77ο φεστιβάλ Κανών: Ο Χρυσός Φοίνικας στην «Anora» του Σον Μπέικερ, στις «Ιστορίες καλοσύνης» του Λάνθιμου και στον Τζέσι Πλέμονς το βραβείο αντρικής ερμηνείας.
Ως μίνι έκπληξη χαρακτηρίζεται η νίκη του αμερικανού σκηνοθέτη με την γλυκόπικρη ταινία του «Anora» να περιγράφει τις περιπέτειες μιας σεξεργάτριας στη σημερινή Αμερική.
Ήταν από τα πιο αμφίρροπα φεστιβάλ των τελευταίων ετών. Ενώ πέρυσι για παράδειγμα το δίδυμο «Ανατομία μιας πτώσης» και «Ζώνη ενδιαφέροντος» έδειξε από την αρχή όταν δεν κινδυνεύει από τον ανταγωνισμό και θα κοντράρονταν σκληρά για τον Χρυσό Φοίνικα που πήγε τελικά στη δημιουργία της Ζιστίν Τριέ, φέτος το τοπίο ήταν πιο θολό από ποτέ. Κόπολα, Λάνθιμος, Οντιάρ, Ρασούλοφ και η νεαρή Παγιάλ Καπάντια από την Ινδία έδειχναν σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις να είχαν ένα προβάδισμα έναντι των υπολοίπων αλλά τελικά ο αμερικανός σκηνοθέτης του «Florida project» έκανε τη μεγάλη ανατροπή με γκολ στο 90’. Η ταινία του μέσω μιας φαινομενικά ανάλαφρης αλλά εντέλει δηκτικής ιστορίας μιας «σύγχρονης Σταχτοπούτας» που γίνεται στρίπερ και κινείται στο περιθώριο της αμερικανικής κοινωνίας, ήταν εκείνη που έκλεψε την καρδιά των μελών της κριτικής επιτροπής και της προέδρου Γκρέτα Γκέργουικ, σκηνοθέτριας της «Barbie».
Το αντικαθεστωτικό «Σπόρος της Ιερής Συκιάς» η ταινία του ιρανού
σκηνοθέτη Μοχάμαντ Ρασούλοφ ο οποίος πρόσφατα «δραπέτευσε» από τη χώρα
του για να γλιτώσει τη φυλάκιση και το μαστίγωμα κέρδισε τελικά το
ειδικό βραβείο του 77ου φεστιβάλ των Κανών, παρότι πριν από την τελετή
λήξης έμοιαζε ως το μεγάλο φαβορί για το Χρυσό Φοίνικα. Ο Γιώργος
Λάνθιμος με τις «Ιστορίες καλοσύνης» τήρησε τη δική του παράδοση να
φεύγει πάντα από κάποιο μεγάλο φεστιβάλ με βραβείο (5 στα 5 μέχρι
στιγμής σε Κάνες και Βενετία) καθώς ο Τζέσι Πλέμονς απέσπασε το βραβείο
αντρικής ερμηνείας. 
Ο Ζακ Οντιάρ έφυγε με 2 βραβεία χάρη στην «Εmilia
Perez» (Βραβείο επιτροπής και γυναικείας ερμηνείας από κοινού δοσμένο
στις 3 πρωταγωνίστριες του Κάρλα Σοφία Γκασκόν, Ζόι Σαλντάνα και Σελένα
Γκόμεζ) ενώ η ταινία της Ινδής Παγιάλ Καπάντια «All we imagine as light»
ήταν εκείνη που κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, με τη νεαρή
σκηνοθέτρια να παραλαμβάνει το βραβείο από τα χέρια της Βαϊόλα Ντέιβις
και να τονίζει την πολύχρονη απουσία της χώρας της από το φεστιβάλ: «μην
περιμένετε άλλα 30 χρόνια για να ξαναφέρετε ταινία από την Ινδία στις
Κάνες» είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου. Δυστυχώς το «Megalopolis» του
Κόπολα δεν πήρε κάποιο βραβείο, ενώ το βραβείο σκηνοθεσίας πήγε στον
Πορτογάλο Μιγκέλ Γκόμεζ για το «Grand tour» ένα αισθαντικό ταξίδι που
μοιάζει είναι αφιερωμένο στον Κρις Μαρκές. Επίσης το βραβείο σενάριο
πήγε στο εξωφρενικά βίαιο, προκλητικό αλλά και σουρεαλιστικό «Substance»
της Κοραλί Φαρζά με την Ντεμί Μουρ στο ρόλο μιας πρώην σταρ και νυν
γυμνάστριας σε γνωστό τηλεοπτικό πρωινάδικο που απολύεται από τον
καναλάρχη επειδή… πενηντάρισε! Η αντίδραση της ηρωίδας και ο τρόπος που
επανακάμπτει ανακαλύπτοντας έναν άλλο, πιο νέο, πιο όμορφο και πιο
τρομαχτικό εαυτό είναι σίγουρα από τους βασικούς λόγους που η ταινία
κέρδισε το βραβείο σεναρίου.
Πάντως η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο Τζορτζ Λούκας παρέλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα. «Επιμονή». Αυτή ήταν η απάντηση που έδωσε ο Τζορτζ Λούκας στο ερώτημα «τι χρειάζεται για να κάνεις συνέχεια καλές ταινίες» που συνόδευε το εισαγωγικό βίντεο κλιπ που προβλήθηκε στην αίθουσα Λιμιέρ με τα σημαντικά φιλμ της καριέρας του, πριν εκείνος παραλάβει το βραβείο από τον Φράνσις Φορντ Κόπολα. Ήταν από τα highlights όχι μόνο της τελετής αλλά και ολόκληρου του φεστιβάλ η συνάντηση των δύο θρύλων του σινεμά αλλά και κολλητών φίλων από τα μακρινά 60ς. Στην ομιλία του ο Λούκας θυμήθηκε την εποχή που ήθελε να κάνει μια ταινία για τον «Φλας Γκόρντον» αλλά οι παραγωγοί του Χόλιγουντ αρνήθηκαν να τον χρηματοδοτήσουν επειδή δεν ήταν τόσο σημαντικός σκηνοθέτης. Και τότε εκείνος πήρε την απόφαση να κάνει μια εντελώς δική του και προσωπική ταινία η οποία φυσικά ήταν το «Star Wars».
Αναλυτικά τα βραβεία ήταν:
Χρυσός Φοίνικας: Anora, Σον Μπέικερ
Μεγάλο Βραβείο: All We Imagine as Light, Παγιάλ Καπάντια
Βραβείο της Επιτροπής: Emilia Perez, Ζακ Οντιάρ
Ειδικό Βραβείο: The Seed of the Sacred Fig, Μοχάμαντ Ρασούλοφ
Καλύτερη Ηθοποιός: Κάρλα Σοφία Γκασκόν, Ζόι Σαλντάνα, Σελένα Γκόμεζ, Emilia Perez
Καλύτερος Ηθοποιός: Τζέσι Πλέμονς, Kinds of Kindness
Σκηνοθεσία: Μιγκέλ Γκόμεζ, Grand Tour
Σενάριο: The Substance, της Κοραλίν Φαρζά
Χρυσή Κάμερα (πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης): Armand, Χαλφνταν Ουλμαν Τόντελ
Ειδική Μνεία: Mongrel, Τσιανγκ Γουέι Λιανγκ, Γιου Κιαο Γιν
Χρυσός Φοίνικας Μικρού Μήκους: The Man Who Could Not Remain Silent, Νεμπόζα Σλιγιέπσεβιτς
Ειδική Μνεία: Bad for a Moment, Ντάνιελ Σοάρες
Τιμητικός Χρυσός Φοίνικας για τον Τζορτζ Λούκας
Στα υπόλοιπα παράλληλα τμήματα τα βραβεία είχαν ως εξής:
ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΒΛΕΜΜΑ
Καλύτερη ταινία: Black Dog (σκηνοθεσία του Γκουάν Χου)
Βραβείο της Επιτροπής: L’ Histoire de Souleymane (σκηνοθεσία του Μπορίς Λοτζκίν)
Σκηνοθεσία: The Damned (σκηνοθεσία του Ρομπέρτο Μινερβίνι) και On Becoming a Guinea Fowl (σκηνοθεσία της Ρουνγκάνο Νιόνι)
Αντρική ερμηνεία: Αμπού Σανγκαρέ (L’ Histoire de Souleymane)
Γυναικεία ερμηνεία: Ανασούγια Σενγκούπτα (The Shameless)
Ειδική μνεία: Norah (σκηνοθεσία της Ταουφίκ Αλζαϊντί)
Βραβείο νεότητας: Holy Cow (σκηνοθεσία της Λουίζ Κουρβουαζιέ)
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ
Καλύτερης ταινίας: The Other Way Around (σκηνοθεσία του Γιόνας Τρουέμπα)
Βραβείο SACD: Ma Vie, ma Gueule (σκηνοθεσία της Σοφί Φιγιέρ)
Βραβείο κοινού: Une Langue Universelle (σκηνοθεσία του Μάθιου Ράνκιν)
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΡΙΤΙΚΗΣ
Μεγάλο βραβείο: Simon de la Montana (σκηνοθεσία του Φεντερίκο Λούις)
Βραβείο της επιτροπής: Blue Sun Palace (σκηνοθεσία της Κονστάνς Τσανγκ)
Μικρού μήκους: Montsouris (σκηνοθεσία του Γκουίλ Σέλα)
Βραβείο ανακάλυψης: Ρικάρντο Τεοντόρο (Baby)
L’Oeil d’Or (καλύτερο ντοκιμαντέρ): Lost and Found (σκηνοθεσία του
Ραούλ Πεκ), Les Filles du Nil (σκηνοθεσία των Ράντα Ριγιάντ και Αϊμάν Ελ
Αμίρ)
Queer Φοίνικας: Τρία Χιλιόμετρα ως το Τέλος του Κόσμου (σκηνοθεσία του Εμάνουελ Πάρβου)
Palm Dog: Le Procès du Chien (σκηνοθεσία της Λετισιά Ντος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου