Ο μύθος της δεκαετίας του '60, των "σίξτις", παραμένει ζωντανός, με τα είδωλά της, τα τραγούδια, τους έρωτες, τους αγώνες, τα όνειρα και τις αυταπάτες. Το βιβλίο αυτό είναι μια νοσταλγική περιδιάβαση, μαρτυρία νεότητας, αναρρίπιση μνήμης στην όμορφη Θεσσαλονίκη του '60. Στις σελίδες του περνούν τα πρόσωπα της "γενιάς του 114", τα στέκια, οι παρέες, τα νεανικά μουσικά συγκροτήματα, οι μουσικές, τα μπιτς πάρτι...
ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ
Συγγραφέας
Εμείς, του `60 οι εκδρομείς
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος, Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος,
Τραγούδι: Ελευθερία Αρβανιτάκη & Διονύσης Σαββόπουλος
Εμείς, του `60 οι εκδρομείς,
απόμακροι εξ αρχής
εκτός παραδομένου κόσμου εμείς,
ανήλικοι διαρκώς,
μα κι απ' το καθεστώς
αμόλυντοι ευτυχώς, εμείς.
Εμείς, μιας δίψυχης ωδής
παράλογα ανοιχτής,
με συμπεριφορές ανατροπής,
και της βαθιάς μας ζωής
της συντηρητικής,
εμείς οι εκκρεμείς.
Χρονιές, με αίμα και φωτιές
και Χούντας κι Ιουλιανές,
και της μεταπολίτευσης φωνές,
αυτού του συρφετού,
του δημοκρατικού
του νέου εγωισμού, εμείς.
Εμείς, υπόγειας διαδρομής,
το '83 παχής,
με "Τραπεζάκια Έξω" ευτυχής,
σε κύμα ξαφνικό, στο "Ολυμπιακό",
στο απόλυτο κενό.
Ο ιερέας χρυσώ κεκοσμημένος,
η κιμωλία, οι συλλαβές, ο δάσκαλος Φωτίου
κι ο στρατιώτης ακίνητος
και μόνο αυτός ο ήχος σημαίας και ιστίου.
Εδώ η μνήμη έχει ένα κενό.
Πώς αποσχηματίσθη αίφνης;
Υπνώθη σε καρέκλα σωματείου
ή πήγε και απετάγη;
Η μνήμη κρυπτοελοβοτομήθη.
Πώς σκέπττονται οι άλλοι;
Όπως νομίζουν το σκότος
δεν χρεώνεται αλλού.
Τι φταίνε τώρα οι μαύροι κυβερνώντες,
οι "Κάππα", τα "ΠΑΣΟΚ" και τα "Νου Δου;"
Εμείς το εμφυσήσαμε το νέφος
που εντός του επωάσθηκαν όλοι αυτοί,
εμείς με τις αιώνιες τις δυσθυμίες μας
με το κενό και δεν το αμφισβητώ
σαν πετρωμένοι μέσα στο καθιστικό
να ζεις τον θάνατό σου,
για τους άλλους, δεν έχει τέτοιο επάγγελμα εδώ,
δεν έχει πια τραγούδι θεϊκό.
Χιονιάς, βραδιές αστροφεγγιάς,
το βούισμα της συκιάς,
σ' αυτή την ηλικία, ή μιλάς
της καθεμιάς γενιάς
καινούριας και παλιάς,
ή κλείνεις και σιωπάς, για μας.
Σχεδόν 45 ετών,
με μπλοκ επιταγών,
χωρίς κανένα αντίκρισμα εξόν
την γη του θησαυρού,
τους τίτλους τ' ουρανού
το αίμα του Θεού.
***********************
"Το 1989, Οκτώβρης, κάθισα να διαβάσω τα μαθήματά μου. Ημουν 13 ετών και είχα συνηθίσει να διαβάζω ακούγοντας πάντα μουσική. Στο ψάξιμο για κάτι καλό, η βελόνα του ραδιοφώνου κόλλησε σε μια όμορφη μελωδία. Πήρα τηλέφωνο τον σταθμό να ρωτήσω ποιος είναι ο τίτλος του τραγουδιού. Την Κυριακή πήρα τον πατέρα μου και ανεβήκαμε στο Μοναστηράκι, ψάχνοντας το δισκάκι. Το βρήκα και το αγόρασα 600 δραχμές. Κάπως έτσι άρχισε το ταξίδι μου, που ακόμα συνεχίζεται». Ποιο ήταν το τραγούδι εκείνο; Το «Κάθε μέρα που περνάει» των Esquires."
Νίκος Σάρρος, "Ελληνικά συγκροτήματα των sixties"
1,Η ελληνική ποπ σκηνή της δεκαετίας του '60
2. Κάθε γειτονιά και το γκρουπάκι της
ESQUIRES - kathe mera pou pernaei(1968/b side:ESQUIRES - tha se perimeno/ESQUIRES:
Πάρις Παπαστεφάνου: Κιθάρα, ΤραγούδιΜαρλέν: Τραγούδι (έως το 1967)Ηρακλής Κίζας: Κιθάρα (έως το 1967)Βαγγέλης Γεωργιάδης: Μπάσο (έως το 1967)Τάκης Σέμπος: Μπάσο (απο το 1967)Μαρίνα Διαλεντή: Όργανο (έως το 1967, Γιάννης Πηλιούρης: Όργανο (1967Γιάννης Κύρης: Όργανο (από το 1967)Βασίλης Κωνσταντινίδης: Ντραμς (έως το 1968)Μωϋσής Αρούχ: Ντραμς (1968 -1969)Θοδωρής Μαργαρίτης: Ντραμς (από το 1969)
4 unrealesed songs of the Idols written in studio in October 1964. Jo Michat (vocal), Nikos Tsilogiannis (drums), Antonis Gioulis (guitar) Notis Lalaitis (organ), Dinos Papavasileiou (piano) and DEMIS ROUSSOS (bass). Songs are "The Idol's ****************************
Στο Night Club "Hobby" μεσα απο την ταινια "Κάθε καημός και δάκρυ" 1964 Λάκης Διακογιάννης (ts/vc), Αγγελος Σέμπος (piano), Κώστας Νικολόπουλος (el.guitar), Γιώργος Κυμινάς (ac.bass/br.s), & Γιάννης Φίλντισης(drums). **************************
Το πρώτο τραγούδι που λογοκρίθηκε από την χούντα (είχε αρχικά τίτλο "The First Gun"). Τραγούδι και κιθάρα: Λάκης Παπαδόπουλος (Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου