Ένωση Ευρωπαϊκών Στρατοκρατικών Δημοκρατιών
Η ΕΕ (πρώην ΕΟΚ) αυτοδιαφημιζόταν ως ένα «πρότζεκτ της ειρήνης».
Καμάρωνε για επτάμισι δεκαετίες ειρήνης και σταθερότητας στην ήπειρο,
κάνοντας τα στραβά μάτια για κάποια «παρατράγουδα», όπως η εισβολή στην
Κύπρο ή η διάλυση με βίαιο τρόπο της Γιουγκοσλαβίας, που έχει ακόμα
αφήσει ανοικτές πληγές σε Κόσοβο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Τώρα, αποφάσισε
να ντύσει στο χακί το λευκό περιστέρι της ειρήνης, που τόσο πολύ
φρόντιζε και αγαπούσε.
Η νέα «στρατηγική της πυξίδα», που ήδη είχε σχολιαστεί αρνητικά ως ένα κείμενο που μοιάζει να σκέφτεται τον πόλεμο, όταν είχε πρωτοπαρουσιαστεί το περασμένο φθινόπωρο, τώρα «φορτώθηκε» ακόμα περισσότερο, με αφορμή τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Πρόκειται για ένα κείμενο, που ουσιαστικά θέτει την Ευρώπη σε μια διαρκή στρατιωτική «ετοιμότητα». Πλέον η ΕΕ αυξάνει ραγδαία τις στρατιωτικές δαπάνες, ικανοποιώντας καθυστερημένα ένα πάγιο αίτημα των ΗΠΑ από την εποχή Τραμπ. Ψάχνει τρόπους για να εξαιρέσει από τον υπολογισμό του δημόσιου χρέους τους εξοπλισμούς. Δεν απορρίπτει ακόμα και την ιδέα ενός ευρωομολόγου, το οποίο θα χρηματοδοτήσει όλες αυτές τις «ανάγκες», κατά τα πρότυπα του Ταμείου Ανάκαμψης, ασχέτως αν το τελευταίο προχωρά με ρυθμούς χελώνας και δεν έχει δικαιώσει τις αρχικές εξαγγελίες. Ίσως με τις πολεμικές δαπάνες οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών να είναι πιο ανοιχτοχέρηδες. Άλλωστε, όπως δείχνει και το παράδειγμα της Γερμανίας, το βιομηχανικό-στρατιωτικό σύμπλεγμα έχει έτοιμες τις προτάσεις, για το τι «πραμάτεια» θα μπορούσε να παραδώσει στους Ευρωπαίους, για να τους καταστήσει «ετοιμοπόλεμους». Αυτή τη στιγμή τρεις μόνο χώρες της ΕΕ Γαλλία, Ελλάδα και Λετονία ξεπερνούν το 2% του προϋπολογισμού τους σε στρατιωτικές δαπάνες. Στόχος είναι να το ξεπεράσουν όλες.
Σπασμωδικές, βιαστικές αποφάσεις
Όλα αυτά συμβαίνουν τώρα με χαρακτήρα κατεπείγοντος, προφανώς για να μην χαθεί η συγκυρία. Μια κοινωνία σε σοκ από τη βάναυση ρωσική επίθεση, βομβαρδισμένη με εικόνες ανήμπορων ανθρώπων, που ξεκινούν για το άγνωστο με μια βαλίτσα μόνο στο χέρι, έχει ετοιμαστεί να δεχτεί οτιδήποτε την διαβεβαιώνουν ότι γίνεται για την προστασία της. Ακόμα και περικοπές σε μισθούς, αμοιβές, επιδόματα, κοινωνικές παροχές ή πρόσθετες επιβαρύνσεις για να χρηματοδοτηθεί η «αδιαμφισβήτητη» οικολογική-στρατιωτική μετάβαση σε ένα νέο ευρωπαϊκό μοντέλο.
Αυτό είναι το «οικονομικό» πρόβλημα αυτής της εσπευσμένης στροφής της Ευρώπης.
Το πολιτικό ζήτημα με την γιγαντιαία αύξηση των αμυντικών δαπανών είναι ότι δεν φαίνεται να κινείται προς μια γεωπολιτική απεξάρτηση από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Αντίθετα συνδέει ακόμα πιο στενά τους δύο διεθνείς οργανισμούς και επηρεάζει τις αποφάσεις των Ευρωπαίων και σε άλλα πεδία. Το εμπάργκο και η απεξάρτηση από ρωσικές ενεργειακές πηγές, ο περιορισμός των εμπορικών σχέσεων ειδικά σε τομείς αιχμής είναι μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αποφάσεων που λαμβάνονται βιαστικά και χωρίς να στνυπολογίζονται οι πραγματικά ιστορικές τους διαστάσεις.[...................................]
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου