Κράτος και παρακράτος εν δράσει: Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;
Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι κυβερνήσεις, που ελέγχουν το κράτος, παρακολουθούσαν πολιτικούς αντιπάλους τους ή άλλα «εχθρικά» πρόσωπα (πχ δημοσιογράφους). Αυτός ήταν ο κανόνας.
Έτσι, η ΕΥΠ παρακολουθούσε «νόμιμα»-όπως αποφάνθηκε, ως μη όφειλε, ο πρωθυπουργός- τον ευρωβουλευτή και μετέπειτα αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, τον δημοσιογράφο Θανάση Κουκάκη και Κύριος οίδε ποιους άλλους ακόμα.
Τι γίνεται, όμως, αν αποκαλύπτεται ότι η μυστική υπηρεσία παρακολουθούσε(ή και παρακολουθεί ακόμη) ως και υπουργούς, πρώην και νυν; Η πρώτη, εύλογη, απάντηση είναι ότι αυτό «δεν μπορεί να έχει γίνει». Τι γίνεται, όμως, αν μια άκρως φιλοκυβερνητική εφημερίδα αποκαλύπτει ότι θύματα των παρακολουθήσεων ήταν και υπουργοί των κυβερνήσεων Μητσοτάκη; Και μάλιστα με δράστη κάποιο «ύποπτο κέντρο», πίσω από το οποίο υπαινικτικά αναφέρεται ότι βρισκόταν ο πρώην γενικός γραμματέας του πρωθυπουργού Γρηγόρης Δημητριάδης, που αποπέμφθηκε ως υπεύθυνος για την παρακολούθηση Ανδρουλάκη;
Με απλά λόγια, γίνεται θύμα παρακολούθησης να έχει πέσει ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης,
ο οποίος όσο ήταν υπουργός βρισκόταν σε σύγκρουση με τον κ. Δημητριάδη;
Πρόκειται για εξωφρενικό γεγονός, αν αληθεύει, διότι ο κ. Χρυσοχοίδης
ήταν η μεγάλη μεταγραφή του Κυριάκου Μητσοτάκη από το άλλοτε μεγάλο αντίπαλο της ΝΔ κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, η οποία μπορεί να οδήγησε ψηφοφόρους του στην κάλπη της ΝΔ το 2019.
Εξωφρενικότερο θα ήταν το «ύποπτο κέντρο», στο οποίο αναφέρεται το δημοσίευμα των «Νέων», να παρακολούθησε και άλλους υπουργούς, βέρους δεξιούς και όχι εκ μεταγραφής, όπως ο Χρυσοχοίδης. Ήδη κυκλοφορούν ονόματα.
Για όλα αυτά δεν υπάρχει καμιά απάντηση. Ο κ. Δημητριάδης βλέπει να αναφέρεται το όνομά του πίσω από τέτοιες απεχθείς ενέργειες και δεν αντιδρά. Όπως είχε πει και στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, «δεν λέω ούτε ναι ούτε όχι», αν παρακολουθούνταν επί των ημερών του και άλλοι πολιτικοί.
Και ο μεν Ανδρουλάκης ήταν αντίπαλος και τον παρακολουθούσαν, για να δουν πού σκόπευε να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ, αν εκλεγόταν αρχηγός. Οι υπουργοί, όμως; Αυτοί είχαν επιλεγεί από τον πρωθυπουργό. Είναι δυνατό να τους θεωρούσαν υπόπτους;
Αν αυτό συνέβη (ή συμβαίνει ακόμη), τότε το κράτος, που καθοδηγείται από την κυβέρνηση, καταφεύγει σε άκρως παρακρατικές μεθόδους. Και γίνεται (σκέτο) παρακράτος. Και το παρακράτος μπορεί να ξεφύγει από όσους(νομίζουν ότι) το ελέγχουν και να γίνει επικίνδυνο.
Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης είναι πεπεισμένος ότι ελέγχει τα πάντα, αλλά καλό είναι να θυμάται την περίφημη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1963, όταν το παρακράτος οδηγήθηκε στο έγκλημα: «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» είχε αναρωτηθεί ο Καραμανλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου