Η κληρονομιά ης Μαριέττας

Ελλάδα
Η κληρονομιά ης Μαριέττας

Οι παλαιοί υπάλληλοι στο υπουργείο Παιδείας δεν θυμούνται πολλές περιόδους ηρεμίας μεταξύ των στελεχών της πολιτικής ηγεσίας τους. Σύμφωνα με Το Βήμα (05.10.2008), οι υφυπουργοί τσακώνονταν με τους υπουργούς, οι διευθυντές έπαιζαν τα δικά τους παιχνίδια εξουσίας, οι πρόεδροι των οργανισμών που εποπτεύει το υπουργείο (Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, Κέντρο Εκπαιδευτικής Ερευνας) αναζητούσαν με ποιους θα πάνε.
Πολλές φορές σε βάρος των μαθητών αλλά και των σχολείων, όπου εκπαιδευτικοί και βιβλία έφθαναν με καθυστέρηση μηνών. Η αποχώρηση της πρώην υπουργού Παιδείας κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου από την υπουργική καρέκλα συνοδεύθηκε και με μια αλλαγή κλίματος στους διαδρόμους που οδηγούν στο υπουργικό γραφείο στο Μαρούσι.
Περιορίστηκε σημαντικά η παρουσία εκπροσώπων της Εκκλησίας στον προθάλαμο του γραφείου του υπουργού, στην οποία ήταν ιδιαίτερα συνηθισμένοι στελέχη και υπάλληλοι που περνούσαν από το μικρό σαλονάκι για να πάνε στα γραφεία τους. «Κάθε φορά που περνούσαμε από εκεί συναντούσαμε όλο και κάποιον μητροπολίτη που περίμενε αρκετή ώρα για να συναντήσει την υπουργό, η οποία από την πλευρά της δεν εμφανιζόταν και τόσο ένθερμη για τέτοιου είδους συναντήσεις» διηγείται στέλεχος του υπουργείου.
Η ιδιαίτερη σχέση του πρώην υφυπουργού Παιδείας κ. Γ. Καλού με την Εκκλησία είχε ως αποτέλεσμα να περιθωριοποιηθεί η δράση του ως υφυπουργού και ένα μεγάλο μέρος των αρμοδιοτήτων του να παραχωρηθεί σε άλλα στελέχη.
Σήμερα, παρ' όλο που η σχέση του υπουργείου Παιδείας με την Εκκλησία δεν είναι τόσο έντονη όσο ήταν επί υπουργίας της κυρίας Γιαννάκου (η αλλαγή στην Ιεραρχία της Εκκλησίας έχει συμβάλει σημαντικά στην άμβλυνση των σχέσεων), το μοντέλο διοίκησης που είχε εφαρμόσει η πρώην υπουργός σε πολλά σημεία του παραμένει. Ακολούθως, στη δομή την οποία εφάρμοσε ο νέος υπουργός Παιδείας αμέσως μόλις ανέλαβε την πολιτική διαχείρισή του, αναβαθμισμένα παραμένουν μόνο δύο άτομα: ο γενικός γραμματέας του υπουργείου και παλαιός συνεργάτης του από το υπουργείο Εξωτερικών κ. Δ. Πλατής και ο γενικός γραμματέας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Αθ. Κυριαζής.
Ο πρώτος οργάνωσε το υπουργείο σε διοικητικό επίπεδο και ρύθμισε τα οικονομικά του. Ο δεύτερος αποτέλεσε επιλογή της κυρίας Γιαννάκου και παρέμεινε στο υπουργείο Παιδείας μετά την αποχώρησή της. Αναβαθμίστηκε μάλιστα και ενώ προηγουμένως είχε στην ευθύνη του μόνο τα πανεπιστήμια, σήμερα χειρίζεται ολόκληρο τον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των ΤΕΙ που ανήκαν πριν στον ειδικό γραμματέα κ. Κ. Σούτσα. Παρ' ότι όμως κ. Σούτσας «κόπηκε» από τον νέο υπουργό και η γραμματεία του εντάχθηκε στη νέα αναβαθμισμένη γραμματεία του κ. Κυριαζή, δεν αποχώρησε από το υπουργείο Παιδείας. Τον κράτησε ως σύμβουλό του ο υφυπουργός Παιδείας κ. Ταλιαδούρος. Και για να μην εκφράσει κανένα παράπονο, ο κ. Σούτσας έχει γίνει και πρόεδρος του Οργανισμού Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών (ΟΕΠΕΚ).
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με πηγές του υπουργείου, ο υφυπουργός κ. Λυκουρέντζος δεν έχει περισσότερες αρμοδιότητες από τον προκάτοχό του και σίγουρα πολύ λιγότερες από τον υφυπουργό επί υπουργίας κ. Π. Ευθυμίου, τον κ. Ν. Γκεσούλη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το εφετινό «κατόρθωμα» του υπουργείου Παιδείας να πετύχει το αυτονόητο, δηλαδή να ξεκινήσουν εφέτος τα σχολεία με τα βιβλία και τους περισσότερους εκπαιδευτικούς στη θέση τους, μόνο επί υφυπουργίας του κ. Γκεσούλη είχε επιτευχθεί. Η διαφορά είναι ότι το «επίτευγμα του αυτονόητου» τότε ήταν αποκλειστικά έργο του κ. Γκεσούλη, ενώ δεν μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο κάποιος σήμερα για τον κ. Λυκουρέντζο.
Οπως σημειώνουν ειδικοί, το ότι οι μαθητές κατάφεραν εφέτος να κρατούν στα χέρια τους εγκαίρως όλα τα σχολικά βιβλία σε ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στις κινήσεις που είχε κάνει τα προηγούμενα χρόνια η κυρία Γιαννάκου σε επίπεδο αλλαγής των διαδικασιών προμήθειας του χαρτιού. Οι κινήσεις αυτές άρχισαν εφέτος να αποδίδουν.
Από την πλευρά του, ο κ. Λυκουρέντζος είναι περισσότερο διαλλακτικός με τους συνδικαλιστές εκπροσώπους των δασκάλων και των καθηγητών απ' ό,τι ο προηγούμενος ειδικός γραμματέας κ. Κ. Ράμμας (παρά το συνδικαλιστικό παρελθόν του ως στελέχους της ΟΛΜΕ). Ο κ. Ράμμας κατά βάση χειριζόταν τα ζητήματα της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λόγω του «παροπλισμού» του κ. Καλού. Η στάση του κ. Ράμμα στη μεγάλης διάρκειας απεργία των δασκάλων πριν από δύο χρόνια είχε δημιουργήσει μεγάλη ένταση στις σχέσεις του με τον εκπαιδευτικό κόσμο.
Αντίθετα, ο κ. Λυκουρέντζος φροντίζει, προς το παρόν τουλάχιστον, να μη δημιουργεί εντάσεις και συναντάται συχνά με συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς. Το αποτέλεσμα των συναντήσεων αυτών δεν είναι πάντοτε παραγωγικό. Οπως σιγοψιθυρίζουν «διαδρομιστές» του υπουργείου, ο κ. Λυκουρέντζος ξέρει απλώς να ακούει καλά. Ασχολείται όμως κυρίως με τις περιοδείες του στην επαρχία και το «λουστράρισμα» της εικόνα του ως βουλευτή. Στο ίδιο μοτίβο με την προηγούμενη τετραετία παρέμειναν και οι αρμοδιότητες του κ. Ταλιαδούρου, ο οποίος... διασώθηκε από την «καταιγίδα» των αλλαγών που σημειώθηκαν με την αποχώρηση της κυρίας Γιαννάκου. Ο πολιτευτής της Καρδίτσας διατήρησε το... μισοάδειο χαρτοφυλάκιο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και παραμένει χαμηλών τόνων, όπως και την προηγούμενη τετραετία. Ισως μάλιστα και περισσότερο.
Μοναδική παραφωνία στο κλίμα της ηρεμίας που καλλιεργεί ο κ. Στυλιανίδης φαίνεται ότι αποτελεί ο νέος ειδικός γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης κ. Αγγελος Συρίγος. Συνεργάτες του υπουργού Παιδείας αναφέρουν ότι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα ακούγονται φωνές από το γραφείο του, ενώ έχει έρθει συχνά σε αντίθεση με διευθυντές του υπουργείου και στελέχη της εκπαίδευσης στην περιοχή της Θράκης, όπου και λειτουργούν τα μειονοτικά σχολεία. Ο κ. Συρίγος βεβαίως δεν είναι καινούργιος στην πολιτική. Κατάγεται επίσης από το υπουργείο Εξωτερικών και στο παρελθόν αποτέλεσε επιλογή του πρώην υπουργού και νυν προέδρου του ΠαΣοΚ κ. Γ. Παπανδρέου. Ο νυν ειδικός γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας διετέλεσε σύμβουλος επί ελληνοτουρκικών θεμάτων στον υπουργό των Εξωτερικών την περίοδο 1999-2001. Επίσης την περίοδο 2004-2005 εργάστηκε ως σύμβουλος του υφυπουργού Εξωτερικών σε θέματα αναπτυξιακής βοήθειας και καταπολέμησης της εμπορίας ανθρώπων.