Κάνιστρο εκλεκτής ποίησης

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ
(1893-1984)




Τρελός ζωγράφος

Τρελαμένος κι ανήμπορος θα κινήσω ένα δείλι
με δεμένο στα μάτια μου το μαντίλι διπλό
- αχ, τυφλός- να μη σκέφτομαι, να μη στρέφει σφοντίλι
της ζωής το ταμπλώ.

Στα σβηστά και στ' αμίλητα να πηγαίνω, θα τρέμει
η Χαλκίδα- κατάρατη- ένα μάτσο πληγές,
ήταν χρώμα τα σπίτια της, ζουγραφιές οι ανέμοι
και οι δρόμοι μπογιές!

Μαθητούδι μου ο έρωτας μες στις ρούγες κοντά μου
κει, ζωγράφος εμάθαινε με παλέτα τρελή,
στις μπογιές όπως έφτανε εβουτούσε και να μου
η ζωή παρδαλή...

Το σπιτάκι της κόκκινο τόχε βάψει και γκρίζα
τα γυρτά παραθύρια του- δυο γραμμές μολυβί
είχε σύρει για (τάχατες) κυπαρίσσα, απ' τη ρίζα,
μες σε φόντο μαβί.

Κουτουρού μες στα χρώματα εβουτούσε! Μια φλόγα
είχε κάμει την όψη της, τα μαλλιά της καπνούς΄
τι να πεις; ανακάτεψε τις καρδιές- δεν ενόγα
δεν του έφταν' ο νους.

Και θα φύγω. Στα τρίστρατα- και τρελόν θα με λένε-
με δεμένα τα μάτια μου και στο χέρι ραβδί:
θα πουλώ την εικόνα της- ζουγραφιές που με καίνε
αναμένο δαδί...