Η ΜΟΝΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ
Μόνος όπως πάντα. Η απόφαση ο εαυτός του, η γνώση.
Η χαρά για κείνο το φέγγος στο ταβάνι, στο πάτωμα, κάτω απ' τις μασχάλες.
Μια υπερηφάνεια μονάχα- είπε-,
Πιο πέρα από το άγνωστο της αναμονής το κρεβάτι του, τα παπούτσια του
στην άλλη άκρη του καθρέφτη
περνώντας βιαστικά κλείνει για μια στιγμή τα μάτια.
Βλέπει πιο βαθιά. Μετράει πιο σωστά ένα κομμάτι από το σώμα του.
Ακούει τη φωνή του στο χτύπημα της πόρτας.
ΑΝΤΡΕΑΣ ΤΖΟΥΡΑΚΗΣ, " Ο ποδηλάτης". Διογένης, 1974.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου