Μουτζουρώνοντας το πρόσωπό μας

Θεσσαλονίκη: Μια αχανής “timeline” γεμάτη “παιδικές” μουντζούρες

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

parallaximag.gr

 

Σε έναν βαθμό ίσως πρόκειται για μια “παιδική καθήλωση”: θυμάμαι που παιδί σε επισκέψεις στα σπίτια φίλων, κάποιοι είχαν τους τοίχους του δωματίου τους ζωγραφισμένους με μαρκαδόρους και μπογιές. Ενήλικα όμως -ως όφειλαν- δε φαίνεται να αντιδρούν οι αρμόδιοι Δήμοι και Περιφέρειες απέναντι στην υπερβολική οπτική ρύπανση απ΄τους βανδαλισμούς.

Κάποτε το φαινόμενο ήταν περιορισμένο όμως εδώ και 10-15 χρόνια η Θεσσαλονίκη (κι οι περισσότερες ελληνικές πόλεις δυστυχώς) έχει εξελιχθεί σε μια αχανή “timeline” γεμάτη “παιδικές” μουντζούρες (δεν αναφέρομαι βέβαια στην street art). Όλο και περισσότεροι πολίτες ήθελαν να καμαρώσουν το προσωπικό τους στίγμα έκφρασης στο δημόσιο χώρο.

Το περιεχόμενο είναι κυρίως ταγκιές της χιπ-χοπ σκηνής, οπαδικά συνθήματα συχνά με βρισιές για τους αντιπάλους, συχνά ακραία ρητορική μίσους που περιλαμβάνει ρατσισμό, σεξισμό, ομοφοβία, και παγιώνεται στους τοίχους “μαυρίζοντας” τις καθημερινές μας διαδρομές. Όλα αυτά είναι μια ισχυρή ένδειξη διοικητικής παρακμής που έχει σαν αποτέλεσμα ένα υποβαθμισμένο αστικό τοπίο.

Τι κάνουν οι αρμόδιοι

Οι διοικήσεις των Δήμων μοιάζουν να μην αναγνωρίζουν το φαινόμενο καν ως ένα ζήτημα προς επίλυση.

Σε προσπάθειες που έκανα τα τελευταία δύο χρόνια, να επικοινωνήσω (;) το πρόβλημα με αρμόδιους σε Περιφέρεια και Δήμο, όσες λύσεις τους πρότεινα τόσα προβλήματα μου έβρισκαν για να μη προσπαθήσουν καν να τις εφαρμόσουν, ή απέδιδαν την απραξία σε εργολάβους που κωλυσιεργούσαν.

Σίγουρα υπάρχουν αντικειμενικοί περιορισμοί όπως η υποστελέχωση αλλά το μόνο εύκολο είναι να βρίσκεις δικαιολογίες και να ανακαλύπτεις εμπόδια. Και είναι κρίμα γιατί η συντριπτική μερίδα των πολιτών είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε μια πιο περιποιημένη και καθαρή εικόνα στα σπίτια και τα μνημεία της πόλης.

Επίσης υπάρχει και το θέμα των πινακίδων του ΚΟΚ. Δε φτάνει που είμαστε μια χώρα με πολλά τροχαία ατυχήματα και προβληματική οδηγική συμπεριφορά, είναι κι οι περισσότερες πινακίδες της Τροχαίας βανδαλισμένες, κυρίως με αυτοκόλλητα από χούλιγκανς…

Βλέποντας σε τέτοια κατάσταση τις πινακίδες, αποσπάται η προσοχή κατά την οδήγηση ενώ εντείνεται το αίσθημα των πολιτών γύρω απ΄την διοικητική αδιαφορία.

Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση;

-Καταρχάς αναγνωρίζεται ως πρόβλημα κι επικοινωνείται. Μια συνέντευξη τύπου από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς σε κανάλια κι εφημερίδες, επικοινωνείται ότι έχει ξεφύγει η κατάσταση, είναι πρόβλημα και θα ληφθούν μέτρα όπως πρόστιμα και κοινωνική εργασία αποκατάστασης των ζημιών -σε συνεργασία με τα αρμόδια τμήματα τροχαίας κι αστυνομίας.

-Άμεση κάλυψη με μπογιά των συνθημάτων από συνεργείο καθαριότητας την επόμενη κιόλας μέρας. Ώστε να σβηστεί η προπαγάνδα που θέλουν να περάσουν (και ν΄ αποθαρρύνει έτσι παρόμοιες μελλοντικές ενέργειες). Πιο ουσιαστική παρέμβαση ας γίνεται κατά προτεραιότητα -ανάλογα με το οικονομικό κόστος- σε μνημεία π.χ.

-Ξύσιμο των αυτοκόλλητων από τις πινακίδες του ΚΟΚ με ειδικά φθηνά εργαλεία, από συνεργεία των Δήμων. Ακόμα και με το υπάρχον προσωπικό είναι εφικτή μια τέτοια υπηρεσία σε συχνότητα 1-2 φορές το μήνα.

-Απόδοση προστίμων (ή σβήσιμο των σπρέη από τους ίδιους), σε όσους είναι ξεκάθαρο ότι βανδαλίζουν (όταν υπογράφουν συγκεκριμένοι ¨σύλλογοι¨, μπορείς να τους βρεις …εύκολα αν το θέλεις)

-Επικοινωνία και πίεση για αλλαγή του νομικού πλαισίου ώστε να πωλούνται τα σπρέη σε άτομα άνω των 21.

-Παρότρυνση των πολιτών, ιδανικά και με κάποια ανταποδοτικά από τη Διοίκηση για να καθαρίζουν τις βανδαλισμένες επιφάνειες των σπιτιών τους. Αναπτύσσεται έτσι θετικά στην πόλη μια πιο αντί-βανδαλιστική κουλτούρα σιγά σιγά.

Και κυρίως επιμονή! Το πρώτο πράγμα που θα σου πει κάποιος είναι “γιατί να το καθαρίσω αφού θα το ξαναβάψουν”. Αν αποφασίσουν οι αρμόδιοι να λάβουν μια σειρά μέτρων συστηματικά θα υπάρξει όντως βελτίωση και τα σπρέι θα παραμείνουν κομμάτι των πόλεων σε βαθμό όμως που δε θα δημιουργούν το τωρινό αίσθημα οπτικής ασφυξίας.