Η μοίρα οδηγεί έναν περιπλανώμενο αλήτη, τον Τζίνο Κόστα (Μάσιμο Τζιρότι,)
σε ένα πανδοχείο στην επαρχία της Φερράρας. Εκεί γνωρίζεται με την
Τζοβάνα (Κλάρα Καλαμάι), τη νεαρή σύζυγο του γέρου ιδιοκτήτη του
πανδοχείου, Τζουζέπε Μπραγκάνα (Χουάν Ντε Λάντα).
Οι δυο νέοι
ερωτεύονται, ενώ ο αφελής σύζυγος της Τζοβάνα προσφέρει φιλοξενία στο
νεαρό. Ο Τζίνο δεν μπορεί να αντέξει τη συμπεριφορά του Τζουζέπε
απέναντι στη Τζοβάνα και της προτείνει να το σκάσουν. Οι δυο τους
ξεκινούν, αλλά η Τζοβάνα αλλάζει δρόμο και επιστρέφει στο σύζυγό της.
Μέρες αργότερα οι δυο εραστές συναντιούνται ξανά τυχαία στην Ανκόνα και
σχεδιάζουν τη δολοφονία του Τζουζέπε.
Οι τύψεις κυριεύουν τους δυο εραστές, οι οποίοι αντιδρούν με διαφορετικό
τρόπο προκειμένου να ξεχάσουν αυτό που έκαναν. Στο μεταξύ η αστυνομία
συνεχίζει τις έρευνες πάνω στο θάνατο του Μπραγκάνα κι όλα δείχνουν ότι
σύντομα οι φονιάδες θα πρέπει να δώσουν λόγο για τα κρίματά τους...
Πρώτο σκηνοθετικό εγχείρημα του Λουκίνο Βισκόντι*, βασισμένο στο
αστυνομικό μυθιστόρημα του Τζέιμς Μ. Κέιν "Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα
δυο φορές". Η ταινία πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί την πρώτη
κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Κέιν, αποτελεί επίσης
και τον πρόδρομο του Ιταλικού Νεορεαλισμού.
Η προβολή της προκάλεσε
σκάνδαλο σε μια Ιταλία εν καιρώ πολέμου και υπό το φασιστικό καθεστώς
του Μουσολίνι, λόγω των αριστερών ιδεών που περνούσε μέσα από τις
περιπέτειες του κατατρεγμένου παράνομου ζευγαριού.
Τρία χρόνια αργότερα
προβλήθηκε και η πρώτη χολυγουντιανή μεταφορά του μυθιστορήματος του
Κέιν, ενώ υπήρξε και άλλη μια μεταφορά με τον Τζακ Νίκολσον και τη
Τζέσικα Λανγκ το 1980.
Η ατμόσφαιρα της ταινίας του Visconti είναι
ξεχωριστή καθώς ο μεγάλος σκηνοθέτης κατάφερε να μεταμορφώσει το
αστυνομικό μυθιστόρημα του Cain σε νεορεαλιστικό δράμα, με πρωταγωνιστές
τα φυσικά τοπία της πεδιάδας του Πάδου, από την περιοχή της
Εμίλιας-Ρομάνια ως και την περιοχή των Μάρκε, καθώς και τη φωνή της
συνείδησης των πρωταγωνιστών, οι οποίες παίρνουν σάρκα και πίσω από τη
μορφή του "Ισπανού" και της Ανίτα.
Η κρίση των δυο αυτών χαρακτήρων (και
κυρίως του Ισπανού) πάνω στις πράξεις των πρωταγωνιστών περνούν άμεσα
την ιδέα της αλλαγής ενός "σκοτεινού καθεστώτος" που κυριάρχησε στην
Ιταλία μια περίπου εικοσαετία.
Λουκίνο Βισκόντι - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου