Oμορφιά, δικαιοσύνη, τάξη

«Oμορφιά, δικαιοσύνη, τάξη: Να πού στηρίχθηκαν οι πολιτισμοί»

μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του Ζακ Λε Γκοφ*

---

[*Ζακ Λε Γκοφ - Βικιπαίδεια]

 

για την κουλτούρα και τον πολιτισμό, τη γέννηση των πολιτισμών, τη σημασία των πόλεων,  τον Μαρξ, τον Μπρωντέλ, το σώμα στον μεσαιωνικό πολιτισμό, την παγκοσμιοποίηση

μετάφραση: Μαρία Καλαντζοπούλου

Η συνέντευξη δόθξηκε στο στον Nicolas Truong και δημοσιεύθηκε στη Le Monde στις  21.1.2014 με τον εξής πρόλογο: “Mεσαιωνολόγος διεθνούς εμβέλειας, με μνημειώδες έργο, ο Ζακ Λε Γκοφ εξέδωσε τα τελευταία χρόνια σειρά μελετών: Le Moyen Age et l’ Argent [Ο Μεσαίωνας και το χρήμα, Perrin2010], Alarecherchedutempssacré. Jacques de Voragine et la Légende dorée  [Αναζητώντας τον ιερχρόνο. Ο Ζακ ντε Βοραζίν και ο χρυσός θρύλος, Perrin, 2011], Le Moyen Age expliqué en images  [ΟΜεσαίωναςμέσααπόεικόνες Seuil, 2013] καιπιοπρόσφατα, στις 9 Ιανουαρίου, το:  Faut-il vraiment découper l’histoire en tranches [Είναι στ’ αλήθεια αναγκαίο να κόβουμε την ιστορία σε κομμάτια; Seuil, 2014]“.

Από ψαλτήρι, αρχές 13ου αιώνα

Γιατί αναλάβατε να «υιοθετήσετε» τη σειρά Ιστορία και Πολιτισμοί (συνέκδοση του Νational Geographic και της Le Monde), προλογίζοντάς την;

Αυτή η συλλογή μου φαίνεται πως απαντά σε μια θεμελιώδη εκδοτική ανάγκη στον τομέα της ιστορίας: να τεθεί στη διάθεση μεγάλου αριθμού αναγνωστών ένα σύνολο γνώσης που, χωρίς να αποποιείται το εμπερίστατο, είναι αναγκαίο για την παίδευση του υπεύθυνου πολίτη του σήμερα. Αυτό μου φαίνεται ότι αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία,καθώς σε κάποιες χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Γαλλία, παρατηρούμε ότι η ιστορία συρρικνώνεται μέσα στην εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα λάθος που με ανησυχεί, γιατί η ιστορία είναι ατομικά και συλλογικά αναγκαία για την κατανόηση του κόσμου και του δικού μας ρόλου στη λειτουργία του.

Συμπεριλαμβάνοντας και την αρχαία και τη μεσαιωνική ιστορία;

Η γνώση του αρχαίου και μεσαιωνικού παρελθόντος πρέπει να αποκτήσει ξανά σημασία και δύναμη επιρροής: η ύπαρξή μας ζει από κληρονομιές, κι αυτές οι κληρονομιές δεν αποτελούν μια απλή νοσταλγική επιστροφή στο παρελθόν. Είναι, και πρέπει να είναι, ένα εφαλτήριο για το μέλλον. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, το τμήμα που αφορά τη μακρά διάρκεια είναι κυρίαρχο. Νομίζω εξάλλου πως στα χρόνια που έρχονται, θα είναι σημαντικό να αποκτήσουμε ειδικούς σ’ αυτό που σήμερα αποκαλούμε προϊστορία, για την οποία πιστεύω πως, χάρη ιδιαίτερα στην αρχαιολογία, θα ανακαλύψουμε νέες μαρτυρίες που θα μας επιτρέψουν να απαντήσουμε καλύτερα στην ερώτηση: «Από πού προερχόμαστε;»
κυβέρνησης Συνέχεια ανάγνωσης →