Καλέ μου φίλε, οι τοκογλύφοι είναι μεγάλη συμφορά

ΑΛΚΙΦΡΟΝΟΣ* ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ

[ Αλκίφρων : Αθηναίος ρήτορας που έζησε ανάμεσα
στον 3ο και 2ο αιώνα π.Χ.
Συνέγραψε μία σειρά από πλασματικές επιστολές,
οι οποίες θεωρούνται υποδείγματα "αττικού ύφους".
"Συντάκτες" των επιστολών υποτίθεται ότι είναι
αγρότες, ψαράδες, παρασιτικοί τύποι και εταίρες
του αθηναϊκού 4ου αιώνα π.Χ.
Οι 124 σωζόμενες επιστολές του χωρίστηκαν από τους γραμματολόγους
σε τέσσερα βιβλία και αποτελούν την ανάγλυφη εικόνα
του ιδιωτικού βίου της εποχής εκείνης, οι πιο πολλοί δε από
τους τύπους του παρουσιάζουν μιαν εξαιρετική ομοιότητα
με τους ανθρώπους της εποχής μας.]

ΒΙΒΛΙΟΝ Β΄
ΑΓΡΟΤΙΚΑΙ ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ
5

Αγελαρχίδης Πυθολάω

ΒΙΒΛΙΟ Β΄
5
  Ο Αγελαρχίδης (γράφει) στον Πυθόλαο

"Καλέ μου φίλε, οι τοκογλύφοι της πόλης μας είναι μεγάλη συμφορά. Δεν ξέρω πώς έγινε και την έπαθα έτσι. Ενώ έπρεπε να έρθω σε σένα ή σε κάποιον άλλο από τους γείτονες των χωραφιών  μας, τότε που είχα ανάγκη από χρήματα και ήθελα να αγοράσω ένα χωράφι στον Κολωνό, αφέθηκα να με οδηγήσει κάποιος από την πόλη στην πύλη του Βυρτίου.

Εκεί έπεσα πάνω σ' ένα γέρο , με μούτρο σαν πλισέ από τις  ζάρες και φρύδια σουφρωμένα, που κρατούσε στο χέρι κάτι παλιόχαρτα, μισοφαγωμένα από τους κοριούς και τους σκόρους. Με το ζόρι  μουρμούρισε   κάτι μέσα από τα δόντια του, θεωρώντας χασούρα το χαιρετισμό. Όταν κατόπιν ο μεσολαβητής τού είπε ότι χρειαζόμουν χρήματα, ρώτησε πόσα τάλαντα ήθελα. Επειδή απόρησα για το τεράστιο ποσό , εκείνος πήρε αμέσως περιφρονητική στάση κι ολοφάνερα έδειχνε πως δυσκολευόταν να με δανείσει. Όμως τελικά είπε ότι θα  έδινε τα χρήματα, αλλά απαιτούσε να του δώσω ένα γραμμάτιο και τόκο βαρύ πάνω στο αρχικό ποσό και να βάλω υποθήκη όλη την περιουσία μου, μα το Δία, όση κι αν έχω. Είναι μεγάλο κακό όσοι ασκούν τα δάχτυλά τους μετρώντας τις ψήφους και τα χρήματα . Ποτέ μη μου συμβεί, θεοί-προστάτες των αγροτών, να πέσω πάνω  σε λύκο και  σε δανειστή."

 [Μετάφραση: Gerontakos]

ΣΧΟΛΙΟ

Μπορεί η "ειδή"  (παρουσιαστικό)  του αρχαίου τοκογλύφου, όπως μας τη δίνει ο Αλκίφρων, να είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτήν του ευχάριστου στην όψη και στους τρόπους και άψογα ντυμένου  σύγχρονου  τραπεζίτη , οι όροι όμως του δανεισμού και τα οικτρά αποτελέσματα που επισύρουν είναι τα  ίδια.

Αλίμονό του, σ΄όποιον πέσει σήμερα στα δίχτυα των  των τραπεζικών ορνίων που δανείζουν χρήμα με τοκογλυφικούς όρους (τεράστιους τόκους, υποθήκες ακινήτων) σαν το σιχαμερό τύπο που τόσο παραστατικά αποδίδει ο Αλκίφρων.

Η διαφορά τους  είναι όμως κολοσσιαία  ως προς τις συνέπειες του τραπεζικού επιχειρείν. Ο αρχαίος τραπεζο-τοκογλύφος πήγαινε στο σπίτι του αν δεν πήγαιναν καλά οι δουλειές τους. Ο σύγχρονος συνάδελφός του δε χρεοκοπεί ποτέ , γιατί το παγκόσμιο Σύστημα των πολιτικών ανδρεικέλων που εξυπηρετεί τις βρομιές τους  έχει φροντίσει να περνάει τη χασούρα τους στις πλάτες των λαών...