Χριστίνα Πάντζου 
Κέρτις Γιάρβιν
Ένας σκοταδιστής της Σίλικον Βάλεϊ στον Λευκό Οίκο
Πώς μια άλλοτε... γραφική περσόνα του διαδικτύου, που καλούσε σε κατάλυση της δημοκρατίας και εγκαθίδρυση ενός μοναρχικού καθεστώτος, έχει επηρεάσει καταλυτικά τον Τραμπ, που θέλει να γίνει αυτός ο μονάρχης.
Ηταν 2007 όταν ένας άγνωστος blogger, ο Mencius Moldbug, άρχισε να διαδίδει στον κυβερνοχώρο θεωρίες για την εξάντληση της δημοκρατίας και την αναγκαιότητα αντικατάστασής της από έναν απόλυτο άρχοντα, έναν δικτάτορα που θα μπορούσε να διαλύσει το «νοσηρό» status quo. Αυτή η ακραία κοσμοαντίληψη, που επί χρόνια κυκλοφορούσε σε περιθωριακές ψηφιακές ομάδες και συνωμοσιολογικά chats, σήμερα έχει γίνει μια mainstream θεώρηση με τεράστια επιρροή στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας. Ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ έχει αναλάβει να μετουσιώσει τις ιδέες της σε μια απτή όσο και τρομακτική πραγματικότητα άλωσης της δημοκρατίας.
Ο Κέρτις Γιάρβιν, ο προγραμματιστής και τεχνολογικός γκουρού που κρυβόταν πίσω από τον Mencius Moldbug, από τους πιο επιδραστικούς ανελεύθερους διανοητές, είναι σήμερα ο «πνευματικός» αρχιτέκτονας του σκληρού πυρήνα της δεύτερης θητείας του Τραμπ. Ο Γιάρβιν θεωρεί πως η διάκριση εξουσιών αποτελεί εμπόδιο για να εφαρμόσει την ατζέντα του ο «παντοδύναμος πρόεδρος», ενώ ΜΜΕ και πανεπιστήμια των ελίτ ασκούν μια σκιώδη εξουσία (ο Καθεδρικός, τα αποκαλεί) χειραγωγώντας την κοινωνία και στρέφοντάς την προς την Αριστερά.
Η λύση που προτείνει είναι η «εγκατάσταση» ενός μονάρχη που θα μπορεί να αγνοεί Σύνταγμα και δικαστήρια. «Αν οι Αμερικανοί θέλουν να αλλάξουν την κυβέρνηση, θα πρέπει να ξεπεράσουν τον φόβο τους για τη δικτατορία», έγραφε ο Γιάρβιν το 2012, εξηγώντας πως ο μονάρχης μπορεί να κυβερνά ως ένας CEO με τη χώρα ως επιχείρησή του και τους πολίτες ως καταναλωτές.
Απόλυτος μονάρχης όπως CEO
Οι ιδέες του Γιάρβιν δεν έκαναν την είσοδό τους στον Λευκό Οίκο τον Ιανουάριο, όταν επέστρεψε στην προεδρία ο Τραμπ. Είχαν πρώτα αφομοιωθεί από διαπρέποντες στην Ακροδεξιά πολιτικούς συμμάχους του που αναμασούν τσιτάτα του ως μάντρα προς εφαρμογή. Και κυριάρχησαν χάρη στην καταλυτική συμβολή του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς, που γοητευμένος από τις θεωρίες του Γιάρβιν ήδη από το 2021 μιλούσε για την ανάγκη απόλυσης όλων των δημοσίων υπαλλήλων και αντικατάστασής τους από «δικούς μας ανθρώπους» ή υποσχόταν μετωπικές επιθέσεις κατά των πανεπιστημίων και ένα «πρόγραμμα απαλλαγής από τη woke κουλτούρα, ένα πλήγμα στην καρδιά του κτήνους».
Ο Βανς οφείλει τη μετεωρική πολιτική του αναρρίχηση στον δισεκατομμυριούχο Πίτερ Τίελ, συνιδρυτή του PayPal και πιο φανατικό «μαθητή» του Κέρτις Γιάρβιν στην υφήλιο της τεχνολογίας. Ο Τίελ προσέλαβε τον Βανς σε επιχείρησή του, όταν ο νυν αντιπρόεδρος ίδρυσε τη δική του επενδυτική εταιρεία, πρόσφερε κεφάλαια σε αυτήν, του «χάρισε» και 15 εκατομμύρια δολάρια στην κούρσα του για τη Γερουσία το 2022 και ηγήθηκε της προσπάθειας να πειστεί ο Τραμπ να τον κάνει αντιπρόεδρό του.
Ηταν η κατάκτηση της Σίλικον Βάλεϊ που επέτρεψε στον 51χρονο Γιάρβιν να προσγειωθεί στα πολιτικά κέντρα εξουσίας. Η άποψή του πως ο απόλυτος μονάρχης πρέπει να είναι ένας CEO μιας τεχνολογικής αυτοκρατορίας ενθουσίασε τους μεγιστάνες του χώρου. Πολύ προτού γίνει δημοφιλές, το έργο του είχε γοητεύσει τον Πίτερ Τίελ μαζί και τον Ιλον Μασκ. «Δεν πιστεύω πια πως ελευθερία και δημοκρατία είναι συμβατές», έγραφε το 2009 ο Τίελ. Οπως και ο ζάπλουτος επενδυτής κεφαλαίων υψηλού κινδύνου Μαρκ Αντρίσεν, που έχει δηλώσει πως «η δημοκρατία είναι πάντα και παντού ψευδής». Ιδέα που μοιράζεται και ο Αλεξάντερ Καρπ, συνιδρυτής και CEO του Palantir, και πολλοί ακόμη επικεφαλής τεχνολογικών κολοσσών που σαγηνεύονται από την ιδέα του Γιάρβιν πως «μια κυβέρνηση είναι απλώς μια εταιρεία που κατέχει μια χώρα».
Τεχνολογικός φασισμός
Ο Γιάρβιν μαζί με τον ομοϊδεάτη του Νικ Λαντ θεμελίωσαν τον αποκαλούμενο σκοτεινό διαφωτισμό ή νεο-αντιδραστισμό (NrX), ένα φιλοσοφικό και πολιτικό κίνημα που στοχεύει στην καταστροφή της «δαιμονικής» δημοκρατικής τάξης και την εγκαθίδρυση ενός τεχνο-αυταρχικού καπιταλισμού νεοφασιστικής κοπής εν είδει απόλυτης μοναρχίας. Με όρους πληροφορικής διατείνονται πως η «Φωνή» (η δημοκρατική εκπροσώπηση) δοκιμάστηκε κι απέτυχε και η μόνη εναλλακτική λύση είναι το exit (η έξοδος από το σύστημα) και το reboot, η «απόλυτη επανεκκίνηση προς ένα μεταπολιτικό και μετα-ανθρώπινο μέλλον».
Με απλά λόγια: Εκλαμβάνει τα κράτη σαν ξεπερασμένα συστήματα λογισμικού. Μιλά για «reengineering» (επανασχεδιασμό) της κυβέρνησης χωρίζοντάς τη σε μικρότερες οντότητες («patchworks»): μικρο-κράτη «κυρίαρχες επιχειρήσεις», οι SovCorp, θα έχουν τον δικό τους CEO, έναν τεχνολογικό μονάρχη που μπορεί να κάνει, κυριολεκτικά, ό,τι θέλει. Στο Friscorp, το βασίλειο του Σαν Φρανσίσκο, αναφέρει ο Γιάρβιν ως παράδειγμα, «ο άρχοντας μπορεί να αποφασίσει να κόβουν τα χέρια των κλεφτών, χωρίς καμία συνέπεια, γιατί δεν υπόκειται σε καμία ομοσπονδιακή κυβέρνηση ή νόμους».
«Για αυτούς η καλύτερη διακυβέρνηση είναι υπερκαπιταλιστική και υπερσυντηρητική», έγραφε στο The Conversation ο Λιουκ Μουν, ερευνητής σε θέματα ψηφιακών κοινοτήτων του Πανεπιστημίου Κουίνσλαντ. «Μια υβριδική πολιτική τάξη, που αποκαλώ τεχνολογικό φασισμό».
Γενοκτονία «χωρίς ηθικό στίγμα»
Στο έργο του Γιάρβιν οι άνθρωποι είναι άβουλοι και εκ φύσεως άνισοι. Η ευφυΐα έχει βιολογικές ρίζες και κάποιες φυλές είναι ευφυέστερες άλλων. Θα έπρεπε να υπάρχουν διαφορετικοί νομικοί κώδικες για διαφορετικές φυλές ή ομάδες. Η σκλαβιά δεν ήταν και τόσο κακή και οι Μαύροι θα ήταν καλύτερα αν δεν είχε γίνει ο εμφύλιος (αν δηλαδή παρέμεναν σκλάβοι).
Οσο για τους «μη παραγωγικούς», λύση θα ήταν «να τους μετατρέψουν σε βιοκαύσιμο για τα λεωφορεία των πόλεων». Επειδή κάποιοι θα αντιδρούσαν, συνεχίζει, αντ' αυτού, θα μπορούσαν «να τους φυλακίσουμε σε μόνιμη απομόνωση όπου, για να μην τους τρελάνουμε, θα συνδέονται με μια διαδραστική εικονική πραγματικότητα ώστε να μπορούν να βιώσουν μια πλούσια, ικανοποιητική ζωή σε έναν εντελώς φανταστικό κόσμο». Γιατί αυτό που αναζητά, λέει, για να απαλλαγεί ο κόσμος από τους απόκληρους είναι «μια πιο ανθρώπινη εναλλακτική στη γενοκτονία: το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με τη μαζική δολοφονία, αλλά χωρίς το ηθικό στίγμα».
Αυτό που τρομάζει την πλειονότητα του έλλογου κόσμου με την κανονικοποίηση αυτών των νεοφασιστικών ιδεών και πρακτικών από τον Τραμπ –και που έχει οδηγήσει ιστορικούς σαν τον Τίμοθι Σνάιντερ, ειδήμονα σε θέματα τυραννίας, να εκτιμούν πως ένα πραξικόπημα είναι εν εξελίξει στις ΗΠΑ–, για τον Γιάρβιν πια είναι «πολύ λίγο». Μέμφθηκε το DOGE γιατί «είχε πολύ προοδευτισμό στο DNA του». Δυσαρεστήθηκε με το σχέδιο δασμών του Τραμπ γιατί «δεν είναι αρκετά μερκαντιλιστικό». Και είναι απογοητευμένος που η κυβέρνηση δεν έχει κάνει αρκετά βήματα ενώ εκείνος οραματίζεται «ένα επίπεδο επανάστασης πολύ υψηλότερο από αυτό που το καθεστώς Τραμπ-Βανς κάνει: μόνο το 1% έχει υλοποιήσει».
Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου