Κάνιστρο εκλεκτής Ποίησης--Jacques Prévert (5)

Jacques Prévert
(1900-1977)

Le temps perdu

Devant la porte de l'usine
le travailleur soudain s'arrête
le beau temps l'a tiré par la veste
et comme il se retourne
et regarde le soleil
tout rouge tout rond
souriant dans son ciel de plomb
il cligne de l'oeil
familièrement
Dis donc camarade Soleil
tu ne trouves pas
que c´est plutot con
de donner une journée pareille
à un patron ?

Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Μπροστά από την πόρτα του εργοστασίου
ο εργάτης ξαφνου σταματά
ο ωραίος καιρός τον τράβηξε απ' το σακάκι
και όπως γυρίζει
και κοιτά τον ήλιο
κατακόκκινο ολοστρόγγυλο
να χαμογελά μες στον μολυβί ουρανό του
κλείνει το μάτι
εγκάρδια
Πες λοιπόν σύντροφε Ήλιε
δε νομίζεις
πως είναι μάλλον ηλιθιότητα
να δίνεις μια μέρα σαν κι αυτή
σ' ένα αφεντικό;