Ο παρακολουθήσας, του παρακολουθήσαντος
Αννέτα ΚαββαδίαΘα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν τόσο σοβαρό. Και τόσο εξοργιστικό. Ο λόγος για την είδηση που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή», σύμφωνα με την οποία η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών έστειλε την περασμένη εβδομάδα έγγραφο σε υπουργούς της κυβέρνησης, με το οποίο τους προειδοποιούσε πως οι τηλεφωνικές τους συνομιλίες μέσω των ήδη γνωστών εφαρμογών επικοινωνίας, δεν είναι ασφαλείς.
Κοιτάξτε, η Ελληνική Δημοκρατία είναι ένα κράτος, ας πούμε ευρωπαϊκό –δεδομένου ότι τυγχάνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης– όπου η ΕΥΠ στέλνει προειδοποίηση στους υπουργούς να προσέχουν τι λένε στο κινητό τους, γιατί ενδέχεται να παρακολουθούνται.
Αυτό θα μπορούσε, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι –υποψήφια θύματα υποκλοπών– να είναι τμήμα της «κανονικής» δουλειάς που κάνει μια υπηρεσία πληροφοριών, προστατεύοντας τα μέλη της κυβέρνησης. Όταν, όμως, μιλάμε για την ίδια υπηρεσία πληροφοριών, η οποία ήταν μέρος ενός δικτύου παράνομων παρακολουθήσεων με κέντρο το Μέγαρο Μαξίμου –αποδεδειγμένα– ο ισχυρισμός γίνεται πολιτικά σουρεαλιστικός.
Θα μπορούσε να τους είχε στείλει και μήνυμα «προσοχή, σας ακούμε», καλώντας τους συγχρόνως να πατήσουν το link με μια ψηφιακή ευχετήρια κάρτα, με τη διαβεβαίωση ότι είναι απολύτως αθώο και, προς Θεού, δεν παγιδεύει το κινητό τού αποδέκτη με το παράνομο λογισμικό Predator!
Η Ελληνική Δημοκρατία είναι ένα κράτος όπου κορυφαίοι υπουργοί έχουν παραδεχτεί ότι υπήρξαν –και ίσως είναι ακόμα– θύματα αυτού του δικτύου παρακολουθήσεων, αλλά δεν προσφεύγουν στη δικαιοσύνη, ούτε παραιτούνται για λόγους ευθιξίας. Αντιθέτως, φαίνονται ιδιαιτέρως πρόθυμοι να εξαργυρώσουν πολιτικά τη σιωπή τους –και την αποδοχή του γεγονότος ότι κάπου στο ψηφιακό σύμπαν είναι «φακελωμένοι»– με υψηλές θέσεις στην πυραμίδα της εξουσίας. Μάλλον είναι κι αυτός ένας τρόπος να κάνει κανείς πολιτική…
Θα πει κανείς, σε ποια δικαιοσύνη να προσφύγουν;
Γιατί, από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχάσουμε το πολύ πρόσφατο και αποκαρδιωτικό θέαμα ενός διακεκριμένου δικαστικού –του προέδρου της ΑΔΑΕ, Χρήστου Ράμμου– να λυγίζει δημόσια συνειδητοποιώντας πόσο έχει καταρρακωθεί το δικό του κύρος προσωπικά, κυρίως όμως το κύρος του θεσμού που εκπροσωπεί και υπηρέτησε επί 40 χρόνια. Ιδίως όταν ο ίδιος έχει, επί της ουσίας, παροπλιστεί σε μια συνταγματικά κατοχυρωμένη, υποτίθεται, Ανεξάρτητη Αρχή, η οποία επιχείρησε να ρίξει φως στην υπόθεση των υποκλοπών και η σύνθεσή της άλλαξε, με φιλικότερα στην κυβέρνηση πρόσωπα, μέσω ούτε καν τυπικά έγκυρων διαδικασιών, μέσα σε μια Βουλή που επίσης έχει απαξιωθεί.
Εξοργιστική αδράνεια, εκκωφαντική σιωπή [...................................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου