΚ, την ώρα που κάλπαζε προς την εξουσία, και αναδείχθηκε πολιτικά, στην παρακμή του.
Το 1979 το κόμμα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αρχίσει ήδη να γιγαντώνεται και να φουσκώνει, έχοντας τότε πάρει ήδη τη θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης με 92 βουλευτές· για να κερδίσει δύο χρόνια μετά τις εκλογές με το συντριπτικό ποσοστό του 48%.
Ο Ν. Ανδρουλάκης εκλέχθηκε γραμματέας στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ το 2013, όταν το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει για τα καλά την κατηφόρα, μετά τα μνημόνια που έφερε και τη συγκυβέρνηση με τον Αντώνη Σαμαρά. Ακολούθησαν οι δύο θητείες του Ν. Ανδρουλάκη στην ευρωβουλή το 2014 και το 2019 και εν συνεχεία η εκλογή του στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ το 2021.
Ο ίδιος έχει πει ότι ανέβηκε την ιεραρχία «σκαλοπάτι σκαλοπάτι» και πως δεν είναι «ούτε γόνος απ’ τα τζάκια ούτε εφεύρημα ισχυρών οικονομικών συμφερόντων».
Προέρχεται όμως από τα σπλάχνα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι είναι παιδί του κομματικού σωλήνα. Ο πατέρας του, Μαρίνος Ανδρουλάκης, ήταν ισχυρό τοπικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη, υποστηρικτής του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Το κομματικό χάρισμα του Ν. Ανδρουλάκη είναι η οργανωτικότητά του, η οποία σήμερα τον έχει καταστήσει απόλυτο κυρίαρχο του κομματικού μηχανισμού. Ο πασοκικός μύθος λέει γι' αυτόν ότι μπορεί να πάρει και 1.000 τηλέφωνα σε μια μέρα, κάτι που αποδείχθηκε εξαιρετικά χρήσιμο για την εκλογή του στην ευρωβουλή και στη συνέχεια την ανάδειξή του στην κορυφή της ιεραρχίας του ΠΑΣΟΚ.
Οι cult φιγούρες πίσω από την κουρτίνα
Από το 2021 που ο Ν. Ανδρουλάκης πήρε το τιμόνι του ΠΑΣΟΚ ονειρευόταν την επανασύνδεσή του με την κοινωνία και τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που βρήκαν πολιτικό καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στη Νέα Δημοκρατία.[.............................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου