Κουβέντες του αέρα

-Τι έχουν πάθει οι άνθρωποι και τρέχουν σαν αφηνιασμένοι;
- Περνάνε μεγάλη οικονομική κρίση. Δεν έχουν να φάνε
και τρέχουν μπας και βρουν κανένα ευρώ.
- Α! γι' αυτό δεν τρέφουν πια με κουλούρια τα πετεινά του ουρανού.
- Μα πώς να αγοράσουν κουλούρι, όταν κοστίζει 60 λεπτά;
- Και τώρα πώς θα ζήσουμε εμείς; Απ' τα σκουπίδια τους; Μπλιαχ!
- Ξέχνα τα κι αυτά! Τα ξεψαχνίζουν όλο το βράδυ οι άποροι
και το πρωί δεν απομένει τίποτε για μας.
- Και τι θα απογίνουμε τα έρημα; Θα πεθάνουμε της πείνας;
- Μην ανησυχείς. Υπάρχουν και τα συσσίτια των ενοριών.
Όλο και κάτι απομένει από τους πτωχούς. Δε γίνεται
να τρώνε όλο το φαγητό τους.
- Εγώ λέω να πετάξουμε κατά Άγιο Όρος. Έχω έναν
ξάδερφο στη Μονή Βατοπεδίου, που μου ΄στειλε μήνυμα
με ένα συνάδελφο της ταχυδρομικής μας υπηρεσίας.
Περνάει μπέικα, λέει. Το τι φαγητό πετάνε οι καλόγεροι
στη θάλασσα, μετά από κάθε επίσκεψη πολιτικών
και γκλαμουράτων, που πάνε να σώσουνε
την ψυχή τους, δε λέγεται.