Κόντεψε να πεθάνει από την πρώτη κρίση άσθματος στα εννέα του χρόνια.Έκτοτε υπέφερε τόσο πολύ από αυτό , ώστε προσάρμοσε όλη
του τη ζωή στη βάση του περιορισμού των οδυνηρών του επιπτώσεων.
Ήταν αλλεργικός στα λουλούδια, τη γύρη, τη σκόνη, τα αρώματα,
τον καπνό, τον ατμό και το κρύο.
Τα συμπτώματα του άσθματος , που επέτειναν οι συναισθηματικές του εξάψεις,
εκδηλώνονταν με ιδιαίτερη ένταση τη μέρα , αλλά υποχωρούσαν το βράδυ.
Αναζητώντας στιγμές ανακούφισης, κατέφυγε στη λύση της ανατροπής
του φυσικού χρόνου: κοιμόταν τη μέρα και ζούσε τη νύχτα.
Οι προφυλάξεις που έπαιρνε για την αποφυγή κρυολογήματος είναι
παροιμιώδεις: το χειμώνα κοιμόταν με τα ρούχα, ενώ το καλοκαίρι
φορούσε πάντα πουλόβερ, μάλλινη φανέλα και κασκόλ,
ενώ έπεφτε στο κρεβάτι φορώντας σκούφο.
Αρχές του 1922 υπέφερε από ουραιμία, ίλιγγο και συμπτώματα
βρογχίτιδας, ενώ παρουσίασε και δυσκολία στην ομιλία.
Προαισθανόμενος το θάνατό του, επιδόθηκε σε μια παρατεταμένη
συγγραφική δραστηριότητα, θέλοντας να τελειώσει τον τελευταίο
τόμο του αριστουργήματός του "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο".
Την Άνοιξη του ίδιου έτους είπε στην αγαπημένη του οικονόμο,
γραμματέα και νοσοκόμα Σελέστ ότι είχε τελειώσει το βιβλίο
και ότι ήταν έτοιμος να πεθάνει.
Τέσσερις μήνες αργότερα, ξανάπεσε στο κρεββάτι με έντονη
κρίση βρογχίτιδας, η οποία έμελλε να οδηγήσει στο θάνατο
τον εξασθενημένο οργανισμό του.
Η παραίτησή του από τη ζωή φαίνεται και από τα λόγια του
στη Σελέστ τη μέρα που θα πέθαινε:
" Είναι απαίσιο να σκέφτεσαι τους γιατρούς να βασανίζουν
ένα άρρωστο άτομο κάνοντάς του ενέσεις. Ποιος όμως ο λόγος;
Για να δίνουν σε έναν ασθενή δέκα λεπτά παραπάνω, ίσως δώδεκα ώρες
φρικτής ζωής; Σελέστ, υποσχέσου μου ότι δε θα τους αφήσεις
να μου κάνουν ένεση!".
Προχωρώντας η ημέρα, φάνηκε ότι πλησίαζε το τέλος.Ανήσυχη η Σελέστ
κάλεσε επειγόντως το γιατρό και του ζήτησε να κάνει μια ένεση
στον Προυστ, να του δώσει κάτι δυναμωτικό, να τον σώσει.
Όταν ο γιατρός τού έκανε την ένεση, ο Προυστ αντέδρασε,
γράπωσε το χέρι του και είπε "Ω Σελέστ!, ω Σελέστ!"
Ήταν τα τελευταία του λόγια.Πέθανε ύστερα από λίγο,
στα 51 μόλις του χρόνια.
Δύο μέρες αργότερα, ο μεγάλος αμερικανός καλλιτέχνης Μαν Ρέι
φωτογράφισε τον μεγάλο λογοτέχνη στη νεκρική του κλίνη.
Ο Μαρσέλ Προυστ τάφηκε στο κοιμητήριο Père-Lachaise του Παρισιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου