Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ευγένιος Σπαθάρης
(1924-2009)
Καραγκιοζοπαίχτης

COMEDIE DELL' ARTE

Στο κατάφωτο - τι ωραία- πανί μας,
να προβαίνουμε, Καραγκιόζη μου, αχ! τι;
αχ! τι μέθη, ως κρυφά θα κινεί μας
να πηγαίνουμε- η ζωή- πηδηχτοί!

Μορφονιός συ, μα με σκύλινα μούτρα
- Χατζαντζάρης, πίσω σου, εγώ- κατηφές-
μια πεντάρα νάχεις- μάτι- στην κούτρα
και των ρούχων μας να φωτάν οι ραφές.

Και τραγούδι συ να σκας- τι παιάνας!
"έβγα! έβγα να με δεις μια σταλιά!"
κι οι φλογίτσες ν' ακοντίζουν της πάνας
σαν που - φλόγινα- θα πετάξουν πουλιά.

Και ως Βοϊδάγγελοι θα πατάμε , να τρίζουν
οι χαρτένιες μας φιγούρες και νάν'
λες των ξύλων μας οι σκιές θα γυρίζουν,
σαν κεραίες που το κενό ερευνάν.

Τότε, ω τότε- απ' το Σεράι, στο βάθος,
στη σιγή θα προβεί της νυχτός
η Φατμέ, τσοκ Χανούμ, και - τι λάθος!-
θάν' το μάτι της κολλημένο, κι αχ! τι,

τι γλυκά, με το μάτι της, τόνα,
και φωνίτσα αντρικιά και ψιλή
-χαρτονένια, αγαπησιάρια, κοκώνα-
για τα αινίγματα κειδά να μιλεί!

Αχ! τι νάναι; Καραγκιόζη μου: "Εισήλθον
εις την πόλιν- να ρωτάς μας- λησταί,
οι δε κάτοικοι (μα ποιοι κάτοικοι;) εξήλθον
απ' τις τρύπες !" ( μα ποιες τρύπες;) Χριστέ!

Και ποια πόλις; Τη φαντάστης σε χνάρια
πα στην πάνα καρφιτσωμένη, ριγή,
απ' τα όπισθεν να τη φέγγουν λυχνάρια
και στου άνεμου τις πνοές να λυγεί;

Και οι κάτοικοι; Κρεμασμένοι- ω τι θάμα!-
σ' ένα σπάγγο, προυμισμένοι, ριχτοί,
χαύνοι κι άναυδοι να λικνίζονται αντάμα
κι όλοι- επίπεδοι- να μυρίζουν χαρτί;

Και το αίνιγμα; μη δηλοί το βελόνι
που καρφώσαντας σε μια φέτα ψωμί,
σαν την πλάνη βγήκε κει στο μπαλκόνι
και στο πέταξε να ραφτείς; Ε; Ή μη-

-αχ- η άνοιξη να μην είναι πιο λούρα
στόνα χέρι της υψώντας τρελά,
μια λουλούδινη κυλώντας τσουλούρα,
έρχετ' άδοντας τραλαλά- τραλαλά;

Ω αυτό θάναι!... Και δεν θάναι! κουνά μας
πίσω ο παίχτης- κι όπως τόπε: Ληστές
είν' οι έρωτες που εισήλθον και να - μας
οι καρδιές μας στο σπαθί περαστές,

και όλους- πόλη και πολίτες και κλέφτες
( στα ξυλάκια μας καρφωμένους φριχτά)
αχ! τις οίδε της ζωής ποιοι καθρέφτες
καθρεφτίζουν μας- της αγάπης σφαχτά...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ: " Άπαντες στίχοι Γιάννη Σκαρίμπα",
Εκδ. Επτάλοφος. Αθήνα 1970. Σελ. 97-99.