ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ*
Εις έρωτα δριμύτατον
Πικρό κύμα του Έρωτα και ζήλιες που άγρυπνα
πνέετε και θάλασσα γλεντιών ανταριασμένη,
πού πηγαίνω; Ολότελα αφημένο πια το τιμόνι του μυαλού.
Πάλι,λοιπόν, θα συναντήσουμε την τρυφερή Σκύλλα*;
κῦμα τὸ πικρὸν Ἔρωτος, ἀκοίμητοί τε πνέοντες
ζῆλοι, καὶ κώμων χειμέριον πέλαγος,
ποῖ φέρομαι; πάντῃ δὲ φρενῶν οἴακες ἀφεῖνται,
ἦ πάλι τὴν τρυφερὴν Σκύλλαν ἐποψόμεθα;
ζῆλοι, καὶ κώμων χειμέριον πέλαγος,
ποῖ φέρομαι; πάντῃ δὲ φρενῶν οἴακες ἀφεῖνται,
ἦ πάλι τὴν τρυφερὴν Σκύλλαν ἐποψόμεθα;
, Anthologia Graeca, Ε 190.
Πικρό κύμα του Έρωτα και ζήλιες που άγρυπνα
πνέετε και θάλασσα γλεντιών ανταριασμένη,
πού πηγαίνω; Ολότελα αφημένο πια το τιμόνι του μυαλού.
Πάλι,λοιπόν, θα συναντήσουμε την τρυφερή Σκύλλα*;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου