Προσφυγάκια

 

ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ* - REFUGEE CHILD

Πηγή:diiphilo.blogspot.com
 

ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ   Ελένη Λαδιά** Ήρθε από την Μ. Ασία το άγαλμα αυτού του νηπίου, που με δυσκολία ακόμη στέκεται όρθιο, όπως δηλοί το άνοιγμα των ποδιών του. Φοράει μια χοντρή κουκούλα για το κρύο και κρατά στα χεράκια του, μπροστά στο στήθος του, ένα σκυλάκι. Χρονολογείται στον 1ο μ.Χ. αι., αλλά το πρωτότυπό του θα ήταν ένα ωραιότατο έργο πιθανώς του 3ου π.Χ. αι. Το μικρασιατικό προσφυγάκι βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Πού πάει αυτό το μικρό προσφυγάκι ολομόναχο και κυνηγημένο, αν ξεχάσουμε πως δεν είναι ολομόναχο μέσα στους αιώνες, γιατί πριν και μετά από αυτό ξεχύθηκαν εκατοντάδες προσφυγάκια! Αυτά που κατάφεραν με την βοήθεια της τύχης να επιζήσουν στην ξενιτιά, αφήνοντας πίσω τους την δική τους γη, γιατί κάποιος άρπαγας ήθελε να την οικειοποιηθεί. Είδαμε προσφυγάκια διαφόρων χρωμάτων και λαών, άλλοτε μαυρισμένα, καμωμένα από έβενο, κι άλλοτε ξανθά με χρυσά μαλλάκια, όπως είχε ο μικρός πρίγκιπας του Εξιπερί. Προσφυγάκια που κατέληξαν στα φανάρια των δρόμων για ζητιανιά, προσφυγάκια μισοπνιγμένα στην λέμβο κι άλλα κρεμασμένα από τον μητρικό μαστό. Παιδιά τρομαγμένα και κυνηγημένα σαν πουλάκια, που βγήκαν να τραγουδήσουν την άνοιξη, κι ας είναι σκληρή από εχθρικές επιθέσεις και παγωμένη ατμόσφαιρα. Ανάμεσα στα συντρίμμια από τους βομβαρδισμούς της πατρίδας τους βρίσκονταν σπαραγμένα και τα παιχνίδια τους, ο μεγάλος λούτρινος αρκούδος, κι οι παρατημένες πλαγγόνες κατά τον δρόμο της φυγής. Να κι ένα μεγαλύτερο προσφυγάκι από αυτό του Μουσείου, περπατά ολομόναχο στην μεγάλη λεωφόρο της βομβαρδισμένης πόλης του και κλαίει. Ακούγονται οι γεμάτοι παράπονο λυγμοί του, κοφτοί σαν κομμένοι με μαχαίρι. Είναι καταλλήλως ενδεδυμένο λόγω του πολικού ψύχους: φορά πλεκτό καπέλο, κασκόλ χοντρό γύρω από τον λαιμό, παλτό με κουκούλα, κρατώντας στο δεξί χέρι μια σακούλα με τα απαραίτητα που του έδωσε η μάνα του και στο αριστερό μια σοκολάτα, που δεν αποτελεί όμως παρηγορία. Περπατά κουρασμένο, με αργά βήματα σαν γερασμένο. Παιδιά τρομαγμένα και κυνηγημένα σαν πουλάκια, που βγήκαν να τραγουδήσουν την άνοιξη, κι ας είναι σκληρή από εχθρικές επιθέσεις και παγωμένη ατμόσφαιρα. Ποιος όμως δεν σκέφτεται αυτά τα παιδιά, που χτυπιούνται και πεθαίνουν από τον πόλεμο άρρωστα και αφυδατωμένα; Ποιος τολμά να φοβερίσει τα παιδιά, αφού πλέον ξέρουμε πως δεν υπάρχουν δράκοι και μπαμπούλες; Ποιος; Στην μυθολογία ο νεογέννητος Ζευς κινδυνεύει να καταβροχθιστεί από τον πατέρα του, ο παις Διόνυσος διαμελίζεται από τους Τιτάνες, ο μικρός Ποσειδών σώθηκε τελικώς από την παιδοκτονία του Κρόνου, ο νήπιος Ηρακλής πνίγει τα φίδια-δράκοντες, που του έστειλε η ζηλότυπη και οργισμένη Ήρα. Ναι, στην μυθολογία ήταν στόχος το θεϊκό παιδί· ενώ τώρα, σε ένα πολύ προχωρημένο στάδιο πολιτισμού, στόχος είναι το καθημερινό παιδάκι με τις κακοποιήσεις, τις βιαιοπραγίες και τους πολέμους. Στην αρχαιότητα ο θάνατος των παιδιών ήταν συνηθισμένο φαινόμενο: τα παιδιά πέθαιναν από φυσικό θάνατο, από ασθένειες, από έλλειψη υγιεινής περίθαλψης κι από ατυχήματα. Ενώ τώρα που η ανθρωπότητα εξερευνά το διάστημα, στρέφει τα βόλια της στο παιδί, αφήνοντάς το νεκρό, ορφανό ή προσφυγάκι. Θαμμένο στην γη, με μάνα την γη, ή περιπλανώμενο στην γη.   THE REFUGEE CHILD By Eleni Ladia Rendered by Vassilis C. Militsis   THE REFUGEE CHILD By Eleni Ladia Rendered by Vassilis C. Militsis       The statuette of this infant has come from Asia Minor. It barely stands as it is manifested by its leg span. It wears a thick hood to protect it from the cold and, arms crossed on its chest, holds a little dog in its tiny hands. It dates back to the 1st Century A.D. Its original model must have been a superb piece of work from the 3rd Century B.C. This statuette is on display at the Athens Archaeological Museum. Where is this little refugee kid going lonesome and persecuted if we forget that it is not all alone throughout the centuries, for before and after that time hundreds of refugee kids streamed all over the world! Those who, by a mere stroke of luck, managed to survive in foreign lands, leaving behind their own home land, for some invader or other wanted to conquer it. We have already seen refugee children of different color and ethnicity, some dark as if made of ebony and others blond and golden haired, like Saint Exupery’s Little Prince.Refugee children that ended up begging at the traffic lights; refugee kids that were half drowned in inflatable rafts and other hanging onto the motherly nipple.   Children, terrified and on the run, like little birds that came out to welcome and sing to the season of spring though the latter is cruel because of hostile assaults and gelid atmosphere. Amidst the wreckage of the bombing of their motherland their toys are left behind torn apart and scattered around; the big, stuffed teddy bear and the deserted dolls are left behind while they flee the country. Behold a weeping refugee boy, walking all alone along the long boulevard of his bombed city. His plaintive sobs can be heard, as if sliced with a knife. He is warmly dressed due to the polar cold: he is wearing a knit, woolen cap, a thick scarf around his neck and a hooded overcoat. He is carrying in his right hand a bag with the essential necessities, given by his mother, while in his left he is holding a chocolate bar, which is no consolation for him, though. He is walking wearily in slow gait like an old man.     Children, terrified and on the run, like little birds that came out to welcome and sing to the spring though the latter is cruel because of hostile assaults and gelid atmosphere. But who cares about these children, who are battered by the war and die sick and dehydrated? Who dares bully these kids since we already know there no dragons or bogeymen? Who, indeed? The mythological, new-born Zeus runs the risk of being devoured by his father, the child Dionysos is dismembered by the Titans, young Poseidon is finally rescued from Saturn’s infanticide rage and infant Hercules strangles dragon snakes, sent to him by infuriated and jealous Hera. In mythology a divine child was the target. But now, in an advanced cultural stage, common children constitute the target, with all the abuses, the violence and the wars. In antiquity the death of children was a common thing: children died of natural death, various diseases, lack of health care and accidents. But not now that humanity explores space, and at the same time it points its guns to children, killing and rendering them orphans or refugees. They are buried in mother earth or wandering from place to place. _________________       *Ποιο είναι το "προσφυγάκι" από τη Μικρασία , που βρήκε στέγη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας; **Ελένη Λαδιά - Βικιπαίδεια