Ύμνος εις την κλεφτουριάν
Σε γνωρίζω απ’ την κούτρα
που τρομάζουν σαν την δουν,
σε γνωρίζω από τα μούτρα
που ΄χουν χρόνια να πλυθούν…
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ρωμιών τα τρομερά,
διπλο-τριπλο-χορτασμένη,
χαίρε, χαίρε, κλεφτουριά!"
Σε λημέρια κατοικούσες
λερωμένη ντροπαλή,
κ’ ένα στόμα καρτερούσες
"Φάτα ούλα!" να σου πει.
Μ’ άργειε να ΄ρθει εκείνη η ώρα
ως να φέρουν το ψητό,
κ’ ευθύς ρίχτηκες με φόρα
και με στόμα ανοικτό.
Κι άρχισες το ροκανίδι
με τα δόντια σουβλερά
που δεν άφησες παΐδι
απ’ τα δόλια μας πλευρά.
Κι όλο τρως και δεν χορταίνεις
χάβεις, τρως, και πάλι τρως,
τσίροι εμείς και συ χορταίνεις
Γαργαντούας τρομερός.
Απ’ τη τσέπη μας βγαλμένη,
κλεφτουριά περιπαθής,
πάντα είσαι μπουκωμένη!
Φτου σου! να μη βασκαθείς!
΄Ελληνας πεζογράφος, ποιητής και χρονογράφος
Πηγή: https://x.com/sarantosm1981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου