Ρόμπερτ ντε Νίρο προς μεγιστάνες του πλούτου: «Αν μπορείτε να ξοδέψετε δισεκατομμύρια για να φτιάξετε πυραύλους, εφαρμογές και εικονικούς κόσμους, μπορείτε να ξοδέψετε ένα κλάσμα από αυτό για να ταΐσετε παιδιά και να ανοικοδομήσετε κοινότητες. Θέλετε να αυτοαποκαλείστε οραματιστές; Τότε αποδείξτε το με συμπόνια, όχι με δελτία τύπου»
Τετάρτη, Ιουνίου 04, 2014
Το όνομά μου είναι Ντόρα Μάαρ
Το όνομά μου είναι Ντόρα Μάαρ. Ανάμεσα στους φίλους μου, τον Ζορζ
Μπατάιγ, τον Πολ Ελυάρ, τον Μαν Ρέι, τον Μπρασαϊ, είχα μια κάποια φήμη
ως φωτογράφος. Συνάντησα έναν άντρα. Ήταν η μεγαλοφυΐα. Ήταν η ζωή. Ήταν
ο σπαραγμός. Μου ζήτησε να τον ακολουθήσω χωρίς να κοιτάξω πίσω μου, κι
αν σήμερα επιστρέφω σ' αυτό που υπήρξε ο έρωτάς μας, το κάνω γιατί
εκείνος έχει μόλις πεθάνει. Τον έλεγαν Πάμπλο Πικάσο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
GERONTAKOS ΠΡΟΣ ΦΙΛΟΔΗΜΟΝ
Eρωτικό ζευγάρι άνδρα-γυναικας πάνω σε λυχνάρι λαδιού (Ρωμαιογερμανικό Μουσείο) ...
-
Χαραμοφάης (Με τον μαλάκα) ;Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας Μουσική: Franco Corliano Χαραμοφάης Με τον μαλάκα Γιάννης Μηλιώκας Έχω θυμό με...
-
῎ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΧΩΤΙΚΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ηδη δέ τινας ἐγὼ εἶδο...
Ήταν ένας έρωτας τρελός. Κι όταν ο έρωτας ξεθώριασε, απέμεινε μονάχα
η τρέλα. Ο Πικάσο με σχεδίασε με μια τρυφερότητα σαν να έπλεκε δαντέλα,
και με ζωγράφισε σε όλες μου τις φάσεις. Έβαλε τον αιώνα να κλαίει μέσα
από τα μάτια του. Μ' έριξε μέσα στην Γκερνίκα. Με ώθησε να βγάλω τη
γλώσσα σ' όλη τη φρίκη του πολέμου. Μου έδωσε την αθάνατη ομορφιά που
έχουν οι εικόνες στα μουσεία μας. Μου χάρισε την ηδονή και την
καταστροφή. Λένε πως με άκουσαν να ισχυρίζομαι πως μετά τον Πικάσο δεν
υπήρχε πια παρά μόνο ο Θεός. Δεν θυμάμαι να το είπα ποτέ, αλλά δεν έπαψα
ούτε στιγμή να το σκέφτομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου