Σε Έναν Έρημο Τόπο (1950) : «Το Χόλιγουντ ως crime scene, το αμερικανικό όνειρο ως εφιάλτης και τα απωθημένα πάθη ενός εμβληματικού φιλμ νουάρ»

 

Σε Έναν Έρημο Τόπο

ΗΠΑ, 1950

• Παραγωγή: Ρόμπερτ Λορντ
• Σκηνοθεσία: Νίκολας Ρέι
• Σενάριο: Εντμουντ Χ. Νορθ, Αντριου Π. Σολτ
• Φωτογραφία: Μπουρνέτ Γκάφεϊ
• Μοντάζ: Βαϊόλα Λόρενς
• Μουσική: Τζορτζ Ανθίλ
• Πρωταγωνιστούν: Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, Γκλόρια Γκρέιαμ, Φρανκ Λοβτζόι, Καρλ Μπέντον Ράιντ

Α/Μ. ΗΠΑ. 1950. Διάρκεια: 94΄.

 _________________________________

Το Χόλιγουντ ως crime scene, το αμερικανικό όνειρο ως εφιάλτης και τα απωθημένα πάθη ενός εμβληματικού φιλμ νουάρ.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ

  10 Ιουνίου , 2021

athinorama.gr

Την τελευταία χρονιά της δεκαετίας του ’40 τρεις αμερικανικές ταινίες γύρω από τη σκοτεινή πλευρά της αστραφτερής, μα ανθρωποφάγου showbiz βγαίνουν στις αίθουσες: «Η Λεωφόρος της Δύσης», «Όλα για την Εύα», «Σε Έναν Έρημο Τόπο». Η οσκαρική λάμψη των δύο πρώτων αφήνει στο περιθώριο το φιλμ του Νίκολας Ρέι, μια βιτριολική αλληγορία για το all American κυνήγι της επιτυχίας, δεμένης με το μύθο της Μέκκας του κινηματογράφου. Το Χόλιγουντ ως crime scene, το αμερικανικό όνειρο ως εφιάλτης και οι αντικοινωνικοί ήρωες του Ρέι αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό. Γύρω τους, ένας έρημος τόπος, κατοικημένος από τις απειλητικές σκιές και τα απωθημένα πάθη ενός εμβληματικού φιλμ νουάρ.

Σε έναν από τους καλύτερους ρόλους του, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ είναι ο Ντίξον Στιλ, δύστροπος, κυνικός και σχεδόν ξοφλημένος χολιγουντιανός σεναριογράφος που θεωρείται ύποπτος για φόνο, μέχρι που η μαρτυρία μιας γοητευτικής γειτόνισσάς του θα του δώσει το σωτήριο άλλοθι. Η γνωριμία τους θα εξελιχθεί σε ερωτική σχέση, αλλά η βίαιη συμπεριφορά του θα της γεννήσει ισχυρές αμφιβολίες.

Από το «They Live by Night» και τον «Επαναστάτη Χωρίς Αιτία» ως το «Johnny Guitar», ο φακός του Νίκολας Ρέι παρακολουθεί τον αγώνα απροσάρμοστων χαρακτήρων να συμφιλιωθούν με ένα προκατειλημμένο (κοινωνικό) σύμπαν που τους εξοστρακίζει. Η ρομαντική εξέγερσή τους οδηγεί στη συντριβή ή την επώδυνη συνειδητοποίηση, εδώ σκηνοθετημένη σαν κινηματογραφικό θέαμα (τα αντικριστά διαμερίσματα που «βλέπουν» το ένα το άλλο), το οποίο δανείζεται από τη ζωή των ηρώων του για να γεννήσει σεναριακές (μέσα στο σενάριο) αλήθειες: «Γεννήθηκα όταν με φίλησες. Πέθανα όταν με άφησες. Έζησα τις λίγες εβδομάδες που μ’ αγάπησες».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Μανώλης Κρανάκης =>Σε Εναν Ερημο Τόπο - FLIX

cinephilia.gr =>Οι δύσκολες διαδρομές του Nicholas Ray (1911-1979)