Η Επαναστατική Οικογένεια

Οικογενειοκρατία (Αγγλικά: Nepotism, Γαλλικά: Népotisme, Γερμανικά: Vetternwirtschaft, Ιταλικά: Nepotismo) ή Νεποτισμός  
είναι το φαινόμενο της διαδοχής ή προβαδίσματος ορισμένων ατόμων για την κάλυψη θέσεων, πολλές φορές σημαντικών ή και κρίσιμων, με αποφασιστικό κριτήριο τη βιολογική, τη συγγενική ή τη στενά φιλική σχέση που έχουν με άλλους.
Ο όρος νεποτισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη νέπος (nepos, γεν. nepotis) που σημαίνει «ανεψιός» ή «εγγονός».
Παρουσιάζεται ακόμη και ως αποτέλεσμα εκλογικής διαδικασίας και μπορεί να είναι καταφανώς σκόπιμη ή να καλύπτεται κάτω από ιστορικούς, κοινωνικούς ή οικονομικούς περιορισμούς.
Η κατάσταση αυτή που συναντάται συχνά στην Ελλάδα αναπαράγεται και διαιωνίζεται αυτόματα όταν συνδεθεί με τη δύναμη της οικονομικής ή πολιτικής εξουσίας. Είναι τόσο πολύ καλά αφομοιωμένη στην Ελληνική κοινωνία που δεν προκαλεί έκπληξη ή σοκ η δημόσια εμφάνισή της.
Αντίθετα δεν είναι λίγες οι φορές που θεωρείται αυτονόητη ως φόρος τιμής ή υποχρέωση στον αποβιώσαντα πρόγονο μιας προσωπικότητας η επιλογή του απογόνου του ως το άτομο που θα καλύψει το κενό που προέκυψε.
Συνδέεται με τον κομματισμό, μια οικογενειοκρατία με την ευρεία έννοια, αλλά και τη διαφθορά αφού ενθαρρύνει ανήθικες αν και όχι πάντα παράνομες συναλλαγές.
Στην έντονα περιθωριακή της μορφή σχετίζεται και με τον ρατσισμό και τα φαινόμενα αποκλεισμού ιδιαίτερα όταν λειτουργεί αρνητικά για πρόσωπα στα οποία δεν καταλογίζεται τίποτε άλλο παρά το γεγονός ότι έτυχε να φέρουν ένα συγκεκριμένο όνομα.

***************************************

ΓΙΩΡΓΟΣ Π. ΤΕΡΖΗΣ

Οι... σύντροφοι των «συντρόφων»

Η Καθημερινή, 18.4.15

 

Πολύ πριν η αρμόδια για τη Μετανάστευση υπουργός Τασία Χριστοδουλοπούλου γίνει γνωστή με τις ατάκες της περί «μεταναστών που λιάζονται» και «ξαφνικά εξαφανίζονται», τα φώτα της δημοσιότητας είχαν πέσει πάνω της για έναν τελείως διαφορετικό λόγο. Μαζί με τον κ. Θοδ. Δρίτσα ήταν το πρώτο ζευγάρι που βρέθηκαν μαζί στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου.

Αποδείχθηκε ότι ήταν μόνον η αρχή. Η σύντροφος του υπ. Δικαιοσύνης Νικ. Παρασκευόπουλου, Ιφιγένεια Καμτσίδου, τοποθετήθηκε στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, ενώ ο ίδιος υπουργός τοποθέτησε ως σύμβουλό της τη σύζυγο του γενικού γραμματέα του υπουργείου του. Ως γνωστόν, ο εξάδελφος του πρωθυπουργού ανέλαβε γραμματέας στο υπ. Εξωτερικών, ενώ πολύ ενδιαφέρον θα έχουν, υποθέτω, τα δείπνα της οικογένειας Δούρου, αφού ο σύντροφος της περιφερειάρχου έχει κορυφαίο ρόλο στην Περιφέρεια και ο αδελφός της, Παναγιώτης Δούρος, ανέλαβε σύμβουλος του υπ. Πολιτισμού Ν. Ξυδάκη. Η έκταση της στήλης δεν επαρκεί για να καταγραφούν όλες οι περιπτώσεις συγγενών, ούτε βέβαια οι δεκάδες αποτυχόντες πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ που ανέλαβαν κρατικά οφίκια. Ωστόσο, η πρωτοφανής σε έκταση ενεργοποίηση συγγενών, επανέφερε στη μνήμη την οργισμένη αντίδραση κορυφαίου παράγοντα της κυβέρνησης Σαμαρά, όταν η «Κ» στηλίτευε την επιλογή «κολλητών», κομματικών στελεχών και αποτυχημένων πολιτευτών από την τότε κυβέρνηση: «Με ποιον θέλεις να κυβερνήσουμε; Χρειάζονται πρόσωπα εμπιστοσύνης, να μπορείς να σηκώσεις το τηλέφωνο, να μιλήσεις. Πού θα τους βρούμε αυτούς; Μέσω διαύγειας και PHD;».

Πληροφορούμαι ότι αντίστοιχο επιχείρημα περί του κρίσιμου της συγκυρίας επικαλείται, πλέον, και ο κ. Ν. Βούτσης, κάτι που ενδεχομένως εξηγεί ότι δύο (εξ αγχιστείας) ανίψια του υπηρετούν στην κυβέρνηση. Αυτό που, βεβαίως, δεν έλεγε ο γαλάζιος κυβερνητικός παράγοντας -και πιθανώς ο κ. Βούτσης- είναι ότι πέραν της εμπιστοσύνης, τα κόμματα λειτουργούν και ως γραφεία επαγγελματικής τακτοποίησης των στελεχών τους. Υπουργεία, Γραμματείες, Οργανισμοί και Φορείς προσφέρουν πλήθος θέσεων (και αμοιβών) για όσους περιλαμβάνονται στις κομματικές λίστες. Ουδείς μπορεί να επικαλεστεί τις κομματικές περγαμηνές (τότε και τώρα) ως στοιχείο ανικανότητας αλλά εν προκειμένω η «πρώτη φορά, αριστερά» αποδείχθηκε «άλλη μία φορά». Πιθανολογώ ότι όλα αυτά σας φαίνονται «ψιλά γράμματα». Και έχετε δίκιο, ειδικά όταν τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο Γ. Βαρουφάκης απειλούσε ξανά με στάση πληρωμών.